Άγιος Ματθαίος ο Μυροβλύτης, 1944.
Παρακάτω στο άρθρο γίνεται αναφορά για τις ευχές που απέστειλε ο Άγιος Ματθαίος σε νεοημερολογίτη Επίσκοπο και αυτό μάλλον παρουσιάζεται ως υποκρισία, αφού εμπεριέχεται στο κεφάλαιο του άρθρου με τίτλο ''ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ''.
Η καλή σχέση που είχε με διάφορους Επισκόπους ή Ιερείς που ακολούθησαν την ημερολογιακή αλλαγή αποδεικνύει ότι ο Άγιος Ματθαίος γνώριζε πως να φέρεται και δεν ήταν ακραίος όπως κάποιοι τον παρουσίαζαν ή τον παρουσιάζουν. Αντιθέτως γνώριζε να είναι ευγενής και να εύχεται ορθοδόξως χωρίς να θίγει την συνείδησή του. Αν πάλι ήταν απόμακρος και δεν διατηρούσε σχέσεις με κανέναν, πράγμα αδύνατον διότι τον γνώριζαν σε όλη την Ελλάδα, οι εχθροί θα του καταλόγιζαν αντικοινωνική συμπεριφορά, παραξενιά και χίλια δύο άλλα. Οπότε όποια συμπεριφορά και να είχε ο Άγιος Ματθαίος, εκείνοι που τον μισούσαν και τον μισούν, θα έβρισκαν και θα βρίσκουν πάντα κάτι να σχολιάσουν. Οι σημερινοί Ορθόδοξοι που θεωρούν ότι με την απότομη ή αγενή συμπεριφορά τους κάνουν ομολογία ας διδαχθούν από τον Άγιο Ματθαίο.
Οι σημερινοί απολογητές Φλωριναίοι, στα άρθρα τους εναντίον της αγιότητος του Αγίου Ματθαίου, ξαναγράφουν εν ολίγοις τα παλαιά ανύπαρκτα επιχειρήματα που φαντάστηκαν οι τότε εχθροί του. Το ότι ευχήθηκε σε έναν Επίσκοπο νεοημερολογίτη ήταν απολύτως θεμιτό και ουδεμία σχέση είχε με την Ορθόδοξη συνείδηση του. Άλλωστε δεν γνωρίζουμε την ακριβή διατύπωση των ευχών του Αγίου Ματθαίου προς τον νεοημερολογίτη Επίσκοπο, αφού μόνο η απάντηση του νεοημερολογίτου Επισκόπου διασώζεται. Οπότε η οποιαδήποτε φιλολογία γύρω από το ότι ο Άγιος Ματθαίος ευχόταν σε νεοημερολογίτες, δεν μπορεί να αποτελεί όπλο εναντίον του Ορθοδόξου φρονήματος του Αγίου, αφού με μία ευχή δεν εξαφανίζεται η Ορθόδοξος Ομολογία, όπως πολλοί υπερορθόδοξοι νομίζουν.
Να κάνουμε μία παρένθεση για να θυμήσουμε την σύναξη που είχε πραγματοποιηθεί στο ΑΟ από τους ζηλωτές Ιερομονάχους και Μοναχούς, λίγο μετά την αλλαγή του ημερολογίου. Είχε συζητηθεί ανάμεσα στα άλλα ζητήματα το αν θα πρέπει να συνεχίσουν να χαιρετούν τους μνημονευτές Μοναχούς και Ιερομονάχους με την λέξη, ''Ευλογείτε''. Οι γεροντότεροι, ανάμεσα τους και ο τότε Αρχιμανδρίτης Ματθαίος, εξέφρασαν την θέση ότι πρέπει να συνεχίσουν να χαιρετούν τους μνημονευτές λέγοντας ''Ευλογείτε'', για να μην εκκοσμικευτεί η φρασεολογία της αγιορειτικής πολιτείας. Τόση σύνεση, διάκριση και σοφία είχαν οι παλαιοί Πατέρες, μάλιστα πολλοί εξ αυτών φυλακίστηκαν για το παλαιό ημερ/λόγιο, σε αντίθεση με κάποιους σημερινούς ακριβολόγους, που εγκλωβισμένοι στο γράμμα του νόμου χάνουν το πνεύμα του που είναι η Αγάπη για την σωτηρία του πλησίον μας. Αν δεν σώσουμε τον πλησίον μας δεν θα σωθούμε λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Όταν ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, δέχτηκε επίσκεψη στο κελλί όπου ήταν εξόριστος στο φρούριο Βιζύη της Θράκης, από τον αιρετικό Επίσκοπο Καισαρείας της Βιθυνίας Θεοδόσιο και τους απεσταλμένους του Αυτοκράτορος, δέχτηκε να συμπροσευχηθεί μαζί τους αρκούμενος μόνο σε μία προφορική υπόσχεση που του έδωσαν ότι όλα θα αποκατασταθούν, αυτό σήμαινε ότι έχασε την ομολογία του επειδή δεν ακολούθησε την τάξη να του δώσουν πρώτα γραπτή την ομολογία τους και μετά να συμπροσευχηθεί με τον αιρετικό Επίσκοπο; Καλό θα ήταν να διαβάσουμε όλοι μας ανεξαιρέτως, μία συλλογή για το τι εδίδασκαν οι Άγιοι ως προς την συμπεριφορά και την στάση μας προς τους πλανημένους αδελφούς μας. Διαβάστε κάνοντας κλικ εδώ.
Το ότι ο Άγιος Ματθαίος λοιπόν, έστελνε ευχές σε Επίσκοπο του νέου και δεχόταν από αυτόν, δεν συνεπάγεται τίποτα από όσα θα ήθελαν οι μη δεχόμενοι τον Άγιο. Το ότι δημοσιεύτηκε και στο βιβλίο με τις διασωθείσες επιστολές του Αγίου, αυτομάτως για τον κάθε σοβαρό μελετητή σημαίνει πως δεν είχε τίποτα να κρύψει η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος των Γνησίων Ορθοδόξων, ως προς την στάση του Αγίου από το 1924 ως την οσιακή κοίμηση του.
Παρακάτω στο άρθρο, αναφέρεται μία πρόσκληση των Γ.Ο.Χ. Φωκίδος, για συνομιλία μεταξύ του Αγίου Ματθαίου και του τότε νεοημερολογίτου Επισκόπου Φωκίδος Ιωακείμ. Αλλά όσα εκεί δήθεν διαδραματίστηκαν, τα περιγράφει ο δυσαρεστημένος από τον Άγιο Ματθαίο, Αρχ/της Ακάκιος Παππάς, εκείνος που πρότεινε στον Άγιο να κάνει Επισκόπους αλλά μετά από 27 μέρες εγκατέλειψε τον Άγιο χωρίς να υπάρχει επισήμως κάποιος λόγος. Ο Αρχ/της Ακάκιος λοιπόν λέει ότι συγκράτησε τον ''μέγα ακριβολόγο'' από το να λειτουργήσει με τον νεοημερολογίτη Επίσκοπο Ιωακείμ. Η ειρωνία με την οποία εκφράζεται είναι εγγύηση ότι όσα λέει είναι αλήθεια; Η σοβαρή πληροφορία συνάδει με ειρωνία;
Εκείνος ο οποίος κατηγορεί τον Άγιο Ματθαίο ότι πήγε δήθεν να λειτουργήσει με τον Επίσκοπο Ιωακείμ, είναι ο Ταλαντίου Ακάκιος, ένας κληρικός ο οποίος εμφανίστηκε από την Αμερική σαν Επίσκοπος αλλα μέχρι τον θάνατο του δεν εμφάνισε το ''Πιστοποιητικό Χειροτονίας'' του. Ως σήμερα δεν έχει δημοσιευτεί το απαραίτητο αυτό χαρτί που αποδεικνύει ότι κάποιος είναι Επίσκοπος. Για ποιό λόγο λοιπόν να πιστέψουμε έναν τέτοιο άνθρωπο;
Υπάρχει επίσης η αναφορά στην εφημερίδα ''Ορθόδοξος Τύπος'' της 6ης Ιουλίου του 1984, όπου σε αυτήν γράφτηκαν τα εξής, '' Κατόπιν αυτών ο Ακάκιος μετά του Αστυφίδη και λοιπών εστράφησαν προς τον Σεραφείμ, υποσχόμενος χρήματα και τα πάντα εάν ούτος εχειροτόνει. Ο Σεραφείμ τελικά δέχθηκε''. Εν ολίγοις η εφημερίδα λέγει ότι ο π. Ακάκιος πλήρωσε για να γίνει Επίσκοπος. Αν λέγει αλήθεια ή όχι η εφημερίδα δεν γνωρίζουμε, ούτε θεωρούμε κάθε δημοσίευμα στον τύπο ακριβές, αλλά δεν γνωρίζουμε να υπήρξε και διάψευση από κάποια Σύνοδο που έλκει τις χειροτονίες της από τον Ταλαντίου Ακάκιο. Αν υπάρχει θα επιθυμούσαμε να την δούμε.
Εκείνοι οι οποίοι λέγουν πως εν αγνοία του πήρε χειροτονία από παλαιονεοημερολογίτη ο π. Ακάκιος Παππάς, είτε λένε ψέματα είτε δεν έχουν διαβάσει την επιστολή του Σικάγου Σεραφείμ, την οποίαν έχουμε στα χέρια μας σε ψηφιακή μορφή για όποιον την ζητήσει. Τέλος εφόσον ο ένας εκ των δύο αρνείτο ότι χειροτόνησε κάποιον Αρχιμανδρίτη Ακάκιο Παππά ονόματι, η χειροτονία φαίνεται ως υπό ενός Επισκόπου γενομένη. Όσο για την δήθεν αναγνώριση των χειροτονιών του 1960 και 1962 υπό της Συνόδου το 1969, έχουμε δημοσιεύσει το χαρτί, το ρωσσικό κείμενο και την μετάφραση, και πουθενά δεν υπάρχει σφραγίδα και Αριθμός Πρωτοκόλλου. Άρα δεν συνήλθε η Σύνοδος για να υπογράψει την αναγνώριση, αλλά 11 Επίσκοποι υπέγραψαν με δική τους πρωτοβουλία, οι λοιποί Επίσκοποι της Συνόδου όμως ήταν πιο πολλοί, 13 στον αριθμό. Οπότε αναγνώριση από την μειοψηφία και μάλιστα με ένα ανεπίσημο χαρτί χωρίς τα απαραίτητα αποδεικτικά δεν είναι αναγνώριση, δεν είναι βεβαίωση, δεν είναι κάτι επίσημο, αλλά κάτι που αποτελεί ενέργεια παρασυνοδική, παράνομη, άκυρη. Ποτέ κανείς δεν έχει διαψεύσει ότι το χαρτί είναι χωρίς Αριθμό Πρωτοκόλλου. Όσο για την ανύπαρκτη δήθεν ανάγλυφη σφραγίδα το αφήνουμε ασχολίαστο...
Χαρτί χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου δεν γίνεται δεκτό ούτε στη πρώτη Δημοτικού. Το ανεπίσημο αυτό χαρτί το ακυρώνει επιπλέον με την έγγραφη άρνηση του, ότι χειροτόνησε Επίσκοπο τον π. Ακάκιο, ο Αρχ/πος Γαλλίας Θεόφιλος. Σημειώστε πως στο χαρτί που εμφανίζουν ως αναγνώριση οι Φλωριναίοι ''ΓΟΧ'', δεν κατονομάζεται ο Αρχ/πος Θεόφιλος, αλλά μόνο το Αρχ/πος Σεραφείμ. Η χειροτονία του (αν έγινε) ήταν αποθήκη παρανομιών και αντικανονικών πράξεων. Δεν υπογράφει επίσης ούτε ο Σαντιάγκο και Χιλής Λεόντιος, ο οποίος εξ όσων φαίνεται ήρθε κρυφά στην Ελλάδα και κρυφά από την Σύνοδο του, των Ρώσσων της Διασποράς, και χειροτόνησε Φλωριναίους Επισκόπους το έτος 1962.
Ουδείς ποτέ μας έχει απαντήσει σε αυτά, τα οποία δεν τα γράφουμε πρώτη φορά. Αντιθέτως οι απαντήσεις που δίνουν είναι διάφορα περιστατικά τα οποία έγραψαν οι τότε αντιπαθούντες (;) τον Άγιο Ματθαίο. Επί της ουσίας καμία απάντηση ποτέ.
Ρωτάμε, αδελφοί μας Φλωριναίοι πώς έχετε Αποστολική Διαδοχή αφού οι χειροτονίες σας αν και όσες έγιναν, έγιναν κρυφά και σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες τέτοιες χειροτονίες είναι αντικανονικές; Οι απαντήσεις που λαμβάνουμε είναι ανώνυμα ειρωνικά σχόλια στο ιστολόγιο μας και δημοσίως αναφορές σε άσχετα γεγονότα με την ερώτηση μας και σχετικά με το τι έκανε η Ηγουμένη Μαριάμ στο Μοναστήρι. Η Μαριάμ ακόμα και η πιο αμαρτωλή του κόσμου να ήταν αυτό δε θα μας το ζητήσει Ο Θεός στο ουράνιο δικαστήριο. Μήπως όμως Ο Κύριος μας ζητήσει λόγο γιατί δεν παραδεχόμαστε τις εκκλησιαστικές παρανομίες; Μήπως μας ζητηθεί λόγος διότι αρνηθήκαμε να κάνουμε σοβαρό διάλογο και αναμασούσαμε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να απαντούμε επί της ουσίας;
Για τον διάλογο μεταξύ Αγίου Ματθαίου και Επισκόπου Φωκίδος Ιωακείμ, γίνεται αναφορά και στο βιβλίο του Επισκόπου Ιωακείμ, όταν ούτος πια έγινε Μητροπολίτης Δημητριάδος, και το συνέγραψε δίδοντας τον τίτλο, ''Το παλαιοημερολογιακόν ζήτημα εν Ελλάδι'', στο Βόλο το έτος 1948, περιγράφοντας το γεγονός στις σελ. 30-37.
Βλέπουμε μία πολεμική κατά του Αγίου από δύο μέτωπα, τον π. Ακάκιο Παππά και τον Επίσκοπο Ιωακείμ. Επιπλέον βλέπουμε αναδημοσίευση αυτών των ιστοριών από ιστολόγια του παλαιού ημερ/γίου, τα οποία υποστηρίζουν Συνόδους που δέχονται να μεταδίδουν τα μυστήρια τους σε εκείνους που οι ίδιες αυτές Σύνοδοι με Εγκυκλίους τους λέγουν ότι είναι εκτός Εκκλησίας! Γιατί να λάβει κάποιος σοβαρά τα επιχειρήματα αυτών των ανθρώπων με τέτοιες αντιφάσεις και αυτό-αναιρέσεις;
Αφού αναιρέσαμε τα μυθεύματα των τότε ανυπάρκτων συναγωνιστών του Ιερομονάχου Ματθαίου, βλέπουμε να κατακρίνονται και οι οράσεις διαφόρων Ορθοδόξων, οι οποίες αν συγκριθούν με οράματα Αγίων και άλλων πνευματικών διηγήσεων είναι κατά πολύ πιο ήπιες και μέσα στο Ορθόδοξο πνεύμα. Αν διαβάσει κάποιος Χριστιανός τον βίο του Αγίου Ανδρέα δια Χριστόν Σαλού, θα δει πως είναι γεμάτος από φρικτές οράσεις των κολασμένων, των κολάσεων, καθώς και των τόπων του Παραδείσου. Ίσως κάποιοι δεν έχουν διαβάσει βίους Αγίων και τους μοιάζει ο Άγιος Ματθαίος σαν πνευματικός τρομοκράτης. Σε συνδυασμό με την δήθεν ασυνέπεια του σε ζητήματα πίστεως, αυτές οι διηγήσεις τον κάνουν να δείχνει υποκριτής.
Αλλά και πάλι πέφτουν στο κενό οι προσπάθειες να απαξιωθεί το έργο του Αγίου Ματθαίου, αφού αποδείξαμε μέσα από την εκκλησιαστική ιστορία ότι ουδέποτε συναντήθηκε με τον Πατριάρχη Μελέτιο εν Αγίω Όρει, ουδέποτε μνημόνευσε νεοημερολογίτη Επίσκοπο ή λειτούργησε μετ' αυτού ο τότε Ιερομόναχος Ματθαίος, και οι διηγήσεις του είναι ορθοδοξότατες ως άμεση συνέχεια της Πατερικής διδαχής περί μνήμης θανάτου, της κρίσης που μας αναμένει όλους και των κολάσεων. Στοιχεία που τόνιζαν οι Άγιοι ώστε να γρηγορούν οι Χριστιανοί. Σήμερα αντικαταστάθηκε η διδασκαλία αυτή με ευχάριστες διηγήσεις, που δεν αναφέρουν σχεδόν ποτέ την κόλαση, τους δαίμονες και τα πνευματικά μαρτύρια της ψυχής του αμετανοήτου αποθανόντος, διότι έτσι επιβάλει η νέα εποχή και βλέπουμε πως πολλοί αναπαύονται σε αυτόν τον ουδέτερο χριστιανισμό. Εφησυχάζει αυτού του είδους η ανώδυνη διδασκαλία.
Όσοι στον ενεστώτα χρόνο είναι ξένοι προς την Ορθόδοξη θεραπεία που μας άφησαν οι Άγιοι, δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η κόλαση είναι μία πραγματικότητα που μας αναμένει όλους αν δεν κάνουμε ουσιαστική μετάνοια σε αυτή την ζωή. Ο σατανάς όμως δεν θέλει να θυμόμαστε ότι υπάρχει και ότι μας προτρέπει να κάνουμε πράξεις και σκέψεις που διώχνουν Τον Θεό από κοντά μας. Πολλοί σύγχρονοι ιεροκήρυκες δεν αναφέρουν σχεδόν ποτέ την κόλαση, τον θάνατο, την Θεία Δίκη. Με βάση αυτό το νεοεποχιτικό πνεύμα ίσως πολλοί βλέπουν με τρόμο την διδασκαλία του Αγίου Ματθαίου, η οποία δεν έχει ουδεμία διαφορά από όσα έλεγαν οι Άγιοι σε κάθε ευκαιρία.
Αν βάλουμε όμως τους εαυτούς μας στην εποχή του 1930, θα δούμε ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι τότε. Οι Χριστιανοί δεν αντιμετώπιζαν τον θάνατο με φόβο όπως σήμερα. Άλλωστε ο θάνατος ήταν επισκέπτης σε κάθε σπίτι. Κάθε μάνα είχε χάσει κάποιο ή κάποια από τα παιδιά της. Η γρίπη και άλλες απλές ασθένειες τότε ήταν αιτία θανάτου. Ιατροί δεν υπήρχαν παντού, χρήματα ελάχιστα. Ποιός τα είχε ώστε να αγοράσει φάρμακα ακόμα κι αν κατάφερνε να πάει σε ιατρό; Ο μέσος όρος ζωής ήταν μισός από ότι είναι σήμερα. Οι εφημερίδες έγραφαν για ανθρώπους ηλικίας 45 ετών τον χαρακτηρισμό ''γέροι''... Μία κοπέλα τότε σε ηλικία 25 ετών ήταν ήδη ''γεροντοκόρη'' όπως κακώς έλεγαν τις άγαμες. Άλλα τα δεδομένα λοιπόν της εποχής τότε, τελείως διαφορετικά σήμερα.
Ο Άγιος Ματθαίος σε μία εποχή εκβιομηχανοποιήσεως της Ελλάδος, όταν μετατρέπετο η αγροτική οικονομία σε βιομηχανική, με αποτέλεσμα την εσωτερική μετανάστευση των Ελλήνων, την σταδιακή αποξένωση του ανθρώπου από τον ίδιο του τον εαυτό και την ταύτιση του με την υλικοτεχνική ανάπτυξη, ήταν εκ των ολίγων μετά τον Άγιο Νεκτάριο, ο οποίος φρέναρε με την διδαχή του τον αθεϊσμό, τον υλισμό, την αποθρησκευτικοποίηση του Ορθοδόξου Έλληνος. Οι Χριστιανοί έμαθαν το κομποσχοίνι, έμαθαν τις καθημερινές προσευχές αν θέλουν να σωθούν, έμαθαν την Μοναχική πολιτεία και την αγάπησαν. Είναι τυχαίο το ότι όλοι οι Αγιορείτες ίδρυσαν Μοναστήρια αλλά μόνο του Αγίου Ματθαίου είχε τόση φήμη ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες; Αν ο Άγιος Ματθαίος ήταν υποκριτής όπως θεωρούν κάποιοι, θα έφτιαχνε ένα από τα μεγαλύτερα γυναικεία μοναστήρια στην τότε ελεύθερη δυτική Ευρώπη; Η ανατολική ήταν υπό την κυριαρχία του άθεου Κομμουνισμού όπου με σατανική μανία διέλυσε σχεδόν όλα τα μοναστήρια. Είναι τυχαίο ότι όσοι εξέδιδαν Προσευχητάρια και Τετραευαγγέλια μετά από εκείνον, είχαν μιμηθεί τον Άγιο Ματθαίο; Αν ήταν υποκριτής γιατί τον αντέγραφαν και έκαναν εκδόσεις που ήταν ίδιες με εκείνου;
Ο Άγιος Ματθαίος συγκέντρωσε πάνω από 170 Μοναχές ως την οσιακή κοίμηση του, οι οποίες εμπιστεύθηκαν την σωτηρία τους στον πνευματικό τους Άγιο πατέρα. Αργότερα οι δύο μονές του Αγίου έγιναν μικρές πολιτείες Μοναχών και Μοναζουσών. Στην γυναικεία Μονή έφτασαν μέχρι και άνω των 200 αφιερωμένων ψυχών και στην ανδρική πλησίον των 150. Μήπως η ζηλοφθονία που έσπειρε ο διάβολος ήταν η αιτία να ξεσπάσουν τόσα σκάνδαλα με κέντρο το μοναστήρι της Κερατέας;
Παρακάτω ο Άγιος που και μετά θάνατον διώκεται, χαρακτηρίζεται δήθεν ως διακατεχόμενος από εγωϊσμό που τον έτρεφε η συμπεριφορά των πνευματικών του τέκνων και οι μαθητές του χαρακτηρίζονται από προσωπολατρεία την οποίαν είχαν προς τον Άγιο. Επίσης η σχέση μεταξύ Αγίου Ματθαίου και πνευματικών του παιδιών ορίζεται ως αρρωστημένη, χωρίς ο αδελφός αρθρογράφος να μας εξηγεί με ποιά βάση τα λέει αυτά και τα αφήνει να αιωρούνται ώστε να απαξιώνει και πάλι όχι μόνο τον ίδιο τον Άγιο, αλλά και τους ορθοδόξους που εξομολογούντο στον Άγιο τότε. Έχετε δει πουθενά γραμμένο από κάποιον ακραίο Ματθαιϊκό να χαρακτηρίζει Ορθοδόξους παλαιοτέρων εποχών ως έχοντας αρρωστημένες σχέσεις με τους πνευματικούς τους; Εμείς δεν έχουμε εντοπίσει κάτι τέτοιο. Αν κάποιος το εντοπίσει θα θέλαμε να το δούμε και εμείς.
Εμείς δεν ασχολούμεθα με το τί είδους και ποιότητος σχέσεις είχαν ή έχουν οι πνευματικοί με τα τέκνα τους. Ποτέ δεν σχολιάσαμε εμείς τουλάχιστον, αν κάποιοι ή κάποιος είναι σε σχέση ή εξάρτηση αρρωστημένη με τον Επίσκοπο ή τον Ιερέα που τον εξομολογεί. Αυτό να ενημερώσουμε τον αρθρογράφο, πως Ο Θεός δεν θα του το ζητήσει εν ώρα Κρίσεως διότι δεν τον αφορά ποιά σχέση είχαν οι Μοναχές, οι Μοναχοί και οι λαϊκοί με τον Άγιο Ματθαίο. Επιπλέον ακόμα και αρρωστημένη σχέση να είχαν κάποιοι με τον Άγιο Ματθαίο, αυτό δεν συνεπάγεται ότι δεν αγίασε ο Επίσκοπος Ματθαίος. Να θυμηθούμε την περίπτωση του Αγίου Ιερωνύμου όπου τον συνόδευαν πάντα δύο γυναικεία πρόσωπα και εξ αιτίας αυτού του φαινομένου πολλοί, ανώριμοι πνευματικώς, σκανδαλίστηκαν.
Εμάς επειδή μας αφορά η σωτηρία της ψυχής μας, δεν ασχολούμεθα με ζητήματα που Ο Θεός δεν θα μας ζητήσει λόγο. Ασχολούμεθα μόνο με το αν είναι οι Επίσκοποι που χρησιμοποιούν το παλαιό ημ/λόγιο στην Ελλάδα, Ορθόδοξοι και Επίσκοποι.
Όσο για το οίηση που προσάπτεται στον Άγιο Ματθαίο είναι δυνατόν ένας πνευματικός να είναι υπερήφανος και να μαζέψει γύρω του εκατοντάδες Μοναχούς και Μοναχές; Όσοι είναι πνευματικώς ανεπαρκείς, δεν μπορούν να στερεώσουν τόσα παιδιά στο μοναχισμό. Θα έχουν πολλές επιστροφές Μοναχών τους στο κόσμο, όπως έχουμε παραδείγματα από ιστορικές Μονές εντός και εκτός Αγίου Όρους. Στην περίπτωση του Αγίου Ματθαίου είχαμε μόνο Μοναχικές κλήσεις, και ελάχιστες επιστροφές Μοναχών στο κόσμο σε συνδυασμό με έναρξη εγγάμου βίου.
Από τις επιστολές του Αγίου Ματθαίου, μεταξύ αυτού και των παιδιών του, διαβάζουμε ένα γράμμα πνευματικής αγάπης, από την μετέπειτα Ηγουμένη Μαριάμ προς τον Ιερομόναχο Ματθαίο. Το οποίο μόνο κάποιος ξένος προς την πνευματική παράδοση της Ορθοδοξίας θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως γράμμα που αποδεικνύει μία αρρωστημένη σχέση. Δεν υπάρχει κανένα ανορθόδοξο υπόβαθρο στα γραφόμενα της πνευματικής κόρης του Αγίου, υπάρχει μόνο ο έντονος πόνος της απουσίας του πνευματικού. Ας δούμε τι διδάσκει ο μέγας της Μοναχικής πολιτείας Διδάσκαλος, Όσιος Ιωάννης ο συγγραφεύς της Κλίμακος. Στο κεφάλαιο ''Περί υπακοής'' του εν λόγω βιβλίου γράφει, ''Υπακοή σημαίνει ενταφιασμός της ιδικής μας θελήσεως και ανάστασις της ταπεινώσεως. Δεν αντιλέγει ο νεκρός ούτε ξεχωρίζει τα καλά από εκείνα που του φαίνονται ως πονηρά. Υπακοή σημαίνει να αποθέσωμε την ιδική μας διάκρισι στην πλούσια διάκρισι του Γέροντος''. Κάποιος ξένος σε σχέση με την Ορθόδοξη διδαχή θα απορήσει διαβάζοντας αυτά τα πλούσια σε σοφία λόγια και θα θεωρήσει πως οι Μοναχοί είναι άβουλα πλάσματα, όργανα στα χέρια κάθε συμπλεγματικού γέροντος. Όμως αν κάποιος θέλει να σώσει την ψυχή του δεν μπορεί παρά να θαυμάσει τον πλούτο της υπακοής που διδάσκει ο Όσιος Ιωάννης και εφήρμοσε απολύτως ο Άγιος Ματθαίος. Πολλοί ίσως θα έλεγαν πως αυτά είναι αρρωστημένα πράγματα, διότι δεν γνωρίζουν την σοφία των Πατέρων της Ορθοδοξίας.
Όσο για το ότι ακολούθησαν ως και το σχίσμα τον Άγιο Ματθαίο τα παιδιά του, αυτό το έχουμε απαντήσει στις ιστορικές μελέτες μας στις οποίες παραπέμπουμε συχνάκις και ουδέποτε κάποιος μας έχει απαντήσει επί των γραφομένων μας.
Ας δούμε άλλο ένα δείγμα του κατά πόσο είναι αρρωστημένη η αφοσίωση και υπακοή στον Γέροντα. Γράφει στο Γεροντικό στη σελ. 314, Έκδοσις Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητος ''Λυδία'', 1992, Θεοδώρας Χαμπάκη, Ηγουμένης Ι. Μονής Οσίου Θεοδοσίου,
''Ανέβηκε κάποτε κάποιος κοσμικός στη σκήτη του αββά Σισώη και ζήτησε να τον κάνει Μοναχό.
-Άφησες στον κόσμο κάποιον στενό συγγενή; Τον ρώτησε ο Γέροντας.
- Ναί ένα γυιό, αββά.
- Πήγαινε να τον ρίξης πρώτα στο ποτάμι κι ύστερα έλα να σε κάνω Μοναχό, του είπε ο αββάς Σισώης.
Χωρίς δισταγμό ο άνθρωπος έφυγε να εκτελέση την προσταγή του. Ό Όσιος όμως έστειλε πίσω του το μαθητή του να τον παρακολουθήση και να τον εμποδίση από ένα τέτοιο εγχείρημα. Μόλις τον πρόφθασε εκείνος, έτοιμο να ρίξη το παιδί του στο ποτάμι και τον εμπόδιζε.
-Μη με εμποδίζεις αδελφέ, του έλεγε ο άνθρωπος. Αυτή είναι η προσταγή του αββά μου.
Ο αδελφός τότε του εξήγησε πως ήθελε να τον δοκιμάση ο Γέροντας και μετά βίας τον έπεισε. Μόλις επέστρεψαν στη σκήτη, ο αββάς Σισώης τον έκανε αμέσως Μοναχό, γιατί αποδείχτηκε τέλειος υποτακτικός''.
Ο Όσιος Σισώης είναι ένας εκ των ιεροτέρων μορφών του ασκητισμού στην Ορθόδοξη παράδοση και σίγουρα ουδείς τόλμησε ποτέ να χαρακτηρίσει την ιστορία αυτή μεταξύ κοσμικού και αββά Σισώη, αρρωστημένη. Απ' όσο γνωρίζουμε ποτέ ο Άγιος Ματθαίος δεν ζήτησε κάτι παρόμοιο από κάποιον υποψήφιο Μοναχό του αλλά και πάλι κατηγορείται. Τέτοιες αληθινές ιστορίες θα βρείτε πολλές στα γεροντικά της παραδόσεως μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου