ιζ') "Η Παλαιά Διαθήκη είναι εβραϊκή. Πώς γίνεται να έχουν άδικο οι ραββίνοι και δίκαιο οι Χριστιανοί, όταν την ερμηνεύουν αυτοί;"
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι μόνο οι Εβραίοι μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα εδάφια σωστά, και συνεπώς, εάν αυτοί δεν τα ερμήνευσαν έτσι, τότε η χριστιανική ερμηνεία δεν στέκεται από μόνη της. Όμως κάνουν λάθος, γιατί η ερμηνεία των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων και των Γραμματέων (δηλαδή των αρχιερέων και ερμηνευτών Ιουδαίων της εποχής του Χριστού) για τον μωσαϊκό νόμο και τους προφήτες, μόνο σωστή δεν ήταν, και αυτό αποδείκνυε ο Χριστός κάθε φορά που συζητούσε μαζί τους.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει ο ισχυρισμός ότι μόνο οι Εβραίοι μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα εδάφια σωστά, και συνεπώς, εάν αυτοί δεν τα ερμήνευσαν έτσι, τότε η χριστιανική ερμηνεία δεν στέκεται από μόνη της. Όμως κάνουν λάθος, γιατί η ερμηνεία των Φαρισαίων, των Σαδδουκαίων και των Γραμματέων (δηλαδή των αρχιερέων και ερμηνευτών Ιουδαίων της εποχής του Χριστού) για τον μωσαϊκό νόμο και τους προφήτες, μόνο σωστή δεν ήταν, και αυτό αποδείκνυε ο Χριστός κάθε φορά που συζητούσε μαζί τους.
Έτσι διαβάζουμε στο Κατά Ματθαίον 22: 41-46, «Ενώ δε, ήσαν μαζεμένοι οι Φαρισαίοι, τους ερώτησε ο Ιησούς, "Τί φρονείτε δια τον Χριστόν; Ποίου είναι υιός;". Λέγουν εις αυτόν, "Του Δαυίδ". Αυτός τους λέγει, "Πώς λοιπόν ο Δαυίδ, εμπνευσμένος από το Πνεύμα, τον ονομάζει Κύριον και λέγει, είπε ο Κύριος εις τον Κύριον μου, κάθησε εις τα δεξιά μου, έως ότου κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδιών σου; Εάν λοιπόν ο Δαυίδ τον ονομάζει Κύριον, πώς είναι δυνατόν να είναι υιός του;". Και κανείς δεν ήτο εις θέσιν να του αποκριθή ένα λόγον, ούτε ετόλμησε κανείς από εκείνην την ημέραν να τον ερωτήσει πλέον». Φαίνεται πόσο οι δήθεν αυθεντικοί ερμηνευτές του μωσαϊκού νόμου τα έχασαν.
Επίσης ο Χριστός δείχνει την λανθασμένη ερμηνεία των γραμματέων και Φαρισαίων στο Κατά Ματθαίον 15: 3-6, «Αυτός δε τους απεκρίθη, "Γιατί και εσείς παραβαίνετε την εντολήν του Θεού χάριν της παραδόσεώς σας; Ο Θεός είπε: Να τιμάς τον πατέρα σου και την μητέρα σου, και, εκείνος που υβρίζει πατέρα ή μητέρα οφείλει να θανατωθή. Σεις δε, λέγετε: "Εκείνος που θα πη εις τον πατέρα του ή την μητέρα του, Ό,τι έχεις να ωφεληθής από εμέ, αυτό δίδεται ως δώρον εις τον Θεόν, αυτός δεν έχει υποχρέωσιν να τιμήση τον πατέρα του ή την μητέρα του". Και ακυρώσατε την εντολήν του Θεού χάριν της παραδόσεως σας».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της έλλειψης αυθεντίας, Κατά Ματθαίον 21: 23-27, «Και όταν ήλθε εις τον ναόν, τον επλησίασαν, ενώ εδίδασκε, οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, και του είπαν, "Με ποιαν εξουσίαν κάνεις αυτά, και ποιος σου έδωκε την εξουσίαν αυτήν;". Ο Ιησούς τους απεκρίθη, "Θα σας κάνω και εγώ μίαν ερώτησιν, και εάν μου απαντήσετε, θα σας πω και εγώ με ποιαν εξουσίαν κάνω αυτά. Το βάπτισμα του Ιωάννου από πού ήτο; Από τον ουρανό ή από τους ανθρώπους;". Αυτοί συζητούσαν μεταξύ τους και έλεγον, "Εάν πούμε, "Από τον ουρανό", θα μας πη, "Γιατί λοιπόν δεν επιστέψατε σε αυτόν;", εάν δε, πούμε "Από τους ανθρώπους", φοβούμεθα τον λαόν, διότι όλοι έχουν τον Ιωάννην για προφήτην". Και απεκρίθησαν εις τον Ιησούν, "Δεν γνωρίζομεν". Και αυτός τους είπε, "Ούτε και εγώ σας λέγω με ποιαν εξουσίαν κάνω αυτά".
Ο Χριστός αποστομώνει τους απεσταλμένους των Ηρωδιανών και των Φαρισαίων, όταν αυτοί προσπαθούν να τον παγιδέψουν για το ζήτημα της πληρωμής του φόρου στον Καίσαρα (Κατά Ματθαίον, 22: 16-22), λέγοντας τους το γνωστό «τα του Καίσαρος τώ Καίσαρι...». Οι απεσταλμένοι θαύμασαν κι έφυγαν.
Ο Χριστός, όταν οι Σαδδουκαίοι – που δεν πίστευαν στην ανάσταση νεκρών – πήγαν να τον πειράξουν ρωτώντας τον σχετικά, αυτός τους αποστόμωσε δείχνοντας την άγνοια τους σχετικά με την ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης, στο Κατά Ματθαίον 22: 24-33, «τον ερώτησαν, "Διδάσκαλε, ο Μωυσής είπεν, εάν ένας πεθάνη άτεκνος, τότε πρέπει ο αδελφός του να νυμφευθή την γυναίκα του και να φέρη απογόνους εις τον αδελφόν του. Ήσαν λοιπόν σε εμάς επτά αδελφοί. Ο πρώτος αφού ενυμφεύθη, πέθανε και επειδή δεν είχε απογόνους, άφησε την γυναίκα του εις τον αδελφόν του. Το ίδιο συνέβη και εις τον δεύτερον και εις τον τρίτον έως τον έβδομον. Τελευταία δε απ' όλους πέθανε η γυναίκα. Κατά την ανάστασιν λοιπόν, εις ποιον από τους επτά θα ανήκη η γυναίκα; Διότι όλοι την είχαν γυναίκα". Απεκρίθη ο Ιησούς, "Πλανάσθε, επειδή δεν γνωρίζετε τας γραφάς ούτε την δύναμιν του Θεού. Διότι κατά την ανάστασιν ούτε νυμφεύονται ούτε παντρεύονται, αλλά είναι όπως οι άγγελοι εις τον ουρανόν. Όσον αφορά δε, την ανάστασιν των νεκρών, δεν διαβάσατε εκείνο, το οποίον σας είπε ο Θεός, Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ; Δεν είναι ο Θεός, Θεός νεκρών αλλά ζώντων". Και όταν τα πλήθη άκουσαν αυτά, εξεπλάγησαν δια την διδασκαλίαν του».
Ο Χριστός κατακρίνει την παράδοση και ερμηνεία των Φαρισαίων και των γραμματέων, στο Κατά Ματθαίον 23: 16-20, «Αλλοίμονον σε εσάς, οδηγοί τυφλοί, που λέτε, "Εάν ορκισθή κανείς εις τον ναόν, αυτό δεν είναι τίποτε˙ εάν όμως ορκισθή εις τον χρυσόν του ναού, είναι υποχρεωμένος να τηρήση τον όρκον". Μωροί και τυφλοί, ποιο είναι μεγαλύτερον, ο χρυσός ή ο ναός, ο οποίος κάνει ιερόν τον χρυσόν; Και "Όποιος ορκισθή εις το θυσιαστήριον, αυτό δεν σημαίνει τίποτε˙ όποιος όμως ορκισθή εις το δώρον, το οποίον είναι επάνω του, είναι υποχρεωμένος να τηρήση τον όρκον του". Μωροί και τυφλοί, ποιο είναι μεγαλύτερον, το δώρον ή το θυσιαστήριον, το οποίον κάνει ιερόν το δώρον;»
Αλλού ο Χριστός αποδεικνύει πόσο αμαθείς και σκοτισμένοι ήταν οι Φαρισαίοι, που απέδιδαν τα θαύματά του κατά των δαιμόνων, σε βοήθεια του διαβόλου.
Συνεχώς ο Ιησούς αποδεικνύει πόσο ψευδής είναι η άποψη των νεοπαγανιστών ότι η ερμηνεία της Π.Δ. γίνεται από τους ραββίνους. Μόνο «αυθεντία» δεν μπορούσαν να θεωρήσουν τον εαυτό τους οι πνευματικοί ηγέτες του Ισραήλ της εποχής του Χριστού. Δεν ισχύει λοιπόν ο ισχυρισμός «μόνο οι ραββίνοι μπορούν να ερμηνεύσουν τις προφητείες και την Παλαιά Διαθήκη, όχι οι απόστολοι και οι ευγγελιστές». Είχαν καταντήσει τον 1ο μ.Χ. αιώνα οι ραββίνοι, Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι, Γραμματείς, όπως τα διεφθαρμένα ιουδαϊκά ιερατεία του νότιου και βόρειου βασιλείου (9ος-6ος π.Χ. αι.), τα οποία κατέκριναν οι προφήτες λέγοντας ότι διαστρέφουν την ερμηνεία του μωσαϊκού νόμου.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο διασκεδαστικό βέβαια, απ' τους νεοπαγανιστές που ενώ συνέχεια βρίζουν τους Ορθόδοξους, πότε σαν δήθεν «Ιουδαιοχριστιανούς κατακτητές», πότε σκέτο σαν «Ιουδαιοχριστιανούς», και λένε πως Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός είναι το ένα και το αυτό, στην περίπτωση αυτήν – όπως και με τον πρώην Αρειανιστή Ιουλιανό, που χρηματοδοτούσε την ανέγερση του ιουδαϊκού ναού, μόνο και μόνο για να αποδείξει στους Χριστιανούς ότι η σχετική προφητεία του Χριστού ήταν λανθασμένη – γίνονται ιουδαϊκότεροι των Ιουδαίων, προκειμένου να αντιταχθούν στο Χριστιανισμό. Δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν αυτό. Άλλωστε, τόσο οι εθνικιστές Εβραίοι (Σιωνιστές και οι της εποχής του Χριστού) όσο και οι εθνικιστές, παγανιστές αρχαιολάτρες έχουν κοινό σημείο: τον εθνικισμό-σωβινισμό. Και οι δυο φτάνουν (έφτασαν, για τους Εβραίους) να θεωρούν ότι ο Θεός είναι εθνικό ζήτημα κι όχι ζήτημα αλήθειας. Αφού λοιπόν οι Εβραίοι είδαν τον Χριστό να μην είναι αυτό που ήθελαν, δηλαδή κοσμικός βασιλιάς και ηγέτης, και αφού οι νεοπαγανιστές κυριολεκτικά ζουν στον εθνικιστικό κόσμο τους, μη δεχόμενοι ότι ο Θεός είναι ένας για όλους, είναι ολοφάνερο πώς πραγματοποιούνται τέτοιες «συμμαχίες» από καιρό εις καιρού.
Συνεχώς ο Ιησούς αποδεικνύει πόσο ψευδής είναι η άποψη των νεοπαγανιστών ότι η ερμηνεία της Π.Δ. γίνεται από τους ραββίνους. Μόνο «αυθεντία» δεν μπορούσαν να θεωρήσουν τον εαυτό τους οι πνευματικοί ηγέτες του Ισραήλ της εποχής του Χριστού. Δεν ισχύει λοιπόν ο ισχυρισμός «μόνο οι ραββίνοι μπορούν να ερμηνεύσουν τις προφητείες και την Παλαιά Διαθήκη, όχι οι απόστολοι και οι ευγγελιστές». Είχαν καταντήσει τον 1ο μ.Χ. αιώνα οι ραββίνοι, Φαρισαίοι, Σαδδουκαίοι, Γραμματείς, όπως τα διεφθαρμένα ιουδαϊκά ιερατεία του νότιου και βόρειου βασιλείου (9ος-6ος π.Χ. αι.), τα οποία κατέκριναν οι προφήτες λέγοντας ότι διαστρέφουν την ερμηνεία του μωσαϊκού νόμου.
Δεν υπάρχει τίποτε πιο διασκεδαστικό βέβαια, απ' τους νεοπαγανιστές που ενώ συνέχεια βρίζουν τους Ορθόδοξους, πότε σαν δήθεν «Ιουδαιοχριστιανούς κατακτητές», πότε σκέτο σαν «Ιουδαιοχριστιανούς», και λένε πως Ιουδαϊσμός και Χριστιανισμός είναι το ένα και το αυτό, στην περίπτωση αυτήν – όπως και με τον πρώην Αρειανιστή Ιουλιανό, που χρηματοδοτούσε την ανέγερση του ιουδαϊκού ναού, μόνο και μόνο για να αποδείξει στους Χριστιανούς ότι η σχετική προφητεία του Χριστού ήταν λανθασμένη – γίνονται ιουδαϊκότεροι των Ιουδαίων, προκειμένου να αντιταχθούν στο Χριστιανισμό. Δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν αυτό. Άλλωστε, τόσο οι εθνικιστές Εβραίοι (Σιωνιστές και οι της εποχής του Χριστού) όσο και οι εθνικιστές, παγανιστές αρχαιολάτρες έχουν κοινό σημείο: τον εθνικισμό-σωβινισμό. Και οι δυο φτάνουν (έφτασαν, για τους Εβραίους) να θεωρούν ότι ο Θεός είναι εθνικό ζήτημα κι όχι ζήτημα αλήθειας. Αφού λοιπόν οι Εβραίοι είδαν τον Χριστό να μην είναι αυτό που ήθελαν, δηλαδή κοσμικός βασιλιάς και ηγέτης, και αφού οι νεοπαγανιστές κυριολεκτικά ζουν στον εθνικιστικό κόσμο τους, μη δεχόμενοι ότι ο Θεός είναι ένας για όλους, είναι ολοφάνερο πώς πραγματοποιούνται τέτοιες «συμμαχίες» από καιρό εις καιρού.
Πηγή: ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου