Μονοθεϊσμός ή πολυθεϊσμός, ποιός υπήρξε πρώτος;

Ο γενικός όρος “Εξέλιξη” θεωρείται από τον μέσο άνθρωπο ότι περιγράφει την πρόοδο του σύμπαντος και του ανθρώπου. Συχνά, ωστόσο, δεν συνειδητοποιείται ότι ο όρος αυτός καλύπτει αρκετές διαφορετικές θεωρίες, οι οποίες κυμαίνονται από εκείνη που υποστηρίζει ότι η Εξέλιξη είναι ένας παράγοντας που ενεργεί από μόνος του (τυφλά, και χωρίς συνειδητό σκοπό, επιφέροντας αλλαγές και καταλήγοντας στον κόσμο με τη μορφή που τον γνωρίζουμε) μέχρις εκείνη που τη θεωρεί μέθοδο την οποία ο Θεός χρησιμοποίησε για τη Δημιουργία.

Δύο πράγματα, ωστόσο, φαίνονται να είναι κοινά σ’ αυτές τις διαδικασίες. Πρώτον, όλα λειτουργούν λίγο ή πολύ αυτόματα, και δεύτερον, όλα θεωρούνται πως οδηγούν σε τελική βελτίωση. Μία εφαρμογή αυτών των απόψεων είναι το ότι θα πρέπει επίσης να προεκτείνονται στη θρησκεία. Αν ο κόσμος βαθμιαία “βελτιώθηκε” μέχρις ότου έγινε ικανός να υποστηρίξει τη ζωή, και ο άνθρωπος “βελτιώθηκε” μέχρις ότου έφτασε στην παρούσα κατάστασή του, τότε και η θρησκεία επίσης θα πρέπει να έχει προοδεύσει από πρωτόγονες και ποταπές μορφές στις υψηλότερες λατρείες που τώρα υπάρχουν.

Ο Καθηγητής Ambrose Fleming περιέγραψε συνοπτικά την υποτιθέμενη διαδικασία της εξέλιξης της θρησκείας “Γι’ αυτούς (τους εξελικτικούς) η θρησκεία άρχισε με το να αποδίδεται θεϊκότητα σε όλα τα πράγματα στον φυσικό κόσμο τα οποία κινούνται. Αυτό μετά, προχωρώντας, δημιούργησε μία πίστη σε πολλές θεότητες ή πνεύματα, μερικά καλά, μερικά κακά: και έτσι αναφάνηκε ο πολυθεϊσμός (η πίστη σε πολλούς θεούς). Έπειτα, βαθμιαία, συσσωρεύθηκαν ενδείξεις για την ενότητα του υλικού κόσμου, και καλλιεργήθηκε μία υψηλότερη ιδέα ηθικής στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι σιγά-σιγά έφτασαν στην αντίληψη μίας μοναδικής κυριαρχικής θεότητας (μονοθεϊσμός), και ο μονοθεϊσμός στις ποικίλες μορφές του αντικατέστησε τον παλαιό πολυθεϊσμό” (Α. Fleming, Evolution or Creation?) Έμφαση δόθηκε στις εμπειρίες του ύπνου και των ονείρων. Οι αρχέγονοι άνθρωποι έβλεπαν τον θάνατο σαν ένα μακρύ ύπνο. Στα όνειρα ο νους εισέρχεται σε έναν φανταστικό κόσμο όπου το κάθε τι φαίνεται πραγματικό και μη πραγματικό, προκαλώντας την ιδέα ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος πέρα από αυτόν. Συνοψίζοντας, αυτές οι δηλώσεις σημαίνουν ότι η θρησκεία, όπως και οι άλλοι τομείς, αποτελούν μία εξέλιξη του ανθρώπου.

Η Βίβλος, ωστόσο, με τη θρησκευτική έννοια, μιλάει για την πτώση του ανθρώπου από την αγνή λατρεία του Ενός Δημιουργού του στην ειδωλολατρεία και τον πολυθεϊσμό. Αυτή η διδασκαλία δεν περιορίζεται στην πραγματική περιγραφή της εισόδου της αμαρτίας και του θανάτου στον κόσμο μέσω της παράδοσης του ανθρώπου στον πειρασμό δεν περιορίζεται μόνο στην Παλαιά Διαθήκη. Βρίσκεται και στην Καινή Διαθήκη, και είναι κεντρική στη διδασκαλία του Απόστολου Παύλου, και επιπλέον, έχουν την επιδοκιμασία του ίδιου του Ιησού, ο οποίος δεχόταν τα γραπτά του Μωυσή ως θεόπνευστα, και ανέφερε ως βάση για την ηθική συμπεριφορά το γεγονός της δημιουργίας του άνδρα και της γυναίκας από τον Θεό (Ματθ. 19:4). Αν και θεωρητικά μπορεί να υπήρξε μία ανύψωση του ανθρώπου πριν από την πτώση του, πρακτικά φαίνεται ότι υπάρχει μία ασυμφιλίωτη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών απόψεων. Στην αρχή το ανθρώπινο γένος λάτρευε έναν Θεό, και μετά ξεπέφτοντας άφησε να χαθεί αυτή η αγνότητα της λατρείας; Ή έφτασε, μετά από οδυνηρά στάδια εξέλιξης και από πολύ χρόνο στην ειδωλολατρεία, στην αντίληψη ενός μοναδικού υπέρτατου Όντος;

Έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα από διάφορες επιστήμες: από τη μελέτη του ανθρώπου, από τη μελέτη των φυλών, την ιστορία, την αρχαιολογία, κλπ. Για τον παρόντα σκοπό μας ενδιαφερόμαστε μόνο για τον τελευταίο τομέα έρευνας, την αρχαιολογία. Έχει η σκαπάνη του αρχαιολόγου ρίξει κάποιο φως στο ζήτημα; Αναπόφευκτα, ανακαλύψεις από το παρελθόν έχουν αποκαλύψει πολλά για τις θρησκευτικές τελετές και πρακτικές των πρώτων κατοίκων της γης. Όσο τα αρχαιολογικά ευρήματα σχετίζονται με όλο και αρχαιότερες περιόδους, δείχνουν ότι η λατρεία του ενός Θεού αναπτύχθηκε στους μεταγενέστερους χρόνους; Ή μήπως τα αρχαιότερα αρχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι λάτρευαν μία θεότητα, λατρεία που αργότερα εκφυλίστηκε στην αφιέρωση σε πολλούς θεούς και κυρίους;

Και από τη Μεσοποταμία και από την Αίγυπτο έχουν έρθει μαρτυρίες. Ο Δρ Stephen Langdon, Καθηγητής της Ασσυριολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έκανε πολλή εργασία στην αντίστοιχη περιοχή, ιδιαίτερα στην Κις, κοντά στη Βαβυλώνα. Άλλες εκσκαφές έχουν γίνει στην Ερέχ, την έδρα τουΑνού, θεού του ουρανού και πατέρα όλων των θεών. Οι ανακαλύψεις οδήγησαν τον Δρα Langdon σε οριστικά συμπεράσματα για το ζήτημα που εξετάζουμε, τα οποία δημοσίευσε στην εργασία με τίτλο Semitic Mythology και σε άρθρα στα περιοδικά Scotsman (Noέμβριος 1936), και Evangelical Quarterly (Απρίλιος 1937). Το τελευταίο άρθρο ανατυπώθηκε στο βιβλίο του Sir Charles Marston The Bible Comes Alive. Σ’ αυτό το άρθρο ο συγγραφέας ξεκαθαρίζει τη φύση των αρχαιολογικών μαρτυριών πάνω στις οποίες βασίζονται οι απόψεις του. Οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής στην οποία κτίστηκαν οι πόλεις Ουρ, Ερέχ, και Κις, είναι γνωστοί ως Σουμέριοι. Τα αποτελέσματα των εκσκαφών δείχνουν ότι στη διάρκεια της ύστερης ιστορίας τους, λίγο πριν την εποχή του Αβραάμ, αυτός ο λαός είχε περί τους 5.000 θεούς. Περί το 3.000 π.Χ., χίλια χρόνια πριν τον Αβραάμ, είχαν 750 θεούς. Όσο προχωράμε ακόμα πιο πίσω ο αριθμός των θεώνελαττώνεται γοργά φτάνοντας σε 4 και τελικά σε 2: τον Ανού της πόλης Ερέχ, θεό του ουρανού, και τηνΙννίνι, “Βασίλισσα των Ουρανών”. Το κάθε τι τελικά δείχνει προς έναν αρχικό θεό, που έχει το όνομα Αν, μία λέξη που σημαίνει “ουρανός”, από την οποία προέρχεται το όνομα Ανού.Σχολιάζοντας πάνω σε αυτές τις ανακαλύψεις, ο Καθηγητής Langdon γράφει: “Μπορεί να κάνω λάθος στο να πιστεύω καταλήγοντας ότι, και στη θρησκεία των Σουμερίων και στη θρησκεία των Σημιτών, (οι Σημίτες διαδέχτηκαν τουΣουμέριους), ο μονοθεϊσμός προηγήθηκε του πολυθεϊσμού και της πίστης σε καλά και κακά πνεύματα. Η μαρτυρία και οι λόγοι γι’ αυτό το συμπέρασμα, έχουν τεθεί κάτω από προσεκτική εξέταση και έντονη κριτική θεώρηση. Είναι, πιστεύω, συμπέρασμα γνώσεως και όχι προσωπικής προκατασκευασμένης θεωρίας”. Και πάλι προσθέτει: “Κατά τη γνώμη μου, η ιστορία της αρχαιότερης θρησκείας του ανθρώπου είναι μία ταχεία παρακμή από τον μονοθεϊσμό στον ακραίο πολυθεϊσμό και στην ευρέως διαδεδομένη πίστη σε κακά πνεύματα. Είναι, με την πραγματική έννοια του όρου, η ιστορία της πτώσης του ανθρώπου” (Semitic Mythology).

 
Επιπλέον αναφέρει:

“Η ιστορία της Σουμεριανής θρησκείας, η οποία υπήρξε η πιο ισχυρή θρησκευτική και πολιτιστική επιρροή στον αρχαίο κόσμο, θα μπορούσε να ανιχνευτεί, μέσω των ιερογλυφικών επιγραφών, πίσω μέχρι σχεδόν τις αρχέγονες πεποιθήσεις του ανθρώπου. Η μαρτυρία δείχνει αλάνθαστα προς έναν αρχικό μονοθεϊσμό. Οι επιγραφές και τα φιλολογικά υπολείματα των αρχαιότερων Σημιτικών λαών επίσης δείχνουν την ύπαρξη ενός αρχικού μονοθεϊσμού ...” (The Scotsman, 18 Noεμβρ. 1936).

Ο T. A. Waddell, στο βιβλίο του Makers of Civilisation, δείχνει ότι στην πορεία των αρχών της ιστορίας της Ουρ των Χαλδαίων υπήρχε μία ξεκάθαρη διαδικασία εκφυλισμού στην τήρηση της θρησκείας. Το 1933 ο Δρ Frankfort περιέγραψε ευρήματα στην Εσνούνα της Μεσοποταμίας, χρονολογούμενα 400 με 500 χρόνια πριν από τον Αβραάμ, τα οποία έδειχναν ότι, ενώ η λατρεία του ήλιου αποτελούσε την κύρια λατρεία, υπήρχε και ένας αριθμός μικρότερων θεοτήτων, και ακόμα και η λατρεία του Όφεως ήταν ισχυρή. Στην Αίγυπτο, τα ιερά οικοδομήματα στην Σαχάρα, που χρονολογούνται περί τα 200 χρόνια πριν τον Αβραάμ, δείχνουν σχετικά απλές θρησκευτικές ιδέες, πολύ διαφορετικές από τις πεποιθήσεις που έβλεπαν θεούς σε “κάθε γωνία του δρόμου” των μεταγενέστερων Αιγυπτίων, οι οποίοι είχαν κυριαρχηθεί από τους πολυθεϊστές ιερείς τους.

Αναμφίβολα, περαιτέρω μαρτυρία πάνω στο αντικείμενο θα ανασκαφεί στο μέλλον, αλλά, από ότι έχει ειπωθεί, είναι φανερό ότι η άποψη πως ο μονοθεϊσμός προηγήθηκε, είναι εξαιρετικά ισχυρή, και ότι με βάση την αρχαιολογία, η αντίθετη άποψη είναι, στην καλύτερη περίπτωση, πολύ ύποπτη αν όχι αναξιόπιστη.

 

Ο πιστός Στον Ιησού Χριστό δεν χρειάζεται επιβεβαίωση των δηλώσεων του Κυρίου του. Ωστόσο, είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε πόσο οι ιδέες ταλαντούχων επιστημόνων, ειδικών στον τομέα τους, οδηγούνται από τις σύγχρονες ανακαλύψεις να εναρμονιστούν με τα λόγια του Κυρίου μας και με τη γενική θέση που η Βίβλος περιγράφει. Γιατί είναι φανερό πως οι Γραφές αποτυπώνουν ότι από την αρχική λατρεία του Ενός Θεού η θρησκεία των ανθρώπων εκφυλίστηκε στη λατρεία αναρίθμητων θεών και πνευμάτων. Οι πολυθεϊστικές θρησκείες συνοδεύονταν από σκληρά, απάνθρωπα και διαστροφικά τελετουργικά. Από αυτά τα έργα του σκότους ο κόσμος άρχισε να ελευθερώνεται: με την αποκάλυψη στον Αβραάμ και στον Μωυσή του Υπάρχοντος Θεού, ο οποίος είναι ο ένας και μοναδικός Θεός, με την αποδοχή αυτής της αποκάλυψης από το λαό των Εβραίων, και τη συνεχή προσκόλληση σ’ αυτήν, με την τελική εξαφάνιση των ειδωλολατρικών θρησκειών από το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, ως αποτέλεσμα της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού και των αποστόλων, που άρχισε από τη γη του Ισραήλ και θριάμβευσε μέχρι τα πέρατα του κόσμου. Η ισχυρή φύση της αλλαγής που επήλθε περιγράφεται ζωηρά από τον Καθηγητή James Orr στο βιβλίο του The Problem of the Old Testament:

“Ένας από τους αρχαίους πατέρες της Εκκλησίας (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας) μας δίνει μία περιγραφή ενός Αιγυπτιακού ναού, ψηλός, ευρύχωρος, μεγαλοπρεπής, εμπνέοντας με το μεγαλείο του έντονο δέος στον λατρευτή. Εισέρχεστε μέσα στο ναό, αλλά όταν ο ιερέας, μέσα σε μία βαρειά ατμόσφαιρα, τραβάει το πέπλο που κρύβει το εσωτερικό ιερό, τί βλέπετε; Μία γάτα, έναν κροκόδειλο, ένα φίδι, ή κάποιο άλλο ζώο, να κυλιέται πάνω σε ένα πορφυρένιο καναπέ. Επισκεφτείτε τώρα το ναό του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Και εδώ επίσης υπάρχουν ιερείς,θυσιαστήριο, και ένα ιερό που κρύβεται με πέπλο. Μέσα από το πέπλο υπάρχει η κιβωτός της διαθήκης, καλυμμένη από το θρόνο του ελέους, ραντισμένη με το αίμα της εξιλέω σης, και σκιαζόμενη από τα χρυσά χερουβείμ. Αν ανοιχτεί το καπάκι της κιβωτού και μέσα στην κιβω τό που αποτελεί το κέντρο της θρησκείας του Ισραήλ, στο πιο ιερό μέρος τί βρίσκετε; Τις δύο πλάκες του ηθικού νόμου” (σσ. 47,48). Εδώ βρίσκεται η διαφορά μεταξύ του αληθινού μονοθεϊσμού και της ανθρώπινης φαντασίας. Ακόμα και τώρα, μεταξύ πολλών που ισχυρίζονται ότι έχουν απελευθερωθεί από τη λατρεία των ειδώλων, ο Θεός του ουρανού, ο Γιαχβέ, είναι ακόμα ο ''Άγνωστος Θεός''. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος θρίαμβος της πίστης σε έναν Θεό δεν έχει ακόμα έρθει, γιατί είναι προφητευμένο ότι τελικά, ''όλοι θα Με γνωρίσουν, από τον μικρότερό τους μέχρι τον μεγαλύτερό τους, λέει ο ΓΙΑΧΒΕ'' (Ιερεμίας 31:34).

 
F. E. MITCHELL
(The Testimony, Νοέμβριος 1998)
Βιβλιογραφία (εκτός από την αναφερόμενη στο κείμενο)
— The Bible Triumphant, Urquhart (1938).
— The Origin and Growth of Religion, W. Schmidt (1931).
— “Primitive Monotheism”, S.A.Cook (Journal of Theological Studies, Oct. 1931).

πηγή:χριστιανισμός και επιστήμη

Αρχαιολόγοι για την Καινή Διαθήκη.

Nelson Glueck.

 

Ο Nelson Glueck, φημισμένος αρχαιολόγος, στο “Rivers in the Desert” σελ. 31 γράφει: «Μπορούμε με κατηγορηματικό τρόπο να πούμε, ότι καμία αρχαιολογική ανακάλυψη δεν έχει έρθει ποτέ σε αντίφαση με κάποια βιβλική αναφορά»

 
Sir William Ramsay.
 

O Sir William Ramsay, ένας από τους σπουδαιότερους αρχαιολόγους όλων των εποχών, στο βιβλίο του με τίτλο “St. Paul, the traveler and the Roman citizen”, εξηγεί ότι ήδη από τις σπουδές του στη σχολή Ιστορίας στη Γερμανία είχε πιστέψει ακράδαντα πως το βιβλίο των Πράξεων ήταν προϊόν του 2ου αιώνα, και επομένως πλαστό! Στο βιβλίο του αυτό, εξιστορεί, πώς μια τοπογραφική μελέτη στη Μικρά Ασία τον ανάγκασε να μελετήσει κείμενα του Λουκά, και τελικά παραδέχτηκε πως στο βιβλίο των Πράξεων, υπάρχει θαυμαστή αλήθεια, με αποτέλεσμα να αποδώσει στον Λουκά τον χαρακτηρισμό «ιστορική αυθεντία»! Επίσης στο άλλο βιβλιο του με τίτλο “The Bearing of Recent discovery on the Trust Worthiness of the New Testament” αναφέρει: «Ο Λουκάς είναι πρώτης τάξεως ιστορικός. Δεν είναι απλώς αξιόπιστη η καταγραφή των γεγονότων που κάνει... Αυτός ο συγγραφέας θα πρέπει να συγκαταλεχθεί μεταξύ των μεγαλύτερων ιστορικών»

William Albright.

 

Ο William Albright, από τους σπουδαιότερους αρχαιολόγους του 20ου αιώνα, δήλωνε στο “Archeaology of Palestine” σελ. 127 – 128 : «Η μία ανακάλυψη μετά την άλλη, έχουν εδραιώσει την ακρίβεια των πολυάριθμων λεπτομερειών και προσδίδουν ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση στην αξία που έχει η Βίβλος ως ιστορική πηγή» και στη σελ. 248 του ίδιου βιβλίου: «Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην Αίγυπτο, Συρία και Παλαιστίνη, έχουν φτάσει μέχρι το σημείο να επιβεβαιώνουν ακράδαντα ότι τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού, αποτελούν μοναδικό ιστορικό φαινόμενο»

 
F.F. Bruce.
 

O F.F. Bruce, κατείχε την έδρα των Βιβλικών Σπουδών στο Παν/μιο Sheffield και ήταν καθηγητής Βιβλικής Κριτικής και Εξήγησης στο Παν/μιο του Μάντσεστερ. Στο “Archaeological Confirmation of the Νew Testament”, όπως παρατίθεται από τον Carl Henry στη σελ. 331, εξηγεί πως χάρη στην αρχαιολογία μπορούμε να διαβάσουμε πλέον την Καινή Διαθήκη καταλαβαίνοντάς την ακόμα καλύτερα αφού τα αρχαιολογικά ευρήματα συμπληρώνουν στη κατανόησή μας για το ιστορικό πλαίσιο του 1ου αιώνα όπου και διαδραματίζονται τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης. Το σημαντικό είναι πως τα γεγονότα της Καινής Διαθήκης δεν ταιριάζουν στον 2ο αιώνα και μετά· πρόκειται σαφώς για γεγονότα του 1ου αιώνα!

 
Millar Burrows.
 

Ο Millar Burrows, αρχαιολόγος του Παν/μίου του Yale, όπως παρατίθεται από τον Howard Vos στο βιβλίο “Can I trust the Bible” σελ. 176, χαρακτηρίζει ως «υπερβολικό σκεπτικισμό» την εναντίωση στην αξιοπιστία της Καινής Διαθήκης, και χαρακτηριστικά λέει: «αυτός ο σκεπτικισμός απέναντι στη Βίβλο, δεν πηγάζει από μια προσεκτική αξιολόγηση των διαθέσιμων στοιχείων αλλά από μια τεράστια αρνητική προδιάθεση απέναντι στο υπερφυσικό» Επίσης, ο ίδιος στο βιβλίο του «What mean these Stones» σελ. 42, αναφέρει: «Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια απόδειξη όπως αυτή που μας έχει προσφέρει μέχρι τώρα η αρχαιολογία, ιδιαίτερα παρέχοντας επιπλέον και παλαιότερα χειρόγραφα των βιβλίων της Αγ. Γραφής, ενισχύει την εμπιστοσύνη μας στην ακρίβεια με την οποία το κείμενο έχει μεταδοθεί διαμέσου των αιώνων»

 
Merrill Unger.
 

O Merrill Unger, μελετητής και θεολόγος, συνέγραψε το “Archeological Discoveries” και το “Archeology and The New Testament”, όπου με τα γραφόμενά του στη σελ. 24, επιβεβαιώνει ότι η αρχαιολογία έχει εξακριβώσει την ακρίβεια της αφήγησης των Ευαγγελίων, και κάνει ιδιαίτερη μνεία στον Λουκά. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «είναι γενικά παραδεκτό απ τους κύκλους των μελετητών πως οι Πράξεις των Αποστόλων, είναι έργο του Λουκά, ανήκει στον πρώτο αιώνα, και αποτελεί το μόχθο ενός προσεκτικού ιστορικού που ήταν ιδιαιτέρως ακριβής στη χρήση των πηγών του»

 

(Τα παραπάνω στοιχεία έχουν ληφθεί από το βιβλίο «Ζητώ Αποδείξεις» του Josh Mc Dowell)

 
Dr. Eliat Mazar.
 

Η 48 ετών (2005) Δρ. Eλιάτ Mαζάρ είναι εγγονή διάσημου αρχαιολόγου, με τον οποίο εκπαιδεύτηκε. Εκανε διδακτορικό στο εβραϊκό πανεπιστήμιο, είναι χήρα αρχαιολόγου και έχει εργαστεί και επιβλέψει σε δεκάδες δικές της ανασκαφές. Λέει η ίδια: «H αρχαιολογία είναι ένα τεχνικό επάγγελμα, όμως όταν σκάβεις έχοντας στο νου τις ιστορικές πηγές, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Eργάζομαι με τη Bίβλο στο ένα χέρι και τα σκαπτικά εργαλεία στο άλλο,προσπαθώντας να υπολογίζω τα πάντα» τονίζει η Mαζάρ.

 
Του Steven Erlanger - International Herald Tribune
Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/news/columns_2KathiLev&xml/&aspKath/columns&fdate=06/08/2005

πηγή:χριστιανισμός και επιστήμη

Αρχαιολογία και Γένεση. Tί λένε τα ευρήματα;

Στον ''Ερευνητή'' Νο 8, είχαμε εξετάσει αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα που διαφωτίζουν τμήματα του βιβλίου της Γένεσης. Σε αυτό το τεύχος συνεχίζουμε την εξερεύνηση των ανακαλύψεων που επιβεβαιώνουν την ακρίβεια και άλλων όψεων της διήγησης της Γένεσης, αρχίζοντας με τον βιβλικό πατριάρχη Αβραάμ.

Ο Αβραάμ και η πόλη της Ουρ.

''Ο Θάρα πήρε το γιο του τον Άβραμ, τον εγγονό του το Λωτ,….. και τους οδήγησε έξω από την Ουρ των Χαλδαίων, για να πάνε στη Χαναάν'' (Γένεση 11:31).

 

Έναν αιώνα πριν, ο Γερμανός φιλελεύθερος κριτικός Theodor Noldeke αμφισβήτησε την ιστορική ύπαρξη του Αβραάμ και της ''Ουρ των Χαλδαίων''. Αυτός, μαζί με άλλους, θεώρησε τη διήγηση της Γένεσης για τον Αβραάμ και τους απογόνους του, ως φανταστική.Όμως ο 20ος αιώνας έφερε στο φως έναν πολύ μεγάλο  αριθμό αποδείξεων που υποστηρίζει την βιβλική αναφορά για τον Αβραάμ.

 

Το 1922 ο Leonard Woolley ανέσκαψε τελείως την πόλη της Ουρ στο νότιο Ιράκ και ανακάλυψε ότι ήταν μια ακμάζουσα μητρόπολη γύρω στο 2000 π.Χ. ακριβώς τον καιρό του Αβραάμ. Βασισμένος στα ευρήματά του ο Woolley σχεδίασε έναν χάρτη της πόλης, που έδειχνε τις τακτικές λεωφόρους της και έφτιαξε σχέδια των ευρύχωρων κατοικιών με εσωτερικά μπάνια.

Σχολικές τάξεις ανασκάφηκαν οι οποίες παρέδωσαν πλάκες των παιδιών με μαθήματα πάνω στη γραμματική και την αριθμητική, ακόμα ορατά. Επιπρόσθετα, διαφορετικές μορφές του ονόματος Αβραάμ βρέθηκαν, που χρονολογούνταν έναν αιώνα ή δύο μετά τον θάνατό του.

 

Η International Standard Bible Encyclopedia, απορρίπτει την θεωρία του Noldeke πως ο Αβραάμ ήταν μια μυθική προσωπικότητα: ''Από την αρχαιολογική απόδειξη είναι φανερό ότι ο Αβραάμ ήταν απόρροια ενός προχωρημένου πολιτισμού, και ήταν χαρακτηριστικός πατριάρχης της ανωτέρας τάξης των ημερών του: Οι πράξεις του τοποθετούνται μέσα σε ένα υπόβαθρο μη- βιβλικού υλικού επιβεβαιωμένης γνησιότητας, κάνοντας αυτόν ένα αληθινό τέκνο της εποχής του που έφερε το ίδιο όνομα και διέσχισε την ίδια γενική περιοχή, όπως επίσης έζησε στις ίδιες πόλεις καθώς και οι σύγχρονοί του. Αυτός είναι με κάθε έννοια ένα γνήσιο πρόσωπο της Μέσης Εποχής του Χαλκού, και όχι μια τοποθέτηση σε παλαιότερη ημερομηνία από κάποια μεταγενέστερη Ισραηλινή ιστορική σκέψη, καθώς φαντάστηκαν μερικοί…'' (τόμος 1, 1979, σελ. 17).
 

''Εκείνο τον καιρό ξέσπασε πείνα στη Χαναάν και ο Άβραμ κατέβηκε στην Αίγυπτο για να μείνει εκεί, γιατί η πείνα ήταν μεγάλη'' (Γένεση 12:10). ''Πήραν ακόμη τα κοπάδια τους και όλη τους την περιουσία, που είχαν αποκτήσει στη Χαναάν, και ήρθαν στην Αίγυπτο, ο Ιακώβ μαζί με τους απογόνους του'' (Γένεση 46:6).
Πώς φαίνονταν οι βιβλικοί πατριάρχες και οι οικογένειές τους; Η Αγία Γραφή μιλάει για τον πλούτο του Αβραάμ σε βόδια και πρόβατα (Γένεση 12:16). Αργότερα μιλάει για τον φθόνο των αδελφών για τον πολύχρωμο χιτώνα που ο Ιακώβ έδωσε στον Ιωσήφ (Γένεση 37:3). Μας λέει σχετικά με τα πρόβατα και τα κατσίκια που ο Ιακώβ έξυπνα αναπαρήγαγε για να αποφύγει την κατάσχεσή τους από τον πεθερό του (Γένεση 30:33-43). Αναφέρονται μουσικά όργανα τέτοια, όπως η άρπα (Γένεση 31:27) και τέτοια όπλα όπως το τόξο και τα βέλη που χρησιμοποιούνταν για προστασία (Γένεση 27:3). Ήταν όλα αυτά μόνο επινοήσεις και το προϊόν μύθων;

 

Στην αρχή του 20ου αιώνα, μερικοί βασιλικοί τάφοι ανασκάφηκαν 150 μίλια νότια του Καΐρου. Εκεί σε έναν απ’ τους τοίχους υπάρχει μια όμορφη ζωγραφική παράσταση, που αργότερα χρονολογήθηκε το 1900 π.Χ., των Σημιτών που μπαίνανε στην Αίγυπτο για να πουλάνε τα εμπορεύματά τους. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά εικονίζονται, μερικοί με πολύχρωμη ενδυμασία. Αυτοί έχουν άρπες, τόξα και βέλη και λόγχες. Μαζί με αυτούς είναι κατσίκια για τροφή και γαϊδούρια για μεταφορά. Αυτή η παράσταση δείχνει ανθρώπους ίδιας καταγωγής όπως οι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ να φοράνε τα ρούχα, να φροντίζουν για τον ίδιο τύπο ζώων και να χρησιμοποιούν εργαλεία όπως περιγράφονται στην Βιβλική αναφορά. Είναι μια εντυπωσιακή ανακάλυψη που υποστηρίζει την βιβλική περιγραφή για εκείνο τον καιρό, ακόμη και στην παραμικρότερη λεπτομέρεια.

 
Τα τεραφείμ του Λάβαν.
 

Μερικοί έχουν σπαζοκεφαλιάσει πάνω στη βιβλική ιστορία της απελπισμένης προσπάθειας της Ραχήλ να κρύψει τούς οικιακούς θεούς του πατέρα της, διακινδυνεύοντας ακόμη και την ζωή της για να τους μεταφέρει μαζί της. Διαβάζουμε στη Γένεση 31:''Τότε ο Ιακώβ ανέβασε τους γιους του και τις γυναίκες του στις καμήλες… Ο Λάβαν είχε πάει να κουρέψει τα πρόβατά του και η Ραχήλ επωφελήθηκε κι έκλεψε τα ειδώλια του πατέρα της… Μετά από τρεις μέρες ανάγγειλαν στο Λάβαν τον Αραμαίο ότι ο Ιακώβ είχε φύγει. Τότε αυτός
πήρε μαζί του τους συγγενείς του και καταδίωξε τον Ιακώβ εφτά μέρες δρόμο και τον πρόφθασε στα βουνά της Γαλαάδ… Ο Λάβαν άρχισε να ρωτάει τον Ιακώβ: «Γιατί με ξεγέλασες και πήρες μαζί σου τις θυγατέρες μου, σαν να ήταν αιχμάλωτες πολέμου; …Τώρα λοιπόν έφυγες γιατί νοστάλγησες το σπίτι του πατέρα σου. Γιατί όμως έκλεψες τους θεούς μου;» Ο Ιακώβ αποκρίθηκε στον Λάβαν. «Φοβήθηκα, και σκέφτηκα ότι θα μου έπαιρνες τις θυγατέρες σου. Αλλά εκείνος στον οποίο θα βρεις τους θεούς σου δεν θα ζήσει. Ψάξε εδώ μπροστά στους συγγενείς μας και ό,τι είναι δικό σου και το έχω εγώ, πάρ’ το». Αλλά ο Ιακώβ δεν ήξερε ότι η Ραχήλ ήταν που είχε κλέψει τους θεούς… Η Ραχήλ είχε πάρει τα ειδώλια, τα είχε βάλει κάτω από το σαμάρι της καμήλας και είχε καθήσει από πάνω. Ο Λάβαν έψαξε όλη τη σκηνή αλλά δε βρήκε τίποτα. Η Ραχήλ είπε στον πατέρα της: «Μη θυμώσεις κύριέ μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ μπροστά σου, αλλά έχω την περίοδό μου'' (εδάφια 17-35).

 

Γιατί αυτά τα «οικιακά ειδώλια» ήταν τόσο σημαντικά; Η αρχαιολογική απόδειξη αποκαλύπτει την απάντηση. Πολλά από αυτά τα οικιακά είδωλα, καλούμενα τεραφείμ, έχουν βρεθεί στη Μέση Ανατολή. Στη δεκαετία του 1920, ανακαλύφθηκαν περισσότερες από 20.000 πλάκες, που τώρα λέγονται πλάκες Νούζι, στο βόρειο Ιράκ. Αυτές περιλάμβαναν πολλές πληροφορίες για το νόμο, τις εμπορικές συναλλαγές και τη θρησκεία, οι οποίες έριξαν φως στα έθιμα της εποχής του Αβραάμ. Τα τεραφείμ που αναφέρονται σαν οικιακοί θεοί, χρησιμοποιούνταν για να προσδιορίζουν την κληρονομιά και τους τίτλους των γιων της οικογένειας. Αν και οι λόγιοι αμφισβητούν πόσο οι πατριάρχες επηρεάζονταν από τέτοιες πρακτικές, η βιβλική αφήγηση ταιριάζει αυτή την εικόνα καλά. Καθαρά, η Ραχήλ ανησυχούσε να αφήσει αυτά τα είδωλα πίσω. Ο Λάβαν βεβαίως σκέφτηκε ότι είχαν μεγάλη σημασία και ταξίδευσε με τους άλλους του γιους μερικές μέρες για να τα ξαναποκτήσει. Αυτές οι πράξεις εκ μέρους τους έχουν νόημα εάν τα τεραφείμ χρησιμοποιούνταν για να βοηθούν τους άλλους του γιους να επιβεβαιώνουν τα κληρονομικά τους δικαιώματα.

 

Αυτά τα είδωλα επίσης χρησιμοποιούνταν για να φέρουν καλή τύχη και ακόμα για την επίκληση άλλων θεών. Μετά από μια άλλη συνάντηση με τον αληθινό Θεό, όταν ο Ιακώβ βρήκε ότι η Ραχήλ είχε κλέψει τα είδωλα, αυτός την υποχρέωσε να τα εγκαταλείψει. «Τότε ο Ιακώβ είπε στην οικογένειά του και σ’ όλους όσοι ήταν μαζί του: ''Πετάξτε τους ξένους θεούς που βρίσκονται ανάμεσά μας…'' (Γένεση 35:2). Ξανά, η βιβλική αφήγηση ταιριάζει με την αρχαιολογική απόδειξη των εθίμων των ανθρώπων εκείνης της εποχής.

 
Ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο.

''…Οι Ισμαηλίτες έφεραν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο'' (Γένεση 39:1). Ίσως κάποιος αναγνωρίσει ότι αυτά τα ευρήματα ταιριάζουν με τον Αβραάμ και τους απογόνους του στη Μεσοποταμία και την Χαναάν, αλλά τα επιβεβαιώνει η άφθονη αρχαιολογική απόδειξη της Αιγυπτιακής ζωής και του πολιτισμού; Η Αγία Γραφή μιλάει για τον νεαρό Ιωσήφ που πουλήθηκε δούλος και πάρθηκε στην Αίγυπτο ως ένας νέος άνδρας. Εάν αυτή η αφήγηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από μύθος, βεβαίως η βιβλική ιστορία θα μπορούσε εύκολα να απορριφθεί, επειδή πολύ περισσότερο είναι γνωστό από
την Αιγυπτιακή ιστορία και πολιτισμό, παρά για οποιοδήποτε άλλο πολιτισμό της Μέσης Ανατολής εκείνης της εποχής. Οι Αιγύπτιοι άφησαν πολλά μνημεία, και οι τοίχοι των τάφων τους είναι γεμάτοι εικόνες και γραπτά της καθημερινής τους ζωής. Χάραξαν σε πέτρα πολλά από την ιστορία τους. Εάν η βιβλική ιστορία είναι ψευδής, δεν θα πρέπει να είναι δύσκολο να εκτεθεί σαν μια απάτη, επειδή βεβαίως οι λεπτομέρειες στην αφήγηση θα ανακαλύπτονταν να είναι εκτός πραγματικότητας.

 

Κι όμως, η βιβλική αφήγηση ταιριάζει. Στην Αίγυπτο ο Ιωσήφ κατέληξε ως ένας σκλάβος στο σπίτι ενός σπουδαίου αξιωματούχου. Η γυναίκα του Πετεφρή προσπάθησε να αποπλανήσει τον Ιωσήφ. Όταν αυτός έφυγε από αυτήν, ψευδώς κατηγορήθηκε από αυτή, και ρίχτηκε στη φυλακή. Αυτά τα στοιχεία όλα, αντανακλούν Αιγυπτιακά έθιμα καθώς περιγράφονται στα μνημεία – η αφθονία Σημιτών σκλάβων και ιστορίες για επιπόλαιες Αιγύπτιες συζύγους. Λέει μια εγκυκλοπαίδεια: «Οι Αιγυπτιακές πηγές δείχνουν ότι μαζί στην γραπτή φιλολογία και στη καθημερινή ζωή μερικές άλλες Αιγύπτιες σύζυγοι, δεν ήταν καλύτερες από τη γυναίκα του Πετεφρή» (The International Standard Bible Encyclopedia, τόμ.2, σελ.1128). Όταν ο Θεός επενέβη και ο Ιωσήφ ερμήνευσε το όνειρο του Φαραώ (η φιλολογία εκείνης της εποχής δείχνει ότι η ερμηνεία ονείρων ήταν μια συνηθισμένη πρακτική) , τοποθετήθηκε δεύτερος στην εξουσία μετά τον Φαραώ. Ο Αιγύπτιος άρχοντας έκανε την εξής φιλοφρόνηση σε αυτόν: ''Αφού ο Θεός σε έκανε να τα ξέρεις όλα αυτά, δεν υπάρχει κανένας άλλος τόσο συνετός και σοφός, όπως εσύ. Εσύ θα προΐστασαι στο ανάκτορό μου και όλος ο λαός μου θα υπακούει στις διαταγές σου. Μόνον ως προς το θρόνο θα είμαι ανώτερός σου. Σ’ εσένα'', του είπε, ''παραδίδω την εξουσία πάνω σε όλη την Αίγυπτο''. Μ’ αυτά τα λόγια ο Φαραώ έβγαλε από το χέρι του το δαχτυλίδι με το σφραγιδόλιθό του και το πέρασε στο χέρι του Ιωσήφ, τον έντυσε με λινή φορεσιά, και του έβαλε τη χρυσή αλυσίδα στο λαιμό του. Τον ανέβασε στο δεύτερο μετά το δικό του άρμα, και οι προπορευόμενοι αξιωματούχοι φώναζαν: ''Γονατίστε!'' Έτσι ο Φαραώ έδωσε στον Ιωσήφ εξουσία πάνω σε όλη την Αίγυπτο» (Γένεση 41:39-43).

 

Σε έναν απ’ τους τείχους σε έναν βασιλικό Αιγυπτιακό τάφο υπάρχει μια όμορφη χαρακτική που δείχνει την τελετή εγκατάστασης ενός νέου πρωθυπουργού. Ο αξιωματούχος είναι ντυμένος με λινό ένδυμα και φοράει μια χρυσή αλυσίδα στον λαιμό του. Καθώς ο Werner Keller υποστηρίζει: ''Η προαγωγή του Ιωσήφ σε αντιβασιλέα της Αιγύπτου αποδίδεται από τη Βίβλο με όλη την πιστότητα του εθιμοτυπικού πρωτοκόλλου. Τον περιέβαλλαν με τα διακριτικά του υψηλού του αξιώματος, πήρε το δαχτυλίδι, τη σφραγίδα του Φαραώ, ένα ακριβό λινό ένδυμα και μια χρυσή αλυσσίδα'' (Γέν. 41:42). Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι Αιγύπτιοι καλλιτέχνες έχουν παραστήσει αυτή την επίσημη τελετή σε τοιχογραφίες και ανάγλυφα. Σαν αντιβασιλέας, ο Ιωσήφ ανέβαινε στην ''δεύτερη άμαξα'' του Φαραώ (Γέν. 41:43). Αυτό υπονοεί την εποχή των Υξώς. Πρώτοι, οι ηγεμόνες ξένων χωρών έφεραν στην Αίγυπτο τα γρήγορα πολεμικά άρματα…Πριν απ’ αυτούς, κάτι τέτοιο δεν συνηθιζόταν στο Νείλο. Η άμαξα των τελετών, ζεμένη με θαυμάσια άλογα, ήταν η Ρολς-Ρόϋς της εποχής για τους κυβερνώντες. Η πρώτη άμαξα ανήκε στον ηγεμόνα, στη ''δεύτερη άμαξα'' έπαιρνε θέση ο πρωθυπουργός (αντιβασιλεύς) του κράτους» (Η ΒΙΒΛΟΣ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ σελ.128-129).

 

Από αυτή τη σύντομη ανασκόπηση μπορούμε να δούμε ένα μέρος από το φως που η αρχαιολογία έχει ρίξει πάνω στην βιβλικά αναφορά. Αν και οι αμφισβητίες πάντα θα χλευάζουν την αλήθεια του Λόγου του Θεού –επειδή ο θεϊκός δρόμος της ζωής και οι νόμοι Του δεν είναι εύκολο να τηρηθούν- όλο και λιγότεροι τώρα αμφιβάλλουν την ιστορική βάση της Αγίας Γραφής. Τέτοιες ανακαλύψεις συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν την θεϊκή έμπνευση του Λόγου του Θεού. Καθώς ο Παύλος λέει: «Ό,τι βρίσκεται στη Γραφή είναι εμπνευσμένο από το Πνεύμα του Θεού κι είναι ωφέλιμο για τη διδασκαλία της αλήθειας, για τον έλεγχο της πλάνης, για τη διόρθωση των λαθών, για τη διαπαιδαγώγηση σε μια ζωή όπως τη θέλει ο Θεός˙ έτσι ο άνθρωπος του Θεού θα είναι τέλειος και καταρτισμένος για κάθε καλό έργο» (Β’ Τιμόθεον 3: 16-17).

 

Μελλοντικά τεύχη μας θα παρουσιάσουν κι άλλες αρχαιολογικές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την διήγηση της Αγίας Γραφής.
 

Mario Seiglie
Μετάφραση κατόπιν αδείας από το περιοδικό The Good News, November-December 1996.
Τίτλος πρωτότυπου: Archaeology and Genesis: What Does the Record Show?
πηγή:diakrisis.gr

Η Μεσιτεία της Θεοτόκου!

Οι Προτεστάντες αλλοιώνουν το νόημα της Χριστιανικής υμνολογίας προς την Παναγία, για να μας πουν ότι δήθεν την "θεοποιήσαμε", και να βρουν κάτι (έστω και ψευδές), να κατηγορήσουν την Εκκλησία. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούν κατά τη συνήθειά τους να απομονώνουν φράσεις, που στα αυτιά των αμαθών φαντάζουν "ασεβείς", έτσι ώστε να τους πλανούν.

Θα αναφερθούμε σε μία φράση, την οποία απομονώνουν για να διαβάλλουν την Εκκλησία του Χριστού: 

"Τη Θεοτόκω εκτενώς νύν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί καί ταπεινοί, καί προσπέσωμεν εν μετανοία, κράζοντες εκ βάθους ψυχής, Δέσποινα, βοήθησον εφ' ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον, απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων, μή αποστρέψης σούς δούλους κενούς, σέ γάρ καί ΜΟΝΗΝ ΕΛΠΙΔΑ κεκτήμεθα".

Είναι πλέον εμφανής ο Προτεσταντικός δόλος, η υποκρισία και το διαστρεβλωτικό ψεύδος αυτής της πλάνης. Αφού πρώτα έχουν απομονώσει το μέρος αυτό από την υπόλοιπη υμνολογία, λένε ότι δεν μπορείτε να τα έχετε και τα δύο. Μια ελπίδα είναι ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ, είναι λοιπόν η Μαρία ή ο Χριστός;

Για κάποιον που δεν έχει σχέση με την Εκκλησία, ή είναι κακοπροαίρετος και κακόπιστος, αυτά τα λόγια φαίνονται πειστικά. Πρόκειται όμως για λόγια πλήρη δόλου και διαστροφής, ενάντια στο αληθινό νόημα του χωρίου.

Το χειρότερο, όμως, είναι η διαστροφή της Αλήθειας, με την αποκοπή κομματιών των ύμνων της Εκκλησίας, προκειμένου να "πείσουν" ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει "θεοποιήσει" την Παναγία.

Έχουν ξεχυθεί στην κοινωνία μας ένα πλήθος ποιμένων που το παίζουν "μεσσίες", "σωτήρες" του κόσμου, "αυθεντικοί, αλάθητοι ερμηνευτές της Γραφής" πάνω από Συνόδους και Πατέρες. Μπορεί να τους έχει κανείς εμπιστοσύνη, όταν έχουν φτιάξει 23.000 διαφορετικές χριστιανικές "εκκλησίες";

Η πολεμική των Προτεσταντών κατά της Παναγίας μας βολεύει αφάνταστα, γιατί αποκαλύπτεται η ποιότητά τους, το ποιοι πραγματικά είναι, αφυπνίζει τους Ορθοδόξους και τους κάνει να γυρίζουν τη πλάτη τους στις αμερικανόφερτες αιρέσεις.

Σημασία δεν έχει το τι λένε οι Προτεστάντες ότι πιστεύουμε και εννοούμε, αλλά το τι εννοούμε πραγματικά με αυτά που λέμε. Και το σίγουρο είναι ότι δεν θα ξεφύγουν από την κρίση του Θεού για την κακοπιστία τους και τη διαβολή τους εναντίον της αλήθειας.

Η Ορθόδοξη άποψη.

1. Η Θεοτόκος είναι Παναγία, πάνω από όλους τους αγίους, γιατί, ως άνθρωπος, μόνο με ανθρώπους μπορεί να συγκριθεί, και όχι με τον Θεό.

2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν "θεοποιεί" την Παναγία, γι' αυτό και εμείς οι Ορθόδοξοι κάνουμε το σταυρό μας με ΤΡΙΑ ΔΑΧΤΥΛΑ και όχι με τέσσερα, όπως κάνουν οι παπικοί. Ούτε αναγνωρίζουμε το παπικό δόγμα περί "ασπίλου συλλήψεως" της Παναγίας.

3. Προσκυνούμε τιμητικά την Παναγία και ζητάμε τις μεσιτείες και τις παρακλήσεις προς τον Θεάνθρωπο Χριστό, ώστε να μας βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας, σε εθνικές ή προσωπικές δυσκολίες, σωματικές ή ψυχικές ασθένειες. Με αυτή την έννοια η μεσιτεία της μας σώζει (όχι όπως ο Χριστός που είναι ο απόλυτος Σωτήρας) από κινδύνους στην επίγεια ζωή μας. Είναι η ελπίδα μας, η προστασία μας, η μεσιτεία μας, σε δεύτερη θέση, μετά τον Θεό. Υπάρχει το απόλυτο ο Θεός και το σχετικό η Παναγία και οι Άγιοι, που δείχνουν τον Θεό, που απευθύνονται στο Θεό, που μεσιτεύουν για εμάς στο Χριστό, που μας οδηγούν προς τον Θεό, όπως οι Απόστολοι και υπόλοιποι μαθητές του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού είναι ΜΙΑ, επίγεια και ουράνια, και πιστεύουμε ακράδαντα ότι η επουράνιος Εκκλησία (άγγελοι, άγιοι, μάρτυρες, πρεσβύτεροι) προσεύχεται και μεσιτεύει για εμάς μπροστά στο Θρόνο του Θεού.

 πηγή:aiasgr

Η ''άσπιλη σύλληψη'' της Θεοτόκου.

Το δόγμα αυτό, το όποιο διετύπωσε το 1854 ο Πάπας Πίος ο 9ος, σημαίνει ότι η Παναγία γεννήθηκε άσπιλη, αναμάρτητη, δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα, όπως το έχουμε όλοι οι άνθρωποι. Η διδασκαλία αυτή βέβαια περί της ασπίλου συλλήψεως δεν στηρίζεται πουθενά, ούτε στην Αγία Γραφή, ούτε στην διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας και έχει επίσης πολλά τρωτά σημεία.

Η ορθόδοξη άποψη.

Ένα τρωτό σημείο αυτής της διδασκαλίας είναι ότι προσβάλλει την μοναδικότητα της γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μόνο ο Χριστός γεννήθηκε αναμάρτητος εκ Πνεύματος Αγίου, είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία δεν μεσολάβησε σάρκα και αίμα. Ο Χριστός μας γεννήθηκε από την Παρθένο Μαρία, άνευ συνάφειας ανδρός. Δεν ήλθε σε σαρκική ένωση η Παναγία με άνδρα. Το Άγιο Πνεύμα επισκίασε την Παναγία και δι’ Αγίου Πνεύματος εγεννήθηκε ο Κύριος μας· ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου από την Παρθένο Μαρία, γι’ αυτό και είναι αναμάρτητος. Η Παναγία όμως δεν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου· γεννήθηκε από γονείς φυσιολογικά, κανονικά, από τον Ιωακείμ και από την Άννα. Προσβάλλει επομένως η διδασκαλία αυτή την μοναδικότητα της γεννήσεως του Χριστού. Η μοναδική γέννηση, η οποία έγινε εκ Πνεύματος Αγίου και είναι γι’ αυτό άσπιλη, είναι η γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Στην Ορθοδοξία έχουμε «αφθορον σύλληψιν» του Χριστού και όχι «άσπιλον σύλληψιν της Θεοτόκου».

Ενώ λοιπόν νομίζουν ότι με την άσπιλη σύλληψη υπερυψώνουν την Παναγία, ουσιαστικώς την μειώνουν. Γιατί η Παναγία εξυψώνεται πιο πολύ αν παρουσιασθεί ότι αυτά που κατόρθωσε, αυτή η αγιότης την οποία κατόρθωσε, δεν τα κατόρθωσε γιατί ήταν αναμάρτητη εκ φύσεως, τα κατόρθωσε γιατί ενώ ήταν άνθρωπος σαν εμάς, γεννήθηκε από φυσικούς γονείς, από τον Ιωακείμ και την Άννα, ενώ ήταν άνθρωπος καθόλα φυσιολογικός, είχε αυτήν την δική μας τη φύση, η οποία ρέπει προς την αμαρτία, κατόρθωσε εν τούτοις να καλλιεργήσει τις αρετές με πολλή άσκηση, με προσευχή, με νηστείες με εγκράτεια, με αγνότητα ιδιαιτέρως, και να φθάσει στα ύψη αυτά της αγιότητος, συνεργώντας και κοπιάζοντας η ίδια.

Εμείς οι πιστοί, θα πρέπει να την έχουμε ως παράδειγμα και ως δίδαγμα και ως στόχο. Εκείνη κατόρθωσε να φθάσει σ’ αυτήν την αγιότητα και να υμνείται δι’ όλων των αιώνων· Εκείνη ήταν σκεύος εκλογής. Λόγω της αγιότητός της κατόρθωσε και είλκυσε την προσοχή του Θεού και έγινε η αγαπητή του Θεού: «Χαίρε Κεχαριτωμένη. Ο Κύριος μετά σου. Ευλογημένη συ εν γυναιξί». Έδειξε με την άγια ζωή της, την άφθαστη υπακοή της, την πολλή ταπείνωση, την ανυπέρβλητη αγνότητα, μέχρι που μπορεί να υψωθεί ο άνθρωπος.

Οι ακρότητες της Μαριολατρείας και του Αντιδικομαριανισμού.

Το δεύτερο στοιχείο για το οποίο αυτή η διδασκαλία δεν είναι ορθή είναι ότι ουσιαστικώς δεν ανεβάζει την Παναγία, την μειώνει, ενώ οι Παπικοί θέλουν να υψώσουν την Παναγία, υπερβολικά μάλιστα. Υπάρχουν εδώ ακρότητες, και ας πω για τις δύο αυτές ακρότητες και θα συνεχίσω τις σκέψεις που έκαμα προηγουμένως. Στην διδασκαλία για την Θεοτόκο υπάρχουν δύο ακρότητες. Η Ορθόδοξος εκκλησία είναι ανάμεσα, ακολουθεί τη χρυσή οδό. Ποιες είναι οι δύο αυτές ακρότητες; Η μια ακρότητα είναι αυτή η όποια υπερεξαίρει την Παναγία, κάνει την Παναγία Θεά, θεοποιεί την Παναγία, είναι η Μαριολατρεία. Διδάσκει ότι η Παναγία είναι Θεός, και αυτή την τάση υπηρετεί η διδασκαλία της Ρωμαϊκής εκκλησίας, της Παπικής εκκλησίας, περί του ότι η Παναγία είναι άσπιλη, την εξισώνει με τον Χριστό, ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.

Στο άλλο άκρο είναι ο λεγόμενος Αντιδικομαριανισμός, οι αντίθετοι, οι αντίδικοι της Μαρίας, οι εχθροί της Μαρίας, στην εποχή μας οι Προτεστάντες. Από την μία πλευρά οι παπικοί, οι Ρωμαιοκαθολικοί έχουν την Μαριολατρεία, κάνουν την Θεοτόκο Θεό, και από την άλλη πλευρά στη Δύση και πάλι, στην Ευρώπη, υπάρχει τελείως αντίθετη τάση, των έχθρων της Παναγίας. Ο πατήρ Θεόκλητος ο Διονυσιάτης σ’ ένα βιβλίο το όποιο έχει γράψει για την Παναγία δημοσιεύει ένα γράμμα του γέροντος του, Αθανασίου του Ιβηρίτη, ο οποίος αναφερόταν σ’ αυτήν την εχθρότητα που έχουν οι Προτεστάντες εναντίον της Παναγίας. Οι Ευαγγελικοί-Προτεστάντες, δεν πιστεύουν στις εικόνες, δεν έχουν καμία τιμή, κανένα σεβασμό προς την Παναγία. Αντίθετα εκφράζονται υποτιμητικά γι’ Αυτήν. Έχοντας λοιπόν κατά νουν ο Γέρων Αθανάσιος ο Ιβηρίτης την ασέβεια προς την Παναγία, εκφράζεται στο γράμμα αυτό πολύ σκληρά για τους Προτεστάντες και τους προτεσταντίζοντες. Δεν διστάζουν οι Άγιοι να χρησιμοποιήσουν σκληρές λέξεις, όταν υβρίζονται άγια πρόσωπα.

Ανάμεσα λοιπόν στις δύο αυτές τάσεις, από την μια πλευρά της Μαριολατρείας του Παπισμού και της εχθρότητος προς την Παναγία, της μειώσεως της Παναγίας, των Προτεσταντών είναι η δική μας η Ορθόδοξη εκκλησία, η όποια σέβεται και τιμά και υμνεί την Θεοτόκο με τόσους ύμνους, δεν κάνει όμως την Παναγία Θεά. Την τοποθετεί μετά τη Θεότητα. Οι ιερείς μνημονεύουμε πρώτα τον Χριστό και μετά την Παναγία.

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης.

πηγή:aiasgr 

Θεοτόκος και προτεστάντες...

Η σημασία της άρνησης του όρου: "Θεοτόκος"

Οι περισσότεροι Προτεστάντες στην Ελλάδα αρνούνται να ονομάσουν τη μητέρα του Κυρίου μας "Παναγία" ή "Θεοτόκο". Συγκεκριμένα, λόγω της θεολογικής ρηχότητος που χαρακτηρίζει τις Προτεσταντικές ομάδες στη χώρα μας, δεν μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία που έχει το δόγμα των δύο φύσεων σε μία υπόσταση τού Χριστού. Για τους περισσοτέρους από αυτούς, αυτά είναι "ψιλά γράμματα". Με αποτέλεσμα να ΝΕΣΤΟΡΙΑΝΙΖΟΥΝ, αρνούμενοι τον όρο: "Θεοτόκος" για τη μητέρα του Κυρίου μας.

Όσον αφορά όμως την άρνηση από μέρους τους, για τον όρο: "Θεοτόκος", τους θέτει σαφέστατα με το μέρος των αρνητών των δύο φύσεων τού Χριστού! Με άλλα λόγια, όποιος αρνείται τον όρο "Θεοτόκος", αυτομάτως γίνεται ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, γιατί αρνείται τον αληθινό Χριστό, και δέχεται έναν άλλο ΚΙΒΔΗΛΟ Χριστό.

Δεν είναι λοιπόν σοβαρό επιχείρημα αυτό που λένε μερικοί Προτεστάντες: "αν μιλήσουμε για Θεομήτορα", να μιλήσουμε και για θεοπαππού", και άλλα τέτοια ανάλατα επιχειρήματα. Γιατί βεβαίως η Εκκλησία προσεύχεται σε κάθε Θεία Λειτουργία για τις ευχές των "δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης". Οι Χριστιανοί τιμούν κάθε δίκαιο που συνέβαλλε στην ενσάρκωση του Θεού μας και Κυρίου μας Ιησού Χριστού, προς σωτηρία των ανθρώπων. Και η άρνηση τιμής προς τα άγια αυτά πρόσωπα, βαρύνει τον αρνητή.  

Η άρνηση των Νεστοριανών.

Με την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο (Έφεσος 431 μ.Χ.), ένα από τα σημαντικά θέματα που συζητήθηκαν, ήταν ο όρος: "Θεοτόκος". Ο λόγος που προέβησαν σε αυτό το δογματισμό οι Χριστιανοί τότε, ήταν ο εξής:

Ο Νεστόριος διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως από τις 10 Απριλίου του 428 ως τις 22 Ιουνίου του 431. Ήταν εισηγητής της αίρεσης του Νεστοριανισμού, η οποία οδήγησε στο ομώνυμο σχίσμα. Δεν δεχόταν ένα μόνο πρόσωπο για τον Ιησού Χριστό, αλλά έλεγαν ότι άλλο είναι το πρόσωπο του Θεού Χριστού, και άλλο του ανθρώπου Χριστού. Έλεγαν ότι η Παρθένος Μαρία, δεν ήταν Θεοτόκος, αλλά "ανθρωποτόκος", επειδή δήθεν ο Χριστός όταν γεννήθηκε ήταν μόνο άνθρωπος. Την έλεγαν επίσης: "Χριστοτόκο", υπονοώντας ότι ήταν ο Ιησούς μόνο Χριστός, και όχι Θεάνθρωπος.

Με άλλα λόγια, διασπούσαν τον ΕΝΑΝ Κύριο Ιησού Χριστό, σε δύο διαφορετικά πρόσωπα: Ένα Θεϊκό, και ένα ανθρώπινο. Δεν είχαν έτσι έναν Χριστό, αλλά ΔΥΟ! Και έλεγαν ότι μόνο φαινομενικά ο Χριστός ήταν ενιαίο πρόσωπο.

Έτσι μια μερίδα εντός των Ευαγγελικών και των Πεντηκοστιανών, νεστοριανίζουν, πιστεύοντας σε άλλο Χριστό! Οι άλλοι όμως, που λένε ότι πιστεύουν στον αληθινό Θεάνθρωπο Χριστό, τι λόγο έχουν να αρνηθούν τον όρο: "Θεοτόκος" για τη μητέρα του;

Ακόμα και ο Νεστόριος, τελικά αποδέχθηκε τον όρο: "Θεοτόκος", και μάλιστα πριν από την Γ’ Οικουμενική Σύνοδο, με την επιφύλαξη της "φαινομενικής" μετάδοσης ιδιώματος, από τον Θεό Λόγο στον άνθρωπο Ιησού. Δηλαδή, ακόμα και ο Νεστόριος, βρήκε τελικά αποδεκτή τη λέξη αυτή, έστω και υπό όρους.

Οι σύγχρονοι αρνητές της Θεοτόκου, τι πρόβλημα έχουν; Είναι Νεστοριανικότεροι του... Νεστορίου;

Άρα αντιλαμβάνονται οι Προτεστάντες, το λόγο που αρνούνται τον όρο: "Θεοτόκος"; Αντιλαμβάνονται, ότι η άρνηση αυτή, τους κατατάσσει μεταξύ των αιρετικών, που αρνούνται τη Θεανθρώπινη υπόσταση τού Κυρίου Ιησού Χριστού; Κατανοούν ότι αυτή η άρνηση που τους έχουν περάσει στο μυαλό οι ηγέτες τους, ισοδυναμεί με πίστη σε έναν άλλο, κίβδηλο Χριστό;

Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι η πλειονότητα των Ευαγγελικών και Πεντηκοστιανών, που αρνούνται τον όρο "Θεοτόκος", ότι δεν το κάνουν επίτηδες και το κάνουν απλώς από προχειρότητα και έλλειψη στοιχειώδους θεολογικής κατάρτισης.

Η Ορθόδοξη άποψη.  

Ο όρος "Θεοτόκος" είναι όρος ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟΤΑΤΟΣ!!!

1. Πρώτα όμως, πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα:

"Γιατί θα έπρεπε να δέχονται μόνο όσα βλέπουν στην Αγία Γραφή"; Πού λέει η Αγία Γραφή, ότι μόνο μέσα από αυτή πρέπει να δέχονται μόνο όσα γράφει εκεί μέσα; Αυτές είναι δυο ερωτήσεις, στις οποίες ποτέ κανένας Προτεστάντης δεν κατάφερε να απαντήσει.

2. Οι Προτεστάντες αποδέχονται και άλλους όρους, οι οποίοι δεν βρίσκονται στην Αγία Γραφή.

Για παράδειγμα, αποδέχονται (τουλάχιστον οι περισσότεροι Προτεστάντες), τον όρο "Τριάδα" για τον Θεό, αν και δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή. Αποδέχονται επίσης τον όρο "ομοούσιος", για την ουσία του Θεού, που ούτε αυτός βρίσκεται στην Αγία Γραφή. Αποδέχονται επίσης τον όρο "Θεάνθρωπος", για τον Ιησού Χριστό, παρά το ότι δεν βρίσκεται στην Αγία Γραφή.

Μα τότε τον όρο "Θεομήτωρ" γιατί δεν τον δέχονται, εφόσον αυτός περιγράφεται σαφώς στην Αγία Γραφή; Δεν δέχονται ότι η παρθένος Μαρία γέννησε τον Χριστό; Δεν δέχονται ότι ο Χριστός ήταν και είναι ο Θεός Λόγος; Και αν η παρθένος Μαρία, γέννησε τον Θεό, δεν ήταν Θεομήτωρ; Απλή λογική: Μητέρα του Θεού = Θεομήτωρ. Γιατί λοιπόν τους ενοχλεί ο όρος: "Θεομήτωρ";

3. Όμως, ο όρος "Θεοτόκος" είναι όρος που υπάρχει στην Αγία Γραφή:

α. Ας δούμε λοιπόν δύο παραδείγματα από τα αμέτρητα χωρία που αναφέρουν τον Ιησού Χριστό ως Θεό μας:

"οίδαμεν δε ότι ο υιός του Θεού ήκει και δέδωκεν ημίν διάνοιαν ίνα γινώσκωμεν τον αληθινόν· και εσμέν εν τω αληθινώ, εν τω υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. Ούτος εστίν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος." (Α΄ Ιωάννου 5,20).

"ο Χριστός το κατά σάρκα, ο ων επί πάντων Θεός ευλογητός εις τους αιώνας" (Ρωμαίους 9,5).

Μάλιστα, ειδικά αυτό το τελευταίο χωρίο, αναφέρει τον "ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ" Χριστό, ως "Θεό ευλογητό", μην κάνοντας καμία Νεστοριανική διάκριση θεϊκής και ανθρώπινης υπόστασης, αλλά δείχνοντας ότι ο άνθρωπος Χριστός, είχε την ίδια υπόσταση με τον Θεό Λόγο. Δεν διακρίνεται λοιπόν ο άνθρωπος Χριστός, από τον Θεό Λόγο, αλλά είναι ο ίδιος και μοναδικός Ιησούς Χριστός.

β. Η παρθένος Μαρία αναφέρεται σαφώς ως μητέρα του Ιησού Χριστού: "και ευλόγησεν αυτούς Συμεών και είπε προς Μαριάμ την μητέρα αυτού" (Λουκάς 2,34). Και εφόσον ο Χριστός είναι και Θεός, η Μαρία είναι ΘΕΟΜΗΤΩΡ.

γ. Όμως υπάρχει και ένα χωρίο στην Αγία Γραφή, που γράφει σαφώς για την παρθένο Μαρία, πως ήταν η μητέρα του Θεού!!! Πρόκειται για τα λόγια που είπε η Ελισσάβετ, υποκινούμενη από το Άγιο Πνεύμα, όταν είδε την Παναγία:

"Και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν· ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με;" (Λουκάς 1,41-43).

Η Ελισσάβετ στο χωρίο αυτό κάτω από το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, αποκάλεσε την Παναγία: "μητέρα του Κυρίου" της. Και δεν μπορεί κάποιος, να αμφισβητήσει, ότι ο Κύριος της Ελισσάβετ ήταν ο Θεός Λόγος, ο Ιησούς Χριστός. Εδώ το Άγιο Πνεύμα, δεν αποκαλεί την Μαρία, μόνο: "Ευλογημένη (και συνεπώς αγιότερη) από όλες τις γυναίκες", (Παναγία), αλλά την αποκαλεί επίσης και "μητέρα του Κυρίου" της, που σημαίνει "μητέρα τού Θεού".

Όλα αυτά είναι αρκετά, για να δει κάθε λογικός Προτεστάντης, το άτοπο της άρνησής του, να αποδεχθεί την Παναγία ως "Θεοτόκο".

Πολύ περισσότερο, ότι με την άρνησή τους αυτή, όχι μόνο στερούν αυτή την τιμή από την Παναγία, αλλά ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΤΗ ΘΕΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, κάτι που είναι αίρεση απωλείας.

Ας σταματήσουν λοιπόν να πλανώνται από τους αιρεσιάρχες τους, γιατί αυτοί μόνο σε απώλεια τους οδηγούν.

πηγή:aiasgr

Εξέλιξη και αλήθεια...

ΚΑΘΕ μία από τις δύο φωτογραφίες (από τον Δρα Ιωακείμ Σεβεν δείχνει δύο διαφορετικά είδη του δίθυρου Αναδαρα. Μπορείτε να βρείτε τις διαφορές μεταξύ του ζώντος και του απολιθωμένου είδους; Σύμφωνα με τους οπαδούς της θεωρίας της εξέλιξης και άλλους οπαδούς μακρών εποχών, τα δύο αυτά διαφέρουν κατά τρία εκατομμύρια χρόνια — αλλά είναι απαράλλακτα!

Ζωντανά δίθυρα  Ανάδαρα	Απολιθωμένα δίθυρα Ανάδαρα

Η δεξιά φωτογραφία δείχνει δύο είδη απολιθωμένου Αναδαρα (Anadara) από πέτρωμα καταταγμένο στην  Pliocene εποχή, στην Ιταλία. Το αριστερό απολίθωμα είναι ένα A. corbulides, το άλλο είναι ένα A. natalensis. Στην αριστερή φωτογραφία βλέπουμε δύο απόλυτα απαράλλακτα ζωντανά δείγματα, τοποθετημένα με τον ίδιο τρόπο. Φαντασθήτε — μας ζητούν να πιστέψουμε ότι πέρασαν τρίαεκατομμύρια χρόνια χωρίς καμία αλλαγή, χωρίς να φαίνεται ούτε μία "εξέλιξη".  Σημειώστε ότι:

1. Αυτά τα είδη έχουν πολύ βραχύτερες γεννεές από τους ανθρώπους. Ο αριθμός των γεννεών που θα μπορούσαν να γεννηθούν, να περάσουν τις πληροφορίες στο DNA τους προς την επόμενη γεννεά και μετά να πεθάνουν, θα ήταν τεράστιος.
2. Κάθε φορά που έρχεται μιά καινούργια γεννεά και το DNA αντιγράφεται, υπάρχει πιθανότητα να τρυπώσουν μεταλλαγές (δηλ. λάθη αντιγραφής, που οι οπαδοί της εξέλιξης ισχυρίζονται ότι αποτελούν την εξέλιξη). Και οι δημιουργιστές πιστέυουν επίσης ότι οι μεταλλαγές μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές -- αλλά οι μεταλλαγές εξευτελίζουν τις πληροφορίες, προκαλώντας το χάσιμο τους ή την διαφθορά τους.
3. Καθώς παιρνούν αυτά τα εκατομμύρια των γεννεών και με τις μεταλλαγές να συμβαίνουν συνέχεια, υπάρχουν πολλών ειδών πιέσεις από το περιβάλλον - η αλλαγή των συνθηκών, αρπακτικά ζώα, ο ανταγωνισμός για την επιβίωση, κτλ.  Σύμφωνα με τους εξελικτιστές, η φυσική επιλογή από τις αιτίες αυτές θα επιδράσει πάνω στις μεταλλαγές για να επιφέρει εξελικτικές αλλαγές. Μάλιστα, σαστίζει ο νους του ανθρώπου να φανταστεί πως θα μπορούσαν τα είδη να αποφύγουν να αλλάξουν ακόμα και λίγο, έστω και να χειροτερεύσουν, αν υπήρχαν πραγματικά εκατομμύρια χρόνια.

Στην πραγματικότητα παραδείγματα σαν κι αυτό είναι της σειράς. Πολλά έχουν εκτεθή στο δημιουργικό μουσείο LEBENDIGE VORWELT (ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΠΡΟΚΟΣΜΟΣ), στο Hagen-Hohenlimburg της Γερμανίας, που διευθύνεται από τον Δρα Joachim Scheven. Η μουσειακή συλλογή των "ζωντανών απολιθωμάτων" όπως τα λέει, φθάνει τις εκατοντάδες. Οι ειδικοί των απολιθωμάτων τώρα έχουν αρχίσει να μιλούν για την συνήθεια της "στάσης" στην καταχώριση των απολιθωμάτων - πράγμα που σημαίνει "μένοντας το ίδιο" και που μοιάζει με το αντίθετο της εξέλιξης.

Τι θα μπορούσαμε να προβλέψουμε για τα απολιθώματα βασισμένοι σε μιά πρόσφατη εξαήμερη δημιουργία και μιά παγκόσμια πλημμύρα [του Νώε];

• Από την εποχή της Πλημμύρας, μερικά απολιθωμένα πλάσματα θα ήταν λίγο διαφορετικά από τα αντίστοιχα ζωντανά λόγω γεννετικής παραλλαγής μέσα στο βιβλικό είδος, αλλά βασικά θα ήταν τα ίδια.
• Μερικά απολιθωμένα πλάσματα δεν θα αντιπροσωπεύονται ανάμεσα στα σημερινά ζωντανά  - η εξάλειψη που είναι γεγονός από τότε που η Κατάρα του θανάτου εισήλθε στην Πλάση δεν είναι εξέλιξη.
• Μερικά απολιθωμένα πλάσματα θα είναι ακριβώς τα ίδια με τα σημερινά βιβλικά είδη, όπως είδαμε στο παράδειγμα αυτό.

Βίβλος και UFO

Είμαστε Μόνοι, ή Υπάρχει Ζωή Αλλού στο Σύμπαν;

Του Werner Gitt

Επί δεκαετίες, η υπόθεση σχετικά με την ύπαρξη εξωγήινης ζωής έχει ενισχυθεί από ιστορίες εμφάνισης ιπτάμενων δίσκων και επαφών με εξωγήινους. Η υπόθεση αυτή τώρα ακόμα πιο πολύ τροφοδοτείται από μια πιο σοβαρή πηγή. Τον Αύγουστο του 1996, οι ερευνητές της ΝΑΣΑ ισχυρίστηκαν ότι βρήκαν ενδείξεις για απλή μορφή ζωής σε ένα μετεωρίτη που υποθετικά προερχόταν από τον Άρη.

Από τότε μέχρι σήμερα, αυτή η “απόδειξη” ζωής στην “πέτρα του Άρη” έχει χάσει πολύ από τον αρχικό ενθουσιασμό ανάμεσα στην επιστημονική κοινότητα 1. Παρόλα αυτά, η πέτρα των δύο κιλών που βρέθηκε στην Ανταρκτική έχει ανάψει ένα νέο “πυρετό του Άρη”.

Στα επόμενα 20 χρόνια, Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Γιαπωνέζοι και Ρώσοι σχεδιάζουν περίπου 20 αποστολές ανίχνευσης του γειτονικού μας πλανήτη, που όταν έρχεται στο πλησιέστερο προς εμάς σημείο της τροχιάς του απέχει περί τα 78 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Στο μεταξύ, η πίστη σε εξωγήινα ευφυή όντα συνεχίζει να αυξάνει με ένα σχεδόν θρησκευτικό ζήλο.

Το κύμα UFO:

Ο καθηγητής ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ John E. Mack πρόσφατα προσέλκυσε παγκόσμιο ενδιαφέρον με τη συλλογή του περιπτώσεων ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι έπεσαν θύματα απαγωγής από “εξωγήινους”.

Υπήρξε επίσης και προβολή ενός φιλμ που ισχυριζόταν ότι έδειχνε τη νεκροψία του πτώματος ενός εξωγήινου που βρέθηκε σε μία υποτιθέμενη συντριβή UFO στο Ρόσγουελλ του Νέου Μεξικού. Η θαμπή ταινία, την οποία οι περισσότεροι απέρριψαν ως μια προφανή και χοντροκομμένη πλαστογραφία, ήταν παρόλα αυτά η κύρια ατραξιόν στο Διεθνές Συνέδριο για UFO του 1995, που έγινε στο Ντύσσελντορφ της Γερμανίας.

Μετά, φυσικά, υπήρξε και η ταινία εισβολής εξωγήινων “Μέρα Ανεξαρτησίας”, η οποία έκανε τόσες εισπράξεις την πρώτη εβδομάδα προβολής της όσες δεν είχε καμία άλλη στην ιστορία του κινηματογράφου.

Μία πρόσφατη δημοσκόπηση στη Γερμανία αποκάλυψε ότι το 17% του πληθυσμού πιστεύει ότι έχουν γίνει επισκέψεις από εξωγήινα διαστημόπλοια, ενώ το 31% πιστεύει ότι υπάρχει ευφυής ζωή σε άλλους γαλαξίες.

Ποια είναι η άποψη που οι Χριστιανοί έχουν για τις περιγραφές UFO;

Η Επιστήμη:

Ποτέ δεν υπήρξε ούτε μία επαφή με “εξωγήινο”.

Το 1900, η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών πρόσφερε ένα έπαθλο 100.000 φράγκων στον πρώτο που θα είχε κάνει επαφή με εξωγήινο πολιτισμό “αρκεί αυτός να μην ήταν από τον Άρη”, επειδή η Ακαδημία είχε πειστεί ότι η ύπαρξη πολιτισμού στον Άρη ήταν δεδομένο γεγονός!

Από τότε, ούτε ένα ίχνος από “πράσινα ανθρωπάκια”, ή από οποιοδήποτε είδος ζωής, δεν έχει βρεθεί σε κανέναν από τους πλανήτες τους οποίους οι έρευνές μας μπόρεσαν να εξερευνήσουν.

Οι συνθήκες δημιουργίας ζωής πρέπει να είναι ''απόλυτα ακριβείς'':

Η ζωή πάνω σε οποιονδήποτε πλανήτη μπορεί να επιβιώσει στην παρουσία ενός πολύ μεγάλου αριθμού αυστηρών προϋποθέσεων. Για παράδειγμα, ένας πλανήτης στον οποίο θα μπορεί να αναπτυχθεί ζωή θα πρέπει να βρίσκεται σε μια απόλυτα σωστή απόσταση από τον ήλιο του, έτσι ώστε να μην είναι ούτε πολύ ζεστός ούτε πολύ κρύος.

Αν και κάποιος δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα στο μέλλον να βρεθούν πλανήτες που να πληρούν αυτήν την προϋπόθεση, μέχρι σήμερα δεν έχει βρεθεί κανείς τέτοιος. Ακόμα και τότε όμως, είναι άκρως απίθανο ότι θα εκπλήρωνε τις πολυάριθμες άλλες προϋποθέσεις που απαιτούνται για τη δημιουργία ζωής. Ακόμα και η ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή είναι τελείως ανεπαρκής, παρά τον ενθουσιασμό που επικρατεί όταν κάτι τέτοιο θεωρείται πιθανό για την επιφάνεια της Ευρώπης, του φεγγαριού του Δία.

Η ζωή δεν μπορεί να σχηματιστεί από μόνη της:

Χωρίς κάποια δημιουργική ώθηση από μία ευφυή πηγή, τα άψυχα χημικά στοιχεία δεν μπορούν από μόνα τους να ενωθούν σε μορφές ζωής2. Χωρίς την αβάσιμη υπόθεση της Εξέλιξης, η Ουφολογία δεν θα μπορούσε να συναρπάζει τη φαντασία του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος διαποτισμένος από τη σκέψη της δημιουργίας ζωής στη γη μέσω μίας τυχαίας διαδικασίας εξέλιξης, μπορεί εύκολα να δεχτεί ότι το ίδιο συνέβη και σε άλλους πλανήτες.

Τεράστιες αποστάσεις:

Ακόμα κι αν κάποιος υπέθετε την ύπαρξη ζωής κάπου αλλού στο σύμπαν, μία επίσκεψη εξωγήινων στη γη, τέτοια όπως ισχυρίζονται οι αναφορές θέασης UFO, φαίνεται τελείως αδύνατη να πραγματοποιηθεί πρακτικά. Οι αποστάσεις (και κατά συνέπεια ο χρόνος ταξιδιού) είναι ασύλληπτα τεράστιες.

Το πλησιέστερο άστρο στη γη (έξω από το πλανητικό μας σύστημα), είναι από τον αστερισμό του Κενταύρου και απέχει 40.700 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Οι πτήσεις του διαστημοπλοίου Απόλλωνα χρειάστηκαν τρεις μέρες για να φτάσουν στη Σελήνη. Με την ίδια ταχύτητα κάποιος θα χρειαζόταν 870.000 χρόνια για φτάσει σ’ αυτό το πλησιέστερο άστρο. Φυσικά, κάποιος θα επιτάχυνε (ειδικά τα μη επανδρωμένα διαστημόπλοια) με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα. Στην ασύλληπτη ταχύτητα του ενός δεκάτου της ταχύτητας του φωτός, το ταξίδι θα έπαιρνε 43 χρόνια. Ωστόσο, θα χρειάζονταν τεράστια ποσά ενέργειας για μία τέτοια επιτάχυνση, ενέργειας περίπου ισοδύναμης με την κατανάλωση ηλεκτρικού που κάνει όλος ο πληθυσμός της γης για ένα μήνα.

Επιπρόσθετα, σε κάθε κυβικό χιλιόμετρο του διαστήματος, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 100.000 σωματίδια σκόνης (αποτελούμενα από πυριτικά υλικά και πάγο) τα οποία ζυγίζουν μόνο ένα δέκατο του γραμμαρίου. Με την πολύ υψηλή ταχύτητα που θα κινείτο ένα διαστημόπλοιο, η σύγκρουση ακόμα και με ένα σωματίδιο από αυτά θα μπορούσε να το καταστρέψει. Μπορεί να υπάρχει πολύ μικρή πιθανότητα να χτυπήσει ένα τέτοιο σωματίδιο ταξιδεύοντας γραμμικά μέσα σ’ ένα χιλιόμετρο, αλλά στις τεράστιες αποστάσεις που πρέπει να διανυθούν η πιθανότητα γίνεται βεβαιότητα.

Επιστημονικά αναπόδεικτοι ισχυρισμοί:

Από το 1947, που αναφέρθηκε η πρώτη εμφάνιση ιπτάμενων δίσκων, και μετά χιλιάδες ιστορίες εμφάνισης διαστημόπλοιων, εξωγήινων, συνομιλίας μαζί τους ακόμα και ιστορίες ανθρώπων που απήχθησαν από εξωγήινους και ταξίδεψαν σε άλλους πλανήτες, έχουν κυκλοφορήσει. Υπάρχει όμως έστω ένα επιστημονικά παραδεκτό τεκμήριο για όλες αυτές τις αναφορές; Δυστυχώς, για τους πιστούς λάτρεις των UFO, όχι! Ούτε ένα αντικείμενο, ούτε ένα δείγμα υλικού από άλλο πλανήτη δεν έχουν αφήσει οι υποτιθέμενοι εξωγήινοι. Δεν υπάρχει ούτε ένα υλικό τεκμήριο που να έχει απομείνει από αυτές τις πολυάριθμες επισκέψεις εξωγήινων, ένα τεκμήριο που να μπορεί να μελετηθεί στο επιστημονικό εργαστήριο και να αποδειχτεί ότι όντως προέρχεται από κάποιον άλλο μη-γήινο πολιτισμό. Όλες οι επαφές με εξωγήινους, η εμφάνιση διαστημόπλοιων κλπ από αυστηρά επιστημονική άποψη δεν μπορούν να ταξινομηθούν παρά σαν “παραψυχικές εμπειρίες”, παρόμοιες με τις μεταφυσικές εμπειρίες (οράματα, εκστάσεις) θρησκευτικού τύπου, στην καλύτερη τους περίπτωση (στην χειρότερη περίπτωση πρόκειται για καλοστημένες απάτες με σκοπό την προβολή και το χρήμα).

Για να αντιπαρέλθουν αυτό τον τεράστιο σκόπελο της έλλειψης υλικών τεκμηρίων, οι οπαδοί των UFO έχουν εφεύρει διάφορους μύθους, το ίδιο αναπόδεικτους όσο και οι εμφανίσεις που ισχυρίζονται ότι έχουν. Μιλούν για μυστικές βάσεις UFO μέσα στη θάλασσα ή στα έγκατα της γης (!)... για κυβερνητικές συνομωσίες απόκρυψης στοιχείων των εξωγήινων ... για δήθεν μυστικά πειράματα πάνω σε εξωγήινους που διεξάγει η Αμερικανική Κυβέρνηση. Αλλά ας σκεφτούμε το πρόσφατο φιάσκο των μέσων ενημέρωσης που πρόβαλλαν ξέφρενα την ιδέα της “ζωής στον Άρη” όταν βρέθηκε ο μετεωρίτης. Το να υποθέσουμε ότι κάποια ανακάλυψη πολύ πιο σημαντική, όπως ενός εξωγήινου, θα μπορούσε να κρατηθεί μυστική επί δεκαετίες φαίνεται τελείως απίθανο.

Ωστόσο, κάτω από την καθοδήγηση αθεϊστών όπως ο αστρονόμος Καρλ Σαγκάν, η Κυβέρνηση των Η.Π.Α. ξοδεύει εκατομμύρια δολλάρια προσπαθώντας να ακούσει “εκεί έξω” σήματα ευφυών εξωγήινων όντων. Πολλοί άλλοι σαν τον Σαγκάν, ουμανιστές που πιστεύουν στην Εξέλιξη, υποστηρίζουν με πάθος ότι ευφυής ζωή έχει εξελιχθεί “εκεί έξω” επιπλέον της Γης, και προσπαθούν να βρουν την παραμικρότερη ένδειξη γι’ αυτό, αλλά μάταια τόσα χρόνια.

Τι λέει η Βίβλος:

Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει επισκέψεις ή ύπαρξη εξωγήινων.

Η Αγία Γραφή, ο γραπτός Λόγος Tου Θεού που έχει αποκαλυφθεί στον άνθρωπο, διδάσκει κατ’ αρχήν ότι η η ζωή δημιουργήθηκε μέσω μίας διαδικασίας που άρχισε και κατεύθυνε O Θεός. Ακόμα κι αν υπήρχαν και άλλοι γαλαξίες με πλανήτες παρόμοιους με τη Γη, δεν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή αν ο Δημιουργός των πάντων δεν την δημιουργούσε. Αν όμως O Θεός είχε κάνει κάτι τέτοιο, κι’ αν αυτά τα εξωγήινα όντα επρόκειτο να μας επισκεφθούν μία μέρα, τότε σίγουρα αυτό δεν θα ήταν κάτι για το οποίο δεν θα μας πληροφορούσε.

Ο Θεός έχει δώσει ειδικές λεπτομέρειες για το μέλλον, π.χ. η επιστροφή Tου Ιησού στη γη για να βασιλέψει, καθώς και το τέλος του παρόντος συστήματος και η ανακαίνιση της Γης για την αιωνιότητα. Το σύμπαν θα ανακαινιστεί κάποια μελλοντική στιγμή (Ησαΐας 34:4, Αποκάλυψη 6:14), οι καινούργιοι ουρανοί θα προέλθουν από αναδίπλωση των τωρινών. Αν υπήρχαν άνθρωποι κάπου αλλού, αυτοί αυτόματα θα καταστρέφονταν. Η καινούργια Γη όμως που θα προέλθει από την τωρινή θα μείνει για πάντα ως το κέντρο, η έδρα της διακυβέρνησης του σύμπαντος (Αποκάλυψη κεφ. 21, 22). Η πτώση του πρώτου ανθρώπου, του Αδάμ, προκάλεσε σ’ όλη τη γη αναστάτωση και γι’ αυτό χρειάστηκε αποκατάσταση που άρχισε με τη θυσία και την ανάσταση του Ιησού Χριστού, του τελικού Αδάμ. Όλο αυτό το σχέδιο της σωτηρίας, ή αλλιώς αποκατάστασης του Ανθρώπου και της Γης από την πτώση (Ρωμαίους 8:18–23), φαίνεται τελείως παράξενο αν υπάρχουν αλλού άνθρωποι. Επιπλέον, ο Ιησούς, ο Υιός του Θεού, έγινε άνθρωπος πάνω στη Γη και πέθανε για να σώσει τον γήινο άνθρωπο. Ο όλος σκοπός της Δημιουργίας όπως αναφέρεται στη Γένεση είναι επικεντρωμένος στο ανθρώπινο γένος. Τους ανθρώπους της Γης όλα τα πνεύματα του Θεού, οι άγγελοι του φωτός, υπηρετούν και βοηθούν αποκλειστικά, και όχι κάποιους άλλους εξωγήινους ανθρώπους. Απ’ την άλλη, τα πνεύματα του σκότους και οι σατανικές δυνάμεις προσπαθούν να παραπλανήσουν και να καταστρέψουν τους ανθρώπους της Γης. Η Γη είναι το πολεμικό πεδίο σύγκρουσης των πνευματικών όντων και όχι κάποιοι άλλοι πλανήτες.

Ο σκοπός των άστρων:

Οι λόγοι που δημιουργήθηκαν τα άστρα μας δίνονται σε ορισμένα σημεία της Βίβλου, όχι μόνο στον πολύ γνωστό Ψαλμό 19 (:1 “Οι ουρανοί διηγούνται τη δόξα του Θεού και το στερέωμα αναγγέλλει το έργο των χειρών Του”), αλλά ιδιαίτερα στην διήγηση της Γένεσης. Στο Γεν. 1:14 διαβάζουμε: “Και είπε ο Θεός, Ας γίνουν φώτα στο στερέωμα του ουρανού για να διαχωρίζουν την ημέρα από τη νύχτα, και ας είναι για εποχές και ημέρες και έτη.”

Απ’ αυτό καταλαβαίνουμε ότι τα άστρα έγιναν για τη βοήθεια του ανθρώπου που θα δημιουργείτο πάνω στη Γη. Ο καθορισμός του χρόνου, των ημερολογίων, καθώς και ο γεωγραφικός προσανατολισμός γίνεται με τη βοήθεια του ήλιου, της σελήνης, των άστρων, και των αστερισμών.

Ακόμα και από τη χρονική διαδοχή της δημιουργίας (την πρώτη ημέρα η Γη, την τέταρτη ημέρα τα άστρα) δείχνει την αξία και τη σημασία της Γης στο σχέδιο του Θεού.

Όσο για τα πολυάριθμα άστρα που δεν τα βλέπουμε, και άρα δεν φαίνεται να μας χρησιμεύουν σε κάτι, σίγουρα θα υπάρχει κάποιος σκοπός. Όπως φαίνεται σε ορισμένα σημεία της Βίβλου τα άστρα συνδέονται με αγγέλους.

Τί συμβαίνει λοιπόν με τα UFO;

Πως, λοιπόν, κάποιος μπορεί να εξηγήσει τα φαινόμενα UFO και όλο το σχετικό θόρυβο; Στο Γερμανικό περιοδικό “Focus”, πρόσφατα δηλώθηκε ότι το 90% των εμφανίσεων UFO αποδεικνύονται απάτες, αλλά υπάρχει και ένα 10% που δεν είναι εύκολο να εξηγηθεί” 3. Το άρθρο ανάφερε τη δήλωση του κοινωνιολόγου Gerald Eberlein: “η έρευνα έχει δείξει ότι άνθρωποι που δεν συνδέονται με κάποια εκκλησία, αλλά οι οποίοι ισχυρίζονται ότι είναι θρησκευόμενοι, πρακτικά είναι επιρρεπείς στην πίστη ότι υπάρχουν εξωγήινοι. Γι’ αυτούς, η Ουφολογία είναι ένα υποκατάστατο της θρησκείας”.4

Πολλοί ερευνητές των φαινομένων αυτών, υποστηρίζουν ότι έχουν υπερφυσική προέλευση. Ο δημοσιογράφος William Alnor, ειδικός στον αποκρυφισμό, βραβευμένος για τις έρευνές του, ο οποίος έχει μελετήσει επί πολλά χρόνια το φαινόμενο των UFO, στο βιβλίο του “UFOs in the New Age” (Baker Book House) περιέχει ντοκουμέντα των ερευνών του που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα φαινόμενα των UFO έχουν αποκρυφιστική προέλευση.

O Iησούς Χριστός προειδοποίησε για αυτές τις τελευταίες μέρες που ζούμε και ένα από τα χαρακτηριστικά που έδωσε ήταν ότι θα υπάρχουν φόβητρα (πράγματα που προκαλούν φόβο) και σημάδια μεγάλα από τον ουρανό”. Δεν είναι άραγε αυτά τα σχετιζόμενα με UFO οράματα και σημάδια στον ουρανό;

Η Αγία Γραφή πάει κάπως βαθύτερα σ’ αυτό το θέμα, αναδεικνύοντας μία συμπληρωματική αιτία και αποτέλεσμα (Β΄ Θεσσαλ. 2:9–11): ''Αυτός ο άνομος (Αντιχρίστου) η έλευση θα έρθει με την ενέργεια του Σατανά. Θα κάνει κάθε είδους θαυματουργικές δυνάμειςμε απατηλά σημεία και τέρατα. Θα παρασύρει όσους βαδίζουν προς την καταστροφή , ε[ειδή δεν αγάπησαν την αλήθεια για να σωθούν. Γι'αυτό και ο Θεός θα επιτρέψει να ενεργήσει σ'αυτούς η πλάνη, για να πιστέψουν στο ψέμα.''

Η Βίβλος δίνει μία περιγραφή της πραγματικότητας όσον αφορά όλα τα ζωντανά όντα. Ο Θεός της Ζωής αποκαλύπτει τον Εαυτό Του. Στον Ουρανό, την περιοχή της κατοικίας Του, υπάρχουν άγγελοι, πνεύματα που υπηρετούν και το ανθρώπινο γένος πάνω στη Γη.

Υπάρχει όμως και μία άλλη πραγματικότητα, εκείνη του Διαβόλου και των δαιμόνων. Το Εφεσ. 2:2 μιλάει για “αυτόν που βρίσκεται ανάμεσα σε ουρανό και γή”, και του οποίου η βασιλεία είναι πάνω στον κόσμο.

Ο Σατανάς έχει το δικό του τρόπο εξαπάτησης των ανθρώπων, με τη μορφή των διάφορων αποκρυφιστικών πρακτικών και θρησκευτικών τελετουργικών. Θα μπορούσε, πίσω από αυτές τις ανεξήγητες αναφορές, να κρύβεται “αυτός που πλανάει όλη την οικουμένη”; Οι αναφορές για εμφανίσεις UFO, εξ’ ορισμού είναι νεφελώδεις και επιστημονικά αναπόδεικτες. Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον αληθινό Θεό και τον Χριστό συχνά συναρπάζονται από κάθε είδους υπερφυσικό ή ανεξήγητο φαινόμενο. Οι Χριστιανοί πάντα έχουν υπόψη τους την προειδοποίηση του Ιησού (Ματθ. 24:4) : “Προσέξτε να μης σας πλανήσει κανείς”. Το καλύτερο αντίδοτο για την παραπλάνηση; Ο Παύλος μας προτρέπει (Β΄ Τιμοθ. 2:15) να μελετάμε τις Γραφές, έτσι ώστε να “διδάσκουμε σωστά την αλήθεια του ευαγγελίου”.

(Περιοδικό CREATION, Sept-Nov 1997)
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
J. D. Sarfati, “Life on Mars?”, Creation magazine 19(1):18–20, December 1996 – February 1997; “Life from Mars?”, Journal of Creation 10(3):293–296, 1996; Bob Holmes, “Death knell from Martian life”, New Scientist 152(2061/2): 4, 21–28 December, 1996.
Μερικές πρόσφατες κριτικές των θεωριών της εξελικτικής προέλευσης της ζωής είναι οι ακόλυθες: S. E. Aw, “The Origin of Life: A Critique of Current Scientific Models”, Journal of Creation 10(3):300–314, 1996; J. D. Sarfati, “Self-Replicating Enzymes”, Journal of Creation 11(1): 4–6, 1997. Μία πολύ αναλυτική εξέταση υπάρχει στο βιβλίο των C.B. Thaxton, W.L.Bradley and R.L. Olsen, “The Mystery of Life’s Origin”, Philosophical Library Inc., New York, 1984.
Hallo Erdling, “Ufologie”, Focus 45:254, November 6, 1995.
Ref. 5, p. 252.

πηγή:χριστιανισμός και επιστήμη