''Αντιγνώση'' και Αγία Γραφή...

Λιλή Ζωγράφου, «Αντιγνώση»: Απομυθοποίηση του Χριστιανισμού ή ένας ακόμη εμπαθής μύθος;

Η Λιλή Ζωγράφου υπήρξε μία από τις πιο πετυχημένες Ελληνίδες συγγραφείς. Τα βιβλία της έγιναν αγαπητά στο αναγνωστικό κοινό, γνωρίζοντας αλλεπάλληλες εκδόσεις.

Εκτός από τα λογοτεχνικά έργα που έγραψε, ασχολήθηκε και με δοκίμια όπου διακρίθηκε για την κριτική της ματιά και την οξύνοια του πνεύματός της. Ένα από τα δοκίμιά της είναι και το «Αντιγνώση, τα δεκανίκια του Καπιταλισμού», όπου ασχολείται με την κριτική του Χριστιανισμού, στοχεύοντας όπως ή ίδια δηλώνει στην απομυθοποίησή του.

Η «Αντιγνώση» γνώρισε και αυτή μεγάλη επιτυχία, ήδη κυκλοφορεί η 18η έκδοση της. Με την κριτική της «Αντιγνώσης» θα ασχοληθούμε στο παρόν άρθρο, για να αποδείξουμε για μία ακόμη φορά, την εμπάθεια, το μένος και το ψεύδος που κατέχει ένα ακόμη εχθρό του Χριστιανισμού.

 
Και θα το αποδείξουμε, όχι αερολογώντας ή συκοφαντώντας την συγγραφέα, αλλά με στοιχεία, που μπορεί ο οιοσδήποτε αναγνώστης να τα διασταυρώσει για να διαπιστώσει του λόγου το αληθές...

Τα στοιχεία που θα επικαλεστούμε προέρχονται από την 18η έκδοση της «Αντιγνώσης», εκδόσεις Αλεξάνδρεια και προς διευκόλυνση του αναγνώστη θα τα έχουμε με μπλε χρώμα και πλάγια γράμματα.

ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΕΜΠΑΘΕΙΑ;

Η Λιλή Ζωγράφου υποστηρίζει στη σελίδα 15, πως έγραψε την «Αντιγνώση» για «την εξυπηρέτηση της αλήθειας».Ένας όμως «υπηρέτης της αλήθειας» δεν καταφεύγει σε διαστρέβλωση της αλήθειας, στοχεύοντας στην άγνοια του αναγνωστικού κοινού, το οποίο αγνοεί να χρησιμοποιεί τις πηγές στις οποίες παραπέμπει η συγγραφέας.

Άλλωστε σ’ αυτούς στοχεύει η συγγραφέας, γιατί ένας ειδήμονας του χώρου θα καταλάβαινε αμέσως, πως η Λιλή Ζωγράφου:

1. Έχει παντελή άγνοια της Αγίας Γραφής

2. Κακοποιεί τα αγιογραφικά χωρία, για να βγάλει τα αρεστά σε αυτή συμπεράσματα.

3. Χρησιμοποιεί ως πηγές της, τους μύθους και τις λαϊκές Παραδόσεις του Χριστιανισμού, που όμως δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αφού ποτέ δεν έγιναν δεκτά στον επιστημονικό κόσμο.

4. Επιδεικνύει ανεπίτρεπτη προχειρότητα στις αγιογραφικές παραπομπές της, αφού άλλοτε παραπέμπει σε λάθος κεφάλαιο ή στίχο και άλλοτε αναφέρει έναν αριθμό χωρίς να εξηγεί τι είναι αυτός ο αριθμός.

Πριν να τα δούμε όλα αυτά αναλυτικά, καλόν είναι, επειδή πολλοί δεν γνωρίζουν να χρησιμοποιούν την Αγία Γραφή, να εξηγήσουμε τι σημαίνει αγιογραφική παραπομπή δηλαδή πως χρησιμοποιείται η Αγία Γραφή.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ.

 
Κατ’ αρχάς να θυμίσουμε ότι η Αγία Γραφή χωρίζεται σε δύο (2) Διαθήκες. Την Παλαιά και την Καινή. Η κάθε Διαθήκη περιέχει ένα συγκεκριμένο αριθμό βιβλίων.

Στην αρχή ορίζουμε τον τίτλο του βιβλίου. Αν αυτό γίνεται γραπτώς, συνήθως δεν γράφουμε όλο τον τίτλο, αλλά την συντομογραφία του. Έπειτα ορίζουμε αριθμητικά το κεφάλαιο του συγκεκριμένου βιβλίου που βρίσκεται το χωρίο (= κομμάτι). Τέλος ορίζουμε αριθμητικά και πάλι, τον στίχο ή τους στίχους του χωρίου στο οποίο παραπέμπουμε.

Ας φέρουμε ένα παράδειγμα: Π. χ. Ησ. 22, 14.

Το Ησ. είναι συντομογραφία του βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, Ησαΐας, το 22 είναι το κεφάλαιο, και το 14 που χωρίζεται πάντοτε με κόμμα είναι ο στίχος. Αν οι στίχοι είναι περισσότεροι τότε ανάμεσά τους μπαίνει μία παύλα. Π. χ. Ησ. 22, 14 – 18.

Αφού λοιπόν είδαμε πως μπορούμε να βρούμε μια παραπομπή στην Αγία Γραφή πάμε τώρα να δούμε αναλυτικά, όλα αυτά για τα οποία εγκαλούμε την Λιλή Ζωγράφου.

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ.

Ενώ η Λιλή Ζωγράφου, υποτίθεται πως ασχολείται με τον Χριστιανισμό, έχει παντελή άγνοια της Αγίας Γραφής, η οποία μαζί με την Ιερά Παράδοση είναι οι δύο στύλοι που στηρίζουν το οικοδόμημα του Χριστιανισμού.

Και αυτό καταφαίνεται από δυο σημεία: Στη σελίδα 453 όπου αναφέρεται η Βιβλιογραφία της «Αντιγνώσης», έχει ως πηγές την Αγία Γραφή και την Καινή Διαθήκη!! Μα η Αγία Γραφή περιέχει εκτός από τη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη και δεν νοείται Αγία Γραφή χωρίς τη Καινή Διαθήκη!! Ακόμα και ένα παιδάκι του Δημοτικού το γνωρίζει αυτό!

Βέβαια το πιο φοβερό, που δείχνει την αγιογραφική άγνοια της συγγραφέως, είναι η παραπομπή της στις σελίδες 218 – 219, όπου παραπέμπει στην 1η προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου.

Και που είναι το κακό θα πει κάποιος; Το κακό είναι πως η Λιλή Ζωγράφου, επικαλείται ανύπαρκτη επιστολή, επειδή δεν υπάρχει ούτε 1η ούτε 2η προς Ρωμαίους επιστολή!! Γιατί ο Παύλος μία επιστολή έγραψε προς τους Ρωμαίους.

 
Ας μην θεωρηθεί βέβαια πως πρόκειται για τυπογραφικό λάθος. Γιατί υπάρχουν τρεις παραπομπές στην ανύπαρκτη 1η προς Ρωμαίους επιστολή και όχι μία, οπότε δεν μπορεί να σταθεί αυτό το επιχείρημα.

Η ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΗΡΩΔΗ!

 

Στη σελίδα 157, πιστεύοντας πως θα βάλει βόμβα στα θεμέλια του Χριστιανισμού, καταφεύγει στην εξής κουτοπονηριά. Πως είναι δυνατόν λέει ένας πεθαμένος (Ηρώδης) να δώσει διαταγή να σφαχτούν τα μωρά;!!

Λ. Ζ. «Σε όποιους θα έχουν αντιρρήσεις για την «κατασκευή» εκ των υστέρων του μύθου περί Χριστού, υπάρχει ένα ακλόνητο επιχείρημα, όχι δικό μας, αλλά των Ευαγγελίων: Ο Ηρώδης πέθανε ιστορικά το 4 π.Χ. Καμιά σφαγή λοιπόν δεν διατάχτηκε ούτε πραγματοποιήθηκε από τον Ηρώδη, μια και πέθανε τέσσερα χρόνια πριν τη γέννηση του Ιησού. Αυτό και μόνο αρκεί για να καταρρεύσει όλο το οικοδόμημα του αφελούς μύθου.»

Αν έκανε όμως το κόπο ν’ ανοίξει τα Ευαγγέλια και συγκεκριμένα το κατά Λουκά, κεφάλαιο 2, στίχοι 1 – 8, θα έβλεπε ότι οι Ευαγγελιστές πουθενά δεν ισχυρίζονται ότι ο Χριστός γεννήθηκε το έτος 1 μ.Χ., αλλά ότι γεννήθηκε «επί Καίσαρος Αυγούστου και βασιλεύοντος στην Συρία (όπου ανήκε η Ιουδαία) ο Κυρήνιος». Ας δούμε όμως τι λέει και η επιστήμη για την γέννηση του Χριστού καθώς και την καθιέρωση της Χριστιανικής χρονολογίας που ισχύει σήμερα:

«Με το έργο του αυτό «Cyclus decem novennalis» ο Διονύσιος έμεινε στην ιστορία ως χρονολόγος, γιατί σημείωσε στους πίνακές του τα έτη βάσει της χρονολογίας από τη γέννηση του Ιησού Χριστού αντί της χρονολόγησης που επικρατούσε μέχρι τότε στη Δύση από κτίσεως Ρώμης ή από τον Διοκλητιανό (284 – 305 μ. Χ.). Έτος γέννησης του Χριστού ο Διονύσιος τοποθετούσε το έτος 754 από κτίσεως Ρώμης. Ήταν όμως εσφαλμένη η χρονολογία αυτή κατά 5 έτη, διότι ο Χριστός γεννήθηκε το έτος 749 από κτίσεως Ρώμης. Το σφάλμα αυτό στη χρονολόγηση του Διονυσίου διαιωνίζεται μέχρι σήμερα στην ιστορία.» [Πάπυρους Λαρούς Μπριτάννικα τόμος 17, σελίδες 538 – 539, λήμμα Διονύσιος ο Μικρός (Exiguus)]

Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν η γέννηση του Χριστού τοποθετείται το 5 π.Χ., οπότε όλα αυτά που ισχυρίζεται η Λιλή Ζωγράφου είναι απλά κακοήθειες.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΟΥ ΜΥΡΙΣΕ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟ!

Επηρεασμένη η Λιλή Ζωγράφου από παραστάσεις των εικόνων του Ευαγγελισμού (Δυτικής τεχνοτροπίας), που απεικονίζουν τον αρχάγγελο Γαβριήλ να κρατά στα χέρια του ένα κρίνο, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την άγνοια της γύρω από την Αγία Γραφή, αφού ειρωνευόμενη τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, γράφει στις σελίδες 159 και 273:

Λ. Ζ. : «Είπε ποτέ κάποιος «αυτός δεν γεννήθηκε από τον κρίνο;». Ούτε η μάνα του δεν αναφέρθηκε ποτέ σε κάτι τέτοιο. Ομοίως: Ήρθε πάλι ο αρχάγγελος Γαβριήλ (είναι αυτός που της είχε φέρει και τον κρίνο) πήρε την ψυχή της και την πήγε στον παράδεισο.»

Βέβαια για κάποιον που έχει έστω και ελάχιστη γνώση της Αγίας Γραφής, τα παραπάνω αναγραφόμενα από τη Λιλή Ζωγράφου, μόνο ιλαρότητα μπορεί να προκαλέσουν, επειδή η Γραφή δεν αναφέρει κάτι ανάλογο.

Πριν όμως εκθέσουμε, τι ακριβώς γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, ο οποίος σημειωτέον είναι και ο μοναδικός από τους τέσσερις Ευαγγελιστές που αναφέρεται σ’ αυτό το γεγονός, αξίζει να παρατηρήσουμε την αντιεπιστημονικότητα της Λιλής Ζωγράφου, η οποία δεν έχει ουδεμία βιβλική αναφορά για να στηρίξει όσα ισχυρίζεται. Που να την έβρισκε άλλωστε, αφού τα Ευαγγέλια δεν αναφέρουν κάτι τέτοιο. Ας αφήσουμε όμως τον Λουκά να μας διηγηθεί, τι ακριβώς συνέβη κατά την επίσκεψη του αρχαγγέλου Γαβριήλ και αν η Παναγία μύρισε τον κρίνο ή όχι για να μείνει έγκυος:

« Και ο άγγελος της είπε, μη φοβάσαι Μαριάμ, διότι βρήκες χάρη εκ μέρους του Θεού. Θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις υιό και θα τον ονομάσεις Ιησού... Είπε δε η Μαριάμ προς τον άγγελο, πως θα γίνει αυτό, αφού δεν έχω γνωρίσει άντρα; Ο άγγελος αποκρίθηκε, Πνεύμα Άγιο θα σε επισκεφτεί και δύναμις του Υψίστου θα σε σκιάσει. Γι’ αυτό και το άγιο που θα γεννηθεί θα ονομαστεί Υιός Θεού». Ευαγγέλιο κατά Λουκά, κεφάλαιο 1, στίχοι 30 – 35.

Καλό λοιπόν το «παραμύθι» της Λιλής Ζωγράφου με τον κρίνο, μόνο που δεν έχει δράκο για να φοβηθούμε!

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΕ ΣΠΗΛΙΑ!

Και η ασχετοσύνη και εμπάθεια της Λιλής Ζωγράφου απέναντι στο Χριστιανισμό συνεχίζεται, με την απόπειρά της να ταυτίσει το Χριστό με μυθικούς θεούς της Αρχαιότητας, αφού ισχυρίζεται στην σελίδα 398, πως γεννήθηκε σε σπήλαιο! Και αυτή την φορά βέβαια – κατά την προσφιλή της τακτική – δεν έχει καμία βιβλική αναφορά. Που να την έβρισκε άλλωστε!!

Λ. Ζ. : «Σπήλαιο: Η γέννηση του Θείου Βρέφους σ’ ένα Σπήλαιο είναι σταθερό στοιχείο και του μύθου και της λατρείας του».

Ας δούμε όμως τι γράφει το Ευαγγέλιο, για το μέρος που γεννήθηκε ο Χριστός, προς αποκατάσταση της αλήθειας, η οποία τόσα κακόπαθε από έναν... «υπηρέτη της αλήθειας»!!!

«Ανέβηκε δε και ο Ιωσήφ …εις την Βηθλεέμ … μαζί με την Μαριάμ, την γυναίκα η οποία ήταν αρραβωνιασμένη με αυτόν, η οποία ήταν έγκυος. Συνέβη όμως όταν ήσαν εκεί, να συμπληρωθούν οι ημέρες του τοκετού της. Και γέννησε τον υιό της τον πρωτότοκο και τον τύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε να πλαγιάσει μέσα στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε τόπος εις το πανδοχείο που είχαν καταλύσει». Ευαγγέλιο κατά Λουκά, κεφάλαιο 2, στίχοι 4 – 7.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΟΡΤΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΗΣΤΙΚΟΥΣ!

Ο φανατισμός της συγγραφέως κατά του Χριστιανισμού δεν έχει όρια. Και αυτό φαίνεται με τη κακοποίηση των αγιογραφικών χωρίων. Άλλα τα «πετσοκόβει» και άλλα τα παραποιεί, για να βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Από τις δεκάδες παραποιήσεις της, ενδεικτικά και μόνο, για να φανεί ο ανεξήγητος φανατισμός της θα αρκεστούμε στην παρακάτω περίπτωση που πιστεύουμε πως είναι άκρως διαφωτιστική.

Πριν όμως πούμε οτιδήποτε, ας δούμε τι γράφει η Λιλή Ζωγράφου στη σελίδα 205:

Λ. Ζ. : «Κατά τα λεγόμενα του Παύλου, το όνειρο του Ιησού πραγματοποιείται και αποκαθίσταται η ισότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Και πώς; Από τον ίδιο το Θεό που, χάρη στην ανωτερότητά του, καταργεί όλες τις διακρίσεις: Δεν έχει προτιμήσεις. Αγαπά όλα του τα πλάσματα το ίδιο, οπότε, μια και η αγάπη του είναι όμοια για όλους, οι άνθρωποι γίνονται ίσοι αναμεταξύ τους. Απόδειξη, πως όση χαρά του δίνουν οι χορτάτοι του δίνουν και οι πεινασμένοι.« Ο τρώγων δια τον Κύριον τρώγει, διότι ευχαριστεί εις τον Θεόν. Και ο μη τρώγων δια τον Κύριον δεν τρώγει και ευχαριστεί εις τον Θεόν.» (Ρωμ. ιδ΄, 1).»

Τα παραπάνω αναγραφέντα από την Λιλή Ζωγράφου, έρχονται κατ’ αρχάς να επιβεβαιώσουν όσα υποστηρίζουμε πιο πάνω περί ανεπίτρεπτης προχειρότητας στις αγιογραφικές παραπομπές της.

Επειδή, το συγκεκριμένο αγιογραφικό χωρίο στο οποίο παραπέμπει η συγγραφέας, δεν είναι το Ρωμαίους 14-1, αλλά το Ρωμαίους 14-6, και αυτό «κουτσουρεμένο», γιατί αν είχε γραφεί ολόκληρο θα φαινόταν η απάτη, και δε θα μπορούσε η συγγραφέας να φτάσει στο στρεβλό συμπέρασμά της. Στο ότι δηλαδή ο Χριστός – σύμφωνα με το Παύλο – νοιώθει την ίδια χαρά και για τους χορτάτους και για τους πεινασμένους!

Η απάτη της Λιλή Ζωγράφου, αποδεικνύεται πολύ εύκολα, αν το χωρίο διαβαστεί ολόκληρο. Επειδή στο συγκεκριμένο χωρίο ο Παύλος μιλάει για αυτούς που έχοντας ασθενική πίστη θέλουν να νηστέψουν και για αυτούς που δε θέλουν και για αυτούς που θέλουν να τιμούν μια μέρα της εβδομάδας και γι’ αυτούς που δε θέλουν να τιμούν μια μέρα της εβδομάδας!!! Αλλά ας αφήσουμε τον Παύλο να μας τα πει ο ίδιος, για να φανεί το μένος και η διαστρέβλωση των … «υπηρετών της αλήθειας»!

«Εκείνον που είναι ασθενής κατά την πίστη να τον δέχεστε αλλά όχι δια συζητήσεις γνωμών. Ο ένας πιστεύει ότι επιτρέπεται να φάγει από όλα, αλλά ο ασθενής τρώγει λάχανα... Ο ένας θεωρεί μία ημέρα καλύτερη από την άλλη, ενώ για άλλον κάθε μέρα είναι το ίδιο. Ο καθένας ας σχηματίσει δική του πεποίθηση. Εκείνος που κάνει διάκριση ως προς την ημέρα, το κάνει δια τον Κύριον, και εκείνος που δεν κάνει διάκριση, το κάνει πάλι δια τον Κύριον. Και εκείνος που τρώγει δια τον Κύριον τρώγει, διότι ευχαριστεί το Θεό, και εκείνος που δεν τρώγει, δια τον Κύριον δεν τρώγει, και ευχαριστεί το Θεό» Προς Ρωμαίους επιστολή, κεφάλαιο 14, στίχοι 1 – 7.

Πιστεύουμε πως δεν χρειάζονται σχόλια, απλά να εκφράσουμε την θλίψη μας, που μπορούν να καταφύγουν κάποια άτομα για να πετύχουν τον δόλιο σκοπό τους, στο όνομα μάλιστα της αλήθειας!!

Δεν θα ήμασταν υπερβολικοί, αν λέγαμε πως μπορεί να γραφεί ολόκληρο βιβλίο με τις διαστρεβλώσεις, τα ψέματα και τις συκοφαντίες της Λιλής Ζωγράφου εναντίον του Χριστιανισμού.

Πιστεύουμε πως από την σύντομη αυτή αναφορά μας, ο αντικειμενικός αναγνώστης, μπόρεσε να διαπιστώσει το μένος και το ψεύδος της Λιλής Ζωγράφου, μιας υπηρέτριας δυστυχώς του ψεύδους και όχι της αλήθειας, όπως ή ίδια θέλησε να παρουσιάσει τον εαυτό της γράφοντας την «Αντιγνώση».

Στο ερώτημα τώρα πως ένα τέτοιο βιβλίο γνώρισε και γνωρίζει τέτοια επιτυχία, κατάλληλος να απαντήσει είναι ο ίδιος ο Κύριος: «Διότι οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι (ψέμα) παρά το φως (αλήθεια)». Κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, κεφάλαιο 3, στίχος 19. 

 

Πηγή: antiairetikos.blogspot.gr