Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δέκατο πέμπτο.

Όσιος Ιγνάτιος ο Παντελεήμων, ένας Άγιος της εποχής μας, κοιμήθηκε στο Άγιον Όρος το 1971. Το ολόλευκο λείψανό του, αποτμήματα σε διάφορες Μονές και η τιμία κάρα του στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους, ευωδιάζουν αγιότητα.

Παρακάτω συνεχίζει ο αρθρογράφος με την δίκη του 1938 στην οποίαν δήθεν ο Άγιος Ματθαίος ισχυρίστηκε ότι το Εγκόλπιον του το έφερε όχι ως διακριτικό του βαθμού του αλλά ώς κειμήλιο και κόσμημα. Θα αποδείξουμε ότι όχι μόνο δεν κατέθεσε κάτι τέτοιο αλλά η ομολογία του τον έκανε τόσο αγαπητό στους πιστούς που ξεσηκώθηκε κύμα ζηλοφθονίας εναντίον του. Στην ιστορική μελέτη του Μητροπολίτου Θηβών κ. Χρυσοστόμου Τζάνη με τίτλο, ''ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΣ, Ή Έμπρακτος παραδοχή του Οικουμενισμού, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ.'', καταγράφεται στη σελ. 170 η κατάθεση απολογία του Αγίου Ματθαίου ως κατηγορουμένου για αντιποίηση αρχής.  

Γράφει λοιπόν, ''Η γενομένη εις εμέ και τους λοιπούς καθαίρεσις είναι αντικανονική και μή νόμιμος. Το εγκόλπιον του αρχιερέως το έφερον σήμερον ως διακριτικόν του βαθμού μου. Τούτο δε είναι κτήμα μου και ανήκει εις τον πάλαι ποτέ εκ Σμύρνης Χρυσόστομον. Επομένως το εγκόλπιον αυτό το φέρω και ως κόσμημα και ως κειμήλιον και ως διακριτικόν του βαθμού μου, καίτοι η Πολιτεία δεν μοι το επιτρέπει''. Στο τέλος καταλήγει με την εξής πρόταση, ''Δέον συνεπώς να απαλλαγώ της αποδοθείσης μοι κατηγορίας ως μη νομίμου και αβασίμου''. 

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Άγιος Ματθαίος από φόβο ενώπιον της πιθανότητος να δικαστεί σε φυλάκιση αρνήθηκε την Αρχιερωσύνη του, κάποιοι ότι νοθεύτηκε η απολογία του και δεν αρνήθηκε την Αρχιερωσύνη του. Θα δούμε τι ακριβώς έγινε. Όσο για τον Μητροπολίτη Κυκλάδων Γερμανό, έχουμε την απολογία του στην οποίαν κατέθεσε ότι ατυχείς συμπτώσεις τον οδήγησαν να πρεσβεύει το παλαιό ημερολόγιο! Μετά από αυτήν του την απολογίαν, ο Άγιος Ματθαίος έκανε υπομονή και οικονομία την κατάσταση αυτή του Κυκλάδων Γερμανού ως το 1943. Όταν ο Επίσκοπος Ματθαίος ήταν ακριβής τον χαρακτήριζαν φανατικό, αλαζόνα κλπ, όταν χρησιμοποιούσε την οικονομία αυτό δεν αναφέρεται, αντιθέτως πάλι κατηγορείται για μηδέποτε γενόμενα γεγονότα. Οι Άγιοι διώκωνται και εν ζωή και μετά θάνατον ακόμη. Αν χρειαστεί θα κάνουμε εκτενή αναφορά στην κατάθεση απολογία του Κυκλάδων Γερμανού. 

Η κατάθεση απολογία του Αγίου Ματθαίου ήταν Ομολογία Πίστεως, όσο κι αν κάποιοι θέλησαν κατά το παρελθόν να την εμφανίσουν ως άρνηση της Αρχιερωσύνης του. Στη σελ. 173 της προαναφερομένης ιστορικής μελέτης, καταγράφονται τα εξής σημαντικά και ιστορικώς αποδεδειγμένα συμβάντα, ''το δικαστήριον ευρέθη εις δύσκολον θέσιν εξ όλων αυτών και εκ του γεγονότος της εκ διαμέτρου αντιθέτου απολογίας των δύο κατηγορουμένων. Δια να εξέλθη το Δικαστήριον εκ του αδιεξόδου εξεμεταλλεύθη τον προηγηθέντα παροξυσμόν και εχαρακτήρισεν τους δύο Αρχιερείς ως ''ανοήτους'', ίνα επ' αυτού του χαρακτηρισμού στηρίξη την απαλλακτικήν του απόφασιν''. 

Παροξυσμός υπήρχε διότι ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, ζήτησε να βγάλει το Εγκόλπιον εκ του στήθους του ο Άγιος Ματθαίος αλλά εκείνος αρνήθηκε, κατόπιν της εξόδου των κατηγορουμένων εκ της αιθούσης κάποιοι λαϊκοί ζητωκραύγαζαν εντός των διαδρόμων του δικαστηρίου με αποτέλεσμα να συνεχιστεί η ένταση καθώς τα αστυνομικά όργανα προσπαθούσαν να βγάλουν εκτός δικαστηρίου τους λαϊκούς. Το κείμενο που καταχωρήθηκε στα πρακτικά ως απολογία του Αγίου Ματθαίου όμως νόθευσε την κατάθεση του και θα αποδειχτεί αμέσως αυτό. Το κομμάτι στο οποίο λέει, ''Επομένως το εγκόλπιον αυτό το φέρω και ως κόσμημα και ως κειμήλιον και ως διακριτικόν του βαθμού μου, καίτοι η Πολιτεία δεν μοι το επιτρέπει'', νοθευμένο προέκυψε ως εξής, ''Επομένως το εγκόλπιον αυτό το φέρω και ως κόσμημα και ως κειμήλιον (ουχί) ως διακριτικόν του βαθμού μου, (εφόσον) η Πολιτεία δεν μοι το επιτρέπει''. Αλλά αφού στην αρχή της κατάθεσης του ο Άγιος λέει οτι η καθαίρεση του είναι αντικανονική και μή νόμιμος, πώς κατόπιν κάποιοι λέγουν ότι αρνήθηκε τη Αρχιερωσύνη του; Είναι μάλιστα οι προστεθείσες λέξεις ανακόλουθες του λοιπού νοήματος του κειμένου, συντακτικώς και νοηματικώς απαράδεκτες και ξένες προς το όλον κείμενο της απολογίας. 

Είναι δυνατόν στην πρώτη πρόταση να θεωρεί παράνομη και αντικανονική τη καθαίρεση του, στην δεύτερη να αναγνωρίζει την Αρχιερωσύνη του λέγοντας ότι το Εγκόλπιον το φέρει ως διακριτικόν του βαθμού του, στην τρίτη πρόταση να αρνείται την Αρχιερωσύνη του την οποία μόλις πριν μία πρόταση υπερασπίστηκε, και στο τέλος να ζητάει να απαλλαγεί από την κατηγορία διότι θεωρεί αυτήν αβάσιμη και μή νόμιμη; Αποδεικνύεται περίτρανα λοιπόν πως ο Άγιος Ιεράρχης, όχι μόνο δεν αρνήθηκε την Αρχιερωσύνη του, αντιθέτως μίλησε τόσο κάθετα κατά της παράνομης δίκης ώστε ακόμα και ο Αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παππάς αναγκάζεται να το ομολογήσει, προωθώντας την δική του ερμηνεία όμως και γράφοντας τα εξής, ''Ο δε Βρεσθένης ολίγον δείν να γίνει αφορμή να καταγγελθούν επί εξυβρίσει του δικαστηρίου, αλλά η περινούστατη ομολογία του Αγίου Κυκλάδων εξευμένισε την κατάστασιν''. Ο π. Ακάκιος θεωρεί αφορμή να κατηγορηθούν για εξύβριση την Ομολογία του Αγίου Βρεσθένης Ματθαίου! 

Άλλωστε η δειλία δεν ταιριάζει σε κάποιον που παραλίγο να κατηγορηθεί για εξύβριση δικαστηρίου. Εκείνοι που κατηγορούν τον Άγιο Ματθαίο, πώς ταυτίζουν την θεωρία ότι ο Άγιος Ματθαίος ήταν δειλός αλλά μίλησε με τέτοιο τρόπο στο δικαστήριο ώστε να φτάσει στο όριο το δικαστήριο να τον κατηγορήσει για εξύβριση; Δεν τα γράφουμε εμείς αυτά, αλλά ο μετέπειτα Φλωριναίος Επίσκοπος Ακάκιος Παππάς, στην επιστολή του με ημερομηνία 29-1-1940, προς τον π. Πολύκαρπον. Μάλιστα στην ίδια επιστολή ο τότε π. Ακάκιος γράφει και το εξής λίαν σημαντικό, ''Περί τοιαύτης αρνήσεως κατηγορείται και ο Βρεσθένης από πολλούς, πλήν εγώ τα τοιαύτα θεωρώ φανατικότητας των διαφόρων εξημένων κεφαλών εξ αμφοτέρων των μερίδων''. Ομολογεί λοιπόν ο ίδιος ο π. Ακάκιος ότι ο Άγιος Ματθαίος από φανατικούς κατηγορείται ως αρνητής της Αρχιερωσύνης του. 

Πώς λοιπόν κάποιοι σύγχρονοί μας ισχυρίζονται ότι ο Βρεσθένης Ματθαίος αρνήθηκε την Αρχιερωσύνη του; Δεν εκτιμούν ορθώς τί τους γράφει από το 1940 ο κατόπιν δικός τους Επίσκοπος Ταλαντίου Ακάκιος Παππάς; Πέρασαν από τότε 74 χρόνια αλλά κάποιοι ακόμα δεν έχουν διαβάσει τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτουμε με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουν όσα ανεξετάστως λέγονται και γράφονται εδώ και 70-80 χρόνια; Ευκαιρία να θυμούνται οι παλαιότεροι, να μαθαίνουν κάποιοι εξ αυτών και να καταρτίζονται οι νεότεροι. Ευχόμαστε τουλάχιστον να αναθεωρήσουν εκείνοι που δεν ήξεραν και ως τώρα αναδημοσίευαν όσα αναληθή έγραφαν οι του παρελθόντος πολέμιοι του Αγίου Ματθαίου, όπως ο αγιομάχος Ρουμάνος π. Αρσένιος Κοτέα, ο οποίος εξύβριζε τον Άγιο Νεκτάριο τον εν Αιγίνη, ο π. Ακάκιος και οι παρασυρόμενοι υπ' αυτών. Αμήν!

Έχουμε την απολογία του Κυκλάδων Γερμανού στην οποίαν ομολογεί ότι έκρυψε το Εγκόλπιον του εντός των ενδυμάτων του και αναγνωρίζει την καθαίρεση του από την νεοημερολογιτική εκκλησία. Αυτά τα αναφέρουμε για να κατανοήσουν οι αναγνώστες τί θεωρεί περινούστατη ομολογία ο π. Ακάκιος Παππάς, αλλά και για να δώσουμε μία γενική αρχική εικόνα, σε περίπτωση που χρειαστεί να υπερασπιστούμε και πάλι το πρόσωπο του Αγίου Ματθαίου, αφού ως φαίνεται καίγεται ιδιαιτέρως ο διάβολος από την ιερά αυτή μορφή του αγώνος.

Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν  όντως ντροπιαστική και σε αυτό δεν έχει καθόλου άδικο ο αρθρογράφος μας. Μη γνωρίζοντας πως να διαχειριστεί την απολογία ομολογία του Αγίου Ματθαίου από την μία, και την απολογία του Κυκλάδων από την άλλη, καθώς και την ενθουσιώδη αντίδραση του λαού να ζητωκραυγάζει εντός των διαδρόμων του δικαστηρίου, απεφάσισε το δικαστήριο πως λόγω βλακείας απαλλάσσωνται εκ της κατηγορίας, αφού κατά το δικαστήριο δεν ήταν κύριοι του λογικού τους οι δύο κατηγορουμένοι! Αν είχε αρνηθεί λοιπόν ο Άγιος Ματθαίος την Αρχιερωσύνη του γιατί η απόφαση γράφει, ''οι κατηγορούμενοι εκηρύχθησαν ένοχοι αντιποιήσεως Αρχής'' ... ''αλλά'' ... ''δεν ήσαν κύριοι της χρήσεως του λογικού των''; Ας μας απαντήσει κάποιος ειδικός αν κάνουμε λάθος.

Εν τέλει ας δεχτούμε ότι ακόμη κι ο Κυκλάδων Γερμανός ήταν ορθοδοξότατος στην απολογία του, πού στηρίζονται όσοι λέγουν ακόμη και σήμερον ότι ο Άγιος Ματθαίος την αρνήθηκε; Όλα αποδεικνύουν ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Άκυρη και ανυπόστατη η κατηγορία αυτή αν αναλογιστεί ο κάθε σοβαρός μελετητής, το πόσο ανδρείος ήταν ο Άγιος Ματθαίος, όταν έχτιζε μοναστήρι στη Κερατέα εν μέσω διωγμού. 

Το έτος 1927 όπου μαρτύρησε η Αγία Νεομάρτυς Αικατερίνη εκ Μάνδρας, το αυτό έτος ο Άγιος Ματθαίος έκανε θόρυβο στη βουκολική Κερατέα. Εργάτες, φωνές, σφυριά, πρόκες, λάσπη, φτυαρίσματα και άλλα ταραχώδη για το έρημο τοπίο των προβάτων, των δέντρων, και των βοσκών που έπαιζαν την φλογέρα τους για να περάσει η ώρα. Εκεί ανάμεσα λοιπόν, κάποιος μικρού αναστήματος γέροντας, όχι παραπάνω από 1,60 γίγαντας στο πνεύμα όμως, έβλεπε και ευλογούσε τις εργασίες. Σας μοιάζει για δειλός ένας τέτοιος άνθρωπος; Όταν οι χωροφύλακες έτρεχαν κατ' εντολήν της νεοημερολογιτικής εκκλησίας να βρούν στις ερημιές τον κάθε Ιερέα που λειτουργούσε με το παλαιό, εκείνος έχτιζε όχι εκκλησάκια αλλά δύο μοναστήρια νύχτα μέρα.

Στο παρακάτω κεφάλαιο του άρθρου βλέπουμε τίτλο, ''ΠΑΡΑΒΑΣΕΙΣ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ''. Ας δούμε ποιές ήταν οι δήθεν παραβάσεις του Αγίου. Ξεκινά ο αρθρογράφος με την λέξη ''υπερορθόδοξος'' αναφερόμενος στον Άγιο Ματθαίο, και ότι καυχιόταν που τηρούσε τους Ιερούς Κανόνες. Υπερορθόδοξος δεν ήταν, απλώς ήταν Ορθόδοξος. Γράφει λοιπόν ο αρθρογράφος ότι ζητούσε ακρίβεια από τους άλλους αλλά οικονομούσε τον εαυτό του. Η αλήθεια όπως είδαμε ως τώρα είναι ότι και τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό Μαυρομάτη και τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη οικονόμησε. Επίσης οικονόμησε πεντέμιση περίπου χρόνια τον Μητροπολίτη Κυκλάδων Γερμανό ο οποίος από ότι φαίνεται, είχε αρνηθεί την Αρχιερωσύνη του στο δικαστήριο του 1938. Αυτός ο Ιεράρχης από κάποιους κατηγορείται για φανατισμό και κάποιους άλλους χαρακτηρίζεται υπερορθόδοξος; Άδικο τουλάχιστον.

Ως προς την έκφραση ότι καυχιόταν ο Άγιος Ματθαίος για την τήρηση των Κανόνων, δεν γνωρίζουμε πού το διάβασε αυτό ο αρθρογράφος, αλλά εμείς δεν έχουμε εντοπίσει κάπου να καυχιέται σε κείμενα του ο Άγιος ότι τηρούσε τους Κανόνες. Μήπως ο αρθρογράφος κατάνοησε λάθος την Ορθόδοξη στάση του Αγίου;

Συνεχίζει το άρθρο με την δημιουργία του μοναστηριού του Αγίου όπως γράφει εν έτει 1928, ενώ το μοναστήρι ιδρύθηκε το έτος 1927. Λέγει ότι το γυναικείο μοναστήρι ήταν μεικτό. Ενώ μεικτό θεωρείται ένα μοναστήρι στο οποίο διαμένουν οι Μοναχοί και οι Μοναχές στα ίδια οικήματα και στην ίδια στέγη, συστεγάζονται κοινώς ή αυλίζονται μαζί. Αλλά κάτι τέτοιο δεν υπήρξε ως φαινόμενο ουδέποτε στη γυναικεία Μονή της Κερατέας. Παρακάτω ο αρθρογράφος βγάζει μόνος του το συμπέρασμα πως δεν έχει σημασία ότι τα κελιά των Μοναχών ήταν εκατό μέτρα μακρυά, αφού στην εργασία στα χωράφια ή στα χτισίματα και στις ακολουθίες συμμετείχαν όλοι μαζί! Αν δεν έχει σημασία τότε πως οι Άγιοι χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν στις εργασίες των κτημάτων εργάτες, άντρες και γυναίκες, οι οποίοι και οι οποίες εργάζονταν μετά των Μοναχών και Μοναζουσών; Θα αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά, ώστε να δει ο σοβαρός μελετητής τί έχει σημασία τελικώς. 

Διαβάζουμε στο βιβλίο ''Ο Στάρετς Αμβρόσιος'', εκδόσεις Ιεράς Μονής Παρακλήτου 1987, στη σελ. 166, μία διήγηση του Μοναχού π. Γενναδίου για τον Άγιο Στάρετς Αμβρόσιο, ''Δέκα χρόνια μετά τον ερχομό μου στην Όπτινα ανέλαβα βοηθός κηπουρού. Επειδή υπήρχε πολλή εργασία στους κήπους μας βοηθούσαν και διάφοροι κοσμικοί, γυναίκες κυρίως, οι οποίοι πληρώνονταν από την Μονή. Είχα δέκα χρόνια να έρθω σε επαφή με κοσμικούς. Η συνεργασία μαζί τους με ενωχλούσε στους λογισμούς. Μία ημέρα μαζί με άλλους αδελφούς πήγα στο κελλί του στάρετς στην Σκήτη''... Δίνει μία ιστορική μαρτυρία λοιπόν ο π. Γεννάδιος ότι στην ξακουστή Μονή της Όπτινα από την οποίαν αναδείχθηκαν τόσοι Άγιοι, όπως ο στάρετς Μακάριος, στάρετς Λεωνίδας, στάρετς Ανατόλιος, στάρετς Αμβρόσιος και άλλοι, εργάζοντο Μοναχοί με λαϊκούς στους κήπους, και μάλιστα κυρίως με γυναίκες! Οπότε και η Μονή της Όπτινα κατά τον αρθρογράφο ήταν μεικτό μοναστήρι; Όλοι οι Άγιοι που αναδείχθηκαν από το συγκεκριμένο μοναστήρι ήταν παραβάτες Ιερών Κανόνων; Ή δεν είναι Άγιοι λόγω της από κοινού εργασίας μετά γυναικών στα χωράφια; Αν είναι Άγιοι εκείνοι γιατί να μην είναι Άγιος και ο Επίσκοπος Ματθαίος που ακολουθούσε την ίδια τακτική; Μάλιστα ο Άγιος ακολούθησε την γραμμή αυτή για κάποια χρόνια και όχι ως μόνιμο καθεστώς. Όσο για τις ακολουθίες δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι συμπροσεύχονταν μαζί, απλώς αναφέρεται χωρίς να μας παραπέμπει κάπου.

Οι Ιεροί Κανόνες που αναφέρει ο αρθρογράφος είναι τελείως άσχετοι με το ότι οι Μοναχοί και οι Μοναχές εργάζονταν μαζί. Ο μεν ΜΖ' της ΣΤ' Οικουμενικής αναφέρεται στους Μοναχούς που ήθελαν να κοιμηθούν εντός γυναικείας Μονής και στις Μοναχές που ήθελαν να κοιμηθούν εντός αντρικής Μονής, ''Μήτε εν ανδρώω Μοναστηρίω γυνή, μήτε εν γυναικείω ανήρ, καθευδέτω'', λέγει ο ΜΖ' Κανών στο Ιερό Πηδάλιο στη σελ. 263, εκδόσεις Παπαδημητρίου 2003. Καθεύδω στη νεοελληνική σημαίνει κοιμάμαι. Ο Κανών λοιπόν αναφέρεται σε εκείνους οι οποίοι ήθελαν να κοιμηθούν σε γυναικεία Μονή, και εκείνες που ήθελαν να κοιμηθούν σε ανδρική Μονή. Άσχετος ο Κανών αυτός με αυτό που προσπαθεί ματαίως να αποδείξει ο αρθρογράφος.