Αποκρυφιστικά φαινόμενα και Αγία Γραφή.

 

Τοῦ Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Σέ μία ἐποχή πρωτοφανοῦς πνευματικῆς σύγχυσης ὅπως εἶναι ἡ δική μας καί μάλιστα κάτω ἀπό τήν διαβρωτική ἐπίδραση τῶν ἀντιχριστανικῶν ἀντιλήψεων τῆς λεγομένης "Νέας Ἐποχῆς"(Νew Age) πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων (π.χ. μαγεία, μαντεία, πνευματισμός, channeling, ἐπικοινωνίες μέ ἀγγέλους κ. ἄ), διαφημίζονται μέ τή χρήση ἑνός ἐξαιρετικά ἑλκυστικοῦ λεξιλόγιου, ἄλλοτε ὡς τρόποι και μορφές μιᾶς δῆθεν ἐναλλακτικῆς καί ἀντισυμβατικῆς θρησκευτικότητας καί ἄλλοτε ὡς πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν.

Ἡ παρουσία βεβαίως τέτοιων φαινομένων δέν μαρτυρεῖται γιά πρώτη φορά στά χρόνια μας. Συνοδεύει τό ἀνθρώπινο γένος σ' ὅλη τήν ἐπί γῆς ἱστορική διαδρομή του καί ἀποτελεῖ μιά ἀπό τίς πλέον ἀρρωστημένες, ἐπικίνδυνες καί σκοτεινές ἐνασχόλησεις τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου.

Σ' ἀντίθεση, λοιπόν, μέ τήν προσπάθεια πού καταβάλλεται σήμερα ἀπό πλῆθος νεοεποχίτικων ἀποχρώσεων περιοδικῶν, βιβλίων, διαδυκτιακῶν τόπων, ταινιῶν κ.ἄ, πού διαφημίζουν τέτοια φαινόμενα καί δυστυχῶς ὲπιδροῦν καί παρασύρουν καί ἀστήρικτους χριστιανούς, ἡ Ἁγ. Γραφή μᾶς παρουσιάζει τίς σωστές διαστάσεις αὐτῶν τῶν φαινομένων καθώς ἀποτελεῖ τόν ἀσφαλή ὁδηγό γιά κάθε χριστιανό.

Στήν Ἁγία Γραφή μιά πληθώρα ἀποκρυφιστικῶν φαινομένων καί πρακτικῶν (μαγεία, μαντεία, πνευματισμό, οἰονοσκωπία. κ.ἄ) χαρακτηρίζονται ὡς "βδέλυγμα" (Δευτ. 18, 10-12), καί "μίασμα" (Λευιτ.19, 31). Ἐναντίον αὐτῶν ἐκφράζεται ἡ ἀπόλυτη ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ (Β΄ Παραλ. 33,6) μέ τήν ταυτόχρονη ἐπισήμανση, ὅτι οἱ λατρευτές τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἔχουν τήν παραμικρή σχέση μέ κάθε εἴδους ἀποκρυφιστικές πρακτικές.

Στό Δ΄ Βασ. 17, 17 ἡ ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ ἐκφράζεται ἀκόμα πιό παραστατικά καθώς ἀναφέρεται ὅτι διάφορες ἀποκρυφιστικές πρακτικές ἀνήκουν στά γεγονότα ἐκεῖνα πού ὄχι μόνο ἀποτελοῦσαν ἔμπρακτη ἀπείθεια πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί συνετέλεσαν ὥστε ἡ παιδευτική πρόνοια τοῦ Θεοῦ νά παραχωρήσει τήν αἰχμαλωσία τοῦ Βόρειου Βασιλείου τοῦ Ἰσραήλ ἀπό τούς Ἀσσυρίους.

Στόν προφήτη μάλιστα Ἰεζεκιήλ, στό κεφ. 13, ἐπισημαίνεται, ὅτι οἱ ἀποκρυφιστικές πρακτικές ἐξοικειώνουν τούς ἀνθρώπους μέ τήν ἀσέβεια καί χαρακτηρίζονται ὡς παγίδες πού καθιστοῦν τούς ἀνθρώπους "θηράματα" ἀπωλείας.

Στά ἴδια πλαίσια ἀποκρυφιστικές πρακτικές πού σχετίζονται μέ τήν πρόγνωση τοῦ μέλλοντος, χαρακτηρίζονται ὡς "ψευδεῖς", "ἀνώφελες", "παραπλανητικές", "χίμαιρες "πού καλλιεργούν μάταιες ἐλπίδες (Ἱερ.14, 14, Σοφ.Σειράχ 34, 1-6).

Ἀλλά καί στήν Καινή Διαθήκη βλέπουμε, ὅτι στά χρόνια τοῦ πρώτου ἱστορικοῦ βηματισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι συνάντησαν στό δρόμο τους τέτοια φαινόμενα (Πραξ.8, 9-13. 13,6-12. 16, 16-19. 19,18-19) τά ὁποῖα δέν μποροῦσαν, φυσικά, νά ἀνακόψουν τή διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁλοκληρώνοντας τήν μικρή αὐτή ἀναφορά μας θεωροῦμε χρήσιμο, νά ὑπενθυμίσουμε, ὅτι ὁ χριστιανός τήν ἱερή στιγμή τοῦ ἁγίου Βαπτίσματός του ὁμολόγησε, ὅτι ἀποτάσσεται εἶναι κάθε τι, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἔκφραση ψευδοῦς, δαιμονικῆς λα- τρείας καί κάθε τί τό ὁποῖο τόν σχετίζει μέ τόν ἀλλοτριωμένο καί ἄνευ Χριστοῦ μεταπτωτικό κόσμο. Σύμφωνα μέ τήν Ἁγία Γραφή, κάθε ἐνασχόληση μέ ἀποκρυφιστικές πρακτικές καί φαινόμενα εἶναι, δυστυχῶς, μιά μορφή συνειδητῆς ἄρνησης τῆς κατά Χριστόν ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιστροφή σέ πρακτικές πού θεωροῦνται , ὄχι πρόσκληση στήν ἀναζήτηση νέων μορφῶν πνευματικῶν ἐμπειριῶν, ἀλλά "βδέλυγμα" (Δευτ.18, 10-12).

Πηγή: Ακτίνες