55. ''Βασικά το πρόβλημα του χριστιανισμού σε σχέση με την Ελληνική Θρησκεία, φαίνεται να είναι στις διαστάσεις του ειδώλου. Εμείς απεικονίζουμε τούς Θεούς μας σε 3 διαστάσεις στα αγάλματα (ύψος, βάθος, πλάτος) ενώ οι χριστιανοί σε 2 διαστάσεις στις εικόνες τους (πλάτος, ύψος). Περιττό να προσθέσουμε ότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι τα αγάλματα είναι θεοί, όπως μας κατηγορεί ο χριστιανισμός, αλλά θέλουμε τα αγάλματα για να έχουμε μία απεικόνιση των Θεών μας όπως έχουν οι χριστιανοί την εικόνα του ραββίνου Τζεσουά. Δεν πιστεύουν ότι η εικόνα είναι ο θεός και φυσικά ούτε οι πρόγονοί μας επίστευαν ότι τα αγάλματα είναι θεοί.''
Απάντηση: Αφού οι Παγανιστές του 5ου αι. π.Χ. δεν πίστευαν πως τα αγάλματα είναι θεοί, τότε γιατί ο Στίλπων ο Μεγαρεύς προσήχθη σε δίκη τον 5ο π.Χ. αιώνα με την κατηγορία περί «ασέβειας» επειδή είπε ότι «το άγαλμα της Αθηνάς Παλλάδας του Φειδία δεν είναι θεός»; Αυτή η κατηγορία είναι τόσο ξεκάθαρη που είναι αδύνατο να συμπεράνεις ότι οι Αρχαίοι Παγανιστές δεν πίστευαν ότι τα αγάλματα είναι θεοί.
«Η τιμή της εικόνας περνά προς το πρωτότυπο». Ποιο είναι όμως το «πρωτότυπο»; Για την ειδωλολατρία δεν υπάρχει ανθρωπόμορφο πρωτότυπο, αφού οι θεοί είναι «ιδέες» και «ενέργειες» όπως οι ίδιοι οι Νεοπαγανιστές ισχυρίζονται. Για το Χριστιανισμό όμως υπάρχει η όντως-ενανθρώπιση του Θεού (δηλαδή ο Χριστιανισμός πιστεύει πως ο Θεός δεν πήρε απλώς «μορφή» ανθρώπινη, δηλαδή φαινομενικά και ψεύτικα, όπως οι αρχαίοι θεοί, αλλά κατ' ουσίαν και αληθινά ένανθρωπίστηκε ) στην Καινή Διαθήκη. Γι' αυτό και κατά τη διάρκεια της Π.Δ. όταν δεν είχε ακόμα ενανθρωπιστεί ο Θεός απαγορευόταν η απεικόνισή του, ενώ μετά το Χριστό η ενανθρωπισμένη θεότητα απεικονίζεται, όπως απεικονίζονται οι χριστιανικοί άγιοι, η Παναγία κλπ, διότι ήταν άνθρωποι. Ο Χριστιανισμός δεν απεικονίζει ό,τι δεν είναι δυνατόν να δούμε, δηλαδή τη θεϊκή φύση του Χριστού ή την ουσία του Θεού, αλλά ό,τι έχει εμφανιστεί στη γη. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του
Α΄) να απεικονίζεις κάτι το αφανέρωτο επειδή απλώς δεν αντέχεις να φαντάζεσαι το άυλο ή επειδή θες να έχεις μια κάποια ιδέα για το θείον, όπως έκαναν οι παγανιστές στην αρχαιότητα, και το
Β΄) να εικονίζεις κάτι που έχει φανερωθεί με μορφή, επειδή αυτό έχει φανερωθεί με υλική, ανθρώπινη μορφή. Στην πρώτη περίπτωση είσαι απλώς φαντασιόπληκτος που «ειδωλοποιείς» δηλαδή μορφοποιείς τον θεό για να τον βλέπεις, φτιάχνεις ένα ανύπαρκτο «είδωλο θεού». Στη δεύτερη περίπτωση τον παριστάνεις διότι ενανθρωπίστηκε αληθινά και πραγματικά, κι όχι επειδή «έχεις ψυχολογική ανάγκη» να ανθρωποποιήσεις το θείο.
Τι θα μας αντιπούν τώρα οι Νεοπαγανιστές; Ότι και οι θεοί τους εμφανίστηκαν στους ανθρώπους και κατέβηκαν στον κόσμο ως άνθρωποι, άρα κι αυτοί, για τον ίδιο λόγο με τους Χριστιανούς, έφτιαχναν ομοιωματα των θεών τους; Αφού αυτά είναι μύθοι, συμβολικά πράγματα και δεν έλαβαν ποτέ χώρα. Αφού οι Νεοπαγανιστές δικαιολογούν τους μύθους ως συμβολικούς κι όχι ως ιστορικά γεγονότα. Όποτε τους συμφέρει, ισχυρίζονται (π.χ. ο Ιουλιανός) ότι οι μύθοι είναι συμβολικοί, ενώ τώρα θα ισχυριστούν ότι οι μύθοι είναι πραγματικά γεγονότα; Οι Χριστιανοί δεν θεωρούν την ενσάρκωση του Θεού «μύθο» ή συμβολική, αλλά ιστορικά πραγματωμένη. Δεν γίνεται οι μύθοι να είναι εξιστόρηση γεγονότων, όπως είναι η σύμφωνα με τους Χριστιανούς πραγματική και ουσιαστική και ιστορική ενανθρώπιση του Θεού. Εκτός κι αν όντως υπάρχει κάποιος Άτλαντας, ο οποίος σηκώνει το βάρος της Γης, και οι αστροφυσικοί μάς το αποκρύβουν! Μη ιστορικό γεγονός η «ενανθρώπιση» των θεών και οι όταν εμφανίστηκαν αν έγινε αυτό αληθινά, δεν ενανθρωπίστηκαν «κατ' ουσία», αλλά μόνο φαινομενικά, ιστορικό γεγονός και «ουσιαστική» η ενανθρώπιση του Λόγου, άρα δεν ισχύει το επιχείρημα «κι οι δικοί μας θεοί ενανθρωπίστηκαν, άρα τους δείχνουμε μ' ανθρώπινη μορφή».
Για να επιστρέψουμε στις εικόνες, απαιτείται προσοχή, ώστε να μην παρερμηνευτούν οι απόψεις της Εκκλησίας. Η εικόνα αγιάζεται, αλλά αυτό δεν συνιστά ειδωλολατρία, λατρεία της ύλης. Διότι, κάθε τι υλικό (οι εικόνες, το δέντρο της Ζωής στον Παράδεισο, τα λείψανα των αγίων) δεν αντλεί την αγιότητα/την δύναμή του από τον εαυτό του, αλλά από το Θεό. Αυτή είναι η διαφορά. Η εικόνα αγιάζεται, γίνεται θαυματουργή κ.λπ., αλλά αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο Θεό. Όχι σε κάποια υλική ιδιότητά της. Δεν είναι κάτι το μαγικό, που μετατρέπει ένα κομμάτι ξύλο σε θαυματουργό. Είναι η επενέργεια της άκτιστης Χάρης του Θεού. Μόνο αυτή. Αλλιώς θα είχαμε ειδωλολατρία, πίστη ότι με διάφορα ξόρκια μπορούμε να μετατρέψουμε αυτομάτως ένα υλικό αντικείμενο σε πηγή υπερφυσικής δύναμης, αυτό δηλαδή που χαρακτηρίζει τον πολυθεϊσμό, όπου προφέροντας ασυνάρτητες-ακατανότητες φράσεις έκαναν μάγια. Αυτή η ειδωλολατρία είναι το αντίθετο της άποψης των Χριστιανών πως ο Θεός είναι Άκτιστος. Από την άγνοια/απόρριψη της χριστιανικής αυτής θέσης πηγάζει. Θα ισχυριστούν οι Νεοπαγανιστές και οι εθνικιστές «Αρχαιολάτρες» ότι και στον Χριστιανισμό υπάρχει ειδωλολατρία, ότι οι άνθρωποι έξυναν τη μπογιά των εικόνων και την έπιναν κ.λ.π. Η απάντηση είναι σαφής: αυτά τα φαινόμενα δεν τα προστάζουν τα δόγματα της Εκκλησίας, αλλά είναι παγανιστικό κατάλοιπο, όπως είναι παγανιστικά κατάλοιπα οι αστρολογικές προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες περί στοιχειών κλπ. Το αν κάποιοι (ευσεβείς) Χριστιανοί ασυνείδητα συνεχίζουν ειδωλολατρικές πρακτικές, αυτό δεν είναι αιτία να κατηγορηθεί ο Χριστιανισμός και το χριστιανικό δόγμα: ο Χριστιανισμός απαγορεύει τέτοιες ανοησίες. Με άλλα λόγια, επειδή στον Χριστιανισμό υπάρχει δόγμα, ξέρει κανείς τι απαγορεύεται και τί θεωρείται σωστό. Στον Παγανισμό όμως όλες αυτές οι δεισιδαιμονίες και προλήψεις, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει δόγμα και συνεπώς θρησκεία=ό,τι πιστεύει ο λαός, είναι τμήμα του.
Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία
«Η τιμή της εικόνας περνά προς το πρωτότυπο». Ποιο είναι όμως το «πρωτότυπο»; Για την ειδωλολατρία δεν υπάρχει ανθρωπόμορφο πρωτότυπο, αφού οι θεοί είναι «ιδέες» και «ενέργειες» όπως οι ίδιοι οι Νεοπαγανιστές ισχυρίζονται. Για το Χριστιανισμό όμως υπάρχει η όντως-ενανθρώπιση του Θεού (δηλαδή ο Χριστιανισμός πιστεύει πως ο Θεός δεν πήρε απλώς «μορφή» ανθρώπινη, δηλαδή φαινομενικά και ψεύτικα, όπως οι αρχαίοι θεοί, αλλά κατ' ουσίαν και αληθινά ένανθρωπίστηκε ) στην Καινή Διαθήκη. Γι' αυτό και κατά τη διάρκεια της Π.Δ. όταν δεν είχε ακόμα ενανθρωπιστεί ο Θεός απαγορευόταν η απεικόνισή του, ενώ μετά το Χριστό η ενανθρωπισμένη θεότητα απεικονίζεται, όπως απεικονίζονται οι χριστιανικοί άγιοι, η Παναγία κλπ, διότι ήταν άνθρωποι. Ο Χριστιανισμός δεν απεικονίζει ό,τι δεν είναι δυνατόν να δούμε, δηλαδή τη θεϊκή φύση του Χριστού ή την ουσία του Θεού, αλλά ό,τι έχει εμφανιστεί στη γη. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του
Α΄) να απεικονίζεις κάτι το αφανέρωτο επειδή απλώς δεν αντέχεις να φαντάζεσαι το άυλο ή επειδή θες να έχεις μια κάποια ιδέα για το θείον, όπως έκαναν οι παγανιστές στην αρχαιότητα, και το
Β΄) να εικονίζεις κάτι που έχει φανερωθεί με μορφή, επειδή αυτό έχει φανερωθεί με υλική, ανθρώπινη μορφή. Στην πρώτη περίπτωση είσαι απλώς φαντασιόπληκτος που «ειδωλοποιείς» δηλαδή μορφοποιείς τον θεό για να τον βλέπεις, φτιάχνεις ένα ανύπαρκτο «είδωλο θεού». Στη δεύτερη περίπτωση τον παριστάνεις διότι ενανθρωπίστηκε αληθινά και πραγματικά, κι όχι επειδή «έχεις ψυχολογική ανάγκη» να ανθρωποποιήσεις το θείο.
Τι θα μας αντιπούν τώρα οι Νεοπαγανιστές; Ότι και οι θεοί τους εμφανίστηκαν στους ανθρώπους και κατέβηκαν στον κόσμο ως άνθρωποι, άρα κι αυτοί, για τον ίδιο λόγο με τους Χριστιανούς, έφτιαχναν ομοιωματα των θεών τους; Αφού αυτά είναι μύθοι, συμβολικά πράγματα και δεν έλαβαν ποτέ χώρα. Αφού οι Νεοπαγανιστές δικαιολογούν τους μύθους ως συμβολικούς κι όχι ως ιστορικά γεγονότα. Όποτε τους συμφέρει, ισχυρίζονται (π.χ. ο Ιουλιανός) ότι οι μύθοι είναι συμβολικοί, ενώ τώρα θα ισχυριστούν ότι οι μύθοι είναι πραγματικά γεγονότα; Οι Χριστιανοί δεν θεωρούν την ενσάρκωση του Θεού «μύθο» ή συμβολική, αλλά ιστορικά πραγματωμένη. Δεν γίνεται οι μύθοι να είναι εξιστόρηση γεγονότων, όπως είναι η σύμφωνα με τους Χριστιανούς πραγματική και ουσιαστική και ιστορική ενανθρώπιση του Θεού. Εκτός κι αν όντως υπάρχει κάποιος Άτλαντας, ο οποίος σηκώνει το βάρος της Γης, και οι αστροφυσικοί μάς το αποκρύβουν! Μη ιστορικό γεγονός η «ενανθρώπιση» των θεών και οι όταν εμφανίστηκαν αν έγινε αυτό αληθινά, δεν ενανθρωπίστηκαν «κατ' ουσία», αλλά μόνο φαινομενικά, ιστορικό γεγονός και «ουσιαστική» η ενανθρώπιση του Λόγου, άρα δεν ισχύει το επιχείρημα «κι οι δικοί μας θεοί ενανθρωπίστηκαν, άρα τους δείχνουμε μ' ανθρώπινη μορφή».
Για να επιστρέψουμε στις εικόνες, απαιτείται προσοχή, ώστε να μην παρερμηνευτούν οι απόψεις της Εκκλησίας. Η εικόνα αγιάζεται, αλλά αυτό δεν συνιστά ειδωλολατρία, λατρεία της ύλης. Διότι, κάθε τι υλικό (οι εικόνες, το δέντρο της Ζωής στον Παράδεισο, τα λείψανα των αγίων) δεν αντλεί την αγιότητα/την δύναμή του από τον εαυτό του, αλλά από το Θεό. Αυτή είναι η διαφορά. Η εικόνα αγιάζεται, γίνεται θαυματουργή κ.λπ., αλλά αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο Θεό. Όχι σε κάποια υλική ιδιότητά της. Δεν είναι κάτι το μαγικό, που μετατρέπει ένα κομμάτι ξύλο σε θαυματουργό. Είναι η επενέργεια της άκτιστης Χάρης του Θεού. Μόνο αυτή. Αλλιώς θα είχαμε ειδωλολατρία, πίστη ότι με διάφορα ξόρκια μπορούμε να μετατρέψουμε αυτομάτως ένα υλικό αντικείμενο σε πηγή υπερφυσικής δύναμης, αυτό δηλαδή που χαρακτηρίζει τον πολυθεϊσμό, όπου προφέροντας ασυνάρτητες-ακατανότητες φράσεις έκαναν μάγια. Αυτή η ειδωλολατρία είναι το αντίθετο της άποψης των Χριστιανών πως ο Θεός είναι Άκτιστος. Από την άγνοια/απόρριψη της χριστιανικής αυτής θέσης πηγάζει. Θα ισχυριστούν οι Νεοπαγανιστές και οι εθνικιστές «Αρχαιολάτρες» ότι και στον Χριστιανισμό υπάρχει ειδωλολατρία, ότι οι άνθρωποι έξυναν τη μπογιά των εικόνων και την έπιναν κ.λ.π. Η απάντηση είναι σαφής: αυτά τα φαινόμενα δεν τα προστάζουν τα δόγματα της Εκκλησίας, αλλά είναι παγανιστικό κατάλοιπο, όπως είναι παγανιστικά κατάλοιπα οι αστρολογικές προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες περί στοιχειών κλπ. Το αν κάποιοι (ευσεβείς) Χριστιανοί ασυνείδητα συνεχίζουν ειδωλολατρικές πρακτικές, αυτό δεν είναι αιτία να κατηγορηθεί ο Χριστιανισμός και το χριστιανικό δόγμα: ο Χριστιανισμός απαγορεύει τέτοιες ανοησίες. Με άλλα λόγια, επειδή στον Χριστιανισμό υπάρχει δόγμα, ξέρει κανείς τι απαγορεύεται και τί θεωρείται σωστό. Στον Παγανισμό όμως όλες αυτές οι δεισιδαιμονίες και προλήψεις, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει δόγμα και συνεπώς θρησκεία=ό,τι πιστεύει ο λαός, είναι τμήμα του.
Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία
Δε δημοσιεύουμε υβριστικά σχόλια. Παγανιστής μας απέστειλε σχόλιο για τη δημοσίευση αυτή, αλλά αντί να δεχτεί την Ιστορική αλήθεια κατέφυγε σε ύβρεις, γιατί μαλλον δεν είχε τί αλλο να πει... Λυπούμεθα για το επίπεδο κάποιων ανθρώπων που λέγουν ότι είναι φορείς του αρχαίου πνεύματος, αλλά αντιθέτως, μη γνωρίζοντες να διαλέγονται, υβρίζουν και εκθέτουν το πραγματικό τους είναι... Καλή μετάνοια να ευχηθούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή