Δεν υπάρχει άλλος σίγουρος δρόμος σωτηρίας, εκτός από το να εξομολογείται ο καθένας σε πατέρες με πολλή διάκριση και από αυτούς να παίρνει οδηγίες για την αρετή και να μην ακολουθεί το δικό του θέλημα.

(Άγιος Ιωάννης Κασσιανός ο Ρωμαίος.)







Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον

(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Αγία τριάδα


Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...

(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)



"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."

(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Το δόγμα περί αιωνιότητος του κόσμου των νεοπαγανιστών.

51. "Με τον Μονοθεϊσμό δημιουργήθηκε ένας Θεός που δημιουργεί τον κόσμο, ενώ η αλήθεια είναι πως ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε ποτέ, από κανέναν, αλλά υπάρχει αιωνίως, όπως διδάσκουν τόσο οι Έλληνες Φιλόσοφοι (Ηράκλειτος, Πλάτων κ.ά.) όσο και η Ελληνική Θρησκεία".

Απάντηση: Δηλαδή, επειδή διδάσκουν κάτι οι Φιλόσοφοι έτσι είναι; Όχι βέβαια! Τα τελευταία πορίσματα της Επιστήμης και της Φυσικής λένε ακριβώς το αντίθετο από ό,τι λέει η αρχαία θρησκεία και οι φιλόσοφοι. Η Επιστήμη λέει πως ο κόσμος, δηλαδή ο χωροχρόνος, είχε αρχή, πως είναι πεπερασμένος, ότι διαστέλλεται συνεχώς και ότι δεν πρόκεται να συσταλεί ποτέ (οπότε απορρίφθηκε οριστικά η ιδέα πως το σύμπαν είναι περιοδικά συστελλόμενο και διαστελλόμενο άρα και αιώνιο, όπως λένε οι αρχαίες και ανατολικές θρησκείες), και δεν είναι άπειρος ούτε χρονικά ούτε χωρικά, κι ότι κάποτε θα επέλθει (λόγω μη αντιστρεπτής αύξησης της εντροπίας) ο θερμικός θάνατός του. Συγκεκριμένα:

Αν το σύμπαν υπήρχε αιώνια, θα έπρεπε και να είχε φτάσει στην τελική κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας πριν από άπειρο χρόνο. Όμως, το σύμπαν μας είναι πεπερασμένο χωρικά και υλοενεργειακά, έχει μετρηθεί κι η ίδια η μάζα του, είναι πεπερασμένη, δηλαδή και η ενέργειά του δεν είναι άπειρη αλλά πεπερασμένη κι αυτή, και συνεπώς είναι αδύνατο, αν το (χωρικά πεπερασμένο) σύμπαν ήταν απείρου ηλικίας, να μην έχει ήδη φτάσει σε θερμοδυναμική ισορροπία (θερμικό θάνατο). Ο ισχυρισμός λοιπόν, πως ένα πεπερασμένης υλοενέργειας σύμπαν (το δικό μας) είναι απείρου ηλικίας ή αιώνιο ή άφθαρτο, είναι ενάντιος στον Β΄ Θερμοδυναμικό νόμο και συνεπώς απορρίπτεται. Αποδεικνύεται επίσης βάσει του μη αντιστρεπτού γεγονότος της αύξησης της εντροπίας ότι ο χρόνος είναι γραμμικός κι όχι κυκλικός, όπως επιμένουν οι Νεοπαγανιστές.

«Ο δορυφόρος ΜΑΡ, που το 2002 εξερεύνησε τα βάθη του διαστήματος, βοήθησε τη NASA να ανακαλύψει ένα σχηματισμό «θερμών σημείων», που σύμφωνα με την αμερικανική υπηρεσία αποδεικνύει ότι το Σύμπαν επιταχύνεται. Αυτό σημαίνει ότι η «σκοτεινή ενέργεια» -η μοναδική δύναμη που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτήν την επιτάχυνση- υπάρχει και ότι το Σύμπαν επεκτείνεται τόσο γρήγορα που δεν μπορεί να καταρρεύσει από τη δύναμη της βαρύτητας. Έτσι, αποκλείεται το ενδεχόμενο της «Μεγάλης Συντριβής».»

Από την ιστοσελίδα του Ινστιστούτου Αστρονομίας και Αστροφυσικής, του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (www.astro.noa.gr/journal/Periodic/journal_03plionis.htm) διαβάζουμε:

«Τα κύρια στοιχεία που υποστηρίζουν την ορθότητα του γενικού πλαισίου της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης είναι:

(α) Διαστολή Σύμπαντος

(β) Η ακτινοβολία μικροκυμάτων

(γ) Η γένεση και τα ποσοστά των ελαφρών χημικών στοιχείων.

Διαστολή Σύμπαντος.

Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις που βοήθησαν στην θεμελίωση της σύγχρονης κοσμολογίας είναι η διαστολή του Σύμπαντος. Πρώτος ο Hubble το 1929 με παρατηρήσεις δικές του αλλά και του Shlipher από το 1914, ανακάλυψε ότι το φάσμα του φωτός των γαλαξιών είναι μετατοπισμένο προς το ερυθρό, που σύμφωνα με το φαινόμενο Doppler σημαίνει ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται από τον παρατηρητή και επιπλέον ότι η ταχύτητα απομάκρυνσης των γαλαξιών είναι τόσο μεγαλύτερη όσο πιο μακριά βρίσκονται οι γαλαξίες. Η διαπίστωση αυτή ονομάστηκε νόμος του Hubble, και η σταθερά της αναλογίας ονομάστηκε σταθερά του Hubble. Ο πρόσφατος υπολογισμός της σταθεράς του Hubble, με την χρήση παρατηρήσεων μακρινών υπερκαινοφανών αστέρων με το διαστημικό τηλεσκόπιο, έδωσε τιμή γύρω στα 14 δισεκατομμύρια χρόνια.

Η ακτινοβολία μικροκυμάτων.

Μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του δεύτερου μισού του αιώνα μας, ανακάλυψη που ουσιαστικά επιβεβαίωσε την Θεωρία της "Μεγάλης Έκρηξης" και έδωσε στους Penzias και Wilson το βραβείο Νόμπελ το 1965, είναι η ύπαρξη μιας διάχυτης ακτινοβολίας μικροκυμάτων που είναι αποτέλεσμα της υπέρπυκνης και υπέρθερμης κατάστασης του πρώιμου Σύμπαντος. Σε αυτήν την κατάσταση, η ακτινοβολία και η ύλη ήταν συζευγμένες λόγω των ελεύθερων ηλεκτρονίων που δρούσαν σαν ανακλαστήρες της ακτινοβολίας. Όταν η θερμοκρασία του Σύμπαντος έπεσε περίπου στους 3000 βαθμούς Kelvin (380.000 χρόνια μετά την "Μεγάλη Έκρηξη"), τα ηλεκτρόνια απορροφήθηκαν από τους πυρήνες και έτσι η ακτινοβολία ελεύθερα διεχύθη στο Σύμπαν. Αυτή η θεωρία προβλέπει ότι λόγω της διαστολής του Σύμπαντος η θερμοκρασία της ακτινοβολίας αυτής ελαττώνεται και πρέπει να είναι σήμερα 2.7 βαθμοί Kelvin καθώς και ότι το φάσμα της ακτινοβολίας πρέπει να έχει την μορφή φάσματος θερμικής προέλευσης. Και οι δύο προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν περίτρανα και με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια στις αρχές της δεκαετίας του '90 από τα παρατηρησιακά δεδομένα του δορυφορικού παρατηρητηρίου COBE της ΝΑSΑ.

Η γένεση και τα ποσοστά των ελαφρών χημικών στοιχείων.

Στην υπέρπυκνη και υπέρθερμη κατάσταση του πρώιμου Σύμπαντος τα πρωτόνια και νετρόνια, που είναι τα στοιχειώδη σωμάτια από τα οποία αποτελούνται οι πυρήνες των ατόμων όλων των στοιχείων της φύσης, όντας μη συζευγμένα σε άτομα, δημιουργούν τους πυρήνες των ελαφρύτερων στοιχείων της ύλης (Υδρογόνου, Ήλιου, Δευτέριου, Λίθιου). Οι συγκεκριμένες αρχικές αναλογίες αυτών των στοιχείων εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων είναι ο ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος δηλαδή ο ρυθμός ψύξης του, ο λόγος πρωτονίων νετρονίων κ.α. Η θεωρία του "Μεγάλης Έκρηξης" προβλέπει συγκεκριμένες αναλογίες των ελαφρών αυτών στοιχείων, πρόβλεψη που και αυτή έχει επιβεβαιωθεί από τις παρατηρήσεις (...).

Η σημαντικότερη άλλη Κοσμολογική θεωρία διατυπώθηκε το 1948 και είναι αυτή της Σταθεράς Κατάστασης των Hoyle, Bondi & Gold . Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι το Σύμπαν είναι άπειρο, παντού και πάντοτε το ίδιο (στατιστικά), δηλαδή παραμένει αμετάβλητο στο χρόνο, με την μέση πυκνότητα της ύλης να είναι σταθερή. Η διαστολή και σε αυτό το μοντέλο είναι κατά κάποιο τρόπο επιβεβλημένη επειδή σε ένα άπειρο και στατικό Σύμπαν τα φυσικά συστήματα θα έφταναν πολύ σύντομα σε θερμοδυναμική ισορροπία (κάτι που δεν παρατηρείται φυσικά). Το σημαντικότερο πρόβλημα αυτής της θεωρίας είναι ότι υποχρεώνει το Σύμπαν να παράγει νέα ύλη από το μηδέν! Η θεωρία αυτή, πέραν της διαστολής του Σύμπαντος που την δέχεται, απέτυχε εκεί που η θεωρία της Μεγάλης έκρηξης πέτυχε. 
Δηλαδή, αυτή η θεωρία:

- δεν μπορεί να εξηγήσει την ακτινοβολία μικροκυμάτων

- δεν μπορεί να εξηγήσει την δημιουργία αλλά και τα παρατηρούμενα στο Σύμπαν ποσά ελαφρών στοιχείων (αφού δεν υπήρξε σε αυτή τη θεωρία αρχική υπέρθερμη κατάσταση απαραίτητη προϋπόθεση για την πυρηνογένεση),

- και τέλος η γένεση ύλης εκ του μηδενός είναι μια αυθαίρετη παραδοχή που δεν βασίζεται σε κανένα παρατηρησιακό δεδομένο.

Συμπερασματικά από τις πιό πρόσφατες παρατηρήσεις του WMAP, τις μελέτες της κατανομής των γαλαξιών και των σμηνών γαλαξιών στο Σύμπαν και τον υπολογισμό της σταθεράς του Hubble, αποδεικνύεται ότι το Σύμπαν είναι Ευκλείδειο, και έχει ηλικία 13.7 δισεκατομμυρίων χρόνων (με περιθώριο σφάλματος μόλις 1%). Η σύσταση του είναι εντυπωσιακή: μόλις το 4% της μάζας του αποτελείται από βαρυόνια (δηλαδή την ύλη από την οποία είναι φτιαγμένη η Γη και εμείς οι ίδιοι). Το 23% αποτελείται από σκοτεινή ύλη (άγνωστα μέχρι στιγμής σωματίδια που αλληλεπιδρούν μόνο βαρυτικά με την γνωστή μας ύλη), ενώ το υπόλοιπο 73% σχετίζεται με την ενέργεια του κενού (την λεγόμενη Κοσμολογική Σταθερά). Τα παραπάνω αποτελέσματα σημαίνουν ότι το Σύμπαν θα συνεχίσει να διαστέλλεται για πάντα και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό.»

Βλέπουμε πως η θεωρία περί αιώνιου και άπειρου σύμπαντος, όπως το δεχόταν η αρχαία θρησκεία, ή περί σύμπαντος που διαστέλλεται και συστέλεται αιωνίως, παραβιάζει μια ντουζίνα θεμελιώδεις φυσικούς νόμους και επιστημονικές παρατηρήσεις που έγιναν κατά τον 20ο αιώνα. Υπάρχει, βέβαια, και η θεωρία των πολλαπλών συμπάντων, την οποία χρησιμοποιούν οι Νεοπαγανιστές, προκειμένου να αρνηθούν ότι το σύμπαν είναι πεπερασμένο και ότι έχει αρχή. Φυσικά, αποδεχόμενοι αυτήν τη θεωρία έχουν ήδη κάνει ένα βήμα πίσω, και, αντί να δέχονται ένα ενιαίο άπειρο σύμπαν που πάντα υπήρχε, δηλαδή αντί να δέχονται άπειρο χώρο και άπειρο χρόνο, δέχονται πολλά πεπερασμένα σύμπαντα. Η θεωρία αυτή είναι, πρώτον αναπόδεικτη και δεύτερον δεν αλλάζει τίποτε.

Έστω ότι υπάρχουν πολλά πεπερασμένα σύμπαντα. Είτε αυτά θα επικοινωνούν μεταξύ τους είτε όχι (όπως τα δύο μέρη της κλεψύδρας επικοινωνούν μέσω της λεπτής σύραγγας, δια της οποίας μεταφέρεται το υλικό από τη μία στην άλλη). Αν δεν επικοινωνούν, τότε το καθένα είναι απομονωμένο και, σύμφωνα με τον Β' νόμο της θερμοδυναμικής, δεν μπορεί να υπάρχει για πάντα. Εάν πάλι δύο διαφορετικά, μεμονωμένα σύμπαντα επικοινωνούν μεταξύ τους, τακτικώς ή συνέχεια, τότε στην πραγματικότητα είναι σαν να αποτελούν ένα σύμπαν με υλοενέργεια ίση με το άθροισμα των υλοενεργειών των δύο συμπάντων. Οπότε είναι η ίδια περίπτωση με το να έχουμε ένα απομονωμένο και πεπερασμένο σύμπαν. Όσα σύμπαντα και να υπάρχουν, το καθένα από αυτά είναι πεπερασμένο και έχει αναγκαστικά χρονική αρχή, σύμφωνα με το Β' θερμοδυναμικό νόμο. Αν επικοινωνούν όλα, τότε πάλι έχουμε ένα σύμπαν.

Φυσικά, δεν μπορεί να αποδειχθεί αν υπάρχουν άλλα σύμπαντα, ώστε το σύμπαν μας να μπορεί να «δανείζεται» ενέργεια από αυτά και έτσι, η εντροπία του να μην αυξάνεται. Πρέπει να αποδείξουν πρώτον, ότι υπάρχουν άπειρα (κι όχι απλώς «πολλά», αν και αυτό είναι επίσης αδύνατον ν' αποδειχτεί) σύμπαντα, και δεύτερον, ότι αυτά επικοινωνούν μεταξύ τους. Πρέπει να αποδείξουν (με τι επιστημονικές μεθόδους, άραγε;) ότι υπάρχει κάτι έξω από τα όρια (!) του σύμπαντός μας. Εννοείται πως κάτι τέτοιο δεν αποδεικνύεται, διότι, αν βρεθεί πως υπάρχει κάτι στην «άκρη», κάτι πέρα από την «άκρη» του γνωστού σε εμάς σύμπαντος, αυτό απλούστατα θα σημαίνει ότι το σύμπαν μας είναι μεγαλύτερο απ΄ ό,τι νομίζαμε και ότι τα όριά του είναι διαφορετικά (μεγαλύτερα) από αυτά που ώς τώρα γνωρίζαμε, κι όχι ότι υπάρχει ένα δεύτερο σύμπαν έξω από το δικό μας σύμπαν. Φυσικά, οι Νεοπαγανιστές είναι απολύτως ελεύθεροι να προτιμούν την άποψη περί αιωνίων συμπάντων αντί του Άκτιστου Θεού. Όμως, σ' αυτήν την περίπτωση η επιλογή τους είναι αποτέλεσμα πίστης κι όχι επιστημονικής παρατήρησης. Ας αφήσουν κατά μέρους, λοιπόν, την «Επιστήμη».

Τον 19ο αιώνα, εποχή κατά την οποία ο αθεϊσμός έκανε θραύση μεταξύ των διανοουμένων της Δύσης, οι επιστήμες δεν είχαν προοδεύσει πολύ και το σύμπαν θεωρείτο αιώνιο. Τώρα ας ψάξουν άλλες προφάσεις οι Νεοπαγανιστές. Το σύμπαν δεν είναι αιώνιο ούτε άπειρο. Φυσικά, οι «αρχαιολάτρες», με την ψυχολογίστικη ερμηνεία κάθε φυσικομαθηματικής θεωρίας που έχουν, αποδίδουν «εξουσιαστικές σκοπιμότητες» στο Μπίγκ Μπάνγκ ή στο Νεύτωνα ή σε όποια ανακάλυψη δε συμφωνεί με τον αρχαίο Προκρούστη τους (το γουρούνι τα βλέπει όλα γουρουνίσια˙ ο εξουσιαστής βλέπει παντού εξουσιασμούς). Είναι προφανές: όταν κάποιος δεν μπορεί να αντικρούσει τα επιστημονικά επιχειρήματα, τότε ανακαλύπτει, εξουσιασμούς, τερατολογίες και ο,τιδήποτε άλλο, που δήθεν «αποδεικνύει» λανθασμένους τους επιστημονικούς συλλογισμούς. Είναι δύσκολο βέβαια, κάποιος που πιστεύει ότι κάποιοι επί αιώνες κάνουν αστρονομικές και φυσικοχημικές ανακαλύψεις με σκοπό να τον εξαπατήσουν και να τον εξουσιάζουν, να αποδεχτεί την ανακάλυψη ότι το σύμπαν διαστέλλεται αιώνια και θα διαστέλλεται αιώνια, χωρίς να ισχύει η άποψη του Ηράκλειτου περί διαδοχικών διαστολών - συστολών.

Οι Νεοπαγανιστές από τη μία κατηγορούν την Εκκλησία ότι είναι κατά της Γνώσης, κατά της Επιστήμης κ.λ.π., και από την άλλη, όταν η Επιστήμη καταρρίπτει τα κοσμολογικά δόγματα (διότι δόγματα ήταν, άνευ πειραμάτων ή αποδείξεως επιστημονικής) της αρχαίας μυθολογίας, αυτοί να ανακαλύπτουν σκοτεινές συνωμοσίες και εξουσιασμούς και άλλες παρόμοιες αστειότητες. Όποτε τους αρέσει, είναι καλή η Επιστήμη λοιπόν. Όταν δεν τους αρέσει, τότε πρόκειται περί Συνωμοσίας. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πώς οι Νεοπαγανιστές απορρίπτουν τα πορίσματα της Φυσικής και των νεώτερων επιστημών για χάρη της κάθε αντιεπιστημονικής ιδέας που ισχυριζόταν η αρχαία θρησκεία, και ταυτόχρονα να παριστάνουν τους «ορθολογιστές».

Εννοείται πως δεν κατηγορούνται οι Αρχαίοι Έλληνες πρόγονοί μας, οι οποίοι είχαν αυτές τις εσφαλμένες απόψεις περί αιωνιότητας του σύμπαντος και κυκλικότητας του χρόνου. Οι Αρχαίοι Έλληνες ούτε πειράματα έκαναν ούτε και τους νόμους της φυσικής γνώριζαν, ώστε να υποστηρίζουν αυτά που λέει η επιστήμη σήμερα. Τέτοια ήταν η εξέλιξη της επιστήμης τότε˙ αναμενόμενο ήταν να υποστηρίζουν λανθασμένες ερμηνείες. Αλλά το ότι κατανοούμε τους λόγους για την έλλειψη σωστών επιστημονικών απόψεων, δεν σημαίνει πως αποδεχόμαστε ό,τι έλεγαν οι Αρχαίοι. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Οι Νεοπαγανιστές είναι που κατηγορούνται, διότι υποστηρίζουν αρχαιοελληνικές απόψεις οι οποίες έχουν αποδειχθεί οριστικά εσφαλμένες. Στον 21ο αιώνα οι Νεοπαγανιστές αναμασούν τις λαθεμένες απόψεις των Αρχαίων προγόνων μας. Βέβαια, για έναν αρχαιολάτρη οι Αρχαίοι δεν είπαν τίποτε λανθασμένο, και με αυτή τη λογική υβρίζουν και συκοφαντούν οι Νεοπαγανιστές σήμερα ως «ανθέλληνα» όποιον τους υποδεικνύει τα λάθη της αρχαίας θρησκείας.

Είναι άξιο απορίας, πώς πιστεύουν οι «Εθνικοί Ελληνες» ότι το σύμπαν είναι Αιώνιο και Τέλειο (τού αποδίδουν δηλαδή ως σύνολο θεών-ανθρώπων-υλοενέργειας ιδιότητες Θεού, ήτοι τελειότητα, απειρότητα κ.λ.π.) αφού κάποτε, όπως λέει η Επιστήμη, θα καταλήξει σε κατάσταση θερμοδυναμικής ισορροπίας, η οποία είναι μη αναστρέψιμη διαδικασία, καθώς η ενέργεια δεν θα είναι διαθέσιμη. Θα υπάρχει ακριβώς η ίδια με πάντοτε συνολικά ενέργεια, αλλά δεν θα είναι χρησιμοποιήσιμη. Πού είναι λοιπόν η τελειότητα; Και πού η αιωνιότητα ενός συστήματος που τείνει προς το μηδέν; Το σύμπαν-φύση λοιπόν, το οποίο οι Νεοπαγανιστές δέχονται ως «θεό», όχι δεν είναι αγέννητο ή τέλειο ή άφθαρτο, ως Ολότητα. Να διευκρινήσουμε πως δεν εννοούμε σε καμμιά περίπτωση ότι η Επιστήμη αποδεικνύει την ύπαρξη ενός Θεού. Η Επιστήμη εξηγεί το «πώς» και η Πίστη το «γιατί» και μεταξύ τους αλληλοσυμπληρώνονται. Αυτό που αποδεικνύει η Επιστήμη με τις ανακαλύψεις αυτές, είναι ότι η ενάντια στην ιδέα του ενός Άκτιστου Θεού παγανιστική μυθολογία περί «αιώνιου, άφθαρτου σύμπαντος» και «σύμπαντος-θεού» είναι εντελώς λανθασμένη.


Πηγή: Ενάντια στην αρχαιοπληξία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζητηση

Αναγνώστες