Λούθηρος και Καλβίνος ως πρότυπα...

Ας δούμε κάποιους από τους κυρίους πρωταγωνιστές της μεταρρυθμίσεως, του θρησκευτικού κινήματος που γέννησε τις Διαμαρτυρόμενες εκκλησίες, ως αντίδραση στις παπικές υπερβολές, πλάνες, πορνοκρατίες και λοιπά τραγικά φαινόμενα της παπικής αιρέσεως.

Οι Διαμαρτυρόμενοι απέρριψαν καθ' ολoκληρίαν, τον Κλήρο, την Παρθενία που εφαρμόζεται στα Μοναχικά Τάγματα ή ακόμη και εντός του κόσμου από μή Μοναχούς, την Αειπαρθενία της Θεοτόκου, την τιμητική προσκύνηση των ιερών εικόνων και των ιερών λειψάνων καθώς και πολλά άλλα δόγματα και σωτήριες παραδόσεις της του Χριστού Εκκλησίας. Συμμετέχουν ενεργώς στο Π.Σ.Ε. το οποίο ήταν δική τους ιδέα και υλοποιήθηκε το 1948. Κάποιες εκκλησίες Διαμαρτυρομένων θεωρούν ότι όλες οι εκκλησίες ανεξαρτήτως δογμάτων εκάστης, κατέχουν μέρος της αληθείας και αποτελούν κλάδο της μίας ενωμένης αοράτου εκκλησίας του Χριστού. Δαιμονικές πλάνες που προωθούνται με την συμπόρευση δυστυχώς και πολλών ορθοδοξόσχημων κληρικών, οικουμενιστών στο φρόνημα και λυκοποιμένων.

Πρέπει να πούμε ότι ούτε ο Λούθηρος, ούτε ο Καλβίνος εφαντάζοντο ποτέ σε ποία παρακμή θα κατέληγε το θρησκευτικό τους κίνημα, εξ αιτίας της υπ' αυτών απορρίψεως τις Ιεράς παραδόσεως. Παραδείγματα μερικά είναι τα εξής, οι ακραίες εκείνες Πεντηκοστιανικές ομάδες, οι οποίες εσχατολογούν ορίζοντας χρόνια και καιρούς εμφανίσεως του αντιχρίστου ενώ ο ίδιος ο Κύριος μας λέει στο Ευαγγέλιο ότι κανείς δεν γνωρίζει την ώρα που θα έρθει ''κρίναι ζώντας και νεκρούς''. Άλλες ομάδες απορρίπτουν την Αγία Τριάδα, αυτές ονομάζονται αντιτριαδιστές Πεντηκοστιανοί. Άλλες ομάδες Διαμαρτυρομένων πιστεύουν ότι ο Θεός δεν προγνωρίζει τα πάντα, όπως το ποιός κολάζεται και ποιός σώζεται, στην Ελλάδα τέτοιο πιστεύω έχουν κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Άλλες πιστεύουν ότι ο Θεός κολάζει ανθρώπους επειδή έτσι αποφάσισε, το δόγμα αυτό ονομάζεται Απόλυτος Προορισμός, δηλ. ο Θεός προορίζει ποιός θα κολαστεί και ποιός θα σωθεί! Αυτό το αντιχριστιανικό πιστεύω το οποίο επινόησε ο Καλβίνος, έχουν κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας της Ελλάδος. Κάποιοι Ευαγγελικοί, πάλι της Ελεύθερης Ευαγγελικής Εκκλησίας, νομίζουν ότι όταν ο Κύριος ενηνθρώπισε ήταν απλώς ψιλός άνθρωπος και μετά την Ανάληψη του ξαναπήρε την θεότητα του! Αυτή είναι η λεγόμενη πλάνη της Κενώσεως. Πολλές στρεβλωμένες εικόνες του Θεού, πολλοί αυτοαποκαλούμενοι χριστιανισμοί καμία σχέση έχοντες με τον Χριστό μας! Όμως η Αγία Γραφή αναιρεί το τελευταίο φρόνημα των Ελευθέρων Ευαγγελικών που αναφέραμε. Γράφει στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, κεφ. 1, στ. 14, ''Ο Λόγος έγινε άνθρωπος και έστησε τη σκηνή του ανάμεσα μας και είδαμε την θεϊκή του δόξα, την δόξα που ο μοναχογιός την έχει από τον Πατέρα, ήρθε γεμάτος χάρη θεϊκή και αλήθεια για εμάς''. Αφού η Γραφή λέει ότι ο Λόγος έγινε άνθρωπος, άρα δεν σταμάτησε να είναι Θεός Λόγος όταν έγινε άνθρωπος, δηλ. όταν έλαβε την ανθρώπινη φύση. Παρακάτω γράφει ότι είδαμε (εμείς οι άνθρωποι) την θεϊκή του δόξα, ένας απλός άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να δείχνει δόξα θεϊκή, και αυτό βεβαιώνεται από την παρακάτω έκφραση που λέει η Γραφή, ''την δόξα που ο μοναχογιός έχει από τον Πατέρα''. Η δόξα που έχει ο Πατέρας την έχει και ο Υιός, άρα αποκλείεται ο Ιησούς να ήταν απλός άνθρωπος όσο έδρασε επί γής αφού είδαμε την δόξα που είχε από τον Πατέρα! Η Γραφή είναι ανοικτή σε όποιον την μελετά ταπεινώς. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, ''Αποκλείεται να αμαρτάνει κάποιος αν διαβάζει την Αγία Γραφή σωστά''. Άλλο ένα εδάφιο που αναιρεί την πλάνη των Κενωτικών Ευαγγελικών, είναι στο κατά Ιωάννην κεφ. 3, στ. 13, ''Κανένας βέβαια δεν ανέβηκε στον ουρανό παρά μόνο ο Υιός του Ανθρώπου, που κατέβηκε από τον ουρανό και που είναι στον ουρανό''. Αυτά τα λόγια του Κυρίου μας δεν τα διάβασαν οι Κενωτικοί; Ο ίδιος ο Κύριος λέει ότι κατέβηκε από τον ουρανό αλλά είναι την ίδια στιγμή και στον ουρανό. Άρα αδύνατον να ήταν ο Χριστός μας, απλός άνθρωπος όσο ήταν δρών επί της γής, διότι τότε θα ήταν αδύνατον να είναι ταυτοχρόνως και στον ουρανό. Αφού ο ίδιος ο Κύριος λέει ότι είναι και στη γή και στον ουρανό την αυτή στιγμή άρα ήταν Θεός και Άνθρωπος μαζί όταν ήταν δρών επί της γής. Αφού ως τέλειος Θεός που έλαβε την ανθρώπινη φύση είναι πανταχού παρών. Απλή και εύκολη η κατανόηση για όποιον μελετά το Ευαγγέλιο με ορθόδοξο τρόπο και ταπείνωση.

 

Η Αγία Γραφή αναιρεί σε πολλά εδάφια και τον Απόλυτο Προορισμό του αιρετικού Καλβίνου, πλάνη που έχουν κάποια μέλη της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας. Θα αναφέρουμε μερικά. Στην προς Ρωμαίους επιστολή κεφ. 5, στ. 18, ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος γράφει, ''Το συμπέρασμα είναι πως, όπως το ένα παράπτωμα έγινε αιτία καταδίκης όλων των ανθρώπων, έτσι και το σωτήριο έργο έγινε αιτία σωτηρίας και ζωής για όλους τους ανθρώπους''. Εδώ μιλάει ο Άγιος απόστολος για το παράπτωμα του Αδάμ και της Εύας, δια του οποίου ο άνθρωπος αποστάτησε από τον Τριαδικό Δημιουργό Θεό του, και καταδικάστηκε διότι δεν μετανόησε. Αναφέρεται εν συνεχεία στο σωτήριο έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού δια του οποίου σωζόμεθα όλοι αν πιστέψουμε. Αφού ο απόστολος Παύλος γράφει σωτηρία και ζωή για όλους τους ανθρώπους, πώς υποστηρίζουν οι Καλβινιστές ότι ο Χριστός δεν θυσιάστηκε για όλους διότι ο Θεός άλλους τους προορίζει για την Βασιλεία Του και άλλους για την κόλαση; Δεν βλέπουν ότι έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την Αγία Γραφή; 

Άλλο εδάφιο που αναιρεί τον Απόλυτο Προορισμό του Καλβίνου και όσων μελών της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας τον ασπάζονται είναι στο κατά Ιωάννην κεφ. 12, στ. 32-33. Λέει ο Κύριος ενώπιον πλήθους ακροατών, ''Εγώ, όταν θα υψωθώ από την γη, όλους τους ανθρώπους θα τους τραβήξω κοντά μου. Λέγοντας αυτό, υποδήλωνε με τί είδος θανάτου θα πέθαινε''. Αφού ο Κύριος λέει ότι με την σταυρική του θυσία, με αυτό το είδος θανάτου πέθανε κατά την ανθρώπινη φύση του, θα τραβήξει όλους τους ανθρώπους κοντά του, και δεν λέει κάποιους ή μερικούς, πώς έχουν την ιδέα οι Καλβινιστές ότι ο Χριστός δεν θυσιάστηκε για όλους, γιατί κάποιοι είναι προορισμένοι για την κόλαση ούτως ή άλλως; Ο Κύριος τους διαψεύδει και λέει ότι θυσιάστηκε για όλους, άρα όλοι θέλει ο Κύριος να σωθούν, αλλά δεν εκβιάζει κανέναν.

Η ερμηνεία δεν είναι δική μας αλλά του θεοπνεύστου αποστόλου Παύλου, ο οποίος γράφει στον Τιμόθεο στην πρώτη προς εκείνον επιστολή του, στο κεφ. 2, στ. 3-4, ''Αυτό είναι καλό και ευπρόσδεκτο από τον σωτήρα μας Θεό, ο οποίος θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και να γνωρίσουν σε βάθος την αλήθεια''. Με αυτό το σαφέστατο εδάφιο αναιρείται και πάλι η αίρεση του Απολύτου Προορισμού, ότι ο Θεός δήθεν κάποιους τους προορίζει για την κόλαση. Πως είναι δυνατόν να προορίζει ο Θεός κάποιους για την κόλαση όπως πιστεύουν κάποιοι Καλβινιστές της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, ενώ ο Άγιος απόστολος Παύλος γράφει ότι ο Θεός θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν; Απόλυτες αποδείξεις μέσα από την Αγία Γραφη ότι οι Διαμαρτυρόμενοι έχουν πολλές πλάνες και αιρέσεις που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τον λόγο του Θεού τον οποίον επικαλούνται.

 

Ας δούμε όμως και ποία είναι τα κύρια θρησκευτικά πρότυπα των Διαμαρτυρομένων στην Πατρίδα μας.

Πρώτος ο πασίγνωστος Μαρτίνος Λούθηρος...

Μαρτίνος Λούθηρος, πρωταγωνιστής της Διαμαρτυρήσεως, παπικός ιερέας και μοναχός, απέρριψε κάποια παπικά δόγματα, αυτοαποσχηματίστηκε, ενυμφεύθη και έκανε 6 τέκνα.

Ο Διαμαρτυρόμενος πρώην παπικός Μαρτίνος Λούθηρος, αφού γλίτωσε την πιθανότητα να καεί ζωντανός από την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, λέγεται ότι έδωσε αργότερα, το ηθικό άλλοθι να εξοντωθούν οι εξεγερμένοι αγρότες από τους ευγενείς.

Πιο συγκεκριμένα, το καλοκαίρι του έτους 1524, στη νότια Γερμανία ξεκινά η αγροτική εξέγερση, στην αρχή ως απλή απεργία, εξαιτίας του ότι σ' ένα ρέμα απαγορεύθηκε να αλιεύσουν μερικοί αγρότες. Οι φτωχοί αγρότες ξεσηκώθηκαν, ο ξεσηκωμός έλαβε μεγάλες διαστάσεις και αρχικώς ειρηνικά ζητούσαν να μπορούν να αλιεύουν και να κυνηγούν όπου θέλουν, επίσης είχαν και άλλα αιτήματα σχετικώς με την καλύτερη οικονομική τους διαβίωση. Ήταν τότε καθεστώς να μην έχουν το δικαίωμα, οι φτωχοί και απόκληροι της κοινωνίας, να κυνηγούν και να αλιεύουν όπου και όποτε θέλουν.

Όμως ενώ οι αγρότες εμπνευσμένοι από το ριζοσπαστικό εκκλησιαστικό κήρυγμα του Λουθήρου ξεσηκώθηκαν για μία πιο καλή ζωή, το κίνημα ξέφυγε σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς, από τα ειρηνικά πλαίσια και κάτω από την επίδραση τινών ακραίων, μεταξύ αυτών και του Θωμά Μάινστερ, άρχισαν οι λεηλασίες, οι πυρπολήσεις πύργων, παπικών μοναστηριών και φόνοι αντιπάλων. Σε κάποιες πόλεις οι κάτοικοι ξεσηκώθηκαν ζητώντας θρησκευτικές αλλαγές, ενώ άλλες πόλεις ήταν υπό την πολιορκία των πεινασμένων αγροτών.

Το κίνημα αυτό, γνωστό ως ''ο πόλεμος των αγροτών'', ήταν η μεγαλύτερη εξέγερση πριν την λεγόμενη Γαλλική επανάσταση (η οποία στην πραγματικότητα ήταν εμφύλιος πόλεμος). Παρέσυρε και εργάτες από τα μεγάλα ή και μικρά αστικά κέντρα. Τον Μάρτιο του 1525 το κίνημα εξέδωσε μία διακήρυξη που έμεινε γνωστή ως τα ''Δώδεκα άρθρα του Μέμινγκεν''. Στο κείμενο αυτό απαιτούσαν οι αγρότες να έχουν το δικαίωμα οι κοινότητες, να δέχονται και να απολύουν τους πάστορες της νέας Διαμαρτυρομένης εκκλησίας, επίσης η διακήρυξη πρέσβευε ότι όποια πρακτική δεν συμβαδίζει με το Ευαγγέλιο δεν είναι δεκτή.

Το κίνημα ήταν λίαν επικίνδυνο για τους ευγενείς, τους πλουσίους άρχοντες και τους τοπικούς ηγεμόνες. Έτσι σε αρκετές μάχες κατά τόπους, οι αγρότες σφαγιάστηκαν από τις ενωμένες δυνάμεις των προαναφερομένων. Τον Μάιο του 1525 αιχμαλωτίστηκε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε στο Mühlhausen, ένας από τους κύριους ηγέτες του κινήματος που όπως λέγεται, το οδήγησε στα βίαια μονοπάτια, ο Θωμάς Μάινστερ.

 

Άγαλμα του Μάινστερ στο Mühlhausen

Ο Λούθηρος ως λέγεται, ουσιαστικά έδωσε το ηθικό δικαίωμα στους ευγενείς, που τον είχαν σώσει άλλωστε από την μεταφορά και την δίκη του στη Ρώμη, να απαντήσουν βιαίως στον αγροτικό ξεσηκωμό. Αποτέλεσμα ήταν χιλιάδες άνθρωποι να κολυμπήσουν στο αίμα τους. Ο Λούθηρος ήταν δέσμιος, τρόπον τινά των ευγενών, αφού εκείνοι τόλμησαν και αντιστάθηκαν στην τότε πανίσχυρη Ρώμη, που ζητούσε την εκεί μεταφορά, του κατηγορουμένου για αίρεση Λουθήρου. Το τέλος τέτοιων υποθέσεων ήταν συχνότατα η φωτιά που έκαιγε ζωντανό τον δύσμοιρο κατηγορούμενο.

Ο Λούθηρος μάλλον διατήρησε μία στάση ασφαλείας για τον εαυτό του απέναντι στους αγρότες και συνέχισε την ζωή του, αυτοαποσχηματιζόμενος και κάνοντας έναν γάμο και 6 παιδιά. Η ιστορική καταγραφή είναι πως ένας θρησκευτικός ηγέτης και αναμορφωτής είχε εμπλακεί στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα, παίζοντας ίσως και καθοριστικό ρόλο στον θάνατο 130.000 ανθρώπων, άλλοι κατεβάζουν τον αριθμό στους 70.000, όμως είτε τόσοι είτε περισσότεροι, άνθρωποι ήταν που παλέψαν για το ψωμί τους. Εξυπακούεται ότι μας βρίσκει κάθετα αντίθετους η βίαιη τροπή που έλαβε η επανάσταση τους. Όμως δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε με αναχρονισμούς τα δεδομένα της εποχής, αναλογιζόμενοι και την μή πλήρη εικόνα που έχουμε για την καθημερινότητα των φτωχών αγροτών η οποία σίγουρα ήταν τραγική. Σημειωτέον ότι ο Λούθηρος εδέχετο το δόγμα περί Αειπαρθενίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, αντιθέτως με τους σημερινούς εμφανιζομένους ως πνευματικούς απογόνους του Λουθήρου.

Δεύτερος πρωταγωνιστής της θρησκευτικής μεταρρυθμίσεως, που προσέδωσε με τις ακραίες του θέσεις τρομοκρατικό κλίμα στον χώρο των Διαμαρτυρομένων της εποχής του, ήταν ο Ιωάννης Καλβίνος...

Ο Jehan Cauvin, γνωστός ως Ιωάννης Καλβίνος.

 

Ο διαμαρτυρόμενος παπικός που κατηγορούσε την εκκλησία του για πολλά και δικαίως, αλλά ο ίδιος έκανε ίσως χειρότερα. Παράδειγμα ως λέγεται, ο αποκεφαλισμός ενός παιδιού επειδή χτύπησε τους γονείς του, αυτή η ποινή εκτελέστηκε με βάση τους Εκκλησιαστικούς Κανονισμούς που γράφτηκαν κατ' εντολή του ιδίου του Καλβίνου. Κάποιοι αμφισβητούν ότι οι Κανονισμοί του Καλβίνου προέβλεπαν αποκεφαλισμό σε τέτοιες περιπτώσεις. Η μοιχεία ετιμωρείτο με εξορία (η καλή εκδοχή) ή με πνιγμό (η κακή εκδοχή)... Ο Καλβίνος εδέχετο τις πρώτες 5 Οικουμενικές Συνόδους και τον νηπιοβαπτισμό. Υπήρξε όμως και ένα άλλο κίνημα διαμαρτυρομένων, οι αναβαπτιστές, οι οποίοι δεν εδέχοντο τον νηπιοβαπτισμό, έτσι βάπτιζαν τους πιστούς τους σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι οπαδοί του Καλβίνου, όχι όλοι, σύμφωνα με κάποιες ιστορικές καταγραφές, τους κυνηγούσαν και αν τους έπιαναν τους έπνιγαν!

Αυτά εν ονόματι της αλλαγής της εκκλησίας, του καθαρμού και της απελευθερώσεως της από την παπική απολυταρχική κυριαρχία. Επίσης όπου επεκράτησε ο καλβινισμός, το επιτρεπόμενο χρώμα και η ποσότητα των ενδυμάτων όπως και ο αριθμός των φαγητών τα οποία επιτρέποντο σε κάθε γεύμα, καθορίζοντο δια νόμου. Όσο για την θεολογία του Καλβίνου έχουμε να κάνουμε  με ένα αντιχριστιανικό δόγμα που συνοψίζεται στα εξής δαιμονικά συμπεράσματα, ''Ονομάζουμε απόλυτο προορισμό το προαιώνιο σχέδιο του θεού, που μ' αυτό καθόρισε την τύχη του κάθε ανθρώπου. Γιατί δε δημιουργεί όλους τους ανθρώπους κάτω από τις ίδιες συνθήκες, αλλά άλλους τους προορίζει για την αιώνια ζωή και άλλους για την αιώνια καταδίκη. Έτσι, ανάλογα με το σχέδιο του Θεού, τονίζουμε ότι άλλοι άνθρωποι είναι πλασμένοι για τη ζωή και άλλοι για το θάνατο... Αυτούς που ο θεός καλεί στη σωτηρία, τους καλεί από δική του ευσπλαχνία, και όχι επειδή το αξίζουν. Αντίθετα κανείς από αυτούς που προορίζονται για την αιώνια καταδίκη δεν μπορεί να σωθεί. Αυτό το έχει κρίνει η κρυφή και ανεξιχνίαστη δικαιοσύνη του θεού''. Χριστιανική Διδασκαλία, VII. Αποδείξαμε πιο πάνω μέσα από την Αγία Γραφή πόσο δαιμονικά είναι αυτά που γράφει ο Καλβίνος.

Στην Πατρίδα μας χαίρει εκτιμήσεως στο χώρο της Ελληνικής Ευαγγελικής Εκκλησίας, η οποία συμμετέχει και στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Είναι δυνατόν να ονομάζονται Χριστιανοί όσοι πιστεύουν ότι ο Θεός, που ''αγάπη εστί'' όπως γράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, να φτιάχνει ανθρώπους για να τους στείλει στην κόλαση;  Είναι δυνατόν να έχουν ως πνευματικούς τους ηγέτες οι Διαμαρτυρόμενοι πρόσωπα τα οποία ενεπλάκησαν σε πολιτικές μάχες και πολέμους, όπως ο άλλος ηγέτης της διαμαρτυρήσεως, ο Ζβίγγλιος;

Οι άγιοι απόστολοι ουδέποτε δίδαξαν ως μέσον διαδόσεως του ευαγγελίου του Κυρίου μας, την ένοπλη ή όποια άλλη μορφή βίας. Όσοι Χριστιανοί προσέφυγαν σε τέτοιες μεθόδους πρό του σχίσματος του 1054, πλανήθησαν και δεν ακολουθούσαν την διδαχή του Χριστού μας αλλά τις επιταγές του διαβόλου. Το τί έπραξαν ανα τους αιώνες οι παπικοί είναι άσχετο με την Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία είχε διακόψει σχέσεις με τον αιρετικό Πάπα έκτοτε.