Παρακάτω στο άρθρο αναφέρεται η επιστολή που απέστειλαν κάποιοι κληρικοί στους Επισκόπους Γερμανό και Ματθαίο, με τις κατ' αυτούς παραβάσεις των δύο εν λόγω Επισκόπων. Ενώ δημοσιεύεται η επιστολή δεν δημοσιεύεται η Εγκύκλιος απάντηση που έδωσε δημοσίως και γραπτώς ο Άγιος Ιεράρχης Ματθαίος.
Όταν λέει κάποιος πως ερεύνησε όλες τις πηγές που σχετίζονται με τον Επίσκοπο Ματθαίο, αλλά δεν δημοσιεύει την απάντηση του Αγίου, τότε μας δίνει βάσιμα την εντύπωση πως η έρευνα του ήταν ιδιαιτέρως πτωχή και ελλιπής. Αυτό όμως δεν είναι αποτελεί μελέτη, ούτε ιστορική έρευνα. Συμπεράσματα που δεν βασίζονται σε όλα τα γεγονότα αλλά στα μισά, δεν καταλήγουν σε άρθρο που μπορεί να ληφθεί σοβαρώς υπ' όψιν από ιστορική άποψη. Άλλωστε η Ποιμαντορική Εγκύκλιος του Αγίου Ματθαίου δημοσιεύεται στο ίδιο περιοδικό στο οποίο ο αρθρογράφος εντόπισε την επιστολή των Κληρικών που κατηγορούσαν τον Άγιο, στο περιοδικό ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ. Στις σελίδες 289 ως 291 δημοσιεύεται η επιστολή των Κληρικών και στις σελίδες 292 ως 295 η απάντηση του Αγίου. Στη σελίδα 296 δημοσιεύεται η ικανοποίηση των Κληρικών π. Ακακίου, π. Αρτεμίου και π. Κοσμά για την απάντηση του Αγίου Ματθαίου και ότι εξακολουθούν, άρα το έκαναν και πριν, να αναγνωρίζουν και να μνημονεύουν τον Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο. Μάλλον ο αρθρογράφος δεν θα είδε αυτές τις σελίδες. Ένας ερευνητής που θέλει να γράψει ένα τεκμηριωμένο άρθρο πρέπει να μην του διαφεύγει τίποτα, αλλιώς πώς θα λαμβάνουμε σοβαρώς υπόψην όσα γράφει;
Ας έρθουμε στα της Εγκυκλίου. Ήταν τόση η άγνοια των κληρικών που κατηγορούν τον Άγιο ή τόση η επιπολαιότητα τους, ωστε να νομίζουν ότι γράφει απόκρυφες και εκκλησιαστικώς καταδικασμένες ιστορίες. Στην απαντητική Εγκύκλιο του ο Άγιος Ματθαίος γράφει: ''εξ ουδενός βιβλίου αποκρύφου και αμφιβόλου προελεύσεως ανάμικτον με βλασφημίας και καταδεδικασμένου παρά της Αγιωτάτης μας Εκκλησίας αντεγράψαμεν ή εδανείσθημεν ή εδημοσιεύσαμεν ή εκηρύξαμεν τί''. Ακόμα ομολογεί εγγράφως στην Εγκύκλιο αυτή ότι ως Επίσκοπος όσα δέχεται η Εκκλησία δέχεται και εκείνος και όσα αναθεματίζει η Εκκλησία αναθεματίζει και εκείνος. Δεν αρκούν αυτές οι δημόσιες καθαρές απαντήσεις του Αγίου; Γιατί κάποιοι επιμένουν να αναδημοσιεύουν παλαιές κατηγορίες κατά του Αγίου; Θα απαντήσει κάποιος ότι εφόσον δεν γνώριζαν την απάντηση του Αγίου, έγραψαν με βάση εκείνα που ήξεραν. Όμως όποιος θέλει να μην συντάξει ένα γεμάτο ιστορικές ελλείψεις άρθρο, αλλά να συντάξει ένα άρθρο που δεν θα έχει κάποιος να απαντήσει κάτι, οφείλει να ερευνήσει όλες τις πηγές ώστε να μην εκτίθεται ανεπανόρθωτα ως αδαής.
Εξηγεί κατόπιν ο Άγιος πως έδωσε κάποια κείμενα προς διόρθωση στον Ιερομόναχο Βίκτωρα Μπουλούκο και τον Μοναχό Μάρκο Χανιώτη. Εκείνοι έφυγαν για την αποστολή που είχε ο καθένας τους και δεν εξέτασαν τα κείμενα. Θεώρησαν μάλλον, πιστεύουμε εμείς, πως δεν εμπεριέχουν κάποιο λάθος. Εξηγεί πως ουδέποτε εδέχθη και δεν δέχεται ουδεμία αναφορά περί σπασμένων οδόντων του Δεσπότου Χριστού, ούτε και ως γνώμη του Αγίου που το αναφέρει, δηλαδή ούτε αυτό ήταν δική του επινόηση αλλά κάπου το βρήκε, το έδωσε για διόρθωση, η διόρθωση δεν έγινε και απορρίπτει τις απόψεις αυτές ώστε να ηρεμήσουν οι κληρικοί οι οποίοι ανεξετάστως τον κατηγόρησαν.
Επαναλαμβάνει για τρίτη φορά πως αποκηρύσσει ο,τιδήποτε ''εγράφη είτε εκ σφάλματος, είτε εξ αμελείας, είτε εξ αβλεψίας, είτε εξεπίτηδες ενός επιτηδείου και κακοβούλου ανθρώπου''. Ακόμη, επειδή ουδέποτε διετύπωσε την άποψη περί δευτέρας παρουσίας του Δεσπότου Χριστού εξηγεί πως ''ούτε εφρονούσαμεν πώποτε ούτε φρονούμεν και νύν δευτέραν ένσαρκον οικονομία του Κυρίου μας''. Παρακαλεί μάλιστα τους Χριστιανούς όπου δουν αυτά τα τυπογραφικά λάθη τα οποία δίνουν την εντύπωση της αιρέσεως στα βιβλία του να τα διαγράψουν πάραυτα!
Στην κατηγορία που του προσάπτουν οι κληρικοί του, ότι προωθούσε την δαιμονοπιστία απαντά πως ''ουδέποτε εγράψαμεν ή εκηρύξαμεν ότι πρέπει να πιστεύωμεν τα δαιμόνια, αλλά δεχώμεθα μόνο το εξής: ότι τα δαιμόνια επιτασσόμενα και αναγκαζόμενα ενίοτε λέγουν την αλήθεια αλλά ουχί όμως πάντοτε και δι' αυτό δεν δυνάμεθα να τα πιστεύσωμεν. Εάν δε δημοσιεύσαμεν τας εκστάσεις της Βασιλικής κλπ. τούτο το επράξαμεν δια να ιδούν οι Χριστιανοί τί πράττουν οι δαίμονες δια να βασανίζουν τους ανθρώπους να φοβούνται και να μετανοούν''. Λίγο πιο κάτω μάλιστα διευκρινίζει πως οι αφηγήσεις της ιδίας της Βασιλικής έγιναν ενώπιον εκατοντάδων μαρτύρων. Ουδείς εξ αυτών εμφανίστηκε ποτέ να διαψεύσει τον Άγιο.
Για την κατηγορία πως δήθεν ο Άγιος Ματθαίος κατήργησε το ''Δι' ευχών των Αγίων''... Απαντά πως αυτό είναι κατάπτυστος συκοφαντία αφού σε όλα τα προσευχητάρια που εξέδωσε ο Άγιος οι καθημερινές προσευχές ξεκινούν και τελειώνουν με αυτό! Επιπλέον τους ενημερώνει κάτι γνωστό ακόμα και τοις νηπίοις, πως όταν παρίσταται Επίσκοπος, οι Ιερείς καταλήγουν την ακολουθία ή την Θεία Λειτουργία με το ''Δι' ευχών του Αγίου Δεσπότου ημών'' κλπ, ενώ ο Επίσκοπος λέγει το ''Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων''. Αυτό το τυπικό ακόμα και σήμερα τηρείται από όλους τους Ορθοδόξους. Μάλιστα, τονίζει στην Εγκύκλιο του ο Άγιος Ματθαίος, πως είχε δώσει εντολή στους Ιερείς όταν απουσιάζει Επίσκοπος να λέγουν μόνο το ''Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων...''. Αυτό το έκανε ο Άγιος διότι κάποιοι λόγω αμάθειας, ίσως ακόμα και εν απουσία του Επισκόπου να κατέληγαν με το, ''Δι' ευχών του Αγίου Δεσπότου ημών...''. Είχε γράψει και στο περιοδικό της 1ης Ιουνίου του 1941 να τηρούν το τυπικό της Μεγάλης Εκκλησίας.
Αυτός ήταν ο Άγιος Επίσκοπος Ματθαίος, ο οποίος φρόντισε να απαντήσει σε όλα ώστε να ειρηνεύσουν οι ψυχές από την επιπόλαιη επίθεση των ιδίων των Ιερέων του. Μην ξεχνάμε τις συκοφαντίες κατά των Αγίων που συνόδευαν πάντα την ζωή τους. Ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορήθηκε ότι, άπαγε της βλασφημίας, διέφθειρε τις Μοναχές του και πετούσε τα παιδιά που γεννούσαν στο πηγάδι. Ουδέποτε αποδείχθηκε ότι έστω και μία Μοναχή είχε πειραχθεί από τον Άγιο Νεκτάριο. Ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος πολεμήθηκε στο Μοναστήρι του από τους ίδιους τους μαθητές του! Ακόμα κατηγορήθηκε αδίκως ότι αγιοποίησε τον Γέροντα του, Συμεών τον Ευλαβή, το οποίον Η Εκκλησία αργότερα τίμησε ως Άγιο και δικαίωσε τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο! Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καθαιρέθηκε αδίκως από τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο και άλλους Επισκόπους και πολλοί πίστευαν όσα ελέγοντο εκείνη την εποχή κατά του Αγίου.
Ας έρθουμε στα της Εγκυκλίου. Ήταν τόση η άγνοια των κληρικών που κατηγορούν τον Άγιο ή τόση η επιπολαιότητα τους, ωστε να νομίζουν ότι γράφει απόκρυφες και εκκλησιαστικώς καταδικασμένες ιστορίες. Στην απαντητική Εγκύκλιο του ο Άγιος Ματθαίος γράφει: ''εξ ουδενός βιβλίου αποκρύφου και αμφιβόλου προελεύσεως ανάμικτον με βλασφημίας και καταδεδικασμένου παρά της Αγιωτάτης μας Εκκλησίας αντεγράψαμεν ή εδανείσθημεν ή εδημοσιεύσαμεν ή εκηρύξαμεν τί''. Ακόμα ομολογεί εγγράφως στην Εγκύκλιο αυτή ότι ως Επίσκοπος όσα δέχεται η Εκκλησία δέχεται και εκείνος και όσα αναθεματίζει η Εκκλησία αναθεματίζει και εκείνος. Δεν αρκούν αυτές οι δημόσιες καθαρές απαντήσεις του Αγίου; Γιατί κάποιοι επιμένουν να αναδημοσιεύουν παλαιές κατηγορίες κατά του Αγίου; Θα απαντήσει κάποιος ότι εφόσον δεν γνώριζαν την απάντηση του Αγίου, έγραψαν με βάση εκείνα που ήξεραν. Όμως όποιος θέλει να μην συντάξει ένα γεμάτο ιστορικές ελλείψεις άρθρο, αλλά να συντάξει ένα άρθρο που δεν θα έχει κάποιος να απαντήσει κάτι, οφείλει να ερευνήσει όλες τις πηγές ώστε να μην εκτίθεται ανεπανόρθωτα ως αδαής.
Εξηγεί κατόπιν ο Άγιος πως έδωσε κάποια κείμενα προς διόρθωση στον Ιερομόναχο Βίκτωρα Μπουλούκο και τον Μοναχό Μάρκο Χανιώτη. Εκείνοι έφυγαν για την αποστολή που είχε ο καθένας τους και δεν εξέτασαν τα κείμενα. Θεώρησαν μάλλον, πιστεύουμε εμείς, πως δεν εμπεριέχουν κάποιο λάθος. Εξηγεί πως ουδέποτε εδέχθη και δεν δέχεται ουδεμία αναφορά περί σπασμένων οδόντων του Δεσπότου Χριστού, ούτε και ως γνώμη του Αγίου που το αναφέρει, δηλαδή ούτε αυτό ήταν δική του επινόηση αλλά κάπου το βρήκε, το έδωσε για διόρθωση, η διόρθωση δεν έγινε και απορρίπτει τις απόψεις αυτές ώστε να ηρεμήσουν οι κληρικοί οι οποίοι ανεξετάστως τον κατηγόρησαν.
Επαναλαμβάνει για τρίτη φορά πως αποκηρύσσει ο,τιδήποτε ''εγράφη είτε εκ σφάλματος, είτε εξ αμελείας, είτε εξ αβλεψίας, είτε εξεπίτηδες ενός επιτηδείου και κακοβούλου ανθρώπου''. Ακόμη, επειδή ουδέποτε διετύπωσε την άποψη περί δευτέρας παρουσίας του Δεσπότου Χριστού εξηγεί πως ''ούτε εφρονούσαμεν πώποτε ούτε φρονούμεν και νύν δευτέραν ένσαρκον οικονομία του Κυρίου μας''. Παρακαλεί μάλιστα τους Χριστιανούς όπου δουν αυτά τα τυπογραφικά λάθη τα οποία δίνουν την εντύπωση της αιρέσεως στα βιβλία του να τα διαγράψουν πάραυτα!
Στην κατηγορία που του προσάπτουν οι κληρικοί του, ότι προωθούσε την δαιμονοπιστία απαντά πως ''ουδέποτε εγράψαμεν ή εκηρύξαμεν ότι πρέπει να πιστεύωμεν τα δαιμόνια, αλλά δεχώμεθα μόνο το εξής: ότι τα δαιμόνια επιτασσόμενα και αναγκαζόμενα ενίοτε λέγουν την αλήθεια αλλά ουχί όμως πάντοτε και δι' αυτό δεν δυνάμεθα να τα πιστεύσωμεν. Εάν δε δημοσιεύσαμεν τας εκστάσεις της Βασιλικής κλπ. τούτο το επράξαμεν δια να ιδούν οι Χριστιανοί τί πράττουν οι δαίμονες δια να βασανίζουν τους ανθρώπους να φοβούνται και να μετανοούν''. Λίγο πιο κάτω μάλιστα διευκρινίζει πως οι αφηγήσεις της ιδίας της Βασιλικής έγιναν ενώπιον εκατοντάδων μαρτύρων. Ουδείς εξ αυτών εμφανίστηκε ποτέ να διαψεύσει τον Άγιο.
Για την κατηγορία πως δήθεν ο Άγιος Ματθαίος κατήργησε το ''Δι' ευχών των Αγίων''... Απαντά πως αυτό είναι κατάπτυστος συκοφαντία αφού σε όλα τα προσευχητάρια που εξέδωσε ο Άγιος οι καθημερινές προσευχές ξεκινούν και τελειώνουν με αυτό! Επιπλέον τους ενημερώνει κάτι γνωστό ακόμα και τοις νηπίοις, πως όταν παρίσταται Επίσκοπος, οι Ιερείς καταλήγουν την ακολουθία ή την Θεία Λειτουργία με το ''Δι' ευχών του Αγίου Δεσπότου ημών'' κλπ, ενώ ο Επίσκοπος λέγει το ''Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων''. Αυτό το τυπικό ακόμα και σήμερα τηρείται από όλους τους Ορθοδόξους. Μάλιστα, τονίζει στην Εγκύκλιο του ο Άγιος Ματθαίος, πως είχε δώσει εντολή στους Ιερείς όταν απουσιάζει Επίσκοπος να λέγουν μόνο το ''Δι' ευχών των Αγίων Πατέρων...''. Αυτό το έκανε ο Άγιος διότι κάποιοι λόγω αμάθειας, ίσως ακόμα και εν απουσία του Επισκόπου να κατέληγαν με το, ''Δι' ευχών του Αγίου Δεσπότου ημών...''. Είχε γράψει και στο περιοδικό της 1ης Ιουνίου του 1941 να τηρούν το τυπικό της Μεγάλης Εκκλησίας.
Αυτός ήταν ο Άγιος Επίσκοπος Ματθαίος, ο οποίος φρόντισε να απαντήσει σε όλα ώστε να ειρηνεύσουν οι ψυχές από την επιπόλαιη επίθεση των ιδίων των Ιερέων του. Μην ξεχνάμε τις συκοφαντίες κατά των Αγίων που συνόδευαν πάντα την ζωή τους. Ο Άγιος Νεκτάριος κατηγορήθηκε ότι, άπαγε της βλασφημίας, διέφθειρε τις Μοναχές του και πετούσε τα παιδιά που γεννούσαν στο πηγάδι. Ουδέποτε αποδείχθηκε ότι έστω και μία Μοναχή είχε πειραχθεί από τον Άγιο Νεκτάριο. Ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος πολεμήθηκε στο Μοναστήρι του από τους ίδιους τους μαθητές του! Ακόμα κατηγορήθηκε αδίκως ότι αγιοποίησε τον Γέροντα του, Συμεών τον Ευλαβή, το οποίον Η Εκκλησία αργότερα τίμησε ως Άγιο και δικαίωσε τον Άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο! Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καθαιρέθηκε αδίκως από τον Αρχιεπίσκοπο Αλεξανδρείας Θεόφιλο και άλλους Επισκόπους και πολλοί πίστευαν όσα ελέγοντο εκείνη την εποχή κατά του Αγίου.
Ως προς την κατηγορία ότι αυτοπαρουσιάζετο ως άγιος, προσκαλεί στην Εγκύκλιο του ο Άγιος Ματθαίος όποιον τον άκουσε να αγιοποιεί τον εαυτό του ή να ζητά τιμές Αγίου να εμφανιστεί να το πει. Βεβαίως δεν τόλμησε ουδείς εκ των τότε συκοφαντών του να εμφανιστεί. Ακόμα διαψεύδει ότι κήρυξε ποτέ πως μόνο αυτός είναι Ορθόδοξος και θα σωθεί!
Άλλωστε από τον Σεπτέμβριο του 1935 που κήρυξαν ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Γερμανός Μαυρομάτης και ο Μητροπολίτης π. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης, την εκκλησιολογική θέση τους, ακόμα και τότε ο Μητροπολίτης Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος και ο Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος Καρπαθάκης, δεν διέκοψαν αμέσως την εκκλησιαστική κοινωνία με τους δύο πρώτους Επισκόπους, προσπαθώντας να αποφύγουν το σχίσμα και συνάμα να φέρουν πίσω στην αρχική τους Ομολογία, τους Επισκόπους για δύο ακόμα έτη, ως το Σεπτέμβριο του 1937. Αυτά ας τα μελετούν με προσοχή εκείνοι που νομίζουν ότι η Θεία Χάρη και η Ορθόδοξη Ομολογία χάνεται στο λεπτό, αλλά και εκείνοι που κατηγορούν αδίκως τον Άγιο Ματθαίο πως έκανε σχίσμα λόγω υπερηφανείας!
Η χρυσή τομή των πραγμάτων ποτέ δεν είναι η ισοπέδωση χρησιμοποιώντας τα δύο άκρα, δηλαδή να εμφανίζουν κάποιοι την εκκλησιαστική παρανομία ως Ορθοδοξία, και κάποιοι να εμφανίζουν την προσωπική τους ψευδοακριβολογία ως κανόνα απαράβατο, διώχνοντας ψυχές από την Εκκλησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου