Την κατηγόρησαν για ασέβεια στους Θεούς και την αθώωσε το δάκρυ του Περικλή.

Πολλοί οπαδοί του παγανισμού, πρεσβεύουν την άποψη πως το χριστιανικό ιερατείο έφερε τον σκοταδισμό και την αμάθεια στον κόσμο. Πως στην αρχαία Ελλάδα μας ήταν όλα τέλεια και οι ιερείς των 12 θεών και των λοιπών, ήταν φορείς ελευθερίας, φωτός, δημοκρατικότητος... Ας δούμε όμως αν ήταν έτσι ή κάποιοι θέλουν να τα εμφανίζουν έτσι για να απαξιώσουν τις κατακτήσεις του Χριστιανισμού στο χώρο του πνεύματος και του πολιτισμού. Ας διαβάσουμε λίγη πραγματική ιστορία και ας κατανοήσουμέ πως σε όλα τα ιερατεία υπήρχαν οι μικρόμυαλοι που διεκδικούσαν για τον εαυτό τους την αυθεντία και εδίωξαν τα ελεύθερα πνεύματα. Παντού υπήρχαν οι φανατισμένοι ιερείς ανεξαρτήτως δοξασίας, οι οποίοι μίσησαν την γνώση. Υπήρχαν και δίκαιοι, όπως πάντα λίγοι. Αλλά η εμπαθής, ανακριβής, παραποιημένη καταγραφή της ιστορίας εν ονόματι της γνώσης, είναι υποκρισία και πόλεμος κατά της αλήθειας από τους ίδιους που δήθεν την υπερασπίζονται.

 

O πρώτος γάμος του Περικλή με την Αθηναία Ελπινίκη δεν ευδοκίμησε και το ζευγάρι χώρισε μετά από συμβίωση τεσσάρων χρόνων, κατά τη διάρκεια των οποίων απέκτησαν δύο παιδιά, τον Ξάνθιππο και τον Πάραλο. Το 449 πΧ γνώρισε την Ασπασία από τη Μίλητο, μέσω του κοινού τους γνωστού αρχιτέκτονα Ιππόδαμου. Οι δύο δυναμικές προσωπικότητες αμέσως ερωτεύθηκαν. Δεν ήταν τόσο η ομορφιά της Ασπασίας, αλλά το πνεύμα και η καλλιέργειά της, που την έκαναν να ξεχωρίζει από τις γυναίκες της εποχής. Ήταν μια συναρπαστική συνομιλήτρια, που γοήτευε τους άνδρες με την παρουσία και την κουλτούρα της. Ήταν η πρώτη ακροάτρια των λόγων του Περικλή, συζητούσε μαζί του όλες τις δημόσιες υποθέσεις και λέγεται ότι παρενέβη σε πολλά από τα σχέδια των έργων στην Ακρόπολη. Επιπλέον, έδειξε μητρική στοργή στα παιδιά του Περικλή από τον πρώτο του γάμο.

Η επιρροή της Ασπασίας στον πρώτο πολίτη της Αθήνας προκαλούσε αντιδράσεις, οι οποίες δεν περιορίζονταν μόνο στα καυστικά σχόλια των κωμικών. Μερικοί ξέφευγαν από τα όρια όπως ο Κρατίνος, ο οποίος αποκάλεσε την Ασπασία, παλλακίδα ασύστολη με τα σκυλίσια μάτια. Στόχος ήταν ο Περικλής, αλλά ουδείς είχε το θάρρος να τον κατηγορήσει ευθέως, με δεδομένο ότι η τεράστια προσωπικότητά του δέσποζε στο κλεινόν άστυ. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι αναζητούσαν τρόπο να τον πλήξουν και εστίασαν στον ρόλο της Ασπασίας στο δημόσιο βίο. Η αδυναμία της ήταν οι προοδευτικές της απόψεις που για την εποχή ήταν σκανδαλώδεις.

 

 

Το 440 πΧ κι ενώ ο Περικλής απουσίαζε στη Σάμο, ο Διοπείθης, ένας ιερέας του Ερεχθέως, εμφανίσθηκε στην Εκκλησία του Δήμου και πρότεινε νόμο εναντίον εκείνων που δεν παραδέχονται τους Θεούς της πόλης και κατά των φιλοσόφων η διδασκαλία των οποίων αντιτίθετο στη λατρεία και τη δόξα των πατρώων θεών». Ο νόμος εγκρίθηκε και ο πρώτος που βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα ήταν ο φιλόσοφος Αναξαγόρας, επιστήθιος φίλος του Περικλή, καθώς οι απόψεις του έρχονταν σε αντίθεση με τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις. Ο Περικλής τον φυγάδευσε για να γλιτώσει. Ένα πρωί το 432 πΧ, οι Αθηναίοι είδαν στη βασίλειο στοά μια πινακίδα αναρτημένη στην οποία αναγραφόταν η επίσημη αναγγελία κατά της Ασπασίας, που έλεγε ότι δεν τιμά τους Θεούς της πόλης. Την κατηγορούσαν ότι μίλησε με ασέβεια κατά των ιερών εθίμων και διέφθειρε τη νεολαία. Η πρώτη κυρία της πόλης αντιμετώπιζε τη θανατική ποινή. Ο Περικλής θύμισε στους δικαστές ότι τίμησε τους θεούς με ανεπανάληπτα μνημεία

Η δίκη...

Οι δικαστές της Ηλιαίας κάθονταν στις σανιδένιες έδρες τους και το δικαστήριο είχε πλημμυρίσει από πολέμιους και υποστηρικτές της Ασπασίας που ήταν ξένη και χρειαζόταν παραστάτη έναν Αθηναίο πολίτη. Συνήγορός της ήταν ο καλύτερος ρήτορας της πόλης. Ο Περικλής. Κατήγορος ήταν ο Έρμιππος, ο οποίος είπε ότι η Ασπασία στην Ελευσίνα συζητούσε με τους σοφιστές Αναξαγόρα, Σωκράτη και Πρωταγόρα, ενώ στη γιορτή των Θεσμοφοριών προς τιμήν της Δήμητρας, θέλησε να διαφθείρει τις σεμνές και ελεύθερες γυναίκες. Έφερε και μάρτυρες για να στηρίξει τις κατηγορίες του και ζήτησε την εσχάτη των ποινών για την Ασπασία.

Ο λόγος του βρήκε ευήκοα ώτα στους ηλικιωμένους, συντηρητικούς δικαστές, αλλά και σε μεγάλο τμήμα του πλήθους. Τώρα ήταν η σειρά της υπεράσπισης και όλοι περίμεναν να ακούσουν τον δεινό ρήτορα να καταρρίπτει με την παροιμιώδη ψυχραιμία του τις κατηγορίες. Ο Περικλής ψέλλισε τις πρώτες λέξεις με τρεμάμενη φωνή και παρά το γεγονός ότι απέκρουσε τα επιχειρήματα του Έρμιππου ήταν φανερά ταραγμένος. Ο Περικλής υπενθύμισε στους δικαστές ότι όχι μόνο δεν μείωσε το αξίωμα των Θεών, αλλά τους ύψωσε μεγαλοπρεπείς ναούς και αθάνατα μνημεία με ανεπανάληπτα καλλιτεχνήματα πάνω στην Ακρόπολη. Τόνισε με συγκίνηση ότι σε αυτό το έργο συνέδραμε τα μέγιστα η Ασπασία. «Αν παρασυρθείτε από τα λόγια του Έρμιππου που σας παρακινεί να πάρετε από κοντά μου την έξοχη γυναίκα, τη γυναίκα μου, θα καταδικάσετε και μένα μαζί της», είπε ο Περικλής τελειώνοντας τον λόγο του και ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπό του.

Όλοι έμειναν εμβρόντητοι μπροστά στην ανθρώπινη στιγμή του αδιαμφισβήτητου ηγέτη της πόλης. Το νέο διαδόθηκε σε όλη την Αθήνα και επισκίασε ακόμη και τη νίκη του αθηναϊκού και κερκυραϊκού στόλου κατά των Κορινθίων στα Σύβοτα. Η γυναίκα του Περικλή ανακηρύχθηκε αθώα και το ζεύγος αποχώρησε από την Ηλιαία υπό τις επευφημίες των Αθηναίων. Το δάκρυ του Περικλή είχε πνίξει τα επιχειρήματα των αντιπάλων του, που δεν είχαν υπολογίσει ότι ο πανέξυπνος πολιτικός, θα καλούσε το δικαστήριο να καταδικάσει αυτόν και όχι την Ασπασία.

 

Πηγή: molwlave.blogspot.gr

Όσοι συζητούν για τους άλλους...

Παγανιστές κατά Ελλήνων.

Αυτό τον καιρό που η Ελλάδα φλέγεται και θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι, για να μπορέσουμε να πολεμήσουμε κάθε τι άσχημο και επιζήμιο για την χώρα μας, εμείς είμαστε σκορπισμένοι σε πολλά στρατόπεδα. Παρακολουθώ ότι χωριστήκαμε για τις θρησκείες, για τα κόμματα, για την εξωτερική και εσωτερική πολιτική, λέτε να είναι τυχαία όλα αυτά; Να είναι η βλακεία που μας δέρνει; Ή κάποιος ξένος δάκτυλος τρύπωσε με άνεση μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα που του αφήσαμε; 

 

Ένα άλλο αξιοσημείωτο είναι αυτό, που στα δικά μου αυτιά ακούγεται σαν ανέκδοτο, ότι εμείς δηλαδή που είμαστε Χριστιανοί ορθόδοξοι δεν είμαστε Έλληνες! Γιατί; Τι είναι αυτό που κάνει εσάς που πιστεύετε στο δωδεκάθεο, να λέτε ότι είστε περισσότερο Έλληνάρες από εμάς; Και μην μου πείτε πάλι για τα πατρώα εδάφη και την πατρώα θρησκεία έτσι; Έψαξα και διάβασα αρκετά για να καταλάβω τι ήταν αυτή η θρησκεία που επανεμφανίστηκε σαν μια ίωση και απειλεί την πατρίδα μας. Γιατί απειλή την βλέπω, όταν κάνει διαχωρισμό στους πολίτες και τους κάνει να βλέπουν με υπεροψία, τα δικά τους θρησκευτικά πιστεύω. 

 

Έχουν μεγάλο μένος και μίσος για την ορθοδοξία, λες και αυτή είναι η απειλή της χώρας αυτή την στιγμή. Εγώ ξέρω ότι αν φοβάσαι κάτι αυτό πολεμάς και μάλλον πολεμούν τον φόβο τους, κάνοντας άγρια επίθεση στον Χριστιανισμό. Όμως γιατί θέλουν να μας γυρίσουν πίσω σε μια θρησκεία, που κατά τα γραφόμενα από παλιές πηγές και από ευρήματα, είναι κανιβαλιστική; Και γιατί μας δίνουν επιλεκτικά φιλόσοφους που μίλησαν για πολυθεΐα; Μήπως για να πουν ότι το αρχαίο πνεύμα και συνεπώς το δωδεκάθεο, αποτελούνταν από μέγα πνεύμα και τρανό και είχαν σωστή κρίση; 

 

Εγώ ξέρω όμως, σύμφωνα με αυτά που διάβασα, φιλόσοφους που καταδίκασαν την πολυθεΐα και βάρβαρες θυσίες εκείνης της εποχής. Γιατί οι θυσίες στους θεούς υπήρξαν, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία αν δούμε παλιά κείμενα και όχι μόνο από σφαχτά αλλά και από ζωντανά ζώα που ριχνόταν τα καημένα στη φωτιά, για να ευχαριστήσουν κάποιον θεό. Αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι θυσίαζαν αίμα ανθρώπινο, κατά προτίμηση από νέους και νέες παρθένες, αλλά και από βρέφη, όπως μαρτυρούν κάποια κείμενα και μάλιστα τα έτρωγαν. Αυτό δεν είναι κανιβαλισμός και αποτρόπαιο; Εκεί θέλετε να γυρίσουμε και να προσκυνήσουμε; 

 

Στην Αχαϊα η ιέρεια της παρθένας θεάς Κομαιθώ, ερωτεύτηκε τον Μελάνιππο και ερωτοτροπούσαν στον ναό. Η θεά Άρτεμη θύμωσε και έκανε την γη να μην δίνει καρπούς και πέθαιναν οι άνθρωποι. Ρώτησαν τότε το μαντείο των Δελφών και είπε να θυσιάσουν το ζευγάρι της αμαρτίας και από τότε κάθε χρόνο ένας νέος και μια νέα παρθένα θυσιάζονταν για να ευχαριστήσουν τους Θεούς. Περίεργο να είναι οι θεοί τόσο εκδικητικοί και σκληροί και να ζητάνε αίμα για να αποδώσουν τα υλικά αγαθά. Δώσε για να σου δώσω ήταν συμφεροντολόγοι δηλαδή. 

 

Αυτές οι θυσίες γινόταν φυσικά και αλλού όπως διάβασα (Πλούταρχου Θεμιστοκλής 13) ο Φανίας ο Λέσβιος φιλόσοφος, μιλάει για τον Θεμιστοκλή που θυσίασε τρεις νέους με την υπόδειξη του μάντη Ευφραντίδη. Του είπε πως αν θυσίαζε τους νέους στον Θεό Διόνυσο, τότε θα κέρδιζε την μάχη. Παρά τις αντιρρήσεις του δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον χρησμό, γιατί ο όχλος φώναζε και έτσι έγινε η ανθρωποθυσία. Πάμε και στον Πλάτων τώρα μια και επικαλούνται τους φιλόσοφους. Πλάτωνος πολιτεία Η΄ 565 d-e: ( Τις αρχή ουν μεταβολής εκ προστάτου επί τύρρανον; Ή δήλον ότι επειδάν ταυτόν άρξηται δραν ο προστάτης τω εν τω μύθω ος περί το εν Αρκαδία το του Διός του Λυκαίου ιερόν λέγεται; Τίς; έφη. Ως άρα ο γευσάμενος του ανθρώπινου σπλάγχνου εν άλλοις άλλων ιερείων ενός εγκατατετμημένου, ανάγκη δη τούτω λύκω γένεσθαι. Η ουκ ακήκοας τον λόγον; Έγωγεν). Εδώ βλέπουμε ότι θυσίαζαν τα βρέφη και τα έτρωγαν στο βωμό του Λυκαίου Διός. Πίστευαν ότι σκοτώνοντας τα εκεί θα τους έδινε την δύναμη ενός λύκου. Φυσικά έχουμε πάρα πολλούς φιλόσοφους που θανατώθηκαν ή εξορίστηκαν γιατί αμφισβήτησαν το δωδεκάθεο.

Ακόμα έχουμε τους αγωνιστές του 1821, που αγωνίστηκαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και που ήταν Χριστιανοί. Πολέμησαν έχοντας στο λάβαρο της σημαίας μας τον σταυρό. Δεν πιστεύω να πει κάποιος πως ο Καραϊσκάκης ήταν ανθέλληνας; Ήταν πρόγονος μας, δόξα και καμάρι μας. Αν όλοι αυτοί δεν είναι πρόγονοι μας τότε ποιοι είναι; 

 

Πηγή: ellinikils.blogspot.gr

Κρίση και αντίληψη.

Δύο χέρια μονο...

Χρόνος...

Μάρκος 6 ετών...

Νάνοι...

Έξυπνος και ηλίθιος.

Αφιερωμένο σε όσους οι συναισθηματικές αγκυλώσεις τους σταματούν σε ένα σημείο και φοβούμενοι να ακυρώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό και να προχωρήσουν μπροστά, κατηγορούν τους άλλους που αλλάζουν, μεταπηδούν, εξελίσσονται.

Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Λόγος περί ψευδοπροφητών και ψευδοδιδασκάλων (Δ')

Μέρος Δ'

δ. Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα μας. Ο Ιωάννης λέγει, «Καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι» (Α’ Ιωάν. 2.18), και πάλι, «Βλέπετε ἑαυτοὺς͵ ἵνα μὴ ἀπολέσητε ἃ εἰργάσασθε· ὅτι πολλοὶ πλάνοι εἰς τὸν κόσμον ἐξῆλθον» (Β’ Ιωάν. 1.8). Ἀγαπητοὶ͵ μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε͵ ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ ἐστιν· ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται εἰς τὸν κόσμον εἰσεληλύθασι» (Α’ Ιωάν. 4.1) . Και πάλι λέγει, «Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς͵ καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει μεθ΄ ἑαυτοῦ͵ μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν͵ καὶ Χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε. Ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν͵ κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς» (Β’ Ιωάν. 1.10). Και πάλι, «Πᾶς ὁ παραβαίνων͵ καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ͵ Θεὸν οὐκ ἔχει» (Β’ Ιωάν. 1.9).

Αυτά μας προτρέπει ο Ιωάννης, Ιωάννης ο υιός της βροντής, ο περισσότερο αγαπημένος από όλους τους μαθητές. Αυτός που στήριξε με την θεολογία την Εκκλησία απ’ άκρου εις άκρον της γης και έφραξε τα στόματα των αιρετικών.

Ο Ιάκωβος είπε, «Ὃς ἐὰν δοκῇ φίλος αὐτῶν εἶναι͵ ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται» (Ιακ. 4.4). Ακούστε όλοι εσείς που συντρώγετε με τους αιρετικούς την οδυνηρή απόφαση, ότι είστε εχθροί του Χριστού. Διότι αυτός που συμφιλιώνεται με τους εχθρούς του βασιλέως δεν μπορεί να είναι φίλος του. Ούτε θ’ αξιωθεί την αιώνιο ζωή, αλλά θα χαθεί μαζί με τους εχθρούς και θα υποστεί τα χειρότερα.

Ιούδας ο του Ιακώβου είπε, «Παρεισέδυσάν τινες ἄνθρωποι οἱ ἔκπαλαι προγεγραμμένοι εἰς τοῦτο τὸ κρῖμα͵ ἀσεβεῖς͵ τὴν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν χάριν μετατιθέντες εἰς ἀσέλγειαν͵ καὶ τὸν μόνον Δεσπότην καὶ Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν ἀρνούμενοι» (Ιουδ. 1.4). Και πάλι λέγει, «Ἐπ΄ ἐσχάτων τῶν χρόνων ἔσονται ἐμπαῖκται͵ κατὰ τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας αὐτῶν πορευόμενοι τῶν ἀσεβειῶν. Οὗτοί εἰσι οἱ ἀφόβως ἑαυτοὺς ποιμαίνοντες͵ νεφέλαι ἄνυδροι͵ παντὶ ἀνέμῳ περιφερόμεναι͵ ἀστέρες πλανῆται͵ οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνας τετήρηται». Αυτά και περισσότερα από αυτά παραινεί σε μας ο Ιούδας ο καλός.

Έλα κι εσύ Παύλε, το σκεύος της εκλογής, και πες μας ο ίδιος κατά την δοθείσα σσε σένα χάρη του Θεού, μίλησέ μας για τον παρόντα πονηρό αιώνα. Φανέρωσε τους κρυφούς λύκους, στηλίτευσε και νίκησε τους κλέφτες της αγίας ποίμνης του Θεού. Ο Παύλος είπε, «Οἶδα ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς͵ μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου» (Πραξ. 20.29).

Βλέπεις παντού τους θεολόγους που συμφωνούν με τον Διδάσκαλο σχετικά με τους άθεους αιρετικούς, ονομάζοντάς τους σκύλους και λύκους; Όπως και αλλού λέγει ο Παύλος, «Βλέπετε τοὺς κύνας͵ βλέπετε τοὺς κακοὺς ἐργάτας͵ βλέπετε τὴν κατατομήν. Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης. Βλέπετε ἀκριβῶς πῶς περιπατεῖτε͵ ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Φιλ. 3.2).

Ποιος θα δικαιολογηθεί ότι δεν ήξερε, όταν ακούει τέτοιες προειδοποιήσεις; Και αλλού πάλι, «Μὴ παραδέχεσθε αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν» (Τιτ. 3.10). Και πάλι, «Διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε» (Εβρ. 13.9), και πάλι, «Αἱρετικοὶ ἄνθρωποι προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον͵ πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. 3.13), και αλλού, «Τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν» (Τιτ. 1.15).

Ακούστε τα αυτά εσείς που κάνετε αγάπες μαζί τους˙ πως θα ξεφύγετε από την τιμωρία που έρχεται πάνω σας, όσοι μολύνεστε μαζί μ’ αυτούς τρώγοντας και πίνοντας; Πως τολμάτε να προσέρχεστε στα θεία και φρικτά μυστήρια του Χριστού; Ή μήπως δεν ακούσατε τον μακάριο Παύλο που βοά, ότι «Οὐ δύνασθε ποτήριον Κυρίου πιεῖν͵ καὶ ποτήριον δαιμόνων· οὐ δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν͵ καὶ τραπέζης δαιμονίων» (Α’ Κορ. 10.21).

Φύγετε μακριά από αυτούς και μη έχετε επαφή με την ακαθαρσία. Άραγε θα σας πείσουμε; ή μήπως μάταια κοπιάζουμε και μιλάμε στον αέρα; Πλην όμως γι’ αυτούς που θελουν και ενδιαφέρονται να μάθουν τον λόγο και να τον εφαρμόσουν, δεν θα ραθυμήσω, ούτε θ’ απομακρυνθούμε από τα λόγια του Παύλου. Θα τα ξαναπώ και ακούστε, «Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β’ Κορ. 6.14).

Που είναι εκείνοι οι αθυρόστομοι, που λένε ότι δεν αναφέρονται αυτά στην Αγία Γραφή; [Αυτοί για τους οποίους ισχύει]« Ὧν ὁ Θεὸς ἡ κοιλία͵ καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν͵ οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες»( Φιλ. 3.19); Αυτά ο Παύλος παρακαλεί και διδάσκει και προτρέπει˙ ο Παύλος, το σκεύος της εκλογής, το περιτείχισμα της Εκκλησίας, ο πολύαθλος και γενναίος, η θεόφθογγος λύρα, ο κήρυκας του Χριστού, ο καταγραφέας των δογμάτων, η σάλπιγγα του Λόγου, ο ρήτορας της ευσεβείας, η σαγήνη των εθνών.

Οι μακάριοι θεολόγοι είπαν αυτά και περισσότερα από αυτά για τους άθεους και άπιστους. Οι προφήτες που προηγήθηκαν παλαιότερα είπαν τα ίδια. Είναι ανάγκη να τους φέρουμε και αυτούς στο μέσο. Είπε ο προφήτης Δαβίδ, «Οὐκ ἔστιν ἐν στόματι αὐτῶν ἀλήθεια» (Ψαλμ. 5.10). Πάλι λέγει, «Κύριε͵ οὐχὶ τοὺς μισοῦντάς σε ἐμίσησα͵ καὶ ἐπὶ τοὺς ἐχθρούς σου ἐξετηκόμην; Τέλειον μῖσος ἐμίσουν αὐτοὺς͵ καὶ εἰς ἐχθροὺς ἐγένοντό μοι» (Ψαλμ. 138.21). Ο Σολομώντας λέγει, ότι «Δυσσεβοῦντες ὑποκρίνονται εὐσέβειαν». Πάλι λέγει, «Υἱὲ͵ μή σε πλανήσωσιν ἄνδρες ἀσεβεῖς͵ μηδὲ πορευθῇς ἐν ὁδῷ μετ΄ αὐτῶν» (Παρ. 1.10). Ο Ησαΐας ο προφήτης ή καλύτερα ο Κύριος μέσω του προφήτη λέγει, «Υἱοὺς ἐγέννησα͵ καὶ ὕψωσα͵ αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν» (Ησ. 1.2)˙ και πάλι, «Οὐκ ἔστι χαίρειν τοῖς ἀσεβέσι͵ λέγει Κύριος» (Ησ. 57.21).

(PG 59.557-59).

Πηγή: impantokratoros.gr

Πάπας και ραββίνοι...

Παρέα ο Πάπας με ραββίνους. Από το 1965 με απόφαση του τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα και του τότε Πάπα η νεοημερολογίτικη εκκλησία είναι σε κοινωνία με την Παπική εκκλησία. Κάποιοι ψευτοαντιαιρετικοί στο διαδίκτυο, λένε ότι οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι του παλαιού ημερολογίου και ιδιαιτέρως οι γνωστοί και ως ''Ματθαιϊκοί'' είναι σχισματικοί, ακραίοι και χαλούν την ανεκτικότητα του Χριστιανισμού. Για τους γνωστούς και ως ''Φλωριναίους'' δεν νοιάζονται και πολύ αφού όλοι σχεδόν γνωρίζουν πιά ότι είναι οικουμενιστικό παρακλάδι τους. Για λεπτομέρειες κάνετε κλίκ εδώ.

Δαιμονισμός.

 

 

Του Αγίου Ιωάννη Κασσιανού.

Ένα πνεύμα, όπως είναι ο διάβολος, μπορεί να ενωθεί με μια πυκνή και συμπαγή ύλη, όπως είναι το σώμα μας.

Δεν μπορεί, όμως, κατά τον ίδιο τρόπο να ενωθεί και με την ψυχή μας -που κι αυτή είναι πνεύμα-, και μάλιστα να την κάνει υποχείριά του.

Αυτό το βλέπουμε στους δαιμονισμένους: Τα πονηρά πνεύματα δεν διεισδύουν στην ουσία της ψυχής τους. Όχι! Κυριεύουν μόνο τα μέλη του σώματος, όπου εδράζεται η δύναμη της ψυχής τους, και, πιέζοντάς τα αφόρητα, πνίγουν στα σκοτάδια τη νοητική τους δύναμη.

Παρόμοια συμπτώματα παραφροσύνης προκαλούν, για παράδειγμα, η υπερβολικη κατανάλωση κρασιού, ο υψηλός πυρετός, το δριμύ ψύχος και άλλοι εξωτερικοί παράγοντες, που εξουθενώνουν το σώμα μας.

Γιά αυτούς τους ανθρώπους ο απόστολος Παύλος λέει ότι παραδίνονται για λίγο στον σατανά, «για να τιμωρηθεί σκληρά το σώμα τους, ώστε να σωθεί έτσι η ψυχή τους κατά την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού» (πρβλ. Α' Κορ. 5:5).

Πολύ πιό σοβαρή καί φοβερή, ὅμως, εἶναι ἡ κατάληψη αὐτῶν πού, ἐνῶ εἶναι ἐλεύθεροι σωματικά, ὑφίστανται μιά κατοχή πιό ὀλέθρια: Εἶναι ψυχικά ὑποδουλωμένοι στόν διάβολο, αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν καί τῶν δαιμονικῶν ἡδονῶν. Ἡ συμφορά αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι πολύ ἀπελπιστική, ἐπειδή, ὅντας ὑποχείριοι τῶν δαιμόνων, δέν ἀντιλαμβάνονται τήν τυραννία πού ὑφίστανται, ἀλλά καί δέν ἀφήνουν νά φανεῖ κανένα σημάδι πού θά ἀποκάλυπτε τήν κατοχή τους ἀπό τόν διάβολο. Πολλοί, μάλιστα, δέν ὑποβάλλονται σέ καμιά δοκιμασία ἄξια τῶν ἁμαρτωλῶν τους πράξεων. Αὐτό συμβαίνει γιατί εἶναι ἀνάξιοι νά δεχθοῦν τό ἀποτελεσματικό φάρμακο τῶν θλίψεων, πού προσφέρεται σ' αὐτή τή ζωή. Ἔτσι, ἀνάλογα μέ «τή σκληρότητα καί τήν ἀμετανοησία τῆς καρδιᾶς τους», οἱ ὁποῖες δέν καθαρίζονται μέ τίς δοκιμασίες τῆς ἐπίγειας ζωῆς, «μαζεύουν κατά τοῦ ἑαυτοῦ τους τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως» (Ρωμ. 2:5). Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί θά τιμωρηθοῦν στήν αἰωνιότητα μαζί μέ τούς δαίμονες. Γιατί ἀποδείχθηκαν ἀνάξιοι νά λάβουν ἀπό αὐτή τή ζωή τή μεταχείριση τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ δέν χτυπήθηκαν ἀπό καμιά θλίψη, ὅπως οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι.

 

Πηγή: agioritikovima.gr

Αποκεφάλισαν εργάτη επειδή δεν ήταν μουσουλμάνος

Οι Αρχές των Φιλιππίνων επιβεβαίωσαν την εκτέλεση ενός Φιλιππινέζου εργάτη κατασκευαστικής εταιρείας, ο οποίος αφού πρώτα απήχθη όμηρος, κατόπιν αποκεφαλίστηκε από ισλαμιστές ενόπλους στη Λιβύη. Eίναι τα ίδια άτομα που οι ΗΠΑ αποκαλούσαν μαχητες της ελευθερίας όταν έριξαν το καθεστώς Καντάφι.

Η εκτέλεσή του έγινε ενώ βρίσκονταν σε εξέλιξη διαπραγματεύσεις για την καταβολή λύτρων και οι θύτες επικαλέστηκαν ως επιπλέον δικαιολογία το ότι «δεν ήταν μουσουλμάνος».
 

Η ταυτότητα του θύματος δεν έχει ανακοινωθεί επισήμως.
 

«Ο άτυχος άνδρας οδηγούσε ένα όχημα και οι αντάρτες τον σταμάτησαν για έλεγχο. Στο αυτοκίνητο επέβαιναν επίσης ένας Λίβυος και ένας Πακιστανός. Το θύμα φέρεται να ξεχώρισε, επειδή δεν ήταν μουσουλμάνος» δήλωσε, ο Τσαρλ Τζος, ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών των Φιλιππίνων.
 

Οι απαγωγείς αρχικώς ζήτησαν 120.000 ευρώ από την κυβέρνηση της Μανίλα για να απελευθερώσουν τον όμηρο. Ωστόσο, ύστερα από τέσσερις ημέρες διαπραγματεύσεων η φιλιππινέζικη κυβέρνηση έλαβε το τραγικό μήνυμα ότι το ακέφαλο σώμα του εργάτη βρισκόταν σε ένα νοσοκομείο της Βεγγάζης.

«Ο άτυχος άνδρας ενδέχεται να ήταν ήδη νεκρός πριν από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους απαγωγείς», σημείωσε ο Τζος κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου που παραχώρησε.

Με αφορμή από το τραγικό γεγονός, το υπουργείο Εξωτερικών των Φιλιππίνων, απηύθυνε έκκληση για επείγουσα εκκένωση της σπαρασσόμενης από τον εμφύλιο Λιβύης από τους Φιλιππινέζους εργάτες, ο αριθμός των οποίων εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 13.000. Παράλληλα ανακοίνωσε ότι στο εξής δεν θα επιτραπεί σε κανένα Φιλιππινέζο πολίτη να ταξιδεύει στη Λιβύη.

 

Πηγή: agioritikovima.gr

Αυτές είναι οι 10 πιο επικίνδυνες χώρες για τους Χριστιανούς...

5479 άνθρωποι μαρτύρησαν για την πίστη τους στον Χριστό μέσα σε 17 μήνες μόνο...

H Διεθνής χριστιανική φιλανθρωπική οργάνωση «Ανοιχτές Πόρτες» δημοσίευσε έναν κατάλογο με τις 10 χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα της βίας κατά των χριστιανών.

Η κατάταξη έγινε βάσει στοιχείων της περιόδου από την 1η Νοεμβρίου 2012 έως 31 Μαρτίου 2014

Η Νιγηρία βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Ο κατάλογος περιλαμβάνει επίσης: τη Συρία, την Αίγυπτο, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Μεξικό, το Πακιστάν, την Κολομβία, την Ινδία, την Κένυα και το Ιράκ.

Σε 7 από τις 10 χώρες, η κύρια αιτία της αντιχριστιανικής βίας είναι ο ισλαμικός εξτρεμισμός.

Σε όλες τις χώρες που αναφέρονται σε αυτήν την περίοδο, 3.641 εκκλησίες καταστράφηκαν, καθώς και άλλα κτίρια που ανήκουν στους Χριστιανούς. Επίσης είναι καταγεγραμμένες 13.120 άλλες μορφές βίας, περιλαμβανομένων ξυλοδαρμών, απαγωγών, βιασμών, αλλά και αναγκαστικών γάμων.

Η οργάνωση «Ανοιχτές Πόρτες» δημοσίευσε επίσης τις 10 πρώτες χώρες με τον υψηλότερο αριθμό των φόνων που διαπράχθηκαν σε Χριστιανούς για την πίστη τους κατά τη διάρκεια της μελέτης των 17 μηνών.

Πρώτη η Νιγηρία (2.073 μάρτυρες), ακολουθούμενη από τη Συρία (1.479), την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία(1.115), το Πακιστάν (228), την Αίγυπτο (147), την Κένυα (85), το Ιράκ (84), τη Μιανμάρ (33), το Σουδάν (33 ) και τη Βενεζουέλα (26).

Από το συνολικό αριθμό των θανάτων Χριστιανών για την πίστη τους, 5.479 στον αριθμό, το 85% έχει λάβει χώρα στη Νιγηρία, τη Συρία και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία.

Στην πραγματικότητα, τα στοιχεία αυτά μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερα.

Οι παρατηρητές εξεπλάγησαν από το γεγονός της απουσίας από τη λίστα της Βόρειας Κορέας, αλλά ο Jan Vermeer εκ μέρους των «Ανοικτών Θυρών» εξήγησε ότι η οργάνωση δεν ήταν σε θέση να έχει ακριβή στοιχεία για εκεί.

 

Πηγή: agioritikovima.gr

Εγκλήματα ανταρτών στη Συρία.

Βλέπετε με δική σας και μόνο ευθύνη, το βίντεο δείχνει εν ψυχρώ δολοφονίες βασανισμένων κρατουμένων. Ακατάλληλο περιεχόμενο για κάτω των 18 ετών, προσοχή.

Ας δούμε και μία άλλη πραγματικότητα όλοι εμείς που νομίζουμε ότι έχουμε προβλήματα... Ας δούμε πιο ανοικτά τα πράγματα αν έχουμε μυαλό, ας κουνήσουμε λίγο το κεφάλι μας μήπως φωτιστούμε λίγο.

Τον εκτέλεσαν χωρίς λόγο...

Αν αυτό που δείχνει η κάμερα δεν είναι δολοφονία τότε οι λέξεις έχασαν το νόημα τους. Αλλά μην τολμήσει κανείς σας να μιλήσει εναντίον των εγκλημάτων των Ισραηλινών, γιατί θα κατηγορηθεί για ρατσισμό... Οι Ισραηλινοί λένε ότι είναι δικαίωμα τους να αμύνονται. Σωστό, αλλά τί άμυνα είναι να σκοτώνεις κάποιον που περπατά αμέριμνος, άοπλος και με συνοδεία μέλη ανθρωπιστικής βοήθειας; Δείτε μόνοι σας, τα λόγια είναι περιττά...

Πηγή: stoxos.gr

Προκλητικές δηλώσεις του Γούντι Άλλεν για τη σιωνιστική κτηνωδία...

Ακολουθούν σκληρές εικόνες βλέπετε με δική σας ευθύνη και μόνο.

 

Κυριολεκτικά απίστευτες είναι οι δηλώσεις του Εβραϊκής καταγωγής Γούντι Άλλεν, ο οποίος, όχι μόνο δικαιολόγησε τις κτηνωδίες των Σιωνιστών ομοοεθνών του αλλά διατύπωσε και την “πεποίθηση” πως το θέμα θα ισορροπήσει από μόνο του, αναφερόμενος προφανώς στον ίδιο τρόπο με τον οποίο “ισορροπούν” τα πράγματα στο ζωικό βασίλειο της ζούγκλας…

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Daily Beast και σε μια από τις λίγες στιγμές που εξωτερίκευσε σκέψεις του πέρα από τα όρια του κινηματογράφου, ο διάσημος σκηνοθέτης και ηθοποιός είπε, δεν βλέπει να έρχεται σύντομα η ειρήνη στη Μέση Ανατολή ενώ χαρακτήρισε την τωρινή κατάσταση “τρομερή» και «τραγική”, εξηγώντας ότι η ρίζα των συγκρούσεων αυτών είναι στην εποχή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, “όταν οι Άραβες κακομεταχειρίστηκαν τον εβραϊκό λαό”. (…)

“Έχω την αίσθηση ότι οι Άραβες δεν αισθάνονταν πολύ καλά στην αρχή, και αυτό ήταν ένα μεγάλο πρόβλημα. Οι Εβραίοι είχαν μόλις βγει από ένα τρομερό πόλεμο στον οποίο εκατομμύρια εξοντώθηκαν και διώχτηκαν σε όλη την Ευρώπη, και τους δόθηκε αυτό το μικρό, μικρό κομμάτι γης στην έρημο. Οι Άραβες θα μπορούσαν να είχαν πει “Κοιτάξτε, ξέρουμε τι έχετε περάσει, πάρτε αυτό το μικρό κομμάτι γης και όλοι θα είμαστε φίλιοι, θα σας βοηθήσουμε»,- όπως και οι Εβραίοι ήρθαν ειρηνικά,- αλλά δεν το έκαναν. Αυτό δεν ήταν ωραίο (από την πλευρά των Αράβων) και οδήγησε σε προβλήματα”, εξήγησε ο Γούντι Άλλεν.

Όταν ρωτήθηκε συγκεκριμένα για τα τρέχοντα γεγονότα είπε: «Είναι συνεχώς όλο και πιο τρομερό. Από τότε που μπορώ να θυμηθώ, όταν ήμουν 21 ετών, μου έλεγαν, «η ειρήνη είναι κοντά. Στην επόμενη γενιά. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια πίκρα, αλλά με το χρόνο, οι νέες γενιές θα μεγαλώνουν και να είναι πιο γαλήνιες η μία με την άλλη”. Όμως τίποτα δεν έχει αλλάξει», είπε ο διάσημος σκηνοθέτης.

“Είναι μια φρικτή κατάσταση που, τελικά θα διορθωθεί μόνη της, ελπίζω ότι θα γίνει αυτό, παρότι προς το παρόν καμία πλευρά δεν δείχνει διάθεση”…

Πηγή: makeleio.gr

Οργισμένος Ισραηλινός, όρμησε πάνω σε δημοσιογράφο...

Επίθεση από ένα Ισραηλινό πολίτη δέχτηκε ένας δημοσιογράφος του BBC, κατά την διάρκεια ζωντανής μετάδοσης από την Λωρίδα της Γάζας.

Συγκεκριμένα ο οργισμένος Ισραηλινός, όρμησε πάνω στον δημοσιογράφο και τον έσπρωξε δυνατά, ενώ χρειάστηκε η παρέμβαση ενός μέλους του συνεργείου προκειμένου να απομακρυνθεί ο Ισραηλινός.

 

Πηγή: stoxos.gr

Προϋποθέσεις της θεολογίας κατά τον Μ. Βασίλειο.

 

«Η κατανόηση του δημιουργικού έργου του Βασιλείου, μάλιστα του αυστηρά θεολογικού, απαιτεί να εισέλθουμε στην εσώτατη διαδικασία της βασιλειανής θεολογίας, στην μέθοδό της. Σε θεολογία προβαίνει ο Βασίλειος από ανάγκη (Κατά Ευνομίου Α 1). Τα προβλήματα είναι η αφορμή και ο Θεός η αιτία, η πηγή της αλήθειας. Ο φόβος του ήταν τόσο μεγάλος ενώπιον της θεολογίας, ώστε συχνά απέφευγε να απαντάει σε θεολογικές ερωτήσεις και συχνότερα παρακαλούσε επίμονα να μην κινούν οι πιστοί ζητήματα πίστεως. Όλοι πρέπει να αρκούνται σε ό,τι έχει διατυπωθεί στην Εκκλησία, στον απλό λόγο της Γραφής και της αρχαίας Παραδόσεως (Επιστολή 258).

Όταν όμως ο ίδιος ο πιστός- και συχνά κάποιος δηλωμένος κακόδοξος- δημιουργεί προβλήματα και αμφιβολίες, που δεν αντιμετωπίζονται με την απλή βιβλική διατύπωση και την όσο αναπτυγμένη Παράδοση της Εκκλησίας, τότε ο Βασίλειος σκύβει στο πρόβλημα και θεολογεί. Τότε διακονεί την σωτηρία των πιστών. Και η διακονία- θεολογία του θέλει να προϋποθέτει- και όντως προϋποθέτει- τα εξής:

α) Χρόνο. Πρέπει κανείς να διαθέτει χρόνο για την θεωρία της αλήθειας, για την θεολογία, και να είναι απαλλαγμένος από εξωτερικούς περισπασμούς:

«Δει γαρ πάσαν σχολήν άγειν από θορύβων των έξωθεν και πάσαν ησυχίαν εν τω κρυπτώ της καρδίας βουλευτηρίω ποιήσαντα, ούτως επιβάλλειν τη θεωρία της αληθείας» (Εις τους Ψαλμούς 33, 3).

β) Κάθαρση. Ο αγώνας για την κάθαρση αποτελεί το πρώτιστο έργο του θεολόγου. Η κάθαρση επαναφέρει τον άνθρωπο στο αρχαίο φυσικό του κάλος, στην αρχική αδαμική κατάσταση. Ο πτωτικός άνθρωπος έχει γίνει σάρκινος, έχει φρόνημα σαρκικό και για αυτό ο «νους» του δεν μπορεί να θεωρήσει, να δει, την αλήθεια:

«Ο μεν γαρ σάρκινος άνθρωπος, αγύμναστον έχων προς θεωρίαν τον νουν [..] αδυνατεί προς το πνευματικόν φως της αλήθειας αναβλέψαι» (Περί του αγίου Πνεύματος ΚΒ).

γ) Φωτισμό: Το γεγονός του φωτισμού παίρνει για πρώτη φορά τις μεγάλες διαστάσεις του. Μίλησαν σχετικά ο Ιγνάτιος, ο Ειρηναίος και ο Αθανάσιος. Αλλά τώρα, περί το 374/5, έχουμε πλέον βαθιά ανθρωπολογική και συγχρόνως θεολογική ανάλυση του φωτισμού, με τη βοήθεια μάλιστα των πλωτινικών παραστάσεων. Έχουμε δηλαδή εσώτατη θεώρηση του ανθρώπου και διαπίστωση της σχέσεώς του- ως δυνατότητας αλλά και ως πραγματικότητας- με το Άγιο Πνεύμα. Φυσικά ο φωτισμός παριστάνεται με εικόνες και σημειώνεται με λέξεις, που επισημαίνουν απλώς το γεγονός, χωρίς να το εξαντλούν. Έτσι, με την κάθαρση ο νους, η καρδιά, ο άνθρωπος λοιπόν γενικά, μοιάζει με καθαρό μάτι, μέσα στο οποίο σαν ήλιος ο Παράκλητος δείχνει την θεία πραγματικότητα. Ή, ο φωτισμός μοιάζει με το γεγονός εκείνο, κατά το οποίο σε ένα λαμπερό διαφανές σώμα πέφτει φωτεινή ακτίνα και το κάνει «περιλαμπές», καταφώτεινο δηλαδή από παντού. Τότε και το σώμα αυτό εκπέμπει φως. Αυτό σημαίνει έλλαμψη του αγίου Πνεύματος σε έναν πιστό. Η πνευματοφόρος ψυχή ελλάμπεται και τότε φωτίζει και άλλες. Πιο συγκεκριμένα, για το θεολογικό έργο, η κατάσταση αυτή ταυτίζεται με τη διανομή των χαρισμάτων του Πνεύματος. Τα χαρίσματα που ο Βασίλειος αναφέρει είναι «η πρόγνωσις» των μελλόντων, «η σύνεσις»των μυστηρίων, η «κατάληψις των κεκρυμένων» κα. Από την «κατάληψη» αυτή των «κεκρυμμένων» (αληθειών) γεννιέται η θεολογία στην πρωταρχική της έννοια:

«Οικείωσις δε Πνεύματος προς ψυχήν ουχ ο δια τόπου προσεγγισμός [..] αλλά ο χωρισμός των παθών άπερ από της προς την σάρκα φιλίας ύστερον επιγινόμενα τη ψυχή, της από του Θεού οικειότητος ηλλοτρίωσε. Καθαρθέντα δη ουν από του αίσχους, ο ανεμάξατο δια της κακίας, και προς το εκ φύσεως κάλλος επανελθόντα και οίον εικόνι βασιλικί την αρχαίαν μορφήν δια καθαρότητος αποδόντα, ούτως εστί μόνως προσεγγίσαι τω Παρακλήτω. Ο δε, ώσπερ ήλιος, κεκαθαρμένον όμμα παραλάβων, δείξει σοι εν εαυτώ την εικόνα του αοράτου. Εν δε τω μακαρίω της εικόνος θεάματι το άρρητον όψει του αρχέτυπου κάλλος. Του τοις από πάσης κηλίδος κεκαθαρμένοις ελλάμπον, τη προς εαυτώ κοινωνία πνευματικούς αποδείκνυσι. Και ώσπερ τα λαμπρά και διαφανή των σωμάτων, ακτίνος εαυτοίς εμπεσούσης, αυτά τε γίνεται περιλαμπή και ετέραν αυγήν αφ’ εαυτών αποστίλβει. Ούτως αι πνευματοφόροι ψυχαί, ελλαμφθείσαι παρά του Πνεύματος, αυταί τε αποτελούνται πνευματικαί και εις ετέρους την χάριν εξαποστέλλουσιν. Εντεύθεν μελλόντων πρόγνωσις, μυστηρίων σύνεσις, κεκρυμμένων κατάληψις, χαρισμάτων διανομαί [..] η ατελεύτητος ευφροσύνη, η εν Θεώ διαμονή, η προς Θεόν ομοίωσις, το ακρότατον των ορεκτών, Θεόν γενέσθαι [..] εκείνοις μάλιστα φανερούσθαι αύτης (= της αληθείας) το ακατάληπτον, οις Θεού χάριτι περισσοτέρως προσγέγονεν η γνώσις» (Περί του αγ. Πνεύματος Θ).

Η φωτιστική δύναμη ικανώνει τον άνθρωπο να ατενίζει την αόρατη θεία εικόνα, τις θείες επομένως ενέργειες και το Πνεύμα της «γνώσεως». Σε τελευταία όμως ανάλυση συμβαίνει αυτό το παράδοξο: το άγιο Πνεύμα δίνει εντός του την εποπτική δύναμη στον άνθρωπο. Η επίγνωση, η γνώση της αλήθειας στον άνθρωπο, συντελείται με την είσοδο του ανθρώπου στην ενεργούσα και ακτινοβολούσα πραγματικότητα του αγίου Πνεύματος. Αυτό ακριβώς, κατά τον Βασίλειο, σημαίνει το ψαλμικό «εν τω φωτί σου οψόμεθα φως» (Ψαλμός 35,10). Αυτό είχε υπογραμμίσει άλλοτε και ο Ειρηναίος στο τέλος του Β’ αι. Η γνώση, τονίζει ο Βασίλειος, γίνεται «εν Πνεύματι». Πρέπει να εισέλθει κανείς μέσα στο άγιο Πνεύμα, μέσα στην θεία πραγματικότητα και άρα μέσα στην αλήθεια, για να έχει πράγματι αλήθεια και να μπορεί να την εκφράζει γνησίως.

Την αλήθεια, στην οποία πρέπει να εισέλθει ο θεολόγος, χαρακτηρίζει «άδυτα» και «απόρρητα», των οποίων «η θέα» είναι «απρόσιτος». Παρά ταύτα ο Θεός δεν αφήνει ανελέητο τον άνθρωπο. Όταν ζητάει αλήθεια, δηλαδή κάτι από τα «άδυτα», από την άπειρη αλήθεια, τον βοηθάει, του χαρίζει την παραπάνω κατάσταση.

Ο Βασίλειος ποτέ δεν θα γράψει καθαρά ότι έζησε ο ίδιος τέτοια κατάσταση και τέτοια διαδικασία φωτισμού. Μόνο έμμεσες νύξεις έχουμε από τον ίδιο. Αντίθετα, οι βιογράφοι του, ο Γρηγόριος Θεολόγος και ο Γρηγόριος Νύσσης, είναι κατηγορηματικοί στο σημείο αυτό και βεβαιώνουν ότι ο Βασίλειος είχε ελλάμψεις και ό,τι θεολόγησε ήταν αποτέλεσμα θεωρίας της αλήθειας και εντρυφήσεως, κατοικήσεως, στο ίδιο το άγιο Πνεύμα».

(Απόσπασμα από την πατρολογία του Στυλιανού Παπαδόπουλου, δεύτερος τόμος, σελ. 381-383).

Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Συντρίβοντας την βιτρίνα της υποκρισίας.

 

 

«Σε εκείνους που υπάρχει ο Θείος νόμος, γραμμένος όχι με μελάνι και γράμματα, αλλά φυτεμένος μέσα στις καρδιές τους, αυτοί έχοντας φωτισμένα τα μάτια της ψυχής τους και επιθυμώντας πάντα όχι την αισθητή ελπίδα που φαίνεται, αλλά την αόρατη και νοητή, κατορθώνουν να υπερνικούν τα σκάνδαλα του πονηρού, όχι με τη δική τους δύναμη, αλλά με την ανίκητη δύναμη του Θεού. Εκείνοι όμως που δεν έχουν τιμηθεί με το λόγο του Θεού και δεν έχουν διδαχτεί από το Θείο νόμο, μάταια υπερηφανεύονται, γιατί νομίζουν ότι με τη δική τους θέληση μπορούν να καταργήσουν τις αφορμές της αμαρτίας, πράγμα που μόνο με το μυστήριο του Σταυρού μπορεί να συμβεί. Διότι, η ελευθερία που βρίσκεται στη δύναμη του ανθρώπου, υπάρχει για να αντιστρατεύεται το διάβολο, όμως δε μπορεί να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά πάνω στα πάθη […]

Αυτός λοιπόν που θέλει να γίνει μέτοχος της θεϊκής δόξας και να βλέπει μέσα στο νου του τη μορφή του Χριστού σαν σε καθρέπτη, οφείλει με στοργή ανικανοποίητη και αχόρταγη διάθεση, με όλη την καρδιά και την δύναμή του, νύχτα και ημέρα, να ζητάει με επιμονή τη βοήθεια του Θεού, γιατί σε αυτή τη θεϊκή δόξα είναι αδύνατο να συμμετάσχει, παρά μόνο, όπως προανέφερα, αφού απομακρυνθεί από την αγάπη του κόσμου, από τις επιθυμίες που φέρνει ο ίδιος ο διάβολος, που είναι ξένα προς το θείο φως και ενέργειες του πονηρού, και εντελώς ξένα και τελείως άσχετα προς το αγαθό.

Λοιπόν, αν θέλεις να μάθεις για ποια αιτία, ενώ δημιουργηθήκαμε με τιμή και κατοικούσαμε μέσα στον παράδεισο, στο τέλος καταταγήκαμε με τα ανόητα κτήνη και γίναμε όμοια με αυτά, αφού έχουμε εκπέσει από την άχραντη δόξα, μάθε ότι με την παρακοή, αφού γίναμε δούλοι των σαρκικών επιθυμιών, αποκλείσαμε τους εαυτούς μας από τη μακάρια χώρα των ζώντων και αφού αιχμαλωτισθήκαμε, καθόμαστε και κλαίμε ακόμη «στα ποτάμια της Βαβυλώνας», και επειδή βρισκόμαστε ακόμα αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο «δεν έχουμε ακόμα κληρονομήσει τη γη της επαγγελίας», όπου «τρέχει μέλι και γάλα».

Δεν έχουμε ζυμωθεί ακόμα με το προζύμι της ειλικρινείας, αλλά βρισκόμαστε ακόμα ζυμωμένοι με το προζύμι της πονηρίας. Δεν έχει ραντισθεί ακόμα η καρδιά μας με το αίμα του Θεού, διότι ο τόπος όπου κατοικεί ο Άδης και το αγκίστρι της κακίας είναι βαθιά μέσα σε αυτήν. Δεν έχουμε απολαύσει την αγαλλίαση που φέρνει η σωτηρία του Χριστού, διότι «το κεντρί του θανάτου» βρίσκεται ακόμα ριζωμένο μέσα μας. Δεν έχουμε ντυθεί ακόμα «τον καινούριο άνθρωπο, που έχει δημιουργηθεί σύμφωνα με το θέλημα του Θεού για να ζει με δικαιοσύνη και οσιότητα», επειδή δεν έχουμε αποβάλλει «τον παλαιό άνθρωπο, αυτόν που φθείρεται, επειδή ακολουθεί τις επιθυμίες της απάτης».

Δεν έχουμε φορέσει ακόμα «την εικόνα του επουρανίου ανθρώπου», ώστε να γίνουμε «όμοιοι με την ένδοξη μορφή του». Δεν έχουμε προσκυνήσει «πνευματικά και αληθινά τον Θεό», επειδή κυριαρχεί «η αμαρτία στο θνητό μας σώμα». Δεν «έχουμε δει ακόμα την δόξα’’ του άφθαρτου Θεού, διότι ακόμα ενεργούμε καθοδηγούμενοι από το σκοτισμένο μυαλό μας […] Δεν έχουμε δοξαστεί ακόμα με τον Χριστό, γιατί δεν έχουμε συμπάθει με τον Χριστό. Δεν φέρουμε στο σώμα μας «τα σημάδια του πάθους» που θα έπρεπε, πλησιάζοντας το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού, διότι ακόμα κατεχόμαστε από τα σαρκικά πάθη και τις επιθυμίες μας.

Δεν έχουμε γίνει ακόμα «κληρονόμοι του Θεού και συγκληρονόμοι του Χριστού», διότι υπάρχει ακόμα μέσα μας «το πνεύμα της δουλείας», και όχι η πίστη, ότι «είμαστε τέκνα του Θεού». Δεν έχουμε γίνει ακόμα ναός του Θεού και κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, διότι ακόμα είμαστε ναός ειδώλων και δοχείο πονηρών πνευμάτων, εξ αιτίας της ορμής που έχουμε προς τα διάφορα πάθη. Διότι πράγματι δεν έχουμε αποκτήσει ακόμα τον τέλειο τρόπο ζωής και το φωτισμό στην διάνοιά μας […] Δεν έχουμε πληγωθεί από τον Θείο έρωτα και από την πνευματική αγάπη του Νυμφίου. Δεν έχουμε γνωρίσει την ανέκφραστη κοινωνία με το Θεό και τη δύναμη και την ειρήνη, που προέρχεται από τον αγιασμό μας.

Και για να ανακεφαλαιώσω όλα όσα προανέφερα, δεν έχουμε γίνει ακόμα «γένος εκλεκτό, ιεράτευμα βασιλικό, έθνος άγιο, ξεχωριστός λαός μέσα στην οικουμένη, επειδή ακόμα είμαστε «φίδια, και γεννήματα οχιών». Πως λοιπόν δε θα είμαστε φίδια, αφού δεν υπακούσαμε στο θέλημα του Θεού, αλλά βρισκόμαστε κάτω από την επίδραση εκείνης της παρακοής που έγινε με την μεσολάβηση του φιδιού;

Για όλα αυτά λοιπόν δεν ξέρω πώς να θρηνήσω επάξια τη συμφορά μου· δεν ξέρω πώς να κλάψω και να φωνάξω δυνατά προς Εκείνον που μπορεί να με ελευθερώσει από την πλάνη που βρίσκεται μέσα μου […] Διότι, αν δεν εξολοθρεύσω τους εχθρούς που έχω μέσα μου, χρησιμοποιώντας όλα αυτά, δεν πρόκειται να μπω και να αναπαυθώ στο αγιαστήριο του Θεού, και ούτε να γίνω μέτοχος της δόξας του επουράνιου βασιλιά.

Φρόντισε να γίνεις γνήσιο τέκνο του Θεού και «να μπεις μέσα σε εκείνη τη μακαρία ανάπαυση»,«όπου πρώτος για τη δική μας χάρη μπήκε ο Χριστός». Φρόντισε να απογραφείς στην επουράνια εκκλησία μαζί με όλους τους αγίους, για να βρεθείς στα δεξιά της μεγαλοσύνης του Υψίστου. Φρόντισε να μπεις μέσα στην άγια πόλη, στην άνω Ιερουσαλήμ, όπου υπάρχει η ειρήνη και ο παράδεισος. Διότι αυτά τα θαυμαστά και μακάρια παραδείγματα δε μπορείς να αποκτήσεις με άλλο τρόπο, παρά μόνο αν χύσεις δάκρυα μέρα και νύχτα, όπως λέγει ο Ψαλμωδός· «θα λούσω κάθε νύχτα την κλίνη μου, με τα δάκρυα μου θα βρέξω το στρώμα μου» […] το άυλο και θείο πυρ συνήθως φωτίζει τις καρδιές και τις δοκιμάζει όπως δοκιμάζεται στο καμίνι το καθαρό χρυσάφι, αλλά κατακαίει την κακία όπως η φωτιά καίει τα αγκάθια και τις καλαμιές […]

Αυτό το πυρ ενεργούσε στους αποστόλους, όταν κήρυτταν μετά την εμφάνιση των πύρινων γλωσσών. Αυτό το πυρ, με μορφή φωνής, αφού περιέλαμψε τον Παύλο, φώτισε τη διάνοια του, συσκότιασε όμως την αίσθηση της όρασης, διότι δεν αντιλήφθηκε τη δύναμη εκείνου του πνευματικού φωτός με τα σωματικά του μάτια […] Αυτό το πυρ είναι που κατακαίει τη δοκό που βρίσκεται μέσα στο μάτι μας και καθαρίζει το νου του ανθρώπου, ώστε αφού αποκτήσει τη φυσική ικανότητα να βλέπει, πάντα να βλέπει τα θαυμάσια του Θεού, σύμφωνα με αυτό που λέγει πάλι ο Ψαλμωδός· «καθάρισε τους οφθαλμούς μου, και θα κατανοήσω τη σοφία του νόμου σου».

Αυτό το πυρ είναι εκείνο που φυγαδεύει τους δαίμονες και νεκρώνει την αμαρτία, αυτό χαρίζει τη δύναμη της αναστάσεως και την ενέργεια της αθανασίας, αυτό φωτίζει τις ψυχές και συγκρατεί τις λογικές δυνάμεις. Αυτό το πυρ ας παρακαλέσουμε να έρθει και σε μας, για να βαδίζουμε πάντα στο φως, και ποτέ, έστω και για λίγο, να μην σκοντάψουν τα πόδια μας σε λίθους, αλλά «να κρατάμε το λόγο του Ευαγγελίου, που είναι ζωή, σαν φωτεινά αστέρια μέσα στον κόσμο», ώστε να απολαύσουμε μαζί με τους αγίους του Θεού τα αγαθά του Κυρίου, να αναπαυθούμε μαζί με αυτόν στην αληθινή ζωή, δοξάζοντας τον Πατέρα και τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, των οποίων η δόξα και η δύναμη είναι αιώνια. Αμήν»
 

Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Άντρες του ISIL βάζουν τα κλάματα όταν συλλαμβάνονται.

Άλλο να τα βάζεις με άμαχο και άοπλο φιλήσυχο πληθυσμό και άλλο να συλλαμβάνεσαι από τις κυβερνητικές δυνάμεις του Ιράκ την ώρα της μάχης.
 
Κάπως έτσι, ορισμένοι παλληκαράδες που βιάζουν, σταυρώνουν, πλιατσικολογούν και κόβουν κεφάλια, όταν βίσκονται στα χέρια της δικαιοσύνης κλαίνε σαν μικρά κορίτσια... Ζητούν έλεος όταν αυτοί οι ίδιοι αφαιρούν ζωές εν ονόματι του αλλάχ...

Πηγή: makeleio.gr

Οι εντολές του Θεού ως φάρμακα για την θεραπεία μας.

Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος

«Αυτή η εργασία που επιτελείται με την εφαρμογή των εντολών πλύνει – ώ του θαύματος!- κάθε ρύπο από την ψυχή, και διώχνει κάθε πάθος και κάθε κακή επιθυμία, εννοώ και σωματική και βιοτική. Έτσι γίνεται ο άνθρωπος στην ψυχή ελεύθερος από κάθε γήινη επιθυμία· όχι μόνο από σωματικά δεσμά, αλλά όπως κάποιος γίνεται όλος γυμνός βγάζοντας τα ενδύματά του. Και εύλογα, διότι κατά πρώτον αποβάλλει η ψυχή την αναισθησία, την οποία ονομάζει ο θείος απόστολος κάλυμμα, και που βρίσκεται στις καρδιές των άπιστων Ιουδαίων, αλλά επίσης και τώρα καθένας που εκτελεί τις εντολές της νέας χάριτος με όλη τη δύναμη και με θερμή καρδιά έχει πάνω στο νοερό της ψυχής του το κάλυμμα αυτό και δεν μπορεί να ανέλθει στο ύψος της επιγνώσεως του Υιού του Θεού. Έπειτα, όπως εκείνος που γδύνεται σωματικώς βλέπει τα τραύματα του σώματός του, έτσι λοιπόν και αυτός τότε βλέπει καθαρά τα πάθη που υπάρχουν στην ψυχή του, για παράδειγμα τη φιλοδοξία, τη φιλαργυρία, την μνησικακία, τη μισαδελφία, τον φθόνο, την ζήλεια, την έριδα, την αλαζονεία και τα λοιπά στην συνέχεια.

Επιθέτοντας λοιπόν πάνω σε αυτά τις εντολές σαν φάρμακα και τους πειρασμούς σαν καυτήρες, και ταπεινούμενος και πενθώντας και αποζητώντας θερμώς τη βοήθεια του Θεού, βλέπει καθαρά να έρχεται η χάρη του Αγίου Πνεύματος να τα αποσπά και να τα εξαφανίζει ένα προς ένα, έως ότου κάνει τελείως ελεύθερη την ψυχή του από όλα αυτά. Διότι η κάθοδος του Παρακλήτου δεν την αξιώνει της ελευθερίας μερικώς, αλλά τελείως και καθαρώς, διότι μαζί με τα αναφερθέντα πάθη αποδιώκει και κάθε ακηδία, κάθε αμέλεια, κάθε αδιαφορία και άγνοια και λησμονιά και γαστριμαργία και κάθε φιληδονία, και έτσι ανανεώνει και ανακαινίζει τον άνθρωπο ψυχικώς και μαζί και σωματικώς, ώστε να φαίνεται αυτός ότι δεν περιβάλλεται σώμα φθαρτό και βαρύ, αλλά πνευματικό και άυλο και κατάλληλο ήδη για αρπαγή. Και δεν απεργάζεται σ’ αυτόν αυτό μόνο η χάρη του Πνεύματος, αλλά δεν τον αφήνει ούτε να βλέπει κάτι από τα αισθητά, ή καλύτερα τον κάμει να ζει σαν να μη βλέπει με την αίσθηση, όταν βλέπει. Διότι όταν ενωθεί ο νους με τα νοητά, μεταφέρεται όλος έξω από τα αισθητά, αν και φαίνεται ότι βλέπει τα αισθητά».

(Έργα αγ. Συμεών του Νέου Θεολόγου, ΕΠΕ 19 Δ, σελ. 123-125).

Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Ασυγκίνητος από τον κόσμο…

«Παν το εν τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου ουκ εστίν εκ του Πατρός αλλ εκ του κόσμου εστίν»

 

(Ά Ιωάννου, 2:16).

«Την ησυχία αγαπά εκείνος που παραμένει ασυγκίνητος από τα πράγματα του κόσμου, ενώ αγαπά όλους τους ανθρώπους εκείνους που δεν αγαπούν τίποτε το ανθρώπινο. Γνώση του Θεού και των θείων έχει εκείνος που δεν σκανδαλίζεται από κάποιον είτε εξ αιτίας των παραπτωμάτων του, είτε εξ αιτίας των σκέψεων που περνούν από το νου του.

Είναι σπουδαίο πράγμα το να παραμένει κανείς ασυγκίνητος από τα κοσμικά πράγματα, πολύ πιο σπουδαιότερο όμως απ’ αυτό είναι το να παραμένει απαθής από τα νοήματα αυτών».

(Φ. ΕΠΕ 14, έργα αγίου Μάξιμου του Ομολογητή, ''Κεφάλαια Περί αγάπης'', Εκατοντάδα Γ’, σελ. 281). 

 

Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Περί της ψυχικής καλλιέργειας.

Αββά Αμμωνά

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή του αββά Αμμωνά, περί της ψυχικής καλλιέργειας για την προσέλκυση της Θείας Χάριτος. Η θεία χάρη, δεν έρχεται στον άνθρωπο με μια απλή εγκεφαλική παραδοχή ή πίστη. Ούτε «μαγικά». Δωρίζεται στον άνθρωπο αφού ενεργοποιηθεί η ενδιάθετη πίστη μέσω της άσκησης και της απόφασης για έναν –κατά το δυνατό- πνευματικό αγώνα μαζί με τον Κύριο. Είναι ένα δώρο μεν, που όμως «αποκτάται» με κόπο και δια των Μυστηρίων της Εκκλησίας, ακριβώς για να βιώσει εμπειρικά ο πιστός την ανεκτίμητη αξία της.

«Χαίρετε εν Κυρίω, αγαπητοί.

Εάν κανείς αγαπήσει τον Θεό εν όλη τη καρδία και εν όλη τη ψυχή και κάνει το παν για να ζήσει με φόβο Θεού, ο φόβος αυτός θα του προξενήσει κλαυθμό, ο κλαυθμός χαρά και η χαρά δύναμη με τη βοήθεια της οποίας η ψυχή θα καρποφορήσει σε όλα.

Και όταν ο Θεός δει τον καρπό της ωραίο, θα τον δεχτεί σαν ευωδία και θα χαρεί μαζί με τους αγγέλους του για όλα τα καλά της έργα. Θα της δώσει ακόμη φύλακα, ο οποίος θα την προστατεύει σε κάθε της βήμα, για να την οδηγήσει στον τόπο της αναπαύσεως χωρίς κίνδυνο να την υποδουλώσει ο σατανάς. Διότι όσο βλέπει ο διάβολος τον φύλακα, δηλαδή τη θεϊκή δύναμη, να περιβάλλει την ψυχή, απομακρύνεται. Φοβάται να πλησιάσει τον άνθρωπο και την δύναμη που τον περιβάλλει.

Αγαπητοί εν Κυρίω, εσείς, που τόσο σας συμπαθώ, γνωρίζω ότι είσθε φίλοι του Θεού. Εγκολπωθείτε λοιπόν αυτή τη δύναμη, για να σας φοβάται ο σατανάς και να εργάζεστε πάντοτε με σοφία. Όσο αυξάνει η γλυκύτης της θείας χάριτος, τόσο θα πληθαίνει μέσα σας τους πνευματικούς καρπούς. Η γλυκύτις αυτή γλυκαίνει υπέρ μέλι και κηρίον.

Οι περισσότεροι από τους μοναχούς και τις μοναχές, εκτός από ορισμένους σε διάφορα μέρη, δεν δοκίμασαν την μεγάλη αυτή γλυκύτητα, διότι δεν απέκτησαν την θεϊκή δύναμη. Δεν τους την έδωσε ο Κύριος, διότι δεν καλλιέργησαν κατάλληλα την ψυχή τους για να την δεχτούν. Ουκ εστί προσωπολήπτης ο Θεός. Για αυτό προσφέρει την θεϊκή δύναμη σε κάθε εποχή σε αυτούς που εργάζονται για να την αποκτήσουν. Μόνο σε αυτούς την χαρίζει.

Αγαπητοί, γνωρίζω ότι σας αγαπά ο Θεός και ότι και εσείς αγαπάτε τον Θεό με όλη σας την καρδιά από τότε που αρχίσατε τον πνευματικό αγώνα. Αλλά και εγώ σας αγάπησα με όλη μου την καρδιά, βλέποντας την ψυχική σας ευθύτητα. Εγκολπωθείτε λοιπόν την θεϊκή δύναμη για να περάσετε όλα σας τα χρόνια με πνευματική ελευθερία και να εργάζεσθε εύκολα τις εντολές του Θεού.

Η δύναμις που προσφέρεται στον άνθρωπο εδώ στη γη, αυτή πάλι τον συνοδεύει στην ανάπαυση του ουρανού μέχρις ότου περάσει όλες τις εξουσίες του αέρος. Υπάρχουν πράγματι δαιμονικές δυνάμεις στον αέρα, οι οποίες εμποδίζουν τους ανθρώπους και δεν τους αφήνουν να φτάσουν στον Θεό. Ας παρακαλέσουμε λοιπόν τώρα τον Θεό με επιμονή, να μη μας εμποδίσουν να φτάσουμε κοντά του. Όσο οι δίκαιοι έχουν την θεϊκή δύναμη, κανείς δεν μπορεί να τους εμποδίσει την άνοδο.

Μέχρις ότου κατοικήσει η θεία χάρις στον άνθρωπο, η ψυχή αγωνίζεται να την αποκτήσει με την καταφρόνηση όλων των ύβρεων και όλων των επαίνων των ανθρώπων, με μίσος όλων των κοσμικών απασχολήσεων που θεωρούνται έντιμες, με το μίσος κάθε σωματικής αναπαύσεως, με την κάθαρση της καρδιάς από κάθε ρυπαρό λογισμό ή κοσμικό μάταιο φρόνημα, με νυχθημερές προσευχές που συνοδεύονται με νηστείες και δάκρυα. Τότε ο αγαθός Θεός δεν θα αργήσει να σας δώσει την θεία χάρη, οπότε θα ζήσετε πλέον με ανάπαυση και άνεση, θα αποκτήσετε μεγάλη παρρησία ενώπιον του και θα σας ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα, καθώς έχει γραφτεί.

Εάν όμως μετά την απόκτησή της σας εγκαταλείψει η θεϊκή θέρμη, αναζητήστε την πάλι και θα επιστρέψει. Η θέρμη αυτή μοιάζει με φωτιά που μεταβάλλει το ψυχρό σε θερμό. Όταν λοιπόν νοιώθετε βαριά την καρδιά σας, στραφείτε προς αυτή και εξετάστε την με φόβο Θεού. Έτσι θα αναγκαστεί πάλι να θερμανθεί και να πυρωθεί με την θεϊκή φλόγα. Αυτό άλλωστε έκανε και ο προφήτης Δαβίδ. Όταν ένοιωσε την καρδιά του βαριά, είπε: ‘’Και εξέχεα επ’ εμέ την ψυχήν μου’’. ‘’Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου’’. Με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε να ξαναθερμάνει την καρδιά του και να δεχτεί την γλυκύτητα του Παναγίου Πνεύματος».

(«Αββάς Αμμωνάς», Ι. Μ. Παρακλήτου, σελ. 29- 33)
 

Πηγή: exprotestant.blogspot.com

Twins were born, but haven't realized that...

Αυτά τα δίδυμα που θα δείτε, σύμφωνα με τον τίτλο του βίντεο, δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι γεννήθηκαν! Δεν αποχωρίζονται το ένα το άλλο και αγκαλιάζονται τρυφερά, σαν να είναι ακόμα μέσα στη μητέρα τους. Απίστευτο βίντεο!!!

Πηγή: gr.news.yahoo.com

Βίντεο με τους πανηγυρισμούς των Ισραηλινών όταν οι βόμβες πέφτουν στην Γάζα.

Η ρεπόρτερ του CNN μεταδίδει ζωντανά όταν ένας πύραυλος του ισραηλινού στρατού χτυπά τα βόρεια περίχωρα στην Γάζα.

Βρίσκεται σε λόφο έξω από στο Ζντερότ μαζί με δεκάδες Ισραηλινούς που παρακολουθούν την χερσαία επίθεση.
 

Τότε οι οι Ισραηλινοί ξεσπούν σε πανηγυρισμούς που σχολιάστηκαν πολύ αρνητικά στη συνέχεια σε όλα τα social media ενώ το βίντεο έγινε viral. Ακολουθεί το βίντεο...

 

Πηγή: lithosfotos.blogspot.gr

Holy Mass with the imposition of the Pallium.

Από τη 1 ώρα και 49 λεπτά θα δείτε και τον οικουμενιστή Μητροπολίτη Περγάμου Ιωάννη, του Πατριαρχείου Κων/λεως, με τον Αρχιερατικό του μανδύα, απόδειξη ότι ως Επίσκοπος συμπροσευχήθηκε με τον Πάπα. Το τονίζουμε γιατί κάποια ''αντιαιρετικά'' ιστολόγια συκοφαντούν τους Ορθοδόξους αντιοικουμενιστές λέγοντας, ''Δεν είναι συμπροσευχή αλλά οι ακραίοι παλαιοημερολογίτες τα παρουσιάζουν επίτηδες έτσι. Είναι κοινωνικές επαφές...'' Τα σχόλια είναι περιττά, το βίντεο μιλάει μόνο του.

Άξιος στον παπικό Επίσκοπο.

Ο οικουμενιστής Μητροπολίτης Σύρου φωνάζει το ''Άξιος'' στο νέο παπικό Επίσκοπο Σύρου. Φταίνε λοιπόν οι ποιμένες μόνο ή και οι απλοί πιστοί, οι οποίοι θα έπρεπε ως ένδειξη ενστάσεως να αδειάσουν τις ενορίες της Σύρου και να ρωτήσουν τον Μητροπολίτη τους, ''Πως λέτε άξιος σε έναν αιρετικό δέσποτα; Του αναγνωρίζετε ιερωσύνη; Τότε πως είστε Ορθόδοξος αφού οι Άγιοι της Ορθοδοξίας λένε ότι οι παπικοί ούτε μυστήρια έχουν ούτε αποστολική διαδοχή...;'' Αλλά τέτοια στάση δυστυχώς δεν βλέπουμε...

Φθορά και μετριότητα...

Νιγηρία: Συνελήφθη ιμάμης με την κατηγορία ότι αποθήκευε πυρομαχικά σε τζαμί.

 

«Στρατιώτες έκαναν επιδρομή στο Κεντρικό Τζαμί της Aba, και συνέλαβαν τον ιμάμη και άλλους», λένε οι Premium Times:

Την Κυριακή στρατιώτες στην Aba διεξήγαγαν νωρίς το πρωί επιδρομή στο Κεντρικό Τζαμί και στις κατοικίες ορισμένων μουσουλμάνων στην πόλη και συνέλαβαν τον αρχι-ιμάμη του τζαμιού, Idris Bashir, τον βοηθό του, Mohammed Hassan και έντεκα άλλους με την κατηγορία της αποθήκευσης όπλων και τον προγραμματισμό κατασκευής βομβών.

Ο αρχι-ιμάμης ενημέρωσε τους PREMIUM TIMES από το τηλέφωνο ότι οι στρατιώτες ήρθαν στην περιοχή τους περίπου στις 2 π.μ., και συνέλαβαν τέσσερα άτομα στο τζαμί, ενώ ο ίδιος και οι άλλοι πιάστηκαν στα σπίτια τους.

«Μας πήγαν στο 144 Τάγμα στην Asa όπου ο διοικητής μας ενημέρωσε ότι είμαστε ύποπτοι για αποθήκευση όπλων και παραγωγή βομβών. Ωστόσο, ο αξιωματικός μας είπε ότι αφού δεν βρέθηκε κάτι στα σπίτια μας, στο τζαμί και τα καταστήματα, θα μας άφηναν ελεύθερους», είπε.

Είπε επίσης ότι μόνο έντεκα από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι.

«Οι άλλοι δύο, είναι ακόμα στο στρατόπεδο», δήλωσε ο Μπασίρ.

Είπε ότι οι στρατιώτες στην επιδρομή τους είδαν μερικά μπουκάλια χημικών ουσιών στο εργαστήριο επιστήμης του σχολείου και τους κατηγορούν ότι τους χρησίμευαν για την κατασκευή βομβών.

Ο Μπασίρ είπε ότι οι φιάλες χρησιμοποιούνταν για πειράματα από τους μαθητές του σχολείου.

Ο ιμάμης είπε ότι τον κάλεσε εκ νέου ο στρατός για περαιτέρω ανάκριση, την Τετάρτη.

Οι στρατιώτες τον περασμένο μήνα συνέλαβαν 486 βόρειους που ταξίδευαν μέσω της πολιτείας Abia. Πολλοί από αυτούς αφέθηκαν ελεύθεροι αφού τους κρατούσαν για εβδομάδες, ενώ ο στρατός είπε ότι ανακρίνει άλλους.

 

Πηγή: Κόκκινος ουρανός