Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον
(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...
(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)
"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."
(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)
Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2021
ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Σε δίκη κομμουνιστής βασανιστής.
To ανώτατο δικαστήριο της Ρουμανίας θα εξετάσει την υπόθεση ενός πρώην διοικητή κομμουνιστικών φυλακών, του Alexandru Visinescu, ο οποίος κατηγορείται για το θάνατο έξι πολιτικών κρατουμένων.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο θα αναλάβει την υπόθεση, λόγω της νομικής πολυπλοκότητάς της, αλλά και επειδή έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τους θανάτους στη διαβόητη κομμουνιστική φυλακή Ramnicu Sarat.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ρουμανίας, δεν υπάρχει χρονικό όριο για τη δίωξη σοβαρών εγκλημάτων.
Από το 1956 έως το 1963 ο Alexandru Visinescu ήταν ο διευθυντής της φυλακής Ramnicu Sarat, στην οποία φυλακίστηκαν πολιτικοί ηγέτες της προ-κομμουνιστικής περιόδου και άνθρωποι της πνευματικής ελίτ της Ρουμανίας.
Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο θα αναλάβει την υπόθεση, λόγω της νομικής πολυπλοκότητάς της, αλλά και επειδή έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια από τους θανάτους στη διαβόητη κομμουνιστική φυλακή Ramnicu Sarat.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ρουμανίας, δεν υπάρχει χρονικό όριο για τη δίωξη σοβαρών εγκλημάτων.
Από το 1956 έως το 1963 ο Alexandru Visinescu ήταν ο διευθυντής της φυλακής Ramnicu Sarat, στην οποία φυλακίστηκαν πολιτικοί ηγέτες της προ-κομμουνιστικής περιόδου και άνθρωποι της πνευματικής ελίτ της Ρουμανίας.
Η φυλακή Râmnicu Sarat ιδρύθηκε το 1901 και από την ίδρυσή της μέχρι το 1938, ήταν τόπος εγκλεισμού για κοινούς εγκληματίες και αργότερα, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου Β΄, για τους πρώτους πολιτικούς κρατούμενους, τα μέλη της Σιδηράς Φρουράς. Μετά την εγκαθίδρυσης του κομμουνισμού, εκεί οδηγήθηκαν εκπρόσωποι των πολιτικών κομμάτων, ιερείς και άλλοι εχθροί του καθεστώτος. Θεωρήθηκαν «εχθροί του λαού», «ληστές» και «αντεπαναστάτες».
Το ινστιτούτο που ερευνά τα εγκλήματα του κομμουνισμού, (Investigation of Communist Crimes and the Memory of the Romanian Exile - IICCMER) ζήτησε την περασμένη εβδομάδα την δίωξη του 87χρονου Visinescu, για τους θανάτους. Οι εν λόγω κρατούμενοι πέθαναν από ξυλοδαρμούς, πείνα, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και έκθεση στο κρύο. 35 συνολικά 35 φάκελοι των πρώην διοικητών έχουν παραδοθεί στους εισαγγελείς.
Οι Ρουμάνοι σοκαρίστηκαν όταν ο Visinescu καταράστηκε δημοσίως έναν κάμεραμαν και όρμησε στους δημοσιογράφους αρκετές φορές που ζητούσαν μια δήλωσή του για τις κατηγορίες εναντίον του.
Η απάνθρωπη συμπεριφορά των πρώην δεσμοφύλακες και τα χιλιάδες των θυμάτων έχουν δημιουργήσει έναν εθνικό διάλογο στη Ρουμανία με πολλούς να αναρωτιούνται γιατί οι πρώην δεσμοφύλακες όχι μόνο δεν έχουν οδηγηθεί στα δικαστήρια, ακόμη και αν ο κομμουνισμός τελείωσε πριν από 23 χρόνια, αλλά λαμβάνουν και τις υψηλότερες συντάξεις στη Ρουμανία!
Το ινστιτούτο που ερευνά τα εγκλήματα του κομμουνισμού, (Investigation of Communist Crimes and the Memory of the Romanian Exile - IICCMER) ζήτησε την περασμένη εβδομάδα την δίωξη του 87χρονου Visinescu, για τους θανάτους. Οι εν λόγω κρατούμενοι πέθαναν από ξυλοδαρμούς, πείνα, έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και έκθεση στο κρύο. 35 συνολικά 35 φάκελοι των πρώην διοικητών έχουν παραδοθεί στους εισαγγελείς.
Οι Ρουμάνοι σοκαρίστηκαν όταν ο Visinescu καταράστηκε δημοσίως έναν κάμεραμαν και όρμησε στους δημοσιογράφους αρκετές φορές που ζητούσαν μια δήλωσή του για τις κατηγορίες εναντίον του.
Η απάνθρωπη συμπεριφορά των πρώην δεσμοφύλακες και τα χιλιάδες των θυμάτων έχουν δημιουργήσει έναν εθνικό διάλογο στη Ρουμανία με πολλούς να αναρωτιούνται γιατί οι πρώην δεσμοφύλακες όχι μόνο δεν έχουν οδηγηθεί στα δικαστήρια, ακόμη και αν ο κομμουνισμός τελείωσε πριν από 23 χρόνια, αλλά λαμβάνουν και τις υψηλότερες συντάξεις στη Ρουμανία!
Συνθήματα έξω από το σπίτι του βασανιστή τα οποία ζητούν τον θάνατό του
Ο Πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου αυτό το Σαββατοκύριακο είπε ότι ποτέ δεν είναι αργά για τη δικαιοσύνη και είπε ότι ο Visinescu θα πρέπει να παραδοθεί στο δικαστικό σύστημα. Ο Visinescu από την πλευρά του, λέει ότι ακολουθούσε μόνο διαταγές και έκανε τη δουλειά του.
Περισσότερα από 500.000 Ρουμάνοι είχαν φυλακιστεί για την αντίθεσή τους στο κομμουνιστικό καθεστώς και το ένα πέμπτο από αυτούς πέθανε.
Ο κομμουνισμός στην Ρουμανία έπεσε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1989, αλλά πρώην κομμουνιστές και πρώην πράκτορες της Σεκιουριτάτε, της μυστικής αστυνομίας, συνέχισαν να ασκούν επιρροή στην πολιτική, τις επιχειρήσεις και τα μέσα ενημέρωσης, και να προστατεύουν αποτελεσματικά άτομα σαν τον Visinescu.
Ο Πρόεδρος Τραϊάν Μπασέσκου αυτό το Σαββατοκύριακο είπε ότι ποτέ δεν είναι αργά για τη δικαιοσύνη και είπε ότι ο Visinescu θα πρέπει να παραδοθεί στο δικαστικό σύστημα. Ο Visinescu από την πλευρά του, λέει ότι ακολουθούσε μόνο διαταγές και έκανε τη δουλειά του.
Περισσότερα από 500.000 Ρουμάνοι είχαν φυλακιστεί για την αντίθεσή τους στο κομμουνιστικό καθεστώς και το ένα πέμπτο από αυτούς πέθανε.
Ο κομμουνισμός στην Ρουμανία έπεσε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1989, αλλά πρώην κομμουνιστές και πρώην πράκτορες της Σεκιουριτάτε, της μυστικής αστυνομίας, συνέχισαν να ασκούν επιρροή στην πολιτική, τις επιχειρήσεις και τα μέσα ενημέρωσης, και να προστατεύουν αποτελεσματικά άτομα σαν τον Visinescu.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
Η δύναμη της σκέψης.
Του Ben Sixsmith (The American Conservative) / ΚΟ
Ο κομμουνισμός ήρθε και στην Ουγγαρία καθώς το Σιδηρούν Παραπέτασμα έπεφτε στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Οι κομμουνιστές έχασαν τις μεταπολεμικές εκλογές αλλά κέρδισαν την εξουσία με αυτό που αποκαλούσαν «τακτική σαλαμιού»: διαίρεση και κατάκτηση των δημοκρατικών αντιπάλων τους. Κατά την άνοδό του, ο (εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργός) Mátyás Rákosi, ένας αχώνευτος τύπος που έμοιαζε με τον θείο Fester από την οικογένεια Addams, ξεκίνησε μια σειρά βίαιων καταστολών με τη βοήθεια των σαδιστών του στην ÁVH, τη μυστική αστυνομία.
Ένα θύμα ήταν η Edith Bone. Γεννημένη στην Ουγγαρία, αλλά έχοντας βρετανική υπηκοότητα, η Bone είχε στραφεί στον κομμουνισμό επειδή δεν μπορούσε να δεχτεί την «απέραντη δυστυχία των φτωχών». Πολύγλωσση, περιπλανήθηκε στην Ευρώπη υποστηρίζοντας τον μαρξισμό. Αλλά αν και ήταν πιστή στη Σοβιετική Ένωση, ήταν επίσης περίεργη και πεισματάρα, σαν άνθρωπος. «Πρώτα απ’ όλα, μου αρέσει να λέω την αλήθεια», έγραψε μετά, στο βιβλίο της “Seven Years Solitary”, (Επτά Χρόνια Απομόνωση). «Δεύτερον, θέλω να μεταφέρω τις απόψεις μου – ακόμα και εκείνες που δεν είναι αποδεκτές στο Κόμμα», έλεγε.
Στα τέλη της δεκαετίας του '40, το κομμουνιστικό κράτος άρχισε να υποπτεύεται την Bone. Ως άτομο που είχε δεσμούς με το εξωτερικό και συνάμα κακή συμπεριφορά ήταν ένας φυσικός στόχος για τη μυστική αστυνομία. Συνελήφθη και κατηγορήθηκε για κατασκοπεία. Ένας φίλος που της είχε επιτρέψει να μείνει μαζί του στάλθηκε στα στρατόπεδα για υπόθαλψη κατασκόπου.
Η κομμουνιστική αστυνομία της άρεσε να βασανίζει ανθρώπους. Ήξεραν ότι τα βασανιστήρια δεν αφορούν μόνο αυτό που έγινε, αλλά αυτό που δεν έγινε. Όπως έγραψε η Bone στο βιβλίο της:
«Άφησαν τα ίδια τα σώματα των φυλακισμένων να τους βασανίζουν. Εάν στερηθείς την σωστή, υγιεινή και επαρκή τροφή, το φως, την ζεστασιά, τον ύπνο, τότε μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα το σώμα σου επαναστατεί. Από τη σκοπιά του βασανιστή, αυτή είναι μια πολύ βολική μέθοδος, γιατί έτσι δεν κουράζονταν πολύ.
Υπήρχαν και άλλες μέθοδοι, με τις οποίες τα βασανιστήρια θα μπορούσαν να εφαρμοστούν χωρίς οι βασανιστές να υποχρεωθούν να κάνουν κάτι. Τα τρόφιμα ήταν μολυσμένα, με «δυσάρεστα» αποτελέσματα. Σου έβαζαν χειροπέδες που στη συνέχεια τις έσφιγγαν σταδιακά γύρω από τους καρπούς. Η Bone μεταφέρθηκε σε ένα καλύτερο κελί, με καλύτερα γεύματα και ένα πιο άνετο κρεβάτι, και στη συνέχεια την ενθάρρυναν να αφήσει τα «μυστικά» της, αλλιώς θα ξαναγυρνούσε πίσω. Στο Seven Years Solitary, η Bone παραδέχτηκε ότι άλλοι κρατούμενοι αντιμετώπισαν χειρότερη βία και συχνά βασανίζονταν μέχρι θανάτου. Το βρετανικό διαβατήριό της την βοήθησε να μείνει ζωντανή. Ωστόσο, ήταν μια εξαιρετικά σκληρή μεταχείριση ενός ανθρώπου - πράγματι, όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά μίας 60χρονης γυναίκας με αρθριτικά.
Παρόλα αυτά όλα αυτά την έκαναν πιο ξεροκέφαλη. Ήταν πρόθυμη να διατηρήσει την υπερηφάνεια και τη λογική της. Τα βασανιστήρια, ήξερε, είχαν ως στόχο να καταστρέψουν ένα θύμα προκειμένου να προκαλέσουν ομολογία. Δεν θα έδινε στους κομμουνιστές την ικανοποίηση αυτή.
Καθ' όλη τη διάρκεια των Επτά Χρόνων Απομόνωσης, φώναζε «Δεν είμαι σκύλος», στον στρατιώτη που της άφηνε το πιάτο στο πάτωμα. Κάποια στιγμή, ένας από τους ανακριτές της είπε ότι δεν θα την άφηνε μέχρι να παραδεχτεί ότι ήταν κατάσκοπος. "Τότε, πιθανότατα θα πεθάνω εδώ", είπε. Αλλά η Bone είχε επίσης την αίσθηση ότι εκπροσωπούσε κάτι πέρα από τον εαυτό της. «Θεώρησα το θέμα αυτό ως πρόκληση, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τον υψηλότερο πολιτισμό του οποίου θεωρούσα τον εαυτό μου ως γέννημα». Έτσι, άρχισε να απαγγέλλει ποίηση και να δημιουργεί δικά της ποιήματα. Ξεκίνησε περιηγήσεις, στη φαντασία της, σε πόλεις που είχε επισκεφτεί. Κατάφερε να πάρει ένα καρφί από την πόρτα της φυλακής της με ένα σκοινί και να δημιουργήσει μια τρύπα μέσω της οποίας μπορούσε να κοιτάζει έξω στην αίθουσα πέρα από το κελί της για να πιάσει τις ματιές των συντρόφων της.
Η κομμουνιστική αστυνομία της άρεσε να βασανίζει ανθρώπους. Ήξεραν ότι τα βασανιστήρια δεν αφορούν μόνο αυτό που έγινε, αλλά αυτό που δεν έγινε. Όπως έγραψε η Bone στο βιβλίο της:
«Άφησαν τα ίδια τα σώματα των φυλακισμένων να τους βασανίζουν. Εάν στερηθείς την σωστή, υγιεινή και επαρκή τροφή, το φως, την ζεστασιά, τον ύπνο, τότε μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα το σώμα σου επαναστατεί. Από τη σκοπιά του βασανιστή, αυτή είναι μια πολύ βολική μέθοδος, γιατί έτσι δεν κουράζονταν πολύ.
Υπήρχαν και άλλες μέθοδοι, με τις οποίες τα βασανιστήρια θα μπορούσαν να εφαρμοστούν χωρίς οι βασανιστές να υποχρεωθούν να κάνουν κάτι. Τα τρόφιμα ήταν μολυσμένα, με «δυσάρεστα» αποτελέσματα. Σου έβαζαν χειροπέδες που στη συνέχεια τις έσφιγγαν σταδιακά γύρω από τους καρπούς. Η Bone μεταφέρθηκε σε ένα καλύτερο κελί, με καλύτερα γεύματα και ένα πιο άνετο κρεβάτι, και στη συνέχεια την ενθάρρυναν να αφήσει τα «μυστικά» της, αλλιώς θα ξαναγυρνούσε πίσω. Στο Seven Years Solitary, η Bone παραδέχτηκε ότι άλλοι κρατούμενοι αντιμετώπισαν χειρότερη βία και συχνά βασανίζονταν μέχρι θανάτου. Το βρετανικό διαβατήριό της την βοήθησε να μείνει ζωντανή. Ωστόσο, ήταν μια εξαιρετικά σκληρή μεταχείριση ενός ανθρώπου - πράγματι, όχι μόνο ενός ανθρώπου, αλλά μίας 60χρονης γυναίκας με αρθριτικά.
Παρόλα αυτά όλα αυτά την έκαναν πιο ξεροκέφαλη. Ήταν πρόθυμη να διατηρήσει την υπερηφάνεια και τη λογική της. Τα βασανιστήρια, ήξερε, είχαν ως στόχο να καταστρέψουν ένα θύμα προκειμένου να προκαλέσουν ομολογία. Δεν θα έδινε στους κομμουνιστές την ικανοποίηση αυτή.
Καθ' όλη τη διάρκεια των Επτά Χρόνων Απομόνωσης, φώναζε «Δεν είμαι σκύλος», στον στρατιώτη που της άφηνε το πιάτο στο πάτωμα. Κάποια στιγμή, ένας από τους ανακριτές της είπε ότι δεν θα την άφηνε μέχρι να παραδεχτεί ότι ήταν κατάσκοπος. "Τότε, πιθανότατα θα πεθάνω εδώ", είπε. Αλλά η Bone είχε επίσης την αίσθηση ότι εκπροσωπούσε κάτι πέρα από τον εαυτό της. «Θεώρησα το θέμα αυτό ως πρόκληση, όχι μόνο για τον εαυτό μου αλλά και για τον υψηλότερο πολιτισμό του οποίου θεωρούσα τον εαυτό μου ως γέννημα». Έτσι, άρχισε να απαγγέλλει ποίηση και να δημιουργεί δικά της ποιήματα. Ξεκίνησε περιηγήσεις, στη φαντασία της, σε πόλεις που είχε επισκεφτεί. Κατάφερε να πάρει ένα καρφί από την πόρτα της φυλακής της με ένα σκοινί και να δημιουργήσει μια τρύπα μέσω της οποίας μπορούσε να κοιτάζει έξω στην αίθουσα πέρα από το κελί της για να πιάσει τις ματιές των συντρόφων της.
Οι συνθήκες της Bone τελικά βελτιώθηκαν. Ισχυρίζεται ότι απέρριψε αποφασιστικά τον κομμουνισμό αφού σοκαρίστηκε από τους κατάφωρους παραλογισμούς και τα ψέματα που βρήκε σε σοβιετικές εφημερίδες και την ιατρική βιβλιογραφία στη βιβλιοθήκη των φυλακών. Έχοντας ασπαστεί τον κομμουνισμό λόγω της απάνθρωπης ζωής που έβλεπε γύρω της, δεν μπορούσε πλέον, να αποδεχθεί την απανθρωπιά την οποία είχε αντικαταστήσει. «Πράγματι, ήταν μια χειρότερη τυραννία από τον προ-επαναστατικό δεσποτισμό», έγραψε, «Επειδή οι χωροφύλακες του Τσάρου ασχολήθηκαν κυρίως με πολιτικές δραστηριότητες, ενώ η σοβιετική τυραννία διεισδύει στην ιδιωτική προσωπική ζωή και ακόμη και στο μυαλό των ανθρώπων».
Ωστόσο, ήταν τα ψέματα περισσότερο από τη σκληρότητα που φαίνεται να φάνηκαν πιο προσβλητικά στην Bone. «Το συνεχές φράγμα των ψεμάτων που παρουσιάζονταν ως η μοναδική αλήθεια… σήμαινε ότι όλα τα πρότυπα ήταν πλαστά, διεστραμμένα». «Επειδή υπήρχαν μέτριοι συγγραφείς που αποθεώνονταν επειδή ήταν στη γραμμή του Κόμματος… οι νέοι έπαψαν να μπορούν να διακρίνουν το καλό και το κακό γράψιμο».
Ενάντια σε αυτήν την τυραννία του κακού και της μετριότητας, η Bone αντιπαράθεσε το αξιοθαύμαστο μυαλό της. Μπορούμε να γνωρίζουμε ότι κάθε τι που γράφει στο βιβλίο της είναι αλήθεια; Υποθέτω όχι. Αλλά ξέρουμε ότι εξαφανίστηκε στο ουγγρικό σύστημα φυλακών για χρόνια και εμφανίστηκε αρκετά δυνατή και λογική για να καταγγείλει δημόσια τον κομμουνισμό και να γράψει το εμπνευσμένο βιβλίο της. Κανείς από εμάς δεν αντιμετωπίζει τη σκληρότητα που γνώρισε η Bone. Όμως το παράδειγμά της θα πρέπει να μας εμπνεύσει να υποστηρίξουμε τη δύναμη και την αξιοπρέπεια της σκέψης και το πνεύμα και την ανεξάρτητη σκέψη ενάντια στην ανεντιμότητα και ενάντια στα πρότυπα της μετριοκρατίας και ενάντια στον πειρασμό να πνίξουμε το μυαλό μας μέσα σε άνετες απολαύσεις. Εάν δεν το κάνουμε δεν θα χάσουμε απλώς την πνευματική εκπλήρωση αλλά θα προδώσουμε τις δυνατότητές μας και θα προδώσουμε το δώρο που μας προσφέρθηκε από τον πολιτισμό. Εάν η Edith Bone μπόρεσε να είναι αληθινή στον εαυτό της, δεν έχουμε καμία δικαιολογία.
Ωστόσο, ήταν τα ψέματα περισσότερο από τη σκληρότητα που φαίνεται να φάνηκαν πιο προσβλητικά στην Bone. «Το συνεχές φράγμα των ψεμάτων που παρουσιάζονταν ως η μοναδική αλήθεια… σήμαινε ότι όλα τα πρότυπα ήταν πλαστά, διεστραμμένα». «Επειδή υπήρχαν μέτριοι συγγραφείς που αποθεώνονταν επειδή ήταν στη γραμμή του Κόμματος… οι νέοι έπαψαν να μπορούν να διακρίνουν το καλό και το κακό γράψιμο».
Ενάντια σε αυτήν την τυραννία του κακού και της μετριότητας, η Bone αντιπαράθεσε το αξιοθαύμαστο μυαλό της. Μπορούμε να γνωρίζουμε ότι κάθε τι που γράφει στο βιβλίο της είναι αλήθεια; Υποθέτω όχι. Αλλά ξέρουμε ότι εξαφανίστηκε στο ουγγρικό σύστημα φυλακών για χρόνια και εμφανίστηκε αρκετά δυνατή και λογική για να καταγγείλει δημόσια τον κομμουνισμό και να γράψει το εμπνευσμένο βιβλίο της. Κανείς από εμάς δεν αντιμετωπίζει τη σκληρότητα που γνώρισε η Bone. Όμως το παράδειγμά της θα πρέπει να μας εμπνεύσει να υποστηρίξουμε τη δύναμη και την αξιοπρέπεια της σκέψης και το πνεύμα και την ανεξάρτητη σκέψη ενάντια στην ανεντιμότητα και ενάντια στα πρότυπα της μετριοκρατίας και ενάντια στον πειρασμό να πνίξουμε το μυαλό μας μέσα σε άνετες απολαύσεις. Εάν δεν το κάνουμε δεν θα χάσουμε απλώς την πνευματική εκπλήρωση αλλά θα προδώσουμε τις δυνατότητές μας και θα προδώσουμε το δώρο που μας προσφέρθηκε από τον πολιτισμό. Εάν η Edith Bone μπόρεσε να είναι αληθινή στον εαυτό της, δεν έχουμε καμία δικαιολογία.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2021
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2021
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2021
Απομνημονεύματα Στρατηγού Γιάννη Μακρυγιάννη.
Πικρές αλήθειες από τον Ήρωα της Εθνικής Επαναστάσεως, Στρατηγό Μακρυγιάννη. Κόλαφος εναντίον των εθνομηδενιστών, ανθελλήνων, πολιτικάντηδων, και όσων συκοφαντούν της Εθνική Επανάσταση, ώς δήθεν ταξική επανάσταση, κοινωνική στα πρότυπα της Γαλλικής και λοιπά φαιδρά που πρεσβεύουν.
Η Επανάσταση του 1821 έγινε ''για του Χριστού την πίστην την Αγίαν και της Πατρίδος την Ελευθερίαν''. Αυτό έλεγαν οι Ήρωες Αγωνιστές του '21. Και μας έδωσαν ελεύθερο κράτος, Ορθόδοξο, Ελληνικό. Έτσι έχουν την ελευθερία από παλαιά εώς σήμερα κάποιοι να εκφυλίζουν την Ελληνική κοινωνία με την ανηθικότητα τους, τον αθεϊσμό τους, τις ανθελληνικές ιδεοληψίες τους, τις αντιχριστιανικές εμμονές τους.
Μιλούν ελεύθερα διότι κάποιοι Ορθόδοξοι Έλληνες έδωσαν τα πάντα, περιουσία, οικογένεια, παιδιά, το ίδιο τους το ελληνικό αίμα, για να έχουμε ελευθερία, εμείς, σήμερα. Αλλά δεν σέβονται τίποτα οι σύγχρονοί μας απάτριδες και χριστιανοφοβικοί, πασών των αποχρώσεων. Ο Χριστός και η Πατρίδα τους περιμένουν. Καλή μετάνοια τους ευχόμεθα.
Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2021
Ο Δ. Σταθακόπουλος μιλά για τους Ήρωες, τους Φιλέλληνες, αλλά και για τα δάνεια...
Λεπτομέρειες για τον Εθνικό χαρακτήρα της Ελληνικής Επαναστάσεως, τον σημαντικό ρόλο των Ιερέων, τους Αγωνιστές και τα δάνεια.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)