Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δέκατο

 

Άγιος Ματθαίος ο Ομολογητής. Κατά την διάρκεια της περιφοράς του σεπτού σκηνώματος του σημειώθηκε το φαινόμενο της μυροβλυσίας. Το υγρό όπως αποφάνθηκε το χημείο της Πάτρας, ήταν ανθρώπινο και όχι χημικό σκεύασμα. Την γνωμάτευση την είχε ο αποθανών Παναγιώτης Αλεξόπουλος εκ Πατρών, ο οποίος έδωσε δείγμα μύρου στο χημείο για εξέταση.

Το άρθρο που αναιρούμε βήμα βήμα, είναι μία προσωπική ερμηνεία ενός ιστολογίου το οποίο ανήκει στον εν Ελλάδι φλωρινικό παλαιοημερολογιτισμό, αλλά όπως ως τώρα αποδείξαμε τίποτα από όσα ξαναδημοσιεύει το άρθρο αυτό δεν ισχύουν. Είναι όλα αστήριχτοι ισχυρισμοί και ανυπόστατα περιφερόμενα λόγια των τότε εχθρών του Αγίου. 

Οι απαντήσεις του Αγίου Ματθαίου κατά τον αρθρογράφο έιναι μνημείο ανεντιμότητος. Άρα ανέντιμοι ήταν και όσοι δέχτηκαν και ικανοποιήθηκαν με τις απαντήσεις του; Οι Κληρικοί που έστειλαν την επιστολή ελέγχου κατά του Αγίου Ματθαίου και του Μητροπολίτου Κυκλάδων Γερμανού, όχι μόνο δέχτηκαν αλλά και ικανοποιήθηκαν από την απαντητική Εγκύκλιο του Αγίου και αναγνωρίζουν όπως γράφουν οι ίδιοι, ως Ορθόδοξο Επίσκοπο τον Βρεσθένης Ματθαίο. Η πληροφορία αυτή είναι στο ίδιο περιοδικό που βρήκε ο αρθρογράφος τις κατηγορίες των Κληρικών αυτών κατά του Αγίου. Επειδή του διέφυγε όμως μας δίνει τις μισές πληροφορίες για τα τότε γεγονότα.

Στις 18 Σεπτεμβρίου 1940, οι Κληρικοί, Ιερεύς Ευγένιος, Ιερομόναχος Κάλλιστος, Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος, Ιερομόναχος Ευστάθιος, Ιερομόναχος Ιωακείμ, Ιερομόναχος Χριστοφόρος και Μωυσής Μοναχός, αποστέλουν στον Κυκλάδων Γερμανό, επιστολή στην οποίαν μαρτυρούν πως στην απολογία του στις 15 Μαρτίου του 1938 ενώπιον του δικαστηρίου αρνήθηκε την Αρχιερωσύνη του, μαρτυρούν πως χειροτονεί αναξίους Ιερείς κατονομάζοντας μάλιστα δύο, τον Βησσαρίωνα Μοζιότην και τον Χρίστον Παπαγεωργίου, μαρτυρούν ότι προτρέπει Ιερείς να ακολουθήσουν το νέο ημερ/λόγιο όπως τον Ιερομόναχο Ευθύμιο Σαμοΐλη. Εξ αιτίας όλων αυτών του ζητούν να κάνει εκ νέου Ομολογία, και να αναιρέσει το αρνητικό έγγραφο της Χαλκίδος.

Ο Κυκλάδων αντί να βοηθήσει την ενότητα συνέταξε ένα κείμενο με σκοπό να υποβιβάσει τον συνεπίσκοπο του Ματθαίο. Το 1942 στις 24 Ιουνίου, κυκλοφόρησε μία ονόματι ''Κριτική Έκθεσις'', βασισμένη σε κάποια λάθη τυπογραφικά και απόψεις Αγίων που δεν συνάδουν με την Αγιοπατερική θέση εν γένει. Οι απόψεις αυτές έγιναν μη αποδεκτές από τον Άγιο Ματθαίο όταν του τις γνωστοποίησαν οι συνεργάτες του και για να μην δημιουργηθεί σκάνδαλο εκ του μηδενός, για τους αδύναμους στη συνείδηση, ο Άγιος Ματθαίος δημοσίευσε μία ''Επανόρθωσις'' στον Κήρυκα Γνησίων Ορθοδόξων την 1η Ιουλίου 1941. Στην οποία αναλύει σοβαρώς και με αποδείξεις πως όσα εγράφησαν είναι απόψεις Αγίων και όχι δικές του, τις οποίες συμπεριέλαβε στο βιβλίο του ''Θεία Εμφάνισις'' και ''Το μυστήριον της εξομολογήσεως''. 

Στο μεν πρώτο υπάρχει λόγος αποδιδόμενος στο όνομα του Αγίου Δημητρίου Ροστώφ και Γιαροσλάβ, στον οποίον λόγον γίνεται αναφορά για χτύπημα στην παρειά Του Κυρίου με αποτέλεσμα να εξέλθουν κάποιοι οδόντες Αυτού. Την άποψη αυτή ο Άγιος την απορρίπτει ως μη συμφωνούσα με τα γραπτά των Αγίων και την προφητεία την λέγουσα ''οστούν αυτού ού συντριβήσεται''. Στο δεύτερο βιβλίο αναλύει την εντός αυτού άποψη του Αγίου Ιωάννου των Ευχαϊτών, ο οποίος σε εγκωμιαστικό λόγο του για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο λέγει ότι αν δεν υπήρχε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος θα χρειαζόταν δεύτερη ενσάρκωση Του Κυρίου. Και αυτή την υπερβολική αλλά όχι κυριολεκτική έκφραση του Αγίου Ιωάννου των Ευχαϊτών δεν την αποδέχεται ο Άγιος Ματθαίος, αφού άλλωστε ούτε ο ίδιος ο Άγιος Ιωάννης των Ευχαϊτών το είχε φρόνημα, αλλά το έγραψε θέλοντας να δηλώσει την αξία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. 

Παρά την έγγραφη και δημόσια αποκήρυξη εκ μέρους του Αγίου Ματθαίου, των αντορθοδόξων αυτών θέσεων, ο Κυκλάδων Γερμανός προχωρά σε σύνταξη της Κριτικής Εκθέσεως του συκοφαντώντας τον συνεπίσκοπο του και συνεχίζοντας να γράφει για κείμενα που δεν είναι του Αγίου Ματθαίου και τα οποία ως σοβαρός και Ορθόδοξος Ποιμένας, ο Βρεσθένης είχε ήδη απορρίψει! Είναι ενδεικτικό της συνεχούς πολεμικής του Κυκλάδων Γερμανού κατά του Αγίου αλλά και όσων παρασύροντο από την τακτική του, το γεγονός πως ο Άγιος Ματθαίος δημοσίευε σε κάθε νέα αναμασημένη συκοφαντία και μία νέα αποκήρυξη, την οποία τόσο ο Κυκλάδων Γερμανός όσο και οι παρασυρόμενοι υπ' αυτού, δεν λάμβαναν υπόψη τους αλλά επαναλάμβαναν το ψεύδος, ''ο Ματθαίος είναι αιρετικός, είναι αιρετικός''... Τις αποκηρύξεις του τις αποσιωπούσαν διότι κάθε σοβαρός Ορθόδοξος θα τους έφερνε σε δύσκολη θέση ρωτώντας τους, ''εφόσον δημοσίως αποκηρύττει όσα του καταλογίζετε, πώς είναι αιρετικός''; 

Αποκηρύξεις έκανε έγγραφες και δημοσίως ο Άγιος στις 25-5-1943, 15-4-1946, 15-11-1946, 15-4-1947. Εκείνοι που λένε ότι δήθεν αναγκαζόταν να αποκηρύττει όσα έγραφε, δεν αναφέρουν το γεγονός ότι μετά από κάθε αποκήρυξη του Αγίου οι εχθροί του επαναλάμβαναν την κατηγορία πως ήταν αιρετικός, και γι' αυτό ο Άγιος δημοσίευε εκ νέου νέα αποκήρυξη ώστε να μην τους αφήνει περιθώριο να ισχυρίζονται ότι δεν έδειξε θετική στάση για την ενότητα. Παρ' όλα αυτά ακόμα και σήμερα κάποιοι δεν γνωρίζουν όλα τα γεγονότα αλλά μόνο τα μισά. Έτσι παρουσιάζουν μία τελείως διαφορετική εικόνα από την πραγματική. Ευτυχώς που μας δίνουν την ευκαιρία να γράφουμε εμείς για την πραγματική εικόνα των γεγονότων, αλλά κρίμα για εκείνους που εκτίθενται με τις ελλιπείς αναφορές τους.

Ας δούμε τί λενε οι ίδιοι Κληρικοί που παρασύρθηκαν από τις συκοφαντίες της εποχής. Οι Αρχιμανδρίτες Ακάκος Παππάς, Αρτέμιος Ξενοφωντεινός και Κοσμάς Καράμπελας σε επιστολή τους με ημερομηνία 31 Αυγούστου του 1943, λέγουν στους έτερους τρείς Αρχιμανδρίτες με τους οποίους συνέταξαν και απέστειλαν στην ελεγκτική τους επιστολή της 12ης Μαίου του 1943 κατά του Αγίου Ματθαίου και του Κυκλάδων Γερμανού, πως μετά την Εγκύκλιο απάντηση του Βρεσθένης Ματθαίου με ημερομηνία 25 Μαίου του 1943, ουδείς λόγος υφίσταται να κατηγορείται ο Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος. ''Συμφώνως με την συνεννόησιν της τελευταίας συνάξεως συναντήθημεν μετά του Αγίου Βρεσθένης και επείσθημεν τόσον εκ της προφορικής αυτού Ομολογίας όσον και εκ της εγγράφου αυτού τοιαύτης, ότι Ορθοδοξεί κατά πάντα και επομένως ελάβομεν εγγυήσεις και υποσχέσεις δι' όλα, εμμείναμε δε ικανοποιημένοι δε εκ της τοιαύτης στάσεως''. Κάποιοι σύγχρονοι του Αγίου Βρεσθένης όμως δεν έμειναν ικανοποιημένοι και συνέχισαν να τον συκοφαντούν.

Εφόσον ο π. Ακάκιος Παππάς έμεινε ικανοποιημένος από την, κατά την ερμηνεία του αρθρογράφου, ανέντιμη απάντηση του Αγίου Ματθαίου, πώς μας παρουσιάζουν ως μεγάλο Ιεράρχη οι φλωριναίοι τον Επίσκοπο Ακάκιο Παππά; Ανέντιμη η στάση του Αγίου Ματθαίου κατά τον αρθρογράφο, αλλά μεγάλη μορφή του αγώνος ο τότε Αρχιμανδρίτης Ακάκιος που την δέχτηκε με ικανοποίηση; Ο αρθρογράφος γιατί δεν αναφέρει καθόλου την αποδοχή και ικανοποίηση των Κληρικών από την Ομολογία του Αγίου Ματθαίου αλλά αναφέρει μόνο την καταγγελία τους; Αν πει κάποιος από άγνοια το δεχόμεθα, αλλά αυτό είναι σοβαρή και κατόπιν επισταμένης μελέτης, ιστορική καταγραφή γεγονότων;

Γιατί δεν αναφέρεται η αποδοχή της Εγκυκλίου του Αγίου Ματθαίου υπό των Κληρικών που επιπόλαια τον κατηγόρησαν; Αν πει πάλι κάποιος από άγνοια, το δεχόμεθα και αυτό, αλλά αυτή η Εγκύκλιος αποδεικνύει πως η στάση του Αγίου ήταν σοβαρή και εντιμότατη, απάντησε μέσα σε διάστημα μόλις 13 ημερών! Αντιθέτως ο Κυκλάδων Γερμανός απάντησε χωρίς να αναιρέσει τίποτα από όσα τον κατηγόρησαν οι Κληρικοί που προαναφέραμε. Επιπλέον μάλιστα σε αυτή του την απάντηση, ο Κυκλάδων Γερμανός παραδέχεται πως δεν χώρισε για λόγους πίστεως από τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο, αλλά λόγω εμπάθειας επειδή ήθελε να τον βλάψει!

Όταν κάποιοι δεν έχουν απαντήσεις επί των ερωτήσεων μας και επί των ιστορικών ερευνών μας, και απλώς γράφουν για να γράψουν, όταν κάποιοι δεν έχουν απαντήσεις και δεν αναφέρονται στις ερωτήσεις και μελέτες μας, αλλά τα προσπερνούν όλα και δήθεν απαντούν με δημοσιεύματα που μιλούν για άσχετα γεγονότα και επιτίθενται σε πρόσωπα, τότε ο κάθε σοβαρός μελετητής αντιλαμβάνεται πως οι μελέτες μας είναι σοβαρές, τεκμηριωμένες, αντικειμενικές, χωρίς εμπάθεια, χωρίς μίσος απέναντι σε πρόσωπα, έχουν ιστορικότητα. 

Με αυτά τα γνωρίσματα λοιπόν δεν γίνεται να αναιρεθούν από τους φλωριναίους ''ΓΟΧ'', γι' αυτό ακριβώς και ποτέ ουδείς έχει απαντήσει σε όσα γράψαμε για τις χειροτονίες των φλωριναίων από τον νεοημερολογίτη Αρχ/πο Θεόφιλο Ιονέσκου το 1960 και τις κρυφές χειροτονίες του Αρχ/που Χιλής Λεοντίου το 1962, τις οποίες απέκρυψε από την Σύνοδο του, για την αποκήρυξη των φλωριναίων από την Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς το 1978 επί Μητροπολίτου αυτής αγίου Φιλαρέτου του Ομολογητού! Για την εικονομαχία κάποιων κατά των ιερών εικόνων της Αγίας Τριάδος και της Ανάστασεως εκ του τάφου Του Κυρίου μας, την Αγιομαχία κατά του Αγίου Νεκταρίου από κάποιους αλλά και από ολόκληρη Μονή που υπάγεται στην Σύνοδο του Αρχ/που Καλλινίκου, όπως και κάποιων Ιερέων και Επισκόπων, που εξυπηρετούσαν παρεκκλήσιο αγιομάχου αντινεκταριακού στη Λάρισα και είχαν επαφές με την Μονή Αναλήψεως του Χριστού στην Κοζάνη. Εμείς με αυτή την ιστορική κριτική μελέτη, όπως διαβάζετε, έχουμε αναιρέσει όλα όσα έχουν γραφεί κατά της αγιότητος του Αγίου Ματθαίου ένα προς ένα.

Ας γυρίσουμε στο άρθρο. Η συμπερασματολογία ότι ο Άγιος Ματθαίος επέρριψε την ευθύνη στον π. Βίκτωρα Μπουλούκο και π. Μάρκο Χανιώτη είναι αδιέξοδη και αθεμελίωτη, καθ' ότι ο αρθρογράφος ούτε ψυχολόγος είναι να υποθέτει ασφαλώς τι σκεφτόταν ο Άγιος όταν έγραφε την Εγκύκλιο απάντηση του, αλλά δεν προκύπτει και κάτι τέτοιο από την Εγκύκλιο. Η έκφραση του αρθρογράφου που λέει, ''Δεν ευθύνεται δηλαδή ο Ματθαίος για τις κακοδοξίες που συμπεριέλαβε στα έργα του, αλλά αυτοί που δεν τον διόρθωσαν'', είναι άσχετη με το περιεχόμενο των βιβλίων του Αγίου, αφού ο ίδιος ο Άγιος δεν έγραψε τα βιβλία αλλά μάζευε κομμάτια από διδασκαλίες Αγίων και τα έδινε στο τυπογραφείο ώστε να γίνουν ένα σώμα, δηλάδη ένα βιβλίο. 

Άρα η έκφραση ''δεν τον διόρθωσαν'' δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια αφού δεν έγραψε ο ίδιος κάτι ώστε να χρειάζεται διόρθωση. Διόρθωση χρειαζόταν εκείνο το σημείο ή εκείνα τα σημεία, που είχαν ανακρίβειες όπως το σπάσιμο οδόντων Του Κυρίου, το οποίο ως θέση δεν ήταν του Αγίου Ματθαίου, ήταν ήδη γραμμένο στα βιβλία από τα οποία δανείστηκε ο Άγιος κείμενα και γι' αυτό τα έδωσε προς διόρθωση. Οι εξηγήσεις για κάποιους είναι ντροπιαστικές. Αυτές οι εξηγήσεις είναι που αγίασαν τον Επίσκοπο Ματθαίο γιατί εν αντιθέσει με άλλους Επισκόπους που δεν ζήτησαν ουδέποτε συγγνώμη για τίποτα, ούτος ζήτησε πολλές φορές συγγνώμη λαμβάνοντας όλο το βάρος των δημοσιευμένων άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες παρ' όλο που δεν έγραφε ο ίδιος, ούτε γνώριζε τι έγραφε ο καθέ συνεργάτης του και πού. Αυτονόητο είναι πως για όσα δεν γνώριζε πως είχαν γράψει συυνεργάτες του σε περιοδικά και εφημερίδες δεν έφερε ευθύνη ο Άγιος. Άλλωστε η προχωρημένη ηλικία του και οι πάρα πολλές υποχρεώσεις των πιστών εν Ελλάδι και στο εξωτερικό δεν του επέτρεπαν να είναι επόπτης των γραπτών των συνεργατών του.

Η συνεχής πολεμική κατά του Αγίου και του έργου του τον οδηγούσε στο να αποπτύει πολλές φορές εγγράφως όσα αποκήρυξε με την Εγκύκλιο του εν έτει 1943. Όχι όμως διότι νέες κακοδοξίες δήθεν κάθε φορά κήρυττε ο Άγιος, αλλά διότι οι εχθροί του αναμασούσαν συνεχώς όσα ξεκίνησαν από άγνοια κάποιοι το έτος 1943 και κάποιοι από μίσος κατά του Αγίου τα επαναλάμβαναν μέχρι και το έτος 1946, όπως βλέπουμε από το παρακάτω φωτογραφικό ντοκουμέντο το οποίο δανειστήκαμε από το ιστολόγιο των φλωριναίων ''ΓΟΧ'', στο οποίο εμπεριέχεται η αναδημοσίευση όσων έλεγαν κάποιοι από το έτος 1943. Αυτό αποδεικνύει άλλωστε και την πολεμική που δεχόταν ο Άγιος και γι' αυτό συνεχώς έκανε αποκηρύξεις για να ηρεμεί το ποίμνιο από τις ανυπόστατες κατηγορίες. Αν τώρα ζούσε για παράδειγμα, πάλι δεν θα έλεγε πως όσα γράφονται για εκείνον τα αποκηρύττει και όσα απάδουν της Ορθοδόξου Πίστεως τα αποπτύει; Αυτό θα συνεπάγετο ότι κάτι νέο αντορθόδοξο είπε και γι' αυτό αποκηρύττει; Η πλάνη είναι ευκόλως αναιρετέα. Δεν υφίστατο συνεχιζόμενη αντίδραση αλλά συνεχιζόμενη ανυπόστατη και αναληθής κατηγορία.

Παρατηρείστε το σχόλιο εντός παρενθέσεως ακριβώς στο τέλος όσων ομολογεί ο Άγιος Ματθαίος, (σ.σ. ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε... και όλα μέλι γάλα!). Δεν νομίζω ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να αναιρέσει κάποιος την Ορθοδοξότατη Ομολογία του Αγίου Ματθαίου του 1946. Αντιθέτως ίσως δίδει και την εντύπωση ανθρώπου που δεν έχει κάτι να πει και γι' αυτό απαντάει έτσι...

 

Αξίζει να ασχοληθούμε και λίγο με το φωτογραφικό ντοκουμέντο το οποίο έχει και το σχόλιο με αριθμό 15. Σε αυτό το σχόλιο γράφει πως ουδέποτε αισθάνθηκε ο Επίσκοπος Ματθαίος το υπογραφέν υπ' αυτού ''ελάχιστος εν Επισκόποις'', αφού κατά την άποψη του συντάξαντος το σχόλιο, τότε ο Άγιος Ματθαίος θεωρούσε εαυτόν ως τον μόνο Ορθόδοξο επί της γης. Ο Άγιος Ματθαίος δεν θεωρούσε τον εαυτό του τον μόνο Ορθόδοξο Επίσκοπο επί της γης. Αν νόμιζε κάτι τέτοιο δεν θα ερχόταν σε επαφή με Επισκόπους στην Λευκορωσία για να χειροτονήσει μαζί τους Επισκόπους. Επιπλέον δεν θα παρακαλούσε άλλους Επισκόπους να ενωθούν αφού πρώτα όμως αναιρούσαν όσα εγγράφως και δημοσίως ανορθόδοξα πρέσβευαν.

Πώς γνωρίζει ο συντάξας το σχόλιο, τί ένιωθε μέσα του ο Άγιος Ματθαίος; Αυτές οι υποθετικές αναφορές είναι ιστορικές αποδείξεις ότι ο Άγιος Ματθαίος δεν είναι Άγιος; Τέλος, πώς γνωρίζει ότι ο π. Ευγένιος Τόμπρος και η Ηγουμένη Μαριάμ του έδωσαν εντολή να χειροτονήσει Επισκόπους; Ο Αρχιμανδρίτης Ακάκιος δεν ήταν εκείνος που παρακαλούσε τον Επίσκοπο του Βρεσθένης Ματθαίο να προβεί σε εκλογή Επισκόπων μόνος του; Αυτό το ξεχνούν οι αδελφοί μας; Ο Αρχιμανδρίτης Ακάκιος δεν ήταν εκείνος που ανεγνώριζε μόνο τον Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο ως Ορθόδοξο και αυτόν μόνο μνημόνευε στις ακολουθίες και Θείες Λειτουργίες; Αυτά τα γράφει και υπογράφει πρώτος μετά των άλλων δύο Αρχιμανδριτών Αρτεμίου και Κοσμά. Αυτά πρέπει να λέμε αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί.