θ') "Πώς μπορείτε να ισχυρίζεστε ότι ο Αισχύλος στον Προμηθέα Δεσμώτη αναφέρεται στην έλευση του Χριστού; Ο Αισχύλος κάνει λόγο για τον Ηρακλή, ο οποίος θα απελευθερώσει από τα δεσμά του τον Προμηθέα και θα τον ανεβάσει στον Όλυμπο, για να συμφιλιωθεί με το Δία".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ακόμη κι αν πρόκεινται για τον Ηρακλή κι όχι για τον Χριστό οι στίχοι 1040-1043, υπάρχουν άλλοι στίχοι, οι οποίοι προλέγουν το τέλος της κυριαρχίας του Δία. Στ. 943-944: «Κι είναι να ελπίζεις πως ποτέ θα πέσει ο Δίας; - Κι άλλα, πιο αβάσταχτα απ’ αυτά, κακά θα πάθει». Στ. 952-953: «Ας κυβερνά κι ας κάνει της κεφαλής του, όσος καιρός τού μένει ακόμα˙ γιατί δε θα 'ναι των θεών κύριος για πάντα». Στ. 969-972: «μα εγώ δεν είδα δυο βασιλιάδες απ' αυτούς να γκρεμνιστούνε; Και τρίτον αυτόν [Δία] θα δω, που βασιλεύει τώρα, πολύ γρήγορα και άτιμα».
ι') "ο Ιησούς δηλώνει, μπροστά σε μια Χαναναία, ότι ήρθε μόνο για τους Ισραηλίτες (Κατά Ματθαίον 15, 24) κι αλλού λέει στους μαθητές του να μην κηρύττουν στους εθνικούς, αλλά μόνο στους Ισραηλίτες. Ο ίδιος λοιπόν δεν θα δεχόταν την παγκόσμια εξάπλωση του Χριστιανισμού".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αναφορικά με τη συνομιλία του Χριστού με τη Χαναναία: είναι ολοφάνερο ότι ο Χριστός, ως Θεός, ήξερε την πίστη της και θα τη θεράπευε, αλλά ήθελε να την δοκιμάσει μπροστά στους μαθητές του, ώστε να τους δείξει ότι η πίστη δεν έχει σύνορα, επειδή αυτοί του έλεγαν να τη διώξει. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Δια τούτο ανέβαλλεν ο Χριστός: διότι εγνώριζεν ότι θα ωμιλούσεν [σημ.: η Χαναναία] έτσι. Δια τούτο ηρνείτο την δωρεάν, δια να φανερώση την όλην ευσέβειάν της. Διότι εάν δεν επρόκειτο να της δώση, ούτε και μετά από αυτά θα της έδιδεν, αλλά και ούτε πάλιν θα ήτο δυνατόν να την αποστομώση (...). Δια να κάνη φανερήν εις όλους την πίστιν της, και όπως ενήργησεν εις την περίπτωσιν της Σαμαρείτιδος, δια να δείξη πώς δεν απομακρύνεται ούτε και μετά τον έλεγχον που της έκανε το ίδιον κάνει και εις την περίπτωσιν αυτήν. διότι δεν ήθελε να μείνη κρυμμένη η τόσο μεγάλη αρετή της γυναικός. Ώστε δεν ήσαν λόγια προσβλητικά τα όσα της έλεγεν, αλλά λόγια προκλητικά με σκοπόν να αποκαλύψη τον κρυμμένον θησαυρόν» (Ομιλία νβ'’ εις το Κατά Ματθαίον,
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αναφορικά με τη συνομιλία του Χριστού με τη Χαναναία: είναι ολοφάνερο ότι ο Χριστός, ως Θεός, ήξερε την πίστη της και θα τη θεράπευε, αλλά ήθελε να την δοκιμάσει μπροστά στους μαθητές του, ώστε να τους δείξει ότι η πίστη δεν έχει σύνορα, επειδή αυτοί του έλεγαν να τη διώξει. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γράφει: «Δια τούτο ανέβαλλεν ο Χριστός: διότι εγνώριζεν ότι θα ωμιλούσεν [σημ.: η Χαναναία] έτσι. Δια τούτο ηρνείτο την δωρεάν, δια να φανερώση την όλην ευσέβειάν της. Διότι εάν δεν επρόκειτο να της δώση, ούτε και μετά από αυτά θα της έδιδεν, αλλά και ούτε πάλιν θα ήτο δυνατόν να την αποστομώση (...). Δια να κάνη φανερήν εις όλους την πίστιν της, και όπως ενήργησεν εις την περίπτωσιν της Σαμαρείτιδος, δια να δείξη πώς δεν απομακρύνεται ούτε και μετά τον έλεγχον που της έκανε το ίδιον κάνει και εις την περίπτωσιν αυτήν. διότι δεν ήθελε να μείνη κρυμμένη η τόσο μεγάλη αρετή της γυναικός. Ώστε δεν ήσαν λόγια προσβλητικά τα όσα της έλεγεν, αλλά λόγια προκλητικά με σκοπόν να αποκαλύψη τον κρυμμένον θησαυρόν» (Ομιλία νβ'’ εις το Κατά Ματθαίον,
2). Αναφορικά με την προτροπή του προς τους μαθητές του: αυτή έγινε πριν την Ανάσταση, πριν το τελευταίο Πάσχα. Έπρεπε ο Χριστός να κηρύξει πρώτα στους Ισραηλίτες της εποχής του, ώστε αυτοί απορρίπτοντάς τον (ο Χριστός, φυσικά, όντας Θεός το ήξερε από πριν ότι θα τον απορρίψουν) να μην έχουν δικαιολογία ότι απευθύνθηκε πρώτα σε άλλους και αδιαφόρησε για τους ίδιους. Εξάλλου ο ίδιος ο Χριστός, και στο Κατά Ματθαίον και στο Κατά Λουκάν λέει στους μαθητές να κηρύξουν σε όλα τα έθνη. Άλλωστε ο ίδιος ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη δηλώνει, μέσω των προφητών του (δες κεφάλαιο 6), ότι θα έρθει η εποχή κατά την οποία θα λατρεύεται απ' όλους τους. Δεν λέει κάτι σε αντίθεση με την Π.Δ. ο Χριστός. Ο Χρυσόστομος γράφει: «δια να κλείση τα στόματα των Ιουδαίων και δια να προετοιμάσουν την οδόν εις το κήρυγμα των αποστόλων, δια να μη τους κατηγορούν πάλιν ότι ήλθαν να κηρύξουν προς ειδωλολάτρας και έτσι να δικαιολογούνται που τους αποφεύγουν και τους αποστρέφονται» (Ομιλία λβ'’, εις το Κατά Ματθαίον, 4). Αλλού ο Χρυσόστομος γράφει: «Δια τούτο και εις κατάλληλον στιγμήν εισάγει τον λόγον περί εθνικών˙ διότι λέγει [σημ.: ο Χριστός]: έχω και άλλα πρόβατα που δεν είναι από αυτήν την μάνδραν [=των Ιουδαίων]˙ πρέπει και εκείνα να τα οδηγήσω» (Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην, ομιλία ξ', 2’). Επιπλέον στο Κατά Ματθαίον 24, 14 ο Χριστός λέει, πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, «και θα κηρυχθεί το ευαγγέλιο τούτο της σωτηρίας εις όλην την οικουμένην, προς μαρτυρία εις όλα τα έθνη».
Οι νεοπαγανιστές-αρχαιολάτρες, λοιπόν, οι οποίοι έγιναν από πάνω, εκτός των άλλων, και ερμηνευτές της Καινής Διαθήκης, σίγουρα θα γνωρίζουν να μας πουν την ερμηνεία των παραπάνω χωρίων (Κατά Ματθαίον 24, 14˙ Κατά Ιωάννη, 12, 23) καθώς και του παρακάτω λόγου του Χριστού προς τους Ιουδαίους:
Κατά Ματθαίον 21, 43 ''διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· 44 καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.''
(Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθή από εσάς [τους Ιουδαίους] η βασιλεία του Θεού και θα δοθή εις έθνος, το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της, και εκείνος, που θα πέση επάνω σ’ αυτόν τον λίθον, θα συντριβή, και εκείνον εις τον οποίον θα πέση, θα τον κάνη κομμάτια).
ια') «(ΜΘ. 8, 11-12). Στο ίδιο όμως Ευαγγέλιο διαβάζουμε πως ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές του πρώτα να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στα απολωλότα πρόβατα του οίκου Ισραήλ (ΜΘ. 10, 6-7). Και αλλού πάλι τονίζει: "οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα τοῦ Ἰσραήλ" (ΜΘ. 15, 24). Είναι φανερό πως ο Ναζωραίος ήξερε τι έλεγε και τι δίδασκε. Για τους αλλόφυλους ποτέ δεν του πέρασε η ιδέα πως μπορούσαν να γίνουν οπαδοί του. Τα όσα βάζουν στο στόμα του τα Ευαγγέλια είναι προσθήκες μεταγενέστερες. Οι παυλιανιστές, πλαστογραφώντας την ιστορική αλήθεια και θέλοντας να παρουσιάσουν τον Ιησού διεθνιστή, τον παρουσιάζουν να έχει κοσμοπολίτικες ιδέες κι ακόμα να μισεί τους συμπατριώτες του. Επειδή όμως ακόμα στο Β' αιώνα ήταν ισχυρή η αντιπαυλιανική παράταξη, οι διασκευαστές των Ευαγγελίων προσθέσανε τέτοια διεθνιστικά κηρύγματα, δε σβήσανε όμως και όλες τις αντίθετες περικοπές που υπήρχαν στα Ευαγγέλια˙ έτσι παρουσιάζεται ο Ιησούς τη μια φορά να μισεί και να απειλεί τους Ιουδαίους και να είναι διεθνιστής και την άλλη φανατικός ιουδαίος και εχτρός των εθνικών» (Γ. Κορδάτου, Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός, εκδ. Μπουκουμάνη, τ. α’ σ. 439).
Οι νεοπαγανιστές-αρχαιολάτρες, λοιπόν, οι οποίοι έγιναν από πάνω, εκτός των άλλων, και ερμηνευτές της Καινής Διαθήκης, σίγουρα θα γνωρίζουν να μας πουν την ερμηνεία των παραπάνω χωρίων (Κατά Ματθαίον 24, 14˙ Κατά Ιωάννη, 12, 23) καθώς και του παρακάτω λόγου του Χριστού προς τους Ιουδαίους:
Κατά Ματθαίον 21, 43 ''διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν ὅτι ἀρθήσεται ἀφ᾿ ὑμῶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ δοθήσεται ἔθνει ποιοῦντι τοὺς καρποὺς αὐτῆς· 44 καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.''
(Δια τούτο σας λέγω, ότι θα αφαιρεθή από εσάς [τους Ιουδαίους] η βασιλεία του Θεού και θα δοθή εις έθνος, το οποίον θα αποφέρει τους καρπούς της, και εκείνος, που θα πέση επάνω σ’ αυτόν τον λίθον, θα συντριβή, και εκείνον εις τον οποίον θα πέση, θα τον κάνη κομμάτια).
ια') «(ΜΘ. 8, 11-12). Στο ίδιο όμως Ευαγγέλιο διαβάζουμε πως ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές του πρώτα να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στα απολωλότα πρόβατα του οίκου Ισραήλ (ΜΘ. 10, 6-7). Και αλλού πάλι τονίζει: "οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα τοῦ Ἰσραήλ" (ΜΘ. 15, 24). Είναι φανερό πως ο Ναζωραίος ήξερε τι έλεγε και τι δίδασκε. Για τους αλλόφυλους ποτέ δεν του πέρασε η ιδέα πως μπορούσαν να γίνουν οπαδοί του. Τα όσα βάζουν στο στόμα του τα Ευαγγέλια είναι προσθήκες μεταγενέστερες. Οι παυλιανιστές, πλαστογραφώντας την ιστορική αλήθεια και θέλοντας να παρουσιάσουν τον Ιησού διεθνιστή, τον παρουσιάζουν να έχει κοσμοπολίτικες ιδέες κι ακόμα να μισεί τους συμπατριώτες του. Επειδή όμως ακόμα στο Β' αιώνα ήταν ισχυρή η αντιπαυλιανική παράταξη, οι διασκευαστές των Ευαγγελίων προσθέσανε τέτοια διεθνιστικά κηρύγματα, δε σβήσανε όμως και όλες τις αντίθετες περικοπές που υπήρχαν στα Ευαγγέλια˙ έτσι παρουσιάζεται ο Ιησούς τη μια φορά να μισεί και να απειλεί τους Ιουδαίους και να είναι διεθνιστής και την άλλη φανατικός ιουδαίος και εχτρός των εθνικών» (Γ. Κορδάτου, Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός, εκδ. Μπουκουμάνη, τ. α’ σ. 439).
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: αυτή η ερώτηση είναι η συνέχεια του προηγούμενου ερωτήματος, θα λέγαμε. Παρατηρούμε τα εξής:
1) Έχουμε αναφερθεί στο Ματθαίον 15, 24. Δεν πρόκειται περί άρνησης του Ιησού, αλλά περί τακτικής ώστε, μπροστά στους ακόμη τότε εθνικιστές μαθητές του, να αποσπάσει την ομολογία πίστης μιας ξένης, κι έτσι να καταρρίψει τον εθνικό εγωισμό τους.
2) Όπως έχουμε δει, έχουμε Ευαγγέλια σε παπύρους απ' τις αρχές του Β' αιώνα. Το περιεχόμενό τους είναι απαράλλαχτο με το σημερινό. Έτσι η άποψη ότι οι «παυλιανιστές» (τέτοια φράξια ποτέ δεν υπήρξε˙ είναι εφεύρεση των οπαδών της αρνητικής κριτικής του 19ου αι.) πλαστογράφησαν τα Ευαγγέλια είναι προϊόν αμάθειας. Επιπλέον υποδηλώνει ότι όσοι το υποστηρίζουν αυτό κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, ωσάν να ήταν κάποια ομάδα ο Χριστιανισμός, που πλαστογραφούσε κείμενα για να κατατροπώνει τους ενδοκομματικούς αντιπάλους. Αλλά η αλήθεια αποδεικνύει το αντίθετο.
3) Υπό το φως της αλήθειας αυτής θα ήταν ανούσιο να ασχοληθούμε με απόψεις τύπου «πλαστογράφησαν προσθέτοντας κείμενα, αλλά δεν αφαίρεσαν, από φόβο». Πέρα απ' το ότι τέτοια άποψη είναι αναπόδεικτη (το «από φόβο»), θα μπορούσαν αργότερα οι «παυλιανιστές», όταν είχαν επικρατήσει (μετά τα μέσα του Β' αιώνα, όπως λέει ο Κορδάτος) να ξαναπλαστογραφήσουν τα κείμενα, αφού τότε δεν θα φοβόντουσαν κανέναν. Εάν το είχαν πράξει μια φορά, θα το έπρατταν και δεύτερη. Όχι ότι κάτι τέτοιο έγινε, αλλά θέλουμε να δείξουμε πως η εκδοχή της «μερικής πλαστογράφησης» όχι μόνο καταρρίφθηκε από την αρχαιολογία, αλλά και στερείται λογικής. 4) Συνεπώς ο Χριστός ήξερε τι έλεγε τότε: πρώτα θα κηρύττονταν το Ευαγγέλιο στους Εβραίους και ύστερα στους Εθνικούς. Όχι ταυτόχρονα και στους δύο. Ήταν θέμα μεθόδου και όχι «μεταγενέστερη πλαστογράφηση» των λόγων του Χριστού. Τέλος, ο Χριστός ούτε τους Εθνικούς ούτε τους Εβραίους μισεί.
1) Έχουμε αναφερθεί στο Ματθαίον 15, 24. Δεν πρόκειται περί άρνησης του Ιησού, αλλά περί τακτικής ώστε, μπροστά στους ακόμη τότε εθνικιστές μαθητές του, να αποσπάσει την ομολογία πίστης μιας ξένης, κι έτσι να καταρρίψει τον εθνικό εγωισμό τους.
2) Όπως έχουμε δει, έχουμε Ευαγγέλια σε παπύρους απ' τις αρχές του Β' αιώνα. Το περιεχόμενό τους είναι απαράλλαχτο με το σημερινό. Έτσι η άποψη ότι οι «παυλιανιστές» (τέτοια φράξια ποτέ δεν υπήρξε˙ είναι εφεύρεση των οπαδών της αρνητικής κριτικής του 19ου αι.) πλαστογράφησαν τα Ευαγγέλια είναι προϊόν αμάθειας. Επιπλέον υποδηλώνει ότι όσοι το υποστηρίζουν αυτό κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, ωσάν να ήταν κάποια ομάδα ο Χριστιανισμός, που πλαστογραφούσε κείμενα για να κατατροπώνει τους ενδοκομματικούς αντιπάλους. Αλλά η αλήθεια αποδεικνύει το αντίθετο.
3) Υπό το φως της αλήθειας αυτής θα ήταν ανούσιο να ασχοληθούμε με απόψεις τύπου «πλαστογράφησαν προσθέτοντας κείμενα, αλλά δεν αφαίρεσαν, από φόβο». Πέρα απ' το ότι τέτοια άποψη είναι αναπόδεικτη (το «από φόβο»), θα μπορούσαν αργότερα οι «παυλιανιστές», όταν είχαν επικρατήσει (μετά τα μέσα του Β' αιώνα, όπως λέει ο Κορδάτος) να ξαναπλαστογραφήσουν τα κείμενα, αφού τότε δεν θα φοβόντουσαν κανέναν. Εάν το είχαν πράξει μια φορά, θα το έπρατταν και δεύτερη. Όχι ότι κάτι τέτοιο έγινε, αλλά θέλουμε να δείξουμε πως η εκδοχή της «μερικής πλαστογράφησης» όχι μόνο καταρρίφθηκε από την αρχαιολογία, αλλά και στερείται λογικής. 4) Συνεπώς ο Χριστός ήξερε τι έλεγε τότε: πρώτα θα κηρύττονταν το Ευαγγέλιο στους Εβραίους και ύστερα στους Εθνικούς. Όχι ταυτόχρονα και στους δύο. Ήταν θέμα μεθόδου και όχι «μεταγενέστερη πλαστογράφηση» των λόγων του Χριστού. Τέλος, ο Χριστός ούτε τους Εθνικούς ούτε τους Εβραίους μισεί.
Πηγή: ierosolymitissa.org
