Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Παντελής αγνωσία γνώσις εστί του υπέρ πάντα.

 
Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου.
 
«Το σκότος αφανίζεται από το φως, και μάλιστα από το πολύ φως· η αγνωσία αφανίζεται από τις γνώσεις, και μάλιστα από τις πολλές γνώσεις. Αφού εκλάβεις αυτούς τους όρους όχι με την έννοια της στερήσεως αλλά της υπεροχής [1], διακήρυξε με βεβαιότητα ότι η κατά Θεόν αγνωσία διαφεύγει από εκείνους που έχουν αισθητό φως και γνώση των αισθητών όντων, και το υπερβατικό του φως, αφ’ ενός μεν καλύπτεται για όλο το φως, αφ’ ετέρου δε αποκρύπτει όλη τη γνώση. Όποιος λοιπόν, βλέποντας τον Θεό, κατάλαβε τι είδε, αυτός δεν είδε τον Θεό, αλλά κάτι από τα δικά του τα όντα και γινωσκομένα [2]. Αυτός όμως ο ίδιος, ο Θεός, εδραιωμένος επάνω από νου και ουσία, με το ότι δεν γνωρίζεται καθόλου και δεν υφίσταται, με αυτό ακριβώς υφίσταται υπερουσίως και γνωρίζεται υπέρ νουν. Και η τέλεια αγνωσία, με την υψηλότερη σημασία της λέξεως, συνιστά την γνώση αυτού που ευρίσκεται επάνω από όλα τα γνωριζόμενα».

(1η Επιστολή, «Προς Γάιο», Φ. ΕΠΕ 3, σελ. 493). 

Σημειώσεις:
 
[1] Κατά την κοινή έννοια, το σκότος οφείλεται σε στέρηση του φωτός και η αγνωσία σε στέρηση της γνώσεως. Υπεροχικά όμως, στο Θεό, το σκότος οφείλεται στο άφθονο φως και η αγνωσία στο πλήθος γνώσεων.

[2] Βλ. Γρηγορίου Νύσσης, «Εις τον βίον του Μωυσέως», PG 44,377 Α, «εν τούτω ιδείν, εν τω μη ιδείν».
 
Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες