Ο Άγιος Ματθαίος φέρων επί των αμφίων του την ιερά εικόνα της εκ του τάφου Αναστάσεως Του Κυρίου μας. Αυτήν την εικόνα κάποιοι νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες νεοεικονομάχοι την θεωρούν παπική! Τόσοι Άγιοι αιώνες τώρα την τιμούσαν αλλά μάλλον κατά τους νεοεικονομάχους της εποχής μας, οι Άγιοι δεν ήξεραν τι εικόνες τιμούσαν. Ήρθαν λοιπόν να διορθώσουν τους Αγίους;
Στην εικόνα ΚΑ, μετά το σχόλιο με αριθμό 4 υπάρχει σχόλιο με αριθμό 5. Σε αυτό αναφέρει ότι ο Άγιος αυτοεπαίρεται, γράφει μάλιστα ότι ''ο δυστυχής Ματθαίος ανάμεσα στον Ταξιάρχη και την Ευπραξία''. Πώς γνωρίζει ο σχολιαστής, αν ήταν δυστυχής ή ευτυχής δεν κατανοούμε. Τα περί δήθεν ταπεινώσεως του Αγίου μόνο Ο Κύριος τα γνωρίζει και είναι απορίας άξιον πως κάποιος γράφει τέτοιες κρίσεις χωρίς να γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς του Αγίου. Ακόμη κι αν κάποιος δεν θεωρεί Άγιο τον Επίσκοπο Ματθαίο, πώς γράφει ότι από δήθεν ταπείνωση δεν γράφτηκε το όνομα του στο βιβλίο ή ότι αυτοεπαίρετο; Θα φέρουμε μερικά παραδείγματα Αγίων που δέχτηκαν εγκώμια αλλά δεν υπερηφανεύοντο.
Πάλι από το βιβλίο ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ'', Σελ. 45. Ο αββάς Βής ήταν κατά την μαρτυρία άλλων Μοναχών, ένας Μοναχός που τους ξεπερνούσε όλους σε πραότητα, δεν είχε ορκιστεί ποτέ, δεν είχε πεί ποτέ ψέμματα, ποτέ δεν είχε οργιστεί με κανέναν και ποτέ δεν είχε μαλώσει με κάποιον. Όλα αυτά τα έλεγαν οι γύρωθεν του οσίου αυτού ανδρός συμμοναστές, αλλά δεν επαίρετο ο αββάς για τις συστάσεις που έκαναν οι άλλοι γι' αυτόν. Γιατί αυτοεπαίρεται οπωσδήποτε ο Άγιος Ματθαίος όταν ούτε καν αναφέρεται το όνομα του;
Άλλο παράδειγμα στη σελ. 41, η περίπτωση του αββά Ώρ ο οποίος διηγήθηκε την επίσκεψη που είχε από Άγγελο Κυρίου, όπου του ανακοινώθηκε το σχέδιο Του Θεού να αποκτήσει μεγάλη γενειάδα και πολύ κόσμο υπό την καθοδήγηση του. Δέκα μυριάδες, του είπε ο Άγγελος, ότι θα σωθούν χάρη σ' εκείνον και όσους κερδίσει για τον παράδεισο στη γη, σε τόσους θα βασίλευε στην αιωνιότητα. Αυτά είπε ο Άγγελος όταν του εμφανίστηκε και εμπεριέχονται στη διηγήση του βιβλίου, διότι ο ίδιος ο αββάς Ώρ τα είπε στους μαθητές του, οι οποίοι τα είπαν στους προσκυνητές και οι οποίοι με τη σειρά τους τα έγραψαν. Ο αββάς Ώρ δεν αυτοεπαίρεται όταν τα διηγείται στους άλλους, αφού οι Άγιοι μπορούν και απαθώς να μιλούν για τον εαυτό τους. Αλλά ο Άγιος Ματθαίος όπου δεν αναφέρει ο ίδιος τα κατορθώματα του αλλά οι άλλοι γι' αυτόν, είναι σίγουροι κάποιοι ότι αυτοεπαίρεται; Γιατί τέτοια σιγουριά από κάποιους; Διότι ο Άγιος έκανε έργο Θεού που κάποιοι μάλλον δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν. Όσα δεν κατανούν οι άνθρωποι δυστυχώς πολλές φορές τα ερμηνεύουν καχύποπτα και τα αρνούνται. Όπως ακριβώς κάποιοι κατηγορούν τον Άγιο Νεκτάριο γιατί δεν κατανοούν τα συγράμματά του και κάποιοι ελάχιστοι τον Άγιο Νικόδημο λόγω των Ορθοδόξων πατερικών θέσεων του για την εικόνιση της Αγίας Τριάδος, οι οποίες θέσεις του αναδεικνύουν την αιρετική θέση τους να μην προσκυνούν την εν λόγω εικόνα.
Μέσα στη προσπάθεια του ο αρθρογράφος να αποδείξει στον εαυτό του ότι δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Ματθαίος, αλλά εμπλέκεται σε απάτες και σκάνδαλα, μας ξεκινάει ένα κεφάλαιο με τον ανάλογο τίτλο, ο οποίος έρχεται σε αντίφαση τουλάχιστον με το επιδιωκόμενο υπό του αρθρογράφου αποτέλεσμα. Και αυτό θα αποδειχτεί βήμα βήμα. Ας δούμε ποιο είναι το πρώτο γεγονός το οποίο κατά τον αρθρογράφο είναι απάτη, αν ακολουθήσουμε τον τίτλο του κεφαλαίου.
Αναφέρεται η θεραπεία που έγινε στην Βασιλική από τον Δεκέμβριο του '33 ως τον Ιανουάριο του '34. Τα δημοσιεύματα τα οποία μας παρουσιάζει ο αρθρογράφος είναι από την πρώτη έκσταση, στις 27 Δεκεμβρίου με το Παλαιό εορτολόγιο, ως την δωδεκάτη στις 20 Ιανουαρίου. Κατόπιν ερωτά ο αρθρογράφος, πώς είναι δυνατόν να είναι η Βασιλική τον Δεκέμβριο του '33 δαιμονισμένη αφού την είχε θεραπεύσει ο Ματθαίος τον Μάρτιο του '33; Ως τεκμήριο παρουσιάζει ένα απόκομμα της εφημερίδος ''Ακρόπολις''!
Τεκμήριο απάτης ίσως να ήταν, αν ο ίδιος ο Άγιος Ματθαίος έλεγε οτι την θεράπευσε τελείως τον Μάρτιο, αλλά ο ίδιος να την εμφανίζει ως δαιμονισμένη ξανά τον Δεκέμβριο, που δεν αποκλείεται όμως ούτε και αυτή η περίπτωση. Γιατί όσοι έχουν μελετήσει το Ιερό Ευαγγέλιο θα έχουν διαβάσει ότι, το δαιμόνιο πολλές φορές φεύγει από τον τόπο κατοικίας του αλλά επιστρέφει με επτά δαιμόνια πονηρότερα και η κατάσταση του δαιμονιζομένου γίνεται χειρότερη. Το αναφέρει στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 12 στίχοι 43-45, ''Ὅταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι’ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει. 44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπιστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον. 45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ’ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ· καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων''.
Με απλά λόγια το δαιμόνιο εξήλθε από τον άνθρωπο, γύρισε σε διάφορους τόπους άνυδρους, αποφασίζει να ξαναπάει στον άνθρωπο από τον οποίον βγήκε, παίρνει μαζί του άλλα επτά δαιμόνια πιο πονηρά από το ίδιο και πηγαίνουν όλα μαζί, με αποτέλεσμα οι καταστασή του να γίνει χειρότερη από ότι ήταν με το ένα δαιμόνιο. Άρα λοιπόν να μην είναι τόσο σίγουρος ο αρθρογράφος για την απάτη που νομίζει ότι διέπραξε ο Άγιος Ματθαίος. Δεν έχει διαβάσει ο αρθρογράφος το εδάφιο αυτό στο Ευαγγέλιο ώστε να μην βγάζει συμπεράσματα επιπόλαια και απάδοντα με όσα μας διδάσκει Ο Κύριος;
Το ότι οι άσχετοι με πνευματικά ζητήματα δημοσιογράφοι της εποχής, γράφουν ότι έγινε καλά η Βασιλική, επειδή απλώς τους είπαν οι προσκυνητές της Μονής, ότι ηρέμησε μετά την κραυγή που έβγαλε δεν σημαίνει ότι θεραπεύτηκε. Άλλο αυτό που είπαν οι πιστοί της Μονής με επικεφαλής το κ. Κοκόρη, δηλαδή το ''ήτο τελείως ήρεμος'', όπως γράφει το απόκομμα της εφημερίδος στο τέλος του δημοσιεύματος, που ο ίδιος ο αρθρογράφος μας παρουσιάζει και άλλο το ''βεβαιωθείσα θεραπεία'' και το ''έγινε καλά'' που γράφουν λόγω αγνοίας οι δημοσιογράφοι στα ζητήματα δαιμονισμού.
Είναι δυνατόν ένας Ορθόδοξος να το θεωρεί απάτη επειδή δεν γνωρίζει, πως ένα δαιμόνιο μπορεί να εξέλθει από τον δαιμονισμένο αλλά μπορεί και να ξαναεισέλθει; Το γράφει το ίδιο το Ευαγγέλιο. Ένας Ορθόδοξος δεν κατανοεί την διαφορά μεταξύ της ηρεμίας, που μπορεί να δείξει περιστασιακώς ένας δαιμονισμένος, από την βεβαιωθείσα θεραπεία που γράφουν οι δημοσιογράφοι; Θα πρέπει εκείνοι που μελετούν την αγιότητα ενός προσώπου, ενός εκκλησιαστικού ανδρός, να προσέχουν ιδιαιτέρως τα τεκμήρια που παραθέτουν, αφού τεκμήριο δεν θεωρείται μία εφημερίδα και μάλιστα αρνητικώς διακείμενη στον Άγιο Ματθαίο. Όταν το τεκμήριο αναιρεί το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα εκείνου που το παρουσιάζει ως τεκμήριο μη αγιότητος του Αγίου Ματθαίου, τότε μετατρέπεται τελικώς σε τεκμήριο αγιότητος του Αγίου Ματθαίου. Αυτό ας θεωρηθεί ως παραχώρηση Θεού για να μαθαίνουμε όλοι από τα λάθη μας.
Παρακάτω ο αρθρογράφος αναφέρεται σε ένα δήθεν σκάνδαλο το οποίο είναι παντελώς άγνωστο, ακριβώς γιατί δεν είναι σκάνδαλο. Μιλά για τον εξορκισμό μίας εφήβου 16 ετών, της Ελένης. Γνωμάτευσαν λέει από κοινού ο Επίσκοπος Ματθαίος με την Ηγουμένη Μαριάμ ότι η μικρή Ελένη ήταν δαιμονισμένη. Αυτό δεν μας εξηγεί ο αρθρογράφος πώς το γνωρίζει αφού δεν ήταν εκεί. Ακολουθήθηκαν βίαιες τακτικές γράφει ο αρθρογράφος, αυτό μάλλον το στηρίζει στο ότι πιστεύει τις εφημερίδες. Βρήκαν αφορμή τότε κατά τον αρθρογράφο, να πολεμήσουν οι μισθωτοί υπηρέτες του ψεύδους, δημοσιογράφοι, τον ''παλαιοημερολογιτισμό'', τον μοναχισμό και όλους τους παλαιοημερολογίτες.
Αφού ο ίδιος ο αρθρογράφος ονομάζει τους δημοσιογράφους υπηρέτες του ψεύδους, πώς μας παρουσιάζει ως δήθεν τεκμήρια, φωτογραφίες από εφημερίδες και γραπτά δημοσιογράφων; Αυτοαναιρείται ο αρθρογράφος αλλά μάλλον δεν το αντιλαμβάνεται μέσα στη πάλη του να αποδείξει μέσω εφημερίδων ότι ο Άγιος Ματθαίος δεν είναι Άγιος. Στην υποσημείωση 48 ο αρθρογράφος βγάζει εκτός των ψευδολόγων δημοσιογράφων την εφημερίδα ''Εσπερινή''. Όμως λίγο πριν ονομάζει τους δημοσιογράφους υπηρέτες του ψεύδους. Δεν μας εξηγεί όμως πώς γνωρίζει ότι οι δημοσιογράφοι της εν λόγω εφημερίδος δεν ήταν υπηρέτες του ψεύδους. Αντιφατικά δεν είναι όλα αυτά;
Εφόσον δεν υπάρχουν τεκμήρια για το ποιά δημοσιεύματα είναι αληθή και ποιά ψευδή, με βάση τον διαχωρισμό που κάνει στην αρχή του άρθρου ο συντάκτης του, από αυτά που μας παρουσιάζει πώς μπορούμε εμείς να τα δεχτούμε όλα ως αληθή; Αφού δεν μας εξηγεί πουθενά ο συντάκτης του άρθρου πώς ξεχώρισε τα αληθή από τα ψευδή δημοσιεύματα και ο ίδιος αναφέρει ότι οι δημοσιογράφοι ήταν υπηρέτες του ψεύδους, σίγουρα δεν εννοεί όλους, πώς μπορούμε εμείς να δεχτούμε όσα λένε οι δημοσιογράφοι για την Κερατέα, τον Άγιο Ματθαίο και την Ηγουμένη Μαριάμ ως αληθή;
Συνεχίζει για το θέμα της Ελένης ο αρθρογράφος, λέγοντας πως τα στοιχεία που θα παραθέσει βασίζονται στις μαρτυρίες της ιδίας της Ηγουμένης Μαριάμ και του Αγίου Ματθαίου. Θα αναρωτηθεί ευλόγως κάποιος πού εντοπίστηκαν οι ομολογίες των δύο αυτών προσώπων; Εντοπίστηκαν στις εφημερίδες τις οποίες απαρτίζουν δημοσιογράφοι τους οποίους ο ίδιος ο αρθρογράφος χαρακτήρισε υπηρέτες του ψεύδους! Άρα τί στοιχεία είναι αυτά; Θα απαντήσει κάποιος πως είναι αληθινά στοιχεία αφού ο αρθρογράφος λέει ότι είναι ομολογίες των ιδίων των προσώπων. Ο αρθρογράφος πιστεύει ότι είναι οι ομολογίες των ιδίων, με την ουσιαστική διαφορά για όποιον είναι προσεκτικός στην μελέτη γύρω από ένα πρόσωπο, πως οι δήθεν αυτές ομολογίες είναι περασμένες από την γραφίδα των δημοσιογράφων, οι οποίοι όπως και ο ίδιος ο αρθρογράφος παραδέχεται, πολέμησαν τους παλαιοημερολογίτες και τον παλαιοημερολογιτισμό. Άρα πολέμησαν και τον παλαιοημερολογίτη Αρχιμανδρίτη Ματθαίο. Πάλι αυτοαναιρείται ο αρθρογράφος.
Ο ίδιος ο αρθρογράφος ομολογεί πάλι ότι η Ηγουμένη Μαριάμ και ο Άγιος Ματθαίος δεν έκαναν ούτε τα μισά από όσα κατηγορήθηκαν. Γράφει, ''Για να είμαστε δίκαιοι ο Ματθαίος με την Μαριάμ, δεν έκαναν ούτε τα μισά από αυτά που κατηγορήθηκαν''. Αλλά και αυτά που δήθεν ομολόγησαν οι ίδιοι, είπαμε την άποψη μας, πως δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρώς υπ' όψιν διότι πέρασαν από την γραφίδα των δημοσιογράφων. Θα στεκόταν ποτέ σε μία δίκη η μαρτυρία κάποιου που βασίζεται σε δημοσίευμα εφημερίδος; Αδύνατον.
Άλλωστε ο αντικειμενικός μελετητής κάθε ζητήματος αν διαβάσει λίγο τα άρθρα των εφημερίδων που δημοσιεύει ο αρθρογράφος, θα κατανοήσει την εμπαθή διάθεση των δημοσιογράφων της εποχής. ''Αυθέντη'' ονομάζουν τον τότε Αρχιμανδρίτη Ματθαίο. Με τέτοια φρασεολογία απέναντι σε έναν ρασοφόρο είναι δυνατόν να τους λάβει κάποιος σοβαρώς; ''Οσία Μαριάμ'' ονομάζουν την Ηγουμένη, με τέτοια ειρωνία γινόταν αντικειμενικό δημοσιογραφικό ρεπορτάζ για την Κερατέα; Εφόσον λοιπόν κατά τους δημοσιογράφους της εποχής ομολόγησε τα πάντα η Ηγουμένη Μαριάμ, γιατί δεν οδηγήθηκε σε δίκη και σε φυλάκιση; Για μία απλή Θεία Λειτουργία ο κάθε παλαιοημερολογίτης μπορούσε να οδηγηθεί στη φυλακή, γιατί για τα τόσα μαρτύρια που υπέστησαν οι Μοναχές και η Ελένη, δεν πήγε στη φυλακή και ο Αρχ/της Ματθαίος και η Ηγουμένη Μαριάμ; Ο Άγιος Ματθαίος ήταν πρόκληση για το κοσμικό φρόνημα της εποχής αφού είχε δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες μοναστικές λαύρες της Ευρώπης.
Στην εικόνα ΚΖ και ΚΗ, διαβάζουμε τα δημοσιεύματα της εποχής περί δήθεν ομολογίας της Ηγουμένης, για μαξιλάρια με καρφίτσες ανάμεσα στα πόδια, κρεβάτια με καρφιά αριστερά δεξιά, μέχρι και ότι η ομοφυλοφιλία είχε φτάσει στο κατακόρυφο το 1930 ανάμεσα στις Μοναχές, ομολόγησε δήθεν η Ηγουμένη Μαριάμ, και άλλα που θα έστελναν τον οιονδήποτε φυλακή. Γιατί όμως δεν πήγε φυλακή το 1933 η Ηγουμένη και ο Αρχιμανδρίτης π. Ματθαίος; Όταν οι χωροφύλακες φυλάκιζαν έναν Ιερέα, τον ξύριζαν και του έδιναν να φορέσει πολιτικά βγάζοντας του τα τίμια ράσα, μόνο επειδή λειτούργησε με το Παλαιό ημερολόγιο, θα άφηναν τους δήθεν βασανιστές παλαιοημερολογίτες της Κερατέας ελεύθερους; Αυτό θα το πίστευε μόνο κάποιος αφελής. Βασανιστήρια δεν υπήρχαν. Μόνο το δέσιμο σε αλυσίδες εφαρμοζόταν ως μέθοδος, το οποίο συναντούμε και στον βίο του Αγίου Ανδρέου του δια Χριστόν Σαλού, όπου το είχαν κάνει και στον ίδιον καθώς τον νόμιζαν για δαιμονισμένο. Αυτή η μέθοδος κράτησης βοηθούσε να μην χτυπάει τον εαυτό του ο δαιμονισμένος. Αυτό από τους δημοσιογράφους της εποχής μετετράπη σε ''μαρτύρια ιεράς εξετάσεως'', ''φρικτά βασανιστήρια''.
Το γεγονός ότι το 1948 ο Άγιος Ματθαίος χειροτόνησε τέσσερεις Επισκόπους, συν ότι το επόμενο έτος, στις 25 Νοεμβρίου του 1949, αφόρισε την Μασωνία και τους Μασώνους, οδήγησαν ίσως με μαθηματική ακρίβεια στην δίωξη των δύο Ιερών Μονών, με αναβίωση κατηγοριών περί δήθεν βασανιστηρίων, δίκη και τελικώς την καταδίκη της Ηγουμένης σε φυλάκιση, όπου και εντός των φυλακών εκοιμήθη. Η επίσημος ανακοίνωση του αφορισμού γράφει ότι η Σύνοδος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών αφώρισε τον οιονδήποτε ανεξαρτήτως του αν ήταν άρχοντας, κυβερνήτης, λαϊκός ή κληρικός. Αντιλαμβάνεστε πόσο ανδρείος ήταν ο Άγιος Ματθαίος που έγραψε τέτοιες εκφράσεις στο κείμενο του αφορισμού της Ιεράς Συνόδου. Αυτό εξ όσων φαίνεται είχε ως αποτέλεσμα να διωχθεί το έργο του Αγίου Ματθαίου, δηλ. οι Μοναχοί του. Το 1950 το γυναικείο Μοναστήρι ήταν ένα χωριό από μόνο του, αποτελούμενο από Μοναχές, εργάτες και πολλές ψυχές που έβρισκαν στο μοναστήρι ανάπαυση!
Στις εικόνες ΚΘ και Λ, διαβάζουμε τα ανακοινωθέντα των Φλωριναίων ''ΓΟΧ''. Σε αυτά προσπαθούν να διαχωρίσουν την θέση τους από την δύσκολη θέση που βρέθηκε η Μονή Κερατέας. Αντί να εξετάσουν οι ίδιοι τι συνέβη το 1950, προέβησαν σε αυτές τις δηλώσεις. Μάλιστα οι Επίσκοποι που υπογράφουν την ανακοίνωση, ως πρόεδρος ο π. Φλωρίνης Χρυσόστομος, και ως μέλη ο Κυκλάδων Γερμανός, ο Χριστιανουπόλεως Χριστόφορος και ο Διαυλείας Πολύκαρπος, υπέγραψαν από ό,τι φαίνεται στην εφημερίδα, μία ανακοίνωση κατά της Μονής Κερατέας, των κληρικών αυτής και της Ηγουμένης Μαριάμ.
Από αυτό και μόνο μπορεί να κατανοήσει κάποιος την στάση όλων κατά της Συνόδου του Αγίου Ματθαίου. Οι τέσσερεις προαναφερόμενοι Επίσκοποι αυτοαποκαλούνται παράταξη, αφού στη ανακοίνωση τους γράφουν, ''η γυναικεία αύτη Μονή της Κερατέας, η διοικουμένη υπό μιάς αυταρχικής και αλαζώνος Μοναχής, περιστοιχιζομένης υπό επιτηδείων κληρικών και της μοναχικής πολιτείας εκμεταλλευτών, ουδεμίαν έχει σχέσιν και εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν και αναφοράν μετά της ημετέρας Ορθοδόξου παρατάξεως''.
Κάποιοι Μοναχοί ξεκίνησαν δικαστήρια κατά της ανδρικής Μονής Κερατέας. Οπότε η Σύνοδος του Αγίου Ματθαίου βρέθηκε ενώπιον διωγμού από την επίσημη Εκκλησία και δικαστηρίων από τους Μοναχούς που έφυγαν από την Σύνοδο και πήγαν με την παράταξη του πρ. Φλωρίνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου