Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Μαύρη μαγεία με ανθρώπινα έμβρυα!


ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ : Μαύρη μαγεία με ανθρώπινα έμβρυα! ΤΑ ΠΟΥΛΟΥΣΑΝΕ ON LINE

Το απίστευτο έγκλημα, εξιχνιάστηκε σε δωμάτιο ξενοδοχείου στην Ταϊλάνδη, όπου οι αρχές ανακάλυψαν έξι αγέννητα έμβρυα καμένα και τυλιγμένα με χρυσή κλωστή!

Ο Βρετανός κάτοχος αυτού του ανατριχιαστικού ευρήματος, ονόματι Τσο Χοκ Κουέν (Chow Hok Kuen), συνελήφθη από τις αρχές για κατοχή ανθρώπινων λειψάνων, τα οποία πιστεύεται ότι θα επιχειρούσε να πουλήσει λαθραία στην Ταϊβάν. 
 
Το απίστευτο έγκλημα, εξιχνιάστηκε σε δωμάτιο ξενοδοχείου στην Ταϊλάνδη, όπου οι αρχές ανακάλυψαν έξι αγέννητα έμβρυα καμένα και τυλιγμένα με χρυσή κλωστή!
 
“Τα αγέννητα έμβρυα ήταν από 2 έως 7 μηνών. Κάποια βρέθηκαν τυλιγμένα με φύλα χρυσού”, δήλωσε Ταϊλανδός αξιωματικός της αστυνομίας. 
 
Η αστυνομία, οδηγήθηκε στην εξιχνίαση της υπόθεσης μετά από πληροφορίες ότι ιστοσελίδα πωλούσε αγέννητα έμβρυα σε πλούσιες πελάτες για τελετές μαύρης μαγείας. Τα έμβρυα είχαν πωληθεί έναντι του ποσού των 4.000 λιρών Αγγλίας το καθένα, και θα μπορούσαν να πιάσουν την εξαπλάσια τιμή στην Ταϊβάν. 
 
Ο δράστης, ο οποίος είναι Βρετανός υπήκοος αλλά γεννήθηκε στο Χονγκ Κονγκ από Ταϊβανέζους γονείς, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης ενός έτους.



πηγή: τρίτος άγγελος

Έλληνες στην λέσχη Μπίλντερμπερκ...

Τρέχουν να πάρουν εντολές από την Σατανική Λέσχη BILDERBERG!

Στην πόλη Shantilly της Βιρτζίνια, των ΗΠΑ θα διεξαχθεί η φετινή ετήσια σύνοδο της σατανικής λέσχης Bildenberg. Οι εργασίες της θα διαρκέσουν από τις 31 Μαΐου ως τις 3 Ιουνίου. Στην σύνοδο, θα συμμετάσχουν διεθνείς «προσωπικότητες», όπως ο Δαϋίδ Άκερμαν, πρόεδρος της Deutsche Bank (της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας), ο λυσσαλέος ανθέλλην Χένρυ Κίσσινγκερ (γνωστός και ως «χασάπης της Κύπρου») και γενικώς όλο το… αφάν-γκατέ των διεθνών τοκογλύφων, που έχει αλυσοδέσει στο άρμα του όλες τις χώρες του κόσμου, με τη δουλεία του τόκου.

Στη σύνοδο της σατανικής αυτής υπερκυβέρνησης του κόσμου, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν κρατούνται πρακτικά, όπως και σε όλες τις παρόμοιες συνάξεις μετά την αποκάλυψη των Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών, το κύριο θέμα θα είναι τα οικονομικά ζητήματα, τουτέστιν η διαιώνιση της σκλαβιάς του κόσμου, δια της τοκογλυφίας. Η ελληνική συμμετοχή στη φετινή σύνοδο θα είναι περιορισμένη, ενώ δεν θα παρευρεθούν πολιτικοί (προεκλογική περίοδος γαρ…), με εξαίρεση την παρουσία του πρώην υπουργού Οικονομικών, Παπακωνσταντίνου, που -διόλου τυχαία- κατά τη διάρκεια της θητείας του ξεκίνησε το ελληνικό πείραμα του Μνημονίου.

(ΥΓ): Στις συνόδους της σατανικής λέσχης έχουν συμμετάσχει στο παρελθόν κάμποσοι Έλληνες πολιτικοί, όπως ο Γιωργάκης Παπανδρέου, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Αντώνης Σαμαράς κ.α. μικρότερου βεληνεκούς. (Από δημοσιογράφους ο κ. Παπαχελάς...) Δεδομένου ότι από τους προαναφερόμενους μόνο ο Αντώνης Σαμαράς είναι ζωντανός πολιτικά και μάλιστα διεκδικεί και την πρωθυπουργία της χώρας, μήπως θα μπορούσε να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι γύρευε εκεί μέσα; 
 
πηγή: xagr

Εναντίον του Σταυρού στην Αγγλία...

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Η συντηρητική κυβέρνηση εναντίον του δικαιώματος να φορούν σταυρό στην δουλειά τους οι χριστιανοί εργαζόμενοι...

Η βρετανική κυβέρνηση κατηγορείται ότι «παραγκωνίζει» τον Χριστιανισμό για να ετοιμάσει ένα νομικό αγώνα κατά τους δικαιώματος των πιστών να φορούν τον σταυρό στη δουλειά τους.

Σε μια κίνηση που χαρακτηρίστηκε «ασυνήθιστη» από χριστιανικές ομάδες, η κυβέρνηση φέρεται να είναι έτοιμη να επιχειρηματολογήσει εναντίον δύο Βρετανίδων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. 
 
Η δίκη αφορά το δικαίωμα των εργοδοτών να απαγορεύουν να φορούν σταυρό οι εργαζόμενοι, δεδομένου ότι κάτι τέτοιο δεν θεωρείται ότι «απαιτείται» από τη χριστιανική πίστη. Οι προϊστάμενοι θα μπορούν έτσι να απολύουν τους εργαζόμενους που θα επιμένουν να φορούν το χριστιανικό σύμβολο.
Η υπόθεση αφορά δύο χριστιανές γυναίκες, τη Nadia Eweida και τη Shirley Chaplin, που ισχυρίζονται ότι υπέστησαν διακρίσεις όταν οι εργοδότες τους τις απαγόρευσαν να φορούν το σταυρό. (Διάβασε: Τους φταίει ο σταυρος). 
 
Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν έκανε χθες κάποιο σχολιασμό, αλλά χριστιανικές ομάδες εξέφρασαν την έκπληξή τους για την είδηση. 
 
Η Andrea Williams, διευθύντρια του Χριστιανικού Νομικού Κέντρου, δήλωσε: «Είναι εκπληκτικό το γεγονός μια συντηρητική κυβέρνηση να υποστηρίζει ότι η χρήση του σταυρού δεν είναι γενικά αναγνωρισμένη πρακτική της χριστιανικής πίστης». 

 Η κα Eweida, πρώην εργαζόμενη της British Airways, και η κ. Τσάπλιν, μια νοσοκόμα, έφεραν την υπόθεσή τους στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Στρασβούργο μετά από τα πειθαρχικά μέτρα που τους επιβλήθηκαν στην εργασία τους. Η υπόθεση της κας Eweida χρονολογείται από το 2006, όταν είχε διωχθεί από την δουλειά της επειδή αρνήθηκε να βγάλει το σταυρό, κάτι που οι εργοδότες της ισχυρίστηκαν ότι παραβίαζε τον ενιαίο κώδικα της British Airways. 
 
Η 61χρονη κα Eweida από το Twickenham, ισχυρίστηκε ότι η BA επέτρεπε στα μέλη άλλων θρησκειών να φορούν θρησκευτικά σύμβολα. Έχασε την υπόθεσή της στο Εφετείο και δεν της δόθηκε το δικαίωμα να πάει στο Ανώτατο Δικαστήριο. 

Η 56χρονη κ. Τσάπλιν, από το Exeter, παραπονέθηκε ότι είχε αποκλειστεί από την εργασία της στο νοσοκομείο επειδή αρνήθηκε να κρύψει το σταυρό της, και έτσι έχασε τη δουλειά της ως νοσοκόμα μετά από 31 χρόνια.







πηγή: τρίτος άγγελος

Εβραίοι βραβεύουν τον Βαρθολομαίο...

ΤΣΙΡΑΚΙ ΤΟΥ ΓΚΙΟΥΛΕΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ... ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΠΙΝΤΕΛΜΠΕΡΓΚ (!!!) ΤΟΝ ΒΡΑΒΕΥΣΑΝ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ
 
Εν τω μεταξύ, ο Βαρθολομαίος Αρχοντώνης όσο γερνάει, τόσο τουρκεύει!.. Την περασμένη Κυριακή 13 Μαΐου, οι Εβραίοι της Ολλανδίας του απένειμαν το Βραβείο «Ελευθερίας της Πίστης», για τις άοκνες προσπάθειές του να αγαπηθούν οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί με τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους.

Η βράβευση έγινε στην ολλανδική πόλη Μπίντελμπεργκ και κατά την διάρκεια της τελετής, ενώπιον της Βασιλίσσης της Ολλανδίας, Βεατρίκης, τι νομίζετε πως έκανε ο Σκλάβος Πατριάρχης; Άρχισε να γλείφει τον μέντορα του Ταγίπ Ερντογάν, διαβόητο ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που ζεί τα τελευταία 15 χρόνια στην Πενσυλβάνια των ΗΠΑ, κυνηγημένος από τους Κεμαλικούς της Άγκυρας!.. Είπε επί λέξει, ο ''Αρχηγός'' της Ορθοδοξίας, για τον άνθρωπο στον οποίο οφείλεται το σημερινό Οικονομικό Θαύμα της Τουρκίας: «Συνεργαζόμαστε στενά με τον κύριο Γκιουλέν, εδώ και πολλά χρόνια. Είμαστε πολύ κοντά, διότι έχουμε τα ίδια ιδεώδη, την ειρήνη και την ενότητα. Εκτιμούμε την προσφορά του στην εκπαίδευση. Ο Φετουλάχ Γκιουλέν συνέβαλε και συμβάλλει στον διαθρησκευτικό διάλογο. Μακάρι να επιστρέψει σύντομα στην Τουρκία. Έχουμε συναντηθεί και στην Τουρκία και στις ΗΠΑ. Θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε μαζί, για τη διεθνή ειρήνη και την ευημερία της χώρας μας (σ.σ.: της Τουρκίας!). Αυτός είναι ο κοινός μας στόχος»!..


Όπως έχει αποκαλύψει ο μακαρίτης Νεοκλής Σαρρής, ο Φετουλάχ Γκιουλέν επιδιώκει την Ισλαμοποίηση της Ελλάδος μέσω της Ιδρύσεως δεκάδων θρησκευτικών μουσουλμανικών σχολείων σε όλες τις μεγάλες ελληνικές πόλεις, όπου θα παρέχεται υψηλού επιπέδου εκπαίδευση (και) σε Ορθόδοξα Ελληνόπουλα με πολύ προσιτές τιμές. Η Ρωσία του Πούτιν έχει κλείσει κατάμουτρα την πόρτα στα «δώρα» του Γκιουλέν, διότι ξέρει πού το πάει ο μέντορας του Ερντογάν. Αντιθέτως, η πτωχευμένη Ελλάς ετοιμάζεται να δεχθεί – αντί πινακίου φακής - την εισβολή των «Σχολείων Γκιουλέν». Κι ο σκλάβος Πατριάρχης Βαρθολομαίος πρωτοστατεί στα σχέδια του φιλαράκου (και χρηματοδότη του, σύμφωνα με τον Τουρκικό Τύπο!) του Γκιουλέν, για Ισλαμοποίηση της Ελλάδος…
 

πηγή: τρίτος άγγελος 

Έβγαλε τα μάτια του παιδιού της...

Σοκάρει η ιστορία μιας μητέρας που συνελήφθη για ένα φρικιαστικό έγκλημα εις βάρος του ίδιου της του παιδιού…

Η γυναίκα θεωρείται νούμερο ένα ύποτη και κατηγορείται ότι ξερίζωσε τους βολβούς των ματιών του πεντάχρονου γιου της κατά τη διάρκεια τελετής γιατί εκείνος αρνούταν να κλείσει τα μάτια του.
Το περιστατικό έλαβε χώρα στο Νεζαχουαλκογιότλ, μια εργατική συνοικία στην ανατολική πλευρά της Πόλης του Μεξικού.
 
“Γινόταν κάποιου είδους τελετή μέσα σ’ ένα σπίτι”, δήλωσε η Λάουρα Ουρίμπε, εκπρόσωπος της εισαγγελίας.
 
Δεν έκανε γνωστές λεπτομέρειες για το τι περιλάμβανε η τελετή.





 

Αστυνομικοί βρήκαν το αιμόφυρτο αγόρι στο σπίτι αυτό το πρωί της Πέμπτης και το μετέφεραν αμέσως σε νοσοκομείο της Πόλης του Μεξικού.

 







πηγή: mychannel.gr

Σατανισμός και νεοπαγανισμός... Μαρτυρίες.

Ο πρώην μάγος Κουτρουμπέλης μιλάει για τις εμπειρίες που είχε ως ιερέας των ειδώλων και του διαβόλου...

Παράξενος ναός στη Νέα Υόρκη...


Serbian priest and boris tadic in synagogue...

Ο Σέρβος επίσκοπος Ειρηναίος Μπούλοβιτς, και ο πρωθυπουργός της Σερβίας σε εβραϊκή συναγωγή, συμμετέχουν σε τελετή των αρνητών Του Χριστού μας, την λεγόμενη Χανουκά (2011)... Καμία Εκκλησία από τις λεγόμενες επίσημες δεν έμεινε αμόλυντη από την άρνηση της Ορθοδοξίας... Οι κανόνες απαγορεύουν την είσοδο χριστιανού σε εβραϊκή Συναγωγή... (βλ. Κανών ξε', Ιερό Πηδάλιο, σελ.84)

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

PART 5 - Elder Ephraim & Conservative New Calendarism


PART 4 - Elder Ephraim & Conservative New Calendarism


PART 3 - Elder Ephraim & Conservative New Calendarism


PART 2 - Elder Ephraim & Conservative New Calendarism.


PART 1- Elder Ephraim & Conservative New Calendarism


Λειτουργικά, ήχος Πρώτος! Υπό π. Νικηφόρου Νάσσου.


Χερουβικός ύμνος!!!


Ύμνος Της Ευχής!!!


Why We Orthodox Christians Pray.


(G) St Gregory Palamas and Noetic Prayer-Pt.3


(G) St Gregory Palamas & Noetic Prayer-Pt.2


(G) St Gregory Palamas & Noetic Prayer-Pt.1


Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Ήταν ο Μελχισεδέκ Έλληνας;



Στους νεογνωστικούς και νεοπαγανιστικούς κύκλους κυκλοφορεί η πληροφορία, ότι ο Μελχισεδέκ ήταν Έλληνας. Το θέμα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. Ας δούμε τι λέει:

«Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό. Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

Αυτό που εξηγεί εδώ πολύ καθαρά ο άγιος Ισίδωρος είναι ότι με την λέξη Έλλην, που στην εποχή του είχε θρησκευτική χροιά, στην περίπτωση της χρήσης της από τον απόστολο Παύλο, δεν πρέπει να νοείται ο ειδωλολάτρης, αλλά ο ευσεβής, που πριν τους χρόνους της Καινής Διαθήκης ζούσε, όχι με βάσει το μωσαϊκό νόμο, αλλά τον έμφυτο νόμο της συνειδήσεως. Αυτός που ζούσε κατά συνείδηση, η οποία δεν μπορούσε να του καταμαρτυρήσει τίποτα, διότι ήταν δίκαιος. Τέτοιος Έλλην ήταν ο Μελχισεδέκ.

Ας σταματήσουν επιτέλους οι νεοπαγανιστές τις άδικες κατηγορίες κατά των Πατέρων, ότι δήθεν ήταν ανθέλληνες. Όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, οι Πατέρες έδιναν περισσότερη αξία στους Έλληνες, απ’ όσο οι ίδιοι καταλαβαίνουν.
 
πηγή: ακτίνες

Ο άνθρωπος κατάγεται από τις… γοργόνες!

Εξελικτικοί επιστήμονες: Ο άνθρωπος κατάγεται από τις… γοργόνες!


Το “επόμενο βήμα” στις διανοητικές αντοχές μας κάνουν πάλι οι οπαδοί της θεωρίας (ακόμα) της εξελίξεως εμπλουτίζουν με “νέα” στοιχεία την νεοεποχίτικη δοξασία τους. Ενώ λοιπόν μεγάλοι και σοβαροί επιστήμονες βλέπουν ότι οι ελλείψεις στην πειραματική απόδειξη της μακροεξέλιξης είναι τόσες πολλές ώστε να μην στηρίζουν καμμιά εξελικτική θεώρηση, κάποιοι άλλοι στην προσπάθεια να αποδείξουν τα απίθανα δεν διστάζουν να ανακαλύπτουν νέα “στοιχεία” -παλιότερα τα …κατασκεύαζαν- ακόμα και από την σκοτεινή περιοχή του μύθου.

Έτσι λοιπόν σύμφωνα με επιστήμονες -ερευνητές- ο άνθρωπος δεν κατάγεται άμεσα από τον πίθηκο αλλά από τις γοργόνες. Αυτά εν έτει 2012 και αναμένουμε προσεχώς την ανακάλυψη του “χαμένου κρίκου” στο βυθό του μπικίνι και στην παρέα του συμπαθούς Μπομπ Σφουγγαράκη! Αναμένουμε και από φιλοεξελικτικές ιστοσελίδες να αναδημοσιεύσουν το άρθρο διότι “πες, πες κάτι θα μείνει” και ποιός ξέρει μπορεί η θεωρία αυτή να αποκτήσει τους οπαδούς που δεν απόκτησε η των πιθήκων…

Απίστευτο - Eρευνα υποστηρίζει ότι οι γοργόνες ήταν ο πρόγονος του ανθρώπου!

Κουρασμένοι ναυτικοί, ταλαιπωρημένοι από την πολύωρη έκθεση στον ήλιο έχουν πολλές φορές στο μακρινό παρελθόν καταθέσει ότι είδαν γοργόνες να κολυμπούν στους ωκεανούς. Η μαρτυρία τους, όμως, ήταν χρήσιμη μόνο στους παραμυθάδες και τους λάτρεις των θρύλων. Κακώς, λένε οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα περίεργα πλάσματα που έβλεπαν οι ναυτικοί ήταν μεγάλοι τριχεχίδες, υδρόβια θηλαστικά που ανήκουν στην οικογένεια των σειρηνοειδών και είναι ευρέως γνωστοί ως… θαλάσσιες αγελάδες. Είχαν άδικο, όμως.

Νέα επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει ότι πίσω από τους θρύλους των ναυτικών υπάρχει αλήθεια. «Είναι σίγουρα μια πολύ ριζοσπαστική θεωρία για την ανθρώπινη εξέλιξη αλλά έχουμε προσεγγίσει τον πανάρχαιο μύθο με μια τεράστια έρευνα και πραγματικά πιστεύουμε ότι έχει βάση», δηλώνει ο Τσάρλι Φόλεϊ του Animal Planet, στο δελτίο ειδήσεων του δικτύου Fox.

Σύμφωνα με τη νέα θεωρία, λοιπόν, υπήρξε κάποτε στη γη ένα είδος προϊστορικού υδρόβιου πιθήκου που ζούσε στη θάλασσα και έμοιαζε πάρα πολύ με αυτό που έχουμε σήμερα στο μυαλό μας ως «γοργόνες».

«Είναι πολύ περίπλοκη θεωρία από την άποψη πως σε κάποιους ακούγεται παρανοϊκό ότι μπορεί πράγματι να υπήρχαν τα μυθικά αυτά πλάσματα. Ας σκεφτούμε, όμως, ότι η εξέλιξη του ανθρώπου μπορεί να έχει άμεση σχέση με τη θάλασσα. Είναι σίγουρο ότι οι προϊστορικοί άνθρωποι ζούσαν κυρίως σε παράλιες περιοχές. Πανομοιότυπα εργαλεία του Νεάντερταλ, τα οποία χρονολογούνται έως και 100.000 χρόνια πριν, βρέθηκαν στα ελληνικά νησιά, στην Λευκάδα, την Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο, γεγονός που σημαίνει ότι από τότε ταξίδευαν με πλωτά», εξηγεί ο Φόλεϊ και αφήνει να εννοηθεί πως οι γοργόνες είναι ένα είδος προγόνου του ανθρώπου.

Η ερευνητική του ομάδα γνωρίζει πως η άποψη θα προκαλέσει τριγμούς και αντιδράσεις διότι ουσιαστικά παρουσιάζει με νέα πτυχή στις επιστημονικές θεωρίες για την εξέλιξη των ειδών.

«Υπάρχουν σημαντικές διαφορές ανάμεσα σε εμάς και άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά, όμως πολλά χαρακτηριστικά μας τα μοιραζόμαστε με τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως για παράδειγμα το πλέγμα μεταξύ των δακτύλων μας -το οποίο σε άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά δεν υπάρχει- ή το στρώμα του υποδόριου λίπους και την απώλεια των τριχών του σώματος», εξηγεί ο Φόλεϊ και επισημαίνει το εξής -ιδιαίτερο εντυπωσιακό- στοιχείο: «Δεν σας κάνει εντύπωση ότι οι άνθρωποι έχουμε την ενστικτώδη ικανότητα να κολυμπούμε αλλά και να ελέγχουμε την αναπνοή μας μέσα στη θάλασσα. Οι άνθρωποι μπορούν να κρατήσουν την αναπνοή έως 20 λεπτά, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλο χερσαίο ζώο»!

πηγή: ακτίνες

Αναφορά σε μια ψυχοσέκτα...



Πρωτοπρ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Est (Erhard Seminars
Training),Αναφορά σε μια ψυχοσέκτα...

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ 
 
I) Ο ιδρυτής τῆς ἐν λόγῳ σέκτας ὑπῆρξε ὁ Werner Erhard. To πραγματικό του ὄνομα ἦταν John Raul Rosenberg, ἐνῶ τό ψευδώνυμό του, μέ το ὁποῖο ἦταν γνωστός, ἀποτελεῖ σύνθεση ἀπό τά ὀνόματα δύο ἐπιφανῶν Γερμανῶν, τοῦ φυσικοῦ Werner Heisenberg καί τοῦ καγκελλάριου Ludwig Erhard.

Ὁ Werner Erhard γεννήθηκε 5-9-1935 στή Φιλαδέλφεια τῶν Η.Π.Α. Ἐργάστηκε διαδοχικά σέ διάφορες ἐργασίες καί παντρεύτηκε σε νεαρά ἡλικία. Τό 1959 ἐγκατέλειψε τή γυναίκα του καί τά πέντε παιδιά του γιά κάποια ἄλλη γυναίκα, τήν ὁποία παντρεύτηκε σέ ἄλλη πολιτεία τῶν Η.Π.Α. καί ἀπέκτησε μαζί της ἄλλα παιδιά. Ἡ ἐγκατλειψη τῆς οἰκογένειάς του καί ὁ φόβος του νά μή τόν ἐντοπίσουν, τόν ὁδήγησαν στό νά χρησιμοποιεῖ τό ψευδώνυμο, τό ὁποῖο ἀναφέραμε.

Πρίν δημιουργήσει τό EST εἶχε θητεύσει στή Σαηεντολογία και εἶχε ἀσχοληθεῖ μέ Ζέν, γιόγκα, ἔ λεγχο τοῦ νοῦ, ὕπνωση, ψυχολογία Γκεστάλτ κ.ἄ. Τό 1971, ὕστερα ἀπό μιά μεταμορφωτική, κατά τούς ἰσχυρισμούς του, ἐμπειρία καθώς ὁδηγοῦσε, ἐγκατέλειψε τήν ἐργασία του ὡς διευθυντής ἐκπαίδευσης σέ μιά ἑταιρία πωλήσεων καί δημιούργησε τό πρόγρα μα EST. 
 
II) Τί εἶναι τό EST: Τά ἐκπαιδευτικά σεμινάρια Erhard (EST) εἶναι οὐσιαστικά μιά σύνθεση ἀπό στοιχεῖα Σαηεντολογίας, Ζέν Βουδισμοῦ, θετικῆς σκέψης, ἐλέγχου τοῦ νοῦ, γιόγκα καί ὕπνωσης. Να σημειωθεῖ ἐν προκειμένῳ, ὅτι ἡ Σαηεντολογία διέγραψε τόν Werner Erhard ἀπό τίς τάξεις της και ἦρθε μαζί του σέ δικαστική διαμάχη, καθώς τόν κατηγοροῦσε ὅτι χρησιμοποιοῦσε πρακτικές της στά προγράμματά του.
Τό EST παρουσιάζεται ὡς πρόγραμμα νέας ἐκπαίδευσης, προσέγγισης, συνειδητοποίησης, μεταμόρφωσης τῆς ζωῆς καί μετάπλασης τῶν ἱκανοτήτων τῶν ἀνθρώπων. Χαρακτηριστικό εἶναι ἐν προκειμένῳ τό διαφημιστικό τους σύνθημα «60 ὧρες τή ζωή σου ἀλλάζουν», ὅπως ἐπίσης καί ὁ ἰσχυρισμός τοῦ Werner Erhard «δέν θέλουμε τίποτα λιγότερο ἀπό την ἀπόλυτη μεταμόρφωση». 
 
Ἐπίσης, γιά τόν Werner Erhard δέν ὑπάρχει Θεός. Θεοί μποροῦμε νά γίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, ὅπως ἐπίσης δέν ὑπάρχει καλό ἤ κακό. Ὁ κόσμος, ἰσχυρίζεται, εἶναι ὅπως τόν κατασκευάζεις καί τόν ἀντιλαμβάνεσαι ἐσύ. Ἄρα, ὑποστηρίζουν, μέ τήν ἐκπαίδευση EST ὅσοι παρακολουθήσουν τά σεμινάρια, παίρνουν μόνοι τήν ζωή στά χέρια τους καί μποροῦν νά ἐξαφανίσουν τό κακό καί τά ἄσχημα πράγματα. 
 
III) Τί περιλαμβάνουν τά σεμινάρια EST: Τά σεμινάρια EST διαρθρώνονται σέ τρία ἐπίπεδα. Το πρῶτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει ἕνα εἰσαγωγικό σεμινάριο στό ὁποῖο ἀναλύεται ἡ λειτουργία τοῦ προγράμματος καί ἐνημερώνονται για τούς κανόνες καί τούς τρόπους λειτουργίας. Στό δεύτερο ἐπίπεδο ἀκολουθεῖ τό κύριο σεμινάριο. Οἱ ἀρχικές συναντήσεις διαρκοῦσαν ἑπτά καί πλέον συνεχόμενες ὧρες μέ τρία μικρά διαλείμματα καί με ἐξαντλητικούς ρυθμούς. Σταδιακά πρός τό τέλος μειώνονταν στις τέσσερις ὧρες. Τό τρίτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει ἕνα πρόγραμμα ἀποφοίτησης. 
 
Βασικά χαρακτηριστικά τῶν σεμιναρίων, ἰδίως τοῦ δεύτερου ἐπιπέδου, εἶναι ἡ φυσική ἐξάντληση καί δυσφορία, ἡ σωματική κόπωση, οἱ ὕβρεις, οἱ εἰρωνεῖες, οἱ προσβολές καί γενικά ἡ προσπάθεια ἀπαξίωσης καί μείωσης τῶν προσώπων. 
 
Οἱ πρακτικές αὐτές δικαιολογοῦνται ἀπό τούς ὑπεύθυνους τῶν σεμιναρίων ὅτι στοχεύουν νά ἀποδομήσουν τό ἀμυντικό σύστημα τῆς προσωπικότητας καί τίς ψυχολογικές της ἀντιστάσεις, ὥστε να γίνουν εὔκολα ἀποδεκτές οἱ ἀρχές τοῦ EST γιά μιά νέα συνειδητοποίηση τῆς ζωῆς. Ἐπίσης κατά τήν ἄσκηση ἀπαγορεύεται τό ρολόϊ, νά φᾶνε, νά πᾶνε τουαλέτα, να κοιμηθοῦν καί νά μιλοῦν μέ κάποιον ἄλλον. Ἡ παρέκκλιση ἀπό τους κανόνες, πού ἔχουν τεθεῖ, ἀπαγορεύεται ἀπολύτως. 
 
Πρέπει ἐν προκειμένῳ νά ἐπισημάνουμε ὅτι τούς ἐν λόγῳ κανόνες εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τούς τηροῦν μόνο οἱ ἐκπαιδευόμενοι, ἀλλά ὄχι οἱ ἐκπαιδευτές. Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει ἐπίσης τό γεγονός, ὅτι ἀρκετές πρακτικές τοῦ EST εἶναι κυρίως τεχνικές διαλογισμοῦ, αὐτοΰπνωσης καί ἐλέγχου τοῦ νοῦ. 
 
Δέν πρέπει ἐπίσης νά παραβλέψουμε τό γεγονός, τό ὁποῖο ἀναφέρει ὁ καθηγητής Irving Hexham,ὅτι πρός τό τέλος τῶν σεμιναρίων πολλοί ἀπό τούς συμμετέχοντες ἀνέφεραν ἐμπειρίες καί συναντήσεις μέ πνευματικά ὄντα. Στήν περίπτωση αὐτή, ἐάν ἀποκλείσουμε τήν ὑπόθεση νά ὑπάρχει κάποιας ψυχιατρικῆς ὑφῆς πρόβλημα, πού προέκυψε λόγῳ ἀποδόμησης και ἀλλοίωσης τῆς προσωπικότητας, πού ὑφίστανται οἱ ἄνθρωποι σέ τέτοιου εἴδους ψυχοσέκτες, τότε με βάση τήν Ὀρθόδοξη νηπτική παράδοση, δέν εἶναι δύσκολο να ἀντιληφθοῦμε περί τίνος πρόκειται.
Τά σεμινάρια πραγματοποιοῦνται κυρίως σέ ἀπομονωμένους χώρους μεγάλων ξενοδοχείων και κάθε ὁμάδα περιλαμβάνει συνήθως 250 ἄτομα. Ἑξήντα ὧρες «πνευματικῶν ἀσκήσεων» κατά τούς ὑπεύθυνους τῶν σεμιναρίων κόστιζαν τίς δεκαετίες 1970-1980, 450 δολλάρια Η.Π.Α γιά κάθε ἄτομο. Στήν Γερμανία τήν δεκαετία τοῦ 1990, ἀνάλογα μέ τό εἶδος και τό ἐπίπεδο τῶν σεμιναρίων EST ἡ συμμετοχή κόστιζε ἀπό 450-1850 γερμανικά μάρκα. Ὑπολογίζεται ὅτι, ἀπό τήν ἵδρυση τῆς ψυχοσέκτας μέχρι σήμερα ἔχουν συμμετάσχει στά σεμινάριά της 600.000 ἄνθρωποι σέ 132 χῶρες. Τή δεκαετία τοῦ 1990 παρουσιάστηκε μείωση τοῦ ἀριθμοῦ τῶν συμμετεχόντων. 
 
IV) Ἄλλες ὀνομασίες καί θυγατρικοί ὀργανισμοί: Τά σεμινάρια EST δέν ἐξαιρέθηκαν ἀπό τή συνήθη πρακτική τῶν διαφόρων σεκτῶν νά ἀλλάζουν, δηλαδή, ὀνομασία καί τίτλους στίς διάφορες χῶρες ἤ ἀνά τακτά χρονικά διαστήματα νά δημιουργοῦν θυγατρικούς ὀργανισμούς, πού μέ διαφορετική ὀνομασία προσφέρουν τά ἴδια προγράμματα καί καλλιεργοῦν τίς ἴδιες ἀρχές τοῦ ἀρχικοῦ ὀργανισμοῦ. 
 
Ἔτσι, οἱ θυγατρικοί ὀργανισμοί πού προωθοῦν τίς ἀντιλήψεις τοῦ EST εἶναι: l) Erhard Seminar Training INC, 2) The est Foundation, 3) Werner Erhard and Associates, 4) Action Technologies, 5) Forum, 6) Forum in Action, 7) The Centers Network, 8) The Centers Network International Group, 9) The Community Workshop, 10) Satellite Seminar Series, 11) The Breakthrough Foundation, 12) Centers Leadership Programm, 13) S.H.A.R.E. India, 14) The Africa Prize for Leadership, 15) The Education Network, 16) World Runners, 17) Centres Network für kontextuelle Studienseminare GmbH, 18) Landmark Education. 
 
* Γιά τήν σύνταξη τοῦ παρόντος ἄρθρου βασιστήκαμε στήν ἑξῆς βιβλιογραφία: 1) H. Reller, H. Krech, M. Kleiminger (Hrsg), Handbuch Religiöse Gemeinschaften und Weltanschauungen,2000 5. 2) H. Gasper - J. Möller - F. Valentin, Lexikon der Sekten, Sondergruppen und Weltanschauugen, 2001 7. 3) G.Schmid - G. O. Schmid (Hrsg), Kirchen, Sekten, Religionen, 2003 7.4) A. Fincke -Μ. Pohlmann, Kompass Sekten und religiöse Weltanschauungen. Ein Lexikon,2004. 5) Nicolette Bohn, Kleines Lexikon der Sekten, Psychogruppen und Strukturvertriebe, 2005. 6) M. Thaler Singer – J. Lalich, Cults In Our Midst. The Hidden Menace In Our Everyday Lives, 1995. 7)I. Hexham, Pocket Dictionary 
 
Ορθόδοξος Τύπος, 25/5/2012

πηγή: ακτίνες

Δηλητηρίαση μαθητριών για να σταματήσουν το σχολείο...

Αφγανιστάν: Δηλητηρίαση μαθητριών για να σταματήσουν το σχολείο...

 
Διαβάστε με ποιο τρόπο προσπαθούν να αποκόψουν τις γυναίκες από την εκπαίδευση στο Αφγανιστάν. 
 
Περισσότερες από 120 μαθήτριες και τρία μέλη του εκπαιδευτικού προσωπικού δηλητηριάστηκαν στο βόρειο Αφγανιστάν κατά τη δεύτερη επίθεση αυτού του είδους που σημειώνεται στη χώρα έπειτα από περίπου ένα μήνα και η οποία αποδίδεται σε συντηρητικούς φανατικούς, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία και εκπαιδευτικοί αξιωματούχοι. 
 
Η επίθεση σημειώθηκε στην επαρχία Τάχαρ, όπου, σύμφωνα με την αστυνομία, οι φανατικοί που αντιτίθενται στην εκπαίδευση των γυναικών χρησιμοποίησαν μια άγνωστη τοξική σκόνη για να μολύνουν τον αέρα στις τάξεις. Πάρα πολλές μαθήτριες έχασαν τις αισθήσεις τους.

Σύμφωνα με την υπηρεσία πληροφοριών του Αφγανιστάν NDS, οι Ταλιμπάν δείχνουν να αποσκοπούν στο κλείσιμο των σχολείων ενόψει της αποχώρησης των ξένων στρατευμάτων από τη χώρα το 2014.

Θέλουν να κλείσουν τα σχολεία... "Ένα μέρος της επιχείρησής τους Αλ Φαρούκ την άνοιξη είναι να κλείσουν τα σχολεία. Θέλουν να προκαλέσουν φόβο δηλητηριάζοντας κορίτσια. Προσπαθούν να κάνουν τις οικογένειες να μην στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο", δήλωσε ο εκπρόσωπος της NDS Λουτφούλα Μάσαλ. 
 
Το υπουργείο Παιδείας του Αφγανιστάν ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι 550 σχολεία σε 11 επαρχίες στις οποίες οι Ταλιμπάν χαίρουν μεγάλης υποστήριξης έχουν κλείσει. 
 
Τον περασμένο μήνα 150 μαθήτριες δηλητηριάστηκαν στην ίδια επαρχία αφού ήπιαν μολυσμένο νερό. 
 
Από το 2001 που εκδιώχθηκαν από την εξουσία οι Ταλιμπάν, τα κορίτσια επέστρεψαν στα σχολεία, ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Καμπούλ. Προηγουμένως δεν επιτρεπόταν στα κορίτσια να πάνε σχολείο ή στις γυναίκες να εργαστούν. 
 
πηγή: ακτίνες

Εωσφορικός και γελοίος...


Τοῦ κ. Νικ. ᾿Ιω. Σωτηροπούλου, Θεολόγου –Φιλόλογου 
 
Ποιός εἶναι ἑωσφορικὸς καὶ γελοῖος; Πολλοὶ ἄνθρωποι εἶνε ἑωσφορικοὶ καὶ γελοῖοι. ᾿Αλλὰ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους εἶναι ὁ Πάπας μὲ τὶς ὑπερφίαλες καὶ ἐξωφρενικὲς ἀπαιτήσεις του καὶ τὶς γελοῖες δικαιολογήσεις τῶν ἀπαιτήσεών του. 
 
Στὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου κεφ. κα´, στίχ. 15–17, ὁ ἀναστὰς Κύριος μὲ εὐγενῆ καὶ ὡραῖο τρόπο κάνει διάλογο μὲ τὸν Πέτρο σχετικῶς μὲ τὴν τριπλῆ ἄρνησί του. Τρεῖς φορὲς ὁ Κύριος ἐρωτᾷ τὸν Πέτρο ἂν τὸν ἀγαπᾷ, καὶ μετὰ τὴ θετικὴ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ συντριβὴ καρδίας ἀπάντησι τοῦ Πέτρου ὁ Κύριος ἀναθέτει στὸν ἀπόστολο τὴ διαποίμανσι τῆς ποίμνης του μὲ τὴν τριπλῆ προτροπὴ καὶ ἐντολὴ ≪Βόσκε τὰ ἀρνία μου≫, ≪Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου≫, ≪Βόσκε τὰ πρόβατά μου≫.

Οπως δὲ γράφουμε στὸ νέο βιβλίο μας ≪Τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ᾿Ιωάννου≫, τόμος Γ´, σελ. 365, ὡς πρὸς τὸ λόγο τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Πέτρο νὰ φροντίζῃ τὸ ποίμνιό του, «῾Ο Παπισμὸς ἐπικαλεῖται τοῦτο, γιὰ νὰ στηρίξῃ τὸ περιβόητο Πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Πάπα. ᾿Ισχυρίζεται δηλαδὴ ὁ Παπισμός, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔδωσε στὸν Πέτρο καὶ δι᾿ αὐτοῦ στὸν Ἐπίσκοπο Ρώμης, τὸν μοναδικὸ δῆθεν διάδοχο τοῦ Πέτρου, τὴν ἀπόλυτη ἀρχηγία καὶ κυριαρχία σ᾿ ὁλόκληρη τὴν ᾿Εκκλησία. Δεινὴ καὶ σκόπιμη παρερμηνεία. ῾Ο Χριστὸς κατέστησε τὸν Πέτρο ποιμένα τῶν προβάτων του, ὄχι ἀρχηγὸ καὶ ποιμένα τῶν ἄλλων ποιμένων, τῶν ἄλλων Ἀποστόλων. ῾Ο ἴδιος ὁ Πέτρος δὲν ἀξίωσε ποτὲ τέτοιο δικαίωμα, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι τοῦ ἀναγνώρισαν τέτοιο δικαίωμα. Καὶ οἱ δώδεκα,καὶ οἱ δεκατρεῖς μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο, ὀνομάζονται Ἀπόστολοι, κανεὶς δὲν ὀνομάζεται ὑπεραπόστολος.

῾Ο Πέτρος ἀπευθυνόμενος στοὺς ≪πρεσβυτέρους≫ τῆς ᾿Εκκλησίας ὁμιλεῖ ταπεινοφρόνως, ὀνομάζοντας τὸν ἑαυτό του ≪συμπρεσβύτερον≫. ᾿Επίσης ≪᾿Αρχιποίμενα≫, ἀρχηγὸ δηλαδὴ τῶν ποιμένων, ὀνομάζει τὸ Χριστό, ὄχι τὸν ἑαυτό του (Α´ Πέτρ. ε´ 1–4). Πῶς ἄλλωστε ἦταν δυνατὸν ὁ Πέτρος ἀπὸ τὴν ῾Ιερουσαλὴμ ἢ τὴ Ρώμη νὰ διοικῇ τὴν τοπικὴ ᾿Εκκλησία τῶν ᾿Ινδιῶν, ποὺ ἵδρυσεν ὁ Θωμᾶς; Δὲν ὑπῆρχαν τότε τὰ σημερινὰ καταπληκτικὰ μέσα ἐπικοινωνίας, ποὺ ἐκμηδενίζουν τὶς ἀποστάσεις. ᾿Εκτὸς δὲ τούτων, ἂν ὁ Πέτρος κήρυξε στὴ Ρώμη, προηγουμένως κήρυξε σὲ ἄλλες πόλεις, καὶ πρῶτα στὴν ῾Ιερουσαλήμ, τὴ μητέρα ᾿Εκκλησία, ἀλλ᾿ ὁ Ἐπίσκοπος τῆς ῾Ιερουσαλὴμ δὲν ἀξίωσε πρωτεῖο ἐξουσίας σ᾿ ὅλη τὴν ᾿Εκκλησία. 
 
Στὸ σημεῖο τοῦτο ἐξ αἰτίας τοῦ ἰσχυρισμοῦ τοῦ Πάπα, ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν προϊστάμενος τῶν ἄλλων ἀποστόλων, σκεφθήκαμε τὸ ἑξῆς: ῞Οταν ὁ Πέτρος ἀπέθανε, οἱ ἐπιζῶντες Ἀπόστολοι συνῆλθαν νὰ ἐκλέξουν νέο προϊστάμενο; Καὶ ἂν ὑποτεθῇ ὅτι συνῆλθαν, ποῖον ἐξέλεξαν ὡς προϊστάμενό τους; Τὸν ἐπίσκοπο Ρώμης; ᾿Απόστολοι, τοὺς ὁποίους ὁ Θεὸς ἔθεσε στὴν ᾿Εκκλησία ≪πρῶτον≫ (Α´ Κορ. ιβ´ 28), στὴν πρώτη θέσι δηλαδή, ὑποτάχθηκαν σὲ ἐπίσκοπο; ῾Εωσφορικὸς ὁ Πάπας καὶ γελοῖος≫. 
 
᾿Ακουέτωσαν ταῦτα οἱ παπόφιλοι. 
 
Ορθόδοξος Τύπος, 25/05/2012

πηγή: ακτίνες

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Πώς ελέγχουν το μυαλό μας...



Μασσωνικά σύμβολα και υποσυνείδητα μυνήματα...



Υποσυνείδητα μηνύματα και πανσεξουαλική φρενίτιδα...

Σ'αυτό το ντοκουμέντο θα δείτε χυδαίες εικόνες που περνούν στη ψυχή των Χριστιανών από τις ''καλές'' εταιρείες που κάνουν την ζωή μας ''καλύτερη'', μέσω της τηλεοπτικής πλύσης εγκεφάλου. Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να βλέπουν τηλεόραση... Τίποτα αθώο δεν υπάρχει, ούτε για παιδιά...

Ντοκυμανταίρ περί ψυχής και μεταθανάτιων εμπειριών!


Απόδειξη ύπαρξης ψυχής!


Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Εις την ημέρα των Φώτων!

Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, ΕΠΕ, 10, 367

'' Τότε έρχεται ο Ιησούς από τη Γαλιλαία στον Ιορδάνη κοντά στον Ιωάννη,για να βαπτιστεί απ' αυτόν'' (Ματθαίος, κ. 3, στ. 13) 

Βαπτίζεται σήμερα ο Χριστός από τον Ιωάννη για να αποκαθάρει τον γεμάτο ρύπους άνθρωπο, να φέρει το Πνεύμα από τον ουρανό και να ανυψώσει τον άνθρωπο στους ουρανούς. Να σηκωθεί ο άνθρωπος που έχει πέσει και να ντροπιαστεί ο διάβολος που τον έριξε.

Προς τους εγκαλούντας και περί μετανοίας!

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, ΕΠΕ, 31, 90.

  ''Όσοι έχουν αυτογνωσία είναι σοφοί'' (Παροιμιών κ.13, στ.11)

Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, να γνωρίσουμε καλά τα τραύματα της ψυχής μας, γιατί τότε μόνο θα μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε και τα κατάλληλα για τη θεραπεία φάρμακα. Γιατί εκείνος που αγνοεί την αρρώστια του, δε θα λάβει κανένα μέτρο για τη θεραπεία της.

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, περί Αγάπης!

Ομιλία Ζ'. Στην Β' προς Τιμόθεον επιστολή, ΕΠΕ 23, 596

''Στην αγάπη δεν υπάρχει φόβος, διότι η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο'' (Α' Ιωάννου επιστολή, 4, 8.)

Όπου υπάρχει αγάπη, εξαφανίζονται όλα τα κακά. Όλα είναι ήσυχα, όλα ήμερα, όλα γεμάτα αγάπη!

Ευσεβίου Αλεξανδρείας, Η αργία της Κυριακής!

P.G. 86Α 413-421

''Αυτή είναι η ημέρα που εποίησε Ο Κύριος, ας αγαλλιάσουμε και ας ευφρανθούμε κατ'αυτήν.'' (Ψαλμός ριζ', 24)

Η αγία ημέρα της Κυριακής είναι ανάμνηση του Κυρίου. Γι'αυτό και ονομάστηκε Κυριακή, γιατί είναι η κυρία των ημερών. Διότι πριν από το πάθος του Κυρίου, δεν λεγόταν Κυριακή αλλά ημέρα πρώτη. Κατά την ημέρα αυτή ο Κύριος έκανε την αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Και κατά την ίδια ημέρα δώρισε στον κόσμο την αρχή της αναστάσεως. Κατά την ημέρα αυτή επίσης, έδωσε εντολή να επιτελούνται τα Μυστήρια!

Αγίου Εφραίμ του Σύρου!

 Εγκώμιο στον Μέγα Βασίλειο, Έργα Ζ', σελ. 348

''Το στόμα μου θα λαλήσει σοφία και η μελέτη της καρδίας μου σύνεση'' (Ψαλμός μθ' 3)

Πόσες πανουργίες μεταχειρίστηκε ο πονηρός Βελίαρ (διάβολος), για να χωρίσει τον Βασίλειο από την ουράνια βασιλεία! Εξώργισε βασιλιάδες, άρχοντες και όχλους, αλλά ο Βασίλειος έγινε η βάσις των πιστών. Ξεσήκωσε τρικυμίες εναντίον της Εκκλησίας, αλλά δεν μπόρεσε να βυθίσει το πλοίο της πίστεως του Βασιλείου. Προκάλεσε θύελλα με τους τους βοηθούς του, δηλαδή τις αιρέσεις, αλλά η τέχνη του κυβερνήτη αποδεικνυόταν περισσότερο. Τον πολέμησε με λόγια αιρετικά, αλλά αμέσως τραυματιζόταν από τα δόγματα της θεολογίας!

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης για τους ανάξιους άρχοντες...


TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό[2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3].

Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ό Φωκάς ο τύραννος[4] και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο[5] τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού πού έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος πού ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ' αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ' όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο επίσκοπος της πόλεως αυτής.

Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του ιπποδρόμου».

Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ο,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον ετι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και του λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιεροσύνη, άλλα γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος επίσκοπος της άξιζε».

Γι' αυτό λοιπόν, αν ποτέ δεις κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα ή άρχοντα ή επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης τήν πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ' αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.
__________________________________________
 
1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις', PG 89,476Β-477Α.
2. Ρωμ. ιγ' 1.
3. πρβλ. Ιερεμ. γ' 15
4. Φλάβιος Φυτκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακο-λασία του.
5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά.

(Περιοδικό "Αγιορείτικη Μαρτυρία", Τριμηνιαία Έκδοσις Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, Τεύχος 7)

πηγή: alopsis

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Δερβίσηδες πατούν εικόνα Του Ιησού Χριστού...

Αίσχος και μεγίστη βλασφήμια να καταπατείται το Πανάγιο Πρόσωπο του Κυρίου μας. Αίσχος.
 

Το Ισραήλ ανήκει στους Ρότσιλντ...


Ένας τραπεζίτης αποκαλύπτει την αλήθεια...


Βουλευτής: Οι Εβραίοι ελέγχουν τις ΗΠΑ...


Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Η ανεπάρκεια της θεολογίας των αρχαίων Ελλήνων...

Φεύγοντας σήμερα από την Θ. Λειτουργία είδα ότι ο κόσμος δεν έφευγε από το ναό μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας. Κι έλεγα: πως να μη κάθονται; Είναι ευχαριστημένοι, αναπαυμένοι, χαρούμενοι οι άνθρωποι. Γιατί; Για σκεφτείτε ότι τον Θεό τον κατέβασαν στη γη και τον πήραν μέσα τους. Πως να μην έχουν χαρά; Μεγάλη χαρά αυτή. Αυτή τη χαρά δεν την είχαν οι πρόγονοί μας.

Οι πρόγονοί μας δεν είναι κάποιοι αρχαίοι ξένοι και αδιάφοροι. Είναι οι παππούδες μας, πριν κάμπο­σες γενιές και λαχταρούσαν κι αυτοί να χουν αυτή τη χαρά. Όλοι οι άνθρωποι λαχταρούσαν αυτή τη χαρά. Λαχταρούσαν ασυνείδητα ή συνειδητά να έχουν το Θεό μέσα στο σώμα τους, στη ψυχή τους, να ζουν μαζί Του. Και δεν το είχαν οι καημένοι οι αρχαίοι μας πρόγονοι, γιατί δεν το ήξεραν. Και εμείς όταν κάνουμε τους Σταυρούς μας και τις μετάνοιές μας στα εικονίσματα, θα πρέπει να κάνουμε και με­ρικές μετάνοιες για τους προγόνους μας που δεν ήξε­ραν να κάνουν το Σταυρό τους. Κι όταν περνούσαν έναν κίνδυνο δεν ήξεραν να πουν: Παναγία μου βό­ηθα. Δεν ήξεραν την Παράκληση. Γι αυτό είναι αξιοσυμπάθητοι και πρέπει να τους σκεφτόμαστε.

Σκεφτείτε ότι τη διαστροφή που έχουν πάθει πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι να αγνοούν τη θρησκεί­α και να νομίζουν ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο και ότι δεν έχει τίποτα πέρα από τις αισθήσεις του, δεν την είχε καμμία εποχή, σε κανένα πολιτισμό του κό­σμου. Καμμιά εποχή. Τους 2 τελευταίους αιώνες πα­ρουσιάστηκε αυτή η ρητή αθεΐα, η συνειδητή. Μέχρι τότε οι άνθρωποι κι όταν ακόμα αμφισβητούσαν κά­ποια θεότητα, την αμφισβητούσαν στο όνομα κά­ποιας άλλης θεότητας, αλλά δεν είχαν την αθεΐα. Είναι κάτι ανήκουστο αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Έτσι λοιπόν στ’ αρχαία χρόνια, ψάχνοντας στα βιβλία, βλέπω τον ανασασμό των ανθρώπων. Αναπνέ­ω τον καημό τους, τον πόνο τους και τους συμπονώ. Όταν έκαναν τα πανηγύρια προς τιμήν του Απόλ­λωνα ένα από τα θρησκευτικά μεγέθη που είχαν στην αρχαιότητα μαζεύονταν οι Ίωνες που λάτρευαν τον Απόλλωνα, τον θεό του φωτός, μαζεύονταν στους ναούς κι έκαναν πανηγύρια. Εκεί, όπως αναφέρεται, πήγαιναν για να επιδείξουν τα πολιτιστικά τους επιτεύγματα οι άνθρωποι, ο,τι είχε ο καθένας, αλλά πήγαιναν και για να λατρεύσουν το θεό τους. Εκεί έκα­ναν τον περίφημο ύμνο στον Απόλλωνα, που αποτελούσε λατρευτικό κείμενο, όπως έχουμε εμείς σήμερα την Παρακλητική, κ.λπ. όπου εκεί υπάρχουν κάποιοι στίχοι συγκλονιστικοί. Αναφέρει ότι στο πανηγύρι έρχονταν και οι μούσες κι έλεγαν τραγουδώντας: ‘υμνεύσι ρα θεών δώρ άμβροτα...’ · υμνούν λέει εκεί οι μούσες τα αθάνατα δώρα των θεών, ...ήδ ανθρώπων τλημοσύνας...· και των ανθρώπων τα βάσανα. ...ος έχοντες υπ αθανάτοισι θεοίσι ζώους...· όσα βά­σανα έχοντας και σηκώνοντας οι άνθρωποι ζουν κά­τω από την εξουσία των αθανάτων θεών, ...αφραδέες και αμήχανοι... · αφραδέες θα πει που δεν μπορούν να κάνουν φράση, να σκεφτούν και αμήχανοι που δεν έχουν τρόπο να κατασκευάσουν... Τι θέλουν οι άνθρωποι να κατασκευάσουν, τι θέλουν να σκε­φτούν; Λέει: ...ουδέ δύνανται ευρέμεναι...· κι ούτε μπορούν να βρουν θανάτοιο τ άκος και γήραος άλκαρ...· δε μπορούν να βρουν, λέει, γιατρικό για τον θάνατο και αποτρεπτικό για τα γεράματα. Ο καημός των ανθρώπων, τα βάσανά τους. Και δεν τους φτά­νουν αυτά τα βάσανα, αλλά ζουν παράλληλα με τους θεούς, οι οποίοι έχουν άμβροτα, αθάνατα δώρα. Σαν δύο κάστες δηλ., η κάστα των ανθρώπων που έχει όλα τα βάσανα και η κάστα των θεών που τα έχει όλα πλούσια και ωραία και αθάνατα και άνετα και οι άνθρωποι έχουν συνείδηση ότι υπάρχει ωραιότερη ζωή την οποία ποθούν. Δεν είναι σαν τα ζώα που δεν υποπτεύονται ότι μπορούν να ζήσουν καλύ­τερα άπ’ όσο ζουν. Κι αυτός ο καημός χρωματίζει έντονα όλη την λατρεία των αρχαίων Ελλήνων. Είναι μέσα στους Ομηρικούς ύμνους, στίχοι 190-193 από τον ύμνο στον Απόλλωνα.

Θα πει κανείς: αυτοί οι άνθρωποι από τόσο νω­ρίς είχαν καταλάβει ότι τα προβλήματά μας δεν είναι αυτά τα ανόητα που λένε οι σημερινοί πολιτικοί μας και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον μόνο σ’ αυτά ανάπτυξη, πρόοδος, βελτίωση συνθηκών ζωής κ.τ.λ. Τα προβλήματά μας είναι ο θάνατος και η φθορά. Μη κοροϊδευόμαστε ότι έχουμε άλλα σοβαρά προβλήμα­τα. Να γιατί οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ενώ δεν είχαν τον αληθινό Θεό, δεν είχαν την αλήθεια, δεν είχαν την παρηγοριά, είχαν όμως σωστό προβληματισμό, ήξεραν τι τους γίνεται. Αυτή την ευθύτητα και το καίριο αίσθημα του αναγκαίου, του προβλήματος που πραγματικά απασχολεί την ανθρώπινη φύση, μπορεί κανείς να τους το δώσει ως τιμητική διάκριση, των αρχαίων Ελλήνων.

Ύστερα αν κανείς αναζητήσει την θεολογία τους και έχει την τόλμη και τον χρόνο να ανακατώσει την μυθολογία τους, τότε πραγματικά θα δει μέσα εκεί έναν θρήνο, ένα αδιέξοδο, ένα χάος. Όσοι γονείς παρασυρμένοι από αυτή την αρχαιοπληξία πάρουν βιβλία της ελληνικής μυθολογίας για τα παιδιά τους, γρήγορα αναγκάζονται να απολογηθούν ύστερα στα παιδιά τους για όσα φοβερά διαβάζουν εκεί. Έχει πραγματικά ορισμένες φάσεις, ορισμένες στιγμούλες, διαλειμματάκια που είναι ρομαντικά και... νόστιμα, θα λέγαμε. Πλην όμως στο σύνολό της είναι γεμάτη φρίκη. Οι άνθρωποι μυθολόγησαν τη φρίκη του αισθήματος της ζωής, τη διαμαρτυρία τους για την ανθρώπινη μοίρα, και την αγανάκτηση για τη μα­καριότητα των θεών. Η πιο παλιά, η πιο αρχαία μυ­θολογία είναι γεμάτη από ανθρωποκτονίες, παιδοκτονίες και σχέσεις σεξουαλικές γονιών με παιδιά, επιμιξίες, κ.λπ. Θα πείτε, λαϊκά είναι· οι άνθρωποι έβγα­ζαν εκεί τα απωθημένα τους...

Όταν φτάσαμε όμως στην κλασσική εποχή, που η αρχαιότητα έφτασε στο ύψιστο σημείο της ωριμότητάς της, εκεί θα πρέπει να σταθούμε και να μελε­τήσουμε τη θεολογία των αρχαίων Ελλήνων. Κάθε παράδοση φτάνει σ’ ένα επίπεδο ωριμότητας.

Κάποιοι ονειρεύονται μια αρχαία ελληνική θρη­σκεία, επειδή πηγαίνουν στα μουσεία και βλέπουν τα αγάλματα κάτασπρα. Και λένε κοίταξε ανοιχτόκαρδα πράγματα, ελεύθερα, στον ήλιο, στο φως κ.τ.λ. Βέβαια οι αρχαίοι τα έβαφαν τα αγάλματα, εμείς τα βρί­σκουμε άσπρα, γιατί τα έχει ασπρίσει το χώμα κι η βροχή που τα φαγε. Και φαντάζονται μια θρησκεία ελεύθερη που αφήνει τον άνθρωπο ελεύθερο. Τώρα, πόσο ελεύθερο, αλήθεια, αφήνουν τον άνθρωπο; Ο φόβος των δαιμόνων... μπορούμε να το καταλάβουμε αν δούμε τους αφρικανούς πριν από τις ιεραποστολές, όταν ζουν κάτω από τον τρόμο του μάγου και των πνευμάτων. Αυτό τον φόβο τον είχαν και οι αρχαίοι Έλληνες. Όχι μόνο τον είχαν αυτό τον τρό­μο αλλά και όλη η ιστορία τους, η αρχαϊκή ιστορία τουλάχιστον, που είναι μπλεγμένη με την μυθολογία τους, είναι γεμάτη από αυτό τον τρόμο.

Σκεφτείτε πως ξεκινάει η Τρωϊκή εκστρατεία, που έπρεπε να περάσει από τη θυσία της Ιφιγένειας για να προχω­ρήσει, αλλιώς δεν προχωρούσε. Λέει ο Αισχύλος ότι της έφραξαν το στόμα με πετσιά, για να μη ξεστομί­σει κατάρες, γιατί πίστευαν ότι οι κατάρες ενός μελ­λοθανάτου πιάνουν και την έσφαξαν την κοπέλα χω­ρίς να μπορεί ούτε να φωνάξει, ούτε να διαμαρτυρη­θεί, ούτε να παραπονεθεί, γιατί αλλιώς δε θα μπορούσε να γίνει ο Τρωϊκός Πόλεμος. Σκεφτείτε όταν έγινε ο Τρωϊκός Πόλεμος έπρεπε επάνω στον τάφο του Πατρόκλου να θυσιαστούν 12 πρηγκιπόπουλα, να σφαχτούν και πάνω στον τάφο του Αχιλλέα να θυ­σιαστεί η Πολυξένη. Άρα οι ανθρωποθυσίες παίρναν και δίναν. Θα μου πείτε μυθολογία ήταν. Οι μυθολο­γίες απλά δημιουργούν ένα συναισθηματικό κλισέ θα λέγαμε γύρω από κάποια ιστορικά γεγονότα. Είναι θρύλοι, δεν είναι φανταστικά αποκυήματα.

Θα προχωρήσουμε όμως λίγο. Να δούμε τον άνθρωπο της εποχής εκείνης πως είναι έρμαιο υπερ­φυσικών δυνάμεων τις οποίες τρέμει και τις οποίες εκμεταλλεύεται για να βγάλει από πάνω του την ευθύνη. Ξέρουμε ότι οι θεοί και οι άνθρωποι ζούσαν στον ίδιο χώρο περίπου, τους οποίους έφεγγε και αυτός ο ήλιος. Λέει ότι ο ήλιος βγήκε για να φαείνει τους θεούς και τους ανθρώπους και οι θεοί έκα­ναν τα κέφια τους. Ο Δίας εμφανίζεται ότι κυβερνά τον κόσμο αλλά και αυτός υπόκειται στη μοίρα, την ειμαρμένη και ξέρουμε από την Ιλιάδα ότι όταν ήρθε η ώρα να πεθάνει ο Σαρπηδόνας, βασιλιάς των Λυκίων, ο γιός του Δία, ο Δίας σκέφτηκε να γλιτώ­σει το γιό του από τη μοίρα την κακή· αλλά τότε έπεσαν οι άλλοι θεοί και του είπαν ότι δε μπορείς εσύ να ταράζεις την τάξη της μοίρας, γιατί άμα το κάναμε όλοι αυτό και ο καθένας έβγαζε το δικό του άνθρωπο, τότε θα χαλάσει ο κόσμος. Και τότε αναγκάστηκε ο Δίας να παραιτηθεί και να αφήσει το γιό του να σκοτωθεί· μόνο που έβρεξε αιμάτινη βροχή στη γη, πάνω στα λειβάδια της Τροίας για να δείξει τον πόνο του, τον καημό του και παρακάλεσε τον Απόλλωνα να του πλύνει τις πληγές και τότε ο ύπνος και ο θάνατος τον πήραν και τον πήγαν στη Λυκία και του έκαναν τάφο πέτρινο, κ.λπ. Έτσι δεν είχαν ούτε την παντοδυναμία των θεών εξασφαλισμένη. Ήταν υποκείμενοι στη μοίρα κι η μοίρα δεν είχε πρόσωπο, ήταν μια κρυφή δύναμη απροσδιόριστη.

Μέσα σ αυτό τον τρόμο ζούσαν οι άνθρωποι και δεν ήξεραν ποιοί κανονίζουν τη ζωή τους. Όπως ακριβώς τα πρόβατα σήμερα στο κοπάδι που δεν ξέ­ρουν πότε ο βοσκός θα τα σφάξει. Κι αυτό το αίσθημα το είχαν, την πικρία την εξέφραζαν. Πολλές φο­ρές έχουμε αυτή την έκφραση της πικρίας των ανθρώπων κι αν προσέξετε όπου περιγράφει ο Όμηρος παλληκάρια που έγραψαν ιστορία με την παλληκαριά τους, που ήταν συνήθως παιδιά θεών που έκα­ναν με θνητές γυναίκες, μετά περιέγραφε το τέλος, το θλιβερό τους θάνατο. Άρα μια απαισιοδοξία κυριαρχούσε στο αίσθημα της ζωής των ανθρώπων για­τί ήξεραν όλοι πως ο,τι να κάνουν, όσο σπουδαίοι κι αν φανούν, όποια δόξα κι αν αποκτήσουν θα’ ρθει στο τέλος, ένας κεραυνός, ένα βέλος από τον Ηρακλή, από την Άρτεμη, μια φωτιά, ένα κακό και θα τους συντρίψει. Με αυτή τη βεβαιότητα της συ­ντριβής ζουν όλοι οι ήρωες κι ο Πάτροκλος κι ο Ηρακλής κι ο Αχιλλέας κι οι πάντες. Θα μου πείτε γιατί αναφέρομαι σ’ αυτά, τα μυθολογικά; Γιατί με τη μυθολογία ο άνθρωπος προσπαθεί να δώσει μια ερμηνεία, την οποία αντί να την δώσει με μία ξύλι­νη γλώσσα, να πει έτσι κι έτσι φαντάζομαι τη ζωή, τη δίνει με μυθολογικές εικόνες.

Η ζωή, όπως τη δίνει η ελληνική μυθολογία, είναι ένα βαρύτατο γεγονός μέσα στο οποίο είναι μπλεγ­μένος ο άνθρωπος. Χαρακτηριστικό είναι και το δράμα του Αισχύλου ‘Προμηθέας Δεσμώτης’. Ο τι­τάνας Προμηθέας δεν μπορούσε να δεχτεί την τόση δυστυχία του ανθρώπινου γένους, που οι άνθρωποι ζούσαν όχι μόνο μελλοθάνατοι αλλά και υποκείμενοι σαν τα πιο απροστάτευτα ζώα σε όλες τις καιρικές συνθήκες που προέκυπταν, τις οποίες δεν είχαν την τέχνη να βελτιώσουν κι αυτό τους στοίχιζε. Ο Προ­μηθέας λοιπόν από συμπόνοια, δια λίαν φιλότητα βροτών, όπως λέει κι επαναλαμβάνει συχνά στο έργο του ο Αισχύλος λόγω της υπερβολικής αγάπης προς τους ανθρώπους, κλέβει τη φωτιά από τους θε­ούς, για να τη δώσει στους ανθρώπους, όχι για να λύσουν το πρόβλημα του θανάτου και των γηρατιών. Γι’ αυτά δεν υπήρχε ελπίδα. Αλλά για να ζήσουν, όσο θα ζούσαν, κάπως καλύτερα, κάπως πιο δυνα­τοί, πιο προστατευμένοι. Αλλά αυτή η αγάπη προς τους ανθρώπους, μη ξεχνάμε ότι είχε κάποιους αντιπάλους. Ήταν οι θεοί. Αυτοί μίσησαν πολύ τον Προ­μηθέα και τον κάρφωσαν στον Καύκασο. Δηλ. οι θε­οί των αρχαίων Ελλήνων φθονούσαν και το παρα­μικρό ίχνος ευτυχίας στον άνθρωπο. Το παραμικρό ίχνος προστασίας και στοργής από οποιαδήποτε δύ­ναμη. Επαληθεύεται αυτό που λέει και η Γραφή (Ψαλμοί): οι θεοί των εθνών δαιμόνια. Από τους ανθρώπους ήθελαν υποταγή, δόξα, προσκύνηση και τίποτ’ άλλο. Με τη μοίρα των ανθρώπων έπαιζαν. Είδαμε στην Ιλιάδα να μοιράζονται οι θεοί, όπως στις ομάδες οι φίλαθλοι, οι μισοί από δω και οι μι­σοί από κει και υποστήριζε όποιον ήθελε ο καθένας, έτσι για γούστο, για ευχαρίστησή του, με τυχαία επιλογή και βοηθούσαν τους ανθρώπους να ανοίγουν τα κεφάλια ο ένας του άλλου, να σφάζονται περισσότε­ρο, να σκοτώνονται περισσότερο.

Ο Προμηθέας, μέσα στο δράμα του Αισχύλου, μι­λάει με εχθρότητα, με αντιπάθεια μεγάλη για το Δία. Λέει ότι είναι καινούργιος θεός, γεμάτος κακία και σκληρότητα για τους ανθρώπους και προβλέπει την πτώση του. Και ανήσυχος ο Δίας στέλνει τον Ερμή να μάθει λεπτομέρειες. Ο Προμηθέας δεν δίνει τις πληροφορίες στον Ερμή και ο Ερμής τον απειλεί και του λέει: τέτοια θα πάθεις, όπως είσαι εδώ καρ­φωμένος θα μείνεις αιώνες έτσι και δεν θα γλιτώσεις από αυτή τη συμφορά σου, εκτός αν φανεί και θε­λήσει κάποιος θεός να περπατήσει για σένα στα ανήλιαγα βάθη του Άδη. Όπως λέει το χωρίο: τοιούδε μόχθου τέρμα μη τι προσδόκα... · τέτοιου μαρτυρί­ου το τέρμα μη το περιμένεις καθόλου, ...πριν αν θεών τις διάδοχος των σων πόνων φανεί θελήσει τ εις άναύγητον μολείν Αιδην κνεφαία τ’ αμφί Ταρτάρου βάθη· πριν λέει κάποιος θεός να γίνει διάδοχος των πόνων σου, δηλ. να πάρει τους πόνους σου και τα βάσανά σου επάνω του, να τα κάνει δικά του και να θελήσει να πάει στον σκοτεινό, τον χωρίς αυγή Ά­δη και στα τάρταρα, τα σκοτεινιασμένα βάθη του να κατέβει για σένα. Νομίζω ότι είναι η πιο σαφέστα­τη προφητεία του σπερματικού λόγου για την έλευ­ση του Χριστού. Μας θυμίζει την εικόνα της Αναστάσεως όπου ο Χριστός με την εις Άδου κάθοδον αδράχνει με ορμή τα χέρια των πρωτοπλάστων και τους βγάζει από τους τάφους. Μπορεί οι θεοί να ήταν υποκείμενοι στη μοίρα και να μην είχαν τη δύ­ναμη να ξεφύγουν άπ’ αυτή και ν αποφασίζουν ελεύθερα. Ο θεός όμως, για τον οποίο μιλάει ο Αισχύλος στο δράμα του, θα αποφασίσει ελεύθερα και θα θελήσει να γίνει διάδοχος των πόνων του Προμηθέα.

Αυτά δεν υπήρχαν σε άλλες παραδόσεις πρωτύτερα κι όταν θέλησε ο Αισχύλος να βρει ήρωα να παί­ξει τον Προμηθέα, δεν δεχόταν κανένας να αναλάβει, ενώ ήταν τότε περιζήτητες αυτές οι θέσεις ηθοποιών στο αρχαίο θέατρο, πληρώνονταν και καλά, και ήταν πολύ τιμημένες. Κι όμως δεν εύρισκε κανέ­να, γιατί έπρεπε να μιλήσει με τέτοια υβριστικά λό­για για τον Δία και δεν τολμούσε κανείς να το κά­νει αυτό. Τελικά στη πρώτη παρουσίαση του δράμα­τος τον ρόλο του Δία τον έπαιξε ο ίδιος ο Αισχύλος και στις πρόβες, την ώρα που ξεστόμιζε αυτά τα λό­για εναντίον του Δία, κατέβηκαν οι άνθρωποι κάτω από τις κερκίδες να τον σκοτώσουν και κατέφυγε στη Θυμέλη που ήταν ικέτις του Θεού κι έτσι τη γλί­τωσε. Όταν ύστερα όμως το παιξε κανονικά το δράμα δεν τον έδειραν οι άνθρωποι γιατί είχαν αρχίσει να το σκέφτονται και είπαν: αυτός λέει κάτι.

Αλλά και στον Ευριπίδη, βλέπουμε τον προβλημα­τισμό του ποιητή σχετικά με τον θάνατο. Τι να πούμε στα ποιήματά μας; Αφού υπάρχει ο θάνατος, πρέπει να υπάρχει ανάσταση. Να ανεχθούμε το θάνατο; Και στο έργο Άλκηστις, η Άλκηστις πεθαίνει, μάρτυρας της αγάπης για τον άνδρα της και ο Ηρακλής, που είναι ημίθεος, μισός θεός και μισός άνθρωπος, την ανασταί­νει και την ξαναδίνει στον άνδρα της, γιατί, όπως λέει, ήταν πολύ καλή. Κι έκανε ο λαός έναν υπέροχο ύμνο προς χάριν της. Κι ο Ηρακλής, ο θεάνθρωπος όπου εμφανίζεται ο Ηρακλής στην αρχαία μυθολογία, ωφελεί γιατί παλεύει με τις δυνάμεις τις υπερφυσικές που βάζουν τον άνθρωπο κάτω, την ανασταίνει.

Μ’ αυτό το έργο ξεκινά ο Ευριπίδης. Αυτό είναι το ντεμπούτο του, θα λέγαμε, στη θεατρική του παραγω­γή. Κι ύστερα, έρχεται να μας κάνει την άλλη διαμαρ­τυρία ο Ευριπίδης. Εμφανίζει έναν υπέροχο, αγνό νέο, τον Ιππόλυτο, στο έργο του Ιππόλυτος, που ήταν γιος της αμαζόνας. Και που ήθελε να είναι αγνός. Δεν ήθε­λε τους έρωτες. Δεν τιμούσε την Αφροδίτη. Όταν του λέγει ο παιδαγωγός του είχαν δυο αγάλματα έξω απ το ανάκτορο, της Αφροδίτης και της Άρτεμης: Πες και στη Αφροδίτη καμιά κουβέντα λατρευτική.... Εκείνος λέει: Πόρωθεν αυτήν, αγνός ων, ασπάζομαι. Από μα­κριά, λέει, τη χαιρετώ, κρατώντας την αγνότητά μου.

Στην Άρτεμη προσέφερε τα λουλούδια... Σε σέ­να, λέει, κυρά μου, προσφέρω αυτό το στεφάνι με τα ωραία λουλούδια, που τα κοψα από ένα ανέγγιχτο λι­βάδι, όπου δεν έχει έλθει ξυλοκόπος μέχρι τώρα, ούτε βοσκός να βόσκει τα πρόβατά του... Η Αφροδίτη όμως θίγεται βαθύτατα. Υπάρχει άνθρωπος ο οποίος δεν την τιμά; Και βγαίνει στη σκηνή και λέει: Αυτό τον άνθρωπο, σήμερα, θα τον σκοτώσω. Αλλά πως θα τον σκοτώ­σει; Πρέπει να παρουσιάσει ότι κατά την απουσία του πατέρα του, έκανε προτάσεις αθέμιτες στη μητριά του. Σκέφτεται, βέβαια, η Αφροδίτη και λέει: Η Φαίδρα, η μητριά του, είναι αξιοπρεπής, είναι ηθική, αλλά, εγώ δεν θα προτιμήσω την δική της ηθική και θα χάσω την ευχαρίστηση και το δικαίωμα να εκδικηθώ, ας την πά­ρει, λοιπόν, κι αυτήν το κακό. Και την ξετρελλαίνει για τον πρόγονό της· κάνει αυτή προτάσεις στον πρόγονό της· ο Ιππόλυτος αρνείται, με σιχαμό μεγάλο κι αυτή αυτοκτονεί. Και τότε ο Ιππόλυτος ξεστομίζει ένα φοβε­ρό κατηγορητήριο κατά των γυναικών... Τι τις θέλανε τις γυναίκες οι θεοί και τις κάνανε; Για να κάνουμε παιδιά; Δε θα μπορούσαν να μας τα αφήνουν στους ναούς και να πηγαίνουμε να τα παίρνουμε;. Δηλαδή, φάνηκε ο δυϊσμός του πλέον, φάνηκε ότι υπάρχουν δυο δυνάμεις ακαταγώνιστες σ’ αυτό τον κόσμο: Η δύναμη της αγνότητας του καλού και η άλλη, η βρωμιά. Δεν μπορεί να υποταχτεί το ένα στο άλλο; Δε μπορεί να υπάρχει μια ενότητα στη ζωή, που να υποτάσσει τα πά­ντα σε μια ειρήνη και να μην είναι βρωμιά το ένα και να μην είναι το άλλο τόσο εγωιστικό και υπερήφανο; Γιατί το έργο καταλήγει στο θάνατο του Ιππόλυτου κι ενώ είναι αδικία αυτό, συγχρόνως, φαίνεται ότι είναι και γκρέμισμα της μεγάλης αλαζονείας της αρετής. Την ίδια στιγμή, λέει, η αλαζονική αρετή θα χουμε η προστυχιά ασυγχώρητη, απ’ την άλλη μεριά. Εγκαινιάζει το δυϊσμό ο Ευριπίδης κι αφήνει το έργο έτσι να τελει­ώνει. Μας αφήνει διχασμένους, με σκισμένη την ψυχή μας στα δυο.

Κι ας δούμε δυο ακόμα έργα του Ευριπίδη. Κι εδώ εκφράζεται το πιο υψηλό επίπεδο της θρησκευτικότη­τας μέσα στην Κλασσική Εποχή. καθίστανται από απαίτηση θεσμοθετημένης συμμόρ­φωσης και νομικίστικης στράτευσης; Ποια είναι τ’ αποτελέσματα, όταν ο κατάλληλος σεβασμός προς την εξουσία μετατρέπεται σε δουλοπρέπεια, αναντίρρητη υποταγή κι εγκατάλειψη κάθε προσωπικής ευθύνης ενώπιον του Θεού, αναφορικά με τη λήψη αποφάσεων βασισμένων στην συνείδηση του ατόμου;

Στη Μήδεια, όπου η τροφός της Μήδειας, που βλέ­πει τη Μήδεια και τον Ιάσονα να μισούνται θανάσιμα και να βρίζονται χυδαία, λέει τα εξής πολύ συγκινητικά λόγια. Λέει: Οι άνθρωποι, οι παλιοί, που βγάλανε τα τραγούδια, είναι κακοί και αχρείοι άνθρωποι. σκαιούς θα μπορούσε να τους πει κανείς. Γιατί, βγάλανε τραγούδια για τα γλέντια και για τα τραπέζια. Τι να τα κάνουμε αυτά; Έφ όσον έχουμε ωραία φαγιά, τι να τα κάνουμε τα τραγούδια για τα ωραία φαγιά και τα ωραία ποτά. Τραγούδια που να παρηγορούν τις ψυχές και να γλυκαίνουν τα πάθη των ανθρώπων και να με­ρώνουν τις κακίες τους, απ’ τις οποίες προέρχονται και θάνατοι και τόσα βάσανα, δε βγάλανε οι ανόητοι!

Ας προσέξουμε εδώ τον καημό του Ευριπίδη που, τελικά, τον πραγματοποίησε η Εκκλησία μας. Έβγαλε τραγούδια που να μερώνουν τις καρδιές, να τις παρη­γορούν και να προλαβαίνουν τις μεγάλες αψιθυμίες που φέρνουνε βάσανα στους ανθρώπους, ακόμα και θανάτους.

Και παρακάτω, όταν η Μήδεια σκέφτηκε να σκο­τώσει, να σφάξει τα παιδιά της για να εκδικηθεί τον άνδρα της έκανε, δηλαδή, το μεγαλύτερο έγκλημα που θα μπορούσε να κάνει μια μάνα, ήλθε ο πάππος της, ο Ήλιος και της έστειλε ένα άρμα, που το έσερναν δράκοντες μυθικοί έχει σημασία, ότι δεν το έσερναν άλογα. Και το δείχνει αυτό το άρμα στο βάθος της σκηνής, το έργο, στο τέλος για να την παραλάβει και να την σώσει στην Αθήνα. Βέβαια, το χωρικό έχει πει παραπάνω: Τι δουλειά έχεις εσύ σ’ αυτή τη χώρα των μακάρων και των αγίων, των ιερών ανθρώπων, εσύ, μια φόνισσα; Παρ’ όλα αυτά, θα πήγαινε εκεί, με την υποστήριξη του θεού κι εκεί, πάνω στο άρμα ήταν τα δυο σφαγμένα να στάζουν αίματα πτώματα των παιδιών της. Κι εκείνη, περιφανή στο άρμα, έτοιμη να ξεκινήσει...Και την προλαβαίνει, καθώς ανοίγει η σκηνή, ο Ιάσονας και την παρακαλεί να τον αφήσει ν’ αγγίξει τα παιδάκια του, να τα θρηνήσει. Κι αυτή λέει: Όχι, αποκλείεται.

Αλλά, γιατί να δοξάζεται η φόνισσα; Γιατί θα πρέ­πει να την τιμήσουν οι θεοί με τέτοιο άρμα, μυθικό, μεγαλειώδες; Γιατί χάνεται μέσα στα βάθη του θρύλου, χωρίς ένα δάκρυ, χωρίς μια ντροπή, χωρίς μια μετά­νοια, χωρίς τίποτε;... Γιατί, όπως έχει τη δόξα του το καλό και το κακό έχει τη δόξα του. Είναι η δόξα του Σατανά, η δόξα του δαιμονισμου. Γιατί όταν οι Κορίν­θιες γυναίκες κατάλαβαν ότι η Μήδεια θα έκανε αυτό το κακό, της λένε: Σταμάτα, κυρά μου. Ο Δίας θα σε βοηθήσει. Ποιος Δίας, λέει εκείνη, εγώ θα πάρω το δίκιο μου μόνη μου. Και είναι η δόξα, η κολασμέ­νη, του κακού που φαντάζει στο τέλος σαν το φινάλε της αμαρτίας. Κι εδώ, μας διδάσκει ο Ευριπίδης ότι η αμαρτία δεν γίνεται για να ευχαριστηθεί κάποιος με κάτι ή για να κερδίσει κάτι. Στο τέλος ζητά ένα δοξασμό, όπως ζητά ένα δοξασμό, μέσα στη Βασιλεία των Ουρανών, ένας άγιος. Ζητά κι αυτός μια δόξα μέσα στην κόλαση, μέσα στην ανταύγεια της κόλασης, την οποία κόλαση ο Αισχύλος την περιγράφει: Ανήλιον λάμπειν. Λάμπη, είναι η γυαλάδα, σαν ένας υπόνομος που γυαλίζει στην επιφάνειά του. Αλλά, σαν το φως αυ­τό να μην είναι του ήλιου. Να ναι ένα φως σατανικό. Ένα φως φανταστικό, ουτοπίας. Αυτή είναι η κόλαση κι αυτή τη λάμπη, την ανήλιον, την έχει σαν ζητούμενο ο άνθρωπος· το τέρμα της κάθε αμαρτίας. Και στη Μήδεια, παρασταίνεται πια, το ότι υπάρχει μια δόξα κολασμένη, δόξα σατανική της αμαρτίας. Κι είναι το πύρινο, το άρμα αυτό με τους δράκοντες αυτή η δόξα.

Ο Ευριπίδης πάλεψε πολύ με το θέμα της θρησκεί­ας. Και πολύ πόνεσε για το ότι οι θεοί δεν είναι καλύτεροι από τους ανθρώπους. Όταν στο δράμα Ελένη για την ωραία Ελένη πρόκειται παρουσιάζεται ο χορός και λέει: Τα χω χαμένα· δεν ξέρω τι να πω. Εσύ, Ελένη είσαι κόρη του Δία. Άρα είσαι θεά κι εσύ. Κι όμως, ενώ είσαι θεά, βούιξε ο κόσμος, γιατί είσαι άπιστη, άθεη, άδικη· όλα τα κακά! Έ, δεν ξέρω τι να πω για τους θεούς... Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως υπάρχουν. Κατά τα άλλα, όλα είναι θολά. Πως είναι θεοί κι είναι χειρότεροι από τους ανθρώπους; Αυτός είναι ο προβληματισμός του Ευριπίδη.

Ξέρουμε ότι το τελευταίο έργο του Ευριπίδη είναι οι Βάκχες, το οποίο πιθανότατα παραστάθηκε χωρίς να ζει ο ίδιος. Στο τέλος του δράματος αυτού μας άφησε τον τελευταίο του λόγο, που πρέπει να είναι ο πόνος που τον κράτησε όλη τη ζωή του στριφνόν.

Ήλθε ο Διόνυσος, που είναι ο ήρωας ο κεντρικός όλου του δράματος και τους έφερε το μέθυ. Η Δήμη­τρα τους έφερε το ψωμί κι ο Διόνυσος το κρασί. Και τι καλό τους κάνει το κρασί; Ξεχνούν τις λύπες τους· όχι ότι δεν έχουν λύπες, όχι ότι δεν έχουν συμφορές, αλλά τις ξεχνούν. Στα παλιά χρόνια όταν δεν είχε καταργηθεί ακόμα η ποινή του θανάτου, στους μελοθανάτους έδιναν τις τρεις τελευταίες μέρες πριν από την εκτέλεσή τους μια νταμιτζάνα κρασί να πίνουν, να είναι μεθυ­σμένοι διαρκώς. Λοιπόν, αυτό το πράγμα είναι και ο Διόνυσος. Αυτή είναι η προσφορά του Διόνυσου.

Κατά τα άλλα, ήταν πολύ εκδικητικός και στους συγγενείς της μάνας του! Στην Αγάβη, δηλαδή, τη θεία του, αδελφή της μάνας του της Σεμέλης, έδειξε όλη του την σκληρότητα και την κακία και στον πάππο του, τον Κάδμο, γιατί δεν τον πίστευαν για θεό. Τη θεία του τη Άγαβη την έκανε να ξετρελαθεί και έπιασε τον Πενθέα το γιό της, που νόμιζε ότι είναι λιοντάρι και τον έσκισε με τα χέρια του και τα κομάτια του τα φερε στη σκηνή· το κεφάλι του μπηγμένο σένα καλάμι. Κι αυτός ήταν ο θρίαμβος του θεου· κι έτσι αποδείκνυε τη δύναμή του. Η δύναμή του αποδεικνύεται με το να τρελάνει τους ανθρώπους και να τους κάνει να κάνουν τις μεγαλύτερες κακίες και να περάσουν τις πιο μεγά­λες θλίψεις. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά μετά, όταν του είπαν: Ναι, παραδεχόμαστε ότι είσαι θεός, στέλνει εξορία τον πάππο του και τη θεία του. Κι εκείνη την εποχή, για βασιλιάδες... της Θήβας, να τους στείλουν εξορία ήταν χειρότερα από θάνατο. Και του λέει ο Κάδ­μος: Παραδεχόμεθα ότι σε αδικήσαμε... Τώρα, λέει εκείνος, είναι αργά. Όταν έπρεπε δεν με παραδεχόσασταν. Μα, λένε εκείνοι, δεν ξέραμε, τώρα σε παραδεχόμαστε. Συγχώρεσέ μας. Όχι, θα πάτε εξορία. Και η τελευταία λέξη του δράματος, ο τελευταίος στοίχος, τα τελευταία λόγια που άφησε γραμμένα ο Ευριπίδης είναι: Στους θύμους τους, οι θεοί έπρεπε να μην είναι όμοιοι με τους θνητούς. Τι θεοί είναι αυτοί, αν δεν είναι καλύτεροι από μας; Αυτοί είναι οι τελευταίοι, σχεδόν, στίχοι από το δράμα Βάκχες.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες πολλές... Κι ακόμα, δε μιλήσαμε για Πλάτωνα, δε μιλήσαμε για άλλους συγγράφεις, ούτε για Σοφοκλή ούτε για τον Οιδίποδα Τύραννο... Είναι άπειρα τα παραδείγματα μέσα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία, όπου φαίνεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι με το­υς θεούς τους. Ήταν βαθιά πληγωμένοι απ τη θεολογία τους κι έδειχναν αυτή τη βαρυθυμότατη διάθεση για τη ζωή. Η εικόνα που μας έχουν δώσει οι διάφοροι μελετη­τές της αρχαιότητος ιδιαίτερα οι Γερμανοί καθηγητές, που ήταν καθηγητές των καθηγητών μας, είναι τελείως παραπλανητική. Θα χρειαστεί να τα ξαναδιαβάσουμε από τη αρχή και να τα επανεκτιμήσουμε. Όχι, πως οι αρχαίοι Έλληνες δεν ξέρανε το ωραίο και δεν ξέρανε τι λαχταρούσαν· φαίνεται από τα διαλείμματα, από τα κομματάκια τα μικρά, στα οποία προσπαθούσαν να στήσουν έναν κόσμο ωραίο τον οποίο όμως, δεν μπορούσαν να τον στήσουν ποτέ.

Έτσι, θα θέλαμε να μας πουν, όσοι από τους νεότερους συνανθρώπους μας, συμπολίτες μας, ονειρεύονται τον αρχαίο ελληνικό κόσμο, τις αρχαίες θρησκείες, το δωδεκάθεο κ.τ.λ., σαν ποιόν από τους θεούς θα θέλανε να χουν θεό; Ποιόν απ’ όλους; Ας μας απαντήσουν οι ίδιοι. Και πως φαντάζονταν τους αρχα­ίους Έλληνες να ζουν τη θρησκευτική τους ζωή; Οι αρχαίοι πρόγονοι μας ήταν γεμάτοι τρόμο και φόβο. Συνέχεια θέλαν τον εξιλασμό σαν να ήταν εγκλη­ματίες, γεμάτοι ενοχή και θέλαν απλώς να εξευμενί­σουν, όπως ένας κατάδικος που θέλει μια ποινή όσον γίνεται πιο επιεική. Τίποτε περισσότερο. Και πρέπει εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, να παρακαλούμε το Θεό να βοηθάει τους ανθρώπους, όχι τόσο στο να μη γίνονται αιρετικοί, αλλά στο να στέκονται Ορθόδοξοι, γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι άρνηση όλων των αιρέσεων όλες οι αιρέσεις είναι άρνηση της Όρθοδοξίας. Η Ορθοδοξία είναι ο υπαρκτός τόπος, που μπορεί κανείς να πατήσει.

Γύρω, γύρω είναι το χάος που οι άνθρωποι πέφτουν και γκρεμοτσακίζονται. Κι αυτό, γιατί αγνοούν, δεν διαβάζουν τα κείμενα, έχουν μια φανταστική εικόνα των κειμένων, όπως την δώσανε οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί διδάξαν την Οδύσσεια και δεν το είπανε στον κόσμο, δεν το είπαν στους καθηγητές των Πανεπιστημίων κι οι καθηγητές των Πανεπιστη­μίων δεν το παν στους καθηγητές, εμάς... κι εμείς δεν το’ παμε στα παιδιά, ότι η κυρία αρετή που υμνείται μέσα στην Οδύσσεια είναι η νηστεία. Τ’ακουν οι κα­θηγητές και τα παιδιά αυτό και μένουν μ ανοικτό το στόμα. Κι όμως, το λέει ο Όμηρος. Άπ’ όλους τους συν­τρόφους του, ο Οδυσσέας, και μόνος αυτός, γύρισε, γιατί; Γιατί αυτός δεν έφαγε από τα βόδια του Ήλιου. Τήρησε τη νηστεία που του όρισε ο θεός. Θεός ειδω­λολατρικός... Ενώ οι άλλοι, όλοι καταστραφήκαν. Και λέει, νήπιοι, οι κατά βους Υπερίονος Ηελίοιο, ήσθιον, οι ανόητοι..., αυτό ήταν το έγκλημά τους. Δε συγκρατήθηκαν στη νηστεία τους.

Το λέει εκτενώς στο Ν’ της Οδύσσειας, πως τρεις φορές προσπάθησε ο Οδυσσέας να τους πείσει να μη φάνε τα απαγορευμέ­να κι απέτυχε. Δεν τον άκουσαν και γι αυτό, χάσαν την ημέρα του γυρισμού· χάσαν τη Βασιλεία των Ουρανών, θα λέγαμε εμείς σήμερα. Χάσαν την Ιθά­κη. Και κάτι άλλο μας λέει ο Όμηρος, ο σοφώτατος Όμηρος. Όταν αυτοί ψήναν τα βόδια και τα πρόβα­τα του Ήλιου κι ήλθε ο Οδυσσέας που είχε πάει να προσευχηθεί στο βάθος, βλέπει κι έβαλε τα κλάματα ο Οδυσσέας, απ’ τη δυστυχία τους. Γιατί είδε τέρατα! Τι ήταν τα τέρατα; Κάποια πρόβατα που ψήνονταν στη φωτιά, βελάζανε... Τα σφαχτά βελάζανε! Και κάποια τομάρια που τα χαν γδάρει και τα χαν πετάξει, είχαν σηκωθεί και περπατούσαν μόνα τους τα τομάρια.

Δηλαδή, φρίκη! Κι έτσι, αποδεικνύεται ότι η αμαρτία δημιουργεί τερατογενέσεις. Ότι η αμαρτία είναι κατα­στροφή, διαστροφή της φύσης. Αυτά τα πράγματα δε μας τα δίδαξαν ποτέ... Δε μας τα δίδαξαν και δεν τα διδάξαμε στα παιδιά. Είναι καιρός να μάθουμε σωστά αρχαία ελληνικά· η νεολαία μας κι οι διδάσκαλοί τους και να προσέχουμε, να μην παρασυρόμαστε από ψευτι­ές και από επιπολαιότητες. Γιατί, πολλοί από αυτούς τους αρχαιολάτρες δεν είναι ψεύτες, απλώς είναι επιπόλαιοι κι αναμασούν αυτά τα δυο, τρία λαθεμένα που μας είπαν οι Γερμανοί φιλόλογοι. Αυτό το ίδιο, το βλέπουμε και στη θεολογία την Ορθόδοξη. Όσοι πάνε έξω να σπουδάσουνε θεολογία, το τι ακούνε, δε λέγεται. Έρχονται και δε θέλουν να πιστέψουν σε τίποτα.

Κωνσταντίνος Γανωτής
 
πηγή: hellas-orthodoxy.blogspot.com

Αναζητηση

Αναγνώστες