Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

Πατριαρχείο Κων/λεως και Μ.Κ.Ο.

Φωτογραφίες από Διαχριστιανικά και Διαθρησκειακά συμπόσια που διοργάνωσε η Μ.Κ.Ο. του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 
(Σχόλιο Εγκολπίου: Ποταμός Μισισιπής 2009, ''Αγιασμός'' των υδάτων με κοινή την τέλεσή του από τον αιρετικό πατριάρχη και τον αιρετικό προτεστάντη δίπλα του. Αυτόν μνημονεύουν οι αγιορείτες αιρετικοί μοναχοί στις λειτουργίες τους και διώκουν την μόνη Ορθόδοξη μονή που απέμεινε στον Άθωνα, την Ιερά Μονή Εσφιγμένου... Ορθόδοξος είσαι όταν μηνμονεύεις στην λειτουργεία Ορθόδοξο επίσκοπο, αλλιώς είσαι εκτός Εκκλησίας. Όσο για τις Μ.Κ.Ο. τί να πούμε... Κατάντια...)

 
 
 
 
Πηγή: Ακτίνες 
 
(Σχόλιο Εγκολπίου: Αυτή είναι ομολογία πίστεως που κάνουν δήθεν οι χορτάτοι δεσποτάδες του νέου ημερολογίου στα ταξιδάκια αναψυχής στο εξωτερικό... Και δυστυχώς υπάρχουν κάποια εγχώρια ιστολόγια, με την μάσκα του αντιαιρετικού, που χύνουν το δηλητήριο της αίρεσης υποστηρίζοντας αυτούς τους λύκους, κατά το ευαγγελικό ρηθέν, και συκοφαντούν τους Ορθοδόξους Έλληνες, που εμένουν με ευλάβεια και πίστη άδολη, στα πάτρια δόγματα και ήθη Της Εκκλησίας μας.)

Παραληρηματικός οδυρμός για τα Χριστούγεννα.

 
 
Λάμπρου Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού

Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού είναι το πλέον ελπιδοφόρο και χαρμόσυνο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, διότι αποτελεί τη φωτοφόρο χαραυγή της απολυτρώσεως του ανθρώπου και ολοκλήρου της κτίσεως από τη φοβερή δουλεία της αμαρτίας και της φθοράς, την οποία εισήγαγε στη θεία δημιουργία ο διάβολος, ο ολέθριος αντίδικος του Θεού και καταστροφέας των έργων Του. Ο άγιος άγγελος της Γεννήσεως διαμήνυσε στους ταπεινούς ποιμένες της Βηθλεέμ πως «ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην, ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ος εστι Χριστός Κύριος» (Λουκ.2,10), κομίζοντας τη χαροποιό είδηση για την οποία αδημονούσε κάθε ανθρώπινη ψυχή. Η όντως μεγάλη αυτή χαρά έγινε έκδηλη στους απλοϊκούς εκείνους ανθρώπους οι οποίοι δοκίμασαν πρώτοι την ανεκλάλητη αγαλλίαση της ενανθρωπήσεως του Θεού, την απαρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Η ίδια χαρά και ιλαρότητα καταλαμβάνει κάθε άνθρωπο που αντιλαμβάνεται την εν Χριστώ απολύτρωση, εναποθέτει σε αυτόν κάθε βάσανο της βιωτής του και ελπίζει στην προσωπική του μεταμόρφωση «εις άνδρα τέλειον εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» Εφεσ.4,13), δηλαδή στην κατά χάριν θέωσή του. Αυτή τη χαρά βιώνει ασυνείδητα όλος ο κόσμος, ο οποίος εορτάζει το μέγιστο γεγονός της Γεννήσεως του Κυρίου, έστω με το δικό του ξεχωριστό τρόπο των εξωτερικών τύπων και της καταναλωτικής μανίας των αγίων ημερών. Είναι γνωστό πως και μη χριστιανικοί λαοί συμμετέχουν στον εορτασμό αυτό, διότι δε μπορούν να αντιπαρέλθουν τη μεγάλη εορτή. Ο Ιησούς Χριστός έχει μπολιάσει ολόκληρη την ανθρώπινη φύση, όλων τόπων και όλων των εποχών, με την αγιαστική του χάρη.

Αλλά, αλλοίμονο, υπάρχει και τραγική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνο δε συμμετέχουν στην παγκόσμια και πανανθρώπινη χαρά της Θείας Ενανθρωπήσεως, αλλά αντίθετα λυπούνται και οδύρονται τις άγιες ημέρες του Δωδεκαημέρου. Καταριούνται το γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου και προσπαθούν ανεπιτυχώς να μειώσουν τη σημασία του. Η πνευματική του συσκότιση και το διαβολικό τους φρόνιμα τους εμποδίζουν να αντιληφθούν, ούτε στο ελάχιστο το μέγεθος της θείας δωρεάς. Ο ψυχικός τους δαλτωνισμός τους κρατά σε πυκνά σκοτάδια και δε μπορούν να δουν με καθαρότητα και αντικειμενικότητα τη μεγάλη και σωτήρια αλλαγή που έφερε ο Χριστός στον κόσμο.

Κάποιοι από αυτούς ανήκουν στο νεοφανές κίνημα του Νεοπαγανισμού, που είναι γέννημα και θρέμμα του διαβόητου αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Εποχής του Υδροχόου». Πρόκειται για νοσηρούς νόες, οι οποίοι κυριαρχούμενοι από προσωπικά πάθη και άλλες καταβολές και μη αντέχοντας τη χριστιανική ζωή και ηθική, στράφηκαν προς το παγανιστικό προχριστιανικό παρελθόν, διότι οι ειδωλολατρικές πίστεις θωπεύουν τα ανθρώπινα ορμέμφυτα και ενθαρρύνουν τον άνθρωπο να ζει κτηνώδη, δηλαδή ενστικτώδη ζωή. Το θείο πρόσωπο του Λυτρωτή Χριστού και η αγία Του Εκκλησία τους προκαλεί οιστρηλατημένο μίσος και σχιζοφρενική διάθεση εκδίκησης. Γι’ αυτό κάνουν ό,τι μπορούν για να συκοφαντήσουν και να μειώσουν το Σωτήρα Χριστό και το επί γης σωτήριο έργο Του.

Μια από τις γελοιωδέστερες απόπειρές τους για να «αποδείξουν» τάχα την μη ιστορικότητα του Χριστού, είναι η συσχέτισή Του με τους λεγομένους «ηλιακούς θεούς» διαφόρων ειδωλολατρικών «θεοτήτων». Παίρνοντας αφορμή από το χρόνο εορτασμού των Χριστουγέννων, ο οποίος ταυτίζεται με το χειμερινό ηλιοστάσιο, πασχίζουν να «αποδείξουν» ότι ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ και πως η πίστη σ’ Αυτόν είναι μια παραφθαρμένη εκδοχή των μύθων του Ηρακλή, του Όσιρι, του Μίθρα και άλλων «ηλιακών θεοτήτων».

Δε θα αναφερθούμε στις μυθολογικές διηγήσεις των «γεννήσεων» των ανύπαρκτων αυτών «θεών», άλλωστε είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας και βέβαια μας διασκεδάζουν αρκετά με την παραδοξότητα και τη φαιδρότητα που είναι διατυπωμένες και αποδίδονται σε νοσηρούς μυθογράφους του απώτερου σκοτεινού παρελθόντος. ‘Όμως θα επιμείνουμε στη μεγάλη αλήθεια πως ο Ιησούς Χριστός είναι αποδεδειγμένα τουλάχιστον ιστορικό πρόσωπο, με μυριάδες αξιόπιστες μαρτυρίες. Η αχαλίνωτη φαντασία των μυθογράφων από την ιστορική πραγματικότητα απέχει όσο ο ουρανός από τη γη. Οι «βιογραφίες» των άθλιων «ηλιακών θεών» συγκρινόμενες με το θείο πρόσωπο και τη βιωτή του Ιησού Χριστού, αποδεικνύουν το απύθμενο χάσμα μεταξύ τους. Στους ειδωλολατρικούς «θεούς» όλων των παγανιστικών θρησκειών κυριαρχούν πάθη και αδυναμίες ανομολόγητες (φόνοι, βιαιοπραγίες, βιασμοί, μοιχείες, αιμομιξίες, κλπ), που όχι μόνον δεν αρμόζουν σε «θεούς», αλλά τις συναντούμε στους χειρότερους των ανθρώπων! Στο σύνολό τους οι «θεοί» της ειδωλολατρίας είναι κλασσικά ανήθικα παραδείγματα προς αποφυγή για τους ανθρώπους! Όσο οι άνθρωποι μιμούνταν τις «θεϊκές» βιωτές, μεταβάλλονταν οι κοινωνίες σε ανυπόφορη κόλαση! Αντίθετα στον Κύριο Ιησού Χριστό δεν τόλμησε ποτέ κανένας να προσδώσει, ούτε οι άσπονδοι εχθροί του, το παραμικρό ηθικό ψεγάδι! Αυτός διήλθε την επί γης ζωή Του ευεργετώντας τον κόσμο, επισφραγίζοντας το έργο Του με το τίμιο Αίμα Του ως «λύτρον αντί πολλών» (Μάρκ.10,45). Δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη ότι διέπραξε έστω και ελάχιστο κακό ποτέ, είναι ο μόνος που τόλμησε να ρωτήσει: «τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ιωάν.8,46).

Η υπέρτατη ευεργεσία Του προς το ανθρώπινο γένος είναι η εθελούσια αυτοκένωσή Του από τη θεία μεγαλοπρέπεια και η ταπεινωτική ένδυση της ανθρωπίνης φύσεως, προκειμένου να σώσει τον πεσόντα άνθρωπο. Οι άθλιοι παγανιστικοί «ηλιακοί θεοί» όχι μόνο δεν «υπήρξαν» ευεργέτες της ανθρωπότητας, αλλά μάλλον ζημία της «προσέφεραν». Αν βέβαια εμβαθύνουμε βιβλικά στην «παρουσία» αυτών στον κόσμο, ότι «πάντες οι θεοί των εθνών δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5), τότε αποδείχνουμε με σαφήνεια την δαιμονική καταστροφική τους δράση στις ανθρώπινες κοινωνίες. Καταγγέλλουμε με παρρησία πως οι όψιμοι λάτρεις των σατανικών «θεών» κινούνται βάσει σχεδίου για την κατακρήμνιση του κόσμου στη σκοτεινή άβυσσο του σύγχρονου νεοεποχίτικου αποκρυφισμού, από όπου δεν υπάρχει διέξοδος!

Ο «Μεγάλης Βουλής Άγγελος» (Ησ.9,6), ο μοναδικός «Άγγελος της Διαθήκης» (Μαλαχ.3,1), ο σαρκωμένος Λόγος του Θεού (Ιωάν.1,14), δεν έφερε απλά το μήνυμα της σωτηρίας στον κόσμο, αλλά ήρθε ο ίδιος και έγινε με τη θέλησή Του μέτοχος του ανθρωπίνου προβλήματος, προκειμένου να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, ως η υπερτέλεια «εν ανθρώποις ευδοκία», κατά τον αγγελικό ύμνο της Γεννήσεως (Λουκ.2,14). Γι’ αυτό εμείς οι πιστοί Του, σκιρτούμε από άρρητη αγαλλίαση και υμνούμε ασίγαστα «εν ενί στόματι και μια καρδία» τον Αίτιο της σωτηρίας μας, σε πείσμα όλων εκείνων των αθλίων που θλίβονται για το μέγα και κοσμοσωτήριο γεγονός της Θείας Ενανθρωπήσεως! 
 
Πηγή: Ακτίνες

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Το χαρμόσυνο άγγελμα.

 

Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος) – Εκκλησία Κύπρου

Τα γεγονότα που σηματοδοτούν τη Γέννηση του Κυρίου, όπως αυτά βγαίνουν μέσα από τη γραφίδα του Ευαγγελιστή Ματθαίου, δίνουν το στίγμα της πορείας που θ΄ ακολουθούσε ο Μεσσίας μέσα στον κόσμο. Το νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ γνωρίζει από την αρχή το μέγεθος της κακίας των ανθρώπων και γεύεται με τον πιο πικρό τρόπο την εχθρότητα που εκδηλώνουν οι άρχοντες απέναντι του. Tα γεγονότα που διαδραματίστηκαν με πρωταγωνιστή το βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος με τον πιο αδίστακτο τρόπο εκδήλωσε τις θηριωδίες του, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές που μαρτυρείται άλλωστε και από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης.

Δείκτες ζωής.

Η παρουσία του Χριστού στον κόσμο έφτιαξε νέους και αληθινούς δείκτες ζωής για τον άνθρωπο, οι οποίοι παραπέμπουν σε μια πορεία που τον ανεβάζει ψηλά σε μια σωτήρια συνάντηση με την κατερχόμενη αγάπη του Θεού. Είναι μια πορεία στην εξέλιξη της οποίας συνθλίβονται οι δαιμονικές δυνάμεις και ο άνθρωπος μπορεί να εγκολπωθεί αυθεντικά τα αιώνια μηνύματα που εκπέμπει το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ. Βέβαια, μπορεί να φαίνεται ότι η δύναμη του σατανά κυριαρχεί ακόμα πάνω στην ανθρωπότητα, με όλα τα οδυνηρά συνεπακόλουθα. Ωστόσο, η επικράτησή τους είναι φαινομενική και προσωρινή. Και αυτό γιατί μέσα στην ιστορία πραγματοποιείται το σωτηριολογικό σχέδιο της θείας οικονομίας, το οποίο κανένας δεν μπορεί να ανατρέψει ή να ματαιώσει. Ούτε η αγριότητα και θηριωδία του Ηρώδη που εκδηλώθηκαν με τον πιο απεχθή τρόπο με την απάνθρωπη σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ και στη γύρω περιοχή δεν ήταν δυνατό να ματαιώσουν το έργο του νεογέννητου Μεσσία που βρισκόταν κάτω από την προστατευτική πρόνοια του Θεού.

Η Πρόνοια του Θεού.

Μέσα από το σχέδιο της Θείας Οικονομίας τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο. Όλα έχουν το νόημα και το σκοπό τους. Όλα δείχνουν ότι η Πρόνοια του Θεού είναι εκείνη που καθοδηγεί τα πάντα στη ζωή και δεν επιτρέπει στις δυνάμεις του κακού να κυριαρχήσουν πάνω στον άνθρωπο και να τον οδηγήσουν στην καταστροφή και το θάνατο. Χαρακτηριστικά σημειώνεται: το ότι η πρόνοια του Θεού προστατεύει το θείο βρέφος από την απειλητική μανία ενός κοσμικού άρχοντα, το ότι το καθοδηγεί σε ασφαλές μέρος και το προειδοποιεί τελικά για τη δυνατότητα επιστροφής στην πατρίδα του, τί άλλο μπορεί να φανερώνει παρά την επιβεβαίωση των πιο πάνω. Είναι τόσο φανερά τα σημεία που δίνονται γύρω από την ισχυρή παρουσία της Θείας Πρόνοιας, ώστε να μήν χωρούν οποιεσδήποτε αμφιβολίες, επιφυλάξεις ή αμφισβητήσεις. Άλλωστε, ο καθένας από εμάς προσωπικά, μέσα από βιώματα και εμπειρίες, θα πρέπει να έχει αντιληφθεί πολλές φορές στη ζωή του την παρουσία της Θείας Πρόνοιας, η οποία εκδηλώνεται οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Είναι εκείνη που καθοδηγεί κάθε βήμα στη ζωή μας και μας παρέχει την πιο ασφαλή προστασία. Ακόμα και μέσα από γεγονότα που μπορεί να σκορπούν θλίψη στη ζωή, η ευεργετική παρουσία της Θείας Πρόνοιας αποτελεί ισχυρό εχέγγυο για την πορεία που ακολουθούμε. Αγαπητοί αδελφοί, τα γεγονότα που μας περιγράφει η σημερινή ευαγγελική διήγηση δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο άνθρωπος θα πρέπει να πορεύεται με αισιοδοξία προς το μέλλον. Παρά το φαινομενικό θρίαμβο του κακού, του μίσους και της θηριωδίας μέσα στην ιστορία, τελικά εκείνο που επικρατεί είναι η δύναμη της αγάπης. Και η δύναμη αυτή είναι τεράστια, γιατί έχει σαν αληθινή πηγή της το Χριστό. Το ότι ο Θεός προσλαμβάνει την ανθρώπινη φύση και σαρκώνεται, αποκαλύπτει το μέγεθος της αγάπης και φιλανθρωπίας του αλλά και την κατάργηση των δυνάμεων του κακού. Ας εγκολπωθούμε, λοιπόν, αυτό το σωτήριο μήνυμα μέσα από το νέο ήθος που φανερώνεται στη Φάτνη και διαποτίζει όλο το είναι μας.

Πηγή: Ακτίνες

Ιμάμης γνωρίζει Τον Χριστό μας!

Ιμάμηδες γνωρίζουν Τον Χριστό μας και αφήνουν την μουσουλμανική πλάνη. Περιγράφει πως πολλοί μουσουλμάνοι ζητούν να βαπτιστούν και μιλούν κρυφά για Τον Χριστό! Απολαύστε το!


Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012

Είναι ο Μωάμεθ προφήτης;

Πρώην μουσουλμάνος εξηγεί γιατί ο Μωάμεθ δεν είναι προφήτης Του Θεού.

Το ισλάμ είναι ένα ψέμα...

Σε αυτό το βίντεο ομολογεί ο υιός ενός ηγετικού στελέχου της Χαμάς, πως το ισλάμ είναι ένα ψέμα... Ο εν λόγω πρώην μουσουλμάνος έγινε Χριστιανός...


Διωγμοί Χριστιανών Παλαιστινίων...

Δείτε σε αυτό το βίντεο τί μαρτύρια τραβούν από τους μουσουλμάνους  Παλαιστινίους οι Χριστιανοί Παλαιστίνιοι...

Παγκόσμιος ο διωγμός εναντίον των Χριστιανών.

Δείτε σε αυτό το βίντεο ντοκουμέντο, τις βιαιοπραγίες κατά των Χριστιανών ανά τον κόσμο. Χριστιανοί πιέζονται να αρνηθούν τον Κύριο μας Χριστό, είτε από μουσουλμάνους, είτε από τον κομμουνιστικό παράδεισο της Κίνας ή του Βιετνάμ, είτε στην Ινδονησία, στο Σουδάν αλλά και αλλαχού. Ας θυμόμαστε αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν και ας μην βολευόμαστε στην δική μας άνεση.


Οι Ναοί γίνονται Καφέ, Μπαρ ακόμα και Τζαμιά.

Στην Ευρώπη οι Ναοί γίνονται Καφέ, Μπαρ ακόμα και Τζαμιά.


Του Νίκου Χειλαδάκη, δημοσιογράφου-συγγραφέα-Τουρκολόγου

Όλοι γνωρίζουμε την μικρή ολλανδική πόλη του Μάαστριχ, στα σύνορα Γερμανίας, Ολλανδίας και Βελγίου. Η πόλη αυτή συμβολίζει την Ενωμένη Ευρώπη, καθώς εκεί στις 7 Φεβρουαρίου του 1992 υπογράφηκε η συνθήκη της δημιουργίας της Ενωμένης Ευρώπης. Η συνθήκη αυτή έθεσε ουσιαστικά την βάση για την μετέπειτα πορεία της ευρωπαϊκής ηπείρου, μια πορεία όμως που κάθε άλλο παρά ανταποκρίθηκε στα όνειρα των ευρωπαϊκών λαών καθώς προώθησε ένα άτεγκτο τραπεζιτικό ολοκληρωτισμό και μια δικτατορία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου.

 
Αλλά ένα άλλο ανησυχητικό γεγονός που έρχεται από αυτή την συμβολική πόλη, μας δείχνει πως ο χριστιανισμός, η θρησκεία που κυριάρχησε στην Ευρώπη επί αιώνες, σήμερα έχει αντικατασταθεί από μια άθεη και νεοταξική κουλτούρα που ισοπεδώνει κάθε παραδοσιακή χριστιανική παρουσία.

Το μεγάλο σκάνδαλο του Μάαστριχ, είναι ο καθεδρικός ναός του, ένας περικαλλής ιστορικός χριστιανικός ναός που κτίστηκε τον δέκατο τρίτο αιώνα. Ο ναός αυτός σήμερα έχει μετατραπεί σε ένα κλασικό καφέ- μπαρ, όπως δείχνουν οι εικόνες που κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο και η εικόνα που παρουσιάζουμε στο άρθρο. Αλλά το πιο συγκλονιστικό είναι πως η Αγία Τράπεζα του ναού, με ένα μεγάλο σταυρό επάνω της, έγινε… τραπέζι για τις κάθε λογής ορέξεις των καφενόβιων θαμώνων.

 
Σχ. ΚΟ: Η αλήθεια είναι ότι, όπως διαβάζουμε σε αυτή την ιστοσελίδα, ο συγκεκριμένος γοτθικού ρυθμού ναός των Δομινικανών, «επισήμως» έχει μετατραπεί σε τεράστια βιβλιοθήκη από τους αρχιτέκτονες Merkx + Girod. Φυσικά, όπως αναφέρει η ιστοσελίδα, το «χιουμοριστικό» (sic) του project είναι, ότι εκεί που ήταν η Αγία Τράπεζα βρίσκεται ένα μεγάλο τραπέζι σε σχήμα σταυρού, όπου οι θαμώνες πίνουν τον καφέ τους... Είτε βιβλιοθήκη, πάντως, είτε καφέ – βιβλιοθήκη, το θέαμα προξενεί θλίψη. Ας έχουμε υπόψιν την δραματική αύξηση του Ισλάμ στην Ευρώπη (που δουλεύει αρκετά καλά και μεταξύ γηγενών δυτικοευρωπαίων) και ας αναλογιστεί ο κάθε ένας και το κάθε κράτος σε αυτό που λέμε «χριστιανική Δύση», την ευθύνη του.

Ο ναός αυτός με την τόσο μεγάλη ιστορία του είναι άλλο ένα θλιβερό κρούσμα μιας Ευρώπης που απόχριστιανοποιείται. Η παπική και η προτεσταντική έκφραση του χριστιανισμού που αποσχίστηκε από την αρχέγονη χριστιανή πηγή της, έχει οδηγήσει τους δυτικοευρωπαίους στην αθεΐα και ακόμα χειρότερα σε κάθε λογής θρησκευτικές αιρέσεις με όλες τις ψυχοφθόρες συνέπειες αυτής τη εξέλιξης. Σε χώρες όπως Ολλανδία, Γερμανία ακόμα και Γαλλία, χριστιανικοί ναοί γίνονται αίθουσες διασκέδασης, αποθήκες, ακόμα και... γυμναστήρια.

 
 
Ειδικά στην Γερμανία, σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα του περιοδικού Σπίγκελ, τα κρούσματα μετατροπής ναών σε γυμναστήρια συνεχώς αυξάνονται. Συγκεκριμένα η εκκλησία του αγίου Παύλου στο Rakvere, του αγίου Μαρτίνου στο Moringen, περιοχής Göttingen, του αγίου Νικολάου στο Hameln και του αγίου Νικολάου στο Heilbronn, έγιναν… γυμναστήρια. Παράλληλα στο Βερολίνο πολλές εκκλησίες καθολικών και διαμαρτυρόμενων έχουν εγκαταλειφτεί, ενώ οι εκκλησίες στις περιοχές Mönchengladbach και Stadtteil Rheydt, έγιναν μουσουλμανικά τεμένη. Εδώ φαίνεται και η ανησυχητική επέλαση του Ισλάμ, καθώς ήδη σε όλη την Γερμανία λειτουργούν επίσημα 159 μουσουλμανικά τεμένη, ενώ την περίοδο αυτή κτίζονται άλλα 128. Παράλληλα υπάρχουν και λειτουργούν 2,500 μεστζίτ, δηλαδή αίθουσες προσευχής στο Ισλάμ.

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Μουσουλμάνοι προσεύχονται σε περίβολο Εκκλησίας...

Δείτε στο παρακάτω βίντεο, μουσουλμάνους στο Λονδίνο να προσεύχονται «άνετοι και ωραίοι» στον περίβολο παλιάς εκκλησίας. Φανταστείτε χριστιανοί να προσεύχονταν έξω από τζαμί τι θα γινόταν…

 

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Η συρρίκνωση των λευκών «είναι καλό πράγμα»...

ΗΠΑ: Εβραιοαμερικάνα δημοσιογράφος λέει ότι η συρρίκνωση των λευκών «είναι καλό πράγμα»

 
Οι πρόσφατες δηλώσεις της Emily Bazelon ενίσχυσαν την άποψη που υπάρχει σε πολλούς ότι οι Εβραίοι στην Αμερική υποστηρίζουν θερμά και προωθούν την μαζική μετανάστευση στις ΗΠΑ, προκειμένου οι λευκοί Χριστιανοί να γίνουν μειονότητα. Κάτι που ήδη συμβαίνει στα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας.

Η Εβραιοαμερικάνα δημοσιογράφος Emily Bazelon είναι ακτιβίστρια και συνδέεται με την AIPAC και άλλες εβραϊκές οργανώσεις. Ισχυρίζεται ότι ο χαμηλός δείκτης γεννητικότητας στους λευκούς είναι ένα «καλό πράγμα» (“good thing”) και ότι οι λευκοί πρέπει να υφίστανται διακρίσεις στα πανεπιστήμια μέσω της λεγόμενης “affirmative action” (κυβερνητική πολιτική υπέρ των μειονοτήτων). Μήπως θα υποστήριζε η Bazelon μία ‘affirmative action’ στο Ισραήλ;

Στο παρακάτω βίντεο, βλέπε εδώ, http://www.comedycentral.com που είναι στην εκπομπή του «συντηρητικού» δημοσιογράφου Stephen Colbert, η Εβραία δημοσιογράφος Emily Bazelon χαιρετίζει την προοπτική οι λευκοί να γίνουν μειονότητα στην Αμερική ως "ένα καλό πράγμα". Ισχυρίζεται ότι «ζούμε σε ένα χωνευτήρι ("melting pot"), μια κοινωνία γεμάτη μετανάστες με όλες τις διαφορετικές φυλές και θέλουμε να την διατηρήσουμε έτσι".

Αλλά δεν θέλει απλώς να την διατηρήσει έτσι όπως είναι τώρα, θέλει να την αλλάξει περαιτέρω. Όταν ο Colbert αναφέρει ότι οι λευκοί είναι μια πλειοψηφία, γρήγορα τον διακόπτει για να πει ότι «δεν είναι για πολύ», επιμένοντας ότι «Θα συνεχίσουμε να είμαστε όλο και πιο ποικιλόμορφοι και αυτό είναι ένα καλό πράγμα». Αυτή η δήλωση έγινε χωρίς να υπάρχει καμία αντίδραση από τον δημοσιογράφο. Αν ο Colbert είχε πει ότι η Αμερική έχει μια λευκή πλειοψηφία και θέλει να διατηρηθεί αυτό, τι είδους αντίδραση νομίζετε ότι θα υπήρχε; {Αυθόρμητη απάντηση ΚΟ: θα τον είχε κράξει το σύμπαν ως «λευκό ρατσιστή» (“white supremacist”) και θα είχε χάσει την θέση του. Αλλά τώρα «άκρα του (πολιτικά ορθού) τάφου σιωπή»}.

 
Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν η υπόθεση του Ανώτατου Δικαστηρίου για την θετική δράση (“affirmative action”) στο Πανεπιστήμιο του Τέξας. Η Bazelon υπερασπίζεται την πολιτική αυτή λέγοντας ότι «Αν φύγει η θετική δράση αυτό θα ωφελήσει τους λευκούς ανθρώπους». Είναι σαφές από τα λόγια της, ότι δεν θα το ήθελε αυτό. Επιπλέον, δηλώνει ότι "Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι χωρίς θετική δράση θα υπάρχουν λιγότεροι μαύροι και ισπανόφωνοι."

Κατά την έναρξη της συνέντευξης ο Colbert χαρακτηρίζει την Bazelon ως "λευκή", και έτσι θα μπορούσε να φαίνεται «μεγαλόψυχη» στην προώθηση της θετικής δράσης για τους μαύρους και τους ισπανόφωνους, την ώρα που αναγνωρίζει ότι το σύστημα αυτό λειτουργεί εις βάρος των λευκών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν αντιμετωπίζει κανένα μειονέκτημα. Οι Εβραίοι, όπως η Bazelon, που αποτελούν μόλις το 2% του πληθυσμού στις ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν το 20-30% των φοιτητών που εισάγονται σε πανεπιστήμια ελίτ, συχνά ένα υψηλότερο ποσοστό από ό, τι οι μη-εβραϊκής καταγωγής λευκοί Αμερικανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να αποτελούν το 70% του πληθυσμού. Συζητώντας για την «θετική δράση» πόσο άδικο είναι πολλά λευκά παιδιά να μην μπορούν να μπουν σε μια κορυφαία σχολή, λόγω της επίσημης θετικής δράσης υπέρ των μαύρων και των ισπανόφωνων. Η μεγαλύτερη ζημιά όμως είναι ότι η επίσημη θετική δράση είναι μια απόσπαση της προσοχής από αυτή την μαζική ανεπίσημη, φιλο-εβραϊκή θετική δράση. Τι καλύτερο παράδειγμα του διαίρει και βασίλευε! Λευκοί φοιτητές καταθέτουν προσφυγές υποστηρίζοντας ότι η θετική δράση για τους μαύρους και τους ισπανόφωνους συνιστά διακρίσεις σε βάρος τους. Ασιάτες φοιτητές, οι οποίοι δεν επωφελούνται από την θετική δράση και αποτελούν το 16% του Χάρβαρντ και δύο έως τρεις φορές στα κορυφαία σχολεία της Καλιφόρνια, καταθέτουν προσφυγές υποστηρίζοντας ότι αυτοί από την πλευρά τους υπόκεινται σε ποσοστώσεις από τους λευκούς. Εν τω μεταξύ, οι Εβραίοι μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, δείχνοντας από τη μία ότι είναι «μεγαλόψυχοι λευκοί» που προσπαθούν να σηκώσουν τις μειονεκτούσες μειονότητες, και από την άλλη να ισχυρίζονται ότι είναι μια «μειονότητα σε μειονεκτική θέση», ενώ ο κανόνας είναι ότι αποτελούν μια υπερ-προνομιούχα άρχουσα τάξη. Τα ‘γκογίμ’ μάχονται μεταξύ τους, και κανείς δεν τολμά να δείξει με το δάχτυλό του τους Εβραίους.

 
Πώς γίνεται οι Εβραίοι να γίνονται δεκτοί σε ποσοστά περίπου 30 φορές υψηλότερα σε σχέση με το μερίδιό που τους αναλογεί στον πληθυσμό από τους μη-εβραϊκής καταγωγής λευκούς Αμερικάνους; Είναι πραγματικά οι λευκοί τόσο ηλίθιοι; Φυσικά όχι. Είναι επειδή οι σχολές και οι διευθύνσεις που κυριαρχούνται από Εβραίους διαβάζουν τις αιτήσεις των υποψηφίων. Και οι αιτήσεις δείχνουν ποιος είναι Εβραίος και ποιος είναι ένας απλός λευκός.

 
Η Κοινή Αίτηση (Common Application), η οποία χρησιμοποιείται από όλες τις κορυφαίες σχολές, απαιτεί οι αιτούντες να συμπληρώνουν ένα κουτάκι που λέει για την φυλή. Το κουτάκι για την θρησκεία είναι προαιρετικό, αλλά είναι διαθέσιμο σε όποιον αισθάνεται ότι θα αποτελούσε ένα πλεονέκτημα για να το συμπληρώσει, ίσως επειδή το όνομά του δεν ακούγεται αρκετά εβραϊκό. Ωστόσο, επειδή η φιλο-εβραϊκή διάκριση θα ήταν έτσι πολύ εμφανής, η Bazelon ρίχνει κάποιο φως στο πως λειτουργεί ο μηχανισμός. Λέει ότι εκτός από τους βαθμούς και τα αποτελέσματα στα τεστ, οι σχολές μπορούν να επιλέξουν να εξετάσουν άλλα «προσωπικά χαρακτηριστικά», όπως προσφορά κοινωφελούς εργασίας, ηγεσία, ή απαντήσεις σε ερωτήσεις που απαιτούνται. Αυτό επιτρέπει υποκειμενικές θεωρήσεις σε αντικειμενικές βαθμολογίες των τεστ. Ο αιτών π.χ. μπορεί να δηλώσει συμμετοχή σε μια προπόνηση της παιδικής ομάδας μπάσκετ του εβραϊκού κοινοτικού κέντρου ή την συγκέντρωση χρημάτων για ένα εβραϊκό φιλανθρωπικό ίδρυμα. Ποιος θα πει πως αυτά θα πρέπει να αξιολογηθούν; Όσον αφορά τις ερωτήσεις προς ανάπτυξη, εδώ είναι μια από αίτηση του περασμένου έτους:

"Μια σειρά από ακαδημαϊκά συμφέροντα, προσωπικές απόψεις και εμπειρίες ζωής προσθέτει πολλά στο εκπαιδευτικό μείγμα. Δίδοντας το προσωπικό σας υπόβαθρο, περιγράψτε μια εμπειρία που δείχνει αυτό που θα φέρει την ποικιλομορφία σε ένα κολέγιο, ή μια συνάντηση που κατέδειξε τη σημασία της διαφορετικότητας σε σας. "

 
Πώς ένα λευκό παιδί από την Iowa θα μπορούσε να απαντήσει πως θα φέρει την ποικιλομορφία σε ένα κολέγιο; Πώς νομίζετε ότι θα ανταποκρίνονταν οι Εβραίοι διευθύνοντες σε μια απάντηση του στυλ: «Είμαι ένας λευκός Χριστιανός. Με κάνει αυτό ένα σπάνιο είδος στην πανεπιστημιούπολη σας;» Ας ρωτήσουμε την Emily Bazelon (αριστερά στην φωτογραφία) τι είδους διαφορετικότητα φέρνει εκείνη. Πήγε στο Ισραήλ κατ’ ευθείαν από το κολλέγιο, παντρεύτηκε έναν Εβραίο (μέχρι εκεί έφτανε το «χωνευτήρι» της), έδωσε στα παιδιά της εβραϊκά ονόματα, συνεργάστηκε με έναν Εβραίο δικαστή μετά την αποφοίτησή της από τη νομική σχολή, της δόθηκε ένα χρηματοδοτούμενο από την AIPAC ταξίδι για το Ισραήλ για να πάρει "πληροφορίες" για το παλαιστινιακό ζήτημα, εργάζεται για ένα εβραϊκό on-line περιοδικό, και λέει ότι οι Παλαιστίνιοι δεν αποδέχονται την μη-βία, επειδή «δεν είναι της φύσης τους». Αυτό είναι το είδος της «διαφορετικότητας» που τα ελιτίστικα σχολεία της Ivy League θέλουν να φέρνουν στα κολλέγιά τους!

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Εβραίος άθεος εναντίον των Χριστουγέννων.

ΗΠΑ: Η οργάνωση «Αμερικανοί Άθεοι» του Εβραιοαμερικάνου Silverman, επιτίθεται στα Χριστούγεννα και στον Χριστό.

 
Η είδηση από το RNN:

Σοκ προκαλεί η νέα καμπάνια του ισχυρού λόμπι των «Αμερικανών Άθεων» που διακωμωδεί την Σταύρωση του Ιησού μέσω μιας γιγαντοαφίσας στην «καρδιά» της Νέας Υόρκης.

Στην φωτογραφία υπάρχει η εικόνα του εμπορικού «Άγιου Βασίλη» ή Santa όπως είναι γνωστός στις Η.Π.Α και κάτω από αυτήν μια εικόνα της Σταύρωσης.

«Keep the merry... Dump the myth» προτρέπει τους περαστικούς η λεζάντα, το οποίο σημαίνει «Κράτα το εύθυμο και πέταξε τον μύθο». Μύθος φυσικά κατά τους διοργανωτές της καμπάνιας είναι ο Ιησούς και η Σταύρωσή Του.

Η συγκεκριμένη οργάνωση που είναι ουσιαστικά ένα ισχυρό λόμπι στις Η.Π.Α έχει επιτεθεί και άλλες φορές κατά του Χριστιανισμού κυρίως, αλλά και άλλων θρησκειών με παρόμοιο τρόπο.

Ο David Silverman, πρόεδρος των «Αμερικανών Άθεων» δήλωσε πως «Ξέρουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός Χριστιανών, στην πραγματικότητα είναι άθεοι που νιώθουν παγιδευμένοι στην θρησκεία της οικογένειας τους.

Αν ξέρεις ότι ο Θεός είναι ένας μύθος, δεν χρειάζεται να λες ψέματα αποκαλώντας τον εαυτό σου Χριστιανό, μόνο και μόνο για να γιορτάσεις τα Χριστούγεννα. Μπορείς να είσαι ευτυχισμένος και χωρίς τον μύθο και εν τέλει αυτό πρέπει να κάνεις».

 
Σχ. ΚΟ: Ο πρόεδρος της οργάνωσης των "Αμερικάνων Άθεων" είναι ο γεννημένος το 1966, Εβραίος επιχειρηματίας, David Silverman από την Μασαχουσέτη. Όπως λέει ο ίδιος, υπήρξε στα νιάτα του «ζηλωτής» της Ιουδαϊκής θρησκείας. 

Πηγή: Κόκκινος ουρανός

Διηρημένη εκκλησία ή δύο εκκλησίες;

 
Tοῦ Nικ. Ἰω. Σωτηροπούλου

Ὡς γνωστόν, ὁ Mητροπολίτης Mεσσηνίας μὲ τὸ βαρύτερο πατερικὸ ὄνομα ὡμίλησε γιὰ «διῃρημένη Ἐκκλησία». Kαὶ ὁ Πατριάρχης Kωνσταντινουπόλεως μὲ τὸ βαρύτατο ἀποστολικὸ ὄνομα ὡμίλησε γιὰ «δύο Ἐκκλησίες», οἱ ὁποῖες ἐντὸς ὀλίγου θὰ ἑνωθοῦν καὶ θὰ γίνουν μία. Tὴν πρώτη δήλωσι ὁ Mεσσηνίας κ. Xρυσόστομος ἔκανε πρὸ καιροῦ, καὶ τὴ δεύτερη δήλωσι ὁ Πατριάρχης κ. Bαρθολομαῖος ἔκανε προσφάτως σὲ λόγο του στὴ Pώμη κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν 50 ἐτῶν ἀπὸ τὴν B΄ Σύνοδο τοῦ Bατικανοῦ.

Ἀλλὰ τί σημαίνει ἡ δήλωσι «διῃρημένη Ἐκκλησία», τὴν ὁποία πολέμησαν ὁ εὐσεβὴς καὶ ἀγωνιστικὸς Mητροπολίτης Kυθήρων κ. Σεραφείμ, ὁ ἐπίσης εὐσεβὴς καὶ ἀγωνιστικὸς Mητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ἱερεμίας καὶ ἄλλοι εὐσεβεῖς; Σημαίνει, ὅτι ἡ κοινότης τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν καὶ ἡ κοινότης τῶν Pωμαιοκαθολικῶν χριστιανῶν εἶνε τμήματα τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε δηλαδὴ καὶ ὁ Παπισμὸς Ἐκκλησία. Tὸ αὐτὸ δὲ σημαίνει καὶ ἡ δήλωσι «δύο Ἐκκλησίες», ἀντίθετη πρὸς τὴ διδασκαλία τῆς Γραφῆς καὶ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶνε «μία», ἡ κατέχουσα τὴν «μίαν πίστιν» (Ἐφ. 4:5), «τὴν ἅπαξ παραδοθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν» (Ἰούδ. 3), τὴν ἐξ ἀποκαλύψεως ἀλήθεια. Ὁ ἀρχιοικουμενιστὴς Πατριάρχης θεωρεῖ Ἐκκλησίες πολλὲς αἱρετικὲς κοινότητες, ὅπως οἱ 150 περίπου τοῦ περιβοήτου Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Π.Σ.E.). Ἀλλὰ στὴν προκειμένη περίπτωσι ὁμιλώντας γιὰ «δύο Ἐκκλησίες» ἐννοεῖ, ὅτι ἐκτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας Ἐκκλησία εἶνε καὶ ὁ Παπισμός, παρὰ τὶς 25 περίπου αἱρέσεις του μὲ πρῶτες τὰ σχιζοφρενικὰ δόγματα τοῦ Ἀλαθήτου καὶ τοῦ παγχριστιανικοῦ, ἀλλὰ καὶ παγκοσμίου, Πρωτείου ἐξουσίας τοῦ Πάπα.

«Ἅγιε» Mεσσηνίας, ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶνε διῃρημένη, ἀλλ’ ἀδιαίρετη. Ὅσοι ἀποσχίσθηκαν καὶ ἀποστασιοποιήθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς αἱρετικοί, ἔπαυσαν νὰ εἶνε Ἐκκλησία, δὲν εἶνε τμῆμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε αἱρετικὴ κοινότης. Kαὶ ἀποροῦμε πῶς σεῖς, καθηγητὴς μάλιστα Πανεπιστημίου, δὲν καταλαβαίνετε τόσο ἁπλὲς ἀλήθειες, ὅτι Ἐκκλησία καὶ αἱρέσεις εἶνε ἔννοιες ἄκρως ἀντίθετες, καὶ οἱ διαφόρων εἰδῶν αἱρετικοὶ εἶνε ἀδύνατο νὰ εἶνε τμήματα τῆς «Mιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας». Ἐρωτοῦμε: Ἔχετε εἰλικρινῶς καὶ ὁριστικῶς ἀνακαλέσει τὴν περιβόητη δήλωσί σας περὶ «διῃρημένης Ἐκκλησίας»;…

«Παναγιώτατε» Πατριάρχα Kωνσταντινουπόλεως, πῶς καὶ σεῖς ὁμιλεῖτε γιὰ «δύο Ἐκκλησίες», ἀλλὰ καὶ γιὰ πλῆθος Ἐκκλησίες; Ἀγράμματος δὲν εἶσθε. Kαὶ πῶς δὲν καταλαβαίνετε ἁπλὲς ἀλήθειες τῆς Γραφῆς καὶ τῆς Ἐκκλησίας περὶ μιᾶς Ἐκκλησίας καὶ περὶ πολλῶν αἱρέσεων, οἱ ὁποῖες ἀντίκεινται στὴν Ἐκκλησία; Ἢ μήπως ὁ πατριαρχικὸς ἐγωισμὸς σᾶς ὑψώνει ὑπεράνω τῆς θεόπνευστης Γραφῆς καὶ τῆς θεοΐδρυτης Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶνε «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας»; (A΄ Tιμ. 3:15).

Δηλώνετε, κ. Bαρθολομαῖε, ὅτι μικρὸ ἐμπόδιο ὑπολείπεται, γιὰ νὰ παραμερισθῇ καὶ αὐτό, καὶ νὰ γίνουν «οἱ δύο Ἐκκλησίες μία». Δηλώνετε, μὲ ἄλλες λέξεις, ὅτι ἐπίκειται ἡ ἕνωσι Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ, ψευδοένωσι, ἀφοῦ ὁ Παπισμὸς δὲν ἐγκαταλείπει τὶς αἱρέσεις του. Πολλὰ προδοτικὰ τῆς Πίστεως δηλώσατε καὶ πράξατε σεῖς, καὶ ὅμοιοί σας, καὶ ἀνεπισήμως ἔχετε κάνει τὴν ψευδοένωσι. Ἀλλ’ ἂν τὴν κάνετε καὶ ἐπισήμως, θὰ διαπιστώσετε ἐκ τῶν πραγμάτων πόσο σᾶς πλάνησε ὁ Σατανᾶς, γιὰ νὰ σᾶς ρίξῃ στὸν τάφο τοῦ δευτέρου θανάτου, τοῦ πνευματικοῦ, ἀσυγκρίτως χειροτέρου τοῦ σωματικοῦ θανάτου. Ἂν φθάσετε στὸ ἀπονενοημένο διάβημα τῆς ψευδοενώσεως, πιστοὶ Ἀρχιερεῖς καὶ ἄλλοι κληρικοὶ καὶ μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ὑπαρκτοὶ καὶ στοὺς χαλεποὺς καιρούς μας, θὰ ἐξεγερθοῦν, θὰ σᾶς καταγγείλουν ὡς αἱρετικούς, θὰ σᾶς ἀποκηρύξουν, καὶ θὰ διακηρύξουν, ὅτι αὐτοί, οἱ πιστοί, αὐτοὶ εἶνε ἡ Ἐκκλησία. Oἱ δὲ πιστοὶ Ἀρχιερεῖς θὰ χειροτονήσουν νέους Ἀρχιερεῖς, πιστούς, ἀδιαβλήτους, ἐκλεκτούς, καὶ θὰ δημιουργηθῇ νέα Ἱεραρχία, Ὀρθόδοξη, ἀνταποκρινομένη στὶς κρισιμώτατες περιστάσεις τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας. Oἱ καλοὶ Ἀρχιερεῖς ἂς σκέπτωνται ἀπὸ τώρα πῶς θὰ μεθοδεύσουν τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς Πίστεως. Ἀσφαλῶς οἱ νεοεποχῆτες καὶ νεοταξῖτες καὶ παγκοσμιοποιηταὶ θὰ ταχθοῦν ὑπὲρ τῶν προδοτῶν τῆς Πίστεως, καὶ οἱ πιστοὶ θὰ διωχθοῦν καὶ θὰ ἔχουν περιπέτειες. Ἀλλὰ διωγμοὶ καὶ περιπέτειες γιὰ τὴν Πίστι εἶνε προνόμια τῶν ὀλίγων καὶ ἐκλεκτῶν, καὶ ἀνταμείβονται μὲ ἀπερίγραπτη χαρὰ καὶ δόξα στὴν ἀπέραντη αἰωνιότητα. Ὁ Πατριάρχης ἂς μὴ σκέπτεται ἐπικειμένη ἕνωσι τῆς Ἀληθείας μὲ τὸ Ψεῦδος. Ἂς σκέπτεται ἐπικείμενο θάνατο. Ὅλοι βαίνουμε πρὸς τὸ θάνατο, μάλιστα οἱ γέροντες. Kαὶ μετὰ θάνατον τί γίνεται; Ὅποιος δὲν ἔλυσε τὸ μεταφυσικὸ πρόβλημα, εἶνε ἤδη δυστυχής. Kαὶ στὴν ἀπέραντη αἰωνιότητα θὰ εἶνε δυστυχέστερος. Aὐτὸ διδάσκει ἡ Xριστιανικὴ Πίστι, ἡ ὁποία δικαιώνεται μὲ θαύματα. Ἂς μετανοήσῃ λοιπὸν ὁ Πατριάρχης, καὶ ὁ πολυεύσπλαγχνος Θεὸς θὰ τοῦ χαρίσῃ «σωτηρίαν μετὰ δόξης αἰωνίου» (B΄ Tιμ. 2:10). Kαὶ οἱ πιστοί, γιὰ τοὺς ὁποίους προπάντων ὑπάρχει ὁ Πατριάρχης, θὰ ἐκτιμήσουν τὴ μετάνοιά του καὶ θὰ χαροῦν.
 
Πηγή: Ακτίνες
 
(Ευτυχώς που υπάρχουν κάποιοι σοβαροί Ορθόδοξοι θεολόγοι από το χώρο του νέου ημερολογίου, να λένε την αλήθεια. Βέβαια ο άνω γράφων θεολόγος,  έχει αφοριστεί από το νεοημερολογίτικο πατριαρχείο γιατί καταγγέλει την αίρεση της νεοημερολογίτικης ψευτοεκκλησίας...)

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012

Heiliger Dimitrios Messe Teil 3: Interview mit Metropolit Augoustinos La...

Δείτε τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο να ομολογεί πως όποιος δεν είναι οικουμενιστής δεν είναι Χριστιανός... Τί πλάνες θα ακούσουμε ακόμα...

Βαρθολομαίος και Μονοφυσίτες...

Μήνυμα Πατριάρχου Βαρθολομαίου στον νέο Κόπτη Πατριάρχη. Αποδοχή των Μονοφυσιτών ως Εκκλησίας με Αποστολική Διαδοχή...


 
Συγχαρητήριο μήμυμα του πατριάρχη Βαρθολομαίου προς τον Πάπα των μονοφυσιτών. (4−11−2012)

«Πρός τήν Ἁγιότητα τοῦ ἐκλεγέντος Πάπα Tawadros II:

Μέ εἰλικρινῆ ἀδελφικήν χαράν ἐπληροφορήθημεν τήν πρόσφατον ἐκλογήν σας ὡς πνευματικοῦ ὁδηγοῦ τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, ὡς διαδόχου τοῦ ἀγαπητοῦ καί σεβαστοῦ Πάπα Shenouda III, μετά τήν μακροχρόνιον καί πλουσίαν διακονίαν του.

Ὁμοῦ μετά τῶν εὐλαβῶν πιστῶν τῆς ἀνά τόν κόσμον Κοπτικῆς Ἐκκλησίας, συμμεριζόμεθα τήν βαθεῖαν παρηγορίαν πού συνοδεύει τήν ἐκλογήν καί τήν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου πνευματικοῦ ποιμένος, ὡς ἐπίσης καί τήν μετά πολλῶν προσευχῶν ἀναγνώρισιν τῆς τεραστίας εὐθύνης πού ἀναλαμβάνει ἡ Ἁγιότης Σας, καθώς τώρα εἶσθε ὁ ὁδηγός τῶν ἀνθρώπων πού σᾶς ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός εἰς μίαν ἐποχήν πού ὁ κόσμος χαρακτηρίζεται ἀπό ταραχάς καί εἰς μίαν περιοχήν πού ἀπαιτεῖ ἐξαιρετικήν διάκρισιν καί εὐαισθησίαν.
 
Γνωρίζομεν ὅτι ἡ μέχρι τοῦδε διακονία σας ὡς ἐπισκόπου, μοναχοῦ καί θεολόγου θά ἀποτελέση ἀνεκτίμητον πηγήν, την ὁποίαν, θερμῶς προσευχόμεθα, ἡ Θεία Χάρις πλουσίως να εὐλογῆ καί νά πολλαπλασιάζη, διά τήν συνεχῆ εὐημερίαν τῆς Ἐκκλησίας σας, διά τήν ἐνίσχυσιν τῶν σχέσεων μεταξύ τῶν Ἐκκλησιῶν μας, καί διά τήν ὠφέλειαν ὅλου τοῦ κόσμου τοῦ Θεοῦ. Ὑπό τό φῶς τῆς ἐπερχομένης ἐπισήμου ἐνθρονίσεώς σας τήν 18ην Νοεμβρίου, μέ ἱερότητα προσευχόμεθα μεθ’ Ὑμῶν και σᾶς συγχαίρομεν ἐγκαρδίως, προκαταβολικῶς, ἐπί τῇ ἀνταξίᾳ ὑμῶν ταύτῃ καί ἱστορικῆς σημασίας περιστάσει.

Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, 4 Νοεμβρίου 2012».

[Μετάφραση: Δέσποινα Καλογεράκη, Δρ Θεολογίας]
 
Πηγή: Ακτίνες
 
(Σχόλιο Εγκολπίου: Οι νεοημερολογίτες ψευτοθεολόγοι, ρασοφόροι και μή, κατηγορούν τους ειρωνικώς αποκαλούμενους ''παλαιοημερολογίτες'', ότι αγωνίζονται εκτός Εκκλησίας, και έτσι αποτελούν σχισματική ομάδα... Δεν θέλουν να ομολογήσουν οι αιρετικοί νεοημερολογίτες οικουμενιστές ότι δεν είναι Η Εκκλησία, και γι' αυτό λασπολογούν εναντίον Της Ορθοδόξου Εκκλησίας, με συκοφαντίες και παρουσιάζοντας την ως σχισματική και ''παλαιοημερολογίτικη''. 
 
Οι ηγέτες της αίρεσης του οικουμενισμού, με ορθόδοξα ράσα, φροντίζουν να τους εκθέτουν συνεχώς με τις δηλώσεις τους, όπως με την παραπάνω, στην οποία ομολογεί ο Βαρθολομαίος, την αιρετική εκκλησία των μονοφυσιτών, ως εκκλησία με θεία χάρη εκ Θεού δοσμένη... Αντιθέτως οι Άγιοι που αναθεμάτισαν την αίρεση αυτή, βρίσκονται στο στόχαστρο του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου, που ευλογεί μία αίρεση την οποία οι Άγιοι αναθεμάτισαν. Ένας Ορθόδοξος πρέπει να διαλέξει αν είναι με το μέρος των Αγίων ή με το μέρος των βλάσφημων οικουμενιστών, που καθυβρίζουν τους Αγίους. Εκκλησία με επικεφαλείς ρασοφόρους βλάσφημους δεν υφίσταται... ) 

Καταλαλιά και κατάκριση.

Κων/νος Αθ. Οικονόμου, δάσκαλος -συγγραφέας.
 
Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ: Κάποτε, ενώ ο Σωκράτης βάδιζε στην Αγορά, συνάντησε κάποιον γνωστό του, που του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό για κάποιον μαθητή του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε, να κάνουν πρώτα το τεστ της “τριπλής διύλισης”. “Τριπλή διύλιση;” ρώτησε απορώντας εκείνος “Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου, θα ήθελα για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις. Το πρώτο, λοιπόν, φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια;”

“Όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και…”, ψέλισε ο συνομιλητής του. Κι ο Σωκράτης συνέχισε: “Μάλιστα. Άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα. Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης.

Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό;” “Καλό; Όχι· το αντίθετο μάλλον”, απάντησε θορυβημένος εκείνος. “Άρα”, είπε ο Σωκράτης, “θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια.” Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία. “Παρόλα αυτά”, πρόσθεσε ο μεγάλος φιλόσοφος, “μπορείς ακόμα να περάσεις τη δοκιμασία γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο, αυτό της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις γι' αυτόν κάτι που μπορεί να μου φανεί χρήσιμο (ωφέλιμο) σε κάτι;” “ Όχι· δεν νομίζω.”, απάντησε ο “πληροφοριοδότης”. “Άρα, λοιπόν, αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια ούτε καλό ούτε ωφέλιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω;”, κατέληξε ο Σωκράτης. Κι εκείνος έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα.

ΤΟ “ΥΛΙΚΟ” ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ: Η κακολογία είναι από τίς μεγαλύτερες αμαρτίες γιατί χωρίς κανένα δικαίωμα συκοφαντούμε ανθρώπους, τους διασύρουμε εξευτελίζοντάς τους, έχοντας μέσα μας το δηλητήριο του μίσους και της oργής, ή της ζηλοφθονίας. Είναι εύκολο o άνθρωπος να ανοίξει το στόμα του και να λέγει ό,τι έχει μέσα η εμπαθής καρδιά του, χωρίς να υπολογίζει ότι αυτό στοιχίζει τη μείωση της αξιοπρέπειας καί της υπόληψης κάποιων ανθρώπων. Μέ τήν καταλαλιά φανερώνει κανείς κρυφά ελαττώματα του άδελφού του. Μέ τήν κατάκριση καταδικάζει τά φανερά. Δέν υπάρχει ποτέ καταλαλιά η οποία να γίνεται από ευθύτητα καρδίας. Ο αββάς Υπερέχιος δίνει την ακόλουθη συμβουλή στους εγκρατείς και νηστευτές: “Φάγε κρέας και πιες κρασί και μη κατατρώγης με την καταλαλιά τις σάρκες του άδελφού σου” και προσθέτει: “Καταλαλώντας ο όφις τον Θεό, επέτυχε νά βγάλει τους πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο. Το ίδιο κάνει κι εκείνος που καταλαλεί τον πλησίον του: βαραίνει την ψυχή του και παρασύρει στο κακό εκείνον που τον ακούει.”

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ: Το πάθος της φιλοκατηγορίας είναι αφύσικο ακόμα και από την πλευρά της Ψυχολογίας γιατί στρέφεται κατά άλλων χωρίς κάποια προσδοκία κέρδους για τον ίδιο, παρά μόνο επιτυγχάνει τη “μείωση” αυτού που κατηγορεί, σε αντίθεση με άλλες πράξεις, π.χ. την κλοπή, κατά την οποία ο διαπράττων στερεί κάτι από κάποιον άλλον αλλά το κερδίζει ο ίδιος. Με την καταλαλιά και το κακοήθες κουτσομπολιό έχει κέρδος κάτι που ταιριάζει σε δαίμονα παρά σε άνθρωπο: την εξουδένωση του πλησίον.

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ: Κατά έναν άλλο ορισμό η καταλαλιά, η κατάκριση και η εξουδένωση είναι τρία στάδια της ίδιας κακότητας. Έτσι: Καταλαλιά είναι η διάδοση με λόγια των αμαριών και των σφαλμάτων του πλησίον. Λέγοντας όλα αυτά, ήδη κανείς «καταλαλεί», μιλάει εμπαθώς, εναντίον κάποιου, σχετικά με κα΄ποιο υπαρκτό ή ανύπαρκτο αμάρτημά του. Δηλαδή ο κατάλαλος χρειάζεται και ένα τουλάχιστον υποκείμενο ως “μέσο” για να κατηγορήσει το αντικείμενο της καταλαλιάς. Κατάκριση είναι η κατηγορία κατά του ίδιου ανθρώπου , λέγοντας ότι αυτός είναι ψεύτης, είναι οργίλος, είναι πόρνος, κατακρίνοντας ουσιαστικά την ίδια τη διάθεση της ψυχής του, βγάζοντας γενικά συμπέρασματα. Και αυτό είναι πολύ κακό. Γιατί είναι άλλο να πει κανείς ότι κάποιος οργίστηκε και άλλο να πει ότι κάποιος είναι οργίλος και να βγάλει γενικό συμπέρασμα. Ο ίδιος ο Κύριος λέει για τους κατακρίνοντες: «υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκὸν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου.” (Λουκ. στ΄ 42). Βαρύτερο παράπτωμα από την κατάκριση είναι η ε ξουδένωση, όταν, όχι μόνον κατακρίνει κανείς κάποιον, αλλά και τον εκμηδενίζει, αποστρεφόμενος αυτόν σαν κάτι αηδιαστικό.

Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑ – ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ: Στην Παλαιά διαθήκη διαβάζουμε: Τόν καταλαλούντα λάθρα τόν πλησίον αυτού, τούτον εξεδίωκον (Ψλμ. ρ΄ 5). Η Καινή διαθήκη λέει: ''μη προ καιρού κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος'' και ''εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις'', ενώ αλλού ο ίδιος ο Κύριος τονίζει: ''εν ώ κρίματι κρίνετε, κριθήσεσθε'' (Ματθ. ζ' 2).
 
Ο ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Ο Μάξιμος ο Ομολογητής προσθέτει: “Δεν ειναι, αλήθεια, ν' άπορει και να εξίσταται ο άνθρωπος όταν οι άνθρωποι, αφήνοντας κατά μέρος τις δικές τους αμαρτίες, αφαιρούν το δικαίωμα του Υιού να κρίνει και, σαν άναμάρτητοι, κρίνουν οι ίδιοι και καταδικάζουν ο ένας τον άλλον; Ο Ουρανός έξίσταται γι' αυτό κι' η γη φρίττει, ενώ αυτοί, σαν αναίσθητοι, δε νοιώθουν καμμιά ντροπή.” Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, o oποίος έχει γράψει σχετικό λόγο μάς λέγει ότι δεν πρέπει νά ξεχνούμε ότι o Ιούδας ανήκε στη χορεία των μαθητών, ενώ o ληστής στη χορεία των φονέων, ενώ τονίζει πως για όσα αμαρτήματα κατηγορήσαμε τον πλησίον θα πέσουμε και εμείς στα ίδια. Και είναι άξιο θαυμασμού πώς μέσα σε μια στιγμή o ένας πήρε τη θέση του άλλου.

Ας δούμε ενδεικτικά μερικά μέρη της διδασκαλίας του Ιωάννη του Σιναϊτη: για την προέλευσή της: “εκ μίσους καὶ μνησικακίας τὴν καταλαλιὰν τίκτεσθαι” και “Καταλαλιά ἐστιν ἀποκύημα μίσους· λεπτὴ νόσος, παχεία, κεκρυμμένη και λανθάνουσα βδέλλα, αγάπης εκδαπανῶσα και εξαφανίζουσα αίμα (απορροφά και εξαφανίζει το αίμα της αγάπης.)· αγάπης υπόκρισις· καρδίας ρύπου και βάρους πρόξενος· αφανισμὸς αγνείας.” Οι κατακρίνοντες : “τούτο το πάθος υφίστανται, επειδὴ μήπω περὶ των οικείων πταισμάτων τελείαν και αρέμβαστον μνήμην και φροντίδα εποιήσαντο. (επειδή ξεχνούν τα δικά τους πταίσματα)” και γνώρισμά τους είναι ότι: “Τις διδασκαλίες, τα πράγματα ή τα κατορθώματα του άλλου τα κατηγορούν και τα διαβάλλουν με ευχαρίστηση και ευκολία, καταποντισμένοι άθλια απὸ το πνεύμα του μίσους.” Ο Ιωάννης διακρίνει πίσω από τον κατακρίνοντα το πρόσωπο ενός υποκριτή, ενώ ο μεγάλος Πατέρας της ερήμου θεωρεί ότι ο φιλοκατήγορος αρπάζει δικαιώματα του Θεού: “Η κρίσις είναι αναιδὴς αρπαγὴ του δικαιώματος του Θεού, ενώ η κατάκριση όλεθρος της ψυχής αυτού που κατακρίνει”, συγκρίνοντάς τον με τον Φαρισαίο: “ούτως και το κρίνειν καθ᾿ εαυτὸ και μόνον εν ημίν υπάρχον τελείως απολέσαι ημάς δύναται· είπερ ο Φαρισαίος εκείνος εκ τούτου καταδεδίκασται.” Για τη μεγάλη ωφέλεια της αποφυγής της κατάκρισης διηγείται το Γεροντικό: “Ενας μοναχός σ' ένα Κοινόβιο, αμελής στα πνευματικά, έπεσε βαρειά άρρωστος κι' ήλθε η ώρα του να πεθάνει. Κι ενώ βρισκόταν σ' αυτή την κατάσταση έχαιρε. Στους συμμοναστές του που τον ρωτούσαν απορώντας για την παρησσία του εκείνος απάντησε: “Ήμουν πάντα αμελής στα πνευματικά μου καθήκοντα, όμως ένα πράγμα τήρησα με ακρίβεια στη ζωή μου: Δέν κατέκρινα ποτέ μου άνθρωπο. Γι'αυτό σκοπεύω να ειπώ στο Δεσπότη Χριστό, όταν παρουσιαστώ ενώπιον Του: ≪Συ, Κύριε, είπες, μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε≫, κι' ελπίζω δτι δεν θα με κρίνει αυστηρά”. Κι ο ηγούμενος του απάντησε με θαυμασμό: “Πήγαινε ειρηνικά στα αιώνιο ταξίδι σου, παιδί μου. Εσύ κατώρθωσες, χωρίς κόπο να σωθείς”. Σε άλλη διήγηση διαβάζουμε για έναν γέροντα που κρίνοντας για κάποιο σφάλμα έναν αδελφό του είχε πει: “πολύ άσχημα έκανε”. Όταν αυτός ο αδελφός πέθάνε, Άγγελος Κυρίου πήγε στο γέροντα κρατώντας την ψυχή του και του είπε: “Αυτός που κατέκρινες, του είπε, πέθανε. Που ορίζεις να τον κατατάξω;”

“Ήμαρτον”, εφώναξε με δάκρυα ο Γέροντας. Κι από τότε παρακαλούσε κάθε μέρα τον Θεό νά του συγχώρησει εκείνη την αμαρτία και δεν τόλμησε μέχρι τέλους της ζωής του να κατακρίνει άνθρωπο.

Η ΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΑΛΙΑΣ: Η κακολογία έχει ως έδρα την υποκριτική αγάπη, ότι δήθεν κρίνουμε κάποιον για να τον διορθώσουμε. Ουσιαστικά όμως με την κατάκριση γινόμαστε εμπαθείς και τότε όλα γύρω μας είναι σκοτεινά, ενώ το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να γελάμε και να κοροϊδεύουμε τον πλησίον μας με χαιρεκακία, εισερχόμενοι έτσι στο χώρο του παράλογου πάθους της καταλαλιάς. Η καταλαλιά και η κατάκριση αντιμετωπίζονται αντικαθιστώντας τες με την αγάπη και τη συμπόνοια προς τον πλησίον διότι “η αγάπη σκεπάζει πλήθος αμαρτιών” (Α' Πέτρ. δ΄8.). Ο άνθρωπος που κατακρίνει, αποστρέφεται και εξευτελίζει κάποιον, αν δει ή αν ακούσει ή αν υποψιαστεί κάτι. Και το χειρότερο είναι ότι δεν σταματά στη ζημιά που κάνει στον εαυτό του, αλλά περνά τις κακολογίες και σε άλλους “ενημερώνοντάς” τους για “γεγονότα” ή υποψίες. Και τους κάνει κακό βάζοντας στην καρδιά τους αμαρτίες. Κι ενώ κάνει διαβολικό έργο γινόμενος συνεργάτης των δαιμόνων, δεν ανησυχεί για την καταστροφή τη δική του και του πλησίον του. Αν όμως ό εμπαθής άνθρωπος είχε αγάπη, η ίδια η αγάπη θα σκέπαζε κάθε σφάλμα, όπως ακριβώς έκαναν οι άγιοι, όταν έβλεπαν τα ελαττώματα των ανθρώπων. Οι άγιοι δεν μισούσαν εκείνον που αμάρτανε, ούτε τον κατέκριναν, ούτε τον αποστρέφονταν, αλλά υπέφεραν μαζί του, τον συμβούλευαν, τον παρηγορούσαν, τον γιάτρευαν σαν άρρωστο μέλος του σώματός τους, κάνοντας τα πάντα για να τον σώσουν. Ο πατήρ Παϊσιος έλεγε: “Πόσο αδικούμε τον πλησίον μας, όταν τον κατακρίνουμε! Αν και στη πραγματικότητα με τη κατάκριση αδικούμε τον εαυτό μας και όχι τους άλλους, διότι μας αποστρέφεται ο Θεός.” Κατά τον ίδιο πατέρα στην ανάπτυξη του πάθους συμβάλλουν ο εγωισμός και η φιλοπεριέργεια, τονίζοντας συγχρόνως: “Όταν δεν έχεις αγάπη, δεν βλέπεις με επιείκεια τα λάθη των άλλων, οπότε τους ταπεινώνεις μέσα σου και τους κατακρίνεις.” Άρα η λύση είναι μόνο η αγάπη. Ας μην ξεχνάμε πως η κατάκριση χαροποιεί μόνο τους δαίμονες, διότι ο άνθρωπος που πέφτει στην κατάκριση τους μιμείται. Λέει πάλι ο άγιος των καιρών μας: “Προσπαθήστε να μην κρίνετε κανέναν. Να κρίνετε μόνον τα ταγκαλάκια που, ενώ ήταν Άγγελοι, κατάντησαν δαίμονες και, αντί να μετανοήσουν, γίνονται πιο πονηροί και κακοί και βάλθηκαν με μανία να καταστρέψουν τα πλάσματα του Θεού. Ο πονηρός δηλαδή παρακινεί τους ανθρώπους να κάνουν παραξενιές και αταξίες, και ο ίδιος πάλι βάζει λογισμούς άλλους ανθρώπους, για να κρίνουν και να κατακρίνουν, και έτσι νικάει και τους μεν και τους δε. Και αυτοί μεν που νικούνται και κάνουν αταξίες, αισθάνονται μετά την ενοχή τους και μετανοούν, ενώ οι άλλοι που κατακρίνουν δικαιώνουν τον εαυτό τους, υπερηφανεύονται και καταλήγουν στην ίδια πτώση με τον πονηρό, την υπερηφάνεια.”

ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΟΠΛΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗΣ: Οι άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτό τους και έβλεπαν μόνον τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, καθάρισαν οι ψυχικοί οφθαλμοί τους και έφτασαν να βλέπουν καθαρά και βαθιά. Έβλεπαν τον εαυτό τους κάτω απ’ όλους τους ανθρώπους θεωρώντας τους καλύτερους από τον εαυτό τους. Είχαν αποκτήσει διάκριση, ώστε να δίνουν στους άλλους ελαφρυντικά διακιολογώντας τους. Κάποιοι μάλιστα από τους αγίους έκαναν επίτηδες αταξίες για να τους κακολογούν όσοι δεν ασχολούνταν με τον εαυτό τους. Στα μάτια των ανθρώπων ήταν ταπεινωμένοι, στα μάτια όμως Του Θεού είναι ψηλά. Πρόκειται για μια κατηγορία οσίων ανθρώπων που έμειναν γνωστοί ως “σαλοί”. Πρέπει μιμούμενοι τους αγίους να βλέπουμε με πόνο αυτόν που σφάλλει. Ας σκεφτόμαστε το παρελθόν του ανθρώπου, τις ευκαιρίες που του δόθηκαν να καλλιεργήσει τον εαυτό του και τις ευκαιρίες που είχαμε εμείς και δεν τις αξιοποίησαμε. Αυτό θα μας φέρει σε κατάνυξη από τις δωρεές που χαρίστηκαν σε μας, και θα ταπεινωθούμε βλέποντας πως δεν αναταποκριθήκαμε. Τότε θα νοιώσουμε αγάπη και πόνο για τον αδελφό που δεν είχε τις δικές μας ευκαιρίες και θα προσευχηθούμε γι' αυτόν. Ο Πατήρ Παίσιος ο Αγιορείτης έλεγε για τον εαυτό του “όταν μου φαινόταν κάτι στραβό σε κάποιον, σκεφτόμουν: Κάτι καλό θα είναι, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω. Όταν πλέον σιχάθηκα τον εαυτό μου, με την καλή έννοια, όλους τους δικαιολογούσα. Για τους άλλους έβρισκα πάντα ελαφρυντικά και μόνον τον εαυτό μου κατέκρινα.” 

Βιβλιογρ.: Αββάς Δωρόθεος,, Έργα Ασκητικά, Εκδόσεις ≪Ετοιμασία≫, Ι. Μ. Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καρέα, Αθήναι 1981.
 
Πηγή: Ακτίνες

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

Ψευτοεπιστήμονες προάγουν τον Νεοπαγανισμό.


Έχουμε τονίσει επανειλημμένα το αυταπόδεικτο, ότι το παγκόσμιο νεοπαγανιστικό φαινόμενο είναι μια σατανική επινόηση των σκοτεινών ηγητόρων τη «Νέας Εποχής» για την εδραίωση του αποκρυφισμού. Η καλλιέργεια της λατρείας των ειδώλων στις μάζες γίνεται με σατανική πραγματικά μαεστρία. Κατόρθωσαν να περάσουν την άποψη ότι οι αρχαίες ξεχασμένες εδώ και εκατονταετίες ή και χιλιετίες ειδωλολατρικές θρησκείες, ήταν δήθεν «λαμπρές θρησκείες, οι οποίες γεννούσαν πολιτισμό» και πως «υπήρξαν θύματα της χριστιανικής συκοφαντίας» και έπεσαν στην αφάνεια!

Για να γίνονται περισσότερο πιστευτοί, επιστρατεύουν και κάποιους ψευτοεπιστήμονες, οι οποίοι μέσω πολυδιαφημιζόμενων συνεδρίων, «επιβεβαιώνουν» τον «κρυμμένο θησαυρό» της αρχαίας ειδωλολατρίας!

Ένα τέτοιο συνέδριο οργανώθηκε από Γερμανούς «επιστήμονες» τον περασμένο Σεπτέμβριο στη Σαμοθράκη, αφιερωμένο στους «θεούς» της Σαμοθράκης! Σκοπός του συνεδρίου ήταν να «αποδειχτεί» η «ιστορική σχέση μεταξύ της ουσίας των μυστηρίων και του φιλοσοφικού στοχασμού»!

Βεβαίως δεν παρέλειψαν να αποτίσουν και «προσκύνημα» στο «ιερό» στων χθόνιων Καβείρων δαιμόνων! Δεν αμφιβάλλουμε πως τέτοιου είδους «εκδηλώσεις» εξυπηρετούν τα σχέδια των νεοεποχιτών, οι οποίοι εργάζονται πυρετωδώς για την κατεδάφιση του Χριστιανισμού. Το μόνο που θα λέγαμε στους «επιστήμονες» του συνεδρίου είναι, πως την περίφημη σχέση των ειδωλολατρικών μυστηρίων και γενικά της ειδωλολατρίας με τη φιλοσοφία, την έλυσαν πρώτοι οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί, οι οποίοι αποστασιοποιήθηκαν πλήρως από την ειδωλολατρία, χαρακτηρίζοντάς την ξεκάθαρα ως εχθρό της φιλοσοφίας και της επιστήμης!

Πηγή: Ακτίνες, Ορθόδοξος Τύπος, 09/11/2012
 
(Σχόλιο Εγκολπίου: Αν θέλετε να μελετήσετε το ποιοί Έλληνες φιλόσοφοι ήταν αντίθετοι στην ειδωλολατρεία της εποχής τους κάνετε κλίκ εδώ)

Ο αυθεντικός πλούτος! (Λουκ. ιβ΄16-21)

 
(Λουκ. ιβ΄16-21) (Εφεσίους β΄14-22)

Ο αυθεντικός πλούτος 
 
Χριστάκης Ευσταθίου (Θεολόγος) –Εκκλησία Κύπρου
 
«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού. Ά δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ και μή εις Θεόν πλουτών»

Ο ζήλος του ανθρώπου όχι για τον αληθινό πλούτο που καταξιώνει την ύπαρξή τους ως «εικόνα του Θεού» αλλά για την εξασφάλιση υλικών στηριγμάτων, το αφήνει πολλές φορές μετέωρο και ξεκρέμαστο με φοβερές παρενέργειες ως προς τους προσανατολισμούς του. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας είναι αποκαλυπτική αλλά και διαφωτιστική σ’ αυτό το ζήτημα. Η αφορμή δίνεται από τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Η πλεονεξία τούς είχε κυριεύσει σε βαθμό που έγιναν αγνώριστοι. Ο Κύριος για να μας βοηθήσει ν’ ανακαλύψουμε τον αυθεντικό εαυτό μας, δίνει την παραβολή του άφρονα πλουσίου, με τα τόσα περιεκτικά μηνύματα, ιδιαίτερα για την εποχή μας.

Μορφή δουλείας.

Βλέπουμε ακριβώς ότι ο Χριστός μιλά για την πλεονεξία του πλουσίου και όχι βέβαια για τον πλούτο του. Αυτή ακριβώς η πλεονεξία είναι που τον οδήγησε στην αφροσύνη. Είναι όντως πάθος φοβερό που καθηλώνει τον άνθρωπο και τον εγκλωβίζει στην οδύνη της αμαρτίας. Και ακόμα περισσότερο, ο Παύλος λέει ότι ο πλεονέκτης άνθρωπος αποκόπτει τον εαυτό του από την Εκκλησία και εισάγεται στον χώρο της ειδωλολατρίας. Γνωρίζει μια φοβερή μορφή δουλείας και δεν αισθάνεται να είναι πρόσωπο ελεύθερο.

Και όμως, η αγάπη του Θεού τον έταξε να είναι κυρίαρχος και διαχειριστής των υλικών αγαθών. Ο ίδιος όμως ο άνθρωπος απομακρύνθηκε απ’ αυτή την αγάπη με αποτέλεσμα να βυθισθεί δουλικά στις βιοτικές μέριμνες και να λησμονήσει τον ανώτερο προορισμό του.

Η αμαρτία σ’ αυτή την περίπτωση εκδηλώνεται ως ασθένεια της βούλησης που με τη σειρά της προκαλεί σοβαρές διαταραχές στις σχέσεις του ανθρώπου με τον Θεό, με το συνάνθρωπό του αλλά και με τα αγαθά της δημιουργίας. Γνωρίζουμε ότι στα χέρια του σωστού ανθρώπου το σίδερο γίνεται αλέτρι και προσφέρεται για την καλλιέργεια της γης. Στα χέρια όμως ενός εμπαθούς ανθρώπου μετατρέπεται συνήθως σε φονικό όργανο που σκοτώνει. Βλέπουμε έτσι ότι η χρήση οριζοντιώνεται στην αγάπη του Θεού ενώ η κατάχρηση βυθίζει στο σκοτάδι της αμαρτίας και του απανθρωπισμού.

Πραγματικός πλούτος.

Ο πλεονέκτης άνθρωπος μόνο στη σφαίρα της ψευδαίσθησης μπορεί να αισθάνεται ευτυχισμένος και χαρούμενος. Η παθογένεια αυτή αποκαλύπτει φτώχεια, ανασφάλεια και δυστυχία. Ο πλούσιος της παραβολής είχε τόσα αγαθά, αλλά συλλαμβάνεται να είναι συνεχώς ανήσυχος και ταραγμένος. «Τι να κάνω; Έχω τόσα αγαθά και δεν έχω πού να τα μαζέψω». Όλες αυτές οι μέριμνες, οι ανησυχίες, οι αγωνίες φθείρουν τελικά τον άνθρωπο και ψυχικά αλλά και σωματικά. Αντίθετα, ισχυρό είναι το παράδειγμα που μπορεί να μας δίνουν φτωχοί άνθρωποι, των οποίων όμως η καρδιά είναι γεμάτη υπομονή και αγάπη. «Δόξα τω Θεώ», λένε εκ βάθους καρδίας και τους βλέπουμε με μεγάλες αντοχές να πλουτίζουν μέσα από την ολιγάρκειά τους.

Όταν ο άνθρωπος είναι κύριος του εαυτού του και ελέγχει τις ορέξεις και απαιτήσεις του, τότε γίνεται αυτάρκης και αποφεύγει την κακία της πλεονεξίας. Αντίθετα, ο πλεονέκτης δεν χορταίνει με τίποτε και επιζητεί ολοένα και περισσότερα, εκτροχιάζοντας τον εαυτό του από τον αληθινό προορισμό του. Γι’ αυτό άλλωστε και ο απόστολος Παύλος μάς συμβουλεύει: «Νεκρώσατε τα μέλη υμών…και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία».

Υπέρβαση.

Η πρόκληση για υπέρβαση είναι ευδιάκριτη, όπως μας τη θέτει ο ίδιος ο Κύριος. Ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίζει τον θάνατο –που είναι ο έσχατος εχθρός του- με τα χρήματα και τα υλικά αγαθά. Η αυτονόμησή τους παραπέμπει σε σπέρματα της φθοράς και του θανάτου. Αυτή ακριβώς την αλήθεια υπενθυμίζει ο Χριστός στον πλούσιο της παραβολής, όταν του λέει: «Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού, ά δε ητοίμασας τινι έσται;».

Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος μέσα από την αγάπη της Εκκλησίας μάς προσκαλεί για να εγκολπωθούμε τους αληθινούς και αιώνιους θησαυρούς που συνιστούν τον «κατά Θεό πλούτο». Η αγάπη και η ελεημοσύνη στον αντίποδα της πλεονεξίας, διευρύνουν απεριόριστα το μεγαλείο του ανθρώπου ως εικόνα του Θεού. Σ’ αυτήν ακριβώς την ευλογημένη προοπτική, ο άνθρωπος γίνεται χριστοειδής και γεύεται της αιώνιας πληρότητας και ζωής.

Πηγή: Ακτίνες

Αναζητηση

Αναγνώστες