Ποινικό αδίκημα στον κομμουνισμό η θρησκευτική πίστη.

Φωτογραφία ενός νεαρού κλέφτη, από το αρχείο της τσαρικής αστυνομίας! Απ' τον φάκελο του Ιωσήφ Τσουγκασβίλι λοιπόν, που τότε είχε το ψευδώνυμο Κόμπα, και λήστευε τράπεζες εν ονόματι του κομμουνισμού!

 

«Το 1922 εκτελέστη­καν 2.690 κληρικοί, και 3.448 μοναχοί,
αρκετοί επίσκοποι εξορί­στηκαν…»

Του Χρήστου Δημητρίου

Από την εποχή που ο Ρωσι­κός λαός δέχθηκε τo μήνυμα της Ορθοδοξίας, που η Αγία Όλγα και ο Άγιος Βλαδίμη­ρος στερέωσαν την πίστη στη ρωσική γη, από τότε ο λαός έδει­ξε θαυμαστή αφοσίωση στη θρη­σκεία του χριστιανισμού και πα­ρουσίασε κατά την μετέπειτα ι­στορική διαδρομή του καταπλη­κτικά έργα.

Ο συγγραφέας Νικολάϊ Ζερνώφ γράφει για αυτή την περίο­δο: «Η Ρωσία τόσο ως χώρα όσο και ως έθνος, χρωστάει την υπόστασή της στον χριστιανισμό. Κά­θε λαός έχει επιλέξει ή του έχουν αποδώσει ένα όνομα, που σκοπό έχει να χαρακτηρίσει την ουσία του. Η Γαλλία ως χώρα του φω­τός, η Ελλάδα το λίκνο του πολι­τισμού, η Ιαπωνία η χώρα του α­νατέλλοντος ηλίου. Ο ρωσικός λαός επέλεξε το όνομα Αγία Ρω­σία».

Την πορεία όμως αυτή ήρθε να διακόψει ένα συγκλονιστικό γεγονός. Η Οκτωβριανή Επανά­σταση του 1917. Είναι ενδιαφέ­ρον να δούμε στο σύντομο αυτό άρθρο, τον τρόπο με τον οποίο α­ντιμετώπισε τη λαϊκή πλειοψηφία το σοβιετικό καθεστώς που ήταν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, κατά τη διάρκεια που κατείχε την εξου­σία.

Αιματηροί διωγμοί.

Τους άγριους αιματηρούς διωγμούς των Χριστιανών μπο­ρούμε ιστορικά να τους χωρίσου­με σε πέντε βασικές περιόδους.

Η πρώτη περίοδος ξεκίνησε με την επικράτηση της μπολσεβίκικης επανάστασης, όπου συνέ­βησαν σημαντικά γεγονότα σε βάρος της Ορθοδοξίας. Σε όλους τους τόνους ο κομμουνισμός διακηρύττει ότι είναι αθεϊστικό κα­θεστώς και το θέμα της θρησκεί­ας δεν ήταν δευτερεύον θέμα αλ­λά βασικό για την επιτυχία της ε­πανάστασης, θα πρέπει να ξερι­ζωθεί κάδε θρησκευτικά δόγμα από την ψυχή του λαού και να καθιερωθεί έστω δια της βίας η κοι­νωνία του Αθεϊσμού. Οι μορφές των θρησκευτικών διωγμών μπο­ρεί να άλλαζαν ανάλογα των πε­ριστάσεων, αλλά ο τελικός σκο­πός ήταν πάντοτε ο ίδιος, σταθε­ρός και σαφής, το οριστικά ξερί­ζωμα της θρησκείας από τις καρ­διές των ανθρώπων. Είναι χαρα­κτηριστικό αυτό που έγραψε ο Β.Ι. Λένιν προς τον συγγραφέας Μ. Γκόργκι ότι: «Κάθε ιδέα περί Θεού είναι μια ανείπωτη ατιμία και η πιο επικίνδυνη και απαίσια μόλυνση».

Δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας.

Με αυτές τις διαθέσεις απένα­ντι στη θρησκεία οι σοβιετικοί όρμησαν κατά της ορθοδοξίας. Από το Δεκέμβρη του1917, δημο­σιεύοντας τα πρώτα διατάγματα που περιόριζαν την ελεύθερη δράση κάθε θρησκείας. Κρατικοποιούνται τα εκκλησιαστικά α­γροκτήματα, καταργούνται τα εκκλησιαστικά σπουδαστήρια και σχολές. Λίγο αργότερα δημο­σιεύεται ο Νόμος περί χωρισμού Εκκλησίας - Κράτους, και δή­μευση όλης της κινητής και ακί­νητης περιουσίας.

 

  

Ο Στάλιν χαρούμενος με τον Υπουργό Εξωτερικών του Αδόλφου Χίτλερ, Ρίμπεντροπ. Πάνω απ' όλα ο κομμουνισμός σύντροφοι!

Οι διωγμοί των Χριστιανών γνώρισαν, στη συνέχεια πρωτο­φανή ένταση. Το 1922 εκτελέστη­καν 2.690 κληρικοί, και 3.448 μοναχοί, αρκετοί επίσκοποι εξορί­στηκαν μαζικά στα παγωμένα νη­σιά Σολόφσκι του Βορρά χωρίς μια τυπική δίκη, και εξήγηση.

Η δεύτερη περίοδος άνοιξε το 1922 και κράτησε μέχρι το 1929. Το κομμουνιστικό καθεστώς με επικεφαλής των Ι.Β. Στάλιν, άλ­λαξε τακτική και αποφάσισε να εξουδετέρωσει τη θρησκευτική ε­πιρροή, διαιρώντας τους πιστούς σε αντιμαχόμενες ομάδες. Εφαρ­μόζοντας την αρχή του «διαίρει και βασίλευε». Η Σύλληψη του Πατριάρχη Τύχωνα ενθάρρυνε μερικούς κληρικούς, με επικεφα­λής τον ιερέα Νεντέσκι, να απο­σχισθούν από την επίσημη Εκκλησία δημιουργώντας άλλη σχισματική. Η Εκκλησία αυτή ο­νομάστηκε «Ζώσα Εκκλησία». Με την υποστήριξη του σταλινι­κού καθεστώτος στα πρώτα βή­ματά της είχε επιτυχίες, η κυβέρ­νηση έδωσε στους σχηματικούς άδεια να ανοίξουν μια θεολογική Σχολή, να εκδώσουν βιβλία, με την υποχρέωση να περιέχουν ε­νοχοποιητικές κατηγορίες και ε­πιθέσεις κατά της Κανονικής Εκκλησίας. Οι επίσκοποι που έ­μεινα πιστοί στην κανονική Εκκλησία διώχθηκαν και βασανί­στηκαν μέχρι θανάτου. Χαρακτη­ριστική είναι η περίπτωση του Μητροπολίτη Πετρούπολης Βε­νιαμίν.

 

 

 Μία φωτογραφία που δεν κυκλοφόρησε ποτέ όσο ζούσε ο ληστής τραπεζών και μετέπειτα ηγέτης της Σοβιετίας, Στάλιν. Αυτού του επιπέδου άνθρωπος εδίωξε την Χριαστιανική πίστη. Τι κατάφερε; Τίποτα! Πέθανε έλιωσε το πτώμα του, το έφαγαν τα σκουλήκια, αλλά η Ορθοδοξία έλαμψε και πάλι και η Ρωσία γέμισε Ναούς και Μονές!

Μετά το θάνατο του Πατριάρ­χη Τυχώνα το 1926, τη διαποίμανση της Ρωσικής Εκκλησίας ανα­λαμβάνει ο Σέργιος (Στραγκορόφσκι). Πρώτο μέλημα του Μη­τροπολίτη Σέργιου ήταν από το κράτος η επίσημη αναγνώριση της Εκκλησίας, βάσει διατάγμα­τος. Η Σοβιετική κυβέρνηση όμως αντί αναγνώρισης τον συνέλαβε στις 26 Δεκέμβρη του 1926 και τον φυλάκισε.

Ο νέος νόμος

Η τρίτη περίοδος, των διωγ­μών αρχίζει το1929 για να λήξει το 1941. Στις αρχές Απρίλη 1929 δημοσιεύεται από τον Ι.Β. Στάλιν νέος Νόμος περί θρησκείας. Αυ­τή τη φορά κάθε είδους θρησκευ­τικής διδασκαλίας γίνεται ποινι­κό αδίκημα. Επιπλέον το άρθρο 17 του Συντάγματος απαγορεύει κάθε μορφή φιλανθρωπικής και εκπαιδευτικής δραστηριότητας της Εκκλησίας και περιορίζει, κά­θε τελετή θρησκευτικής λατρείας. Στα μέτρα αυτά συμπεριλαμβάνονται: μαζικό κλείσιμο των εκκλησιών, αυθαίρετες φορολογίες των εισοδημάτων των ελαχίστων ενο­ριών που είχαν απομείνει, συλλή­ψεις κληρικών και πιστών, εξο­ρίες, εκτελέσεις χωρίς αιτία. Την περίοδο αυτή εξοντώθηκαν 151 επίσκοποι και 49.400 ιερείς, καταστράφηκαν χιλιάδες ναοί (περί­που 75.000) μεταξύ των οποίων πολυάριθμα ιστορικά μνημεία, π.χ την κατεδάφιση στη Μόσχα του καθεδρικού ναού του Σωτήρος, της Παναγίας του Καζάν, της Μονής των θαυμάτων στο Κρεμ­λίνο και του Αγίου Συμεών. Στο Κίεβο παρά τις διαμαρτυρίες της Ακαδημίας καταστράφηκε ή ανε­κτίμητης αξίας Μονή του Αρχάγ­γελου Μιχαήλ του 11ου αιώνα, η Εκκλησία των τριών ιεραρχών στο Ιεροσλάβ, εικόνες μεγάλης α­ξίας, χειρόγραφα ευαγγέλια, και έκαψαν χιλιάδες βιβλία.

 

Νικολάι Βλάσικ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-charitomeni-fotografia-tou-iosif-stalin-tin-travixe-o-somatofilakas-tou-pou-anethrepse-ta-pedia-tou-tou-afosiothike-ke-telika-katelixe-sti-filaki-os-prodotis/

Νικολάι Βλάσικ...

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-charitomeni-fotografia-tou-iosif-stalin-tin-travixe-o-somatofilakas-tou-pou-anethrepse-ta-pedia-tou-tou-afosiothike-ke-telika-katelixe-sti-filaki-os-prodotis/

 

 Νικολάι Βλάσικ, ο προσωπικός φύλακας του Στάλιν και επόπτης των παιδιών του, ο οποίος τράβηξε και την αστεία φωτογραφία του Σοβιετικού ηγέτη που βλέπετε πιο πάνω. Αργότερα, το 1952, κρίθηκε ένοχος για συνωμοσία μαζί με Εβραίους ιατρούς, πως δήθεν είχαν σχέδιο εξόντωσης ισχυρών αντρών του καθεστώτος και ιδίως του Στάλιν. Οταν μετά το θάνατο του Στάλιν, το 1953, οι Εβραίοι ιατροί βγήκαν από την φυλακή αφού απαλλάχτηκαν των κατηγοριών, ο Νικολάι παρέμεινε ως δήθεν ένοχος για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεση ως το 1956! Αυτή ήταν η γνωστή τακτική του Στάλιν να θάβει ζωντανούς ή νεκρούς όλους τους στενούς συνεργάτες του! Αυτός ο άνθρωπος ανηλεώς καταδίωξε την Χριστιανική πίστη!

 

Ο Στάλιν τελικά τον φυλάκισε όπως έκαννε και με άλλους στενούς του συνεργάτες. Το 1952 άρχισαν να συλλαμβάνονται γιατροί της Μόσχας με εβραϊκή καταγωγή, επειδή θεωρήθηκε ότι συνωμοτούσαν εναντίον των ισχυρότερων αντρών της χώρας και κυρίως του Στάλιν. Ο Βλάσικ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη συνομωσία και φυλακίστηκε χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις. Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τον Βλάσικ παγίδεψε ο διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών, Λαυρέντι Μπέρια, που υποκίνησε και τις συλλήψεις των γιατρών. Αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν, τον Μάρτιο του 1953, οι γιατροί κρίθηκαν αθώοι και αποφυλακίστηκαν. Ο Βλάσικ όμως παρέμεινε στη φυλακή με κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεσης. Αφέθηκε ελεύθερος το 1956, αλλά χωρίς το αξίωμα του Αντιστράτηγου, που διατηρούσε έως τη φυλάκισή του. Στα απομνημονεύματά του έγραψε: «Ο Στάλιν με προσέβαλε. Για 25 χρόνια ήμουν εξαιρετικός στη δουλειά μου, έπαιρνα βραβεία και άκουγα καλά λόγια. Και για ανταπόδοση με έδιωξαν απ’ το Κόμμα και με έριξαν στη φυλακή. Για την πίστη και την αφοσίωση μου, με παρέδωσε απροστάτευτο στους εχθρούς μου. Αλλά ποτέ, ούτε για μια στιγμή, όσα κι αν τράβηξα στη φυλακή, δεν ένιωσα μίσος στη ψυχή μου για τον Στάλιν»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-charitomeni-fotografia-tou-iosif-stalin-tin-travixe-o-somatofilakas-tou-pou-anethrepse-ta-pedia-tou-tou-afosiothike-ke-telika-katelixe-sti-filaki-os-prodotis/

Το 1952 άρχισαν να συλλαμβάνονται γιατροί της Μόσχας με εβραϊκή καταγωγή, επειδή θεωρήθηκε ότι συνωμοτούσαν εναντίον των ισχυρότερων αντρών της χώρας και κυρίως του Στάλιν. Ο Βλάσικ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη συνομωσία και φυλακίστηκε χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις. Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τον Βλάσικ παγίδεψε ο διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών, Λαυρέντι Μπέρια, που υποκίνησε και τις συλλήψεις των γιατρών. Αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν, τον Μάρτιο του 1953, οι γιατροί κρίθηκαν αθώοι και αποφυλακίστηκαν. Ο Βλάσικ όμως παρέμεινε στη φυλακή με κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεσης. Αφέθηκε ελεύθερος το 1956, αλλά χωρίς το αξίωμα του Αντιστράτηγου, που διατηρούσε έως τη φυλάκισή του....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-charitomeni-fotografia-tou-iosif-stalin-tin-travixe-o-somatofilakas-tou-pou-anethrepse-ta-pedia-tou-tou-afosiothike-ke-telika-katelixe-sti-filaki-os-prodotis/

Το 1952 άρχισαν να συλλαμβάνονται γιατροί της Μόσχας με εβραϊκή καταγωγή, επειδή θεωρήθηκε ότι συνωμοτούσαν εναντίον των ισχυρότερων αντρών της χώρας και κυρίως του Στάλιν. Ο Βλάσικ κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη συνομωσία και φυλακίστηκε χωρίς να υπάρχουν αποδείξεις. Σύγχρονοι μελετητές υποστηρίζουν ότι τον Βλάσικ παγίδεψε ο διευθυντής των μυστικών υπηρεσιών, Λαυρέντι Μπέρια, που υποκίνησε και τις συλλήψεις των γιατρών. Αμέσως μετά το θάνατο του Στάλιν, τον Μάρτιο του 1953, οι γιατροί κρίθηκαν αθώοι και αποφυλακίστηκαν. Ο Βλάσικ όμως παρέμεινε στη φυλακή με κατηγορίες για κατάχρηση εξουσίας και υπεξαίρεσης. Αφέθηκε ελεύθερος το 1956, αλλά χωρίς το αξίωμα του Αντιστράτηγου, που διατηρούσε έως τη φυλάκισή του....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-charitomeni-fotografia-tou-iosif-stalin-tin-travixe-o-somatofilakas-tou-pou-anethrepse-ta-pedia-tou-tou-afosiothike-ke-telika-katelixe-sti-filaki-os-prodotis/

Ζητάει βιβλία.

Το 1941 ο επερχόμενος πόλε­μος αλλάζει τις σχέσεις Εκκλη­σίας και Κράτους. Ο Στάλιν αναγνωρίζει ενδόμυχα ότι η Εκκλη­σία διαθέτει τεράστια πνευματι­κή δύναμη και είναι ικανή να τονώσει την πίστη και το πατριωτι­κό αίσθημα του λαού. Ο Ι.Β. Στά­λιν ζητάει την βοήθειά της. Ο Μητροπολίτης Σέργιος απευθύ­νει μήνυμα προς το λαό και τον καλεί σε αντίσταση. Μετά τη νί­κη ο Στάλιν απένειμε το Ανώτατο παράσημο Στρατιωτικής Αξίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι Μητροπολίτες Σέργιος, Αλέξιος και Νικόλαος έγιναν δεκτοί στο Κρεμλίνο από τον Ι.Β. Στάλιν και τον παντοδύναμο υπουργό Εξω­τερικών Μολότωφ.

Η περίοδος αυτή της ανοχής δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Το1959 τη χρονιά αυτή εξαπο­λύονται νέοι διωγμοί κατά της Ορθοδοξίας, οι οποίοι κράτησαν μέχρι τα πρώτα χρόνια που ανέ­λαβε την διακυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ. ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.

Με κυνικό τρόπο.

Ο Νικήτας Χρουστσόφ Γενι­κός Γραμματέας του ΚΚΣΒ και πρόεδρος του ανώτατου Σοβιέτ σε συνάντηση που είχε με Γάλ­λους διπλωμάτες στις 22 του Σε­πτέμβρη του 1962 έδωσε το σύν­θημα με κυνικό τρόπο: -Μην νο­μίζετε ότι οι κομμουνιστές άλλα­ξαν τις διαθέσεις τους έναντι της θρησκείας. Παραμένουν αθεϊστές όπως υπήρξαμε πάντοτε. Κάνου­με ό,τι μπορούμε για να ελευθε­ρώσουμε όλους όσοι βρίσκονται ακόμα κάτω από τη γοητεία του θρησκευτικού οπίου".

Οι άγριοι αιματηροί διωγμοί των θρησκειών δεν υπήρξαν μό­νο στην ΕΣΣΔ αλλά σε όλες τις χώρες δορυφόροι της, όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Αλβανία, η Κίνα κα.

______________________________________________
Πηγές:

Νικολάου Βασιλειάδη: Το Λυκό­φως του Μαρξισμού Εκδόσεις Σωτήρ

Κ. Μαρξ - Φ. Ένγκελς: Για τη θρησκεία Εκδόσεις Κ.Ψ.Μ

Νικολάϊ Μπερδιάγιεφ: Οι Πηγές και το Νόημα του Ρωσικού Κομμουνισμού. Εκδόσεις Πουρνάρα.

Φραϊ Μπέττο: Ο Φιδέλ και η θρησκεία Εκδόσεις Γνώσεις.

Καρλ Ράνερ: Χριστιανισμός και Μαρξισμός Ουμανισμός. Εκδόσεις των Φίλων.

Συλλογικό: Ορθοδοξία και Μαρ­ξισμός Εκδόσεις Ακρίτας.

Λούντβιχ Φόιερμπαχ: Παραδό­σεις για την Ουσία της θρη­σκείας Εκδόσεις Τροπή.

Από την εφημερίδα Α1 (17 Δεκεμβρίου 2011)

 

Πηγή: mixanitouxronou.gr

 

impantokratoros.gr