Τούτον Δανιήλ υιόν ανθρώπου λέγει είναι, ερχόμενον πρός τον Πατέρα, και πάσαν την κρίσιν και την τιμήν παρ'εκείνου υποδεχόμενον
(Αποστολικαί Διαταγαί, Ε΄, ΧΧ 10, ΒΕΠ 2,92)
Εθεώρουν έως ότου θρόνοι ετέθησαν και παλαιός ημερών εκάθητο, και το ένδυμα αυτού λευκόν ωσεί χιών, και η θρίξ της κεφαλής αυτού ωσεί έριον καθαρόν... εθεώρουν εν οράματι της νυκτός και ιδού μετά των νεφελών του ουρανού ως υιός ανθρώπου ερχόμενος ην και έως του παλαιού των ημερών εφθασε...
(Δανιήλ Ζ', 9 και 14)
"Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας Αυτού εικόνας ασπαζόμεθα."
(Πρακτικά εβδόμης Οικουμενικής συνόδου, Τόμος Β' σελ. 883)
Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013
Οικουμενιστική ενθρόνιση του Μητροπολίτου Βελγίου Αθηναγόρα
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εκπροσωπήθηκε στην οικουμενιστική ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Βελγίου Αθηναγόρα Πέκσταντ από τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο. Παρόντες ήταν ο Καρδινάλιος Godfried Danneels, ο Αποστολικός Νούντσιος στο Βέλγιο, ο Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος Αμβέρσας Johan Bonny, Μονοφυσίτες, Προτεστάντες, Βουδιστές κ.α.
Πηγή: Ακτίνες
Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013
Ποιους πολεμάει περισσότερο ο διάβολος;
Πραγματική φωτογραφία που τράβηξε μέλος παρέας καθώς έπαιζε γύρω απ΄την φωτιά. Πηγή: http://gr.omg.yahoo.com/news/%CF%86%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B4%CE%AD%CE%BA%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%87%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-201500156.html
Όλους θέλει να τους κολάσει. Αλλά περισσότερο πολεμάει τους ενάρετους, αυτούς που αγωνίζονται με πόθο «τον καλό αγώνα της πίστεως» (βλ. Α΄ Τιμ. ς΄ 12), αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς. Όπως τα παιδιά πετούν πέτρες στις καρυδιές που έχουν καρύδια, έτσι και ο διάβολος πετροβολάει αυτούς που έχουν καρπούς πνευματικούς. Κι όπως ο κλέφτης πηγαίνει να κλέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί υλικοί, έτσι κι ο διάβολος πηγαίνει να κλέψει εκεί όπου υπάρχουν θησαυροί πνευματικοί.
Ο ιερός Χρυσόστομος σημειώνει ότι «ο κλέπτης ουκ έρχεται όπου καλάμη, και χόρτος, και ξύλον· αλλ’ όπου κείται χρυσός, ή άργυρος, ή μαργαρίτης». Δεν πηγαίνει να συλήσει αχυροκαλύβες ή ξύλινες παράγκες. Διότι εκεί δεν υπάρχουν πράγματα αξίας. Πηγαίνει στα πλουσιόσπιτα, που έχουν χρήματα πολλά, ασημικά, χρυσαφικά ή άλλα πράγματα μεγάλης αξίας. Πηγαίνει στις τράπεζες και τις χρηματαποστολές, εκεί που θα γεμίσει σάκο ολόκληρο. Έτσι κι ο διάβολος «ουκ εισέρχεται όπου πόρνος, ή βέβηλος, ή άρπαξ, ή πλεονέκτης» (ΕΠΕ 33, 406). Δεν πηγαίνει να πολεμήσει ανήθικους ή βέβηλους ή άρπαγες ή πλεονέκτες. Αυτούς τους έχει δεμένους με το πάθος και τους ξεγελάει ευκολότερα. Περισσότερη δουλειά έχει να κάνει, όταν πηγαίνει να πολεμήσει αγωνιστές μοναχούς, που βαδίζουν με συνέπεια την οδό του αγιασμού, ή συνειδητοποιημένους χριστιανούς που αγωνίζονται με πόθο.
Σε άλλη ομιλία του ο χρυσορρήμων Πατήρ παρατηρεί ότι οι πειρατές δεν επιτίθενται στα πλοία που μεταφέρουν άμμο, διότι η άμμος είναι φθηνό υλικό και τόσο βαρύ, που κανείς δεν κάνει τον κόπο να τη μεταφέρει στην πλάτη. Οι πειρατές επιτίθενται στα πλοία που μεταφέρουν αμύθητους θησαυρούς ή εμπορεύματα μεγάλης αξίας. Έτσι κι ο διάβολος επιτίθεται στους πιστούς που έχουν αρετή και αγιότητα (Ομιλία εις τον Ιώβ).
● Από την Αγία Γραφή πληροφορούμαστε ότι ο διάβολος έβαλε τα λαγωνικά του και κυνηγούσε να σκοτώσει τον πύρινο προφήτη Ηλία!
● Έκλεισε στη φυλακή και αποκεφάλισε τον κήρυκα της μετανοίας, τον τίμιο Πρόδρομο!
● Έριξε τα πεπυρωμένα βέλη του στον σώφρονα και πάγκαλο Ιωσήφ, που ήταν διαμάντι πνευματικό, τύπος του Χριστού!
● Πολέμησε τον πολύαθλο Ιώβ, που ήταν ακέραιος άνθρωπος, δίκαιος, θεοφοβούμενος και έφευγε μακριά από κάθε κακό και πονηρό πράγμα!
● Είναι τόσο αδίστακτος πειραστής, που πήγε να πειράξει στην έρημο ακόμη και τον Κύριό μας!
Πώς επιτίθεται στις δικές μας ζωές;
Τα ίδια κάνει και στον καθένα από μας ο μισάνθρωπος!
● Αν βλέπει ότι βαδίζουμε στην ευθεία οδό των εντολών του Θεού, προσπαθεί να μας κάνει να παρεκκλίνουμε!
● Αν βλέπει ότι δίνουμε μαρτυρία για τον Χριστό, επιχειρεί να μας φιμώσει.
● Αν βλέπει ότι κάνουμε το καλό, παρεμβάλλει εμπόδια για να μας ανακόψει.
● Αν βλέπει ότι προσευχόμαστε με θέρμη, φέρνει χασμουρητό και υπνηλία, για να σταματήσουμε να προσευχόμαστε.
Παρακολουθεί πώς λατρεύουμε τον άγιο Θεό! Αν βλέπει ότι η σκέψη μας φεύγει πολύ μακριά ή γεμίζει από τον θόρυβο των βιοτικών φροντίδων, μένει πολύ ευχαριστημένος ο διάβολος. Αν όμως συμμετέχουμε συνειδητά στη θεία Λατρεία, αρχίζει να μας πολεμάει. Μας φέρνει αναμνήσεις από τα παιδικά μας χρόνια, εργασίες που αφήσαμε σε εκκρεμότητα, επείγοντα τηλεφωνήματα που έπρεπε να κάνουμε και δεν τα κάναμε, και τα όμοια. Κι αν δεν τα καταφέρει να στρέψει αλλού τα ενδιαφέροντά μας, καλεί και άλλους δαίμονες να τον βοηθήσουν.
Παρακολουθεί πώς μελετούμε το ιερό Ευαγγέλιο! Εάν βλέπει ότι δεν προσηλώνεται η σκέψη μας στα νοήματα του θείου λόγου, δεν ανησυχεί ιδιαίτερα ο διάβολος. Γιατί γνωρίζει ότι αυτά που διαβάζουμε, μετά από λίγη ώρα θα τα ξεχάσουμε. Αν όμως είμαστε αγαθή γη που με λαχτάρα ακούμε τον λόγο του Θεού, που με ευλάβεια τον μελετούμε ημέρα και νύχτα, που τον κρύβουμε σαν θησαυρό βαθιά στην καρδιά μας και τον έχουμε οδηγό στη ζωή μας, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να διακόψουμε τη μελέτη του θείου λόγου και να ασχοληθούμε με κάτι άλλο.
Από τα όσα γράφονται εννοούμε πόσο πανούργος εχθρός είναι ο αντίδικος, πόσο απατηλά στρατηγήματα επινοεί για να μας πλανήσει, με πόσο μεγάλη μανία εργάζεται το καταχθόνιο έργο του και με τι τέχνη αρπάζει κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται, για να μας υποσκελίσει!
Να μην τον φοβόμαστε.
Αλλά οι πιστοί χριστιανοί να μην τον φοβόμαστε, διότι «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ιω. δ΄ 4).
● Να μάθουμε να διακρίνουμε τις παγίδες του και να λαμβάνουμε εγκαίρως τα μέτρα μας, «ἵνα μή πλεονεκτηθῶμεν ὑπό τοῦ σατανᾶ· οὐ γὰρ αὐτοῦ τὰ νοήματα ἀγνοοῦμεν», γράφει ο θείος Απόστολος Παύλος (Β΄ Κορ. Β΄ 11).
● Κι ακόμη να ταπεινοφρονούμε, διότι την ταπείνωση δεν την αντέχει ο διάβολος. Μόλις ταπεινωθούμε, φεύγει από κοντά μας.
● Τέλος, να μην υποχωρούμε από την έπαλξή μας, όση κι αν είναι η πολεμική που ασκεί εναντίον μας ο σατανάς. «Ἄοκνος ψυχὴ ἐξήγειρε καθ’ ἑαυτῆς δαίμονας. Πληθυνθέντων δε πολέμων, ἐπληθύνθησαν στέφανοι», γράφει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Ο αγωνιστής του καλού αγώνα εξεγείρει εναντίον του τους δαίμονες. Αλλά όσο πιο πολύ αυτοί τον πολεμούν, τόσο περισσότερο τον δοξάζει ο αγωνοθέτης Κύριος!
Πηγή: pentapostagma.gr
(Σχόλιο Εγκολπίου: Εκείνοι που θέλουν να νομίζουν ότι όλα τα κακά και άσχημα του χώρου τους είναι αποτέλεσμα του πειρασμού, ας αναθεωρήσουν. Όταν γίνουν ενάρετοι τότε θα έχουν, ίσως, το δικαίωμα να λένε μας πειράζει ο εξ' από δω... Ως τότε ας δούνε τα χάλια τους στο καθρέπτη γιατι θα δώσουν φρικτό λόγο, για όσους εμποδίζουν να γνωρίσουν Την Εκκλησία με την συμπεριφορά τους...)
Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013
Καταργούν κάθε χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για να μην «προσβληθούν» οι μουσουλμάνοι.
Ιταλία : Νηπιαγωγεία και σχολεία καταργούν κάθε χριστουγεννιάτικη εκδήλωση για να μην «προσβληθούν» οι μουσουλμάνοι.
Το κόμμα της Λίγκας του Βορρά, κατήγγειλε την απόφαση ορισμένων σχολείων και νηπιαγωγείων στην πόλη του Τορίνο να καταργήσουν κάθε εορτασμό των Χριστουγέννων, ακόμα και να αφαιρέσουν οποιαδήποτε αναφορά στον χριστιανισμό, από φόβο μήπως «προσβάλλουν τις ευαισθησίες» του αυξανόμενου μουσουλμανικού πληθυσμού στα σχολεία.
Ο Roberto Carbonero, διευθυντής της Λίγκας του Βορρά, είπε ότι εάν επιβεβαιωθεί αυτή η πληροφορία, η απόφαση ορισμένων διευθυντών σχολείων «θα έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα το οποίο είναι άνευ προηγουμένου».
«Μια τέτοια απόφαση είναι εντελώς απαράδεκτη», είπε, προσθέτοντας ότι η πόλη, και όχι τα επιμέρους σχολεία, θα πρέπει να έχει την αρμοδιότητα να λαμβάνει τις σχετικές αποφάσεις.
«Η πόλη της “ένταξης”» που φαντασιώνεται η Αριστερά δεν μπορεί να γίνει μια «πόλη των διακρίσεων για τους Καθολικούς», είπε ο Carbonero.
«Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι, για χάρη της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης ... οι πολίτες μας, τα παιδιά μας, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις δικές τους παραδόσεις και τον πολιτισμό τους», είπε. «Δεν ανέχομαι ένα σχολείο που σκέφτεται ότι πρέπει να ντρεπόμαστε που η κοινωνίας μας και η ιστορία της έχουν βάση τον Καθολικισμό».
Το κύριο ρεύμα των λαθρομεταναστών στην Ιταλία προέρχεται από τις χώρες της Βόρειας Αφρικής, όπου το Ισλάμ είναι η κυρίαρχη θρησκεία. Ενώ η μετανάστευση συνεχίζεται με βραδύτερους ρυθμούς στην Ιταλία από ό,τι σε ορισμένες άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπάρχει ένα δυσανάλογα μεγάλο ποσοστό γεννήσεων στην Ιταλία από τις οικογένειες των μεταναστών.
Σε αυτές τις περιοχές, κυρίως στα βόρεια, που ο αριθμός των αλλοδαπών είναι μεγαλύτερος, ο πληθυσμός των μη Ιταλών κατοίκων είναι μεταξύ 9 και 11 τοις εκατό, αλλά 15 τοις εκατό των παιδιών γεννιούνται από αλλοδαπούς.
Πηγή: Κόκκινος ουρανός
Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013
Χριστιανός καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή γιατί μοίραζε Βίβλους.
Ιράν: Χριστιανός καταδικάστηκε σε 10 χρόνια φυλακή γιατί μοίραζε Βίβλους.
Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών για «εγκλήματα κατά της ασφάλειας του κράτους» - Η αστυνομία κατέσχεσε από το διαμέρισμά του βιβλία, CD και περισσότερα από 6.000 αντίτυπα της Βίβλου.
Ιρανός, που είχε γίνει χριστιανός, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών για «εγκλήματα κατά της ασφάλειας του κράτους» επειδή διένειμε Βίβλους σε μέγεθος τσέπης.
Καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών για «εγκλήματα κατά της ασφάλειας του κράτους» - Η αστυνομία κατέσχεσε από το διαμέρισμά του βιβλία, CD και περισσότερα από 6.000 αντίτυπα της Βίβλου.
Ιρανός, που είχε γίνει χριστιανός, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 10 ετών για «εγκλήματα κατά της ασφάλειας του κράτους» επειδή διένειμε Βίβλους σε μέγεθος τσέπης.
Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων της ιεραποστολικής υπηρεσίας του Βατικανού Fides, ο Μοχαμάντ Χαντί Μπορντχάρ, (Mohammad-Hadi Bordbar) από το Ραστ, στο βόρειο Ιράν, ο οποίος συνελήφθη στις 27 Δεκεμβρίου πέρυσι, ομολόγησε στο δικαστήριο ότι είχε «εγκαταλείψει το Ισλάμ για τον Χριστιανισμό» και ότι θεωρεί πως «καθήκον του είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου, διανέμοντας 12.000 Βίβλους σε μέγεθος τσέπης».
Μετά την βάπτισή του, ο Ιρανός είχε φτιάξει στο σπίτι του μια μικρή εκκλησία. Η αστυνομία κατέσχεσε από το διαμέρισμά του κατά την σύλληψή του βιβλία, CD και περισσότερα από 6.000 αντίτυπα της Βίβλου. Ο Μπορντχάρ είχε συλληφθεί ξανά το 2009. Τότε είχε δικαστεί και είχε κριθεί ένοχος για «αποστασία». Στην συνέχεια είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.
Σύμφωνα με το Fides, το οποίο επικαλείται μη κυβερνητικές οργανώσεις στο Ιράν, στο Ιράν έχουν κλείσει εκκλησίες. Αυτό που καταστέλλεται είναι ο προσηλυτισμός στον Χριστιανισμό. Ωστόσο σύμφωνα με το ίδιο πρακτορείο, ο νέος πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ροχανί γέννησε ελπίδες μετά τις δηλώσεις του για μια πιθανή «μεταρρύθμιση των πολιτικών δικαιωμάτων» και το αίτημά του προς τους σιίτες ιερωμένους να σταματήσουν την δημόσια ανάμειξή τους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών.
Οι χριστιανοί στο Ιράν είναι πάρα πολύ λίγο, λιγότεροι από το 1% του πληθυσμού.
Μετά την βάπτισή του, ο Ιρανός είχε φτιάξει στο σπίτι του μια μικρή εκκλησία. Η αστυνομία κατέσχεσε από το διαμέρισμά του κατά την σύλληψή του βιβλία, CD και περισσότερα από 6.000 αντίτυπα της Βίβλου. Ο Μπορντχάρ είχε συλληφθεί ξανά το 2009. Τότε είχε δικαστεί και είχε κριθεί ένοχος για «αποστασία». Στην συνέχεια είχε αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση.
Σύμφωνα με το Fides, το οποίο επικαλείται μη κυβερνητικές οργανώσεις στο Ιράν, στο Ιράν έχουν κλείσει εκκλησίες. Αυτό που καταστέλλεται είναι ο προσηλυτισμός στον Χριστιανισμό. Ωστόσο σύμφωνα με το ίδιο πρακτορείο, ο νέος πρόεδρος του Ιράν Χασάν Ροχανί γέννησε ελπίδες μετά τις δηλώσεις του για μια πιθανή «μεταρρύθμιση των πολιτικών δικαιωμάτων» και το αίτημά του προς τους σιίτες ιερωμένους να σταματήσουν την δημόσια ανάμειξή τους στην ιδιωτική ζωή των πολιτών.
Οι χριστιανοί στο Ιράν είναι πάρα πολύ λίγο, λιγότεροι από το 1% του πληθυσμού.
Πηγή: ellinikiaugh.blogspot.gr
(Σχόλιο Εγκολπίου: Όταν κάποιοι φυλακίζονται για Τον Χριστό μας σε κράτη ισλαμικά, όταν αυτοί οι κάποιοι θα περάσουν 10 ολόκληρα χρόνια με βασανιστήρια, ξύλο, φτυσίματα, πείνα και κρύο για να αναγκαστούν να προδώσουν Τον Κύριο και να ξαναγυρίσουν στο Ισλάμ, κάποιοι στην Ελλάδα μας εκ του ασφαλούς, χορτάτοι, με την τηλεόρασή τους, το DVD τους, το καφεδάκι τους, κρίνουν και δικάζουν Ιερείς, Επισκόπους, τί φοράνε, αν ο ψάλτης πήδηξε κάποιο τροπάριο, αν ο Ιερέας κάνει την Λειτουργία όπως την έκανε ο παππούς του το 1932, γιατί εφόσον είναι εγγονός παπά, ξέρει ο άνθρωπος, μπορεί και τον δάσκαλο να κάνει, και τον Ιατρό, και τον έξυπνο.
Οι ''αστυνομικοί'' της ενορίας ελέγχουν ποιός μπαίνει και ποιός βγαίνει, αν το μαντήλι είναι λευκό ή μπλέ, αν ο Ιερέας έξυσε το κεφάλι του όταν κήρυττε το θείο λόγο. Ο κατάλογος της γελοιότητας δεν έχει τέλος. Ο κατήφορος δεν σταματά ποτέ σχεδόν για τέτοιους υποκριτές ψευδοχριστιανούς, με μακρυά φουστάνια και μουστάκι παχύ σαν του Στάλιν, αλλά χαμόγελο μηδέν. Παγωμένο πρόσωπο και καλημέρα με το σταγονόμετρο, ξέρεις, μπορεί αν πείς καλημέρα σε κάποιον ακατάλληλο ίσως χάσεις την Ομολογία σου... πρέπει να προσέχεις, όταν έρθει κάποιος στο ναό μη του πεις καλημέρα, πρώτα ρώτα τον πνευματικό σου, να 'σαι σίγουρος... Υπάρχει και πιο κάτω απ' τον πάτο γι' αυτούς τους δυστυχισμένους... Ας ανοίξουμε τα ματάκια μας και από θεοί ας δούμε ότι είμαστε ένα τίποτα με αρκετό καθόλου. Ταπείνωση κύριοι... Ταπείνωση...
Το παραπάνω οργισμένο σχόλιο δεν αφορά τις ελάχιστες εξαιρέσεις λογικών Ορθοδόξων που υπάρχουν και έχουν φωνή.)
Το παραπάνω οργισμένο σχόλιο δεν αφορά τις ελάχιστες εξαιρέσεις λογικών Ορθοδόξων που υπάρχουν και έχουν φωνή.)
Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013
Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας δεν πυρπολήθηκε ποτέ!
Η Αλεξάνδρεια, χτισμένη στην μεσογειακή παραλία της Αιγύπτου, κοντά στις εκβολές του Νείλου, ήταν από τις μεγαλύτερες πόλεις του αρχαίου κόσμου.
Του Κώστα Σπίνου.
Ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο την άνοιξη του 331 π.Χ. και για χίλια περίπου έτη ώς το έτος 641 μ.Χ που κατακτήθηκε από τους Άραβες, υπήρξε η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της Μεσογείου, ή οποία ώς άειφεγγής φάρος σκόρπισε σε όλο τον κόσμο την υλική και την πνευματική της λάμψη. Για τον λόγο αυτόν δικαίως οί συγγραφείς την ώνόμαζαν «Πρώτην», «Κορυφήν τών πόλεων», και «Ένδοξοτάτην».
Ή πόλη σύμφωνα μέ το σχέδιο του Αρχιτέκτονος Δεινοκράτους, είχε διαιρεθεί σε πέντε συνοικίες, έκ τών οποίων ή σπουδαιότερη ήταν το «Βρούχιον». Ήταν η μεγαλύτερη συνοικία της Αλεξανδρείας, κατελάμβανε το ενα τρίτο της πόλεως, και περιελάμβανε τα πλέον περίλαμπρα και έντυπωσιακώτερα κτήρια, ανάμεσα στα όποια οι βασιλικοί κήποι, τα ανάκτορα και το «Μουσείον».
Το «Μουσείον» που αποτελούσε το σπουδαιότερο τμήμα των ανακτόρων, διέθετε πολλά διαμερίσματα και λειτουργούσε ώς ανώτατο πνευματικό ίδρυμα. Ήταν, δηλαδή, ενα ινστιτούτο έρεύνης μέ εργαστήρια, επιστημονικές συσκευές, αστεροσκοπεία αναγνωστήρια αίθουσες διδασκαλίας, διαλέξεων κλπ. Στον χώρο αυτό διέμεναν και εργάζονταν επιστήμονες καλλιτέχνες και γενικά άνθρωποι τών γραμμάτων και της τέχνης άπό τους οποίους γνωστότεροι ήταν ο Ευκλείδης, ο Αρίσταρχος, ο Ερατοσθένης, ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, ο ιατρός Ηρόφιλος κ.λπ. Το σημαντικότερο τμήμα του «Μουσείου» αποτελούσε η βιβλιοθήκη ή ονομαζόμενη «η εντός» ή «του Βρουχίου» ή «Βασιλική» ή «του Μουσείου» γνωστή στο ευρύ κοινό, ώς «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας».
Ή «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας» ύπηρξε ή κυριότερη πνευματική εστία της ελληνιστικής έποχης και ή ιστορία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια της διάδοσης, της συγκέντρωσης, και της φιλολογικής αποκατάστασης των λογοτεχνικών κειμένων της κλασσικής αρχαιότητος.
Ό Πτολεμαίος Α' ο επιλεγόμενος Σωτήρ, στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του ίδρυσε στην Αλεξάνδρεια υστέρα άπό προτροπή του Δημητρίου Φαληρέα το «Μουσείον» κεντρικό σημείο επιστημονικής έρευνας με την βιβλιοθήκη για την οποία υπολογίζεται οτι τοποθέτησε 200.000 τόμους. Ό διάδοχος του Πτολεμαίος Β', ό επιλεγόμενος Φιλάδελφος διπλασίασε τον αριθμό των βιβλίων της.
Του Κώστα Σπίνου.
Ιδρύθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο την άνοιξη του 331 π.Χ. και για χίλια περίπου έτη ώς το έτος 641 μ.Χ που κατακτήθηκε από τους Άραβες, υπήρξε η αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της Μεσογείου, ή οποία ώς άειφεγγής φάρος σκόρπισε σε όλο τον κόσμο την υλική και την πνευματική της λάμψη. Για τον λόγο αυτόν δικαίως οί συγγραφείς την ώνόμαζαν «Πρώτην», «Κορυφήν τών πόλεων», και «Ένδοξοτάτην».
Ή πόλη σύμφωνα μέ το σχέδιο του Αρχιτέκτονος Δεινοκράτους, είχε διαιρεθεί σε πέντε συνοικίες, έκ τών οποίων ή σπουδαιότερη ήταν το «Βρούχιον». Ήταν η μεγαλύτερη συνοικία της Αλεξανδρείας, κατελάμβανε το ενα τρίτο της πόλεως, και περιελάμβανε τα πλέον περίλαμπρα και έντυπωσιακώτερα κτήρια, ανάμεσα στα όποια οι βασιλικοί κήποι, τα ανάκτορα και το «Μουσείον».
Το «Μουσείον» που αποτελούσε το σπουδαιότερο τμήμα των ανακτόρων, διέθετε πολλά διαμερίσματα και λειτουργούσε ώς ανώτατο πνευματικό ίδρυμα. Ήταν, δηλαδή, ενα ινστιτούτο έρεύνης μέ εργαστήρια, επιστημονικές συσκευές, αστεροσκοπεία αναγνωστήρια αίθουσες διδασκαλίας, διαλέξεων κλπ. Στον χώρο αυτό διέμεναν και εργάζονταν επιστήμονες καλλιτέχνες και γενικά άνθρωποι τών γραμμάτων και της τέχνης άπό τους οποίους γνωστότεροι ήταν ο Ευκλείδης, ο Αρίσταρχος, ο Ερατοσθένης, ο Αριστοφάνης ο Βυζάντιος, ο ιατρός Ηρόφιλος κ.λπ. Το σημαντικότερο τμήμα του «Μουσείου» αποτελούσε η βιβλιοθήκη ή ονομαζόμενη «η εντός» ή «του Βρουχίου» ή «Βασιλική» ή «του Μουσείου» γνωστή στο ευρύ κοινό, ώς «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας».
Ή «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας» ύπηρξε ή κυριότερη πνευματική εστία της ελληνιστικής έποχης και ή ιστορία της είναι συνυφασμένη με την προσπάθεια της διάδοσης, της συγκέντρωσης, και της φιλολογικής αποκατάστασης των λογοτεχνικών κειμένων της κλασσικής αρχαιότητος.
Ό Πτολεμαίος Α' ο επιλεγόμενος Σωτήρ, στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του ίδρυσε στην Αλεξάνδρεια υστέρα άπό προτροπή του Δημητρίου Φαληρέα το «Μουσείον» κεντρικό σημείο επιστημονικής έρευνας με την βιβλιοθήκη για την οποία υπολογίζεται οτι τοποθέτησε 200.000 τόμους. Ό διάδοχος του Πτολεμαίος Β', ό επιλεγόμενος Φιλάδελφος διπλασίασε τον αριθμό των βιβλίων της.
Στην μεγίστη άνθηση της έφτασε ή «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας», όταν ό Πτολεμαίος ό Γ ό Ευεργέτης επιθυμώντας να συγκέντρωση όλα τα βιβλία της άνθρωπότητος, ξόδεψε για τον εμπλουτισμό της τεράστια ποσά. Αναφέρεται μάλιστα ότι δανείστηκε από τους Αθηναίους τά επίσημα χειρόγραφα τών μεγάλων τραγικών, βάζοντας υποθήκη το τεράστιο ποσό τών 15 ταλάντων. Αρνήθηκε όμως να τα επιστρέψει προτιμώντας να χάση το ενέχυρο. Ακόμα λένε οτι είχε δώσει εντολή να κατάσχονται τα χειρόγραφα από τα πλοία που κατέπλεαν στην Αλεξάνδρεια δίδοντας στον ιδιοκτήτη ακριβές αντίγραφο. Μετά άπό αυτήν την δραστηριότητα η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας περιελάμβανε 700.000, κατ' άλλους συγγραφείς 800.000 τόμους.
Για την τύχη αυτου του μεγάλου ιδρύματος και κυρίως του περιεχομένου του δεν υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες. Ευλογα προκύπτουν τα ερωτήματα:
Πόσες όμως βιβλιοθήκες διέθετε η Αλεξάνδρεια; Σε ποια συνοικία ευρίσκοντο; Ποία ή τύχη τών βιβλιοθηκών και του περιεχομένου των;
Δύσκολα και ακανθώδη τα ερωτήματα πού θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση. Αποδεδειγμένο όμως είναι οτι ή Αλεξάνδρεια διέθετε και δεύτερη βιβλιοθήκη, την ονομαζόμενη βιβλιοθήκη του «Σεραπείου» (επειδή ευρίσκετο πλησίον του ναου του Σεραπείου), ή λεγομένη και «ή εκτός» ή «Ρακωτίς», ονομασία που πήρε άπο το προάστιο οπού εστεγάζετο.'Οπωσδήποτε όμως ήταν πολύ μικρότερη από την βιβλιοθήκη του Μουσείου. Ή κορωνίδα, ο αειφεγγής φάρος, ή αιωνία φωτοδότης η βιβλιοθήκη του Βρουχίου που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως η «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας».
Σήμερα αν ρωτήσουμε οποιονδήποτε Ελληνα για την τύχη της «Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας» θα μας πή οτι ή βιβλιοθήκη κατεστράφη εξ' ολοκλήρου και μάλιστα δυο φορές. Την πρώτη φορά άπο τον Ιούλιο Καίσαρα το 47 π.Χ και την δεύτερη άπο τους Άραβες όταν κατάκτησαν την Αλεξάνδρεια το 641 μ.Χ.
Τίθεται όμως το ερώτημα: "Οντως κατεστράφη ή βιβλιοθήκη ή μήπως η υποτιθέμενη πυρπόληση της είναι σατανικό επινόημα κάποιων διαβολικών κύκλων, οι οποίοι καρπώθηκαν την γνώση άπο τα διασκορπισθέντα (η κλεμμένα) βιβλία της βιβλιοθήκης και σήμερα παριστάνουν τους μεγάλους;
Για την τύχη αυτου του μεγάλου ιδρύματος και κυρίως του περιεχομένου του δεν υπάρχουν σαφείς μαρτυρίες. Ευλογα προκύπτουν τα ερωτήματα:
Πόσες όμως βιβλιοθήκες διέθετε η Αλεξάνδρεια; Σε ποια συνοικία ευρίσκοντο; Ποία ή τύχη τών βιβλιοθηκών και του περιεχομένου των;
Δύσκολα και ακανθώδη τα ερωτήματα πού θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση. Αποδεδειγμένο όμως είναι οτι ή Αλεξάνδρεια διέθετε και δεύτερη βιβλιοθήκη, την ονομαζόμενη βιβλιοθήκη του «Σεραπείου» (επειδή ευρίσκετο πλησίον του ναου του Σεραπείου), ή λεγομένη και «ή εκτός» ή «Ρακωτίς», ονομασία που πήρε άπο το προάστιο οπού εστεγάζετο.'Οπωσδήποτε όμως ήταν πολύ μικρότερη από την βιβλιοθήκη του Μουσείου. Ή κορωνίδα, ο αειφεγγής φάρος, ή αιωνία φωτοδότης η βιβλιοθήκη του Βρουχίου που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως η «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας».
Σήμερα αν ρωτήσουμε οποιονδήποτε Ελληνα για την τύχη της «Βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας» θα μας πή οτι ή βιβλιοθήκη κατεστράφη εξ' ολοκλήρου και μάλιστα δυο φορές. Την πρώτη φορά άπο τον Ιούλιο Καίσαρα το 47 π.Χ και την δεύτερη άπο τους Άραβες όταν κατάκτησαν την Αλεξάνδρεια το 641 μ.Χ.
Τίθεται όμως το ερώτημα: "Οντως κατεστράφη ή βιβλιοθήκη ή μήπως η υποτιθέμενη πυρπόληση της είναι σατανικό επινόημα κάποιων διαβολικών κύκλων, οι οποίοι καρπώθηκαν την γνώση άπο τα διασκορπισθέντα (η κλεμμένα) βιβλία της βιβλιοθήκης και σήμερα παριστάνουν τους μεγάλους;
Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε τις πήγες και θα προσπαθήσουμε να δώσουμε κάποιες έστω ικανοποιητικές απαντήσεις.
Καύσις της βιβλιοθήκης από τον Ιούλιο Καίσαρα.
Μερικοί υποστηρίξουν οτι ή μεγάλη καταστροφή της βιβλιοθήκης έγινε, το 47 π.Χ. όταν ο στόλος του Ιουλίου Καίσαρος πυρπολήθηκε μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας άπο τον στρα τηγότου Πτολεμαίου IΓ Άχιλλά, και η φωτιά μεταδόθηκε αρχικά στα ναυπηγεία και μετά στα κτήρια της ξηράς, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το Μουσείο και ή βιβλιοθήκη να γίνη παρανάλωμα του πυρός. Κατ' άλλους ιστορικούς ο Ιούλιος Καίσαρ διέταξε τον εμπρησμό του Πτολεμαϊκου στόλου με τα ίδια αποτελέσματα.
Το γεγονός όπως και αν έτελέσθη, είναι πραγματικό η λόγω συγκεχυμένων ή φανταστικών πληροφοριών οί διάφοροι ιστορικοί κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα;
Άς εξετάσουμε το θέμα.
Ό Ιούλιος Καίσαρ έκτος από μεγάλος στρατηγός ήταν και συγγραφέας. Στα ιστορικά συγγράμματα του Commentarii de bello Gallico (Απομνημονεύματα του Γαλατικου Πολέμου) και De Bello civilli (Περί του Εμφυλίου Πόλεμου), δεν αναφέρει καμμία πληροφορία για την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης. Αντιθέτως μάλιστα εντυπωσιασμένος από την ωραιότητα του ρυμοτομικού σχεδίου και των κτηρίων της Αλεξανδρείας, αναφέρει, μεταξύ των άλλων οτι οί οικοδομές της Αλεξανδρειας είναι κατασκευασμένες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε δεν εγίνοντο εύκολα παρανάλωμα του πυρός. Αλλά και ό Ρωμαίος ιστορικός Ίρτιος που συμπλήρωσε το σύγγραμμα του Καίσαρος δεν αναφέρει τίποτε σχετικό με την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης.
Ό πρώτος συγγραφεύς που αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης είναι ό Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος (ο όποιος μαζί με τον Τάκιτο και τον Σαλλούστιο αποτελούν την τριάδα των μεγάλων Ρωμαίων Ιστορικών), όταν ανέλαβε μετά το 29 π.Χ. νά συγγράψη την Ιστορία της Ρώμης μέχρι την εποχή του.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα από που άντλησε τις πληροφορίες αυτές ο Λίβιος Τίτος αφού ο ίδιος δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα για συγκέντρωση πληροφοριών και στοιχείων, όπως συνήθιζαν μέχρι τότε να πράττουν οι λόγιοι Ρωμαίοι. Είναι αξιόπιστα τα στοιχεία που παραθέτει στην Ιστορία του, μιας και οι κρίνοντες το έργο του άπεφάνθησαν ότι ό Τίτος Λίβιος «στην επιθυμία του να γράψει μία ιστορία δεν πρόσεξε ούτε έλαβε διόλου υπ' όψιν του την αρχαιοδιφική έρευνα της εποχής του και των παλαιότερων γενεών. Ούτε παρέλαβε ή έκρινε σοβαρά τις διάφορες Ιστορίες που είχε στην διάθεση του, για να επισημάνει τις αποκλίσεις τους».
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε οτι η Ρώμη άρχισε να έχει δικούς της (Ρωμαίους) ιστορικούς προς το τέλος του 3ου π.Χ αιώνα, οί οποίοι έμειναν γνωστοί στους συγχρόνους ιστορικούς ώς χρονογράφοι. Οί μόνες αξιόπιστες πληροφορίες που διέθεταν για να γράψουν περί της παλαιοτέρας ιστορίας της Ρώμης ήταν κατάλογοι αρχόντων και συνθήκες συμμαχίας. Κατά τα άλλα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μυθολογία και προφορικές παραδόσεις. Ό Λίβιος βασίσθηκε στους χρονογράφους κι έτσι αν και τα έργα του είναι στο σύνολο τους αναξιόπιστα περιπτωσιακά εγκλείουν «ψήγματα» πληροφοριών που φαίνονται να αντανακλούν ακριβείς και γνήσιες παραδόσεις. Το καθήκον του σύγχρονου ιστορικού είναι να ξεχωρίσει αυτά τα ψήγματα από τα θολά λασπόνερα εντός των οποιων κινούνται.
Και εδώ συμβαίνει το έξης κωμικοτραγικό. "Οταν ό Λίβιος Τίτος γραφή για τον υποτιθέμενο εμπρησμό της βιβλιοθήκης ο Έλληνας Γεωγράφος Στράβων ευρίσκεται στην Αλεξάνδρεια βλέπει την βιβλιοθήκη εργάζεται σ' αυτήν και περιγράφει το μεγαλείο της!!!
Μετά άπό έναν αιώνα ό Ρωμαίος Σενέκας στο έργο του «De tranquillitate animi ix» αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης κάνοντας παραπομπή στην ιστορία του Τίτου Λίβιου. Δηλαδή αντιγράφει τα γραφόμενα του Λίβιου Τίτου χωρίς να εξετάσει την βασιμότητα των γραφομένων.
Ό Έλλην ιστορικός Δίων ό Κάσσιος (155 μ.Χ.-235 μ.Χ.), (πλήρες όνομα Κάσιος Δίων Κοκκηϊανός,) ο οποιος έγραψε την Ρωμαϊκή Ιστορία ως το 229 π.Χ στην Ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιώντας ως πήγες τα απομνημονεύματα του Αύγουστου, του Αδριανού, του Τάκιτου και του Τίτου Λίβιου, αναφέρει οτι, όταν πυρπολήθηκε ό στόλος του Ιουλίου Καίσαρα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας εκάησαν μόνον οι αποθήκες του λιμένος του σίτου και οι συλλογές των βιβλίων που υπήρχαν εκεί για εξαγωγή. Το γεγονός αυτό φαντάζει ως το πλέον αληθινά, μιας και όλοι γνωρίζουν οτι ή Αλεξάνδρεια προμήθευε εις όλον τον κόσμο βιβλία παπύρους και αντίγραφα βιβλίων.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ. ό Λατίνος γραμματικός Γέλλιος Αόλος στο σύγγραμμά του «Αττικές Νύχτες» αντιγράφοντας τους προηγούμενους, αναφέρει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης, το ίδιο δε πράττει τον 4° αιώνα μ.Χ. και Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανος Μαρκελλίνος (330 μ.Χ-395 μ.Χ.). Με λίγα λόγια δημιουργήθηκε μία βιβλιογραφία εκ του μηδενός. Από τους νεώτερους συγγραφείς ο τόμοι μιας και όπως αναφέρει, η βιβλιοθήκη κατεστράφη.
Οι ανιστόρητες εμμονές όλων αυτών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ή «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας» κάηκε και μαζί μ' αυτήν έσβησε το φωτοβόλο πνεύμα που βρισκόταν στα ράφια της, οδήγησαν την επιστημοσύνη του αειμνήστου Ακαδημαϊκού και πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου να γράψει στην Εφημερίδα Καθημερινή:
«Ένα από τα σπουδαιότερα κοσμοϊστορικά γεγονότα είναι ή καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, που περιείχε το κυριότερο υλικό απ' όσα είχε Θησαυρίσει η γνώση των σοφών της αρχαιότητος. Ωστόσο, ο Ιούλιος Καίσαρ δεν μνημονεύει το γεγονός στην ιστορία του. Οι ιστορικοί καταλήγουν να διαπιστώσουν το θλιβερό γεγονός από την χειρονομία του Αντωνίου να χαρίση αργότερα στην Κλεοπάτρα την βιβλιοθήκη της Περγάμου. Περίεργη σιωπή γύρω από ένα τέτοιο γεγονός. Στην κρίση ένος Ρωμαίου στρατηγού ή πυρπόλησις της βιβλιοθήκης είχε όλιγώτερη σημασία από τις μάχες και τις κατακτήσεις. Κι όμως ό Καίσαρ ήταν καλλιεργημένος άνθρωπος και επιπλέον ιστορικός».
Τί μας λέει ό αείμνηστος Ακαδημαϊκός; Ότι οι σύγχρονοι ιστορικοί συμπέραναν οτι κάηκε η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας», από την χειρονομία του Αντωνίου να χαρίσει στην Κλεοπάτρα την βιβλιοθήκη της Περγάμου!! Άν είναι δυνατόν αυτό να θεωρείται επιστημονική σκέψη, κάτι που τονίζει ό Όσκαρ ντε Βερτχάϊμερ συγγραφέας του κλασσικού βιβλίου «Κλεοπάτρα», ο οποίος επισημαίνει το κενό πού υπάρχει για την πυρπόληση της βιβλιοθήκης και βεβαιώνει ότι: «ή τοποθέτηση και ή αιτία της καταστροφής μόνο με εικασίες και κατά τρόπο έμμεσο είναι δυνατόν να γίνει». Κι αυτό, φυσικά, αφήνει πολύ χώρο στην φαντασία και στην εφευρετικότητα των διαφόρων συγγραφέων που ασχολήθηκαν μέ το θέμα. Και πρέπει να ομολογήσει κανείς οτι είναι πολύ ελκυστική ή έρευνα, τόσο για την αιτία οσο και για την χρονολόγηση της καταστροφής».
Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι καμία αξιόπιστη πηγή δέν αναφέρεται στην καθολική καταστροφή της βιβλιοθήκης. Ή βιβλιοθήκη έμεινε ανέπαφη καθ' όλη την διάρκεια της πτολεμαϊκής εποχής και ο Ιούλιος Καίσαρ όχι μονό δεν ήταν υπεύθυνος για την υποτιθέμενη πυρπόληση της, αντιθέτως, εμπνεόμενος από το μεγαλείο της είχε την πρωτοβουλία να ίδρυση την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στη Ρώμη. Δυστυχώς κάποιοι ανιστόρητοι ιστορικοί αντιγράφοντας ο ένας τον άλλον δημιουργούν βιβλιογραφία, και χωρίς να ελέγξουν τις πηγές, από τις όποιες αντλούν τις πληροφορίες τους, καταλήγουν σε αυθαίρετα συμπεράσματα όπως αυτό, της χειρονομίας του Αντωνίου να προσφέρη στην Κλεοπάτρα ως δώρο την βιβλιοθήκη της Περγάμου!!!
Άλλωστε ο Στράβων που διακρινόταν για τις βιβλιοφιλικές του ευαισθησίες επισκέφθηκε την βιβλιοθήκη μετά την αποχώρηση του Καίσαρα απο την Αλεξάνδρεια χωρίς να κάνη οποιοδήποτε σχόλιο που να υπαινίσσεται έστω κάποια περιπέτεια της συλλογής της.
Το άρθρο είναι του Κώστα Σπίνου και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικού "ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ".
Καύσις της βιβλιοθήκης από τον Ιούλιο Καίσαρα.
Μερικοί υποστηρίξουν οτι ή μεγάλη καταστροφή της βιβλιοθήκης έγινε, το 47 π.Χ. όταν ο στόλος του Ιουλίου Καίσαρος πυρπολήθηκε μέσα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας άπο τον στρα τηγότου Πτολεμαίου IΓ Άχιλλά, και η φωτιά μεταδόθηκε αρχικά στα ναυπηγεία και μετά στα κτήρια της ξηράς, με αποτέλεσμα να καταστραφεί το Μουσείο και ή βιβλιοθήκη να γίνη παρανάλωμα του πυρός. Κατ' άλλους ιστορικούς ο Ιούλιος Καίσαρ διέταξε τον εμπρησμό του Πτολεμαϊκου στόλου με τα ίδια αποτελέσματα.
Το γεγονός όπως και αν έτελέσθη, είναι πραγματικό η λόγω συγκεχυμένων ή φανταστικών πληροφοριών οί διάφοροι ιστορικοί κατέληξαν σε λανθασμένα συμπεράσματα;
Άς εξετάσουμε το θέμα.
Ό Ιούλιος Καίσαρ έκτος από μεγάλος στρατηγός ήταν και συγγραφέας. Στα ιστορικά συγγράμματα του Commentarii de bello Gallico (Απομνημονεύματα του Γαλατικου Πολέμου) και De Bello civilli (Περί του Εμφυλίου Πόλεμου), δεν αναφέρει καμμία πληροφορία για την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης. Αντιθέτως μάλιστα εντυπωσιασμένος από την ωραιότητα του ρυμοτομικού σχεδίου και των κτηρίων της Αλεξανδρείας, αναφέρει, μεταξύ των άλλων οτι οί οικοδομές της Αλεξανδρειας είναι κατασκευασμένες κατά τέτοιο τρόπο, ώστε δεν εγίνοντο εύκολα παρανάλωμα του πυρός. Αλλά και ό Ρωμαίος ιστορικός Ίρτιος που συμπλήρωσε το σύγγραμμα του Καίσαρος δεν αναφέρει τίποτε σχετικό με την υποτιθέμενη καύση της βιβλιοθήκης.
Ό πρώτος συγγραφεύς που αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης είναι ό Ρωμαίος ιστορικός Τίτος Λίβιος (ο όποιος μαζί με τον Τάκιτο και τον Σαλλούστιο αποτελούν την τριάδα των μεγάλων Ρωμαίων Ιστορικών), όταν ανέλαβε μετά το 29 π.Χ. νά συγγράψη την Ιστορία της Ρώμης μέχρι την εποχή του.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα από που άντλησε τις πληροφορίες αυτές ο Λίβιος Τίτος αφού ο ίδιος δεν ήλθε ποτέ στην Ελλάδα για συγκέντρωση πληροφοριών και στοιχείων, όπως συνήθιζαν μέχρι τότε να πράττουν οι λόγιοι Ρωμαίοι. Είναι αξιόπιστα τα στοιχεία που παραθέτει στην Ιστορία του, μιας και οι κρίνοντες το έργο του άπεφάνθησαν ότι ό Τίτος Λίβιος «στην επιθυμία του να γράψει μία ιστορία δεν πρόσεξε ούτε έλαβε διόλου υπ' όψιν του την αρχαιοδιφική έρευνα της εποχής του και των παλαιότερων γενεών. Ούτε παρέλαβε ή έκρινε σοβαρά τις διάφορες Ιστορίες που είχε στην διάθεση του, για να επισημάνει τις αποκλίσεις τους».
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε οτι η Ρώμη άρχισε να έχει δικούς της (Ρωμαίους) ιστορικούς προς το τέλος του 3ου π.Χ αιώνα, οί οποίοι έμειναν γνωστοί στους συγχρόνους ιστορικούς ώς χρονογράφοι. Οί μόνες αξιόπιστες πληροφορίες που διέθεταν για να γράψουν περί της παλαιοτέρας ιστορίας της Ρώμης ήταν κατάλογοι αρχόντων και συνθήκες συμμαχίας. Κατά τα άλλα έπρεπε να χρησιμοποιήσουν μυθολογία και προφορικές παραδόσεις. Ό Λίβιος βασίσθηκε στους χρονογράφους κι έτσι αν και τα έργα του είναι στο σύνολο τους αναξιόπιστα περιπτωσιακά εγκλείουν «ψήγματα» πληροφοριών που φαίνονται να αντανακλούν ακριβείς και γνήσιες παραδόσεις. Το καθήκον του σύγχρονου ιστορικού είναι να ξεχωρίσει αυτά τα ψήγματα από τα θολά λασπόνερα εντός των οποιων κινούνται.
Και εδώ συμβαίνει το έξης κωμικοτραγικό. "Οταν ό Λίβιος Τίτος γραφή για τον υποτιθέμενο εμπρησμό της βιβλιοθήκης ο Έλληνας Γεωγράφος Στράβων ευρίσκεται στην Αλεξάνδρεια βλέπει την βιβλιοθήκη εργάζεται σ' αυτήν και περιγράφει το μεγαλείο της!!!
Μετά άπό έναν αιώνα ό Ρωμαίος Σενέκας στο έργο του «De tranquillitate animi ix» αναφέρει την καύση της βιβλιοθήκης κάνοντας παραπομπή στην ιστορία του Τίτου Λίβιου. Δηλαδή αντιγράφει τα γραφόμενα του Λίβιου Τίτου χωρίς να εξετάσει την βασιμότητα των γραφομένων.
Ό Έλλην ιστορικός Δίων ό Κάσσιος (155 μ.Χ.-235 μ.Χ.), (πλήρες όνομα Κάσιος Δίων Κοκκηϊανός,) ο οποιος έγραψε την Ρωμαϊκή Ιστορία ως το 229 π.Χ στην Ελληνική γλώσσα, χρησιμοποιώντας ως πήγες τα απομνημονεύματα του Αύγουστου, του Αδριανού, του Τάκιτου και του Τίτου Λίβιου, αναφέρει οτι, όταν πυρπολήθηκε ό στόλος του Ιουλίου Καίσαρα στο λιμάνι της Αλεξανδρείας εκάησαν μόνον οι αποθήκες του λιμένος του σίτου και οι συλλογές των βιβλίων που υπήρχαν εκεί για εξαγωγή. Το γεγονός αυτό φαντάζει ως το πλέον αληθινά, μιας και όλοι γνωρίζουν οτι ή Αλεξάνδρεια προμήθευε εις όλον τον κόσμο βιβλία παπύρους και αντίγραφα βιβλίων.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ. ό Λατίνος γραμματικός Γέλλιος Αόλος στο σύγγραμμά του «Αττικές Νύχτες» αντιγράφοντας τους προηγούμενους, αναφέρει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης, το ίδιο δε πράττει τον 4° αιώνα μ.Χ. και Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανος Μαρκελλίνος (330 μ.Χ-395 μ.Χ.). Με λίγα λόγια δημιουργήθηκε μία βιβλιογραφία εκ του μηδενός. Από τους νεώτερους συγγραφείς ο τόμοι μιας και όπως αναφέρει, η βιβλιοθήκη κατεστράφη.
Οι ανιστόρητες εμμονές όλων αυτών που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ή «Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας» κάηκε και μαζί μ' αυτήν έσβησε το φωτοβόλο πνεύμα που βρισκόταν στα ράφια της, οδήγησαν την επιστημοσύνη του αειμνήστου Ακαδημαϊκού και πρώην Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλου να γράψει στην Εφημερίδα Καθημερινή:
«Ένα από τα σπουδαιότερα κοσμοϊστορικά γεγονότα είναι ή καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξανδρείας, που περιείχε το κυριότερο υλικό απ' όσα είχε Θησαυρίσει η γνώση των σοφών της αρχαιότητος. Ωστόσο, ο Ιούλιος Καίσαρ δεν μνημονεύει το γεγονός στην ιστορία του. Οι ιστορικοί καταλήγουν να διαπιστώσουν το θλιβερό γεγονός από την χειρονομία του Αντωνίου να χαρίση αργότερα στην Κλεοπάτρα την βιβλιοθήκη της Περγάμου. Περίεργη σιωπή γύρω από ένα τέτοιο γεγονός. Στην κρίση ένος Ρωμαίου στρατηγού ή πυρπόλησις της βιβλιοθήκης είχε όλιγώτερη σημασία από τις μάχες και τις κατακτήσεις. Κι όμως ό Καίσαρ ήταν καλλιεργημένος άνθρωπος και επιπλέον ιστορικός».
Τί μας λέει ό αείμνηστος Ακαδημαϊκός; Ότι οι σύγχρονοι ιστορικοί συμπέραναν οτι κάηκε η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας», από την χειρονομία του Αντωνίου να χαρίσει στην Κλεοπάτρα την βιβλιοθήκη της Περγάμου!! Άν είναι δυνατόν αυτό να θεωρείται επιστημονική σκέψη, κάτι που τονίζει ό Όσκαρ ντε Βερτχάϊμερ συγγραφέας του κλασσικού βιβλίου «Κλεοπάτρα», ο οποίος επισημαίνει το κενό πού υπάρχει για την πυρπόληση της βιβλιοθήκης και βεβαιώνει ότι: «ή τοποθέτηση και ή αιτία της καταστροφής μόνο με εικασίες και κατά τρόπο έμμεσο είναι δυνατόν να γίνει». Κι αυτό, φυσικά, αφήνει πολύ χώρο στην φαντασία και στην εφευρετικότητα των διαφόρων συγγραφέων που ασχολήθηκαν μέ το θέμα. Και πρέπει να ομολογήσει κανείς οτι είναι πολύ ελκυστική ή έρευνα, τόσο για την αιτία οσο και για την χρονολόγηση της καταστροφής».
Συνοψίζοντας, θα λέγαμε ότι καμία αξιόπιστη πηγή δέν αναφέρεται στην καθολική καταστροφή της βιβλιοθήκης. Ή βιβλιοθήκη έμεινε ανέπαφη καθ' όλη την διάρκεια της πτολεμαϊκής εποχής και ο Ιούλιος Καίσαρ όχι μονό δεν ήταν υπεύθυνος για την υποτιθέμενη πυρπόληση της, αντιθέτως, εμπνεόμενος από το μεγαλείο της είχε την πρωτοβουλία να ίδρυση την πρώτη δημόσια βιβλιοθήκη στη Ρώμη. Δυστυχώς κάποιοι ανιστόρητοι ιστορικοί αντιγράφοντας ο ένας τον άλλον δημιουργούν βιβλιογραφία, και χωρίς να ελέγξουν τις πηγές, από τις όποιες αντλούν τις πληροφορίες τους, καταλήγουν σε αυθαίρετα συμπεράσματα όπως αυτό, της χειρονομίας του Αντωνίου να προσφέρη στην Κλεοπάτρα ως δώρο την βιβλιοθήκη της Περγάμου!!!
Άλλωστε ο Στράβων που διακρινόταν για τις βιβλιοφιλικές του ευαισθησίες επισκέφθηκε την βιβλιοθήκη μετά την αποχώρηση του Καίσαρα απο την Αλεξάνδρεια χωρίς να κάνη οποιοδήποτε σχόλιο που να υπαινίσσεται έστω κάποια περιπέτεια της συλλογής της.
Το άρθρο είναι του Κώστα Σπίνου και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικού "ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ".
Πηγή: http://www.awakengr.com/2013/05/blog-post_6006.html#ixzz2oDSJQSsL
Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013
Ο Χριστός που γεννήθηκε από την Παρθένο, είναι κατά φύση Θεός.
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.
H αγία Παρθένος είναι πραγματικά Θεοτόκος, γιατί γέννησε σαρκικά τον Θεό που ενώθηκε με σάρκα
«Κατά κοινή βέβαια ομολογία η σάρκα γεννιέται από σάρκα, ενώ ο δημιουργός των όλων παρέχει την ψυχή σύμφωνα με τον τρόπο και το λόγο που αυτός γνωρίζει. Όμως η γυναίκα που γέννησε, αν και είναι μόνη πηγή της σάρκας, πιστεύεται ότι γέννησε ολοκληρωμένο άνθρωπο, εννοώ τον αποτελούμενο από ψυχή και σώμα, μολονότι δεν πρόσφερε τίποτε από τον εαυτό της για την ύπαρξη της ψυχής, αλλά εκείνος που λέγει ‘’άνθρωπο’’, υποδηλώνει οπωσδήποτε συγχρόνως και την ψυχή που ενώθηκε σε αυτόν με το σώμα. Όπως ακριβώς λοιπόν η γυναίκα, αν και γέννησε μόνο σώμα, λέγεται ότι γεννά αυτόν που αποτελείται από ψυχή και σώμα, και αυτό δεν βλάπτεται καθόλου από τους λόγους της ψυχής, γιατί η σάρκα λαμβάνει την αρχή της από τη δική της ύπαρξη, έτσι και στην περίπτωση της μακαρίας Παρθένου· γιατί, αν και είναι μητέρα της αγίας σάρκας, όμως γέννησε τον Λόγο του Θεού, ο οποίος ενώθηκε πραγματικά με αυτήν. Και αν κάποιος την ονομάζει Θεοτόκο, δεν καθορίζει οπωσδήποτε το νεώτερο του Θεού Λόγου, ούτε βέβαια ότι την αρχή της υπάρξεώς του την προξένησε η σάρκα, αλλά θα κατανοήσει μάλλον τον τρόπο της θείας οικονομίας, και μάλιστα, αφού θαυμάσει το γεγονός, θα πει· ‘’Κύριε, άκουσα την φωνή σου και φοβήθηκα. Κύριε, κατανόησα τα έργα σου και κυριεύτηκα από έκπληξη’’
[…]
Αλλά όμως λέμε εκείνο· Πράγματι γέννησε κατά κοινή ομολογία η Ελισάβετ τον μακάριο Βαπτιστή που είχε χρισθεί με άγιο Πνεύμα στη μήτρα της. Αλλά, εάν είχε ειπωθεί κάπου από τη θεόπνευστη Γραφή ότι και το Πνεύμα έγινε σάρκα, σωστά θα μπορούσες να πεις ότι πρέπει αυτή να ονομάζεται από εμάς Πνευματοτόκος, εφόσον όμως λέγεται, ότι αυτό που γεννήθηκε μόνο με απλή χρίση, γιατί αξιώνεις το γεγονός της σάρκωσης να εξισώνεται με τη κατά μέθεξη χάρη; Γιατί δεν είναι το ίδιο το να λέμε ότι ο Λόγος έγινε σάρκα, και ότι κάποιος χρίσθηκε δια του Πνεύματος με πνεύμα προφητικό.
Καθόσον για την αγία Παρθένο έχει γραφεί· ‘’Ιδού, η Παρθένος εν γάστρι έξει, και τέξεται υιόν’’, και αυτός που γεννήθηκε ονομάστηκε Εμμανουήλ, το οποίο ερμηνευμένο είναι ‘’Ο Θεός είναι μαζί μας’’, ενώ για την Ελισάβετ λέχθηκε ότι θα γεννήσει υιό, ο οποίος θα έρθει με το πνεύμα και την δύναμη του Ηλιού, και θα προπορευθεί πριν από το πρόσωπο του Κυρίου, για να ετοιμάσει τους δρόμους του.
Άρα λοιπόν η Ελισάβετ ελάχιστα θα μπορούσε να είναι Πνευματοτόκος, γιατί γέννησε προφήτη του Υψίστου, ενώ η αγία Παρθένος είναι πραγματικά Θεοτόκος, γιατί γέννησε σαρκικά τον Θεό που ενώθηκε με σάρκα, δηλαδή κατά σάρκα. Επειδή δηλαδή αυτή που τον γέννησε ήταν άνθρωπος, γι’ αυτό ακριβώς, και πολύ λογικά, λέμε ότι ο τρόπος της γεννήσεως έγινε ανθρώπινα. Γιατί μόνο έτσι, και όχι με άλλο τρόπο, μπορούσε να έρθει σε μας αυτός που είναι πάνω από κάθε φύση, χωρίς να παύσει να είναι αυτό που είναι. Πως; Έμεινε μάλλον αυτό που ήταν και είναι και θα είναι. Γιατί η θεία και υπερτάτη φύση βρίσκεται πάνω από κάθε μεταβολή. Ότι βέβαια συνηθίσαμε σωστά να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε ότι ο Θεός γεννήθηκε κατά τη σάρκα για την σωτηρία όλων, το διαβεβαιώνει η θεόπνευστη Γραφή. Επειδή όμως την αλήθεια με τα νεότατα δόγματα την εκθέτει και το ίδιο το Σύμβολο της Εκκλησιαστικής Πίστεως, το οποίο συνέταξαν με το φωτισμό του Πνεύματος οι Πατέρες που είχαν συγκεντρωθεί στην Νίκαια, φοβούμενος (ο Νεστόριος) μήπως κάποιοι διασώσουν υγιή την πίστη καθοδηγούμενοι στην αλήθεια με τη διδασκαλία εκείνων, προσπαθεί να συκοφαντεί, και αλλάζοντας τη σημασία των λέξεων, και τολμώντας να παραποιήσει ακόμα και το νόημα των εννοιών».
(Απόσπασμα από το Ά Βιβλίο κατά των Νεστορίου Βλασφημιών, έργα αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, ΕΠΕ 10, σελ. 163- 171)
«Κατά κοινή βέβαια ομολογία η σάρκα γεννιέται από σάρκα, ενώ ο δημιουργός των όλων παρέχει την ψυχή σύμφωνα με τον τρόπο και το λόγο που αυτός γνωρίζει. Όμως η γυναίκα που γέννησε, αν και είναι μόνη πηγή της σάρκας, πιστεύεται ότι γέννησε ολοκληρωμένο άνθρωπο, εννοώ τον αποτελούμενο από ψυχή και σώμα, μολονότι δεν πρόσφερε τίποτε από τον εαυτό της για την ύπαρξη της ψυχής, αλλά εκείνος που λέγει ‘’άνθρωπο’’, υποδηλώνει οπωσδήποτε συγχρόνως και την ψυχή που ενώθηκε σε αυτόν με το σώμα. Όπως ακριβώς λοιπόν η γυναίκα, αν και γέννησε μόνο σώμα, λέγεται ότι γεννά αυτόν που αποτελείται από ψυχή και σώμα, και αυτό δεν βλάπτεται καθόλου από τους λόγους της ψυχής, γιατί η σάρκα λαμβάνει την αρχή της από τη δική της ύπαρξη, έτσι και στην περίπτωση της μακαρίας Παρθένου· γιατί, αν και είναι μητέρα της αγίας σάρκας, όμως γέννησε τον Λόγο του Θεού, ο οποίος ενώθηκε πραγματικά με αυτήν. Και αν κάποιος την ονομάζει Θεοτόκο, δεν καθορίζει οπωσδήποτε το νεώτερο του Θεού Λόγου, ούτε βέβαια ότι την αρχή της υπάρξεώς του την προξένησε η σάρκα, αλλά θα κατανοήσει μάλλον τον τρόπο της θείας οικονομίας, και μάλιστα, αφού θαυμάσει το γεγονός, θα πει· ‘’Κύριε, άκουσα την φωνή σου και φοβήθηκα. Κύριε, κατανόησα τα έργα σου και κυριεύτηκα από έκπληξη’’
[…]
Αλλά όμως λέμε εκείνο· Πράγματι γέννησε κατά κοινή ομολογία η Ελισάβετ τον μακάριο Βαπτιστή που είχε χρισθεί με άγιο Πνεύμα στη μήτρα της. Αλλά, εάν είχε ειπωθεί κάπου από τη θεόπνευστη Γραφή ότι και το Πνεύμα έγινε σάρκα, σωστά θα μπορούσες να πεις ότι πρέπει αυτή να ονομάζεται από εμάς Πνευματοτόκος, εφόσον όμως λέγεται, ότι αυτό που γεννήθηκε μόνο με απλή χρίση, γιατί αξιώνεις το γεγονός της σάρκωσης να εξισώνεται με τη κατά μέθεξη χάρη; Γιατί δεν είναι το ίδιο το να λέμε ότι ο Λόγος έγινε σάρκα, και ότι κάποιος χρίσθηκε δια του Πνεύματος με πνεύμα προφητικό.
Καθόσον για την αγία Παρθένο έχει γραφεί· ‘’Ιδού, η Παρθένος εν γάστρι έξει, και τέξεται υιόν’’, και αυτός που γεννήθηκε ονομάστηκε Εμμανουήλ, το οποίο ερμηνευμένο είναι ‘’Ο Θεός είναι μαζί μας’’, ενώ για την Ελισάβετ λέχθηκε ότι θα γεννήσει υιό, ο οποίος θα έρθει με το πνεύμα και την δύναμη του Ηλιού, και θα προπορευθεί πριν από το πρόσωπο του Κυρίου, για να ετοιμάσει τους δρόμους του.
Άρα λοιπόν η Ελισάβετ ελάχιστα θα μπορούσε να είναι Πνευματοτόκος, γιατί γέννησε προφήτη του Υψίστου, ενώ η αγία Παρθένος είναι πραγματικά Θεοτόκος, γιατί γέννησε σαρκικά τον Θεό που ενώθηκε με σάρκα, δηλαδή κατά σάρκα. Επειδή δηλαδή αυτή που τον γέννησε ήταν άνθρωπος, γι’ αυτό ακριβώς, και πολύ λογικά, λέμε ότι ο τρόπος της γεννήσεως έγινε ανθρώπινα. Γιατί μόνο έτσι, και όχι με άλλο τρόπο, μπορούσε να έρθει σε μας αυτός που είναι πάνω από κάθε φύση, χωρίς να παύσει να είναι αυτό που είναι. Πως; Έμεινε μάλλον αυτό που ήταν και είναι και θα είναι. Γιατί η θεία και υπερτάτη φύση βρίσκεται πάνω από κάθε μεταβολή. Ότι βέβαια συνηθίσαμε σωστά να πιστεύουμε και να υποστηρίζουμε ότι ο Θεός γεννήθηκε κατά τη σάρκα για την σωτηρία όλων, το διαβεβαιώνει η θεόπνευστη Γραφή. Επειδή όμως την αλήθεια με τα νεότατα δόγματα την εκθέτει και το ίδιο το Σύμβολο της Εκκλησιαστικής Πίστεως, το οποίο συνέταξαν με το φωτισμό του Πνεύματος οι Πατέρες που είχαν συγκεντρωθεί στην Νίκαια, φοβούμενος (ο Νεστόριος) μήπως κάποιοι διασώσουν υγιή την πίστη καθοδηγούμενοι στην αλήθεια με τη διδασκαλία εκείνων, προσπαθεί να συκοφαντεί, και αλλάζοντας τη σημασία των λέξεων, και τολμώντας να παραποιήσει ακόμα και το νόημα των εννοιών».
(Απόσπασμα από το Ά Βιβλίο κατά των Νεστορίου Βλασφημιών, έργα αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, ΕΠΕ 10, σελ. 163- 171)
Πηγή: exprotestant.blogspot.gr
Ο Βίος των Πρώτων Χριστιανών και η Χριστιανική Πίστη.
Ο Βίος των Πρώτων Χριστιανών και η Χριστιανική Πίστη κατά τον Αριστείδη τον Απολογητή.
PALESTINIANS, Palestinian Roman Orthodox Christian priest prays inside an old cave, residents say is used as a church, in the West Bank village of Aboud near Ramallah, ahead of Christmas December 16, 2010. REUTERS/Mohamad Torokman
(WEST BANK - Tags: RELIGION) REUTERS
(WEST BANK - Tags: RELIGION) REUTERS
Η Χριστιανική Πίστη, όπως την περιγράφει ο απολογητής Αριστείδης.
Σχόλια κατανόησης.
Ο Αριστείδης (Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας 13 Σεπτεμβρίου) είναι χριστιανός απολογητής, ο οποίος συνέταξε απολογία την οποία και παρέδωσε στον αυτοκράτορα Αντωνίνο Πίο το 140 μ.Χ. Είναι η αρχαιότερη απολογία που μας διασώζεται.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, θα δούμε κάποια πράγματα αναφορικά με την πίστη των πρώτων χριστιανών. Όπως ομολογεί ο ίδιος ο Αριστείδης, αυτά που γράφει δεν τα γράφει αυθαίρετα, αλλά «εκ της παρ’ αυτοίς καλουμένης ευαγγελικής αγίας γραφής», κάνοντας υπαινιγμό για γραπτή μορφή ευαγγελίου από το οποίο αντλεί τα στοιχεία που παρουσιάζει στον αυτοκράτορα εν συντομία.
Έτσι, αναφέρει την ενανθρώπιση του Υιού του Θεού από αγία Παρθένο δια Πνεύματος Αγίου «αφθόρως και ασπόρως», την επίγεια διακονία του Χριστού, την σταύρωση του Χριστού στην οποία οδηγήθηκε με την θέλησή Του για την τελείωση της οικονομίας της σωτηρίας μας, την ανάστασή Του μετά από τρεις μέρες, την ανάληψή Του στους ουρανούς. Οι δώδεκα μαθητές Του συνέχισαν το έργο του Θεού, μετά την ανάληψη του Ιησού, κηρύττοντας στην οικουμένη, και όσοι πιστεύουν ονομάζονται «χριστιανοί».
Επίσης, είναι σημαντική και η αναφορά του στο θέμα της Αγίας Τριάδας. Ξεχωρίζει τρία πρόσωπα, στην ίδια ουσία της θεότητας. «γινώσκουσι γαρ τον Θεόν κτίστην και δημιουργόν των απάντων εν Υιώ Μονογενεί και Πνεύματι Αγίω και άλλον Θεόν πλην τούτου ου σέβονται».
Και δεν παραλείπει να αναφερθεί στην προσδοκία των Χριστιανών, που είναι η ανάσταση των νεκρών και η μελλοντική αιώνια ζωή στην βασιλεία Του θεού. Οι χριστιανοί, έχουν ολοκληρωμένο «πιστεύω», το οποίο ο Αριστείδης (στα βασικά του σημεία) είναι σε θέση να παρουσιάσει, σε γενικές γραμμές.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα, θα δούμε κάποια πράγματα αναφορικά με την πίστη των πρώτων χριστιανών. Όπως ομολογεί ο ίδιος ο Αριστείδης, αυτά που γράφει δεν τα γράφει αυθαίρετα, αλλά «εκ της παρ’ αυτοίς καλουμένης ευαγγελικής αγίας γραφής», κάνοντας υπαινιγμό για γραπτή μορφή ευαγγελίου από το οποίο αντλεί τα στοιχεία που παρουσιάζει στον αυτοκράτορα εν συντομία.
Έτσι, αναφέρει την ενανθρώπιση του Υιού του Θεού από αγία Παρθένο δια Πνεύματος Αγίου «αφθόρως και ασπόρως», την επίγεια διακονία του Χριστού, την σταύρωση του Χριστού στην οποία οδηγήθηκε με την θέλησή Του για την τελείωση της οικονομίας της σωτηρίας μας, την ανάστασή Του μετά από τρεις μέρες, την ανάληψή Του στους ουρανούς. Οι δώδεκα μαθητές Του συνέχισαν το έργο του Θεού, μετά την ανάληψη του Ιησού, κηρύττοντας στην οικουμένη, και όσοι πιστεύουν ονομάζονται «χριστιανοί».
Επίσης, είναι σημαντική και η αναφορά του στο θέμα της Αγίας Τριάδας. Ξεχωρίζει τρία πρόσωπα, στην ίδια ουσία της θεότητας. «γινώσκουσι γαρ τον Θεόν κτίστην και δημιουργόν των απάντων εν Υιώ Μονογενεί και Πνεύματι Αγίω και άλλον Θεόν πλην τούτου ου σέβονται».
Και δεν παραλείπει να αναφερθεί στην προσδοκία των Χριστιανών, που είναι η ανάσταση των νεκρών και η μελλοντική αιώνια ζωή στην βασιλεία Του θεού. Οι χριστιανοί, έχουν ολοκληρωμένο «πιστεύω», το οποίο ο Αριστείδης (στα βασικά του σημεία) είναι σε θέση να παρουσιάσει, σε γενικές γραμμές.
«Οι δε Χριστιανοί γενεαλογούνται από του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ούτος δε Υιός του Θεού του υψίστου ομολογείται εν Πνεύματι αγίω απ’ ουρανού καταβάς δια την σωτηρίαν των ανθρώπων και εκ παρθένου αγίας γεννηθείς ασπόρως τε και αφθόρως, σάρκα ανέλαβε και ανεφάνη εν ανθρώποις, όπως εκ της πολυθέου πλάνης αυτούς ανακαλέσηται. Και τελέσας την θαυμαστήν αυτού οικονομίαν, δια σταυρού θανάτου εγεύσατο εκούσια βουλή κατ’ οικονομίαν μεγάλη· μετά δε τρεις ημέρας ανεβίω και εις τους ουρανούς ανήλθεν. Ου το κλέος της παρουσίας εκ της παρ’ αυτοίς καλουμένης ευαγγελικής αγίας γραφής εξέστι σοι γνώναι, βασιλεύ, εάν εντύχης. Ούτος δώδεκα έσχε μαθητάς οι μετά την εν ουρανοίς άνοδον Αυτού εξήλθον εις τας επαρχίας της οικουμένης και εδίδαξαν την εκείνου μεγαλοσύνη· καθάπερ εις εξ αυτών τας καθ’ ημάς περιήλθε χώρας το δόγμα κηρύττων της αληθείας. Όθεν οι εισέτι διακονούντες τη δικαιοσύνη του κηρύγματος αυτών καλούνται Χριστιανοί. Και ούτοι εισίν οι υπέρ πάντα τα έθνη της γης ευρόντες την αλήθειαν· γινώσκουσι γαρ τον Θεόν κτίστην και δημιουργόν των απάντων εν Υιώ Μονογενεί και Πνεύματι Αγίω και άλλον Θεόν πλην τούτου ου σέβονται. Έχουσι τας εντολάς Αυτού του Κυρίου Ιησού Χριστού εν ταις καρδίαις κεχαραγμένας, και ταύτας φυλάττουσι, προσδοκώντες ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος» (Απολογία Αριστείδου, κεφάλαιο 15).
Ο ηθικός βίος των πρώτων χριστιανών, κατά τον Αριστείδη τον Απολογητή.
Σχόλια κατανόησης.
Ο ηθικός βίος των πρώτων χριστιανών, κατά τον Αριστείδη τον Απολογητή.
Σχόλια κατανόησης.
Συνεχίζοντας ο Αριστείδης ο απολογητής, αναφέρεται στον ηθικό βίο των πρώτων χριστιανών. Αφού περιγράφει τα παραπάνω, αναφέρει· «Έτοιμοι εισίν υπέρ Χριστού τας ψυχάς αυτών προέσθαι· τα γαρ προστάγματα Αυτού ασφαλώς φυλάττουσιν, οσίως και δικαίως ζώντες, καθώς Κύριος ο Θεός αυτοίς προσέταξε».
Οι πρώτοι χριστιανοί, όχι μόνο δεν ήταν συμβιβασμένοι με το κοσμικό σύστημα, αλλά ήταν έτοιμοι να βάλουν τις ψυχές τους υπέρ του ονόματος του Ιησού Χριστού. Η ζωή τους καθορίζονταν από την υπακοή στα ουράνια διατάγματα του Χριστού. Έκαναν πράξη την ρήση του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή· «Κάμετε καρπούς αξίους της μετανοίας» (Ματθαίος, γ 8). Αυτή είναι η οδός της αλήθειας που μας χειραγωγεί στην αιώνια μέλλουσα βασιλεία που υποσχέθηκε ο Χριστός.
«Ου μοιχεύουσι, ου πορνεύουσι, ου ψευδομαρτυρούσι, ουκ επιθυμούσι τα αλλότρια, τιμώσι πατέρα και μητέρα, και τους πλησίον φιλούσι, δίκαια κρίνουσι. Όσα ου θέλουσι αυτοίς γίνεσθαι ετέρω ου ποιούσι, τους αδικούντας αυτούς παρακαλούσι και προσφιλείς αυτούς εαυτοίς ποιούσι, τους εχθρούς ευεργετείν σπουδάζουσι, πραείς εισί και επιεικείς. Από πάσης συνουσίας ανόμου και από πάσης ακαθαρσίας εγκρατεύονται. Χήραν ουχ υπερορώσιν, ορφανόν ου λυπούσι· ο έχων τω μη έχοντι αφθόνως επιχορηγεί· ξένον εάν ίδωσιν υπό στέγην εισάγουσι και χαίρουσι επ’ αυτώ ως επί αδελφώ αληθινώ· ου γαρ κατά σάρκα αδελφούς εαυτούς καλούσι αλλά κατά πνεύμα. Έτοιμοι εισίν υπέρ Χριστού τας ψυχάς αυτών προέσθαι· τα γαρ προστάγματα Αυτού ασφαλώς φυλάττουσιν, οσίως και δικαίως ζώντες, καθώς Κύριος ο Θεός αυτοίς προσέταξεν, ευχαριστούντες Αυτώ κατά πάσαν ώραν εν παντί βρώματι και ποτώ και τοις λοιποίς αγαθοίς. Όντως ουν αυτή εστίν η οδός της αληθείας, ήτις τους οδεύοντας αυτήν εις την αιώνιον χειραγωγεί βασιλείαν την επηγγελμένη παρά Χριστού εν τη μελλούσι ζωή. Και ίνα γνως, βασιλεύ, ότι ουκ απ’ εμαυτού ταύτα λέγω, ταις γραφαίς εγκύψας των Χριστιανών ευρήσεις ουδέν έξω της αληθείας με λέγειν. Καλώς ουν συνήκεν ο υιός σου και δικαίως εδιδάχθη λατρεύειν ζώντι Θεώ και σωθήναι εις τον μέλλοντα επέρχεσθαι αιώνα».
Οι πρώτοι χριστιανοί, όχι μόνο δεν ήταν συμβιβασμένοι με το κοσμικό σύστημα, αλλά ήταν έτοιμοι να βάλουν τις ψυχές τους υπέρ του ονόματος του Ιησού Χριστού. Η ζωή τους καθορίζονταν από την υπακοή στα ουράνια διατάγματα του Χριστού. Έκαναν πράξη την ρήση του αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή· «Κάμετε καρπούς αξίους της μετανοίας» (Ματθαίος, γ 8). Αυτή είναι η οδός της αλήθειας που μας χειραγωγεί στην αιώνια μέλλουσα βασιλεία που υποσχέθηκε ο Χριστός.
Ο Αντωνίνος Πίος.
«Ου μοιχεύουσι, ου πορνεύουσι, ου ψευδομαρτυρούσι, ουκ επιθυμούσι τα αλλότρια, τιμώσι πατέρα και μητέρα, και τους πλησίον φιλούσι, δίκαια κρίνουσι. Όσα ου θέλουσι αυτοίς γίνεσθαι ετέρω ου ποιούσι, τους αδικούντας αυτούς παρακαλούσι και προσφιλείς αυτούς εαυτοίς ποιούσι, τους εχθρούς ευεργετείν σπουδάζουσι, πραείς εισί και επιεικείς. Από πάσης συνουσίας ανόμου και από πάσης ακαθαρσίας εγκρατεύονται. Χήραν ουχ υπερορώσιν, ορφανόν ου λυπούσι· ο έχων τω μη έχοντι αφθόνως επιχορηγεί· ξένον εάν ίδωσιν υπό στέγην εισάγουσι και χαίρουσι επ’ αυτώ ως επί αδελφώ αληθινώ· ου γαρ κατά σάρκα αδελφούς εαυτούς καλούσι αλλά κατά πνεύμα. Έτοιμοι εισίν υπέρ Χριστού τας ψυχάς αυτών προέσθαι· τα γαρ προστάγματα Αυτού ασφαλώς φυλάττουσιν, οσίως και δικαίως ζώντες, καθώς Κύριος ο Θεός αυτοίς προσέταξεν, ευχαριστούντες Αυτώ κατά πάσαν ώραν εν παντί βρώματι και ποτώ και τοις λοιποίς αγαθοίς. Όντως ουν αυτή εστίν η οδός της αληθείας, ήτις τους οδεύοντας αυτήν εις την αιώνιον χειραγωγεί βασιλείαν την επηγγελμένη παρά Χριστού εν τη μελλούσι ζωή. Και ίνα γνως, βασιλεύ, ότι ουκ απ’ εμαυτού ταύτα λέγω, ταις γραφαίς εγκύψας των Χριστιανών ευρήσεις ουδέν έξω της αληθείας με λέγειν. Καλώς ουν συνήκεν ο υιός σου και δικαίως εδιδάχθη λατρεύειν ζώντι Θεώ και σωθήναι εις τον μέλλοντα επέρχεσθαι αιώνα».
(Απολογία Αριστείδου, κεφάλαια 15-17).
Πηγή: exprotestant.blogspot.gr
''Ο φιλών την ψυχήν αυτού''.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
«Ο φιλών την ψυχήν αυτού, απολέσει αυτήν· και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον διαφυλάξει αυτήν» (Κατά Ιωάννη, 12:25).
Είναι γλυκύς ο παρόν βίος και γεμάτος από πολύ ηδονή, όχι όμως για όλους, αλλά για εκείνους που είναι προσηλωμένοι σε αυτόν. Εάν όμως κανείς στρέψει την προσοχή του εις τον ουρανό και ίδει τα καλά που υπάρχουν εκεί, αμέσως θα περιφρονήσει τον επίγειο βίο και δεν θα δώσει καμία σημασία εις αυτόν· διότι και το κάλλος των σωμάτων, έως ότου δεν υπάρχει άλλο σώμα λαμπρότερο, θαυμάζεται, όταν όμως ευρεθεί το λαμπρότερο, περιφρονείται το προηγούμενο. Αν λοιπόν θελήσουμε και εμείς να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας σε εκείνο το κάλλος και να εξετάσουμε την ευπρέπεια της ουρανίου Βασιλείας, αμέσως θα ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από τα δεσμά της παρούσας ζωής· διότι ένας δεσμός είναι η αγάπη προς τα παρόντα πράγματα.
Και θέλοντας ο Χριστός να στρέψει την προσοχή μας σε αυτό, άκουσε τι λέει· «Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν· και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν. Ο εμοί διακονών εμοί ακολουθείτο· και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός». Φαίνεται να μοιάζουν με αινίγματα τα λεγόμενα, όμως δεν είναι, αλλά είναι γεμάτα από πολύ σοφία.
Και πώς «ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν»; Θα την χάσει εκείνος που εκτελεί τις παράλογες επιθυμίες αυτής· εκείνος που την ευχαριστεί περισσότερο από όσο πρέπει. Για αυτό κάποιος συμβουλεύει, λέγοντας· «Μη πορεύεσαι πίσω από τις επιθυμίες της ψυχής σου» (Σοφία Σειράχ, 18:30). Διότι έτσι την οδηγείς εις την απώλεια, διότι απομακρύνει από την οδό που οδηγεί προς την αρετή, όπως ακριβώς βέβαια και το αντίθετο· «ο μισών αυτήν εν τω κόσμω τούτω σώσει αυτήν».
Τι σημαίνει «ο μισών αυτήν»; Εκείνος που δεν υποχωρεί όταν του προστάζει εκείνα που βλάπτουν. Και δεν είπε «εκείνος που δεν υποχωρεί σε αυτήν», αλλά «εκείνος που μισεί αυτήν»· διότι όπως ακριβώς δεν ανεχόμαστε ούτε την φωνή να ακούσουμε εκείνων που μισούμε, ούτε το πρόσωπό τους να δούμε ευχαρίστως, έτσι και την ψυχή πρέπει να την αποστρεφόμαστε με όλη την δύναμή μας, όταν προστάζει αντίθετα από εκείνα που αρέσουν στον Θεό. Επειδή δηλαδή πρόκειται πλέον να μιλήσει περί θανάτου, περί του θανάτου του εαυτού του, και προείδε ότι θα στενοχωρηθούν και θα λιποψυχήσουν, χρησιμοποίησε υπερβολή στα λόγια του, λέγοντας· Γιατί λέγω, εάν δεν υπομείνετε με γενναιότητα τον ιδικό θάνατο; Διότι , εάν εσείς οι ίδιοι δεν πεθάνετε, δεν θα υπάρξει για σας κανένα κέρδος. Και πρόσεχε πως τους παρηγορεί με τα λόγια του ατά.
Ήταν πάρα πολύ βαρύ και ενοχλητικό το να ακούσουν ότι πρέπει να πεθάνει ο άνθρωπος εκείνος που αγαπά την ψυχή του. Και γιατί να μιλάω για τα παλαιά; Αφού βέβαια και σήμερα θα βρούμε πολλούς που να υπομένουν ευχαρίστως να τα μάθουν όλα για να μπορούν να αποκομίζουν καρπούς από την παρούσα ζωή, και όλα αυτά την στιγμή που έχουν πιστέψει εις τα της μελλούσης ζωής, οι οποίοι, όταν δουν οικοδομήματα, μηχανήματα και άλλα τεχνικά έργα, δακρύζουν λέγοντας· «Πόσα μηχανεύεται ο άνθρωπος και γίνονται σκόνη!». Τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία της παρούσης ζωής.
Θέλοντας λοιπόν ο Χριστός να μας ελευθερώσει από αυτά τα δεσμά, λέει· «Ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν»· το ότι βέβαια τα έλεγε αυτά συμβουλεύοντας εκείνους και καταπαύοντας τον φόβο τους, άκουσε την συνέχεια.
«Εκείνος που με υπηρετεί, πρέπει να με ακολουθεί», εννοώντας τον θάνατό του και απαιτώντας να τον ακολουθεί κανείς με τα έργα του· πρέπει δηλαδή οπωσδήποτε ο υπηρέτης να ακολουθεί αυτόν που υπηρετεί. Και πρόσεχε τότε λέγει αυτά σε αυτούς· όχι όταν διώκονταν, αλλά όταν πήραν θάρρος, όταν νόμισαν ότι βρίσκονται σε ασφάλεια, εξ αιτίας της τιμής και της αγάπης εκ μέρους των πολλών, όταν μπορούσαν να σταθούν με θάρρος και να ακούσουν· «Και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι», δηλαδή, πάντοτε να είσαι προετοιμασμένος, λέγει, για κινδύνους, για θάνατο, για την αναχώρηση από την εδώ ζωή. Έπειτα, επειδή είπε τα δυσάρεστα, προσθέτει και το έπαθλο. Ποιο όμως ήταν αυτό; Το να ακολουθούν αυτόν και να είναι εκεί που είναι αυτός, δείχνοντας ότι θα διαδεχθεί τον θάνατο Ανάσταση. Διότι λέγει· «Όπου γαρ ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός». Που είναι ο Χριστός; Στους ουρανούς. Και πριν από την Ανάσταση λοιπόν ας μεταφερθούμε εκεί με την ψυχή και τον νου».
(Απόσπασμα από την 67η Ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου, στο «Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο», Ε.Π.Ε. 14).
Και θέλοντας ο Χριστός να στρέψει την προσοχή μας σε αυτό, άκουσε τι λέει· «Ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν· και ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν. Ο εμοί διακονών εμοί ακολουθείτο· και όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός». Φαίνεται να μοιάζουν με αινίγματα τα λεγόμενα, όμως δεν είναι, αλλά είναι γεμάτα από πολύ σοφία.
Και πώς «ο φιλών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν»; Θα την χάσει εκείνος που εκτελεί τις παράλογες επιθυμίες αυτής· εκείνος που την ευχαριστεί περισσότερο από όσο πρέπει. Για αυτό κάποιος συμβουλεύει, λέγοντας· «Μη πορεύεσαι πίσω από τις επιθυμίες της ψυχής σου» (Σοφία Σειράχ, 18:30). Διότι έτσι την οδηγείς εις την απώλεια, διότι απομακρύνει από την οδό που οδηγεί προς την αρετή, όπως ακριβώς βέβαια και το αντίθετο· «ο μισών αυτήν εν τω κόσμω τούτω σώσει αυτήν».
Τι σημαίνει «ο μισών αυτήν»; Εκείνος που δεν υποχωρεί όταν του προστάζει εκείνα που βλάπτουν. Και δεν είπε «εκείνος που δεν υποχωρεί σε αυτήν», αλλά «εκείνος που μισεί αυτήν»· διότι όπως ακριβώς δεν ανεχόμαστε ούτε την φωνή να ακούσουμε εκείνων που μισούμε, ούτε το πρόσωπό τους να δούμε ευχαρίστως, έτσι και την ψυχή πρέπει να την αποστρεφόμαστε με όλη την δύναμή μας, όταν προστάζει αντίθετα από εκείνα που αρέσουν στον Θεό. Επειδή δηλαδή πρόκειται πλέον να μιλήσει περί θανάτου, περί του θανάτου του εαυτού του, και προείδε ότι θα στενοχωρηθούν και θα λιποψυχήσουν, χρησιμοποίησε υπερβολή στα λόγια του, λέγοντας· Γιατί λέγω, εάν δεν υπομείνετε με γενναιότητα τον ιδικό θάνατο; Διότι , εάν εσείς οι ίδιοι δεν πεθάνετε, δεν θα υπάρξει για σας κανένα κέρδος. Και πρόσεχε πως τους παρηγορεί με τα λόγια του ατά.
Ήταν πάρα πολύ βαρύ και ενοχλητικό το να ακούσουν ότι πρέπει να πεθάνει ο άνθρωπος εκείνος που αγαπά την ψυχή του. Και γιατί να μιλάω για τα παλαιά; Αφού βέβαια και σήμερα θα βρούμε πολλούς που να υπομένουν ευχαρίστως να τα μάθουν όλα για να μπορούν να αποκομίζουν καρπούς από την παρούσα ζωή, και όλα αυτά την στιγμή που έχουν πιστέψει εις τα της μελλούσης ζωής, οι οποίοι, όταν δουν οικοδομήματα, μηχανήματα και άλλα τεχνικά έργα, δακρύζουν λέγοντας· «Πόσα μηχανεύεται ο άνθρωπος και γίνονται σκόνη!». Τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία της παρούσης ζωής.
Θέλοντας λοιπόν ο Χριστός να μας ελευθερώσει από αυτά τα δεσμά, λέει· «Ο μισών την ψυχήν αυτού εν τω κόσμω, εις ζωήν αιώνιον φυλάξει αυτήν»· το ότι βέβαια τα έλεγε αυτά συμβουλεύοντας εκείνους και καταπαύοντας τον φόβο τους, άκουσε την συνέχεια.
«Εκείνος που με υπηρετεί, πρέπει να με ακολουθεί», εννοώντας τον θάνατό του και απαιτώντας να τον ακολουθεί κανείς με τα έργα του· πρέπει δηλαδή οπωσδήποτε ο υπηρέτης να ακολουθεί αυτόν που υπηρετεί. Και πρόσεχε τότε λέγει αυτά σε αυτούς· όχι όταν διώκονταν, αλλά όταν πήραν θάρρος, όταν νόμισαν ότι βρίσκονται σε ασφάλεια, εξ αιτίας της τιμής και της αγάπης εκ μέρους των πολλών, όταν μπορούσαν να σταθούν με θάρρος και να ακούσουν· «Και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι», δηλαδή, πάντοτε να είσαι προετοιμασμένος, λέγει, για κινδύνους, για θάνατο, για την αναχώρηση από την εδώ ζωή. Έπειτα, επειδή είπε τα δυσάρεστα, προσθέτει και το έπαθλο. Ποιο όμως ήταν αυτό; Το να ακολουθούν αυτόν και να είναι εκεί που είναι αυτός, δείχνοντας ότι θα διαδεχθεί τον θάνατο Ανάσταση. Διότι λέγει· «Όπου γαρ ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός». Που είναι ο Χριστός; Στους ουρανούς. Και πριν από την Ανάσταση λοιπόν ας μεταφερθούμε εκεί με την ψυχή και τον νου».
(Απόσπασμα από την 67η Ομιλία του ιερού Χρυσοστόμου, στο «Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο», Ε.Π.Ε. 14).
Πηγή: exprotestant.blogspot.gr
Μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη.
Μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη.
Ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, συνελήφθη κατά τον διωγμό του Τραΐανού και καταδικάστηκε να ''θηριομαχήσει'' στην Ρώμη. Καθ' οδόν προς το μαρτύριο, συνέταξε έξι επιστολές που έστειλε στις κατά τόπους εκκλησίες, και μια επί πλέον προσωπική επιστολή προς τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης, σύνολο επτά επιστολές. Σε αυτές, μας διασώζει πολύτιμες πληροφορίες για την οργάνωση της Εκκλησίας, για τους τρεις βαθμούς της ειδικής ιεροσύνης, για το επίγειο θυσιαστήριο της Εκκλησίας όπου τελείται η Θεία Ευχαριστία και το οποίο περιστοιχίζεται από τον Επίσκοπο, τους πρεσβυτέρους, και τους διακόνους, για την θεόδοτη επισκοπική εξουσία, και δεν παραλείπει να δώσει θάρρος στους αδελφούς στις δύσκολες εκείνες ώρες. Τόσο γεμάτος ήταν με τον Χριστό, που αντί να λάβει παρηγορία, έδωσε εκείνος. Μάλιστα, σε κάποιο σημείο προτρέπει τους αδελφούς να μην επιχειρήσουν να μεσολαβήσουν ώστε να τον ''γλιτώσουν'' από το μαρτύριο, ώστε να μιμηθεί το πάθος του Θεού, το οποίο θεωρεί μεγάλη τιμή να εκπληρωθεί στην ζωή του και κυριολεκτικά. Είναι χαρακτηριστική η φράση του: ''τον του Θεού θέλοντα είναι, κόσμω μη χαρίσησθε'' (Προς Ρωμαίους, IV 2). Για τέτοια πνευματικά αναστήματα ο λόγος. Σε αυτό το απόσπασμα από την προς Εφεσίους επιστολή του, ο άγιος αναφέρει για τα τρία ''μυστήρια κραυγής, άτινα εν ησυχία Θεού επράχθη'', η Παρθενία της Παναγίας, ο τοκετός της, και ο θάνατος του Κυρίου στον Σταυρό. Τρία στοιχεία που διέφυγαν της προσοχής του Διαβόλου, αν και τα γνώριζε από τις Γραφές.
Είναι ασήμαντο το δικό μου πνεύμα του σταυρού, πράγμα που είναι σκάνδαλο για εκείνους που απιστούν, ενώ για μας είναι σωτηρία και αιώνια ζωή. Που ο σοφός, που ο έμπειρος συζητητής, που η καύχηση εκείνων που ονομάζονται συνετοί; Διότι ο Θεός μας Ιησούς Χριστός κυοφορήθηκε από τη Μαρία κατά οικονομία Θεού, προερχόμενος από την γενιά του Δαβίδ, αλλά δια του αγίου Πνεύματος, ο οποίος γεννήθηκε και βαπτίστηκε, για να καθαρίσει με το πάθος του το νερό.
Και διέφυγε την προσοχή του άρχοντα του παρόντος κόσμου η παρθενία της Μαρίας και ο τοκετός της, καθώς και ο θάνατος του Κυρίου· τρία μυστήρια κραυγαλέα, που έγιναν με ησυχία Θεού. Πως λοιπόν φανερώθηκε στους αιώνες; Άστρο έλαμψε στον ουρανό περισσότερο από όλα τα άλλα άστρα, και το φως του ήταν απερίγραπτο, και το πρωτοφανές αυτό άστρο προκαλούσε ζωηρή εντύπωση. Και όλα τα άλλα άστρα μαζί με τον ήλιο και τη σελήνη σχημάτισαν χορό γύρω από το άστρο αυτό, ενώ το φως αυτού ξεχώριζε από όλα τα άλλα. Και προκλήθηκε ταραχή, για το που οφειλόταν το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο, που ήταν ανόμοιο με αυτά. Έτσι διαλύθηκε κάθε μαγεία και εξαφανίστηκαν όλα τα δεσμά της κακίας. Η άγνοια καταργήθηκε, καταστράφηκε η παλιά βασιλεία, καθώς ο Θεός εμφανιζόταν με ανθρώπινη μορφή, για να φέρει την καινοτομία της αιώνιας ζωής, που άρχιζε από αυτό που ήταν τελειωμένο κοντά στο Θεό, από όπου ξεκινούσαν τα πάντα, επειδή σχεδιαζόταν η κατάργηση του θανάτου.
(Απόσπασμα από την επιστολή του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου προς Εφεσίους, Αποστολικοί Πατέρες, τ. 4, σελ. 89).
Είναι ασήμαντο το δικό μου πνεύμα του σταυρού, πράγμα που είναι σκάνδαλο για εκείνους που απιστούν, ενώ για μας είναι σωτηρία και αιώνια ζωή. Που ο σοφός, που ο έμπειρος συζητητής, που η καύχηση εκείνων που ονομάζονται συνετοί; Διότι ο Θεός μας Ιησούς Χριστός κυοφορήθηκε από τη Μαρία κατά οικονομία Θεού, προερχόμενος από την γενιά του Δαβίδ, αλλά δια του αγίου Πνεύματος, ο οποίος γεννήθηκε και βαπτίστηκε, για να καθαρίσει με το πάθος του το νερό.
Και διέφυγε την προσοχή του άρχοντα του παρόντος κόσμου η παρθενία της Μαρίας και ο τοκετός της, καθώς και ο θάνατος του Κυρίου· τρία μυστήρια κραυγαλέα, που έγιναν με ησυχία Θεού. Πως λοιπόν φανερώθηκε στους αιώνες; Άστρο έλαμψε στον ουρανό περισσότερο από όλα τα άλλα άστρα, και το φως του ήταν απερίγραπτο, και το πρωτοφανές αυτό άστρο προκαλούσε ζωηρή εντύπωση. Και όλα τα άλλα άστρα μαζί με τον ήλιο και τη σελήνη σχημάτισαν χορό γύρω από το άστρο αυτό, ενώ το φως αυτού ξεχώριζε από όλα τα άλλα. Και προκλήθηκε ταραχή, για το που οφειλόταν το πρωτοφανές αυτό φαινόμενο, που ήταν ανόμοιο με αυτά. Έτσι διαλύθηκε κάθε μαγεία και εξαφανίστηκαν όλα τα δεσμά της κακίας. Η άγνοια καταργήθηκε, καταστράφηκε η παλιά βασιλεία, καθώς ο Θεός εμφανιζόταν με ανθρώπινη μορφή, για να φέρει την καινοτομία της αιώνιας ζωής, που άρχιζε από αυτό που ήταν τελειωμένο κοντά στο Θεό, από όπου ξεκινούσαν τα πάντα, επειδή σχεδιαζόταν η κατάργηση του θανάτου.
(Απόσπασμα από την επιστολή του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου προς Εφεσίους, Αποστολικοί Πατέρες, τ. 4, σελ. 89).
Πηγή: exprotestant.blogspot.gr
Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013
Οι Βέλγοι που δεν τους αρέσει η πολυπολιτισμικότητα θα πρέπει να μεταναστεύσουν!
Βέλγιο: «Οι Βέλγοι που δεν τους αρέσει η πολυπολιτισμικότητα θα πρέπει να μεταναστεύσουν!», λέει ο πρόεδρος της Αραβικής Λίγκας.
Οι ντόπιοι που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην πολυπολιτισμική πραγματικότητα θα πρέπει να μεταναστεύσουν. Ποιος τα λέει αυτά ; Τα λόγια αυτά είναι του ηγέτη της AEL (Arabic European League) της Αμβέρσας, Dyab Abou Jahjah, στο τελευταίο τεύχος του ολλανδικού περιοδικού ‘Society Quarterly’.
Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία μέσα στη δική τους χώρα, πρέπει να αποχωρήσουν, λέει ο Jahjah (φώτο). [Ο 42χρονος Jahjah γεννήθηκε στο Λίβανο, ήρθε στο Βέλγιο στην ηλικία των 19 ετών για μια "καλύτερη ζωή", σπούδασε σε καθολικό πανεπιστήμιο, δηλώνει σοσιαλιστής, "μοντέρνος μουσουλμάνος", ενώ όταν ήρθε στο Βέλγιο υποστήριξε ότι ήταν μέλος της Χεζμπολάχ, κάτι που αποδείχτηκε ψέμα].
Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί οι οποίοι δεν μπορούν να ζήσουν σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία μέσα στη δική τους χώρα, πρέπει να αποχωρήσουν, λέει ο Jahjah (φώτο). [Ο 42χρονος Jahjah γεννήθηκε στο Λίβανο, ήρθε στο Βέλγιο στην ηλικία των 19 ετών για μια "καλύτερη ζωή", σπούδασε σε καθολικό πανεπιστήμιο, δηλώνει σοσιαλιστής, "μοντέρνος μουσουλμάνος", ενώ όταν ήρθε στο Βέλγιο υποστήριξε ότι ήταν μέλος της Χεζμπολάχ, κάτι που αποδείχτηκε ψέμα].
«Όλα έχουν έρθει πάνω κάτω», ανταποκρίνεται ο Βέλγος ηθικός φιλόσοφος Etienne Vermeersch. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποστολή του Abou Jahjah είναι να περάσει το Ισλάμ στην Ευρώπη, αλλά λέει αντιφατικά πράγματα.
Οι μουσουλμάνοι με το πρόσχημα της θρησκευτικής ελευθερίας, προωθούν την δική τους ατζέντα και σύντομα θα έχουμε πολλά προβλήματα με αυτό, προβλέπει ο καθηγητής Ισλαμικών Σπουδών Urbain Vermeulen. Μέσα σε τζαμιά σε Ολλανδία και Βέλγιο κυκλοφορούν βιβλία που μιλάνε για τον «ιερό πόλεμο» (τζιχάντ), την κακοποίηση των γυναικών, τον λιθοβολισμό, το μίσος για τους ομοφυλόφιλους κλπ.
Η Κρατική Ασφάλεια γνωρίζει πολύ καλά αυτά που κηρύττονται στα τζαμιά, λέει ο επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας της χώρας.
Πηγή: Κόκκινος ουρανός
Η Κρατική Ασφάλεια γνωρίζει πολύ καλά αυτά που κηρύττονται στα τζαμιά, λέει ο επικεφαλής της Κρατικής Ασφάλειας της χώρας.
Πηγή: Κόκκινος ουρανός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)