Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον
(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...
(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)
"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."
(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ Μ.ΚΩΝ/ΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ Κ΄ ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ ο Άγιος Κωνσταντίνος δεν καταδίωξε τους ειδωλολάτρες και δεν θανάτωσε τους διώκτες των Χριστιανών, δεν συμπεριφέρθηκε με την ίδια ανοχή προς τους αιρετικούς. Θεωρεί ότι εξαιτίας τους οι υγιείς πέφτουν σε ασθένεια και οι ζωντανοί σε διηνεκή θάνατο, ότι είναι εχθροί της αλήθειας, πολέμιοι της ζωής και σύμβουλοι της απώλειας.(38) Ο ίδιος εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν είναι επιεικής. Πιστεύει ότι η ανεκτικότητα και η μακροθυμία προς αυτούς συμβάλλει στην ευρύτερη διάδοση της κακοδοξίας τους.(39) Γι’ αυτό το λόγο τους απαγορεύει να συναθροίζονται, τους δημεύει τους ευκτήριους οίκους, απαγορεύει τις συγκεντρώσεις και σε δημόσιους χώρους και σε ιδιωτικούς.(40) Η στάση του αυτή ανεξάρτητα από τους προσωπικούς του θρησκευτικούς λόγους σίγουρα προέρχεται από την πεποίθησή του ότι η Εκκλησία ήταν πλέον παράγοντας συνοχής και συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας κοινής ταυτότητας για τον πληθυσμό της αυτοκρατορίας. Με την ίδια λογική, οτιδήποτε νόθευε την Εκκλησία απειλούσε και την ίδια την αυτοκρατορία.