Η Αγία Γραφή ομιλεί για τους ψευδοποιμένας οικουμενιστάς.

 

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης

 

Αγαπητοί αδελφοί Χριστιανοί Ορθόδοξοι, όσοι αγωνιάτε δια την πίστην σας που την αισθάνεσθε ως τον πολυτιμότερων θησαυρών, όπως λέγει ο Κύριος «ομοία εστίν η βασιλεία των ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω…» (Μτ.13,44) και φοβείσθε να μη τον απολέσετε, διότι ο θησαυρός αυτός είναι ο Χριστός, τον οποίον δυστυχώς στις ημέρες μας οι υπεύθυνοι Ποιμένες της Εκκλησίας μας τον πωλούν χάριν προσωπικού κέρδους, όπως γράφει ο Απ. Πέτρος «εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι και εν πλεονεξίᾳ πλαστοίς λόγοις υμάς εμπορεύσονται» (Β΄Πετ. 2,1).

Όμως εμείς τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Χριστού, δεν θα επιτρέψουμε να δώσουν Αυτόν τον θησαυρόν, διότι αυτήν την εντολήν έχουμε λάβει από τον Κύριον «μη δώτε το άγιον τοις κυσί…» (Μτ.7,6).

 

 

 

Ποιοί είναι οι κύνες και οι χοίροι που καταπατούν το άγιον μυστήριον της πίστεως; Το λέει ο Χριστός παρακάτω «προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δε είσιν λύκοι άρπαγες» (Μτ. 7,15).
 

Και ο Απ. Παύλος είπε στους Ιερείς της Εφέσου «Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πραξ.20,29).
 

Αλλά τους έδωσε και αυτήν την εντολή «Προσέχετε εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου» (Πραξ. 20,28), το οποίο όμως δεν βλέπουμε, ούτε στους Επισκόπους, ούτε στους Ιερείς, αλλά βλέπουμε γενικώς, πλην εξαιρέσεων, αδιαφορία και χλιαρότητα σε θέμα πίστεως, όπως γράφει στην Αποκάλυψη «Οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης η ζεστός, ούτως ότι χλιαρός ει και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου» (Αποκ. 3,15).

 

 

 

Εμείς είμαστε τα πρόβατα της ποίμνης του Χριστού και έχουμε την εντολή να μην ακολουθούμε ξένον ποιμένα «αλλοτρίω δε ου μη ακολουθήσωσιν, αλλά φεύξονται απ᾿ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν» (Ιω. 10,5).
 

Αλλά και ο Απ. Ιωάννης μας παράγγειλε «μη παντί πνεύματι πιστεύετε, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα ει εκ του Θεού έστιν, ότι πολλοί ψευδοπροφήται εξεληλύθασιν εις τον κόσμον» (Απ. Ιω. 4,1).
 

Και σε άλλη επιστολή γράφει «πολλοί πλάνοι εισήλθον εις τον κόσμον, οι μη ομολογούντες Ιησούν Χριστόν ερχόμενον εν σαρκί· ούτός εστιν ο πλάνος και ο αντίχριστος. Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν, και χαίρειν αυτώ μη λέγετε, ο γαρ λέγων αυτών χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τους πονηρούς» (Β.Ιω.1,7).
 

Εμείς τα πρόβατα του Χριστού γνωρίζουμε για τον Πάπα που λέγει ότι αυτός είναι ο «Βικάριος», δηλ. ο αντιπρόσωπος του Χριστού, δηλ. στην πραγματικότητα έχει αφαιρέσει την εξουσία από τον Χριστό που είπε «εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γής» (Μτ. 28,18), γι’ αυτό και στα μυστήρια δεν λέει όπως οι Ορθόδοξοι «βαπτίζεται ο δούλος του θεού», εννοείται από το Άγιον Πνεύμα, αλλά λέει «βαπτίζω τον δούλο του θεού» και στην Θεία Λειτουργία δεν κάνει επίκληση για την μετουσίωση όπως οι Ορθόδοξοι, αλλά όταν λέγει «λάβετε φάγετε … πιείτε εξ αυτού πάντες …» τότε γίνεται η μετουσίωση, σαν να είναι ο ίδιος ο Χριστός. 

 
 

 

Όμως πολλοί Ποιμένες τι κάνουν; Πηγαίνουν συμπροσεύχονται, αναγνωρίζουν και αποδέχονται τους αιρετικούς. Οι Άγιοι Απόστολοι τι λένε γι’ αυτά; «Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, αφοριζέσθω» (αποστ. Κανών ΜΕ’).
 

Ο Πατριάρχης τον αιρετικό Πάπα τον αποκαλεί «αδελφό», «συλειτουργό», «αγιώτατο Επίσκοπο Ρώμης» κ.α. Για όλα αυτά οι Άγιοι Απόστολοι προστάσουν να καθαιρούμε όσους τα διαπράττουν κι εμείς τον Πατριάρχη τον έχουμε ακόμη Ποιμένα μας;
 

Επίσης στο ΞΕ’ κανόνα γράφει «Ει τις Κληρικός ή Λαϊκός εισέλθη εις συναγωγήν Ιουδαίων ή Αιρετικών προστάξασθαι και καθαιρέσθω και αφορισθέσω». Αυτό σ’ εμάς το ποίμνιο έχει γίνει ρουτίνα και δεδομένο. Ποιος όμως έχει την παράνομη ασέβεια που επιτελείται ελεύθερα και αδιαμαρτύρητα; 

 

 

 

Όταν οι υπεύθυνοι θέλουν να τα ’χουν καλά με τους μεγάλους που έχουν την εξουσία, «του δέσμειν και λύειν» (Μτ. 18,18), δηλ. να δένουν με τιμωρίες όσους αντιδρούν στις παρανομίες τους και ν’ αφήνουν ελεύθερα να καλοπερνούν όσοι τους ακολουθούν, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συμβαίνει αυτό που είπε ο Κύριος «έγνωκα υμάς ότι την αγάπην του Θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς. Πως δύνασθε υμείς πιστεύσαι, δόξαν παρὰ αλλήλων λαμβάνοντες, και την δόξαν την παρά του μόνου θεού ου ζητείτε;» (Ιω. 5,42).
 

Τα γεγονότα δείχνουν ότι έχουμε φθάσει στα έσχατα, όπως γράφει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· όθεν γινώσκομεν ότι εσχάτη ώρα εστίν. Εξ ἡμών εξήλθον, αλλ᾿ ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ᾿ ημών· αλλ᾿ ίνα φανερωθώσιν ότι ουκ εισί πάντες εξ ημών» (Α’ Ιω. 2,18).
 

Δυστυχώς οι Οικουμενιστές προτίμησαν αντί του Χριστού, τον αντίχριστο Πάπα και έτσι βγήκαν από την Εκκλησία, άσχετα κρατούν ληστρικώς την εξουσία και θα διώκουν όσους αγαπούν αληθινά τον Χριστό, αλλ’ ο κύριος μας προετοίμασε λέγοντας «ει εκ του κόσμου ήτε, ὁ κόσμος αν το ίδιον εφίλει· ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ᾿ εγὼ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου, διὰ τούτο μισεί υμάς ο κόσμος. Ταύτα λελάληκα υμίν ίνα μη σκανδαλισθήτε· αποσυναγώγους ποιήσουσιν υμάς· αλλ᾿ έρχεται ώρα ίνα πας ο αποκτείνας υμάς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τω Θεώ» (Ιω. 15,18). 

 

 

 

Η αγάπη του Χριστού, μας επιβάλλει να μην υποχωρούμε σε θέματα πίστεως, ούτε να κάνουμε συγκατάθεση σε πρόσωπα και ενέργειες που δεν ευαρέστειτε ο Θεός, τα οποία όλα τα έχει φανερώσει στις Αγίες Γραφές του, γι’ αυτό πρέπει να πάρουμε θέση φανερά και ομολογιακά, διότι οι αιρετικές ενέργειες των Οικουμενιστών ως τώρα ήταν προσωπικές, ενώ μετά την Πανορθόδοξη Ψευδοσύνοδο της Κρήτης, η Οικουμενιστική Κίνηση αναγνωρίστηκε «συνοδικά» και αυτοεπικυρώθηκε, οπότε λίαν συντόμως, αναμένουμε να προχωρήσει σε τελεσίδικες ενέργειες, όπως η ένωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με τις ήδη αναγνωρισμένες αιρέσεις ως εκκλησίες.
 

Τότε φυσικά θα πρέπει να χωριστούμε απ’ αυτήν την «εκκλησία» που θα έχει γίνει αιρετική λόγω της ενώσεως με τους αιρετικούς, αλλ’ όμως, δεν οφείλουμε να δείξουμε από τώρα την αποστροφή μας σ’ αυτούς που οδηγούν φανερά την Εκκλησία μας σ’ αυτόν τον γκρεμό.
 

Όλα τα αποσπάσματα της Αγίας Γραφής το έδειξαν καθαρά ότι ο Χριστός και οι Άγιοι Απόστολοι μας παραγγέλλουν ν’ αποφεύγουμε τους ψευδοποιμένες, γι’ αυτό οφείλουμε να διακόψουμε να ομολογούμε τον αρχηγό του Οικουμενισμού, Πατριάρχη Βαρθολομαίο ως Ποιμένα μας, διότι ομολογούμε ότι ακολουθούμε, έστω και χωρίς να συμφωνούμε, την κίνησή του κι τα πιστεύω του, εξάλλου υπάρχει κανόνας της Εκκλησίας που επιτρέπει και επαινεί όσους χωρίζονται από αιρετικούς Ποιμένες «Εάν οι ρηθέντες Πρόεδροι είναι αιρετικοί και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και διά τούτο χωρίζονται οι εις αυτούς υποκείμενοι και προ του να γένη ακόμη συνοδική κρίσις περί της αιρέσεως ταύτης, οι χωριζόμενοι αυτοί, όχι μόνον διά τον χωρισμόν δεν καταδικάζονται, αλλά και τιμής της πρέπουσης ως Ορθόδοξοι είναι άξιοι, επειδή όχι σχίσμα επροξένησαν εις την Εκκλησίαν με τον χωρισμόν αυτόν, αλλά μάλλον ηλευθέρωσαν την Εκκλησίαν από το σχίσμα και την αίρεσιν των ψευδοεπισκόπων αυτών» (Ερμηνεία Αγ. Νικόδημου, Κανών ΙΕ’ Πρωτοδευτέρας Συνόδου επί Μ. Φωτίου εν έτει 861). 

 
 

 

Επίσης όσους Ποιμένες, δηλ. Ιερείς, Αρχιμανδρίτες και Μητροπολίτες δεν ελέγχουν φανερά την παναίρεση του Οικουμενισμού να τους αποφεύγουμε, όσο είναι δυνατόν ως επικίνδυνους ψευδοποιμένες και ψευδοδιδασκάλους και ούτε το χέρι ν’ ασπαζόμαστε ούτε «ευλογείτε» να τους λέμε, διότι τι ευλογία να πάρουμε απ’ αυτούς για τους οποίους γράφει ο απ. Παύλος «Τὸ δὲ Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες της πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις και διδασκαλίαις δαιμονίων, εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων την ιδίαν συνείδησιν» (Τιμ. Α’ 4,1).
 

Πηγή: Ακτίνες