Ο Ιωάννης Καποδίστριας σε νεαρή ηλικία, ελαιογραφία.
1) Πρός τόν Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη
Ἄν ὁ καθένας ἀπό ἐσᾶς (καί ὁμιλῶ δι' ἐκείνους πού κατέχουν τάς πρώτας θέσεις εἰς τήν πολιτικήν ζωήν τῆς χώρας) μέ ἐβοήθει ὀλίγον καί καλοπίστως, λησμονῶν διά μίαν στιγμήν τά προσωπικά του συμφέροντα, τό ἔργον μου θά ἐγίνετο περισσότερον εὔκολον δι' ἐμέ καὶ περισσότερον καρποφόρον διά τήν Πατρίδα...
Μάιος 1828
2) Πρός τόν Ἀνδρεά Μουστοξύδη
Τελευταίως περιώδευσα ἐπ' ἀρκετόν χρόνον εἰς τήν Δυτικήν Ἑλλάδα καί τήν Πελοπόννησον καί εἰς μέρος τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδος. Θά περιοδεύσω καί πάλιν διότι μόνον ἐφ' ὅσον βλέπω τά πράγματα καί τούς ἀνθρώπους μέ τούς δικούς μου ὀφθαλμούς, δύναμαι νά ἀποκτήσω ἐν συνειδήσει εὐκρινῆ ἔννοιαν τῆς ποιότητος τῶν ὑποχρεώσεών μου καί τοῦ λογικωτάτου τρόπου τῆς ἐκπληρώσεώς των. Ἀκόμα δέν τολμῶ νά σοῦ προτείνω νά ἔλθης νά ἐγκατασταθῆς ἐδῶ.
1 Αὐγούστου 1828
3) Πρός τόν Πετρομπέη Μαυρομιχάλη
Ἤθελα νά ἔχω κάμποσα ἑκατομμύρια τάλλιρα διά νά σᾶς δώσω ὅσα ζητεῖτε, ἀλλά καθώς σᾶς εἶπα τό μέν ἰδιαίτερό μου ταμεῖον εἶναι κενόν, τό δέ δημόσιον μόλις δύναται νά ἐπαρκέσει εἰς τάς μᾶλλον κατεπειγούσας χρείας τοῦ τρέχοντος Φεβρουαρίου καί τό πολύ τοῦ ἡμίσεως Μαρτίου. Τοῦτο εἶναι γνωστότατον καί δύνασθε αὐτοπροσώπως νά τό βεβαιωθῆτε, βλέποντες τά κατάστιχα τῆς ἐπί τῶν οἰκονομικῶν ἐπιτροπῆς... Ὑπομείνατε καθώς ὑπομένω καί ὑπομένω ἴσως ἐπέκεινα τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως.
10 Φεβρουαρίου 1829
4) Πρός τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη
...Οἱ παραπονούμενοι πολύ σφάλλουσι ψιθυρίζοντες ἤ κάμνοντες μικρᾶς συνομωσίας, διότι ἡ κυβέρνησις εἶναι εἰς ὅλους εὐπρόσιτος, ἔχει τήν θύραν πάντοτε ἀνοικτήν καί πᾶς πολίτης ὅστις ἔχει παράπονα δύναται νά τῆς τά φέρη μέ τέλειον θάρρος. Αὐτοί ὅμως ἀγαπῶσι κάλλιον νά ραδιουργῶσι καί ραδιουργοῦσι διά νά ἐρεθίζωσι τόν λαόν κατά τῆς παρούσης τάξεως τῶν πραγμάτων. Γνωρίζω τήν πηγήν ὅλων τούτων, ἀλλά δέν τήν νομίζω ἐπικίνδυνον, ὑμᾶς δέ εὐχαριστῶ διότι μοῦ ἐδείξατε ποῦ πρέπει νά ἐπιστήσω τήν προσοχήν μου...
Τέλη Φεβρουαρίου 1829
5) Πρός τόν Μιχαήλ Σοῦτσο, πρεσβευτή τῆς Ἑλλάδας στό Παρίσι
...Σᾶς βεβαιῶ δέ καί πάλι καί σᾶς παραγγέλω νά βεβαιώσετε ὅλους, ὅτι οὐδόλως θέλω παρεκτραπῆ τῆς διαγεγραμμένης πορείας μου, οὐδέ θέλω προδώσει οὐδέν τῶν χρεῶν μου, ἀλλ' ὅλα θέλω τά ἐκπληρώση μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς. Ὅταν δέ καταμάθω ὅτι δέν δύναμαι πλέον νά σώσω τόν δυστυχῆ τοῦτον τόπον ἀπό τά δεινά τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καί τῆς ἀναρχίας, ἤ ἀπό ἐφεδρείαν στρατευμάτων, τότε θέλω ὑποβάλλει εἰς ὄψιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καί τοῦ λοιποῦ κόσμου τήν ἀληθῆ καί εἰλικρινήν ἱστορίαν τῶν πραγμάτων καί τῶν ἀνθρώπων καί θέλω ἀποχωρήσει ἔχων τό μέγιστον τῶν ἀγαθῶν: συνείδησιν καθαράν καί ἥσυχον...
14 Σεπτεμβρίου 1831
6) Πρός τόν Ἐϋνάρδο
Ἄς λέγωσι καί ἄς γράφωσι ὅ,τι θέλουσιν. Ἔρχεται ὅμως καιρός ὅτε οἱ ἄνθρωποι οὐχί καθ' ὅσα εἶπαν ἤ ἔγραψαν περί τῶν πράξεων αὐτῶν, ἀλλά κατ' αὐτήν τήν μαρτυρίαν τῶν πράξεων. Ὑπό τοῦ ἀξιώματος τούτου ἐνισχυόμενος, ἔζησα ἐν τῷ κόσμω μέχρι τῆς ἀποκλίσεως τῆς ζωῆς μου καταθυμίως. Ἀδύνατον νά ἀλλάξω σήμερον, ἀλλά θέλω πράξει τό δέον καί ἄς γίνη ὅ,τι γίνη.
14 Σεπτεμβρίου 1831
Ἄν ὁ καθένας ἀπό ἐσᾶς (καί ὁμιλῶ δι' ἐκείνους πού κατέχουν τάς πρώτας θέσεις εἰς τήν πολιτικήν ζωήν τῆς χώρας) μέ ἐβοήθει ὀλίγον καί καλοπίστως, λησμονῶν διά μίαν στιγμήν τά προσωπικά του συμφέροντα, τό ἔργον μου θά ἐγίνετο περισσότερον εὔκολον δι' ἐμέ καὶ περισσότερον καρποφόρον διά τήν Πατρίδα...
Μάιος 1828
2) Πρός τόν Ἀνδρεά Μουστοξύδη
Τελευταίως περιώδευσα ἐπ' ἀρκετόν χρόνον εἰς τήν Δυτικήν Ἑλλάδα καί τήν Πελοπόννησον καί εἰς μέρος τῆς Ἀνατολικῆς Ἑλλάδος. Θά περιοδεύσω καί πάλιν διότι μόνον ἐφ' ὅσον βλέπω τά πράγματα καί τούς ἀνθρώπους μέ τούς δικούς μου ὀφθαλμούς, δύναμαι νά ἀποκτήσω ἐν συνειδήσει εὐκρινῆ ἔννοιαν τῆς ποιότητος τῶν ὑποχρεώσεών μου καί τοῦ λογικωτάτου τρόπου τῆς ἐκπληρώσεώς των. Ἀκόμα δέν τολμῶ νά σοῦ προτείνω νά ἔλθης νά ἐγκατασταθῆς ἐδῶ.
1 Αὐγούστου 1828
3) Πρός τόν Πετρομπέη Μαυρομιχάλη
Ἤθελα νά ἔχω κάμποσα ἑκατομμύρια τάλλιρα διά νά σᾶς δώσω ὅσα ζητεῖτε, ἀλλά καθώς σᾶς εἶπα τό μέν ἰδιαίτερό μου ταμεῖον εἶναι κενόν, τό δέ δημόσιον μόλις δύναται νά ἐπαρκέσει εἰς τάς μᾶλλον κατεπειγούσας χρείας τοῦ τρέχοντος Φεβρουαρίου καί τό πολύ τοῦ ἡμίσεως Μαρτίου. Τοῦτο εἶναι γνωστότατον καί δύνασθε αὐτοπροσώπως νά τό βεβαιωθῆτε, βλέποντες τά κατάστιχα τῆς ἐπί τῶν οἰκονομικῶν ἐπιτροπῆς... Ὑπομείνατε καθώς ὑπομένω καί ὑπομένω ἴσως ἐπέκεινα τῆς ἀνθρωπίνης δυνάμεως.
10 Φεβρουαρίου 1829
4) Πρός τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη
...Οἱ παραπονούμενοι πολύ σφάλλουσι ψιθυρίζοντες ἤ κάμνοντες μικρᾶς συνομωσίας, διότι ἡ κυβέρνησις εἶναι εἰς ὅλους εὐπρόσιτος, ἔχει τήν θύραν πάντοτε ἀνοικτήν καί πᾶς πολίτης ὅστις ἔχει παράπονα δύναται νά τῆς τά φέρη μέ τέλειον θάρρος. Αὐτοί ὅμως ἀγαπῶσι κάλλιον νά ραδιουργῶσι καί ραδιουργοῦσι διά νά ἐρεθίζωσι τόν λαόν κατά τῆς παρούσης τάξεως τῶν πραγμάτων. Γνωρίζω τήν πηγήν ὅλων τούτων, ἀλλά δέν τήν νομίζω ἐπικίνδυνον, ὑμᾶς δέ εὐχαριστῶ διότι μοῦ ἐδείξατε ποῦ πρέπει νά ἐπιστήσω τήν προσοχήν μου...
Τέλη Φεβρουαρίου 1829
5) Πρός τόν Μιχαήλ Σοῦτσο, πρεσβευτή τῆς Ἑλλάδας στό Παρίσι
...Σᾶς βεβαιῶ δέ καί πάλι καί σᾶς παραγγέλω νά βεβαιώσετε ὅλους, ὅτι οὐδόλως θέλω παρεκτραπῆ τῆς διαγεγραμμένης πορείας μου, οὐδέ θέλω προδώσει οὐδέν τῶν χρεῶν μου, ἀλλ' ὅλα θέλω τά ἐκπληρώση μέχρι τῆς τελευταίας στιγμῆς. Ὅταν δέ καταμάθω ὅτι δέν δύναμαι πλέον νά σώσω τόν δυστυχῆ τοῦτον τόπον ἀπό τά δεινά τοῦ ἐμφυλίου πολέμου καί τῆς ἀναρχίας, ἤ ἀπό ἐφεδρείαν στρατευμάτων, τότε θέλω ὑποβάλλει εἰς ὄψιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους καί τοῦ λοιποῦ κόσμου τήν ἀληθῆ καί εἰλικρινήν ἱστορίαν τῶν πραγμάτων καί τῶν ἀνθρώπων καί θέλω ἀποχωρήσει ἔχων τό μέγιστον τῶν ἀγαθῶν: συνείδησιν καθαράν καί ἥσυχον...
14 Σεπτεμβρίου 1831
6) Πρός τόν Ἐϋνάρδο
Ἄς λέγωσι καί ἄς γράφωσι ὅ,τι θέλουσιν. Ἔρχεται ὅμως καιρός ὅτε οἱ ἄνθρωποι οὐχί καθ' ὅσα εἶπαν ἤ ἔγραψαν περί τῶν πράξεων αὐτῶν, ἀλλά κατ' αὐτήν τήν μαρτυρίαν τῶν πράξεων. Ὑπό τοῦ ἀξιώματος τούτου ἐνισχυόμενος, ἔζησα ἐν τῷ κόσμω μέχρι τῆς ἀποκλίσεως τῆς ζωῆς μου καταθυμίως. Ἀδύνατον νά ἀλλάξω σήμερον, ἀλλά θέλω πράξει τό δέον καί ἄς γίνη ὅ,τι γίνη.
14 Σεπτεμβρίου 1831
Πηγή: agiazoni.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου