Η χειροθεσία του 1971 και ιστορική αλήθεια.

Η εν έτει 1981 δήλωσις του Μητροπολίτου Κιτίου Επιφανίου, επί του θέματος της χειροθεσίας.

Εκκλησία Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Κύπρου.

᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 29-8-1981

Προς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος

Σεβασμιώτατοι καί ῞Αγιοι ἀδελφοί,

᾿Επειδή πάντοτε ἐπιθυμοῦσα τήν εἰρήνην καί τήν ἐνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πολύ δέ περισσότερον τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῶν ᾿Επισκόπων Αὐτῆς, ἐπειδή οὔτε ἄχρι τοῦ νῦν ἡ τοιαύτη ἐπιθυμία μου ἠλλοιώθη, καί ἐπειδή τελευταίως παρατηρεῖται κάποια διαφοροποίησις εἰς τάς σχέσεις ὑμῶν ὡς ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.῾Ελλάδος καί ἐμοῦ ὡς ᾿Επισκόπου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου, ἔναντι αὐτῶν πού παλαιότερον μᾶς συνέδεον καί μᾶς ἥνωνον πνευματικῶς καί αὕτη, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 18 καί 19 καί 20 Αὐγούστου 1981, προεκλήθη ἐκ τῶν δημοσιευμάτων μου κατά τά τελευταῖα ἔτη, καί εἰδικώτερον μετά τό ἔτος 1977.

Διά τοῦτο ἐπιθυμῶ διά τοῦ παρόντος Γράμματός μου νά παράσχω τάς ἀκολούθους διασαφήσεις καί τοῦτο πρός πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς ᾿Αγάπης καί τῆς ἑνότητος εἰς τάς ψυχάς μας.

Τά δημοσιεύματα, τά ὁποῖα ἐκυκλοφόρησα καί ἔχουν τήν ὑπογραφήν μου ἀπό τό 1977 καί ἐξῆς εἶναι ὑπαγορευμένα ἐκ τοῦ αὐτοῦ πνεύματος καί τῆς αὐτῆς ἐπιθυμίας, ἡ ὁποία, ὡς ἀνέφερον ἀνωτέρω, μέ ὠθεῖ νά συντάξω καί τό παρόν γράμμα μου.

Μερικαί ἐκφράσεις καί διατυπώσεις τῶν δημοσιευμάτων μου, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε προφορικῶς κατά τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιεραρχίας ὡδήγησαν ὑμᾶς, ὡς καί τινας ἄλλους, εἰς συμπερασματικάς κρίσεις καί θέσεις ἀντιθέτους ἤ διαφόρους ἐκείνων τάς ὁποίας ἐγώ εἶχον εἰς τήν σκέψιν μου, καί διετύπωσα, εἰδικώτερον δέ ὅτι ἐδημιουργήθησαν ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις σχετικῶς μέ τάς θέσεις μου περί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ᾿Εκκλησιολογίαν, τάς ἄλλας παλαιοημερολογιτικάς παρατάξεις, τήν ἑνωσιν μετ᾿ αὐτῶν καί τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971.

Πρός ἄρσιν τῶν ἐσφαλμένων αὐτῶν ἐντυπώσεων καί ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης πάσης ψυχῆς, ἐπιθυμῶ νά διευκρινίσω τά ἀκόλουθα:

1) Οὐδέποτε ἀμφέβαλον διά τήν συνέχειαν τῆς ᾿Αποστολικῆς διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων τῶν ἐλκόντων τάς χειροτονίας ἐκ τῆς ὑφ᾿ ἐνός ᾿Επισκόπου γενομένης χειροτονίας τοῦ ἀειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ματθαίου κατά τό ἔτος 1948, ὡς καί ἐκ τῆς ἐν τοῖς πράγμασιν ἐπισκοπικῆς συμπεριφορᾶς μου ἀποδεικνύεται.

2) Δέν ἀμφισβήτησα ποτέ ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος μετά τῆς ὁποίας ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει πολυετῆ πνευματικήν καί ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, εἶναι ἡ ᾿Ορθόδοξος ἐν ῾Ελλάδι τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία, ὡς καί τοῦτο ἐκ τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν σχέσεών μας ἀποδεικνύεται ἀναμφίβολα.

3) Τούς λοιπούς παλαιοημερολογίτας Αὐξεντιανούς καί ἄλλους, τούς ἐθεωροῦσα καί τούς θεωρῶ, ὡς διδάσκει ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διά τοῦτο καί δέν ἔχω μετ᾿ αὐτῶν μυστηριακήν ἤ ἄλλην τινά ἐκκλησιαστικήν σχέσιν.

4) Τήν ἔνωσιν τήν ἀντιλαμβάνομαι, ὅπως οἱ ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί ἡ ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας, κατά τήν δισχιλιετῆ πορείαν της ἐν τῷ κόσμῳ ὁριοθετεῖ, ἤτοι ὡς συνεχῆ προσπάθειαν καί ἀγωνίαν τῶν ὑπευθύνων προσώπων τῆς ᾿Εκκλησίας νά φέρουν εἰς τήν "Μάνδραν" τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πάντας τούς φέροντας ἐν ἑαυτοῖς τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους καί τοῦτο διά τῆς ἀποκαλύψεως τῆς ἀληθείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἐν πνεύματι ἀγάπης, εἰρήνης καί ἑνότητος.

5) Τήν κατά τό ἔτος 1971 γενομένην ὑπό τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς χειροθεσίαν, ὡς εἶπον και κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 19 καί 20 τρέχοντος μηνός, τήν ἐδέχθην, ὡς τήν ἐδέχθητε καί ὑμεῖς μετά ταῦτα. Οὐχί ὡς ἐνεργοποίησιν ἤ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἐν ἐμοί ᾿Αρχιερατικοῦ ἀξιώματος, ἀλλά ὡς μίαν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν πρός ἀναγνώρισιν τῆς ἤδη ὑπαρχούσης ᾿Αρχιερωσύνης μου, ἀφοῦ προηγουμένως ἐπίστευσα, ἴδίᾳ μετά τήν ἑλληνιστί γενομένην ὁμιλίαν τοῦ Σεβ/του ᾿Επισκόπου Γερμανίας Φιλοθέου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως Βοστώνης Η.Π.Α., ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἐπίστευσαν κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ἐπί τῷ σκοπῷ ὅπως ἐπιτευχθῇ ἡ διεύρυνσις τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί γίνῃ δυνατή ἡ ἕνωσις τῶν Αὐξεντιανῶν μετά τοῦ Σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καθ᾿ ὅσον οὗτοι ἔθετον ὡς πρόφασιν τῆς ἀρνήσεώς των πρός ἕνωσιν τήν ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίαν.

Πιστεύω, ὅτι αἱ ἀνωτέρω διασαφήσεις μου δέν θά ἀφήσουν περιθώρια διά παρερμηνείας καί ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις καί οὕτω σκανδαλισμοῦ ἀσθενῶν συνειδήσεων, ἐπευχόμενος, ὅπως ὁ Κύριος φωτίζει, εἰρηνεύῃ, ὁμονοῆ καί ἑνώνῃ ἅπαντας τούς θέλοντας σωτηρίας ἐπιτυχεῖν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας Του.

Καί πάλιν, ἐάν κάποια ἔκφρασις ἤ διατύπωσις εὑρισκομένη εἰς τά ὑπ᾿ ἐμοῦ δημοσιευθέντα κείμενα δέν εἶναι σύμφωνος πρός τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν καί διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, κρίνω ταύτην ἀπορριπτέαν ἐκ τῶν κειμένων μου.

Αἱ ἀνωτέρω διασαφήσεις ἐγράφησαν πρός ἀποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς πνευματικῆς ἀγάπης καί ἐνότητος ἐν τῷ σώματι τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν ὁποίαν εὔχομαι καί ὑπέρ ἧς ἀγωνίζομαι.

Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης
᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις
ἀδελφός καί συλλειτουργός σας

(τίθεται ὑπογραφή)

+ ῾Ο Κιτίου ᾿Επιφάνιος.


Πηγή: xristianorthodoxipisti.blogspot.gr

(Σχόλιο Εγκολπίου: Οι γνωρίζοντες τα εκκλησιαστικά δρώμενα στο χώρο της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας εν Ελλάδι, θυμούνται ότι οι αποκαλούμενοι ''ΓΟΧ'', του τότε Αρχιεπισκόπου Αυξεντίου Πάστρα, παρουσίαζαν ως εμπόδιο για την ένωση της ομάδος τους με την Εκκλησία, την χειροτονία του Μητροπολίτου Σπυρίδωνος υφ' ενός μόνου Επισκόπου, του αγίου Ματθαίου του Ομολογητού, τον Σεπτέμβριο του 1948. Με καλή διάθεση λοιπόν, το 1971 δύο Γνήσιοι Ορθόδοξοι Επίσκοποι, πήγαν στις Η.Π.Α. με εντολή της Συνόδου να διερευνήσουν και να συζητήσουν, φυσικά μέσω του διερμηνέως Ιερομονάχου Παντελεήμωνος της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Βοστώνης, με την εκεί Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς. Η εν λόγω Σύνοδος ουδεμία σχέση είχε πια με την κατάσταση του 1960, κατά την οποίαν διατηρούσε εκκλησιαστικές σχέσεις με την Αρχιεπισκοπή Αμερικής του Πατριαρχείου Κων/πόλεως και με τα Πατριαρχεία Σερβίας και Ιεροσολύμων.

Το έτος 1971 ο άγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος ήδη είχε χαράξει μία πιο συνεπή γραμμή Ορθοδόξου Ομολογίας και από το 1965 είχαν διακοπεί οι σχέσεις με τις λοιπές οικουμενιστικές εκκλησίες. Άρα λοιπόν οι σημερινοί σχισματικοί αποκαλούμενοι ''ΓΟΧ'', γνωστοί και ως ''Φλωριναίοι'', αδίκως παλεύουν να συγκρίνουν την Ρώσσικη Σύνοδο της Διασποράς του 1960 από την οποίαν έλαβαν(;) χειροτονία και από Επίσκοπο νεοημερολογίτη, με την ίδια Σύνοδο του έτους 1971. Οι προσπάθειες τους να παρουσιάσουν την Σύνοδο ως σχίσμα πέφτει στο ιστορικό κενό. 

Στην επαφή που είχαν οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Επίσκοποι με τους Διασπορίτες Ρώσσους έλαβαν την ομολογία τους ότι θεωρούσαν την αλλγή του ημερολογίου μία καινοτομία και συνεφώνησαν να τους διαβαστεί μία ευχή όπως την κατονομάζει ο Μητροπολίτης Φιλάρετος σε επιστολή του, προκειμένου να ξεπεραστεί το εμπόδιο που εμφάνιζαν στο προσκήνιο οι χειροτονημένοι(;) και από νεοημερολογίτη Επίσκοπο, ''Φλωριναίοι''. Αλλά οι σχισματικοί αποκαλούμενοι ''ΓΟΧ'' διέδιδαν και διαδίδουν ως σήμερον ότι οι Ορθόδοξοι του αγίου Ματθαίου ήταν δήθεν οι σκληροί και αδιάλλακτοι.

Να σημειώσουμε δε μία σημαντικότατη λεπτομέρεια. Η Ιεραρχία της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν εξουσιοδότησε τους δύο Επισκόπους που απέστειλε στις Η.Π.Α. να συμφωνήσουν σε ανάγνωση ευχής επί των Επισκόπων αυτών, αλλά τους απέστειλε μόνο δια μελέτη και διερεύνηση της Ομολογίας των Διασποριτών Ρώσσων. Γι' αυτόν τον λόγον ακριβώς και δεν υπάρχει έγγραφο Συνοδικό που να δίδει τέτοια εντολή γιατί δεν τους δώθηκε εντολή να συζητήσουν το θέμα της Χειροτονίας του Επισκόπου Σπυρίδωνος υπό του αγίου Ματθαίου του Ομολογητού το 1948.
 

Οι εν Αμερική ενέργειες ήταν αποτέλεσμα των προσπαθειών που κατέβαλλε ο Πρωθιερεύς π. Ευγένιος Τόμπρος να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ σχισματικών παλαιοημερολογιτών και Συνόδου. Χειρίστηκε λάθος την αποστολή που του ανέθεσε η Σύνοδός και παρέσυρε στα λάθη αυτά και τους ετέρους δύο Αρχιερείς που ως μή γνωρίζοντες Αγγλικά και όντας αγράμματοι τυπικώς, επίστευαν ό,τι τους έλεγε ο διερμηνέας... Να τονίσουμε πως οι Επίσκοποι, διάδοχοι, του αγίου Ματθαίου ουδέποτε σκέφτηκαν πως τους λείπει κάτι ώστε να θεωρούν εαυτούς μη κανονικούς Επισκόπους. Δέχτηκαν αυτήν την ευχή ευλογίας για λόγους ενότητος μετά των εν Ελλάδι σχισματικών παλαιοημερολογιτών.

Το ότι δεν ήταν χειροθεσία επί σχισματικών, το γράφει και σε επιστολή του ο ίδιος ο Πρόεδρος της Συνόδου των Ρώσσων της Διασποράς Μητροπολίτης Φιλάρετος, με ημερομηνία 21 Οκτωβρίου 1972 προς τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, Ανδρέα Ανέστη. Επιπλέον οι Διασπορίτες Ρώσσοι Αρχιερείς στην έγγραφη απόφαση με ημερομηνία 15/28 Σεπτεμβρίου 1971 που συνέταξαν γράφουν πως: ''Οι ηγούμενοι υπό της Ιεραρχίας ήτις προέρχεται εκ των του Ματθαίου χειροτονιών ουδόλως δύνανται να συγκριθούν μετά των σχισματικών Δονατιστών και Νοβατιανών. Δεν ημάρτησαν κατά της Ορθοδοξίας Δογματικώς [...] '' Απόφασις, αριθμός Πρωτοκόλλου 16-ΙΙ, 15/28 Σεπτεμβρίου 1971. Ανεγνώριζαν, με Συνοδική Απόφαση λοιπόν, ως Κανονικούς Επισκόπους τους υπό τον Άγιο Ματθαίο χειροτονηθέντας. Οι φήμες που διαδίδουν κάποιοι, είτε από άγνοια είτε από δόλο, πως δήθεν οι ''ματθαιϊκοί'' έγιναν δεκτοί ως Ιερείς και τους χειροτόνησαν Επισκόπους είναι ανυπόστατες και θλιβερές. Αυτά τα στοιχεία που παραθέτουμε υπάρχουν και σε CD ώστε όποιος σοβαρός μελετητής της εκκλησιαστικής ιστορίας επιθυμεί μπορεί να τα ζητήσει και να τα δει ιδίοις όμμασι.

Είναι λοιπόν σε ισχύ η πράξις της ευχής που διαβάστηκε στους δύο Επισκόπους ή είναι άκυρη; Ας δούμε τί συνέβη στα έτη μετά το 1971. Οι Αρχιερείς της Εκκλησίας δεν προέβησαν σε ουδεμία έγγραφη αποδοχή των γενομένων εν Αμερική καθ' ότι αναφέραμε και παραπάνω πως απέστειλαν τους δύο Επισκόπους και τον Πρωθιερέα π. Ευγένιο Τόμπρο προς διερεύνηση της Ομολογίας των Διασποριτών και όχι προς αποδοχήν οιασδήποτε χειροθεσίας ή ευχής. Αφού μελέτησαν τα τεκταινόμενα λοιπόν οι Αρχιερείς έδωσαν προφορική εντολή διακοπής σχέσεων με τους Ρώσσους Διασπορίτες. Απέστειλαν δε το 1974, Εξαρχία υπό δύο Επισκόπων αποτελουμένη, ώστε να λάβουν εγγράφως πιά την Ορθόδοξη Ομολογία υπό των Διασποριτών. Ενώ εκείνοι είχαν δεχτεί την Ομολογία των Ορθοδόξων Ελλήνων Επισκόπων το 1971, το 1974 οι Ρώσσοι δεν έδωσαν κάποια γραπτή ομολογία. Κατόπιν αυτού οι Έλληνες Επίσκοποι ανακοίνωσαν πως δεν δύνανται να έχουν εκκλησιαστικές σχέσεις με τους Ρώσσους Διασπορίτες και θα απεφάσιζαν Συνοδικώς εν Ελλάδι επιστρέφοντες. Στο Πανελλαδικόν Συνέδριον, προς τα τέλη του 1974, στην Αθήνα, απεφάσισαν εν Συνόδω την διακοπή σχέσεων, αλλά μετά από παράκληση του Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου για επιπλέον προσπάθειες ενότητος δεν εστάλη στους εν Αμερική Ρώσσους η επίσημη απόφαση.

Αφού οι προσπάθειες δεν ετελεσφόρησαν, το Συνοδικό Σώμα συνεκλήθη και απεφάνθη την οριστική διακοπή εκκλησιαστικών σχέσεων μετά της Ρωσσικής Συνόδου υπό τον Μητροπολίτην Φιλάρετον. Αριθμός πρωτοκόλλου 1158/20-2-1976. Με βάση αυτό το πρακτικό που εστάλη στος Ρώσσους, την 28η Απριλίου 1976 το Συνοδικό Σώμα των Ρώσσων της Διασποράς απεφάσισε ότι: ''Εάν αυτοί θεωρούν την Σύνοδον των Επισκόπων της Ορθοδόξου Ρωσσικής Εκκλησίας, μή Ορθόδοξον, τότε λογικώς, η πράξις της χειροθεσίας γίνεται άκυρος'' Οι ίδιοι οι Διασπορίτες Ρώσσοι γράφουν πως εφόσον οι Έλληνες Επίσκοποι της Εκκλησίας Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος θεωρούν τους Ρώσσους Διασπορίτες μή Ορθοδόξους, άρα και η πράξις χειροθεσίας καθίσταται άκυρος.
 

Όσοι διαδίδουν λοιπόν πως πρέπει να ταπεινωθούν οι ''ματθαιϊκοί'' και να μην απολυτοποιούν τα γεγονότα, ας μελετήσουν την ιστορία και ας δουν ότι η Σύνοδος μας, αναγνωρίζει τα λάθη της και τα διορθώνει. Εκείνοι που αποκαλούνται ''ΓΟΧ'' εν Ελλάδι, μήπως θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι είναι παραφυάδα των νεοημερολογιτών και να προβληματιστούν με το γεγονός, πως ενώ ομολογούν τα μυστήρια των νεοημερολογιτών και των οικουμενιστών άκυρα, συγχρόνως διαφημίζουν τις χειροτονίες τους από νεοημερολογίτη Επίσκοπο, έγκυρες;)