Πῶς διακρίνονται τά τέκνα τοῦ Θεοῦ ἀπό τά τέκνα τοῦ διαβόλου.

Αγίου Ιουστίνου του Τσέλιε (Πόποβιτς)

 

«Εν τούτω φανερά εστι τα τέκνα του Θεού και τα τέκνα του διαβόλου∙ πας ο μη ποιών δικαιοσύνην ουκ έστιν εκ του Θεού και ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού (Α’ Ιωάν. 3,10).»
 

Από το δίκαιο και την αγάπη διακρίνονται τα τέκνα του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο από τα τέκνα του διαβόλου. Ενώ τα τέκνα του διαβόλου διακρίνονται από την αδικία και το μίσος, από την αμαρτία και την ανομία.
 

Στην πραγματικότητα υπάρχουν στον κόσμο δύο οικογένειες: του Θεού και του διαβόλου. Κάθε άνθρωπος ανήκει σε μία απ’ αυτές. Εάν είναι φιλοδίκαιος, ανήκει στου Θεού. Εάν είναι φιλάμαρτος – στου διαβόλου.
 

«Ουκ έστιν εκ του Θεού» όχι μόνο όποιος πράττει αδικία, αλλά και «πας ο μη ποιών δικαιοσύνην»∙ «ουκ έστιν εκ του Θεού» όχι μόνο όποιος μισεί τον αδελφό του, αλλά και «ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού».

 

Είναι το αλάνθαστο ευαγγελικό θεανθρώπινο μέτρο που σωστά δείχνει σε ποια από τις δύο οικογένειες ανήκει κάθε άνθρωπος: στου Θεού ή στου διαβόλου. Το δίκαιο και η αγάπη: το δίκαιο ως σύνολο όλων των ευαγγελικών αρετών, η αγάπη ως θεϊκή δύναμη που τις πραγματώνει, είναι το σημάδι των παιδιών του Θεού, των υιών του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο.

 

Γι’ αυτά και δι’ αυτών εκείνοι ζουν και λόγω αυτών πεθαίνουν. Το ανθρώπινο ον μπαίνει στην οικογένεια του Θεού, στη βασιλεία του Θεού, μόνο εάν η δικαιοσύνη του είναι «πλείον των γραμματέων και Φαρισαίων» (Ματθ. Ε΄, 20), δηλαδή εάν είναι θεϊκή, θεανθρώπινη, και όχι ανθρώπινη, ουμανιστική, ανθρωποπρεπής.

π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πλώ

Πηγή: hristospanagia.gr

 

(Σχόλιο Εγκολπίου: Πόσοι από μας που νομίζουμε ότι είμαστε Χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι, είμαστε πραγματικοί μαθητές του Χριστού; Εκείνος μας λέει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο του, ότι αυτό θα είναι το γνώρισμα μας στους άλλους ότι είμαστε μαθητές του, αν έχουμε αγάπη μεταξύ μας. 

Όμως τί κατήφορος πνευματικός! Τί πτώση έχουμε οι σημερινοί Χριστιανοί όταν λοιδορούμε τον διπλανό μας, όταν καταδικάζουμε τους άλλους για τις διαφορετικές τους απόψεις αντί να ευχόμεθα στον Κύριο να μας φωτίζει όλους. 

 

Τί στεγανά έχουμε οι σημερινοί Χριστιανοί που απορρίπτουμε όχι τις κακές ιδέες αλλά κρίνουμε και τον άνθρωπο που τις έχει, αντί ν' αφήσουμε την κρίση στον Θεό. Μικροί πάπες, μικροί αλάθητοι που μιλούμε σαν αυθεντίες χωρίς καμία αυθεντία. 

 

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος διδάσκει πολύ ευαγγελικά ότι δεν πρέπει να αποστρεφόμεθα τον άνθρωπο αλλά τις ιδέες του αν αυτές είναι κατά του Θεού και κατά των ανθρώπων. Εμείς σήμερα έχουμε το φρικτό έθιμο να απορρίπτουμε ως λάθος ό,τι δεν γνωρίζουμε, και μάλιστα ν' απορρίπτουμε και τον άνθρωπο γιατί διαφωνεί μαζί μας. Δηλαδή καταργούμε την εντολή του Θεού για αγάπη και κρατάμε τις ιδέες μας ως το στέγαστρο του εγώ μας.

 

Και αν οι ιδέες μας είναι αντιβιβλικές και αντιπατερικές πόσο μακρυά είμαστε από τον Ιησού τον Κύριο μας;)