47. "Ο Χριστιανισμός απαγόρευσε τα ελληνικά ονόματα, τόσο κατά την αρχή της επικράτησής του, όσο και κατά την Τουρκοκρατία. Ιεράρχες και Πατριαρχικές Εγκύκλιοι απαγόρευαν την ελληνική ονοματοδοσία. Η γελοιότητα και πονηριά των Χριστιανών έφτασε σε τέτοια όρια, ώστε εφηύραν ακόμη και «άγιους» που είχαν ονόματα των Θεών, ενώ είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι Έλληνες ποτέ δεν χρησιμοποίησαν τα ονόματα αυτά ως βαπτιστικά".
Απάντηση: α') Αφού απαγόρευσαν οι Πατέρες της Εκκλησίας τα ελληνικά ονόματα, πώς υπάρχουν τόσοι Βασίλειοι, Νικόλαοι, Δημήτριοι κ.ο.κ.; Άρα δεν τα απαγόρευσαν... Στην αρχή της εξάπλωσης του Χριστιανισμού δεν υπήρχαν ακόμη αμιγώς χριστιανικά ονόματα. Η Εκκλησία τότε αποδεχόταν τα εθνικά ονόματα όσων εθνικών βαφτίζονταν Χριστιανοί και δεν έφερνε αντίρρηση. Σιγά σιγά, «συσσωρεύθηκε» ικανός αριθμός «αμιγώς» χριστιανικών ονομάτων (έστω κι αν αυτά είχαν προέλευση παγανιστική), οπότε υπήρχαν πλέον χριστιανικά ονόματα, από τα οποία μπορούσε να διαλέξει κανείς˙ δεν χρειαζόταν πλέον η προσφυγή σε μη χριστιανικά ονόματα. Γι' αυτό οι Ιεράρχες προέτρεπαν τους (Χριστιανούς, άλλωστε) πιστούς να εκλέγουν ονόματα χριστιανικά, δηλαδή ονόματα αγίων, κι όχι ονόματα που δεν συνδέονταν με αγίους. Αν αυτά τα χριστιανικά ονόματα ήταν ελληνικής ή άλλης προέλευσης, αυτό ήταν αδιάφορο. Η Εκκλησία δηλαδή δεν είχε πρόβλημα με την ελληνική καταγωγή καθ' εαυτή ενός ονόματος.
β') Κατηγορούν οι Νεοπαγανιστές την Εκκλησία ότι με αυτόν τον τρόπο ξεχάστηκαν πολλά ελληνικά ονόματα και δεν χρησιμοποιούνται. Αλλά μια ματιά στα χριστιανικά ονόματα μάς αποδεικνύει ότι υπάρχουν εξίσου πάμπολλα χριστιανικά ονόματα, τα οποία δεν χρησιμοποιούνται πλέον και έχουν ξεχαστεί. Δεν ξέρουμε πολλούς με το όνομα Κύριλλος, ή Μεθόδιος, ή Ονούφριος, ή Μεθόδιος, ή Θεόδουλος, ή Αγάπιος, ή Πίστη, ή Ευτρόπιος ή Αγαπητός κ.λ.π. Τί έγινε με αυτά τα ονόματα; Όπως ξεχάστηκαν και έπαψαν να είναι της μόδας, από αιτίες πολλές και διάφορες, όχι θρησκευτικές όμως, με τον ίδιο τρόπο ξεχάστηκαν κι έπαψαν να είναι της μόδας πολλά αρχαία ελληνικά ονόματα.
γ') Μια πρόχειρη ματιά σε ένα ημερολόγιο τσέπης δείχνει πόσα αρχαιοελληνικά και λατινικά ονόματα επιβίωσαν μέσα στην Εκκλησία (εξαιρούνται ονόματα ελληνικά που δημιουργήθηκαν μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού):
Απολλιναρία, Γόρδιος, Διονύσιος, Ελλάδιος, Ερμογένης, Ερμύλος, Ζώσιμος Θεαγένης, Θεωνάς, Στρατόνικος, Μέσιππος, Νεονύλλη, Θύρσος, Φιλιππικός, Απολλώς, Ξενοφών, Δημήτριος, Παλλάδιος, Ολύμπιος, Διόδωρος, Τρύφων, Θείων, Αγαθόδωρος, Λυκαρίων, Παγκράτιος, Βασίλειος, Ζήνων, Πλωτίνος, Σέλευκος, Πορφύριος, Ασκληπιοδότης, Φιλοθέη, Κόνων, Αγάθων, Ανδρόνικος, Ανθούσα, Γοργία, Αντίοχος, Νέστωρ, Ευθαλία, Κορδάτος, Αιθέριος, Δίων, Αριστόβουλος, Νίκανδρος, Δαρεία, Ιάσων, Μύρων, Σεραπίων, Καλλινίκη, Νίκων, Αρτέμων, Ατέρμων, Κήρυκος, Υπάτιος, Πλάτων, Καλλιόπιος, Νήφων, Αντύπας, Αρίσταρχος, Λεωνίδας, Νέαρχος, Αντίπατρος, Αφροδίσιος, Γορδιανός, Αχίλλιος, Μένανδρος, Αλύπιος, Ελικωνίς, Ερμείας, Χαρίτων, Ιέραξ, Άτταλος, Τύχων, Αριστοκλής, Διομήδης, Μένιγνος, Άρχιππος, Απολλώνιος, Παγκράτιος, Αλέξανδρος, Ερμογένης, Ολυμπία, Ερμόλαος Ερμοκράτης, Τίμων, Ιάμβλιχος, Ιππόλυτος, Ήρων, Αλκιβιάδης, Χαιρήμων, Φίλιππος, Στράτων, Ηλιόδωρος, Αγαθόνικος, Αριστίων, Φιλάδελφος, Ερμιόνη, Λουκιανός, Λεόντιος, Πηλεύς, Αρίσταρχος, Δορυμέδων, Δάμαρις, Ερωτηίς, Κυρμιδώλη, Κλεοπάτρα, Αρτέμιος, Σωκράτης, Απελλής, Ερμάς, Ιέρων, Αθηνόδωρος, Ολυμπάς, Ροδίων, Έραστος, Σωσίπατρος, Ωρίων, Αμφιλόχιος, Ηρακλαίμων, Νικόλαος, Σωσθένης, Απολλώς, Ορέστης, Αρριανός, Απολλώνιος, Θεμιστοκλής, Φιλέταιρος, Ολυμπιοδώρα, Βούσιρις, Κύρος, Μαρκιανός, Μάξιμος, Αρχίππας, Κλεόνικος, Αρχέλαος, Αρκάδιος, Φιλητός, Φιλίππας, Ιουλία, Λυδία, Ερμείος, Ιουστίνος, Καλλιόπη, Ιουλιανός, Αγριπίννα, Αριστοκλής, Πρόκλος, Βερονίκη, Φαύστος, Παρμενάς, Καλλίνικος, Παμφίλος, Αδριανός, Φοίβη, Αριστείδης, Ξανθίππη, Καλλίστρατος, Αγαθονίκη, Λουκιανός, Κλεωπάς, Αρτεμάς, Ζηνόβιος, Ζηνοβία, Ερμαίος, Ροδίωνας, Λεύκιος, Αχαϊκός...
Υπάρχουν τόσα ιστορικά ονόματα που προέρχονται από την ένδοξη εποχή της αρχαίας Ελλάδας. Όμως την Εκκλησία δεν την ενδιαφέρει να απαγορεύσει τα ονόματα βάσει της εθνικότητας˙ απλώς θέλει να χρησιμοποιούνται τα υπάρχοντα χριστιανικά ονόματα, πολλά από τα οποία είναι και ελληνικά. Διότι, όπως τα παραπάνω ονόματα καθαγιάστηκαν από τους άγιους που τα είχαν, παρόλο που αρχικώς ήταν παγανιστικά, έτσι και οποιοδήποτε όνομα ανεξαρτήτως προέλευσης, μπορεί να καθαγιαστεί κι αυτό. Κατά την Τουρκοκρατία η Εκκλησία ήταν αντίθετη στη μόδα των αρχαίων ονομάτων, γιατί αυτή η μόδα προερχόταν από την «αρχαιολατρία» της Δύσης, μια επίπλαστη και ψεύτικη αρχαιολατρία που καμμιά αυθεντική ελληνικότητα δεν περιείχε. Η αρχαιολατρία της Δύσης πήγαζε από πολιτικές επιδιώξεις και ήταν φιλτραρισμένη και αλλοιωμένη μέσω της σκέψης, της ερμηνείας και του πολιτισμού των βορειοδυτικών ευρωπαϊκών λαών, γι' αυτό και δεν ήταν η «επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα». Γι' αυτό και οι Νεοπαγανιστές αγανακτούν με τις προτροπές της Εκκλησίας: διότι, ως εκδυτικισμένοι θαυμάζουν ό,τι θαυμάζει η Δύση και δεν κατανοούν τα κίνητρα της Εκκλησίας. Άλλωστε και η δική τους δυτική ελληνολατρία ψεύτικη είναι, νεοεποχίτικη και προϊόν της μόδας της Δύσης.
δ') Λένε οι νεοπαγανιστές ότι δημιουργήθηκαν ανύπαρκτοι άγιοι με τα ονόματα των «θεών», για να ξεγελάσει τάχα η Εκκλησία τους πρώην εθνικούς και να τους πείσει ότι ο Χριστιανισμός είναι η συνέχεια της παλιάς θρησκείας τους. Και ίσως να έχει δίκαιο για την ανυπαρξία των αγίων αυτών, αλλά όχι απαραιτήτως και για τα κίνητρα της Εκκλησίας. Διότι, μπορεί λόγου χάρη να είναι πλέον ο Άγιος Νικόλαος προστάτης των ναυτικών κι όχι ο «θεός» Ποσειδώνας, αλλά δεν υπάρχει Άγιος Ποσειδώνας. Όπως κι ο Άγιος Τρύφων είναι προστάτης των γεωργών, αλλά όχι κάποια «αγία Δήμητρα», ενώ ο Άγιος Δημήτριος ουδεμία σχέση έχει με τη γεωργία. Υπάρχει δηλαδή «συνέχεια» (κάποιος είναι προστάτης των ναυτικών) αλλά δεν έγινε ο «θεός» άγιος.
ε') Στο θέμα των «ανύπαρκτων αγίων με ονόματα θεών», ας μην είναι οι επικριτές της Εκκλησίας τόσο σίγουροι ότι οι αρχαίοι δεν έπαιρναν τα ονόματα των θεών από σεβασμό. Υπάρχουν παγανιστικοί κατάδεσμοι όπως ο Νο 2 από το Defixionum tabellae του A. Audollent, στον οποίο διαβάζουμε για κάποια Άρτεμη που ζητά κάτι από τη Δήμητρα. Πώς γίνεται να έχει μια θνητή, γυναίκα, όνομα μιας θεάς, αφού αυτό «δεν γινόταν»; «Η Άρτεμις αφιερώνει στη Δήμητρα, στην Κόρη, και σε όλους τους θεούς που παραστέκονται στη Δήμητρα εκείνον που, ενώ του είχα αφήσει τα ρούχα μου, χιτώνα και ιμάτιο, και του τα ζητούσα πίσω, δεν μου τα επέστρεψε (..).» Αλλά επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βασική αρχή του Χριστιανισμού είναι ο εξαγιασμός της κτίσης. Αυτό σημαίνει ότι κι αν ακόμη δεν έφεραν οι Αρχαίοι τα ονόματα θεών, μπορεί να τα έλαβαν οι Χριστιανοί, για να τα εξαγιάσουν.
Οι ειδωλολάτρες λοιπόν, διαστρεβλώνουν φρικτά ένα ακόμη κείμενο του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου. Συγκεκριμένα, λένε ότι ο Χρυσόστομος προτρέπει τους γονείς να μην δίνουν ελληνικά ονόματα στα παιδιά τους. Ας δούμε όμως τί γράφει ο ίδιος ο Χρυσόστομος.
Ιωάννου Χρυσοστόμου, Περί κενοδοξίας και ανατροφής των τέκνων, 47, ''Κανένας λοιπόν ας μη σπεύδει να δώσει στα παιδιά τα ονόματα των προγόνων, του πατέρα δηλαδή, της μητέρας, του πάππου και του προπάππου, αλλά να δίνονται τα ονόματα των δίκαιων, των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων.''
Να πώς παραποιούν οι συκοφάντες ειδωλολάτρες το κείμενο του Αγίου, ''Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγονών να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων, (της Παλαιάς Διαθήκης).''
Οι Νεοπαγανιστές διαστρεβλώνουν το κείμενο και να βαφτίσουν των παιδιών τον «πατέρα», την «μητέρα», τον «παππού» και τον «προπάππου» ως καθαρόαιμους Παγανιστές "Έλληνες", ενώ όλοι αυτοί ήταν Χριστιανοί, μια και προς Χριστιανούς γονείς, κι όχι προς Ειδωλολάτρες, γράφει ο Χρυσόστομος το κείμενο αυτό! Και με δολιότητα κόβουν απότομα το κείμενο, ώστε να φανεί ότι ο Χρυσόστομος θέλει μόνο τα ονόματα των δικαίων (των Εβραίων της Παλαιάς Διαθήκης), ενώ ο Χρυσόστομος προσθέτει: «και τα ονόματα των μαρτύρων, των επισκόπων, των αποστόλων», πολλά από τα οποία φυσικά ήταν ελληνικά.
Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου