Χριστιανόπουλο σε ανάδοχη οικογένεια μουσουλμάνων;

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: Πήραν 5χρονο κορίτσι από τους χριστιανούς γονείς του και το έδωσαν σε ανάδοχη οικογένεια μουσουλμάνων.

 

Μια αρρωστημένη υπόθεση έχει προκύψει στο Tower Hamlets του Λονδίνου με ένα μικρό κορίτσι ηλικίας μόλις 5 που αναγκάζεται να ζήσει σε ανάδοχη οικογένεια μουσουλμάνων οι οποίοι της αφαίρεσαν το χριστιανικό σταυρό της και απαίτησαν να μαθαίνει αραβικά. Οι γυναίκα φορά νικάμπ και μπούρκα.

Το Tower Hamlets έχει το υψηλότερο ποσοστό μουσουλμάνων στην Αγγλία που ξεπερνούν σε αριθμό τους χριστιανούς και έχει περισσότερα από 40 τζαμιά και ισλαμικά κέντρα.

Σε ένα άρθρο που αναφέρουν οι The Times, το κορίτσι ήταν προφανώς τόσο ανήσυχο μετά την εμπειρία αυτή που φώναξε και παρακίνησε τις αρχές να μην την πάνε πάλι πίσω καθώς το άτομο που ορίστηκε να την φροντίζει δεν μιλάει αγγλικά.

Στο κορίτσι επίσης απαγορεύτηκε να τρώει μπέικον και είπε πρόσφατα στη μητέρα της ότι «τα Χριστούγεννα και το Πάσχα είναι ηλίθια» και «οι Ευρωπαίες γυναίκες είναι ηλίθιες και αλκοολικές».

Ένας φίλος της οικογένειας είπε ότι: "Πρόκειται για ένα 5χρονο λευκό κορίτσι. Γεννήθηκε στη χώρα αυτή, μιλάει αγγλικά ως την πρώτη της γλώσσα, αγαπά το ποδόσφαιρο, κατέχει βρετανικό διαβατήριο και βαφτίστηκε σε εκκλησία.

"Έχει ήδη υποστεί το τεράστιο τραύμα του βίαιου διαχωρισμού από την οικογένειά της. Χρειάζεται περιβάλλον στο οποίο θα νιώθει ασφαλές και αγαπημένο. Αντ 'αυτού, είναι παγιδευμένο σε έναν κόσμο όπου τα πάντα τα αισθάνεται ξένα και άγνωστα. Αυτό είναι πολύ τρομακτικό για ένα μικρό παιδί".

Αυτή η τρομακτική κατάσταση εκθέτει τη συνολική αποτυχία της πολυπολιτισμικότητας. Το να βρίσκεται μια μικρή αγγλίδα σε ένα περιβάλλον όπου διδάσκονται οι σκληροπυρηνικές αξίες των Μουσουλμάνων και με φροντιστές που δεν μιλούν μάλιστα τη γλώσσα είναι ένα συγκλονιστικό κατηγορητήριο όχι μόνο για το σύστημα φροντίδας αλλά για την πλήρη έλλειψη «ένταξης» σε περιοχές όπως το Tower Hamlets.

Πηγή: redskywarning.blogspot.gr

Οι τζιχαντιστές του έβγαλαν τα μάτια και τον ακρωτηρίασαν.

Ο πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης Γιαζίζι τέλεσε τρισάγιο στο μνήμα του ιερομάρτυρα π. Fadi Haddad στην Qatana στο κυβερνείο Δαμασκού μετά τη θεία λειτουργία της Κυριακής 27.8.17.

Ο π. Fadi καταγόταν από αυτή την πόλη και μαρτύρησε από τους τζιχαντιστές που ενώ διαμεσολαβούσε για την απελευθέρωση ενός ομήρου γιατρού αιχμαλωτίστηκε βασανίστηκε, ακρωτηρίασαν μέλη του και του έβγαλαν τα μάτια.

Η σωρός του εντοπίστηκε στις 25 Οκτώβρη 2012 στον δρόμο Qatana- Δαμασκού.

 

Πηγή: stoxos.gr

Καταγγέλλουν Συριζαία ότι «πέταξε την εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια»

 

Απίστευτες επιστολές εργαζομένων προς το Μαξίμου - Η διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ Ελένη Γιαννακοπούλου απολύει, βρίζει και τράβηξε τον σταυρό από τον λαιμό υφισταμένης της παραμονές Δεκαπενταύγουστου - Κατηγορείται και για bullying κατά εργαζομένων- Η ίδια αρνείται τις κατηγορίες και μιλά για στοχοποίησηΜε τη δυσφορία που κατά καιρούς εκφράζει η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα για την παρουσία θρησκευτικών συμβόλων στα δημόσια κτίρια ήταν προφανές ότι αργά ή γρήγορα θα εμφανίζονταν και κρούσματα όπως αυτό που αποκαλύπτει σήμερα το «ΘΕΜΑ».

Διευθύνουσα σύμβουλος κρατικού οργανισμού, που εποπτεύεται μάλιστα από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, κατηγορείται από υπαλλήλους της υπηρεσίας στην οποία προΐσταται ότι τους υποχρέωσε να βγάλουν θρησκευτικές εικόνες από τα γραφεία τους, αλλά και τα σταυρουδάκια από τον λαιμό τους, προκαλώντας τεράστια αναστάτωση, αλλά και τις επίσημες καταγγελίες των εργαζομένων, τις οποίες ωστόσο η ίδια αρνείται μετά τον θόρυβο που δημιουργήθηκε. Tο ζήτημα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό και κινδυνεύει να λάβει μορφή επιδημίας στο Δημόσιο από προϊσταμένους δημοσίων υπηρεσιών που θεωρούν ότι πρέπει να ξεκινήσουν «διωγμούς» έναντι των υπαλλήλων που θέλουν να εργάζονται έχοντας ένα εικόνισμα στο γραφείο τους.

Η καταγγελία που αποκαλύπτει σήμερα το «Θέμα» είναι έγγραφη και επίσημη και έχει φτάσει ως το γραφείο του πρωθυπουργού. Εργαζόμενοι στον Εθνικό Οργανισμό Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) κατήγγειλαν στο υπουργείο Παιδείας και σε όλους τους συναρμόδιους φορείς ότι η νέα διευθύνουσα σύμβουλος Ελένη Γιαννακοπούλου έχει ξεκινήσει διωγμούς εναντίον όσων φορούν ή έχουν στους χώρους της εργασίας τους χριστιανικά σύμβολα απαιτώντας την απομάκρυνσή τους.

Τα κείμενα των καταγγελιών σοκάρουν. Η διευθύνουσα του ΕΟΠΠΕΠ κατηγορείται ότι παραμονές Δεκαπενταύγουστου πέταξε εικόνες της Παναγίας στο καλάθι των αχρήστων, ενώ προσπάθησε να αφαιρέσει σταυρό από τον λαιμό υπαλλήλου της ρωτώντας τη: «Θα σε σώσει αυτό που φοράς στο λαιμό σου;». Εφτασε μάλιστα στο σημείο να αποκαλέσει «παπαριές» τις θρησκευτικές εικόνες να και ζητάει από το προσωπικό του Οργανισμού να αποχωριστεί τα θρησκευτικά σύμβολα που έχει εντός του εργασιακού χώρου. Η ίδια, πάντως, όλα αυτά τα αρνείται. Μιλώντας στο «ΘΕΜΑ» κάνει λόγο για ψευδείς κατηγορίες εκ μέρους μερίδας εργαζομένων που έχουν ως στόχο να απαξιώσουν το έργο της που αφορά στην προσπάθεια διοικητικού εξορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας του Οργανισμού.

To χρονικό

Τετάρτη, 9 Αυγούστου. H διευθύνουσα σύμβουλος του ΕΟΠΠΕΠ, Οργανισμού που υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας, Ελένη Γιαννακοπούλου εκδίδει την απόφασή της για μετακίνηση και του γραφείου της προϊσταμένης Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών υπηρεσιών από τον 2ο όροφο του κτιρίου στο ισόγειο, όπως όριζε η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Οργανισμού που είχε ληφθεί στις 27/7.

Η διευθύνουσα σύμβουλος μετακινεί την προϊσταμένη χωρίς την μεταφορά του αρχείου της, όπως αναφέρεται στο περιεχόμενο της καταγγελίας της. Την επόμενη μέρα, Πέμπτη 10 Αυγούστου, η διευθύνουσα σύμβουλος επισκέπτεται το γραφείο Τμήματος/Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών με σκοπό να επιληφθεί της μετακόμισης, όπως αναφέρει στην καταγγελία της η προϊσταμένη της εν λόγω Διεύθυνσης . Σύμφωνα πάντα με το περιεχόμενο της καταγγελίας, φτάνοντας στο γραφείο εργασίας της πρώην προϊσταμένης, η οποία βρισκόταν σε άδεια, άρχισε να ελέγχει τα έγγραφα που βρίσκονταν πάνω στο γραφείο.





«Θα σε σώσει ο σταυρός που φοράς;»

Τα όσα ακολουθούν στο περιεχόμενο της καταγγελίας ακούγονται απίστευτα, αλλά διατυπώνονται επωνύμως και ενυπογράφως από δύο υπαλλήλους:«Τη στιγμή που διαπίστωσε την ύπαρξη της ιερής εικόνας της Παναγίας Θεοτόκου πάνω στο γραφείο της, την άρπαξε και την πέταξε σε καλάθι σκουπιδιών, λέγοντας ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται εικόνες στα γραφεία. Στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το μέρος μου και μόλις διαπίστωσε ότι φέρω σταυρό στο λαιμό μου φώναξε “τι είναι αυτά που φοράς”, άρπαξε τον σταυρό που φορούσα, ρωτώντας με aν νομίζω ότι θα με σώσει αυτό που φορώ. Συνεχίζοντας προχώρησε στο γραφείο εργασίας μου, λέγοντας να μαζέψω τις εικόνες από δω μέσα (τις οποίες αποκάλεσε “παπαριές”) αναφερόμενη στις μικρές εικόνες που έχω πάνω στο γραφείο εργασίας μου, ότι εδώ είναι υπηρεσία και δεν επιτρέπονται».

Σύμφωνα με την καταγγελία της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών, η διευθύνουσα σύμβουλος την απείλησε ότι θα την οδηγήσει στο Δ.Σ. με το ερώτημα της απόλυσης χωρίς να εξηγήσει τον λόγο και ότι «μου το φυλά ως απάντηση στην έκπληξη που της έκανα, διότι της έστειλα έγγραφη διαμαρτυρία κατά της εντολής της να αφήσω τα καθήκοντα της προϊσταμένης και να μεταβώ στο ισόγειο για να αναπληρώνω την υπάλληλο πρωτοκόλλου (μολονότι υπήρχε άλλη κατάλληλη υπάλληλος), γεγονός που συνιστούσε δυσμενή μεταβολή των όρων εργασίας μου».

Και συνεχίζει στην καταγγελία της: «Αυτό που με συγκλόνισε βαθύτατα ήταν η στάση και η εντολή σχετικά με τις ιερές εικόνες και τα θρησκευτικά σύμβολα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης, καθόσον έπληξε το θρησκευτικό μου συναίσθημα. Από καμία διάταξη νόμου ή κανονισμού δεν υποχρεούμαι να αποκρύπτω στον χώρο της εργασίας μου ότι είμαι μέλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ούτε υποχρεούμαι να ανέχομαι μέσα στον χώρο της εργασίας μου την προσβολή ιερών αντικειμένων της Εκκλησίας όπου ανήκω. Εχω το δικαίωμα, όπως κάθε κάτοικος αυτής της χώρας ασχέτως θρησκεύματος, να φέρω πάνω μου θρησκευτικά σύμβολα της πίστης μου και να τα ’χω στη θέση εργασίας μου εφόσον δεν κωλύουν την εκτέλεση των υπηρεσιών μου (τέτοιο ζήτημα άλλωστε ουδείς προϊστάμενος μου έθεσε μέχρι σήμερα). Καμία επίσης ιεραρχική εξουσία δεν χορηγεί σε κανέναν προϊστάμενο το δικαίωμα να καταφέρεται με έργα ή λόγια εναντίον της θρησκευτικής πίστης, να προσβάλει ή να απαγορεύει θρησκευτικά σύμβολα- αντικείμενα που ανήκουν σε οποιονδήποτε εργαζόμενο του Οργανισμού».

«Με αφορμή το ανωτέρω εξαιρετικά οδυνηρό για μένα περιστατικό», καταλήγει στην καταγγελία της προς τον πρόεδρο του Δ.Σ του ΕΟΠΠΕΠ Βασίλη Δαγδιλέλη, τον υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, τον υφυπουργό Δημήτρη Μπαξεβανάκη και τον γενικό γραμματέα Θρησκευμάτων Γιώργο Καλαντζή, «ζητάω να μου απαντήσετε στην παρούσα αίτηση-αναφορά μου αν το Διοικητικό Συμβούλιο συμφωνεί με την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου και αν απαγορεύει στους υπαλλήλους του Οργανισμού να φέρουν θρησκευτικά σύμβολα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, είτε πάνω τους είτε στο γραφείο εργασίας τους».

Η δεύτερη καταγγελία

Οπως ήταν επόμενο, η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Διοικητικών και Οικονομικών Υπηρεσιών ενημέρωσε την υπάλληλο από το γραφείο της οποίας φέρεται να πετάχτηκε η εικόνα της Παναγίας στον κάλαθο των αχρήστων. Η υπάλληλος με επιστολή της διαμαρτυρήθηκε προς τον πρόεδρο Βασίλη Δαγδιλέλη και τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. του Οργανισμού δηλώνοντας «δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί την θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».

Στην επιστολή της με τίτλο «Υπηρεσιακή εντολή αφαίρεσης θρησκευτικών συμβόλων - αντικειμένων ιδιοκτησίας μου από τον χώρο εργασίας μου», αναφέρει επί λέξει: «Ενημερώθηκα από τη συνάδελφό μου στις 10.8.2017 καθώς τελώ σε κανονική άδεια, τόσο για τη ρίψη από τη διευθύνουσα σύμβουλο κ. Ελένη Γιαννακοπούλου στα σκουπίδια την εικόνα της Παναγίας που έχω τοποθετημένη στο γραφείο της εργασίας μου, όσο για την εντολή της διευθύνουσας συμβούλου να μην υπάρχουν ιερές εικόνες στα γραφεία μας, επειδή πρόκειται για δημόσιο οργανισμό. Αισθάνομαι την ανάγκη να εξηγήσω το αυτονόητο, ότι η ιερή εικόνα βρίσκεται πάνω στο γραφείο εργασίας μου, φυσικά δεν εμποδίζει την παροχή υπηρεσιών μου και να δηλώσω ότι αισθάνομαι δικαιολογημένα θιγμένη από το περιστατικό, αλλά και από την υπηρεσιακή αυτή εντολή, η οποία αμφισβητεί τη θρησκευτική μου ελευθερία ως πολίτη και εργαζόμενης».





«Με έχουν στοχοποιήσει»

Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με την κυρία Γιαννακοπούλου ζητώντας την άποψή της σχετικά με τις καταγγελίες των εργαζόμενων του Οργανισμού. Η ίδια έκανε λόγο για «παραμύθια» των εργαζομένων και μας απέστειλε ηλεκτρονικά την επιστολή της προς τον πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. Υποστηρίζει ότι ουδέποτε απαγόρευσε στους εργαζόμενους να φέρουν στο σώμα τους ή να εκθέτουν στα γραφεία τους θρησκευτικά σύμβολα και ισχυρίζεται ότι έχει μπει στο στόχαστρο μεμονωμένων υπαλλήλων, οι οποίοι με τις ενέργειές τους αποσκοπούν στην ανακοπή μιας προσπάθειας διοικητικού ορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας του ΕΟΠΠΕΠ.

Ιδού το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την επιστολή της που έστειλε και στο «ΘΕΜΑ»:
 

«Επιπλέον δηλώνω ότι δεν σχολίασα, ούτε απαγόρευσα σε οποιονδήποτε από τους υπαλλήλους του ΕΟΠΠΕΠ να φέρουν στο σώμα τους ή να εκθέτουν στον χώρο/γραφείο εργασίας τους θρησκευτικά σύμβολα και αυτονόητα σέβομαι απολύτως το δικαίωμα της θρησκευτικής τους έκφρασης με τους τρόπους που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται. Είμαι απολύτως πεισμένη ότι η συγκεκριμένη επιστολή εντάσσεται σε μια σειρά ενεργειών μεμονωμένων υπαλλήλων, οι οποίες κλιμακώνονται καθημερινά (από τη δημοσιοποίηση καταγγελιών για επινοημένα συμβάντα και την επίδοση δικαστικών επιστολών, μέχρι την προσφυγή σε διοικητικά δικαστήρια) με στόχο την ανακοπή προσπάθειας διοικητικού εξορθολογισμού και οικονομικής βιωσιμότητας του ΕΟΠΠΕΠ, η οποία έχει δρομολογηθεί αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου, για την οποία ενημερώνω συστηματικά τον αρμόδιο, για την εποπτεία του Οργανισμού, υφυπουργό κ. Μπαξεβανάκη».

Η κυρία Γιαννακοπούλου ανέφερε ακόμα ότι το Δ.Σ. του ΕΟΠΠΕΠ απέρριψε τους ισχυρισμούς της καταγγέλλουσας υπαλλήλου ως αβάσιμους και ανυποστήρικτους στη συνεδρίασή του στις 24/8/2017 δεσμευόμενη να αποστείλει κι αυτή την απόφαση στην εφημερίδα μας μόλις καθαρογραφεί. Ωστόσο, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, η υπάλληλος που έκανε την καταγγελία δεν εκλήθη από το Δ.Σ ώστε να καταθέσει για το περιστατικό. Στελέχη του Οργανισμού με τα οποία επικοινωνήσαμε τόνισαν ότι το δικαίωμα της ακρόασης είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο και δεν είναι σωστό να λαμβάνεται καμία απόφαση ερήμην του ατόμου που έκανε την αναφορά.





Σύζυγος γ.γ. του Μπαλτά
 

Η κυρία Γιαννακοπούλου υπήρξε μέλος της δημοτικής παράταξης «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» με αρχηγό νυν δήμαρχο Χαλανδρίου Σίμο Ρούσσο. Η εν λόγω δημοτική παράταξη αποτέλεσε πόλο συσπείρωσης ενεργών πολιτών και σε αυτή συμμετείχαν ανένταχτοι αριστεροί, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Σχεδίου Β και των Οικολόγων Πράσινων. Οπως αναφέρεται στο βιογραφικό της νυν διευθύνουσας συμβούλου του ΕΟΠΠΕΠ, η κυρία Γιαννακοπούλου σπούδασε Μαθηματικά στην Αθήνα, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι και διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Από το 1985 εργαζόταν στη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, ενώ παράλληλα ήταν καθηγήτρια και σύμβουλος στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά ως φοιτήτρια στην ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, αργότερα στο ΚΚΕ Εσωτερικού και στη συνέχεια στον Συνασπισμό, ενώ σήμερα είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο σύζυγός της Δημήτρης Χασάπης διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Παιδείας επί Αριστείδη Μπαλτά.

Πολύ σύντομα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της διευθύνουσας συμβούλου και προτού καν συμπληρώσει τρεις μήνες στη θέση της, εργαζόμενοι αλλά και εκπρόσωποι των κοινωνικών εταίρων-μελών του Δ.Σ. καταγγέλλουν ότι έχει διαμορφωθεί εν γένει αρνητικό και αντιπαραγωγικό εργασιακό κλίμα στον ΕΟΠΠΕΠ τόσο μεταξύ των εργαζομένων και της διοίκησης όσο και εντός του Δ.Σ., το οποίο αντίκειται στην εξυπηρέτηση των αναγκών του Οργανισμού και στη διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας του, ώστε να ανταποκρίνεται στους σκοπούς της σύστασης και της λειτουργίας του προς όφελος των πολιτών.

Εχει διαταραχθεί, λένε, η εργασιακή ειρήνη, καθώς η συμπεριφορά της νέας διευθύνουσας συμβούλου, σύμφωνα πάντα με καταγγελίες, οδήγησε υπαλλήλους του ΕΟΠΠΕΠ σε οικειοθελή παραίτηση από θέσεις ευθύνης (Νομική Υπηρεσία, Λογιστήριο και Διοικητικό Τμήμα), ενώ άλλοι εκφοβίζονται και τους ζητείται η παραίτησή τους. Στοχοποιούνται διαρκώς εργαζόμενοι οι οποίοι κατέχουν θέσεις ευθύνης, με στόχο την επαγγελματική και ψυχολογική εξόντωσή τους και εν συνεχεία την αντικατάστασή τους. Από τις αρχές Ιουλίου έχουν καθαιρεθεί μια προϊσταμένη και τρεις ακόμη προϊστάμενοι τμημάτων με ταυτόχρονη υποβάθμισή τους σε απλά στελέχη. Οι εργαζόμενοι που υπέστησαν τη βλαπτική υπηρεσιακή μεταβολή προσέφυγαν στο Διοικητικό Εφετείο, από το οποίο αναμένεται έκδοση απόφασης επί της αίτησης αναστολής της απόφασης της διευθύνουσας συμβούλου. 

 

Πηγή: protothema.gr

Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδικάζει την Ιταλία για τον σταυρό στις σχολικές αίθουσες!

Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαστήριο Ανθρωπινων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) καταδίκασε την Ιταλία για την ύπαρξη σταυρού στις σχολικές αίθουσες.

Ο σταυρός κρίθηκε ότι είναι ενάντια στο δικαίωμα των γονέων να ανατρέφουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους και στο δικαίωμα των μαθητών στην ελευθερία θρησκεύματος.

Eνάγουσα ήταν η Σόλιε Λάουτσι, (Soile Lautsi), μια Ιταλίδα (με Φιλανδικές ρίζες) από το Abano Terme, μία πόλη κοντά στην Βενετία.

Οι αντιδράσεις της ξεκίνησαν το 2001, όταν τα παιδιά της, Ντατάικο και Σάμι Αλμπερτίν, τότε ηλικίας 11 και 13 ετών αντίστοιχα, παρακολουθούσαν μαθήματα στο δημόσιο σχολείο της πόλης. Σε όλες τις τάξεις του σχολείου υπήρχε κρεμασμένος ο Εσταυρωμένος. Η Λάουτσι έκρινε ότι η ύπαρξη σταυρού ήταν αντίθετη με το λαϊκό χαρακτήρα του Κράτους και του σχολείου.

Επικαλέστηκε μάλιστα και μία δικαστική απόφαση που είχε κρίνει την ύπαρξη σταυρού στα εκλογικά κέντρα αντίθετη προς το λαϊκό χαρακτήρα του κράτους.

Στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας η κυβέρνηση υποστήριξε ότι η ύπαρξη σταυρού στις τάξεις είναι λογική, καθώς ο σταυρός δεν είναι μόνο θρησκευτικό σύμβολο, αλλά και «σημαία» της μοναδικής εκκλησίας που αναφέρεται στο ιταλικό Σύνταγμα, σύμβολο του ίδιου του Κράτους.

Ωστόσο, οι δικαστές στο Στρασβούργο έκριναν ότι ο σταυρός μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί από τους μαθητές όλων των ηλικιών ως θρησκευτικό σύμβολο, σύμβολο που μπορεί να ενοχλήσει μαθητές άλλων θρησκευμάτων ή άθεους. Επεδίκασε μάλιστα το ποσό των 5.000 ευρώ στην ενάγουσα για ηθική βλάβη.

Η Ιταλίδα υπουργός Παιδείας κατεφέρθηκε εναντίον της «ιδεολογικής» απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. «Η ύπαρξη σταυρού στις σχολικές αίθουσες δεν σημαίνει προσκόληση στον καθολικισμό, αλλά είναι ένα σύμβολο της παράδοσής μας» δήλωσε η υπουργός σύμφωνα με το πρακτορείο Ansa.

Ο Ιταλός Υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης, Claudio Scajola, (φωτο), δήλωσε ότι η απόφαση αυτή αποτελεί βίαιη επίθεση κατά των αισθημάτων του Ιταλικού λαού και η κυβέρνηση σκοπεύει να ασκήσει έφεση.

Ο εκπρόσωπος του Βατικανού αιδ. Federico Lombardi δήλωσε ο σταυρός αποτελεί ένα θεμελιώδες σύμβολο της σημασίας των θρησκευτικών αξιών στην ιταλική ιστορία και τον πολιτισμό και ένα σύμβολο ενότητας και αγκαλιάσματος για όλη την ανθρωπότητα – και όχι σημείο αποκλεισμού.

Είπε επίσης ότι ένα ευρωπαϊκό δικαστήριο δεν είχε κανένα δικαίωμα παρέμβασης σε μια τόσο βαθιά ιταλική υπόθεση και είπε ότι "φαίνεται ότι το δικαστήριο ήθελε να αγνοήσει τον ρόλο του χριστιανισμού στη διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής ταυτότητας, ρόλος ο οποίος ήταν και εξακολουθεί να είναι απαραίτητος."

"Η θρησκεία έχει μια πολύτιμη συμβολή στη διαμόρφωση και την ηθική ανάπτυξη των ανθρώπων και είναι βασικό στοιχείο του πολιτισμού μας", δήλωσε. «Κάνουμε λάθος και μυωπάζουμε να προσπαθούμε να την αποκλείσουμε από την εκπαίδευση."

Ο Εσταυρωμένος είναι συνηθισμένος στα ιταλικά δημόσια σχολεία, καθώς και στις δικαστικές αίθουσες. Περιστασιακά, έχουν προκύψει διάφορες νομικές υποθέσεις για το θέμα του σταυρού. Σε μία γνωστή υπόθεση, ένας μουσουλμάνος ακτιβιστής κατέφυγε στα δικαστήρια αμφισβητώντας τη νομιμότητα του Εσταυρωμένου στο δημοτικό σχολείο του γιου του στην πόλη Ofena, περίπου 145 χιλιόμετρα (90 μίλια) ανατολικά της Ρώμης.

Πρόκειται για τον Abel Smith, (φωτο επάνω) ο οποίος μεγάλωσε στην Αίγυπτο από Ιταλό πατέρα, με σκωτσέζικες ρίζες και Αιγύπτια μητέρα. Ο Smith είχε την άποψη ότι ο εσταυρωμένος μπορεί να «φοβίσει τα παιδιά καθώς δείχνει ένα πτώμα…!!!». (Βλέπε άρθρο του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ).

Αν και τελικά έχασε την δίκη, η υπόθεση ήταν η πρώτη μάχη ενός «πολέμου» που διεξάγεται στην Ευρώπη, για το αν θα πρέπει να υπάρχουν οποιαδήποτε θρησκευτικά σύμβολα στις αίθουσες διδασκαλίας και σε άλλους δημόσιους χώρους.

Πιο πρόσφατη είναι η περίπτωση, πάλι στην Ιταλία, ενός δικαστή, ο οποίος αρνήθηκε να δικάσει, επειδή υπήρχε ο Εσταυρωμένος στην αίθουσα του δικαστηρίου, ο οποίος τελικά διατάχθηκε να δικάσει.

Πηγές:

http://www.in.gr/
http://www.npr.org/
http://news.yahoo.com/

Υπενθυμίζω ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης, το 2007 υιοθέτησε μία έκθεση, που επικυρώθηκε από τη γενική συνέλευση (με 48 ψήφους υπέρ, 25 κατά και 3 αποχές) η οποία προτείνει να απαγορευτεί στα σχολεία η διδασκαλία της Θεωρίας της Δημιουργίας (ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από τον Θεό - creationism), καθώς αποτελεί μία μορφή 'θρησκευτικού εξτρεμισμού' και συνιστά απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα!!! Αποκλειστικά και μόνο θα πρέπει να διδάσκεται στους μαθητές η θεωρία του Δαρβίνου!

Στην Samantha Devine, (φωτο) 13 χρονών, χριστιανή Ρωμαιοκαθολική, της απαγορεύτηκε να φοράει ένα σταυρουδάκι στο λαιμό της μέσα στην τάξη... Ο διωγμός που έρχεται θα έχει άλλη μορφή. Εσύ απλώς άλλαξε πλευρό...

Και έρχεται τώρα αυτή η απίστευτη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. (βρε, τι ευαισθησία είναι αυτή και τι σκληρός αγώνας γίνεται για αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Απ’ ότι φαίνεται, βέβαια, οι χριστιανοί στερούνται δικαιωμάτων. Τι να κάνουμε, δεν φτάνουν για όλους. Εν τω μεταξύ, προσεχώς θα στερηθούν και την ιδιότητα του ανθρώπου. Και θα τελειώσει το πανηγύρι).

Η απόφαση είναι σίγουρο ότι θα ανοίξει την όρεξη σε πολλούς στην Ευρώπη και στην πατρίδα μας.

Ήδη πολλούς «ευαίσθητους», «καταπιεσμένους» και «προσβεβλημένους» τους «έχει κόψει η πείνα».

Ελάτε λοιπόν αδηφάγα πλάσματα! Ορμάτε!

Έξω από τις αίθουσες ο Σταυρός!

Έξω και οι μαθητές που θα τολμήσουν να φορέσουν σταυρό!

Έξω και η σημαία που έχει πάνω της τον «μισητό» σταυρό! Αυτή κι αν προσβάλει!

Έξω και οι αφίσες με τους ήρωες του ’21. Οι οποίοι σημειωτέον, πολέμησαν υπό την σημαία του Σταυρού! Αυτό και είναι προσβολή!!

Σαν δεν ντρέπονται!!

Η επόμενη απόφαση να διατάξει πάραυτα την κατάργηση του σταυρού από τις σημαίες όλων των Ευρωπαϊκών κρατών που τολμάνε να μας θυμίζουν τον Μεσαίωνα!

Μ. Βρετανία, Σουηδία, Φιλανδία, Νορβηγία, Δανία και Ελλάδα, να συμμορφωθούν αμέσως!

Προτεινόμενο σύμβολο σημαίας αυτό πάνω:

Και προτεινόμενη κοινή ευρωπαική σημαία (για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο) αυτή κάτω:

Πηγή: redskywarning.blogspot.gr

Ρώσος ιερέας βοηθά πόρνες να βελτιώσουν τη ζωή τους

 

 

Ο Ηγούμενος Yevstafy (Zhakov), εφημέριος της Εκκλησίας της Γεννήσεως του Ιωάννη του Βαπτιστή στο Φρούριο Oreshek της Shlisselburg, στην περιφέρεια της Αγίας Πετρούπολης, φροντίζει τους ανθρώπους του δρόμου.

Συνάντησε ένα κορίτσι στον δρόμο. Σταμάτησε το αυτοκίνητο του ιερέα και θέλησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Σε αντάλλαγμα ο πατέρας Yevstafy προσέφερε την βοήθειά του, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας ‘Moskovsky Komsomolets’ την Τρίτη.

Στην αρρχή, δίνει στα κορίτσια εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι με 5-7 χιλιάδες ρούβλια για να μπορέσουν να αγοράσουν οι ίδιες την τροφή τους ακόμη και κάποια αξιοπρεπή ρούχα. Στη συνέχεια προσπαθεί να αναπτύξει το καλό γούστο τους και τα βγάζει έξω για να κοινωνικοποιηθούν.

"Είναι πολύ σημαντικό, αλλιώς μια κοπέλα που νομίζει ότι έχει πέσει χαμηλά και νιώθει ντροπιασμένη, δεν είναι σε θέση να αυξήσει τον αυτοσεβασμό της. Όταν νιώθει ότι αντιμετωπίζεται με σεβασμό, όπως ένα φυσιολογικό άτομο, τότε ξεκινά ελπίζοντας για μια καλύτερη ζωή", εξηγεί ο πατέρας Yevstafy.

Βγάζει έξω τα κορίτσια και τα πηγαίνει σε καφέ-τέχνης, εκθέσεις και μουσεία και ακόμη και σε βραδιές όπερας και τις βοηθά να ξεκινήσουν να μορφώνονται.

Βοήθησε ένα κορίτσι να αγοράσει ένα δωμάτιο-διαμέρισμα οποίο τελικά πωλήθηκε και μετακόμισε σε ένα διαμέρισμα στο Gatchina, στην Περιφέρεια του Λένινγκραντ. Τώρα εργάζεται σαν πωλήτρια και έχει οικογένεια. Βοήθησε, επίσης, ένα άλλο κορίτσι να εισέλθei στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας και Σχεδίασης της Αγίας Πετρούπολης. Μετά την αποφοίτησή της παντρεύτηκε με επιτυχία και γέννησε ένα γιο.

 

Πηγή: redskywarning.blogspot.gr

Ιδιοκτήτες μαύρων σκλάβων ήταν και μαύροι;

Ήξερες ότι στην Αμερική ιδιοκτήτες μαύρων σκλάβων ήταν και μαύροι; Όχι; Δεν εκπλήσσομαι.

Αυτό το οποίο έχουν διδαχθεί όλοι είναι ότι ΜΟΝΟ οι λευκοί Αμερικανοί είχαν στην ιδιοκτησία τους μαύρους σκλάβους. Η αλήθεια όμως που οι λίμπεραλ ιστορικοί κρύβουν προσεκτικά από το ευρύ κοινό, (προκειμένου να του εμφυτεύουν άφοβα το τσιπάκι της λευκής ενοχής) είναι ότι υπήρχαν δεκάδες χιλιάδες μαύροι ιδιοκτήτες σκλάβων στην πρώιμη Αμερική.

 
Ένας από τους πρώτους ιδιοκτήτες σκλάβων στις αμερικανικές αποικίες ήταν ένας μαύρος άνδρας με το όνομα Anthony Johnson. Ο ιδιοκτήτης σκλάβων της Βιρτζίνια από την Αγκόλα της Αφρικής, είχε στην ιδιοκτησία του τόσο μαύρους όσο και λευκούς σκλάβους. Ο Johnson στην πραγματικότητα, βοήθησε να εγκαινιασθεί το αμερικανικό δουλεμπόριο, αναγκάζοντας τις αρχές να ορίσουν νόμιμα το νόημα της "δουλείας" (“slave ownership”). [διάβασε αναλυτικά: Ο πρώτος ιδιοκτήτης σκλάβων στην Αμερική ήταν ένας μαύρος!]

Το 1830, μόνο στον Βαθύ Νότο (Deep South), περίπου 8.000 σκλάβοι ανήκαν σε περίπου 1.500 μαύρους ιδιοκτήτες σκλάβων (περίπου πέντε δούλοι ανά ιδιοκτήτη). Ένα άλλο παράδειγμα προέρχεται από το Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας, όπου μεταξύ των ετών 1820 και 1840, το 75% των ελεύθερων μαύρων της πόλης διέθεταν δούλους! Επιπλέον, ένα εκπληκτικό 25 τοις εκατό όλων των ελεύθερων Αμερικανών μαύρων είχαν στην ιδιοκτησία τους σκλάβους και στο Νότο και στον Βορρά.

Αυτά περιλαμβάνουν άτομα όπως ο Justus Angel και η Mistress L. Horry, της Colleton District, της Νότιας Καρολίνας, που ο καθένας είχε στην ιδιοκτησία του 84 σκλάβους το 1830. Στην πραγματικότητα, το 1830 ένα τέταρτο των ελεύθερων νέγρων ιδιοκτητών σκλάβων στη Νότια Καρολίνα είχε στην ιδιοκτησία του 10 ή περισσότερους σκλάβους. Οκτώ κατείχαν 30 ή περισσότερους. 

 

 

Το γεγονός είναι ότι ένας μεγάλος αριθμός ελεύθερων νέγρων είχε στην ιδιοκτησία του μαύρους σκλάβους. Στην πραγματικότητα, σε αριθμούς δυσανάλογους προς την εκπροσώπησή τους στην αμερικάνικη κοινωνία γενικότερα. Το 1860, μόνο μια μικρή μειοψηφία λευκών ήταν ιδιοκτήτες σκλάβων. Σύμφωνα με την αναφορά απογραφής των Η.Π.Α. για το τελευταίο αυτό έτος πριν από τον «εμφύλιο» πόλεμο, υπήρχαν σχεδόν 27 εκατομμύρια λευκοί στη χώρα. Περίπου οκτώ εκατομμύρια από αυτούς ζούσαν στις δουλοκτητικές πολιτείες.

Η απογραφή κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν λιγότεροι από 385.000 άτομα που είχαν στην ιδιοκτησία τους σκλάβους. Ακόμα και αν όλοι οι ιδιοκτήτες σκλάβων ήταν λευκοί, αυτό θα ανερχόταν μόνο στο 1,4% του συνολικού αριθμού των λευκών στη χώρα (ή 4,8% των Νότιων λευκών που κατείχαν έναν ή περισσότερους σκλάβους).

Στην εντελώς σπάνια περίπτωση που κάποιο βιβλίο ιστορίας θα αναγνωρίσει την ιδιοκτησία δούλων από ελεύθερους νέγρους, η αιτιολόγηση που δίνεται είναι ότι οι μαύροι ιδιοκτήτες ήταν απλώς άτομα που αγόραζαν την ελευθερία ενός συζύγου ή ενός παιδιού από έναν λευκό ιδιοκτήτη σκλάβων γιατί δεν ήταν σε θέση να τους διεκδικήσουν νόμιμα. Αν και αυτό συνέβαινε πράγματι κατά καιρούς, είναι μια ψευδή εκδοχή της πλειονότητας των περιπτώσεων, η οποία ξεσκεπάζεται από τα αρχεία της περιόδου για τους μαύρους που διέθεταν τους σκλάβους.

 

 

Σύμφωνα με τις εκθέσεις των ομοσπονδιακών απογραφών, στις 1 Ιουνίου 1860, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν σχεδόν 4,5 εκατομμύρια νέγροι, με λιγότερους από τέσσερα εκατομμύρια από αυτούς να ζουν στις πολιτείες της Νότιας Σκωτίας. Από τους μαύρους που κατοικούσαν στο Νότο, 261.988 δεν ήταν δούλοι. Από τον αριθμό αυτό, οι 10.689 ζούσαν στη Νέα Ορλεάνη. Ο κορυφαίος αφροαμερικανός ιστορικός της χώρας, καθηγητής του πανεπιστημίου Duke, John Hope Franklin (φώτο), καταγράφει ότι στη Νέα Ορλεάνη πάνω από 3.000 ελεύθεροι νέγροι κατείχαν σκλάβους ή με άλλα λόγια το 28% των ελεύθερων νέγρων στην πόλη αυτή.

Για να επιστρέψουμε στα στοιχεία της απογραφής που αναφέρθηκαν παραπάνω, αυτό το 28% είναι σίγουρα εντυπωσιακό σε σύγκριση με λιγότερο από το 1,4% όλων των λευκών Αμερικάνων και λιγότερο από το 4,8% των λευκών Νότιων. Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι, όταν ελευθερώνονταν, οι μαύροι, γίνονταν, δυσανάλογα, ιδιοκτήτες σκλάβων.

Η πλειοψηφία των ιδιοκτητών σκλάβων, λευκοί και μαύροι, διέθετε μόνο έναν έως πέντε σκλάβους. Τις περισσότερες φορές και αντίθετα με τον ενάμισι αιώνα χονδρής προπαγάνδας, οι μαύροι και λευκοί ιδιοκτήτες δούλων ζούσαν, δούλευαν και έτρωγαν δίπλα – δίπλα με τους δούλους τους. Βρίσκονταν συνέχεια μαζί είτε στο σπίτι, είτε στο χώρο εργασίας. Τα λίγα άτομα που είχαν στην ιδιοκτησία τους 50 ή περισσότερους σκλάβους περιορίστηκαν σε ένα ποσοστό της τάξης του ένα τοις εκατό και ονομάζονταν μεγιστάνες δούλων (slave magnates).

Το 1860 υπήρχαν τουλάχιστον έξι νέγροι στη Λουιζιάνα που κατείχαν 65 ή περισσότερους σκλάβους. Ο μεγαλύτερος αριθμός 152 σκλάβων ανήκε στη χήρα C. Richards και στο γιο της P.C. Richards, ο οποίος ήταν ιδιοκτήτης μεγάλης φυτείας ζαχαροκάλαμου. Ένας άλλος μεγαλο-ιδιοκτήτης της Λουιζιάνα, με περισσότερους από 100 σκλάβους, ήταν ο Antoine Dubuclet, καλλιεργητής ζάχαρης, του οποίου η περιουσία εκτιμάτο (σε δολάρια του 1860) σε 264.000 δολάρια. Εκείνο το έτος, ο μέσος πλούτος των νότιων λευκών ανδρών ήταν 3.978 δολάρια.

Το 1860 ο (μαύρος) William Ellison ήταν ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης σκλάβων της Νότιας Καρολίνας. Στο βιβλίο “Black Masters. A Free Family of Color in the Old South”, οι συγγραφείς Michael P. Johnson και James L. Roak γράφουν μια συμπαθητική περιγραφή της ζωής του Ellison. Από τη γέννηση του Ellison ως σκλάβου μέχρι το θάνατό του στα 71 του χρόνια, οι συγγραφείς προσπαθούν να δώσουν μια δικαιολογία, βασισμένη στη δική τους εικασία, στο γιατί ένας πρώην σκλάβος έγινε μεγιστάνας ιδιοκτήτης σκλάβων.

 

Πλούσιοι μαύροι αγόραζαν, πωλούσαν και εκμεταλλεύονταν μαύρους σκλάβους για κέρδος, όπως και οι λευκοί ιδιοκτήτες σκλάβων. Η γνωστή Anna Kingsley, η οποία ξεκίνησε τη ζωή της ως σκλάβα στην πατρίδα της στην Αφρική, κατέληξε να είναι στο Τζάκσονβιλ της Florida από τους πρώτους μαύρους ιδιοκτήτες φυτειών και σκλάβων της Αμερικής.

Κάποιοι, όπως οι Αφροαμερικανοί Metoyers, μια οικογένεια που ήταν κατά της χειραφέτησης των μαύρων από τη Λουιζιάνα, είχαν στην ιδιοκτησία τους τεράστιους αριθμούς μαύρων σκλάβων. Συγκεκριμένα 400. Με αξία περίπου 1.500 δολάρια ανά κεφάλι, οι σκλάβοι τους άξιζαν συνολικά 600.000 δολάρια της εποχής ή 20.000.000 δολάρια με την σημερινή αξία. Αυτό έκανε τους Metoyers να είναι μεταξύ των πλουσιότερων ανθρώπων στις ΗΠΑ, μαύρων ή λευκών. Η Συνομοσπονδιακή στρατιωτική μονάδα της Λουιζιάνα, «οι Φρουροί του Augustin», που αποτελούνταν μόνο από μαύρους στρατιώτες, ονομάστηκε από τον πατριάρχη της οικογένειας Augustin Metoyer. 

 

 

Η ιδιοκτησία μαύρων σκλάβων ήταν επίσης κοινή μεταξύ των Ινδιάνων του 19ου αιώνα, οι οποίοι αγόραζαν και πωλούσαν αφρικανούς σκλάβους μαζί με τους μαύρους και τους λευκούς ιδιοκτήτες σκλάβων. Πράγματι, ένας από τους πολλούς λόγους που τόσοι πολλοί Ινδιάνοι πολέμησαν στο πλευρό των Νοτίων ήταν ότι τους είχαν υποσχεθεί ότι ο Νόμος για τους φυγάδες σκλάβους θα επεκτεινόταν και στην Ινδική Επικράτεια, καθιστώντας νόμιμη την απαίτηση να επιστρέψουν οι σκλάβοι που το είχαν σκάσει στους αρχικούς Ινδιάνους ιδιοκτήτες τους.

 

Ενώ ο μέσος λευκός ιδιοκτήτης σκλάβων είχε στην ιδιοκτησία του πέντε ή λιγότερους σκλάβους (συχνά μόνο ένα ή δύο), ο μέσος Ινδιάνος ιδιοκτήτης σκλάβων είχε έξι. Ένας Ινδιάνος της φυλής Choctaw είχε στην ιδιοκτησία του 227.

Και πάλι, ήταν μη λευκοί ιδιοκτήτες σκλάβων που κατείχαν περισσότερους αριθμητικά σκλάβους, όχι λευκοί.

 

Πηγή: redskywarning.blogspot.gr

Καταδικάστηκε ποτέ η αίρεση του Παπισμού από Σύνοδο;

Μέσα στο πλήθος των άστατων κραυγών που προσπαθούν απεγνωσμένα με πομπώδη φληναφήματα να υποστηρίξουν τον Οικουμενισμό ακούγεται το ανεδαφικό επιχείρημα ότι ο Παπισμός δεν έχει καταδικασθεί από Σύνοδο (!;). Όσοι το υποστηρίζουν αυτό εννοείται πως δεν κατέχουν τίποτε από θεολογία αλλά συνάμα αγνοούν και πλήρως την ιστορική πραγματικότητα.

 

Ως απάντηση δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από την καταπληκτική μελέτη του Μακαριστού Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου που είχε εκπονήσει κατά την περίοδο των αδίστακτων ανοιγμάτων προς τον Παπισμό του Πατριάρχου Αθηναγόρα. Ο Μητροπολίτης αναφέρει μια λίστα Ιερών Συνόδων που κατεδίκασαν των Παπισμό και τις πλάνες του. Επίσης και ονόματα Αγίων που θεωρούσαν ξεκάθαρα τον Παπισμό ως Αίρεση (φυσικά δεν υπήρξε ποτέ κάποιος Άγιος που να μην ήταν σύμφωνος ως προς αυτό).
 

...Είναι λοιπόν «κατεγνωσμέναι» παρά Συνόδων ή Πατέρων αι αιρετικαί διδασκαλίαι της Δύσεως;
Άς ίδωμεν:
 

-Η μεγάλη Σύνοδος του 879 εν Κωνσταντινουπόλει, η υπό πολλών θεωρουμένη ως Ογδόη Οικουμενική, δεχθείσα το Σύμβολον άνευ της προσθήκης του Φιλιόκβε, εδογμάτισε: «Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν. Τους ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τω αναθέματι καθυποβάλλομεν. Ει τις παρά τούτο το ιερον Σύμβολον τολμήσειεν έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν και όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος. Εί τις τοίνυν, εις τούτο απονοίας ελάσας, τολμήσειεν έτερον εκθέσθαι Σύμβολον και όρον ονομάσαι ή προσθήκην ή αφαίρεσιν εν τω παραδεδομένω ημίν παρά της αγίας και οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι, ανάθεμα έστω! » (αυτόθι, σελ. 263-264).
 

Ιδού, λοιπόν, βαρυτάτη, επισημοτάτη, πανηγυρικωτάτη και σχεδόν Οικουμενικού χαρακτήρος καταδίκη του αιρετικού και βλασφήμου Φιλιόκβε!
 

-Ότε ο Πάπας Ρώμης Σέργιος ο Δ΄εχρησιμοποίησε το Σύμβολον μετά της προσθήκης του Φιλιόκβε (1009), ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σέργιος.., μετ' άπόφασιν Συνόδου, διέγραψε το όνομα του μνημονευθέντος Ρώμης Σεργίου εκ των διπτύχων της Ανατολικής Εκκλησίας, έκτοτε δε μέχρι σήμερον ουδέν παπικόν όνομα ετέθη εν αυτοίς» (Βασ. Στεφανίδου, Εκκλησιαστική Ιστορία, εκδ. α΄, σελ. 344).
 

Τα ονόματα των Προκαθημένων Εκκλησιών δεν διαγράφονται βεβαίως δια «τοπικά έθιμα», αλλα δι αιρέσεις!
 

-Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασε και η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του 1054, οπότε εγένετο και το οριστικόν Σχίσμα, αποκαλέσασα ειδικώς το «Φιλιόκβε», όχι «τοπικόν έθιμον», αλλά «βλάσφημον δόγμα» (αυτόθι,σελ.344).
 

-Τας Λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασαν και αι με τον Ησυχασμόν ασχοληθείσαι Σύνοδοι του 1341, του 1347 και του 1351.
 

Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1440, Σύνοδος εν Ρωσία κατά το 1441, Σύνοδος εν Ιεροσολύμοις κατά το 1443, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1450, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1484, κατεδίκασαν και απεκήρυξαν την ψευδοσύνοδον της Φλωρεντίας, η οποία είχε δεχθή την «ένωσιν»επί ψευδούς και ασυστάτου βάσεως, ήτοι μη θεωρήσασα ως αιρέσεις τας καινοτομίας της Δύσεως.
 

-Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1722 καταδικάζει «της Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα» και αποφαίνεται ότι οι Λατίνοι δι αύτών «εξαπατώσι τους απλουστέρους, ευγάνοντές τους από τα ευσεβή Δόγματα της του Χριστού Εκκλησίας και σύροντές τους αθλίως εις τον βυθόν της απωλείας».(αυτόθι,το. Β΄,σελ. 823-824).
 

-Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1727 αποκηρύσει τας ετεροδιδασκαλίας των Λατίνων, παλαιάς τε και νέας και χαρακτηρίζει ταύτας» λήρον μακρόν και Κολακείας ψυχοβλαβούς εφευρέματα και ηπατημένης διανοίας γεννήματα» (αυτόθι, σελ.867).
 

-Σύνοδος εν Κωσταντινουπόλει κατά το 1838 καταδικάζει δριμύτατα τας ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως «βλασφημίας κατά της Ευαγγελικής αληθείας», ως «εωσφορικήν πλάνην», ως «απομάκρυνσιν από του Θεού και της αμώμου και αδόλου Πίστεως του Ιησού Χριστού» κ.λ.π.(αυτόθι,σελ.896,902).
 

-Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1848 καταδικάζει τον Παπισμόν ως αίρεσιν! «Τούτων των πλατυνθεισών, κρίμασιν οίς οίδε Κύριος, επί μέγα μέρος της Οικουμένης αιρέσεων, ήν ποτε ο Αρειανισμός, έστι δε την σήμερον και ο Παπισμός», όν χαρακτηρίζει ωςανατρέποντα πάσας τας Οικουμενικάς Συνόδους δια των πλανών του!(Αυτόθι, σελ.906).
 

-Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1895 καταδικάζει τας ετεροδιδασκαλίας του Παπισμού, ως «φρονήματα υπερφιάλου αλαζονείας», ως «καινοτομίας αθέσμους και αντιευαγγελικάς»,ως «ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς αναγομένας εις τα θεοπαράδοτα της Πίστεως Δόγματα, ως «αντιευαγγελικάς και παναθέσμους», ως «σπουδαίας και ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς», της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Εκκλησιαστικών Πατέρων και της παρερμηνείας της τε Αγίας Γραφής και των Ορων των Αγίων Συνόδων», και επάγεται: «Διό και δικαίως απεκηρύχθη και αποκηρύσσεται, εφ όσον αν εμμένη εν τη πλάνη αυτού»(αυτόθι, σελ.933,935,936,938,942).
 

Ερωτώμαι: Έπρεπε ο Πατριάρχης να ηρώτα προηγουμένως εμέ αν ενέκρινον τα διάφορα διαβήματά του; Βεβαίως όχι! Ποίος ειμαι εγώ ώστε να με ερωτήση ο Πατριάρχης; Θα ήτο τραγική δι έμέ τοιαύτη αξίωσις! Είχον όμως μίαν αξίωσιν. Να ερωτήση τας Συνόδους του 867, του 879, του 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895, να ερωτήση τους αγίους Πατέρας και τους σοφούς Διδασκάλους της Εκκλησίας, να ερωτήση τον άγιον Φώτιον, τον ιερόν Θεοφύλακτον, τον άγιον Γρηγόριον Παλαμάν, Συμεών τον Θεσσαλονίκης, τον άγιον Μάρκον Ευγενικόν, τον Ευγένιον Βούλγαρην, τον Νικηφόρον Θεοτόκην, τον άγιον Νικόδημον, τον άγιον Νεκτάριον και λοιπούς και λοιπούς και λοιπούς, να ερωτήση, πολλώ μάλλον, τας σεπτάς και θεοκινήτους Οικουμενικάς Συνόδους, αι οποίαι δια των αγίων και ιερών Κανόνων των απαγορεύουν, επί ποινή καθαιρέσεως, πάσαν συμπροσευχήν μετά αιρετικών, σχισματικών ή και ακοινωνήτων και αν όλοι αυτοί ενέκρινον τα διαβήματά του, τας δηλώσεις του, τας συμπροσευχάς του, τους εν γένει τρόπους του, τότε μάλιστα!
 

Ουδείς θα είχε δικαίωμα να διαφωνήση, ουδείς να διαμαρτυρηθή, ουδείς να εμποδίση. Όταν όμως ο Παναγιώτατος ενεργή αντιθέτως προς Συνόδους, προς Πατέρας, προς Κανόνας, ως εάν πάντες αυτοί να μη είχον αληθινήν αγάπην και να μη ενδιεφέροντο διακαώς δια την πλήρωσιν του αιτήματος του Κυρίου «ινα πάντες έν ώσιν», αλλά να ήσαν πλήρεις μίσους και αδιαφορίας, τότε και ημείς δικαιούμεθα (δικαιούμεθα ή υποχρεούμεθα, εκόντες άκοντες;) να ενεργήσωμεν αντιθέτως προς τον Παναγιώτατον!
 

Δι' ημάς υπέρ πάντα Πατριάρχην κείνται οι άγιοι Πατέρες, αι σεπταί Σύνοδοι, οι ιεροί Κανόνες. Και, ευρισκόμενοι τυχόν προ θλιβερών διλημμάτων υπακοής...

 

Πηγή: Ακτίνες

Σαν σήμερα...

Τρεις ημέρες μετά το εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου και τις εκδηλώσεις στην Παναγία Σουμελά, τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου του Πόντου με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Τραπεζούντος Χρύσανθο, μετέβησαν στο Βατούμ του Καυκάσου για να εξετάσουν κρίσιμα εθνικά θέματα του Πόντου.

Η Συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου έγινε στις 19 Αυγούστου 1920 μετά τα δραματικά γεγονότα στην περιοχή του Πόντου, κυρίως στην Κερασούντα, αλλά και με κύριο θέμα την αντιμετώπιση των προσφύγων στη Ρωσία.

Το Εθνικό Συμβούλιο εξουσιοδότησε τριμελή επιτροπή από τους Λεωνίδα Ιασωνίδη, Βασίλειο Ιωαννίδη και Θεμ. Καζαντζόγλου να μεταβεί στην Αθήνα, να συναντήσει τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και να του θέσει υπόψη τα κρίσιμα αυτά ζητήματα.

Μετά τη δίωρη ακρόαση που είχαν εκδόθηκε το ακόλουθο ανακοινωθέν:

«Αξιοθέντες διώρου ακροάσεως παρά τω κ. Βενιζέλω εξεθέσαμεν λεπτομερώς παρούσαν κατάστασιν τρομοκρατουμένου Πόντου, ιδιαιτέρως δε κατάστασιν προσφύγων Ρωσίας. Υπεδείξαμεν μέτρα κατάλληλα και ανάγκην αμέσου αυτών εφαρμογής. Μετά σοβαράν συζητησιν επεφυλάχθη απαντήσαι λίαν προσεχώς, διαβεβαιώσας αμέριστον αυτού ενδιαφέρον υπέρ Πόντου»

Εκτός από τον Ελευθέριο Βενιζέλο η Επιτροπή είδε τον Πρόεδρο της Βουλής και τους υπουργούς Εξωτερικών και Περιθάλψεως, στους οποίους εξέθεσε τα δεινοπαθήματα των πληθυσμών του Πόντου.

Εζήτησε από αυτούς την ταχεία ενέργεια της κυβερνήσεως όπως περισωθεί ο απειλούμενος ελληνισμός. Παράλληλα η Επιτροπή επισκέφθηκε και ενημέρωσε τους πρεσβευτές των Δυνάμεων και όλοι έδωσαν διαβεβαιώσεις ότι «λίαν προσεχώς θα προστατευθή καταλλήλως ο ελληνικός πληθυσμός του Πόντου».

Σημειωτέον, ότι εκείνες τις μέρες πολλοί Έλληνες της Κερασούντας οδηγήθηκαν από τους Τσέτες βιαίως εκτός της πόλεως και εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους, ενώ ο Τοπάλ Οσμάν συνέλαβε περί τους 150 προκρίτους ομογενείς μας της κοινότητος Κερασούντος και τους μετέφερε στην ενδοχώρα χωρίς να γνωρίζει κανείς την τύχη τους.

Στον προεστό Γεώργιο Βαλαβάνη, που τόλμησε να διαμαρτυρηθεί, του έκοψαν τη γλώσσα, τα χέρια και τον πέταξαν στη θάλασσα…. Το ίδιο έκαναν και σε δύο νεαρά παιδιά.

Τάσος Κοντογιαννίδης

Πηγή: stoxos.gr

Συμφωνία για μία ενιαία Θρησκεία από τους εκπροσώπους όλων των θρησκειών.

Αξίζει να ενημερωθείς, δες το.

Προπαγάνδα υπέρ των παιδεραστών.

Αν διαφωνείς με το βίντεο είσαι οπισθοδρομικός;

Άλις Κούπερ - Ο κόσμος ανήκει στον σατανά αλλά αν δεν έχεις τον Χριστό στην ζωή σου είσαι θύμα.

Αχιλλέας Παράσχος.

Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη, Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης, Δημοσιογράφος

«Το κατά κόσμον όνομα, Παράσχος Αχιλλέας
Μεγίστην τύχη έλαβε ως άλλος βασιλέας
Μα οτι και αν έγραψε, το έσβησε η λήθη
Θνητού θυσία πρόσκαιρος, στα μανιασμένα πλήθη»...

Νικηφόρος Βυζαντινός για τον Αχιλλέα Παράσχο

Τι να πείς σε έναν κόσμο που αργοπεθαίνει και έχει φτάσει στο ναδίρ. Τι να πείς σε έναν κόσμο που δεν βλέπει εμπρός του παρά σκοτάδι, δεν διακρίνει την παραμικρή προοπτική ανάτασης πνευματικής πρωτίστως και με πολύ μεγάλη δυσκολία προσπαθεί να επιβιώσει.

Σε αυτόν τον κόσμο νιώθω προσωπικά την ανάγκη να μιλήσω δυναμώνοντας την ένταση της φωνής μου. Αυτός ο κόσμος ο αποστεωμένος ηθικής, πνεύματος, ειλικρινούς αγάπης και ενδιαφέροντος για τον δίπλα, καλλαισθησίας, σε αυτόν τον κόσμο, οφείλεις να μιλάς με περισσότερο νοιάξιμο. Αυτός είναι ο κόσμος που εν τέλλει έχει περισσότερο ανάγκη τις παραστάσεις μιάς άλλης κατάστασης, μιάς κατάστασης που μοιάζει σαν σε όνειρο χαμένη μέσα στην λήθη και την αχλή του χρόνου. Να του μιλήσεις για ανθρώπινες φιγούρες όπου περπάτησαν στην γη δεκαετίες ή και αιώνες πίσω, να τις αντιπαραβάλλεις με το σήμερα σε μιάν προσπάθεια ανέλπιδα αν το θέλετε μα αναγκαία, να επέλθει η βελτίωση του παρόντος διαμέσω της μελέτης του παρελθόντος.

Διότι όλα είναι εκεί. Η ομορφιά, η αρχαία γειτονιά της Πλάκας κάτω απο την Ακρόπολη, τα απομεσήμερα τα έμπλεα λαμπρού αττικού φωτός, τα γιασεμιά, η όμορφη ζωή με ρυθμούς ανθρώπινους με λίγα λόγια, η οποία χάθηκε σκεπασμένη κάτω απο τα φώτα του δήθεν σύγχρονου πολιτισμού. Ενός «πολιτισμού» βαθιά αντιανθρώπινου που σκοπό μόνον έχει την αποκτήνωση του πλάσματος αυτού του Θεού.

Στο «στόχαστρο» λοιπόν για σήμερα, ο Αχιλλέας Παράσχος. Να σας είπω την αλήθεια ποτέ δεν με ενδιαφέρει η κατά σάρκαν παρουσία κάποιου, αλλά το «ίχνος» που αφήνει μέσα στο χρόνο και τους γύρω του αλλά και όσους ακολουθούν, η υστεροφημία κάποιου ως ορίζεται απο την αρχαιοελληνική κοσμοθεώρηση των πραγμα΄των. Αυτό θεωρώ πως έχει την μεγαλύτερη σημασία για όλους μας, απο την κατά σάρκαν παρουσία μας επί γης. Το κλίμα μιάς ολάκερης εποχής, μιάς εποχής άκρατου ρομαντισμού σε αντιδιαστολή με την σημερινή κατάσταση της παντελούς έλλειψης του.

Πέραν τούτων των σκέψεων όμως ας δούμε και δύο πράγματα περί του Παράσχου. Ο Αχιλλέας Παράσχος (πραγματικό όνομα Νασάκης ή Νασίκογλου), γεννίεται στο Ναύπλιο την τότε πρωτεύουσα της Ελλάδας, στα 1838. Υπήρξε ο βασικότερος και ο πλέον σημαντικός, αυτός που άφησε το στίγμα του περισσότερο απο κάθε άλλον αναφορικα΄με το κίνημα του ρομαντισμού στην ποίηση για τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα και σημαντικός ποιητής της πρώτης Αθηναικής σχολής. Με καταγωγή απο το νησί της Χίου, ο πατέρας του Παράσχος Νασάκης ή Νασίκογλου (απο κεί πήρε και το φιλολογικό του ψευδώνυμο ο μικρός Αχιλλέας) κάποια στιγμή έρχεται στην μικρή ακόμη τότε Αθήνα, μιά Αθήνα που θύμιζε περισσότερο μεγάλο χωριό παρά πρωτεύουσα κράτους, για μια καλύτερη τύχη τόσο για αυτόν, όσο και για την οικογένεια του.

Μέσα στο κλίμα της αμέσου μετεπαναστατικής Ελλάδας, ο Αχιλλέας Παράσχος αρχίζει και διαμορφώνει και με την βοήθεια του μεγαλύτερου αδελφού του Γεωργίου ο οποίος και αυτός με την σειρά του υπήρξε λόγιος της εποχής, το ποιητικό του προφίλ, εμπνεόμενος απο τους αγωνιστές της επανάστασης, αλλά και απο το κίνημα του ρομαντισμού το οποίο και με διαφορά φάσης θα έλεγε κανείς υπήρχε εδώ και καιρό στην Ευρώπη.

Ο Παράσχος λόγω μάλλον περισσότερο της μποέμικης φύσης του, δεν αναλώθηκε σε σπουδές και τα τοιαύτα, οι γνώσεις του θα έλεγε κανείς πως είναι επιφανειακές και ευκαιριακού χαρακτήρα, όμως η ποίηση του όντας απλή και εντελώς λειτουργική παρά τις ως είναι φυσικό ατέλειες της, τις επαναλήψεις και τις χασμωδίες, υπήρξε εξαιρετικά αγαπητή στον λαό. Χαρακτηρίστηκε όσο ζούσε ως «εθνικός ποιητής» και η ποίηση υπήρξε για αυτόν το κυριότερο έσοδο και τρόπος βιοπορισμού, αν και πέθανε πτωχός εξαιτίας του οτι ποτέ δεν σκέφτονταν το «μέλλον του καλλιτέχνη» που είναι τις περισσότερες φορές σκληρότατο όσον αφορά το τέλος.

Υπήρξε μέλος της αντιοθωνικής «Χρυσής Νεολαίας» μα σαν πέθανε ο Όθων, έγραψε ποίημα συγκινητικόν υπέρ του. (Ωστόσο, όταν το 1867 πέθανε ο Όθων μετανιωμένος για τη στάση του έγραψε το Ελεγείον εις τον Όθωνα δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την απογοήτευσή του από την πολιτική εκείνων που είχαν εκδιώξει τον Όθωνα,αλλά δεν τήρησαν τις επαγγελίες τους). Τέτοιος ήταν ο Αχιλλέας Παράσχος, φύσις αντιφατική, ρομαντική, ύμνησε την πατρίδα, αγάπησε τις ηρωίδες των ποιημάτων του περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο και έζησε μιά ζωή πέρα απο την πεπατημένη των πολλών, αν και δημιούργησε οικογένεια. Πεθαίνει το 1895 και η κηδεία του παίρνει πάνδημο χαρακτήρα ως και ο Βασιλέας παρίσταται εκεί, μα σήμερα λόγω του οτι υπηρέτησε αξίες που δεν υπάρχουν πιά, παραμένει τεχνηέντως ίσως λησμονημένος απο τον δήθεν «πνευματικό κόσμο», ο οποίος διατηρώ πάντοτε την εντύπωσιν πως δεν τον γνωρίζει κάν, παρά το οτι τον αντιμάχεται ως έναν αντίπαλο μιάς παλιάς περασμένης κατάστασης, η οποία ενδεχομένως έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

 

Πηγή: Στόχος, wikipedia.org

Αγίου Συμεών Νέου Θεολόγου - Λόγος Έβδομος. Η ένδεια είναι ευεργεσία του Θεού.

 

α. Ότι δια την υπερβολικήν αγάπην όπου έχει ο Θεός εις τους ανθρώπους έβαλεν αυτούς εις πολλά, και διάφορα περιστατικά.

β'. Και ότι η ένδεια είναι η ευεργεσία του Αγίου Θεού.
 

γ'. Και ότι εκείνος οπού φεύγει την ένδειαν, αποβάλλει τον χριστιανισμόν, και δεν θέλει να είναι χριστιανός.
 

δ'. Και ότι ανάγκη είναι να έχουν οι χριστιανοί θλίψεις και βάσανα.
 

Α’. Ο Θεός ο φιλάνθρωπος εσυγχώρησε να περικυκλώσουν τον άνθρωπον, άφ' ου εξέπεσεν από την χάριν του, φόβοι πολ­λοί, και διάφορα περιστατικά, και θλίψεις, και βάσανα. Και τον άφησε να ενοχλήται, και να ταράττεται από όλα τα μέρη, και να πολεμήται από τον ίδιον τον εαυτόν του. Η δε αιτία όπου το έκαμεν αυτό, είναι θαυμαστή, και γεμάτη από αγάπην, και αγαθότητα. Ότι καθώς ένας υπέρπλουτος άνθρωπος όπου να έχη υιόν αγαπητόν, και δια την πολλήν αγάπην όπου έχει εις αυτόν, δεν θέλει να ευρίσκη, ή να πέρνη άλλοθεν ο υιός του, μήτε φαγητά, μήτε πιοτά, μήτε φορέματα, μήτε υποδήματα, μήτε καμμίαν άλλην απόλαυσιν, και άνεσιν, αλλά θέλει να λαμβάνη όλα αυτά από τον πατέρα του μόνον, δια να ευρίσκεται πάντοτε κοντά του, και να ανα­παύεται εις τα γόνατά του.
 

Και αν ίσως καμμίαν φοράν συμβή να φύγη από τον πατέρα του ο υιός, και θελήση να πάρη από άλλον όλα του τα χρειαζόμενα, κάνει τρόπον ο πατήρ του, ή να μη τα ευρίσκη τελείως ο υιός του, ή αν τα ευρίσκη να τα λαμβάνη με κόπον, και πόνον, και θλίψιν. Μάλιστα παραγγέλλει ο πατήρ όλους όσοι είναι εις την εξουσίαν του, εάν ίδουν τον υιόν του όπου να περιπατή εδώ και εκεί μακριά από τον πατέρα του, να τον διώχνουν, και να τον λυπούν εις κάθε πράγμα, δια να γυρίση εξ ανάγκης, και μη θέλωντας εις τον πατέρα του, και να αναπαύετε εις αυτόν όπου τον ηγάπησε πολλά, μη ευρίσκωντας την ανάπαυσίν του εις άλλο μέρος.
 

Τοιουτωτρόπως έκαμε και ο Θεός εις τον άνθρωπον, δια να μην ευρίσκη ανάπαυ­σιν εις την παρούσαν ζωήν, και εις τα πράγματα του κόσμου, (ότι όλα αυτά είναι ματαιότης) και να αναγκάζεται να γυρίζη πάλιν προς τον αγαθόν Θεόν, και κύριον, και δεσπότην, και πατέρα, και προνοητήν, και κηδεμόνα, και λυτρωτήν, και σωτήρα του, και να ευρίσκε­ται κοντά του. Ώστε και αυτός ο άνθρωπος να ευρίσκη ανάπαυσιν, και ο Θεός, και πατήρ του να απολαμβάνη πάντοτε τον υιόν του, και να χαί­ρεται εις ούτον.
 

Ότι ο άνθρωπος πριν της παρα­βάσεως ήτον εις κάθε ευτυχίαν, και είχε μεγάλην ανάπαυσιν, και εχαίρετο μέσα εις τον παράδεισον, χωρίς καμμίαν θλίψιν, και λύπην, και μήτε ίξευρε παντελώς τι πράγμα είναι η λύπη. Όμως από την απροσεξίαν όπου είχε δια την μεγάλην ευτυχίαν του, ήλθεν εις επιθυμίαν να απολαύση εκείνα όπου ήσαν ανώτερα από λόγου του, και υπέρ την δύναμίν του, και ηθέλησε να γένη Θεός κατά την συμβουλήν του διαβόλου.
 

Δια τούτο παρευθύς, όπου ηθέλησε να επιχειρισθή τα αδύνατα, έχασεν εκείνην την μεγάλην ευτυχίαν, και ανάπαυσιν όπου είχε, και έγινεν ενδεής εις πολλά, και όσην πλουσιότητα είχε πρώτον, εις άλλην τόσην ένδειαν, και πτωχείαν εκατήντησεν ύστερον, και έλαβε την παίδευσιν της υπερηφανίας, από την οποίαν επαρακινήθη, και αυθαδίασε να επιχειρισθή εκείνο το μεγάλον, και τολμηρόν επιχείρημα. Ότι τρόπον τινά ωσάν να εχόρτασεν από την ευτυχίαν εκείνην όπου του εχάρισεν ο Θεός, και την εκαταφρόνησε πλέον, και ηθέλησε το ανώτερον.
 

Αφ' ου δε έγινεν ενδεής, δοκιμάζει κόπους πολ­λούς, και πόνους και μόχθους δια την χρείαν, και ένδειάν του, και μην έχωντας τα χρειαζόμενα, καθώς θέλει, λυπείται, και θλίβεται, και αδημονεί, και θέλωντας να μην ευρίσκεται εις ένδειαν, κάμνει μεγάλους αγώνας, δια να ζη πλουσιοπάροχα, και άπ' αυτήν την αιτίαν πα­ρακινούμενος, γίνεται κλέπτης, ή κρυφός, ή φανερός, και αδιάντροπος, πέρνωντας τα ξένα πράγματα, και πλεονέκτης, και άδικος, και άρπαξ, και ζηλεύει, και προδίδει, και κατηγορεί, και μάχεται, και φυλάττει έχθραν, και πολεμεί, και επιβουλεύεται, και κάνει εκοίκησιν, και φιλονεικά, και ψεύδεται, και κάνει όρκους, και φο­νεύει, και καταφρονεί και αυτόν τον Θεόν όπου του εδιώρισεν εις την παρούσαν ζωήν δια προσωρινήν κόλασιν, την ένδειαν, την οποίαν επροξένησεν εις το ανθρώπινον γένος η παράβασις του Αδάμ.
 

Και τοιουτωτρόπως κάμνωντας γί­νεται εχθρός του Θεού, και εναντιώνεται εις την προσταγήν του, όπου εδιώρισε να είναι ενδεής, και αυτός γίνεται πλούσιος, και ευτυχισμένος. Και δια τα πλούτη του γίνεται κενόδοξος, και υπερήφανος. Έπειτα τι ακολουθεί; το Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, και καταντά το τέλος του εις την ομοίαν καταδίκην όπου ήλθε και ο διάβολος ο αποστάτης, του Θεού.
 

Β’. Πρέπει λοιπόν να ιξεύρωμεν, ότι την ένδειαν την έδωκεν ο Θεός δικαίως εις ημάς δια τιμωρίαν προσωρινήν, και δια τούτο πρέπει να την υπομένωμεν με ευχαριστίαν, δια να σύρωμεν εις τον εαυτόν μας με τούτο την ευσπλαγχνίαν, και το έλεος, και την πρόνοιαν του Θεού. Ότι εκείνον όπου αγαπά ο Κύριος τον παιδεύει, δια να ταπεινωθή με την παίδευσιν εκείνην της έν­δειας, και να μακρύνη από την υπερηφάνιαν.
 

Και μαστιγοί πάντα υιόν, ον παραδέχεται, με δια­φόρους αρρώστιας, και θλίψεις, δια να τον συμμαζώξη κοντά του, και να τον έχη μαζή του. Και δια τους αγώνας, και πόνους όπου υπομέ­νει με ευχαριστίαν, να τον στεφανώση με τον στέφανον της υπομονής, και να τον κάμη υιόν του θετόν. Διότι η παράβασις του Αδάμ δεν ακολούθησεν από άλλο τίποτε, παρά με το να είχεν όλα τα αγαθά με πλουσιότητα, και χωρίς κόπον. Δια τούτο κάθε ένας όπου σπουδάζει να αποφύγη την ένδειαν (την οποίαν δεν είναι δυ­νατόν να την αποφύγη τινάς ποτέ) φαίνεται πως εναντιώνεται εις τον Θεόν, και τρόπον τινά α­γωνίζεται να χαλάση την απόφασιν του Θεού όπου επρόσταξε να τρώγωμεν το ψωμί μας με τον ιδρώτα του προσώπου μας, έως όπου να αποθάνωμεν.
 

Επειδή λοιπόν εις την παρούσαν ζωήν εδόθη εις όλους τους ανθρώπους η ένδεια, ωσάν μία πρόσκαιρος κόλασις φυσική, εκείνος όπου αγωνίζεται να την αποφύγη θέλει καταντήσει εις την αιώνιον κόλασιν (1) ότι δεν είναι δυνατόν να αποφυγή τινάς με άλλον τρόπον την ένδειαν της παρούσης ζωής, έξω μόνον με αρ­παγάς, και αδικίας, και πλεονεξίας. Και η ευτυ­χία, και τα πλούτη, φυσικά προξενούν την υπερηφάνειαν, όπου είναι η αρχή της αμαρτίας, και δια να πέση κάτω να κρημνισθή η υπερηφάνια, πέρνει τον υπερήφανον εις την εξουσίαν της η αισχρουργία, ήγουν τον κυριεύουν τα σαρκικά πάθη, τα οποία προέρχονται από ανοησίαν και διαφθοράν ορθού λογισμού.
 

Γ’. Όθεν κάθε χριστιανός όπου πάσχει να αποφυγή την ένδειαν, είναι φανερόν πως δεν θέ­λει να είναι αληθινός χριστιανός. Ότι ο αλη­θινός χριστιανός είναι αδύνατον να είναι χωρίς, ένδειαν. Διατί ο Υιός και ο Λόγος του Θεού, και Θεός όπου έγινεν Άνθρωπος όμοιος με ημάς, δια να αναπλάση την ανθρωπίνην φύσιν, δεν εχάλασεν απλώς και ως έτυχε ταις απόφασές του, ήγουν την φθοράν, και τον θάνατον όπου έδωκε δια τιμωρίαν του Αδάμ, όπου παρέβη την εντολήν του· ότι και το, εν ιδρώτι του προ­σώπου σου φαγή τον άρτον σου· και το, γη, ει, και εις γην απελεύση, μένουν δια πάντα εις τους ανθρώπους. Άλλα κάνωντας εκείνους όπου πιστεύουν εις την ένσαρκον οικονομίαν του, κοι­νωνούς μετόχους της εδικής του δυνάμεως, ως Θεού δυνάμεως, και της εδικής του σοφίας, ως Θεού σοφίας, τοιουτωτρόπως εχάλασε ταις απόφασες όπου είπαμεν δια μέσου πολλών παθημά­των και θλίψεων, έως και δια του σταυρού ά­τιμου θανάτου, γενόμενος εις ημάς τύπος και παράδειγμα αυτός πρώτος ο Κύριος ημών Ιη­σούς Χριστός.
 

Ομοίως και οι Απόστολοι, και όλοι οι αληθινοί χριστιανοί λαμβάνοντες με την χάριν του Χριστού μεγάλην δύναμιν, υπομένουν μετά χαράς τας θλίψεις, και τους πειρασμούς, και καρποφορούν με πολλήν υπομονήν. Δια τούτο και οι Μάρτυρες δεν επαρακαλούσαν τον Χριστόν, να τους γλυτώση από τα παιδευτήρια, και τα βάσανα του μαρτυρίου, ούτε οι Ασκηταί εζητούσαν να τους ελευθερώση από τους πόνους, και μόχθους της ασκήσεως, αλλά επαρακαλούσαν να τους δώση υπομονήν πολλήν, και με υπομονήν μεγάλην αγωνίσθησαν τον αγώνα του μαρ­τυρίου, και της ασκήσεως, δια να λάβουν εις την μέλλουσαν ζωήν τον μισθόν κατά τον κόπον τους, δια τούτο και ο Θεός λέγεται Θεός της υπομονής και της μακροθυμίας.
 

Δ’. Λοιπόν εις κάθε θεοσεβή είναι αναγκαία κάθε θλίψις, και στενοχώρια, και λύπη. Ότι προ του να δοκιμάση τινάς τους πειρασμούς δεν ημπορεί να τους καταλάβη, και να τους γνωρίση, καθώς πρέπει, αλλά όταν τους δοκιμάση, και τους γνωρίση, και ελευθερωθή από αυτούς, τότε ευχαριστεί εκείνον όπου τον ελευ­θέρωσε. Διατί εκείνος όπου είναι απείραστος, και δεν εδοκίμασε πειρασμούς, είναι αμελής εις το να ευχαριστή τον Θεόν, από τον οποίον φυλάττεται, και μένει απείραστος. Αμή οπόταν πέση εις πειρασμούς, και ελευθερωθή, τότε του ευχα­ριστεί πολλά. Ει δε και ευρεθή τινάς όπου να ευχαριστή τον Θεόν πάντοτε, χωρίς να δοκιμάση πειρασμούς, όμως δεν τον ευχαριστεί τόσον πολλά, και με τόσην προθυμίαν, με όσην τον ευχαριστεί εκείνος όπου ελευθερωθή από θλίψεις, και πειρασμούς.
 

Ώστε όπου αναγκαίον, και χρειαζόμενον είναι, να πέση κάθε χριστιανός εις πει­ρασμούς και θλίψες, και στενοχωρίαις, και λύπαις, δια να γνωρίση την δύναμιν του Θεού, και να τον ευχάριστη εξ όλης του της ψυχής, και εξ όλης του της διανοίας, και εξ όλης του της δυνάμεως. Και μάλιστα εκείνος όπου έχει άνεσιν, και δεν έχει πειρασμόν, είναι υποκείμε­νος εις δύω μεγάλα κακά. Το ένα όπου δεν ευ­χαριστεί τον Θεόν εξ όλης του ψυχής και καρ­δίας, και το άλλο όπου καταγίνεται ο νους του εις φροντίδας ματαίας, και ανωφελείς. Αν ίσως ο Αδάμ ευχαριστούσε τον Θεόν εις καιρόν, ό­που ευρίσκετο εις μεγαλωτάτην ανάπαυσίν, και ανεκλάλητον χαράν, βέβαια δεν ήθελε πλανηθή, μήτε ήθελε δεχθή ποτέ εκείνην την πονηράν συμβουλήν του διαβόλου, μήτε ήθελε επιθυμήση να γένη Θεός.
 

Δια τούτο και ημείς καθώς χρειαζόμεθα την αναπνοήν του αέρος, τοιουτωτρόπως χρειαζόμεθα και την ευχαριστίαν του Θεού, εάν θέλωμεν να μη πέσωμεν εις πειρασμούς, και θλί­ψεις, και λύπας. Όθεν ας ευχαριστούμεν, αδελ­φοί μου, εις όλα τον Θεόν, και ας υπομένωμεν αγογγύστως κάθε πειρασμόν, και θλίψιν, εν Χρι­στώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα εις τους αιώνας.
 

Αμήν. 

________________________

 

(1) Το αυτό λέγει και» ο μέγας Αθανάσιος εις τον περί παρθενίας λόγον. Ο έχων ανάπαυσιν εν τω κόσμω τούτω, την αιώνιον ανάπαυσιν μη ελπιζέτω λαβείν˙ η βασιλεία γαρ των ουρανών ουκ εστι των αναπαυομένων ενθάδε, άλλ' εκείνων εστί των εν θλίψη πολλή, και στενοχωρία διαξάντων τον βίον τούτον.
 

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ 

Πηγή: aktines.blogspot.gr