Eustace Mullins: Ο Πόλεμος κατά του Χριστιανισμού...

Απόσπασμα από άρθρο του Eustace Mullins που δημοσιεύθηκε στο Christian Defense League, τον Οκτώβριο του 1982.

Τα πιο καταστροφικά πλήγματα εναντίον της χριστιανικής θρησκείας γίνονται τώρα από μέσα, καθώς Εβραίοι έχουν διεισδύσει στις χριστιανικές κοινότητες, συχνά σε υψηλότερα επίπεδα, με μοναδικό σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο τους.

Δεν θέλουν τίποτα λιγότερο από την απόλυτη εκμηδένιση της χριστιανικής πίστης και την αιώνια υποδούλωση των θυμάτων τους, τους οποίους αποκαλούν πάντοτε με απόλυτη περιφρόνηση ως «Goyim», δηλ. βοοειδή.

 

Όταν ένας Εβραίος που «ασπάστηκε τον χριστιανισμό» πρόσφατα έγινε Αρχιεπίσκοπος του Παρισιού, οπότε η ηγεσία μιας από τις παλαιότερες και πιο πιστές κοινότητες χριστιανοσύνης έπεσε στα χέρια των Εβραίων, λίγοι κατάλαβαν το τι είναι "προσήλυτος Εβραίος". (Σχ. ΚΟ: Πρόκειται για τον Aaron Jean-Marie Lustiger, - στην φωτογραφία αριστερά - που γεννήθηκε το 1926 και πέθανε το 2007 και ο οποίος υπήρξε Επίσκοπος Παρισιού το διάστημα 1981 - 2005. Ο Lustiger πάντοτε ισχυριζόταν ότι ήταν πάντα ένας Εβραίος, θεωρώντας τον όρο «εβραϊκός»/«ιουδαϊκός» με την εθνική σημασία και όχι αποκλειστικώς με την θρησκευτική. Υποστήριξε σθεναρά το κράτος του Ισραήλ, κάτι που τον έφερε σε σύγκρουση με την επίσημα ουδέτερη στάση του Βατικανού, αλλά κέρδισε την εβραϊκή υποστήριξη. Είχε επιτεθεί μάλιστα με σφοδρότητα το 1996, σε έναν καθολικό ιερέα ο οποίος είχε εκδηλώσει την υποστήριξή του στο βιβλίο του Ροζέ Γκαρωντύ (Roger Garaudy) "Οι Θεμελιώδεις Μύθοι Της Ισραηλινής Πολιτικής". Ο Lustiger έλεγε: «Γεννήθηκα Εβραίος και έτσι παραμένω, ακόμη και αν αυτό είναι απαράδεκτο για πολλούς. Για μένα, η αποστολή του Ισραήλ είναι να φέρει στο φως τα ‘γκογίμ’. Αυτή είναι η ελπίδα μου και πιστεύω ότι ο χριστιανισμός είναι το μέσο για την επίτευξή του". Ο πρώην επικεφαλής ραβίνος της Γαλλίας, Ραβίνος René Samuel Sirat, ανέφερε ότι ο Lustiger εισήλθε στην Συναγωγή να απαγγείλει Καντίσς – την προσευχή των Εβραίων που πενθούν - για τη μητέρα του).

Η επίθεση κατά του Χριστιανισμού γίνεται σε όλα τα επίπεδα. Η ‘Canadian Jewish News’, στις 7 Ιανουαρίου του 1982, γράφει: "Οι Γερμανοί σήμερα έχουν προσωπική ευθύνη να υποστηρίξουν τους Εβραίους και το Ισραήλ και να καταγγείλουν τον ρατσισμό σε όλο τον κόσμο, είπε ο Ραβίνος Erwin Schild της Συναγωγής Adath Israel πρόσφατα, σε μια διάλεξη που χρηματοδοτήθηκε από το χριστιανικό-εβραϊκό Διάλογο του Τορόντο, την Λίγκα της B'nai B'rith για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη συναγωγή".

Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας «χριστιανός» δεν είχε το δικαίωμα να μιλήσει στο «χριστιανικό-εβραϊκό Διάλογο», και μόνο οι εβραϊκοί σκοποί συζητήθηκαν. Ο Schild, επίσης, είπε, "Μετά το Άουσβιτς, δεν μπορείτε να αρνηθείτε το κακό της ανθρωπότητας, ακόμη και της χριστιανικής φύσης."

Σε απόσπασμα από τη Newark Sunday Star Ledger της 21 Μαρτίου 1982, αναφέρονται τα λόγια του Αρχιεπισκόπου του Newark, Peter L. Gerety από την 24 σελίδων σημαντική ποιμαντική επιστολή του προς τους Καθολικούς που τους καλεί να «ξεριζώσουν τον αντισημιτισμό» στη ζωή τους, και "να προσέλθουν σε διάλογο και συνεργασία με τους Εβραίους που βασίζεται στην κοινή βιβλική κληρονομιά τους."

Για αιώνες, καθολικοί ηγέτες προειδοποιούσαν το ποίμνιό τους εναντίον των Εβραίων και διέταζαν ότι κανένας Εβραίος δεν πρέπει να ρυπαίνει ποτέ ένα χριστιανικό τόπο λατρείας με την παρουσία του, αλλά τώρα αυτοί οι ηγέτες έχουν εγκαταλείψει τις θρησκευτικές παραδόσεις.

Ο Αρχιεπίσκοπος δεν προτείνει μόνο, αλλά «κατευθύνει» τους καθολικούς να «συνεργάζονται» με τους Εβραίους.

Για το ίδιο ζήτημα ο επίσκοπος Joseph A Francis, "κάλεσε τους καθολικούς σε όλη την Επισκοπή του Νιούαρκ να εξορκίσουν το ρατσισμό".

Ούτε αυτός ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Gerety απαίτησαν οι Εβραίοι να εγκαταλείψουν τον φανατικό ρατσισμό και το μίσος τους για όλους τους πολιτισμένους λαούς. Μπορεί αυτό να είναι «θρησκευτικό δόγμα» που πρέπει να ακολουθήσουμε;

 

Η εφημερίδα ‘Miami Herald’, στις 26 Φλεβάρη του 1982, ανέφερε ότι ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Begin, φέρεται να είχε ζητήσει από τον Καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ: "Πέστε στα γόνατά και ζητήστε τη συγχώρεση από τον εβραϊκό λαό." (Σχ. ΚΟ: Τέτοιο περιστατικό είχε συμβεί στην Πολωνία στις 7 Δεκεμβρίου 1970, όταν ο τότε καγκελάριος της Γερμανίας Βίλλυ Μπράντ (Willy Brandt) - βλέπε φωτογραφία - γονάτισε μπροστά στο μνημείο του γκέτο της Βαρσοβίας, ζητώντας συγνώμη για τα θύματα του Ναζισμού. Αλλά φαίνεται δεν ήταν αρκετό…)

Αυτή είναι η μόνη φορά στην ιστορία που ο ηγέτης ενός έθνους διατάζει τον ηγέτη ενός άλλου έθνους να πέσει κάτω να γονατίσει, ως μια έσχατη χειρονομία υποταγής και σκλαβιάς.

Μέσα στους αιώνες, οι Εβραίοι δεν είχαν τη δύναμη να καμαρώσουν δημοσίως για το στόχο της υποδούλωσης των χριστιανών και την καταστροφή των τυχόν Χριστιανών ηγετών που τόλμησαν να αντιταχθούν. Κατά τη διάρκεια αυτών των αιώνων, οι Εβραίοι ανέπτυξαν πολλές πονηρές πρακτικές προκειμένου να συνεχίσουν το έργο τους.

Μια από τις πιο φαύλες τεχνικές ήταν μεταμφίεσή τους ως «πρώην Εβραίοι που ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό», γνωστοί στην Ισπανία και την Πορτογαλία ως "conversos" ή "Marranos", ή "Εβραίοι που σημάδεψαν (amarran) τη πίστη.

 

Η εγκυκλοπαίδεια Colliers αναφέρει: "Οι Εβραίοι της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, οι οποίοι κάτω από την απειλή έγιναν Χριστιανοί. Μερικοί Marranos ενεργά αποδέχτηκαν τον χριστιανισμό, αλλά πολλοί από αυτούς παρέμειναν Ιουδαίοι στα κρυφά, ενώ άλλοι περίμεναν μόνο μια ευκαιρία για να αποτινάξουν την χριστιανική μεταμφίεση τους. Πολλοί Marranos ανήλθαν σε θέσεις μεγάλης προβολής και στη συνέχεια παντρεύτηκαν με άτομα από ευγενείς και πλούσιες ισπανικές οικογένειες".

Σε περιοχές που παρέμειναν κατά κύριο λόγο χριστιανικές, οι Εβραίοι έπρεπε να περιμένουν εκατοντάδες χρόνια πριν γίνουν αρκετά ισχυροί για να αποτινάξουν την «χριστιανική μεταμφίεσή τους». Όταν το κράτος του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1948, οι Εβραίοι σε πολλά έθνη «βγήκαν μπροστά» για να ανακοινώσουν ότι ήταν «Marranos» ή «ψευδο-χριστιανοί» και είχαν διατηρήσει αυτή τη μεταμφίεση στις οικογένειές τους για χρονικό διάστημα μέχρι και πεντακόσια χρόνια.

Τώρα ήταν όλο χαρά που εγκατέλειψαν την μασκαράτα τους και ανακοίνωναν στον κόσμο ότι ουδέποτε είχαν πιστέψει στις αρχές του Χριστιανισμού. Ήταν Εβραίοι και τίποτα άλλο παρά Εβραίοι, δια μέσου των αιώνων.

Η Εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρει ότι «οι Conversos παρέμειναν εντός των εβραϊκών κοινοτήτων στις πόλεις, επειδή τα επαγγέλματά τους (έμποροι, γιατροί, ράφτες) αποτελούσαν μονοπώλιο των Εβραίων». Το 1499, οι νόμοι απαγόρευσαν στους conversos να κατέχουν δημόσια ή εκκλησιαστικά αξιώματα. Τον 16ο αιώνα, πέρασαν νόμοι που ονομάστηκαν «limpieza de Sangre», ή νόμοι της καθαρότητας του αίματος, για να σταματήσει η ταχεία επιμειξία των Marranos με ευγενείς ισπανικές οικογένειες.

 

Στην ιστορία του για τους Εβραίους, ο Josef Kastein, σ. 231, γράφει: «Ήδη από τον 6ο αιώνα οι Μεροβιγκιανοί ηγεμόνες της φραγκικής αυτοκρατορίας θέσπισαν το Πάσχα, κανένας Εβραίος να μην εμφανίζεται στους δρόμους για τέσσερις ημέρες». Στο βιβλίο, στη σ. 233, ο Kastein γράφει, «Μερικοί από τους Εβραίους, που ήταν προσκολλημένοι στα κτήματά τους, προσποιήθηκαν ότι ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό».

Σημειώστε ότι δεν περιγράφει κάποιους φτωχούς Εβραίους ράφτες στα γκέτο, αλλά Εβραίους με μεγάλες εκτάσεις.

( Σχ. ΚΟ: Ο γεννημένος στην Γερμανία συγγραφέας Josef Kastein, (πραγματικό όνομα Julius Katzenstein, γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1890 στη Βρέμη και πέθανε στις 13 Ιουνίου 1946 στην Χάιφα), έμεινε γνωστός για το έργο του «Eine Geschichte der Juden», που δημοσιεύθηκε το 1931. Σύμφωνα με τον Βρετανό συγγραφέα Douglas Reed, ο Kastein ήταν «ένας πολύ ένθερμος σιωνιστής ιστορικός, ο οποίος έλεγε ...ότι η Παλαιά Διαθήκη ήταν στην πραγματικότητα ένα πολιτικό πρόγραμμα, που συντάχθηκε για να ανταποκριθεί στις συνθήκες της εποχής.... και ότι ο νόμος που προβλέπει η Παλαιά Διαθήκη πρέπει να εκπληρωθεί κατά γράμμα ». [‘The Controversy of Zion’, Douglas Reed]).

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, λέει ο Kastein «οι μοναχοί κάλεσαν το λαό να εξοντώσει τους Εβραίους».

Το Πάσχα του 1506, όταν ορισμένοι Marranos στη Λισσαβόνα ανακαλύφθηκε ότι έκαναν προετοιμασίες για τον εορτασμό του Πάσχα, οι μοναχοί διοργάνωσαν το "Γάμο του Αίματος της Λισσαβώνας'' και πάνω από δύο χιλιάδες Εβραίοι έχασαν τη ζωή τους σε δύο ημέρες.

Στις σ. 326, Kastein γράφει, «Πολύ λίγοι από αυτούς (τους Marranos) παραιτήθηκαν και εγκατέλειψαν τη μυστική πρακτική του Ιουδαϊσμού».

Οι χριστιανοί, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι μέλη άλλων θρησκειών ήταν δυνατόν να διεισδύσουν στον χριστιανισμό για δικούς τους σκοπούς και να μεταμφιεστούν ως Χριστιανοί και να διαστρεβλώσουν τη χριστιανική θρησκεία.

Οι Εβραίοι διείσδυσαν και σε άλλες θρησκευτικές ομάδες. Γράφει ο Kastein για τους Εβραίους στην Τουρκία.

«Η κίνηση αυτή δημιούργησε μια νέα γενιά Marranos, γνωστή ως Donmehs, (Ντονμέδες), οι οποίοι δημόσια συμπεριφέρονταν όπως οι Τούρκοι, αλλά είχαν τις δικές τους ιδιωτικές κοινωνίες, στις οποίες τηρούσαν τα εβραϊκά έθιμα. Υπάρχουν μέχρι σήμερα."

 

(Σχ. ΚΟ: Ντονμές ήταν και ο Κεμάλ Ατατούρκ, o ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους και σφαγέας του ελληνισμού της Μ. Ασίας, που γεννήθηκε το 1881 στην Θεσσαλονίκη. Οι Ντονμέδες αριθμούσαν κοντά στα 15.000 άτομα, και ήταν μια υπόγεια αίρεση Σαμπεταϊνών Εβραίων που είχαν μουσουλμανικά ονόματα, και που προς τα έξω συμπεριφέρονταν ως Μουσουλμάνοι, αλλά κρυφά πίστευαν στον Σαμπετάι Σέβι, τον ψευδή Μεσσία του 17ου αιώνα. Οι Ντονμέδες ήταν απόγονοι των Σεφαρδιτών Εβραίων που ζούσαν στην Ισπανία και την Πορτογαλία (Ανδαλουσία) για αιώνες, μέχρι που οι Μουσουλμάνοι Άραβες έχασαν τον έλεγχο της Ανδαλουσίας από τους Χριστιανούς...

Ο Kastein περιγράφει το πώς Εβραίοι, μεταμφιεσμένοι ως Χριστιανοί, διείσδυσαν σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Γράφει ότι οι Marranos εισήλθαν στην Αγγλία και τη Γαλλία σε μεγάλους αριθμούς, και γρήγορα έγιναν πλούσιοι και ισχυροί. Στη σ. 352, γράφει:

"Όπως και οι Marranos στην Ισπανία, οι «νεοφώτιστοι» που είχαν γίνει τώρα Πολωνοί αριστοκράτες έκαναν τη μέγιστη δυνατή χρήση της ελευθερίας τους, και κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν υψηλές κοινωνικές θέσεις."

Στη σ. 376, Kastein γράφει ότι πήγαν σε άλλες χώρες «οπλισμένοι με σημαντικό πλούτο και εκτεταμένες διεθνείς εμπορικές σχέσεις».

Στη σ. 394, που περιγράφει την κρίση που αυτοί οι Εβραίοι δημιούργησαν στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του δέκατου ένατου αιώνα. «Μια ολόκληρη σειρά από πολεμικά γραπτά υπέρ και κατά των Εβραίων άρχισε να λειτουργεί, η οποία τελικά έγινε τόσο έντονη που η λογοκρισία απαγόρευσε την δημόσια συζήτηση του εβραϊκού ζητήματος».

Σήμερα, λόγω της δύναμης των Εβραίων, κάθε κυβέρνηση στον κόσμο βρίσκεται στα πρόθυρα της πλήρους οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης. Χριστιανοί ηγέτες σε κάθε τομέα, ιδιαίτερα στη θρησκεία και την κυβέρνηση, διαβεβαιώνουν μανιωδώς τους Εβραίους για τη φανατική αφοσίωσή τους στον αγώνα του Ισραήλ.

Δεν συνειδητοποιούν ότι ενώ οι Εβραίοι μπορεί να τους έχουν προσωρινά ανάγκη ως συνεργάτες για να διασφαλιστεί η μόνιμη υποδούλωση των ‘Goyim’, οι Εβραίοι έχουν ακόμα λιγότερο σεβασμό για αυτούς παρά για τους πιο αδαείς εθνικούς .

Θα είναι οι πρώτοι που θα το καταλάβουν όταν οι Εβραίοι καθιερώσουν ανοιχτά την παγκόσμια δικτατορία τους.

Λίγα λόγια για τον Eustace Mullins:

 

Ο Eustace Clarence Mullins,Jr (1923 - 2010) ήταν ένας Αμερικανός πολιτικός συγγραφέας, βιογράφος, και ο τελευταίος επιζών προστατευόμενος του Αμερικάνου ποιητή και δοκιμιογράφου Έζρα Πάουντ.

Ο Mullins έγραψε το 1952, το βιβλίο ‘Secrets of the Federal Reserve’, όπου εκεί ασκεί σκληρή κριτική στο τραπεζικό σύστημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατηγορεί τον Paul Warburg, τον Bernard Baruch, και άλλους Αμερικάνους Εβραίους ότι έπνιξαν στα χρέη τον Αμερικάνικο λαό. Σύμφωνα με τον Mullins, η Federal Reserve Act του 1913 έθεσε τα τραπεζικά αποθέματα του έθνους στα χέρια των "Εβραίων διεθνών τραπεζιτών" που σκοπό έχει την ολοκλήρωση του σχεδίου για μια παγκόσμια εβραϊκή δικτατορία. Η γερμανική έκδοση του βιβλίου κάηκε στη Δυτική Γερμανία το 1955. Ήταν το πρώτο βιβλίο που καιγόταν δημοσίως στη Δυτική Γερμανία μετά την ήττα της ναζιστικής κυβέρνησης.

 

Έγραψε επίσης το 1968 το αντι-εβραϊκό βιβλίο "Ο Βιολογικός Εβραίος" ("The Biological Jew"), όπου συνδέει τους Εβραίους με τα βιολογικά παράσιτα. Γράφει: «Ο Εβραίος έχει λειτουργήσει πάντα καλύτερα ως μαστροπός, ως πορνογράφος, ως μεγιστάνας της πορνείας, ως εχθρός των επικρατουσών σεξουαλικών προτύπων και των απαγορεύσεων της κοινότητας των ‘εθνικών’.... Πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει εβραϊκό έγκλημα καθαυτό, αφού η ύπαρξη του εβραϊκού παρασίτου στον λαό που τον φιλοξενεί είναι ένα έγκλημα κατά της φύσης, γιατί θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή του, την υγεία του και την ζωή του...

«Η άρχουσα τάξη είναι περισσότερο "εθνική" παρά εβραϊκή, αλλά οι πολιτικές είναι τελικά σιωνιστικές-εβραϊκές, μέσα από την οικογένεια Rothschild. Ωστόσο, δεν δίνουν δεκάρα για τους Εβραίους ή τους Χριστιανούς. Θα οργανώσουν μια σφαγή Εβραίων ή χριστιανών αν αυτό εξυπηρετεί τους σκοπούς τους. Τα περισσότερα από τα πογκρόμ στην Ευρώπη οργανώθηκαν από Εβραίους ως θέμα πολιτικής. Κάνουν το ίδιο πράγμα σε αυτή τη χώρα. Έχω πει στους ανθρώπους εδώ και χρόνια ότι η Αμερική είναι στην αυγή της Δημοκρατίας της τώρα, γιατί ποτέ δεν είχαμε Δημοκρατία. Είμαστε συνεχώς υπό τον έλεγχο των τραπεζιτών. Θα έχουμε τη δική μας κυβέρνηση και η Αμερική θα αρχίσει να έχει μια ιστορία. Δεν έχουμε καμία ιστορία. Το μόνο που έχουμε είναι μια ιστορία σιωνιστικής ίντριγκας", είχε πει σε ένα μήνυμά του.

«Όταν ήμουν ανταποκριτής για την Social Creditor of London, στο τεύχος του 1947, είχα προβλέψει ότι εάν οι Σιωνιστές αποκτούσαν τον έλεγχο του στρατού των ΗΠΑ, ο κόσμος θα βυθιζόταν σε ατελείωτους πολέμους, με αποκορύφωμα τον έλεγχο όλου του κόσμου από το Ισραήλ. Αυτή η πρόβλεψη έχει γίνει πραγματικότητα που ξεπερνά τους πιο τρελούς μου φόβους. Επειδή οι ​​Σιωνιστές ήταν σε θέση να χρηματοδοτήσουν τις φρικαλεότητες τους μέσω της χειραγώγησης της Κεντρικής Τράπεζάς μας, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έδωσε την απεριόριστη χρηματοδότηση για τη διάπραξη αυτών των πολέμων; Πολλές χώρες έχουν ήδη καταστραφεί, εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτούς τους πολέμους και εξακολουθούν να πεθαίνουν και σήμερα, διότι οι συνωμότες της Ομοσπονδιακής Τράπεζας έχουν τρισεκατομμύρια δολάρια σε ετοιμότητα για να διατηρήσουν αυτούς τους πολέμους", έλεγε σε μήνυμά του το 2007.

Πηγή: Κόκκινος ουρανός