Κομμουνισμός και σιωνιστικό κεφάλαιο χέρι χέρι;

Γιατί στην Παρισινή Κομμούνα το 1871, οι «επαναστάτες» φρουρούσαν το ξενοδοχείο και τα σπίτια των Ρότσιλντ;

 

 

Την άνοιξη του 1871, μεσούντος του γαλλογερμανικού πολέμου (ή γαλλοπρωσικού, Ιούλιος 1870 – Μάιος 1871) και ενώ οι Γερμανοί βρίσκονταν ελάχιστα χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι, σημειώθηκε εξέγερση στο Παρίσι, που έγινε γνωστή ως «Παρισινή Κομμούνα» και η οποία επηρέασε τόσο τον Καρλ Μαρξ, (ο οποίος την περιέγραψε ως «παράδειγμα επανάστασης του προλεταριάτου») όσο και τον Μιχαήλ Μπακούνιν. Κατά «περίεργο τρόπο», κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, η τράπεζα και τα 250 σπίτια των μεγαλοκαπιταλιστών Ρότσιλντ στο Παρίσι φυλασσόταν από εξεγερμένους «αντικαπιταλίστες» κομμουνάρους…

 

Οι Ρότσιλντ ήταν η κινητήρια δύναμη όλων των πολιτικών και οικονομικών γεγονότων του δέκατου ένατου αιώνα στην Ευρώπη. Το όνομά τους θα πρέπει να βρίσκεται σε κάθε σελίδα της κάθε ιστορίας της κάθε χώρας.

Για τη Γαλλία, η μεγάλη πηγή πληροφοριών ήταν τα αρχεία του υπουργείου Οικονομικών, αλλά η φωτιά της Κομμούνας κατέστρεψε τα πάντα. (Επίσης κατά «περίεργο τρόπο»). 

 

 

Είναι πραγματικά περίεργο να παρατηρήσεις κάποιος το υπερβολικό σεβασμό που είχαν οι ηγέτες της Κομμούνας για τις ιδιότητες αυτής της ευγενούς εβραϊκής οικογένειας. Ένα από τα κύρια οδοφράγματα που έκλεισε ήταν η Βασιλική Οδός στη διασταύρωσή της με την πλατεία Place de la Concorde, την Rue de Rivoli και το Ανάκτορο του Κεραμεικού (Palais des Tuileries). Το πρώην Hotel de Talleyrand-Perigord, τώρα ιερό Baron Alphonse, δεν το είχαν καν επισκεφθεί, παρά το γεγονός ότι ήταν η γωνία των οδών Rue de Rivoli και Rue St. Florentin, και ως εκ τούτου σε πλήρη οδόφραγμα και εκτεθειμένο περισσότερο από κάθε άλλο μέρος στην απληστία και την εκδίκηση των επαναστατών που ήθελαν κάθε τι που ήταν πλούσιο και κυρίως εκείνο που θα έτρεφε τον λαό.

Ωστόσο, το ξενοδοχείο Rothschild παρέμεινε άθικτο ενώ κάηκαν ασήμαντα σπίτια στην Rue Royale.

Πως μπορούσε να αγνοηθεί το όνομα των Rothschild που στο λαό ήταν συνώνυμο του Κροίσου;

Γνώριζαν ότι οι Ρότσιλντ αντιπροσώπευαν την επιτομή του πλούτου και της άγρια εκμετάλλευσης και όμως πέρασαν από το ξενοδοχείο Alphonse de Rothschild με τα χέρια τους να κρατούν δοχεία γεμάτα πετρέλαιο και δεν σταμάτησαν.

Οι Ρότσιλντ είχαν ξενοδοχεία σε ολόκληρη την πόλη. Όλα αυτά τα υπέροχα ξενοδοχεία που χτίστηκαν με τον ιδρώτα του λαού παρέμειναν άθικτα...

Αποσπάσματα από το βιβλίο: “Les Rothschild, une famille de financiers juifs au XIXe siècle”: του Édouard Demachy - Παρίσι 1896.

 

Πηγή: redskywarning.blogspot.gr

 

(Σχόλιο Εγκολπίου: Ως γνωστόν η διεθνής κομμουνιστική λαίλαπα χρηματοδοτήθηκε από κεφαλαιοκράτες. Εβραίους, Γερμανούς, Σάξωνες, ακόμη κι από εξ Αμερικής κατέχοντες πλούτον! Μην απορείτε λοιπόν γιατί με αριστερή κυβέρνηση έφτασαν οι ελληνικές τράπεζες να κλείσουν και να λιώνουν γριούλες στην ουρά για το ξεροκόμματο που λέγεται σύνταξη σκλαβιάς. 

 

Ξέρετε πόσοι έβγαλαν σε μία μέρα τεράστια ποσά κέρδους, εξαιτίας της σοφής διαπραγμάτευσης της αριστεράς που πήρε λαϊκή εντολή από τους πρώην Ορθοδόξους Έλληνες; Αυτή η μέρα κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών ήταν για κάποιους η μέρα που εξασφάλισαν τα εγγόνια των εγγονών τους! 

 

Πάντα η αριστερά κάτω από τον εκάστοτε μανδύα υπηρετούσε το κεφάλαιο και μόνο το κεφάλαιο. Αξίζει να διαβάσετε το βιβλίο του αριστερού Χρόνη Μίσσιου με τίτλο, ''Χαμογέλα ρε τί σου ζητάνε;'' Λέει αλήθειες που δεν γράφονται σχεδόν πουθενά αλλού. 

 

Από την άλλη είναι να απορεί κάποιος με το πόσο ναρκωμένοι είναι οι Έλληνες που δίνουν εντολή να κυβερνήσουν όσοι ήδη τους έχουν αποδείξει ότι δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα από όσα λένε. Όχι γιατί δεν θέλουν, αλλά γιατί δεν γίνεται εκ των πραγμάτων. 

 

Το ''όχι'' έγινε ''ναι'', το ''θα'' έγινε ''δεν μπορώ'', το χαμόγελο έγινε αυτοκτονία, το ''ελπίζω'' έγινε ψέμα. Κι όμως όλοι σχεδόν συνεχίζουν να αυταπατώνται...)