Πρωταθλητής πάλης, ερημίτης στο Άγιον Όρος.

Οσία Ταρσώ η δια Χριστόν σαλή.

Οι Χριστιανοί δεν πιστεύουν στο τυχαίο αλλά στη Θεία Πρόνεια. Τύχη υπάρχει για τους ανορθολογιστές που υποδύονται τους ορθολογιστές. Αν υπήρχε τύχη δε θα μας έλεγε Ο Κύριος ότι ακόμα και οι τρίχες της κεφαλής μας είναι μετρημένες.

Διδαχή περί κατακρίσεως.

 Ο Μοναχός Βασίλειος ο Κατουνακιώτης.

Πήγε κάποτε ένας αδελφός από τη σκήτη σε κάποιον Γέροντα αναχωρητή, εκεί του ανέφερε για κάποιον αδελφό που έπεσε σε μεγάλο σφάλμα. Ο γέροντας του απάντησε πως έπραξε πολύ άσχημα. Ύστερα από λίγες ημέρες όμως συνέβη να πεθάνει ο αμαρτάνων αδελφός. Άγγελος Κυρίου λοιπόν εμφανίστηκε στον Γέροντα και του είπε κρατώντας την ψυχή του αποθανόντος: 

- Αυτός που κατέκρινες πέθανε, πού ορίζεις να τον κατατάξω; 

-Ήμαρτον φώναξε με δάκρυα ο Γέροντας. 

Και από τότε παρακαλούσε κάθε μέρα Τον Θεό να τον συγχωρέσει για εκείνη την αμαρτία. Δεν ετόλμησε ποτέ ξανά μέχρι το τέλος της ζωής του να κατακρίνει άνθρωπο.

Ένας άγιος Γέροντας είδε μία μέρα με τα μάτια του κάποιον αδελφό να πέφτει σε βαρύτατο αμάρτημα. Όχι μόνο δεν τον κατέκρινε, αλλά έκλαψε πικρώς και είπε στον εαυτό του: 

- Εκείνος έπεσε σήμερα, εγώ σίγουρα θα πέσω αύριο. Εκείνος θα μετανοήσει, εγώ δεν είμαι βέβαιος γι΄ αυτό.

Ο αββάς Υπερέχιος δίδει την ακόλουθη συμβουλή στους εγκρατείς και νηστευτάς: 

''Φάε κρέας και πιές κρασί. Αλλά μην κατατρώγεις τις σάρκες του αδελφού σου με την κατάκριση.'' 

Αλλού δε αναφέρει πάλι: 

''Κατακρίνωντας ο όφις Τον Θεό πέτυχε να βγάλει τους πρωτοπλάστους από τον Παράδεισο. Το ίδιο κάνει κι εκείνος που κατακρίνει τον πλησίον του. Βαραίνει την ψυχή του και παρασύρει στο κακό εκείνον που τον ακούει...''

Ο Άγιος Ισσάκ ο Σύρος λέει για την κατάκριση: 

''Την ημέρα που θα ανοίξεις το στόμα σου και θα κατακρίνεις κάποιον για το σφάλμα του, θεώρησε ότι πέθανες εκείνη την ημέρα και όλα όσα αγωνίστηκες να κάνεις ήταν μάταια. Ακόμα κι αν ο λογισμός σου σε παρακίνησε να μιλήσεις δήθεν ειλικρινά και προς ωφέλειαν του αδελφού σου. Γιατί ποιά η χρησιμότητα να καταστρέψεις το σπίτι σου για να κτίσεις του άλλου;''

Ο Άγιος Βαρσανούφιος πάλι έλεγε με έμφαση:

''Κατέκρινε τον εαυτό σου και θα φύγει η τάση που έχεις να κατακρίνεις τους άλλους.''

Πηγή: Περιοδικό ''Κρήνη Χαρίτων''. Τεύχος 1, Μάϊος Απρίλιος 2013. Υπεύθυνος εκδόσεως Ιερομόναχος Θεοφύλακτος. Τηλ. 2461033853 κ' 2464300304

Ισλάμ και γυναίκα...

Βίντεο με σκληρό βίαιο υλικό, το βλέπετε με δική σας ευθύνη και μόνο.

 

Οφείλουμε να προειδοποιήσουμε, ότι οι σκηνές είναι πολύ σκληρές. Αποτυπώνουν την «τιμωρία» μια υπηρέτριας στη Σαουδική Αραβία, η οποία, με βάση τα πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, ό,τι και αν έχει κάνει, παραμένει ανθρώπινο ον και δεν αξίζει τιμωρίας που θα ήταν εντελώς απαράδεκτη ακόμα και για το ζωικό βασίλειο, στο οποίο αναμφισβήτητα ανήκουν οι ανώμαλοι τιμωροί...
 

Το παραθέτουμε κι εμείς, το είδαμε σε ανάρτηση του «http://www.defencenet.gr/», καθώς είναι χαρακτηριστικό της πολιτισμικής διαφοράς που υφίσταται ανάμεσα στις δυτικές και τις ισλαμικές κοινωνίες. Σε καμία περίπτωση δεν εννοούμε ότι τέτοιο παράδειγμα χαρακτηρίζει όλη τη σαουδαραβική κοινωνία. Όμως, η κουλτούρα είναι συγκεκριμένη, και η ερμηνεία του «ιερού νόμου» των μουσουλμάνων (σαρία) από τους ψυχοπαθείς επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές.

 

 

Και πολύ απλά, όσο «κινδυνολόγους» και να μας αποκαλέσουν, δεν επιθυμούμε να ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις στην Ευρώπη. Διότι μετά, άλλη επιλογή πέραν των όπλων και του γενικευμένου χάους δεν θα υπάρχει. Και ας μη βλέπουν το πρόβλημα διάφοροι ως μη υφιστάμενο.
 

Ήδη, σημαντικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αγωνίζονται να ελέγξουν τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα σε έναν άνισο αγώνα, αφού οι οικογένειες αυτές γεννούν πολύ μεγάλο αριθμό παιδιών, το οποίο κάτι σημαίνει για τις δημογραφικές ισορροπίες. Η ολιγωρία πληρώνεται, ιστορικά, πολύ ακριβά.
 

Η Ευρώπη όντως γερνάει και σίγουρα χρειάζεται κόσμο, αφού δεν μπορεί η ίδια να φέρει σε πέρας την οικονομική της επιβίωση. Μπορεί όμως να επιλέγει ποιους φέρνει να κατοικήσουν εδώ, υπάρχουν πολλοί νορμάλ που θα το επιθυμούσαν.

 

Πηγή: stoxos.gr

Οι χειροτονίες των Φλωριναίων ''Γ.Ο.Χ.''.

Το μεγάλο κενό που άφησε ο θάνατος του πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου (1955) στην ηγεσία των οπαδών του ''Γ.Ο.Χ.'' έσπευσαν να καλύψουν άμεσα οι κληρικοί της παρατάξεώς του. Οι Φλωριναίοι έως το 1960 διοικούντο και πάλι από επιτροπή ιερέων, 44, οι οποίοι, αξίζει να σημειωθεί, διεκήρυτταν κατηγορηματικά την συμφωνία τους με απόψεις περί απουσίας της θείας Χάριτος από τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών.

Καθώς όμως θα αποδειχθεί κατωτέρω, οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' στην πραγματικότητα δεν αποδέχονταν τις απόψεις αυτές.

Πράγματι, έπειτα από επίμονες προσπάθειες απέκτησαν το 1960 τον πρώτο τους επίσκοπο. Ο αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παπάς (όπως λέγεται) χειροτονήθηκε στην Αμερική ως επίσκοπος Ταλαντίου από τους επισκόπους Σικάγου Σεραφείμ και Ντητρόιτ Θεόφιλο, οι οποίοι ανήκαν στην λεγομένη Σύνοδο των Ρώσων της Διασποράς, 45. Η τέλεσις της χειροτονίας αυτής αποτελεί σίγουρα την μεγαλύτερη καταδίκη των σχισματικών Φλωριναίων ''Γ.Ο.Χ.'', καθώς φανερώνει την ανειλικρίνεια· συγκεκριμένα:

1. Η χειροτονία (αν) πραγματοποιήθηκε παρά την ρητή απαγόρευση της Ρωσικής Συνόδου, 46.

2. Στην χειροτονία συμμετείχαν μόνο δύο επίσκοποι. (Αυτό δεν αποδεικνύεται διότι ο δεύτερος που ίσως παρίστατο, ο Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος Ιονέσκου το αρνήθηκε γραπτώς και επισήμως προς τον Πρόεδρο της Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς Μητροπολίτη Φιλάρετο. Επίσης δεν κατονομάζεται σε κανένα επίσημο ή ανεπίσημο γραπτό κείμενο ο εν λόγω Επίσκοπος ως δεύτερος συμμετέχων στην χειροτονία του π. Ακακίου Παππά.)

3. Η χειροτονία (αν) ετελέσθη υπερορίως με την πρόφαση, ότι όλοι οι νεοημερολογίτες επίσκοποι της Ελλάδος ήταν σχισματικοί και στερημένοι της θείας Χάριτος.

4. Οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' δεν ετόλμησαν επί επτά έτη να ανακοινώσουν τα ονόματα των επισκόπων που τέλεσαν την χειροτονία, 47. Η ένοχη αυτή απόκρυψη των ονομάτων, καθώς ήταν φυσικό δημιουργούσε αμφιβολίες σε κάθε λογικό άνθρωπο για την αξιοπιστία της χειροτονίας. Είναι αξιοσημείωτο ότι μετά την γνωστοποίηση των ονομάτων των επισκόπων που χειροτόνησαν τον Ακάκιο, ο Θεόφιλος αρνήθηκε κατηγορηματικά την συμμετοχή του στην χειροτονία αυτή, 48. Οπότε ουδείς γνωρίζει με απόλυτη σιγουριά αν έγινε από δύο ή έναν Επίσκοπο η χειροτονία...

5. Εκείνα όμως που αποδεικνύουν, ότι η χειροτονία του Ακακίου δεν ήταν τίποτε άλλο παρά εμπαιγμός Θεού και ανθρώπων είναι τα κατωτέρω: Η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς:

α'. Είχε επί δεκαετίες διακόψει κάθε σχέση με το πατριαρχείο της Μόσχας, το οποίο κατηγορούσε για σύμπραξη με τους Κομμουνιστές. Παρά ταύτα είχε πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με όλες τις Εκκλησίες που ακολουθούσαν το νέο ημερολόγιο, 49, και με όλες τις Εκκλησίες που συμμετείχαν στην αιρετική Οικουμενική κίνηση και ιδίως με τους Αθηναγόρα Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και Ιάκωβο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, 50, τους οποίους οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' θεωρούν αιρεσιάρχες.

β'. Είχε ενορίες και με το παλαιό και με το νέο ημερολόγιο.

γ'. Δεν ήταν άμοιρη συμπροσευχών με αιρετικούς. Αναφέρουμε ενδεικτικά την παρουσία (1951) Αγγλικανού αρχιερέως με πλήρη αρχιερατική στολή στο ιερό Βήμα κατά την χειροτονία του επισκόπου Βιταλίου. Επίσης την συμμετοχή του επισκόπου Φιλαρέτου σε λιτανεία μαζί με παπικό επίσκοπο και την τέλεση παρακλήσεως σε παπικό ναό (δεκαετία του 1960), 51. Οι Ρώσοι έστειλαν επίσης κατόπιν παπικών προσκλήσεων τρεις παρατηρητές στην μεγάλη δεύτερη Βατικάνεια παπική Σύνοδο του Βατικανού, 52. (Οι συμποσευχές δεν είναι ιστορικώς αποδεδειγμένο ότι συνέβησαν. Οι παρατηρητές σε σύνοδο αιρετικών, εφόσον δεν υφίσταται συμπροσευχή, δεν αποτελεί κανονικό παράπτωμα.)

6. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Σικάγου Σεραφείμ ο «Θεόφιλος ηκολούθει το νέον ημερολόγιον... Ο εν Ντητρόιτ Καθεδρικός ναός (στον οποίο έγινε η χειροτονία), ελειτούργει με το νέον ημερολόγιον. Δεν απέκρυψα το γεγονός τούτο από τον Επίσκοπον Ακάκιον», 53.

Ο νεοημερολογίτης-παλαιοημερολογίτης Αρχιεπίσκοπος Θεόφιλος Ιονέσκου, υπαγόμενος στη Ρωσσική Σύνοδο της Διασποράς. Ο εν λόγω Επίσκοπος μνημόνευε κρυφίως τον Πατριάρχη Αθηναγόρα, αργότερα το ομολόγησε και το 1960 λέγεται ότι συμμετείχε κρυφά από την Σύνοδό του, στην χειροτονία του παλαιοημερολογίτη Αρχιμανδρίτη Ακακίου Παππά εις Επίσκοπον Ταλαντίου για την Ελλάδα. Η χειροτονία του Ακακίου, (αν) έγινε στο νεοημερολογίτικο ναό του Επισκόπου Θεοφίλου, στο Μίτσιγκαν του Ντιτρόιτ. Το 1971 ο Αρχ/πος Θεόφιλος αρνήθηκε ότι συμμετείχε στην χειροτονία του π. Ακακίου και ομολόγησε ότι μνημόνευε τον Πάπα Ρώμης. Κατόπιν της οικουμενιστικής δράσεως του, αρχικώς έδειχνε σοβαρός και ακολουθούσε το παλαιό ημερολόγιο, και της εντάξεως του στο Πατριαρχείο Ρουμανίας, που ακολουθούσε το νέο ημερολόγιο, η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς τον καθήρεσε το 1973 και τον επανέφερε στην τάξη των Μοναχών.

Βάσει των ανωτέρω στοιχείων - και ιδίως των δύο τελευταίων - οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' καλούνται να απαντήσουν στα εξής ερωτήματα, αν και, κατά την γνώμη μας, αυτό είναι αδύνατο να γίνει:

1. Η χειροτονία του Ακακίου από ένα νεοημερολογίτη επίσκοπο και από ένα παλαιοημερολογίτη, ο οποίος όμως κοινωνούσε πλήρως με τους Νεοημερολογίτες, δεν πρέπει να θεωρηθεί άκυρη, καθώς κατά την εποχή εκείνη (1960) οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' και ιδίως ο Ταλαντίου Ακάκιος διεκήρυτταν, ότι τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών στερούνται της θείας Χάριτος, 54;

Θα πρέπει άλλωστε να σημειωθεί, ότι ο Ταλαντίου Ακάκιος ήταν ένας από τους υποστηρικτές των θέσεων ότι οι νεοημερολογίτες και οι κοινωνούντες μετ' αυτών είναι άνευ εγκύρων μυστηρίων. Ο Ακάκιος υποστήριζε πάντοτε, ότι οι νεοημερολογίτες επίσκοποι είναι σχισματικοί, ότι τα Μυστήριά τους είναι άμοιρα της θείας Χάριτος και ότι οι Νεοημερολογίτες που προσχωρούν στους Γ.Ο.Χ. πρέπει οπωσδήποτε να αναμυρώνονται, τακτική άλλωστε που ο ίδιος διαρκώς εφήρμοζε, 55. Ο Ακάκιος επίσης έως το 1945 αποκαλούσε τον υποστηρικτή των αντιθέτων, εκκλησιολογικών φρονημάτων πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο «ανισόρροπον, φρενοβλαβή, παλίμβουλον, ακατάρτιστον και αμαθέστατον θεολογικώς και εκκλησιαστικώς, πεπλανημένον, κακόδοξον, ψευδοδιδάσκαλον, ψευδαπόστολον, ψευδεπίσκοπον, ανατροπέα των εκκλησιαστικών παραδόσεων», 56. Σημειωτέον ο πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος υποστήριζε πως οι νεοημερολογίτες έχουν έγκυρα μυστήρια και δεν πρέπει να μυρώνονται οι προσερχόμενοι εκ του νέου ημ/γίου. Γι' αυτό ο Ακάκιος μιλούσε έτσι για τον πρ. Φλωρίνης.

2. Γιατί οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' συντηρούσαν επί δεκαετίες ένα φοβερό σχίσμα με την Εκκλησία του Χριστού, εφόσον το 1960 απέδειξαν ότι την θεωρούσαν ικανή να τους μεταδώση την Χάρι της αρχιερωσύνης;

3. Τί περισσότερο είχε ο νεοημερολογίτης Αρχιεπίσκοπος Γαλλίας Θεόφιλος, τον οποίο ο Ακάκιος αποκαλούσε «ομόδοξο κανονικό επίσκοπο», 57, από τους επισκόπους της νεοημερολογίτικης Εκκλησίας της Ελλάδος, τους οποίους οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' επί δεκαετίες κατηγορούσαν και κατηγορούν ως σχισματικούς και εστερημένους της θείας Χάριτος;

4. Ποιούς σκόπευαν να κοροϊδεύσουν οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' με την επί επταετίας απόκρυψη των ονομάτων των επισκόπων που χειροτόνησαν τον Ακάκιο; Τον Θεό ή τους ανθρώπους;

Το 1962 ο Ακάκιος χειροτόνησε (;) νέους επισκόπους με την σύμπραξη του Αρχιεπισκόπου Χιλής της Ρωσικής Διασποράς Λεοντίου Χιλής, 58, ο οποίος ενήργησε και πάλι κρυφά από την προϊσταμένη του αρχή, 59. Το κύρος των χειροτονιών του 1960 και 1962 αναγνώρισαν (ανεπισήμως και όχι Συνοδικώς) κάποιοι Επίσκοποι της Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς μόλις το 1969, η οποία δήλωσε ταυτόχρονα στον τότε αρχιεπίσκοπο των Φλωριναίων ''Γ.Ο.Χ.'' Αυξέντιο, ότι «θεωρεί την υμετέραν Ιεραρχίαν, ως αδελφούς εν Χριστώ, οι οποίοι θα είναι εν πλήρει επικοινωνία μεθ' ημών», 60. (Η βεβαίωση κάποιων Επισκόπων Ρώσσων της Διασποράς με ένα χαρτί άνευ αριθμού πρωτοκόλλου δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημη από την Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς. Οι Ιεροί Κανόνες δεν καλύπτουν τέτοιες ιδιωτικές ενέργειες Επισκόπων αλλά μόνο επίσημες αναγνωρίσεις σύνολης της Συνόδου. Όχι ομάδος Επισκόπων που λειτουργεί ιδιωτικώς μέσα στη Σύνοδο, σαν ξεχωριστή παρασύνοδο εντός αυτής. Επίσης κατά την επίσκεψη του Αρχ/που Αυξεντίου στις ΗΠΑ, κατά τις 30 ημέρες της εκεί διαμονής του δεν συλλειτούργησε με κανέναν Επίσκοπο των Ρώσων της Διασποράς. Αν είχε κανονικώς επιτευχθεί ένωση μεταξύ των ''Φλωριναίων ΓΟΧ'' και των Ρώσων της Διασποράς γιατί δεν έγινε ποτέ επίσημο συλλείτουργο; Το εν Ελλάδι συλλείτουργο του Επισκόπου Λαύρου με τους ''Φλωριναίους ΓΟΧ'' ήταν ανεπίσημο και ίσως δεν είχαν λάβει γνώση οι Επίσκοποι στην Αμερική, όπως δεν γνώριζαν για τις χειροτονίες του 1960 και 1962.)

Ο Αρχ/πος Χιλής Λεόντιος με την Μίτρα, ο Επίσκοπος Γαρδικίου Αυξέντιος Πάστρας, ευλογών, στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, το 1962. Ο Επίσκοπος Αυξέντιος εξελέγη λίγα έτη αργότερα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών των Φλωριναίων ''ΓΟΧ''. Ο εν λόγω Επίσκοπος όπως και ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Νασλίμης, δίπλα του, ήταν γνωστοί και για την αγιομαχία τους εναντίον του Αγίου Νεκταρίου του εν Αιγίνη. Δεν τον τιμούσαν, ούτε τον δέχονταν ως Άγιο. Στην φωτογραφία παραδόξως δεν φρόντισε να εμφανίζεται και ο Ταλαντίου Ακάκιος Παππάς, ενώ είχε τόσο πολύ σκανδαλίσει του πιστούς το ότι δεν είχε Πιστοποιητικό Χειροτονίας εξ Αμερικής, αλλά παρουσιάστηκε στην Ελλάδα με Εγκόλπιο. Δεν θα έπρεπε να εμφανίζεται στην φωτογραφία ομού με τον Αρχ/πο Λεόντιο, ώστε να ηρεμήσουν όσοι αμφέβαλαν για την Επισκοπική του ιδιότητα, αλλά και να αφήσει ένα τεκμήριο ιστορικότητος της χειροτονίας του στις ΗΠΑ;

Οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' δέχθηκαν με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση την ανωτέρω ''αναγνώριση'' από τους Ρώσους, οι οποίοι μετά το 1965 διέκοπταν προοδευτικά την εκκλησιαστική κοινωνία με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες που συμμετείχαν στην Οικουμενική Κίνησι. Φυσικά οι Ρώσοι κατά το 1969 δεν είχαν διακόψει την κοινωνία με όλες τις Τοπικές Εκκλησίες, όπως π.χ. με την Εκκλησία της Σερβίας, με την οποία μάλιστα δεν διέκοψε ποτέ την εκκλησιαστική κοινωνία.

Αυτό βέβαια δεν απασχολούσε τους Φλωριναίους ''Γ.Ο.Χ.'', οι οποίοι ήδη από το 1960 είχαν αποδείξει ότι είναι τελείως ανειλικρινείς και ασυνεπείς προς την εκκλησιολογία τους, και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν η πάση θυσία συντήρησις του αντικανονικού σχίσματός τους. Η ανειλικρίνειά τους αυτή γινόταν περισσότερο εμφανής, όταν σε κάθε ευκαιρία διεκήρυτταν επίσημα το φρόνημά τους περί απουσίας θείας Χάριτος από τα Μυστήρια των Νεοημερολογιτών, 61 - με τους οποίους φυσικά έμμεσα ή άμεσα κοινωνούσαν - αδιαφορώντας για την τελείως αντίθετη άποψι των Διασποριτών Ρώσων, 62.

Το γεγονός ότι οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' έμειναν το 1955 χωρίς επίσκοπο ήταν, κατά την γνώμη μας, μία φανερή εγκατάλειψις Θεού, η οποία απεκάλυπτε το τραγικό τους αδιέξοδο. Δυστυχώς οι Φλωριναίοι ''Γ.Ο.Χ.'' δεν συνετίσθηκαν ούτε κατενόησαν, ότι ο Θεός δεν θα επέτρεπε ποτέ να μείνουν χωρίς επίσκοπο και να βρεθούν στην ανάγκη να αναζητήσουν την ιερωσύνη από τους σχισματικούς, εάν πράγματι αυτοί αποτελούσαν την μοναδική Ορθόδοξο Εκκλησία. Οι Φλωριναίοι Ιερείς βέβαια έδωσαν λύσι στο πρόβλημά τους, αλλά με τον πλέον ανέντιμο και ανειλικρινή τρόπο. Στην ανωτέρω περίπτωσι αρμόζει, πιστεύουμε, η σχετική, κατηγορηματική διδασκαλία του μεγάλου Βασιλείου: «Αυτός που τόλμησε να λάβη εσκεμμένα χειροτονία από τους αιρετικούς, δεν είναι άξιος να θεωρηθή ποτέ ως Ορθόδοξος επίσκοπος», 63.

Στη κάτω σειρά από αριστερά: Μαγνησίας Χρυσόστομος Νασλίμης, Κυκλάδων Παρθένιος Σκουρλής, Ταλαντίου Ακάκιος Παππάς, Γαρδικίου Αυξέντιος Πάστρας, πάνω σειρά από αριστερά: Διαυλείας Ακάκιος Παππάς, ανιψιός του προηγουμένου, Σαλαμίνος Γερόντιος Μαριόλης

Από το 1973 ως σήμερα υπήρξαν πολλές διασπάσεις στη Σύνοδο αυτή και τους διαδόχους της. Αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα τρείς μεγάλες ομάδες και κάποιες μικρότερες που όλες προέρχονται από τις χειροτονίες των ετών 1960 και 1962. Ουδεμία ουσιαστική εκκλησιολογική διαφορά έχουν, αν και διατηρούν διαφορετικές Συνόδους, με διαφορετικούς Αρχιεπισκόπους ή Προέδρους η κάθε μία.

Απο τους εικονιζομένους Επισκόπους, οι μισοί τουλάχιστον δεν τιμούσαν τον Άγιο Νεκτάριο και παρ' όλα τα θαύματα,την ενάρετη ζωή και την Ορθόδοξη πίστη του Αγίου τον απέρριπταν. Μάλιστα ο Αρχ/πος Αυξέντιος αρνήθηκε να κάνει εγκαίνια Ναού επειδή θα τον αφιέρωναν οι κτήτορες στον Άγιο Νεκτάριο τον εν Αιγίνη! Τέτοιο βάθος σκότους και βλασφήμιας.

______________________
Σημειώσεις:

44. Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων, Σύντομος ιστορική περιγραφή της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος, σελ. 35-36.

45. Στ. Καραμήτσου - Γαμβρούλια, Αι χειροτονίαι των Γ.Ο.Χ. από κανονικής επόψεως, σελ. 19-20.

46. Καλλίστου Κορινθίας, Δικαιοσύνην μάθετε (και κρίνετε) οι ενοικούντες επί της γης, σελ. 8-9.

47. Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, ένθ ανωτ. σελ. 348.

48. Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, Διάλογος εν αγάπη και αληθεία δια την εν Χριστώ ένωσιν, σελ. 69.

49. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, τα δύο άκρα, σελ. 69.

50. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 74, σελ. 49.

51. Κυπριανού αγιοκυπριανίτου, Ορθοδοξία και Οικουμενική Κίνησις, σελ. 78.

52. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ένθ ανωτ. σελ. 143.

53. Περιοδικό Ορθόδοξος Πνοή, τεύχος 130, σελ. 424.

54. Περιοδικό Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 68, σελ. 267.

55. Ένθ ανωτ. Τεύχος 79, σελ. 260.

56. Ένθ ανωτ. Τεύχος 81, σελ. 339-340.

57. Χριστοδούλου Κ. Παρασκευαίδου, ένθ ανωτ.

58. Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων, ένθ ανωτ. σελ. 38.

59. Αμφιλοχίου ιερομονάχου, «Γνώσεσθε την αλήθειαν», σελ. 43.

60. Στ. Καραμήτσου - Γαμβρούλια, ένθ ανωτ. σελ. 41.

61. Εφημερίς Ορθόδοξος Χριστιανικός αγών, φύλλο 8, σελ. 7.

62. Ιωάσαφ Ανάγνου, Βίγλα Ορθοδοξίας, σελ. 27.

63. Επιστολή σμ΄, κεφ. γ΄, P.G.32, 897AB.

Πηγή: oodegr.com, με δικές μας διευκρινίσεις.

Πώς μπορώ να διατηρήσω τη νήψη μέσα στις φροντίδες;

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Μ’ ό,τι κι αν ασχολείστε, κάντε το εγκάρδια, προσεκτικά, συστηματικά, χωρίς βιασύνη. Σας αναθέτουν κάποια εργασία; Δεχθείτε την όπως αν σας την είχε αναθέσει ο ίδιος ο Θεός και εκτελέστε την σαν έργο δικό Του. Έτσι η σκέψη σας θα είναι κοντά στο Θεό. Αγωνιστείτε γι’ αυτό, κι Εκείνος θα σας βοηθήσει.
 

Οι βιοτικές μέριμνες σας πνίγουν τόσο, ώστε δεν ευκαιρείτε ούτε να προσευχηθείτε. Του εχθρού κατόρθωμα είναι τούτο. Το σπίτι, τα ενδύματα, η τροφή και πολλά άλλα πράγματα είναι απαραίτητα για την καλή διαβίωση του ανθρώπου. Χρειάζεται, λοιπόν, να φροντίζουμε για την απόκτησή τους. Αυτό δεν είναι εφάμαρτο. Έτσι θέλησε ο Θεός να ρυθμίσει τη ζωή μας. Ο πανούργος διάβολος, όμως, καθώς πασχίζει ακατάπαυστα να μεταποιεί καθετί καλό σε κακό, διαστρέφει την εύλογη, μετρημένη και υγιή φροντίδα σε άλογη, συνεχή και αγχώδη μέριμνα, που σκοτίζει το νου και στενοχωρεί τη καρδιά. Αυτή η κατάσταση καταντά, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε ψυχική ασθένεια, στη θεραπεία της οποίας στοχεύουν οι νουθεσίες του Κυρίου για την εμπιστοσύνη στη θεία πρόνοια: «Μη μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ή τί πίωμεν ή τί περιβαλώμεθα;… οίδε γάρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων… μη ουν μεριμνήσητε εις την αύριον η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής» (Ματθ. 6: 31-34).
 

Αυτό δεν σημαίνει να μην κάνουμε τίποτε, αλλά, φροντίζοντας για ό,τι είναι αναγκαίο, να μη φορτωνόμαστε με περιττές μέριμνες, που συνεπάγονται κόπο σωματικό και ψυχικό.
 

Το εφάμαρτο στοιχείο της πολυμεριμνίας είναι τούτο, ότι επιδιώκει εγωιστικά την αυτάρκεια. Όλα θέλει να τα κάνει μόνη της, όλα θέλει να τα κατορθώσει χωρίς το Θεό. Στηρίζοντας κάθε ελπίδα στον εαυτό της, στις ικανότητές της και στα όποια υλικά μέσα διαθέτει, αγνοεί ή και περιφρονεί τη θεία πρόνοια. Ως κύριο σκοπό της ζωής έχει την απόκτηση εγκόσμιων αγαθών. Και την ίδια την επίγεια ζωή τη θεωρεί ως αυτοσκοπό. Για τη μελλοντική και αιώνια ζωή αδιαφορεί.
 

Βλέπετε, τί θεομάχο πνεύμα βρίσκεται μέσα στην πολυμεριμνία! Παλέψτε, λοιπόν, μ’ αυτό το κακό! Αντισταθείτε στον εχθρό, όπως αν σας παρακινούσε να διαπράξετε φόνο!
 

“Πώς ν’ αγωνιστώ;”, θα με ρωτήσετε. Αρχίστε και θα μάθετε… Αρχίστε πρώτα-πρώτα από την προσευχή. Απαλλάξτε την από κάθε βιοτική μέριμνα. Το ίδιο να κάνετε στη συνέχεια και μ’ όλες τις άλλες πράξεις και ασχολίες σας. Ο τρόπος είναι απλός: Την ώρα της προσευχής, μόλις εμφανίζεται στο νου σας κάποιος λογισμός, να τον διώχνετε χωρίς καθυστέρηση. Κι αν πάλι έρχεται, πάλι να τον διώχνετε. Έτσι να κάνετε συνέχεια και ακούραστα. Μην επιτρέπετε στις μέριμνες να σταθούν ούτε για μια στιγμή στο νου σας, όταν προσεύχεστε. Αυτός είναι ο αγώνας! Και θα δείτε καρπούς. Φτάνει να επιμείνετε.
 

Ποιά είναι τα μάταια έργα;
 

Θέλατε να ετοιμαστείτε για τη θεία Κοινωνία, αλλά δεν τα καταφέρατε ν’ αποφύγετε τους περισπασμούς. Πολλοί είναι εκείνοι, λέτε, που έρχονται και ζητούν να τους εξυπηρετήσετε. Η εξυπηρέτηση των συνανθρώπων, πάντως, δεν είναι έργο μάταιο. Είναι έργο Θεού. Μόνο να το κάνετε πάντα για την αγάπη Εκείνου και του πλησίον, για τίποτ’ άλλο.
 

Τα βάρη της οικογένειας πέφτουν κι αυτά στους ώμους σας. Όμως, ούτε οι οικογενειακές υποθέσεις είναι μάταια έργα, φτάνει ν’ ασχολείστε μ’ αυτές ευσυνείδητα, δίχως να παραβαίνετε τον θείο νόμο.
 

Μάταια έργα είναι εκείνα που αποσκοπούν στην ικανοποίηση των παθών, τα εφάμαρτα, καθώς επίσης τα άχρηστα και ανώφελα. Ξεχωριστέ, λοιπόν, στη ζωή σας τις μάταιες από τις μη μάταιες ενασχολήσεις. Οι δεύτερες πάντα μπορούν να γίνονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Κάτι περισσότερο: Μπορούν να γίνονται για τη δόξα του Θεού.
 

Απαλλαγή απ’ όλα τα γήινα. Είναι δυνατή;
 

Η απαλλαγή απ’ όλα τα πράγματα και όλες τις εξαρτήσεις του κόσμου τούτου, η απαλλαγή δηλαδή από καθετί γήινο, είναι πρακτικά αδύνατη σε τούτη τη ζωή, τουλάχιστο για τους περισσότερους ανθρώπους. Αποτελεί κατόρθωμα μόνο των μοναχών, και μάλιστα των ερημιτών. Όλοι, όμως, είναι δυνατόν, όπως φαίνεται από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου, ν’ απαλλάξουν τη καρδιά τους από την εμπαθή προσκόλληση στα γήινα. Εσείς, λοιπόν, έχετε πλούτο. Αν δεν στηρίζετε τις ελπίδες σας σ’ αυτόν, αν είστε έτοιμος να τον στερηθείτε αγόγγυστα όποτε θελήσει ο Κύριος, αν αδιάκοπα και πρόθυμα βοηθάτε όσους έχουν ανάγκη, βρίσκεστε στο σωστό δρόμο.
Προσαρμογή στις συνθήκες της ζωής.
 

Ως προς τη ροή των πραγμάτων στη ζωή μας, ας το πάρουμε απόφαση ότι δεν είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Ας έχουμε, λοιπόν, τη σοφία της προσαρμογής στις όποιες συνθήκες παραχωρεί ο Θεός. Μόνο έτσι θα είμαστε ειρηνικοί σε κάθε περίσταση.
 

Τώρα, λοιπόν, που αντιμετωπίζετε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα, δεν έχετε παρά να κάνετε πρώτα-πρώτα υπομονή. Χωρίς υπομονή δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δεν υπήρξε ποτέ άνθρωπος σε τούτο τον κόσμο που να μην υπέμεινε κάτι. Να το θυμάστε πάντα και να το επαναλαμβάνετε μέσα σας: Και όσοι φαίνονται τρισευτυχισμένοι, ακόμα κι αυτοί υπομένουν, καμιά φορά μάλιστα βάρη δυσβάσταχτα. Γιατί, λοιπόν, να μην υπομένω κι εγώ;
 

Παράλληλα ψάξτε να βρείτε κάποιες απασχολήσεις, που θα σας προξενούν ψυχική ανάπαυση και ικανοποίηση. “Με τί ν’ ασχοληθώ;”, θα με ρωτήσετε. Με οτιδήποτε, φτάνει να έχετε πάντα δουλειά. Και όταν δεν έχετε δουλειά, να διαβάζετε καλά βιβλία. Ν’ αγαπήσετε, επίσης, τη φύση. Σε κάθε εποχή, η φύση έχει τις ομορφιές της. Να τις βρίσκετε και να τις απολαμβάνετε. Σ’ αυτό κρύβεται ξεχωριστή σοφία. Θέλετε να είστε σοφή; Κάντε το!
 

Θα μπορούσατε ακόμα να γίνετε ένας “καλός άγγελος” για όλο το χωριό: Όπου υπάρχει φτώχεια, αρρώστια, συμφορά, εκεί να τρέχετε πρόθυμα, βοηθώντας όσο και όπως μπορείτε τους συνανθρώπους σας. Αυτή η απασχόληση δίνει στη ψυχή μεγάλη παρηγοριά. Έκτος κι αν είστε μια σκληρή εγωίστρια. Αν, όμως, είστε τέτοια, τότε μην περιμένετε ποτέ ευτυχία, έστω κι αν αποκτήσετε όλο το χρυσάφι του κόσμου. Τον εγωισμό, αυτόν τον κακοποιό, πρέπει να τον θανατώσουμε. Κι αν δεν τον θανατώσετε εσείς, μόνη σας, τότε θα το κάνει ο Κύριος, στέλνοντας το ένα χτύπημα μετά το άλλο. Και θα το κάνει όχι από σκληρότητα, μα από αγάπη. Γιατί θέλει να μπείτε στη βασιλεία των ουρανών, όπου μόνο οι ταπεινοί χωράνε.

(Αγ.Θεοφάνους του Εγκλείστου, «Ο δρόμος της ζωής», εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου)

 

Πηγή: tokandylaki.blogspot.ca

Angel Zavaleta bailando tango en el atrio de la Iglesia , ante el futuro Papa Francisco...

Ο Καρδινάλιος Μπεργκόλιο (νυν Πάπας Φραγκίσκος) σε Παπική Λειτουργία με Ταγκό... Με αυτούς τους ανθρώπους συνομιλούν ''θεολογικώς'' οι επίσημες Εκκλησίες των Πατριαρχείων και αυτούς τους ανθρώπους αναγνωρίζουν ως Εκκλησία κάποιοι νεοημερολογίτες, Πατριάρχες, Μητροπολίτες... Όσοι σιωπούν είναι συνένοχοι, και όσοι ομολογούν την αλήθεια με εγκυκλίους και αναθέματα, καιρός είναι πιά να ομολογήσουν την αλήθεια και στη πράξη... Ασυνεπές να συμπροσεύχεσαι με οικουμενιστές ρασοφόρους, να ανήκεις στην ίδια εκκλησία με εκείνους αλλά εσύ να ισχυρίζεσαι πως είσαι αντιοικουμενιστής. Ασυνεπές να λές ότι είσαι Επίσκοπος Ορθόδοξος αλλά να σ' έχουν χειροτονήσει οικουμενιστές Επίσκοποι... Υποκείμενοι στα Αναθέματα των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των Τοπικών...

Απόλυτη αποστασία από Τον Θεό...

 

Σύνθεση φωτογραφιών από την συμμετοχή νεοημερολογιτών Επισκόπων στην αιρετική κίνηση του Οικουμενισμού.

Καθοδηγητής της Νέας Τάξης και οικουμενιστικής προπαγάνδας ο Πατριάρχης Αντιοχείας.

 

Συνταχθέν υπό των διαχειριστών του Ιστολογίου katanixis.gr

Σε μέγα πρόμαχο και καθοδηγητή της Νέας Τάξης και οικουμενιστικής προπαγάνδας, εξελίσσεται η Α.Θ. Μακαριότης, ο Πατριάρχης της Μεγάλης Θεουπόλεως Αντιοχείας, Συρίας, Αραβίας, Κιλικίας, Ιβηρίας τε και πάσης Ανατολής κ. Ιωάννης.

Είναι βέβαιον πως το Πατριαρχείο Αντιοχείας, τις τελευταίες δεκαετίες, με την πολιτική του μακαριστού πατριάρχου Ιγνατίου, έχει απεμπολήσει το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημα της αγιοπατερικής παράδοσης και το έχει αντικαταστήσει με το αλλότριο πνεύμα της αιρέσεως, της πλάνης και της κακοδοξίας. Συναγωνίζεται ακόμη και αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε συμπροσευχές με τους πάσης φύσεως αιρετικούς, σε κοινωνία Ενώσεως με τους αχαρίτωτους παπικούς και τους βλάσφημους Μονοφυσίτες. Ιδίως η πολιτική του Πατριαρχείου Αντιοχείας με τους Κόπτες, τους Συροϊακωβίτες και όλους τους υπόλοιπους αιρετικούς Μονοφυσίτες, το αναδεικνύουν σε Πατριαρχείο πρώτης γραμμής σε πρακτικές υποδούλωσης της Ορθοδοξίας στα σχέδια της πανθρησκείας και του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών – Αιρέσεων.

Στη γραμμή των προκατόχων Πατριαρχών, ο νυν Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης χαράζει τη δική του οικουμενιστική γραμμή, πιο βαθειά, πιο ξεκάθαρα, πιο δυνατά. Δεν έχει περάσει ένας χρόνος ακόμα από την εκλογή του στον πατριαρχικό θρόνο και οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από υπερβάλλοντα ζήλο ενότητας με τις αιρέσεις. Οι επαφές και οι δηλώσεις του από τις πρώτες ημέρες της πατριαρχίας του είναι χαρακτηριστικές. Ήδη στις 17/12/2012 μετά την εκλογή του στον Πατριαρχικό Θρόνο έδωσε το στίγμα του:

"Πιστεύουμε στον διάλογο. Αυτός είναι ο σκοπός στον οποίο προσβλέπουμε όλοι, στην Συρία και εκτός της χώρας… Η σχέση μας με τις άλλες εκκλησίες είναι πολύ σημαντική για μας και εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση αυτή με τους αδελφούς μας μουσουλμάνους… Είμαστε μία μόνο οικογένεια και η τύχη μας είναι κοινή"1.

Κατά την ενθρόνισή του στον Καθεδρικό Ναό του Τιμίου Σταυρού στη Δαμασκό στις 10/2/2013, στην αντιφώνησή του ο νέος Πατριάρχης Ιωάννης, παρουσίασε το περίγραμμα των στόχων της Πατριαρχίας του. Σημαντική ήταν η αναφορά του στην ανάγκη προώθησης του διαλόγου και της συνεργασίας σε διαχριστιανικό επίπεδο: «Ο Ιησούς δακρύζει όταν γίνεται μάρτυρας των διαιρέσεων στον Χριστιανικό κόσμο, και της απόστασης μεταξύ των μελών του, όπως επίσης και από την πρόσφατη αποδυνάμωση της οικουμενικής προσπάθειας». Επισήμανε ότι θα πρέπει να ενισχυθεί η προσπάθεια για την επίτευξη αρμονικής σχέσης μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών Εκκλησιών και να ενδυναμωθεί η συνεργασία σε ζητήματα ποιμαντικής μέριμνας. «Πρέπει να ενθαρρύνουμε το διάλογο, να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο καλύτερα και να λάβουμε τολμηρές θρησκευτικές πρωτοβουλίες έτσι ώστε να έρθουμε πιο κοντά, όταν έλθει ο καιρός, στην κοινωνία στο κοινό ποτήριο».

Ωστόσο ο Πατριάρχης Ιωάννης δεν παρέλειψε να στείλει και ένα σαφές μήνυμα στους μουσουλμάνους της χώρας. «Εμείς, οι Αντιοχειανοί, είμαστε μια ανατολική Εκκλησία. Οι ρίζες της πηγαίνουν βαθειά στην ιστορία της περιοχής μας. Μαζί με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας, είμαστε οι γιοι και οι κόρες αυτής της καλής γης. Ο Θεός θέλει εμάς εδώ να μαρτυρούμε το Άγιο όνομά Του, και εδώ πρέπει να παραμείνουμε, ενθαρρύνοντας την αξιοπρεπή και με αλληλοσεβασμό συνύπαρξη, αρνούμενοι κάθε είδους μίσους, φόβου και αλαζονείας. Στους Μουσουλμάνους αδελφούς μας δηλώνω πως δεν απολαμβάνουμε μόνον τη ίδια γη και το πεπρωμένο της, αλλά μαζί οικοδομήσαμε τον πολιτισμό αυτής της γης και μοιραστήκαμε τη δημιουργία της κουλτούρας και της ιστορίας. Αφήστε λοιπόν να εργαστούμε από κοινού για τη διατήρηση αυτής της πολύτιμης κληρονομιάς».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του κάλεσε κλήρο και λαό να εργαστούν μαζί για την εκπλήρωση της επιθυμίας του Χριστού. «Η Αντιοχειανή Έδρα είναι μία και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε να παραμείνει ενωμένη, να συνεχίσει να λάμπει όλο και πιο φωτεινά. Οι Αρχιεπισκοπές μας είναι και θα πρέπει να συνεχίσουν να είναι ανοιχτές και να συνεργάζονται σε όλα τα επίπεδα. Θα πρέπει να είναι ανοικτές στις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, στις αδελφές Χριστιανικές Εκκλησίες, και σε όλους τους ανθρώπους καλής θέλησης».

Στην ενθρόνιση παρέστησαν ο Νούντσιος του Βατικανού, ο Πατριάρχης της Εκκλησίας των Μαρωνιτών, ο Πατριάρχης Γρηγόριος εκ της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Αντιπροσωπεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ρωσίας, Επίσκοποι της Αρμενικής Εκκλησίας, Επίσκοποι της Συρο-Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Πρωθυπουργός και μέλη της Κυβερνήσεως, ο Πρόεδρος και μέλη του Κοινοβουλίου2.

Το συγκλονιστικότερο αλλά και αποκαλυπτικότερο γεγονός όλων των οικουμενιστικών του παρεμβάσεων και ενεργειών, είναι τα όσα απίστευτα και ανορθόδοξα διατύπωσε στην ποιμαντορική του εγκύκλιο της 17ης Φεβρουαρίου 2013. Συνεργάτης του Ιστολογίου μας μετέφρασε την εγκύκλιο και παραθέτουμε στην αγάπη σας τις πολύ σημαντικές παραγράφους 9 και 10. Στο τέλος μπορείτε να δείτε ολόκληρη την εγκύκλιο.

Pastoral Letter
In Grace we grow,
In service we transcend
And in love the structure is strengthened
With the Mercy of God
John X
Greek Orthodox Patriarch of Antioch and all the East

9. Προς μία πλήρη Μυστηριακή Ενότητα των Χριστιανών

Εμείς, ως Αντιοχείς, γνωρίζουμε την οδυνηρή πληγή, που προκλήθηκε στο σώμα του Χριστού, από το σχίσμα μεταξύ των πιστών. Το γεγονός αυτό οδήγησε την Εκκλησία της Αντιοχείας να συμμετάσχει ενεργά δεκαετίες σε κάθε διάλογο για την άρση των εμποδίων, που μπλοκάρουν το δρόμο για την αποκατάσταση της ενότητας των χριστιανών του κόσμου. Θα είμαι πάντα πιστός στην πολιτική των προκατόχων μου. Επιμένω σχετικά με τη σημασία της διατήρησης του απολύτου σεβασμού μεταξύ των Εκκλησιών, αγνοώντας οποιαδήποτε υπεροψία, ανάθεμα και σχίσμα. Είμαι βαθειά πεπεισμένος ότι η Ορθοδοξία, η οποία είναι η βάση κάθε αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε εμάς και άλλες Εκκλησίες, είναι ένας ενοποιός και όχι ένας διχαστικός-διαιρετικός παράγοντας. Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι το να συμμετέχουμε σ’ αυτό είναι ο σωστός τρόπος. Με αγάπη και ταπείνωση ενισχύουμε τα κοινά στοιχεία, που μάς ενώνουν όλους μαζί. Θα υπάρχουν αναμφιβόλως διαφορές, αλλά όχι στα ουσιώδη, και αυτές αποτελούν πηγή ευμενούς ποικιλομορφίας. Αυτό πρέπει να θεωρείται ένας πλούτος για εμάς, και όχι απόκλιση κατά την προσήλωσή μας στον Χριστό.

Ως εκ τούτου, ελπίζουμε να ολοκληρώσουμε όλα τα βήματα προς την πλήρη μυστηριακή ενότητα με τους αδελφούς μας των Ανατολικών μη Χαλκηδονίων Εκκλησιών, με βάση αυτά που έχουμε συμφωνήσει στο Σαμπεζύ (Chambesy), ως θετικό αποτέλεσμα ενός μακρού και εκτενούς διαλόγου. Αν το πραγματοποιήσουμε αυτό, θα πρέπει να είμαστε σε θέση να αποδείξουμε ότι έχουμε προσφέρει ένα ζωντανό παράδειγμα για την αξιοπιστία των προσπαθειών μας, για την επίτευξη της ενότητας και για να μαρτυρήσουμε την πίστη μας στον Κύριο. Με την ευκαιρία αυτή, πρέπει επίσης να επιβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε όλους τους διαλόγους, που λαμβάνουν χώρα σήμερα μεταξύ των διαφόρων Ανατολικών και Δυτικών Εκκλησιών, επιδιώκοντας να δείξουμε την απεριόριστη ετοιμότητά μας, να δείξουμε το πρόσωπο της νύμφης, που είναι η Εκκλησία. Από την άποψη αυτή, θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε τη σημασία της ζωντανής μαρτυρίας που εμείς, ως Χριστιανοί, θα πρέπει να αποδείξουμε, ζώντας την αγάπη για όλο τον κόσμο στο όνομα του Χριστού Ιησού. Κάνουμε έκκληση για διαβούλευση μεταξύ μας, ως χριστιανικές Εκκλησίες, για τα διάφορα ζητήματα, που εγείρονται από τον σύγχρονο κόσμο, δίνοντας έμφαση στα θέματα, που μάς ενώνουν και αποτελούν κοινό παρονομαστή. Αυτοί οι κοινοί παρονομαστές μπορούν να προσφερθούν στον άνθρωπο του σήμερα ως παρηγοριά από τον Κύριο.

10. Ο διάλογος των θρησκειών

Αυτό, που έχουμε πει για τις σχέσεις μας με τις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες, ισχύει και για τις σχέσεις μας με τις άλλες θρησκείες, ειδικά σε μια εποχή, που οι θρησκείες χρησιμοποιούνται για να κατηγοριοποιήσουν τους ανθρώπους και να σπέρνουν συγκρούσεις και διαιρέσεις μεταξύ τους. Η Αντιοχειανή ιστορία μας είναι γεμάτη από παραδείγματα, που δείχνουν ότι πάντοτε έχουμε απορρίψει οποιεσδήποτε τέτοιες κατηγοριοποιήσεις και διαιρέσεις με άλλες θρησκείες, ή με τους συμπατριώτες στην ίδια χώρα. Στο πέρασμα των αιώνων εμείς, ως Εκκλησία της Αντιοχείας, πιστεύουμε στην κοινή συμβίωση. Και εφαρμόζουμε αυτή την πεποίθηση πλήρως. Επειδή ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο όλων των θρησκειών, πρέπει να γαλουχήσουμε μέσα του την αγάπη για τον άλλο και όχι μόνο την αποδοχή του...

Ως διαχειριστές του Ιστολογίου Κατάνυξης, συλλυπούμαστε βαθύτατα τον Πατριάρχη Αντιοχείας για το οικογενειακό του δράμα, το τραγικό γεγονός της απαγωγής του αδελφού του μητροπολίτου Χαλεπίου κ. Παύλου. Πονούμε και προσευχόμαστε με τις μικρές μας δυνάμεις για αίσιο τέλος και κατά Θεόν κατάληξη αυτής της συγκλονιστικής περιπέτειας. Ταυτοχρόνως όμως λυπούμαστε τον Πατριάρχη γιατί σε τέτοια δύσκολη και δεινή δοκιμασία, αντί να κατηχήσει το ποίμνιό του και τους Ορθοδόξους απανταχού της γης, με το παράδειγμά του ως μιμητής των αγίων και να στραφεί στους αδελφούς του Ορθοδόξους, ζητώντας τις προσευχές τους, αυτός εστράφη από την πρώτη στιγμή σε όποιον αιρετικό, βλάσφημο, αρνητή του Θεού και πολέμιο της Εκκλησίας μας έβρισκε, επικαλούμενος προσευχές και βοήθεια. Από τη πρώτη στιγμή της δοκιμασίας διοργάνωσε μια απαράδεκτη οικουμενιστική αγρυπνία για την οποία το ιστολόγιό μας αφιέρωσε την ανάρτηση με τίτλο «Οι Οικουμενιστές εκμεταλεύονται τον ανείπωτο πόνο για την στερέωση της πλάνης τους»3.

Αλλά η πραγματικά απροκάλυπτη ενέργεια του Αντιοχείας που προκάλεσε φοβερό σκανδαλισμό στους πιστούς είναι η αντίχριστη πράξη του να προστρέξει για βοήθεια στον αρχηγό της παπικής εκκλησίας, τον Ποντίφικα, Πάπα Φραγκίσκο. Ήδη από τις 16/3/2013 έδειξε προς τον Πάπα τις "αγαθές" προθέσεις του όταν του απέστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα με αφορμή την εκλογή του στον Θρόνο της Ρ/Καθολικής Εκκλησίας. "Με ιδιαίτερη χαρά χαιρετίζουμε την εκλογή σας στην Αποστολική Έδρα της Ρώμης, και σας στέλνουμε τα ειλικρινή συγχαρητήριά μας… Γνωρίζουμε ότι σας αποκαλούν πατέρα των φτωχών, από την εποχή που ήσασταν Καρδινάλιος στην Αργεντινή. Η επιλογή του ονόματος του Αγίου Φραγκίσκου και τα πρώτα λόγια μετά την εκλογή σας, επιβεβαιώνουν την πεποίθησή μας ότι ο Κύριος δεν θα εγκαταλείψει την Εκκλησία"4.

Όμως κατά τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Πατριάρχης Αντιοχείας, επισκέφθηκε προσωπικά τον Ποντίφικα. Η φράση του προς τον Πάπα που μας άφησε άναυδους και αμήχανους είναι η εξής: «Να μας έχετε στις προσευχές σας». Αναρωτιόμαστε και μεις όπως και ο φίλος σχολιαστής του ιστολογίου μας: «Είναι δυνατόν να ζητά τις προσευχές του δικέρατου θηρίου της αποκαλύψεως, ένας ορθόδοξος Πατριάρχης;»5.

Ελπίζαμε, ο νέος Αντιοχείας να έχει το σθένος, τη διάθεση και την Πίστη να ομοιάσει στους μεγάλους Αγίους Πατριάρχες της Ορθοδοξίας. Με ομολογιακό και μαρτυρικό Πνεύμα να πορευτεί και να αντιτάξει, στο οικουμενιστικό περιβάλλον όλων σχεδόν των άλλων Πατριαρχείων, μία φωνή και μια στάση Ορθόδοξη και αγέρωχη με την οποία θα προασπίζεται την Εκκλησία του Χριστού. Αντί αυτών δυστυχώς, βλέπουμε έναν Πατριάρχη προσηλωμένο στην παναίρεση του οικουμενισμού, ερωτοτροπόντα με την πανθρησκεία και υπηρέτη της Νέας Τάξης και Νέας συγκριτιστικής Εποχής.

Λυπούμαστε για το κατάντημα του πατριαρχείου Αντιοχείας. Λυπούμαστε για τους αδελφούς μας ορθοδόξους που αντί να διδάσκονται από την επίσημη Εκκλησία τους το πατροπαράδοτον Σέβας, μετέχουν στον οικουμενισμό και στην αιρετική γραμμή των εκάστοτε Οικουμενιστών Πατριαρχών τους.

Παρακαλούμε θερμά τον Κύριον Ιησού Χριστόν και την Μητέρα Του Κυρία Θεοτόκο, να βοηθήσουν ώστε να εγκαταλείψει ο Αντιοχείας τις φιλοαιρετικές του πρακτικές και να συνέλθει εγκαίρως, φοβούμενος και ευλαβούμενος τον Θεό και τους Αγίους του.

Πηγή: aktines.blogspot.gr

______________________________________
Παραπομπές.

1 http://www.romfea.gr/patriarxeia/patriarxeia/patriarxeio-antioxeias/14885-2012-12-17-20-37-46
2 http://www.amen.gr/article12405
3 http://katanixis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6502.html
4 http://www.romfea.gr/patriarxeia/patriarxeia/patriarxeio-antioxeias/16039-2013-03-16-11-32-10 5 http://katanixis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_9404.html

Με ποιο τρόπο μπορεί κανείς να μην πάθει βλάβη εξ αιτίας σκανδάλου.

Ο απ. Παύλος έγραψε: «Τις θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότις, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα;» (Προς Ρωμαίους, 8:35).

Τα σκάνδαλα αυτά καθ’ εαυτά δεν βλάπτουν, αλλά η αμέλεια και τα πάθη των ανθρώπων.

«Με αυτό τον τρόπο και με αυτούς τους ορθούς λογισμούς μπορείτε, αδελφοί μου, να μη βλάπτεσθε από τα σκάνδαλα, που συμβαίνουν στον κόσμο, και μάλιστα όταν τα σκάνδαλα δεν αφορούν την πίστη, αλλά την καθημερινή ζωή. Επειδή τα σκάνδαλα αυτά καθ’ εαυτά δεν είναι αιτία να βλάπτωνται οι άνθρωποι, διότι, αν ήταν έτσι, ο Θεός δεν θα τα επέτρεπε να συμβαίνουν.

Οι άνθρωποι όμως βλάπτονται από την δική τους αμέλεια και άγνοια και εξ αιτίας των παθών τους. Και αυτό γίνεται φανερό από τους δικαίους και ενάρετους ανθρώπους, οι οποίοι δεν παθαίνουν καμία βλάβη από τα σκάνδαλα, που συμβαίνουν. Αυτό λέει ο και ο θείος Χρυσόστομος ερμηνεύοντας το ρητό εκείνο του Κυρίου, που λέει, «είναι ανάγκη να έλθουν τα σκάνδαλα» (Ματθ. 18:7)· «Και για ποια αιτία ο ίδιος δεν τα εμπόδισε; Για ποιον λόγο έπρεπε να εμποδιστούν τα σκάνδαλα; Για εκείνους που ζημιώνονται; Αλλά εκείνοι που ζημιώνονται δεν ζημιώνονται από τα σκάνδαλα, αλλά από την δική τους αδιαφορία [..] Διότι αν δεν ήταν έτσι, αλλά η καταστροφή προέρχονταν από τα σκάνδαλα, έπρεπε όλοι να καταστραφούν· εάν όμως υπάρχουν εκείνοι που δεν ζημιώθηκαν, εκείνος που ζημιώνεται, ας το καταλογίσει στον εαυτό του» (Ομιλία ΝΘ’ στο Κατά Ματθαίον).

Τι λέω; Τα σκάνδαλα όχι μόνο δεν βλάπτουν τους προσεκτικούς και φρόνιμους, αλλά και τους ωφελούν. Και όχι μόνο τους άλλους ωφελούν, αλλά και εκείνον τον ίδιο, που τα προξενεί, διότι τον κάνουν να προσέχει, να φοβάται, να αγρυπνεί και να προφυλάσσεται στο εξής, για να μην πέσει στα ίδια, όπως το βεβαιώνει και ο Χρυσόστομος· «Αυτό γίνεται φανερό από τους ενάρετους, οι οποίοι όχι μόνον δεν ζημιώνονται καθόλου από αυτούς, αλλά αντίθετα έχουν και μεγάλη ωφέλεια· τέτοιος ήταν ο Ιώβ, ο Ιωσήφ και όλοι οι δίκαιοι και οι Απόστολοι. Εάν όμως πολλοί χάθηκαν, αυτό συνέβη εξ αιτίας του δικού τους ύπνου [..] Διότι τα σκάνδαλα, όπως ακριβώς είπα, και διεγείρουν και κάνουν τον άνθρωπο περισσότερο ενεργητικό και κεντρίζουν όχι μόνο αυτόν που προφυλάσσεται, αλλά και αυτόν που παρασύρεται πολύ γρήγορα τον επανορθώνουν· διότι τον κάνουν περισσότερο ασφαλή κα περισσότερο δυσκολοκατανίκητο» (Ομιλία ΝΘ’ στο Κατά Ματθαίον). Ναι· «Αλλοίμονο στον κόσμο από τα σκάνδαλα», είπε ο Κύριος (Ματθ. 18,7).
 

Αν όμως εμείς προσέχουμε στον εαυτό μας και δεν σκεπτόμαστε με κοσμικό τρόπο, αλλά φυλάσσουμε ο καθένας το επάγγελμά του, με τις εντολές του Κυρίου και με τα έργα, που ανήκουν σ’ αυτό, τότε βέβαια δεν μας βλάπτουν τα σκάνδαλα, αντίθετα έχουμε μεγάλο κέρδος από αυτά. Έτσι συμπεραίνει και ο Χρυσορρήμων· «Ώστε, εάν προσέχουμε, από εδώ δεν θα έχουμε μικρό κέρδος, δηλαδή, συνέχεια θα είμαστε σε εγρήγορση» (Ομιλία, ΝΘ’ στο Κατά Ματθαίον).

Με ποιον τρόπο μπορεί κανείς να μην βλάπτεται από τα σκάνδαλα.

Είδε ο μέγας Αντώνιος κάποτε όλο τον κόσμο γεμάτο παγίδες, τις οποίες είχε στημένες ο διάβολος σ’ αυτόν. Ο Χριστός πάλι λέει πως ο κόσμος είναι γεμάτος από σκάνδαλα και εμπόδια. Αυτό ακριβώς ερμηνεύοντας ο Χρυσορρήμων λέει· «Δεν είπε, ότι περπατάς κοντά σε παγίδες, αλλά ανάμεσα σε παγίδες. Και από τις δύο πλευρές υπάρχουν βάραθρα και από τις δύο πλευρές δόλοι» (Ανδρ. ΙΕ’).

Πως λοιπόν μπορείτε, αδελφοί μου, να μην πιαστείτε από τόσες παγίδες; Πως μπορείτε να μην σκοντάψετε σε τόσα σκάνδαλα; Πως; Αν προσέχετε τον εαυτό σας, αν φυλάγετε, όσα μας έχουν παραδώσει οι Γραφές και οι θείοι Πατέρες, αν έχετε την αυτομεμψία και την ταπείνωση, κατηγορώντας και μεμφόμενοι τον εαυτό σας και μην κατηγορώντας τους άλλους. Έτσι ο άγγελος Κυρίου είπε στον Αντώνιο, που απορούσε, πως μπορεί να γλυτώσει από τόσες παγίδες· «Ποιος μπορεί να ξεφύγει απ’ αυτές; Και μου είπε ο άγγελος· η ταπεινοφροσύνη».

Και πάνω απ’ όλα να προστρέχετε, αδελφοί μου, πάντοτε στον Θεό με την προσευχή και να τον παρακαλείτε να σας φυλάει με την χάρη και την βοήθειά του, όχι μόνο για να μην προξενήσετε εσείς κανένα σκάνδαλο στους άλλους αδελφούς σας, καμία αμαρτία με λόγια ή έργα, αλλά και να μην σκανδαλίζεστε με τα πάθη και τις αμαρτίες, που κάνουν οι άλλοι. Διότι μόνον ο Θεός είναι που φυλάει από κάθε σκάνδαλο και παγίδα αυτούς που τον σέβονται και τον αγαπούν, όπως λέει και ο Σειράχ· «Οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι στραμμένοι σ’ εκείνους που τον αγαπούν· αυτός είναι ισχυρή προστασία, στήριγμα δυνατό, καταφύγιο ενάντια στον καύσωνα, προφύλαξη στο παραπάτημα και βοήθεια από την πτώση» (Σειρ. 34,16). Και ο Θεός είναι που παραγγέλλει στους αγγέλους του να φυλάγουν τους δούλους του και να τους σηκώνουν στα χέρια τους, για να μη σκοντάψουν το νοητό πόδι της ψυχής τους σε καμία πέτρα σκανδάλου, όπως λέει ο Δαβίδ· «Θα δώσει εντολή τους αγγέλους του για σένα, για να σε διαφυλάξουν σε όλους τους δρόμους σου· θα σε σηκώσουν στα χέρια τους, για να μην σκοντάψουν τα πόδια σου σε καμία πέτρα» (Ψαλμός 90,12).

Ας φωνάζετε λοιπόν πάντοτε εκείνη τη φωνή· «Φύλαξέ με, Κύριε, από την παγίδα που μου έστησαν και από τα σκάνδαλα εκείνων που εργάζονται την ανομία» (Ψαλμός 140,10), ώστε φυλασσόμενοι από την χάρη του Κυρίου και χωρίς να σκανδαλίζετε τους άλλους και χωρίς και εσείς να σκανδαλίζεστε από εκείνους, απρόσκοπτοι και ανεμπόδιστοι να φθάσετε στην ημέρα εκείνη της ανταποδόσεως και να αξιωθείτε της Βασιλείας των Ουρανών με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα και το κράτος μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

(Απόσπασμα από την «Χρηστοήθεια Χριστιανών», σελ. 333- 335).

 

Πηγή: exprotestant.blogspot.gr

The Two World Wars & The Rothschilds...

Σε αυτήν την συνέντευξη, παρέχονται σημαντικές πληροφορίες, αν και το ιστολόγιο μας δεν συμφωνεί με όλα όσα λέγονται. Όμως είναι ενδιαφέρον να το ακούσουμε.

How the Rothschilds rule USA ?

John Paul II's Amazing Connection to the Upside-Down Cross and the Antichrist.

Σ' αυτό το βίντεο θα δείτε τον επικεφαλής της παπικής εκκλησίας, με την οποία έχει ενωθεί το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως από το 1965, να συμπροσεύχεται με παγανιστές Αφρικανούς, να δέχεται να πιεί απο την θυσία τους, να εισέρχεται συμπροσευχόμενος με ιουδαίους, στην εβραϊκή συναγωγή της Ρώμης, να συμπροσεύχεται με τον εκπρόσωπο του Πατριαρχείου Κων/λεως, Μεθόδιο Φούγια, στην Ασσίζη το 1986, να κάθεται σε θρόνο που έχει στην πλάτη του τον ανάποδο σταυρό, κατ' εξοχήν σύμβολο των σατανιστών... Και άλλα πολλά.

Έλληνισμός και Χριστιανισμός!

Τα εξουσιαστικά ιερατεία που υπογείως κινούν τα νήματα του κόσμου και κατευθύνουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την Γνώση, προσπαθούν εδώ και πολλούς αιώνες - πλαστογραφώντας τις πηγές ή αποκρύπτοντάς αυτές - να φέρουν σε σύγκρουση τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό...

 

Ξέρουν ότι η σύνδεση αυτών των δύο δυνάμεων είναι το ισχυρότερο εμπόδιο για την υλοποίηση των υποχθόνιων σχεδίων τους, ξέρουν ότι αν οι λαοί γαντζωθούν πάνω σ' αυτά, θα είναι αδύνατο να εφαρμόσουν την Νέα Τάξη πραγμάτων. Αυτός είναι ο λόγος πού αποκρύπτονται οι προφητείες των Αρχαίων Ελλήνων οι οποίες μιλούν ξεκάθαρα για την έλευση του Χριστού...
 

Προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Χριστιανισμό ως εβραιογενή θρησκεία και όλους τους Αρχαίους Έλληνες ως ειδωλολάτρες. Ωστόσο έχουν διασωθεί αρχαία κείμενα πού αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο.

 
Στην Πολιτεία του Πλάτωνα (B, V , 362) - βιβλίο πού το σύστημα το αποδέχεται - περιέχεται μία προφητεία ισάξια μ' αυτές των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης:
 

«Θα απογυμνωθεί απ' όλα εκτός της δικαιοσύνης, διότι φτιάχτηκε αντίθετος στην ως τότε συμπεριφορά. Χωρίς να αδικήσει κανέναν θα δυσφημισθεί πολύ ως άδικος ώστε να βασανισθεί για την δικαιοσύνη και θα γεμίσει με δάκρυα εξαιτίας της κακοδοξίας αλλά θα μείνει αμετακίνητος μέχρι θανάτου και ενώ θα είναι δίκαιος θα θεωρείται άδικος για όλη του τη ζωή.

 
Έχοντας τέτοιες διαθέσεις ο δίκαιος θα μαστιγωθεί, θα στρεβλωθεί, θα δεθεί, θα ανάψουν τα μάτια του και στα τελευταία του αφού πάθει κάθε κακό θα καρφωθεί πάνω σε πάσσαλο, και να ξέρεις ότι δεν είναι δίκαιο αλλά αφού έτσι το θέλει ας γίνει».

 

 

Στο έργο Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου, ο Προμηθέας όντας φυλακισμένος στον Καύκασο προλέγει ότι ο λυτρωτής του θα γεννηθεί από την παρθένο Ιώ και τον Θεό (στ.772,834,848) θα είναι δηλαδή υιός Θεού και υιός Παρθένου. Αυτός ο Θεάνθρωπος θα καταλύσει την εξουσία των παλαιών θεών και θα αφανίσει αυτούς και την δύναμή τους (908,920).

 
Ο Ερμής τότε σταλμένος από τον Δία προαναγγέλλει στον Προμηθέα τα εξής:
 

«Τοιούδαι μόχθου τέρμα μη τί προσδόκα πριν αν θεός τις διάδοχος των σων πόνων φανή, θελήση τ' είς αναύγητον μολείν ‘Άιδην , κνέφαια τ' άμφί Ταρτάρου βάθη» μετάφραση «μην περιμένεις να λυτρωθείς από τους πόνους προτού θεός πάρει τα πάθια τα δικά σου πάνω του και με τη θέλησή του κατέβει στον ‘Άδη τον ανήλιαγο, στους άφεγγους του Ταρτάρου βυθούς» (στ. 1041-1043).

 
Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει τα ακόλουθα: «Θα μείνετε κοιμισμένοι σε όλη σας τη ζωή εάν δεν σας λυπηθεί ο Θεός να σας στείλει κάποιον άλλον» (Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους 18{31α}).

 

 

Τοιχογραφία Μιχαήλ Αγγέλου, παρεκκλήσιο Καπέλα Σιξτίνα, Βατικανό.

Στο Άγιο Όρος υπάρχουν χειρόγραφα που διασώζουν προφητείες της Σίβυλλας - της ιέρειας του Απόλλωνα - για την έλευση του Χριστού π.χ σε χειρόγραφο με την ονομασία «Υπόμνημα εις τον Άγιον Απόστολον Φίλιππον» πού φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Δοχειαρείου αναφέρονται τα εξής:
 

«Ύστερα από πολύ καιρό θα φθάσει κάποιος εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ώς Θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπον από την φθοράν των ανίατων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμασθεί ψηλά ώς κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».

 
Στο ίδιο χειρόγραφο αναφέρεται μία ανατριχιαστική προφητεία για την θεανθρώπινη φύση του Χριστού, για το εκούσιον πάθος Του, αλλά και για την Ανάστασή Του.

 
«Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ό οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε ή Θεότης Του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, που υποφέρει από τους θνητούς τά πάντα, δηλαδή τον σταυρό, την ύβριν, την ταφή. Αυτός κάποτε από τα μάτια του έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμη θεϊκή. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθη εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσεν, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».

 
Οι παραπάνω προφητείες αναφέρονται και σε άλλα χειρόγραφα πού βρίσκονται σε άλλες Μονές του Αγίου Όρους η αλλού (π.χ Μονή Σινά). Παρατίθενται ακόμη σε σύγχρονο βιβλίο, στον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Αρχιμανδρίτη Βίκτωρος Ματθαίου.
 

Και γι' αυτούς που ίσως αμφισβητήσουν ότι τα παραπάνω ειπώθηκαν πράγματι από την Σίβυλλα και ισχυριστούν ότι είναι επινοήσεις κάποιον Χριστιανών Μοναχών, αρκεί το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός: Από διάφορες πηγές έχει διασταυρωθεί πώς τις προφητείες αυτές αλλά και άλλες -είτε της Σίβυλλας είτε άλλων σοφών Ελλήνων- χρησιμοποίησε η Αγία Αικατερίνη. Συγκεκριμένα, το 305 η Αγία Αικατερίνη η Αλεξανδρινή έλεγχε τον αυτοκράτορα Μαξιμίνο για την ειδωλολατρική του πολιτική.

 
Ό τελευταίος συγκέντρωσε τότε τους σοφότερους ειδωλολάτρες της αυτοκρατορίας για να την μεταπείσουν και να την κάνουν παγανίστρια. Στο διάλογο που ακολούθησε, αυτή η πάνσοφη και σπουδαγμένη στην Ελληνική παιδεία γυναίκα στην προσπάθειά της να αποδείξει ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός Θεός ανέφερε - μεταξύ άλλων - και τις προφητείες της Σίβυλλας.

 

Και για να προληφθεί η κάθε απερίσκεπτη "σκέψη", δεν υπάρχει καμία περίπτωση να έπλασε αυτές τις προφητείες η ίδια η Αγία για τους εξής βασικότατους λόγους: Δεν θα μπορούσε να πει ένα τόσο μεγάλο ψέμα σχετικά με την ιέρεια του Απόλλωνα μπροστά στους σοφότερους εκπροσώπους της αρχαίας θρησκείας, διότι αμέσως όλοι θα διαπίστωναν το ψέμα της. Όμως, όχι μόνο δεν την κατηγόρησε κανείς για αναλήθειες, αλλά αντιθέτως οι σοφοί ειδωλολάτρες παραδέχτηκαν την λεκτική τους ήττα και όλοι αμέσως ασπάστηκαν με τη θέληση τους τον Χριστιανισμό με αποτέλεσμα ο αυτοκράτορας να τους θανατώσει. Κανείς δεν μπορεί λοιπόν να αμφισβητήσει την αδιάσειστη αλήθεια ότι τα προφητικά αυτά λόγια βγήκαν από το στόμα της Σίβυλλας.

 
Σε άλλο χειρόγραφο που βρίσκεται στην Αγιορείτικη Μονή Διονυσίου, αναφέρεται μια άλλη προφητεία της Σίβυλλας.

 
«Σας προφητεύω έναν τρισυπόστατο Θεό στα ύψη εκτεινόμενο του οποίου ο αιώνιος Λόγος σε ανυποψίαστο κόρη θα κυοφορηθεί, όπως ακριβώς το φέρων φωτιά τόξο, το μέσον του κόσμου διαπερνώντας . Όλο τον κόσμο αφού επαναφέρει στην ζωή, και στον Πατέρα θα τον προσφέρει σαν δώρο. Μαρία θα είναι το όνομα αυτής».

 
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Θεία Πρόνοια μέσω του "σπερματικού λόγου" (όπως τον ονόμασαν οι Πατέρες της Εκκλησίας) φώτισε κάποιους Έλληνες της Αρχαιότητας και έτσι άφησαν εκατοντάδες χρόνια πρίν τον Χριστό προφητείες για την έλευσή Του. Και άλλοι αρχαίοι λαοί έδωσαν τέτοιες προφητείες χωρίς να πλησιάζουν σε καμία περίπτωση την ακριβολογία των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης περιοριζόμενες αποκλειστικά και μόνο στην αναφορά για τον ερχομό κάποιου Σωτήρα πού θα λυτρώσει τον κόσμο.
 

Οι προφητείες όμως των αρχαίων Ελλήνων δίνουν λεπτομερέστατα στοιχεία για τον Χριστό (γέννηση Του από την Παρθένο Μαρία, θεανθρώπινη φύση Του, θαύματα Του, Σταύρωση, Κάθοδος στον Άδη και Ανάσταση Του, τρείς υποστάσεις του Θεού). Έτσι, πολλές απ' αυτές καθίστανται ισάξιες με τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ κάποιες άλλες τις ξεπερνούν κιόλας.

 
Αυτό ακριβώς αναγνωρίζει και ο μεγάλος μας εκκλησιαστικός συγγραφέας Κλήμης ο Αλεξανδρεύς (2ος αιώνας μ.Χ), ο οποίος στο έργο του Στρωματείς (5,13) δηλώνει απερίφραστα:

 
«Ούκ οίμαι υπό Ελλήνων σαφέστερον προσμαρτυρήσεσθαι τόν Σωτήρα ημών», δηλαδή, «δεν είναι δυνατόν, νομίζω, να προαναγγελθεί σαφέστερα από τους Έλληνες ό Σωτήρας μας».

 
Και μόνο αυτές οι λίγες προφητείες πού αναφέρθηκαν (σε σχέση με το πλήθος που υπάρχει αλλά βρίσκεται κρυμμένο εδώ και αιώνες) αρκούν να καταρρίψουν την γελοιότητα εκείνη που δυστυχώς παρασέρνει πολλούς και πού ψευδώς κηρύττει ότι ό Χριστιανισμός είναι ένα εβραϊκό κατασκεύασμα, όλοι οι αρχαίοι Έλληνες ειδωλολάτρες και ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός δύο εντελώς αντικρουόμενοι κόσμοι.

 
Για να τελειώνουν τα ψέματα, ο Χριστιανισμός δεν είναι εβραιογενής θρησκεία. Δεν είναι κατασκεύασμα των Εβραίων ούτε κανενός άλλου λαού... Είναι η αληθινή θρησκεία που αποκαλύπτεται ανεξαιρέτως σε όλους τους λαούς της γης. Το ότι αποκαλύφθηκε πρώτα στους Εβραίους δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι είναι εβραιογενής θρησκεία. Άλλωστε, λίγες δεκαετίες μετά την Ανάληψη του Χριστού, ό Χριστιανισμός πέρασε στα χέρια των Ελλήνων (αυτό δηλαδή σημαίνει πως έγινε θρησκεία Ελληνογενής; Εννοείτε πώς όχι) και άρχισε να απομακρύνεται από τα Εβραϊκά στεγανά για να απλωθεί σε όλη τη γή.

 
Από την άλλη βλέπουμε ότι οι σοφοί Έλληνες της αρχαιότητας όχι μόνο πίστευαν σε ένα Θεό αλλά μίλησαν κιόλας για την τριαδικότητα Του, για την διττή φύση του Χριστού, για την Σταύρωση και την Ανάστασή Του. Προσπαθούσαν να αποδεσμευτούν από την δυναστεία των θεών και να πλησιάσουν τον ένα και αληθινό Θεό. Αποδεικνύεται πώς περίμεναν καρτερικά την έλευση του Χριστού για αιώνες. Γι' αυτό και όταν έγινε η συνάντηση Χριστού και Ελλήνων, ο Χριστός είπε:
 

«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου»(Κατά Ιωάννην -12,23) δηλαδή «έφτασε ή ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου (=ο Χριστός)»

 

Και έτσι έγινε...

 

 

Όλα τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά, σε χέρια Ελλήνων πέρασε άπ' την πρώτη στιγμή ή Εκκλησία, Έλληνες Πατέρες διατύπωσαν τις αιώνιες αλήθειες στο αίμα χιλιάδων Ελλήνων μαρτύρων στερεώθηκε τους πρώτους αιώνες η Εκκλησία, Έλληνες αυτοκράτορες και κληρικοί ανέλαβαν επί Βυζαντίου την διάδοση του Ευαγγελίου και τον εκχριστιανισμό των ως τότε βάρβαρων λαών.

 
Επομένως, όχι μόνο δεν συγκρούονται ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός αλλά αντιθέτως συνδέονται τόσο στενά, σε σημείο ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως να γράψει στο έργο του «Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν» τα εξής:

 
«Ο Έλλην είναι πλασμένος φιλόσοφος, είναι και πλασμένος Χριστιανός, είναι πλασμένος να γνωρίζει την αλήθεια και να την διαδίδει εις τα άλλα έθνη (...) Ναι, ό Έλλην εγεννήθη κατά την Θεία Πρόνοια διδάσκαλος της ανθρωπότητας (...) Αυτή είναι η αποστολή του, αυτό είναι το ξεχωριστό κάλεσμά του μεταξύ των εθνών (...) Από καταβολής κόσμου, το Ελληνικό Έθνος ήταν πλασμένο διά τον σκοπόν αυτόν. Ο Θεός (...) διέπλασε το Ελληνικό Έθνος ως οφθαλμόν εις το σώμα της ανθρωπότητας».

 
Ακόμη, οι αρχαιοελληνικές προφητείες αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Χριστός είναι ο μόνος Θεός...
 

Πολλοί κατά καιρούς λένε πώς οι Εβραϊκές προφητείες γράφτηκαν από Χριστιανούς μετά Χριστόν για να ισχυροποιήσουν την πίστη τους.
 

Ψέμα μεγάλο μιας και έχουν βρεθεί χειρόγραφα της Παλαιάς Διαθήκης γραμμένα στα Ελληνικά (από την μετάφραση των εβδομήκοντα) πού χρονολογούνται τον 2ο με 1ο αιώνα πριν τον Χριστό.
 

Τί μπορεί όμως να πει κανείς για τις προφητείες του Πλάτωνα και του Αισχύλου (4ος και 3ος αιώνας π.Χ) που είναι καταγεγραμμένες σε επίσημα βιβλία («Πολιτεία» και «Προμηθεύς Δεσμώτης») - άσχετα αν κανείς δεν τις δίνει σημασία; Χωρίς αμφιβολία, ο Χριστός είναι ο μόνος Θεός, η Ορθοδοξία η κιβωτός της Αλήθειας, και το Γένος των Ελλήνων επιφορτισμένο με το ιερό χρέος να κρατά την δάδα της αληθινής Πίστης άσβεστη μέχρι τα έσχατα.

 

Πηγή: Πενταπόσταγμα