Ο Ιερομόναχος Ιωαννίκιος Μενιδιάτης.
Γεννημένος στις 8-5ου-1913. Μοναχός της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος, Κουβαρά, Αττικής. Είχε βγει από το μοναστήρι του με ευλογία και προτροπή του Ηγουμένου του, προς διακονία του ποιμνίου που ταλαιπωρείτο από την έλλειψη ιερέων. Ήταν εφημέριος των χωριών γύρω από την Θήβα, στα οποία υπήρχε ικανός πληθυσμός Γνησίων Ορθοδόξων.
Ο νέος ιερομόναχος, είχε μόλις χειροτονηθει το 1953, ενώ είχε εγκαταβιώσει στην Μονή από τις 7-1ου-1938, βγήκε τις πρώτες του φορές στα χωριά της Θήβας. Εκεί 2 φορές συννελήφθη κατ'εντολήν της αιρετικής νεοημερολογίτικης εκκλησίας επειδή λειτουργούσε με το ορθόδοξο εορτολόγιο..! Την πρώτη φορά τον συννέλαβαν αφού είχε λειτουργήσει στο σπίτι ευλαβούς χριστιανής, κατά την εξοδό του από αυτό. Κάποια γειτόνισσα μάλλον είχε προδώσει το γεγονός της βραδυνής αγρυπνίας, ακούγωντας τις ψαλμωδίες των ψαλτών και του π.Ιωαννικίου... Ο χωροφύλακας με συνοδεία 2 επιτρόπων της νεοημ/κης ενορίας, έπιασαν τον ιερέα με χειροπέδες, τον πήγαν στο τμήμα του χωριού, τον έδεσαν σε καρέκλα και τον ξύρισαν με ψαλίδι. Αφού του παραμόρφωσαν την γενειάδα και τον έγδυσαν... τον πήγαν με χειροπέδες στην στάση του λεωφορείου προς Αθήνα και τον επιβίβασαν. Ο π.Ιωαννίκιος αντιστάθηκε, δεν ήταν δειλός χαρακτήρας, αντιθέτως, φώναζε καθ'όλη την διαδικασία αυτή που θύμιζε παπική Ιερά Εξέταση, αλλά οι ''άντρες'' που τον συννέλαβαν δεν τόλμησαν να του βγάλουν τις χειροπέδες, παρά μόνο όταν ο οδηγός του λεωφορείου ειδοποίησε τον χωροφύλακα πως πρέπει να ξεκινήσει το δρομολόγιο του... Φαντάζεστε πως βίωσε την διαδικασία αυτή ένας μοναχός που ούτε στα μάτια δεν μπορούσε να κοιτάξει γυναίκα... Να κυκλοφορεί με χειροπέδες στα χέρια σαν εγκληματίας και μάλιστα χωρίς την προστασία του τίμιου ράσου του, αλλά γυμνός με παντελόνι και φανέλλα ενώπιον των χωριανών μέσα από το οποίο τον πέρασαν οι δήμιοι του... Άλλοι τον χλεύαζαν γιατί δεν γνώριζαν ότι είναι ιερέας, σ'αυτή την κατάσταση που τον αντίκρυζαν, άλλοι φανατικοί νεοημερολογίτες που γνώριζαν το θέμα μέσω των επιτρόπων, τον έφτυναν, και άλλοι κοιτούσαν με αδιαφορία τον 40άρη ''εγκληματία''... Τα παιδιά έτρεχαν από πισω του και πετούσαν πέτρες. Τον έβαλαν στο περιπολικό και τον πήγαν στην Θήβα όπου όπως προείπαμε τον επιβίβασαν στο λεωφορείο για Αθήνα... Το χωριό όπου συννελήφθη πρώτη φορά ο π.Ιωαννίκιος ήταν το Καπαρέλι.
Την δεύτερη φορα του φέρθηκαν πιο ανθρώπινα και απλώς τον οδήγησαν, πάλι με χειροπέδες, σ'ενα σπίτι επιτρόπου της νεοημ/κης ενορίας του χωριού και όταν ήρθε η ώρα τον οδήγησαν πάλι στο λεωφορείο για Αθήνα...Δεν τον ξύρισαν και δεν τον έγδυσαν. Αυτά έγιναν στο χωριό Κριεκούκι. Βεβαίως η κράτηση προσώπου με χειροπέδες σε ιδιωτική κατοικία είναι ποινικώς κολάσιμη πράξη, αλλά στην Ελλάδα που κυκλοφορούσε ο κάθε αιρετικός, οι ''παλ/γίτες'' ήταν το μέγα πρόβλημα και αν γινόταν κάποια παρανομία κατά την διάρκεια της κράτησης κάποιου εξ αυτών δε χάλασε ο κόσμος...
Η γραμμή του τότε αιρετικού αρχιεπισκόπου Αθηνών Σπυρίδωνος Βλάχου ήταν ο αφανισμός των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών... Ο δεύτερος διωγμός εναντίον μας ξεκίνησε το 1950 και τελείωσε το 1955. Ο π.Ιωαννίκιος έκτοτε πρόσεχε πάρα πολύ, είχε δώσει συνθηματικά με τα οποία θα μιλούσαν οι πιστοί μεταξύ τους για τον ερχομό του στο χωριό τους και για ιεροπραξίες. Όταν ήταν να εξομολογήσει σ'ένα σπίτι π.χ. την πρώτη εβδομάδα Των Νηστειών, η μία γειτόνισσα έλεγε στην άλλη: Μετά μια βδομάδα να ζυμώσουμε στο τάδε σπίτι. Αν ήταν να κάνουν κρυφά αγρυπνία σε κάποιο σπίτι, αφού οι ''χριστιανοί'' δεσποτάδες του νέου ημ/γίου είχαν σφραγίσει τις εκκλησίες των Ορθοδόξων, έλεγαν μεταξύ τους στης τάδε το Σαββάτο έχουμε γλέντι.
Αυτές τις πληροφορίες μας τις μετέφερε ο ίδιος ο π.Ιωαννίκιος ο οποίος ακόμα ζει! Και κατοικει στα Μέγαρα, περιοχή Έξω Πηγάδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου