Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Πως μπορούσε να φταίξει ένα παιδί που γεννήθηκε τυφλό;

Τι εννοούσαν οι μαθητές του Χριστού όταν ρώτησαν τον Χριστό, κατά το θαύμα του τυφλού παιδιού, τι έφταιξε αυτός ή οι γονείς αυτού και γεννήθηκε τυφλός; 
 
Τό περιστατικό τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ περιγράφεται στό 9ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου. Ἑρμηνεύοντας ὁ Χρυσόστομος τήν ἀπορία τῶν μαθητῶν ἀναφέρει ὅτι οἱ μαθητές ἔχουν κατά νοῦ τή θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ πού προηγήθηκε, ὅπου ὁ Χριστός συνέδεσε ἄμεσα τήν ἁμαρτία μέ τήν ἀσθένεια παραγγέλλοντας τό «ἴδε ὑγιής γέγονας, μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἰω 5,14). Στή μεταφυσική αὐτή διάσταση τοῦ θέματος οἱ μαθητές ἀναρωτιοῦνται: ἔστω ὅτι ὁ θεραπευθείς παράλυτος ἀσθένησε ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Στή συγκεκριμένη, ὅμως, περίπτωση τί ἔχει νά τούς πεῖ ὁ διδάσκαλός τους, ποιός μπορεῖ νά εὐθύνεται; Τό ἐρώτημα, δηλαδή, γιά τό ἄν εὐθύνεται ὁ ἴδιος ὁ τυφλός εἶναι μάλλον ρητορικό, ἀλλά διατυπώνεται ἐπειδή ὑπάρχει τό προηγούμενο μέ τόν παραλυτικό.

Μία δεύτερη ἑρμηνεία που προτείνει ὁ ἴδιος πατέρας, εἶναι ὅτι οἱ μαθητές δέν ἀπευθύνουν ἐρώτηση πρός τό Χριστό, ἀλλά ἀποροῦν μέ τήν κατάσταση τοῦ τυφλοῦ: εἶναι σάν νά μουρμουρίζουν τό «τί ἔφταιξε τό παιδί;», ὅπως θά λέγαμε κι ἐμεῖς σήμερα.

Ἐπίσης, ὑπῆρχε συγκεκριμένη διδασκαλία τῶν ραββίνων (μέ ἀφορμή κυρίως τό Ψαλ 50,7) σύμφωνα μέ τήν ὁποία τό ἔμβρυο εἶναι δυνατόν νά ἀμαρτάνει. Ἐξάλλου, στήν ἐβραϊκή γλώσσα δέν ὑπάρχει λέξη πού νά ἀντιστοιχεῖ στό ἔμβρυο. Ὑπάρχει μόνο ἡ λέξη «παιδί», γεγονός πού ἐπηρεάζει καί τή γενικότερη ἀντιμετώπιση καί ἀντίληψη περί τοῦ ἐμβρύου.
 
Πηγή: orthodoxanswers.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες