Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

Ο Έλληνας και ο Εφιάλτης.

Αυτά τα οποία με νύχια και με δόντια, σαν τον αρχαίο Κυναίγειρο, κρατήσαμε σε δυσχειμέρους καιρούς, δηλαδή, τη γλώσσα, την πίστη, την ιστορία μας, την παράδοσή μας, με ένα λόγο, είναι κρίμα και άδικο να τα χάσουμε σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας, σε καιρό ελευθερίας και σε χρόνους αποθέωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Κι όμως συχνά στον τόπο μας συμβαίνει το αντίθετο. Λένε οι σοφοί ότι «τα κάστρα πέφτουν από μέσα». Δουλεύει πονηρά εντός των τειχών η «5η φάλαγγα». Οι Εφιάλτες της ιστορίας και οι μειοδότες των εθνικών αξιών και ιδανικών μας. Διότι πέραν των όσων λέγονται περί εξωτερικών πιέσεων και εξωγενών παραγόντων, αν εμείς οι ίδιοι δεν θέλουμε να ξεπουλήσουμε την ψυχή μας στη χωματερή της υφηλίου, κανένας δεν μας αναγκάζει να αλλοιώσουμε τις παραδόσεις μας, να αρνηθούμε την πίστη μας, να ξεχαρβαλώσουμε τη γλώσσα μας και να παραχαράξουμε την ιστορία μας. Μόνοι μας βάζουμε τα δάχτυλά μας και βγάζουμε τα μάτια μας.
 
Λαοί που σέβονται την ιστορία τους, την ιδιοπροσωπία τους, την αυτοσυνειδησία τους, έχουν αυτοεκτίμηση και συναίσθηση της κληρονομίας τους και δεν ανταλλάσσουν τα διαμάντια και τα αίματα των προγόνων τους με τα κάρβουνα και τα ξυλοκέρατα την παγκοσμιοποίησης της νέας Εποχής και της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
 
Το χειρότερο βέβαια είναι η παραχώρηση εδάφους και κυριαρχικών δικαιωμάτων με τη συγκατάθεσή μας σε ένα άλλο κράτος. Αυτό όμως δεν ξεκινάει αυτόματα και άμεσα. Προηγούνται σταδιακά ένα σωρό άλλες πράξεις σε πολιτικό και διπλωματικό πεδίο. Και πρώτα παραχωρείται το όνομα. Μετά πλαστογραφείται η ιστορία. Ύστερα κατασκευάζεται στα εργαστήρια των πολυεθνικών και των συμφερόντων μειονότητα. Γίνονται μετακινήσεις και επενδύσεις. Δημιουργούνται τετελεσμένα και προβοκάτσιες. «Και εκεί που μας χρωστούσαν, μας παίρνουν και το βόδι». Αυτό γίνεται τώρα με τη Δυτική Θράκη. Αυτό έγινε και θα συνεχισθεί, αν δεν προσέξουμε, με τα Σκόπια και την Τσαμουριά. Κύπρος και Κρήτη θα παλεύουν μια ζωή με τον πειρασμό της αυτοδιάθεσης. Στο τέλος έρχεται μια διάσκεψη και σου τα παίρνουν όλα και με το νόμο.
«Δίνεις όνομα; Δίνεις ψυχή». Αληθινό πέρα ως πέρα. Γι αυτό και φοβερό.
 
Αυτό δυστυχώς πάει να γίνει με τη Μακεδονία μας. Πέρα από κάθε έννοια ιστορικής και εθνολογικής επιστήμης και δεοντολογίας, αρχαιολογίας και γλωσσολογίας, πάει να γίνει ένα έγκλημα. Μια ανατροπή και ένα ιστορικό πραξικόπημα σε βάρος του Έθνους μας. Είμαστε πολύ μικροί για να κάνουμε ένα τόσο μεγάλο λάθος. Κι όμως «ελαφρά τη καρδία» πάει να γίνει. «Μας αρπάζουν το σπίτι, αρπάζει φωτιά το σπίτι μας κι εμείς χαμογελάμε». Πηγαίνουμε προσκυνητές και οσφυοκάμπτες, «αγαλλομένω ποδί», να υπογράψουμε «πετώντι καλάμω» και να παραδώσουμε «ελαφρά τη καρδία» την ιστορία μας στο διερχόμενο από τα Βαλκάνια απορριματοφόρο του ΝΑΤΟ. Έλεος! Μη γένοιτο!
 
Λέγει ο Μανώλης Γλέζος, ζεί ακόμη και αυτός, όπως και ο Θεοδωράκης, και με τα κύκνεια άσματά τους διορθώνουν τα λάθη του παρελθόντος:
 
«Ο κάθε λαός προσδιορίζεται από τη γλώσσα του, τα ήθη του, τις κοινές παραδόσεις του, τον τρόπο που θρησκεύεται, τη θέληση για εθνική ανεξαρτησία, τη βούληση της πλειοψηφίας… Δεν μπορούν Σλάβοι και Σκοπιανοί να κατέχουν το όνομα Μακεδονία. Να βγάλουν από το νού τους το όνομα Μακεδονία» (Καθημερινή, 11/2/2018)
 
Λοιπόν, ποιος θα φταίει, αν αύριο γίνει το ολέθριο βήμα; Δεν χρειάζεται μεγάλη απόσταση και πολύς χρόνος ένα σημερινό «μετέωρο βήμα» της εξωτερικής εθνικής μας διπλωματίας να γίνει πάτημα σε μια νάρκη ιστορικών συνεπειών μεγατόνων.
 
Το θέμα δεν είναι συναισθηματικό, γειτονικό, φιλικό, απλά πολιτικό, συμφεροντολογικό. «Χαζοχαρούμενο». Είναι απλά και απόλυτα ρεαλιστικό και ιστορικό. Είναι θέμα ιστορικής και ηθικής τάξεως: Δηλαδή, «δεν μπορεί κανένας να μετακινήσει τα σύνορα – τοπικά, ιστορικά, κυριαρχικά, φυλετικά – που έβαλαν οι πατέρες μας και τα χάραξαν με το αίμα τους». Κανένας. Κανένας δεν μπορεί να υπογράψει ουδεμία συμφωνία ερήμην του λαού, της ιστορίας, της εθνικής αυτοσυνειδησίας, συνολικά της επιστήμης. Καμμιά σκοπιμότητα δεν μας αναγκάζει να το κάνουμε. Κανένας που θέλει να είναι και να λέγεται Έλληνας, δεν δικαιούται να αποτολμήσει κάτι τέτοιο. Αν το κάνει δεν θα λέγεται εις το εξής Έλληνας. Θα λέγεται Εφιάλτης.
 
Χριστιανική Εστία Λαμίας
 
Πηγή: aktines.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες