5. "Οι «γείτονες» των Εβραίων, οι Φιλισταίοι, ήταν Έλληνες, και λάτρευαν – όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες τους θεούς τους".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
1) Η Παλαιά Διαθήκη λέει για την καταγωγή των Φιλισταίων:
ΓΕΝΕΣΙΣ Ι’ 6, Υἱοὶ δὲ Χάμ· Χοὺς καὶ Μερσαΐν 13 καὶ Μεσραΐν ἐγέννησε τοὺς Λουδιεὶμ καὶ τοὺς ᾿Ενεμετιεὶμ καὶ τοὺς Λαβιεὶμ καὶ τοὺς Νεφθαλιεὶμ καὶ τοὺς Πατροσωνιεὶμ 14 καὶ τοὺς Χασλωνιείμ, ὅθεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ, καὶ τοὺς Καφθοριείμ.
Δηλαδή, οι Φιλισταίοι κατάγονται από τον Μερσαΐν κι αυτός από τον Χαμ, έναν από τους γιους του Νώε. Η Αίγυπτος αποκαλείται από τους Εβραίους Μερσαΐν.
2) Η Παλαιά Διαθήκη επίσης συσχετίζει την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο με την έξοδο των Φιλισταίων από την Καφθόρ (που συνήθως μεταφράζεται ως Κρήτη, αλλά γι'’ αυτό μιλάμε παρακάτω).
ΑΜΩΣ Θ’ 7, Ο Κύριος λέει: «Μήπως νομίζετε, Ισραηλίτες, ότι στα μάτια μου είστε καλύτεροι από τους Αιθίοπες; Έβγαλα, βέβαια, εσάς από την Αίγυπτο, αλλά έβγαλα και τους Φιλισταίους από την Κρήτη, και τους Αραμαίους από την Κηρ».
(Το κείμενο των Ο'’ λέει: οὐχ ὡς υἱοὶ Αἰθιόπων ὑμεῖς ἐστε ἐμοί, υἱοὶ ᾿Ισραήλ; λέγει Κύριος. οὐ τὸν ᾿Ισραὴλ ἀνήγαγον ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ τοὺς ἀλλοφύλους ἐκ Καππαδοκίας καὶ τοὺς Σύρους ἐκ βόθρου;). Αυτή η σύνδεση της εξόδου των Φιλισταίων και των Ισραηλιτών από τα μέρη όπου κατοικούσαν (Καφθώρ-Κρήτη, Αίγυπτος) συνεπάγεται πως, όπως οι Ισραηλίτες δεν ήταν γηγενείς από την Αίγυπτο, έτσι και οι Φιλισταίοι δεν ήταν γηγενείς από την Καφθώρ, αλλά ότι διέμεναν προσωρινά στην Καφθώρ, όπως οι Ισραηλίτες διέμεναν προσωρινά στην Αίγυπτο, προτού έρθουν στην Χαναάν.
3) Όπως βλέπουμε, η λέξη Καφθώρ δεν μεταφράζεται πάντα ως Κρήτη. Η μετάφραση των Ο’' στο Αμώς Θ’ 7 μιλά για Καππαδοκία. Το ίδιο συμβαίνει και στο Δευτερονόμιο Β’ 23, όπου οι Φιλισταίοι είναι «Καππαδόκες», «ἐξελθόντες ἐκ Καππαδοκίας». Πολύ πιο πριν, στo Έξοδος Γ’ 8, κατονομάζονται διάφοροι λαοί που κατοικούν την Χαναάν. Δεν βρίσκει κανείς τους «Φιλισταίους», αλλά ανάμεσα σ’' αυτούς τους λαούς της Χαναάν είναι και οι «Χετταίοι», οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Καππαδοκίας. Η Έξοδος Γ’ 8, δηλαδή, με το Χετταίοι εννοεί τους Φιλισταίους, θεωρώντας τους Καππαδόκες κι όχι Κρήτες. Είναι σφάλμα, λοιπόν, οι Νεοπαγανιστές να παραβλέπουν ορισμένα εδάφια, στα οποία γίνεται λόγος για Καππαδοκία ή για Χετταίους και να προβάλουν μόνο όσα μιλούν για Κρήτη.
4) O βασιλιάς Sargon Β' το 711 π.Χ. αποκαλεί «Χετταίους» τους κατοίκους της Φιλισταϊκής πόλης Ashdod. (M. Riemschneider, Die Herkunft der Philister, Acta Antiqua IV, 1956, p. 17-29). Αντίστοιχα, στις εβραϊκές, από τους ίδιους τους Εβραίους, μεταφράσεις του αρχικού κειμένου , οι οποίες έγιναν ανάμεσα στον 2ο και τον 5ο αι. μ.Χ. η Caphtor μεταφράζεται ως Καππαδοκία, ως τμήμα του κράτους των Χετταίων.
5) Οι θεοί των Φιλισταίων Dagon και Baal-Zebub είναι οι χεττιτικοί Dagan-zipas και Zababa αντίστοιχα. Αυτοί είναι οι «Ελληνες Θεοί» των Φιλισταίων; Πίστευαν οι Έλληνες στον Βάαλ; Μα σε αυτόν και σε άλλους μεσανατολικούς θεούς πίστευαν οι Φιλισταίοι. Δεν πίστευαν στους θεούς των Ελλήνων. Σύμφωνα με τους Νεοπαγανιστές, Έλληνες είναι μόνον όσοι λατρεύουν τους «Ελληνικούς» θεούς. Πώς τώρα οι πιστοί του Βάαλ έγιναν Έλληνες;
6) Οι Φιλισταίοι οπωσδήποτε μιλούσαν σημιτική γλώσσα. «Τη βιβλική εποχή η θρησκεία τους ήταν χαναανική. Τα ελάχιστα που μπορούμε να συναγάγουμε για τη γλώσσα τους φαίνεται να δείχνουν προς την Ανατολία. Οι μεταγενέστεροι Φιλισταίοι ηγεμόνες έχουν σημιτικά ονόματα, αλλά υποψιαζόμαστε συγγένειες με τη λουβιτική γλώσσα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 208). Η λουβική ήταν «ινδοευρωπαϊκή γλώσσα που συγγενεύει με τη χεττιτική και η οποία μιλιόταν σε μέρη της δυτικής Ανατολίας, στα οποία περιλαμβανόταν η Αρζάβα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 51). Υπάρχει άραγε ελληνικό αντίστοιχο του ονόματος Γολιάθ;
7) Υπέρ της εκδοχής της Καφθώρ ως Κρήτης είναι το αρχικό όνομα της Γάζας: Minoah. Ωστόσο, οι Φιλισταίοι καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη ως χρήστες κι επεξεργαστές του σιδήρου και των μετάλλων γενικότερα (Α’ Βασιλειών ΙΓ’, 19), και μάλιστα φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά της τέχνης αυτής. Επειδή η Κρήτη δεν έχει κοιτάσματα σιδήρου, δεν μπορεί να αντιστοιχεί στην Καφθώρ, από όπου ήρθαν οι Φιλισταίοι. Άλλωστε, η μετονομασία της πόλης από Μινώα σε Γάζα σημαίνει ότι οι ίδιοι οι Φιλισταίοι δεν την αποκαλούσαν Μινώα – το «μινωικό» όνομα, – αλλά Γάζα. Η αντίρρηση με το γνωστό μύθο, ότι ο αδερφός του Μίνωα, ο Σαρπηδόνας, ίδρυσε την Ιερουσαλήμ, δεν ισχύει. Ο Ηρόδοτος γράφει: «όταν επικράτησε ο Μίνως, έδιωξε τον Σαρπηδόνα και τους οπαδούς του. Οι διωγμένοι πήγαν στην περιοχή Μιλυάδα της Ασίας. Η περιοχή που κατέχουν οι Λύκιοι, παλιά λεγόταν Μιλυάδα, κι η πόλη Μιλύες ονομαζόταν τότε Σόλυμοι» (1, 173). Στη Σαλέμ βασίλευσε ο Μελχισεδέκ. Προτού την κατακτήσει ο Δαβίδ, αυτή λεγόταν Ιεβούς και οι κάτοικοί της Ιεβουσαίοι. Ο Ηρόδοτος την ονομάζει Κάδυτις (2, 159˙ 3, 5) από το αραμαϊκό Καδισθά (ιερή).
Όπως και να '‘χει, η Γάζα (η Μινώα) αρχικά κατοικείτο από τους Ευαίους: ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Β’ 23, Καὶ οἱ Εὐαῖοι οἱ κατοικοῦντες ἐν Ἀσηδὼθ ἕως Γάζης, καὶ οἱ Καππαδόκες οἱ ἐξελθόντες ἐκ Καππαδοκίας ἐξέτριψαν αὐτοὺς καὶ κατῳκίσθησαν ἀντ’ αὐτῶν (Μτφ: Τους Αυίμ, που κατοικούσαν στα χωριά της περιοχής της Γάζας, τους εξόντωσαν οι Καφθωρίμ, που προέρχονταν από την Καφθώρ, κι έχουν εγκατασταθεί αυτοί στη θέση τους). Επομένως οι «Καφθωρίμ», ακόμη κι αν ήταν Έλληνες Κρήτες, δεν ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Ούτε καν η Γάζα – αντίθετα απ’' ό,τι λεν' οι εθνικιστές ήταν δηλαδή αρχικώς ελληνική˙ πόσο μάλλον το σύνολο της Χαναάν.
8) Η Κύπρος είναι πιθανότερος τόπος σχετικά με την Κρήτη, ωστόσο δεν έχει κοιτάσματα σιδήρου, αλλά χαλκού. Υπάρχουν και άλλες αντιρρήσεις. Καμμιά κυπριακή επιγραφή δεν αναφέρει τίποτε για Φιλισταίους ή Peleset, ως κατοίκους της Κύπρου ή έστω ως εισβολείς. Επίσης, ενώ γνωρίζουμε ότι οι Αιγύπτιοι συγκαταλέγουν τους Peleset-Φιλισταίους στους εχθρικούς «Λαούς της Θάλασσας», οι οποίοι επιτέθηκαν στην Αίγυπτο, ωστόσο το βασίλειο της Κύπρου (Αλάσια λεγόταν πριν τον εξελληνισμό της) είχε φιλικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Οι βασιλείς της Αλάσια (Alashiya) και της Αιγύπτου αλληλοαποκαλούνταν «αδελφοί», πράγμα που σημαίνει ισοδυναμία. Η Κύπρος εξήγαγε χαλκό στην Αίγυπτο και «σε αντάλλαγμα, εισήγαγε από την Αίγυπτο κομψά έπιπλα, άρματα, άλογα, λινά υφάσματα, έβενο, λάδι, άργυρο. Ελεφαντόδοντο και χρυσό. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι ο βασιλιάς της Αλάσιας δέχεται παραγγελία για την κατασκευή πλοίων για λογαριασμό της Αιγύπτου» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 63) Λίγο δύσκολο οι Αιγύπτιοι να έχουν φιλικές σχέσεις με τους εχθρούς τους ή έστω, να μην σημειώνουν ότι οι Πελεσέτ είναι οι πρώην φίλοι τους, οι Κύπριοι. Αν οι Κύπριοι λέγονταν Peleset, θα το ξέραμε από την αλληλογραφία Αιγυπτίων-Κυπρίων. Επιπλέον, ένας από τους Λαούς της Θάλασσας, οι Λούκα κάνουν συνεχείς επιδρομές στην Κύπρο. «Τον 14ο αι. ένας βασιλιάς της Αλάσιας-Κύπρου έγραφε στον Φαραώ: "Δεν ξέρει ο αδελφός μου ότι κάθε χρόνο οι Λούκα αποσπούν από τη χώρα μου μια μικρή πόλη;"» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 139). Άρα οι Λαοί της Θάλασσας δεν μπορεί να είναι οι Πελεσέτ-Κύπριοι, διότι μάχονται αναμεταξύ τους. Οι Λαοί της Θάλασσας «θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν κυπριακά λιμάνια ως προσωρινές βάσεις, όπως έκαναν προηγουμένως οι Λούκα επί αιώνες. Δεν ήταν ανάγκη να κυριεύσουν ολόκληρο το νησί» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ.179). Η Κύπρος, ως γνωστό, εξελληνίστηκε σχεδόν όλη, μόνο κάτι αποικίες Φοινίκων έμειναν – μεταξύ 1200 π.Χ. και 1050 π.Χ. Τέλος, κατά τον 13ο και τον 12ο αι. π.Χ. κατά τους οποίους «έδρασαν» οι Λαοί της Θάλασσας, σημειώθηκε παρακμή και στην Ελλάδα. Έλληνες προκάλεσαν την παρακμή της Ελλάδας;
9) Σχετικά με την «φιλισταϊκή κεραμική» «επιδεικνύεται ιδιαίτερη προτίμηση στο πουλί που κοιτάζει προς τα πίσω, το οποίο είναι πολύ σπάνιο στο Αιγαίο, αν και δεν απουσιάζει εντελώς. Άλλες διαφορές [με την μυκηναϊκή κεραμική] είναι η χρήση δύο χρωμάτων, συνήθως του ερυθρού και του μαύρου (δίχρωμη κεραμική) και η χρησιμοποίηση ενός λευκού χρώματος σε όλη την επιφάνεια του αγγείου, ασβεστοχρώματος ή αγγειοπλαστικής κόλλας, που εξαφανίζεται στον κλίβανο και ίσως χρησιμοποιόταν για να αντισταθμίζει την έλλειψη στιλπνότητας σε σύγκριση με τα μυκηναϊκά αγγεία» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 209). Άλλωστε, η ύπαρξη μυκηναϊκών ή όμοιων με τα μυκηναϊκά ή μινωϊκά αγγεία δικαιολογείται από το γεγονός, ότι υπήρχαν εμπορικές ανταλλαγές σε όλη την Α. Μεσόγειο. Μήπως η κατοχή ιαπωνικών στερεοφωνικών από ανθρώπους στην Ελλάδα, την Πολωνία και την Γαλλία σημαίνει ότι οι χώρες αυτές κατοικούνται από Ιάπωνες;
10) Για τους Peleset-Φιλισταίους, η αλήθεια είναι ότι «κανένα αιγυπτιακό κείμενο δεν δίνει οποιαδήποτε υπόδειξη για τον τόπο από τον οποίο ήρθαν» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 205). «Σε διαφορά με τις πόλεις των θαλασσοπόρων Φοινίκων, όπως η Βύβλος, η Σιδών και η Τύρος, οι παλαιστινιακές παράκτιες πόλεις Άζωτος, Γάζα, Σαρουέν, Tell el Ajjul, Τελ Μορ απείχαν όλες λίγα μίλια από την ακτή και ελώδεις εκτάσεις και αμμόλοφοι παρεμβάλλονταν ανάμεσα σε αυτές και τη Μεσόγειο. Δεν υπάρχει κανένας φυσικός κόλπος ή αγκυροβόλιο νότια της Γιάφας. (...) Οι πόλεις τους στη νότια Παλαιστίνη δεν ήταν λιμάνια και πολύ λίγα πράγματα τις συνδέουν με οποιοδήποτε τρόπο με τη θάλασσα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 212, 253).
11) Από τους υπόλοιπους λαούς της Θάλασσας, στους οποίους συγκαταμετρώνται κι οι Πελεσέτ, δηλαδή τους Εκβές (‘Ikws), τους Τερές, Σεκελές, τους Σαρντάνα, τους Ντανούνα (Dnnym), τους Βεσές και τους Λούκα οι μεν Σεκελές κατάγονται από τη Σικελία, οι Σαρντάνα άγνωστο από πού, αλλά φορούσαν κράνη με κέρατα τα οποία «ήταν ξένα στο Αιγαίο, αλλά συνηθίζονταν στη Μεσοποταμία, στην Ανατολία και στο Λεβάντε», οι Εκβές ήταν περιτμημένοι, οι Τερές ήταν από την Ανατολία, οι Ντανούνα στα «βόρεια της Ουγκαρίτ και του Ορόντη» ή γύρω από τα Άδανα, «για τους σκιώδεις Βεσές ουσιαστικά τίποτα δεν είναι γνωστό, εκτός και αν έχουν κάποια σχέση με την Wilusa (Wilusiya) των χεττιτικών κειμένων, που μπορεί να τοποθετούνταν στη νοτιοδυτική Ανατολία, ή αν σχετίζονται με το Ίλιον (Τροία) στη βορειοδυτική Ανατολία», οι Λούκα οι κάτοικοι της Λυκίας. Πελεσέτ ή Φιλισταίοι δεν υπάρχουν σε ελληνικές πηγές. Από τις πόλεις της φιλισταϊκής πενταπόλεως, δεν υπάρχει κάποια με το ίδιο όνομα στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως υπήρχε για την Σαλαμίνα της Κύπρου ή την Τραπεζούντα του Πόντου.
12) Οι Αχαιοί-Μυκηναίοι καλούνται Αχιβίγια από τους Χετταίους. Όσο για τους Αιγύπτιους, όλοι οι «Λαοί της Θάλασσας» ήταν βόρειοι. Αν η βόρεια καταγωγή τους σήμαινε Κρήτη ή Κύπρο ή Σικελία ή νότια παράλια της Μ. Ασίας, δεν τους ενδιαφέρει. Δεν είναι λοιπόν η «προέλευση από Βορρά» οπωσδήποτε απόδειξη ελληνικής-αιγαιακής καταγωγής.
13) Εν πάσει περιπτώσει, τί είδους «ελληνική εθνική συνείδηση», έστω με την αρχαία πολιτισμική έννοια της «εθνικής συνείδησης», μπορούσε να έχει ένα φύλο στα 1100 π.Χ., εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, αν υποθέσουμε ότι ήταν ελληνικής καταγωγής οι Φιλισταίοι; Εδώ οι θρακικές φυλές στον ίδιο τον ελλαδικό χώρο (Βισάλτες, Κίκονες, Βήσοι, Τριβαλλοί που τους υπέταξε ο Μέγας Αλέξανδρος, Αρτακοί κ.ά. που κατοικούσαν μεταξύ Δούναβη και Αιγαίου, ή στη Μικρα Ασία, Φρύγες κ.λπ.) δεν είχαν ελληνική συνείδηση ώς την εποχή του αποικισμού της Θράκης από τις ελληνικές πόλεις (650 π.Χ.) και ήταν σύμμαχοι των Τρώων στον τρωϊκό πόλεμο, και θα είχαν οι Φιλισταίοι 500 χρόνια πρίν;
14) Αν όντως κάποιοι απόγονοι των μινωϊτών Κρητικών μετανάστευσαν στην Μέση Ανατολή, δεν σημαίνει ότι παρέμειναν Έλληνες. Είχαν γίνει πλέον Φιλισταίοι. «Οι Φιλισταίοι μπορεί να αποτελούσαν μόνο μια άρχουσα τάξη η οποία απορροφήθηκε σύντομα από τον ντόπιο πληθυσμό» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 208). Ως γνωστόν, Φιλισταίους συναντάμε στην Χαναάν στον καιρό του Αβραάμ (Γένεση ΚΑ’ και ΚΣΤ), όμως με αυτούς έχουν φιλικές σχέσεις οι Εβραίοι. Επειδή ο Αλέξανδρος έφτασε στην Ινδία και άφησε στρατό εκεί, και έγινε επιμειξία, οι Ινδοί σήμερα είναι Έλληνες; Και αν δέχονται οι ελληνοκεντρικοί ως Έλληνες τους Φιλισταίους, οι οποίοι, ούτε πίστευαν στους ελληνικούς θεούς ούτε κατοικούσαν στην ελληνική επικράτεια ούτε μιλούσαν Ελληνικά, τότε με ποιο κριτήριο τους λένε Έλληνες, ονομάζοντας και την Χαναάν «ελληνική» (ασφαλώς ξεχνάνε ότι οι Φιλισταίοι κατοικούσαν σε μια στενή λωρίδα στην νότια παραλία της Παλαιστίνης, σε ένα πολύ μικρό τμήμα της, και όχι στην Παλαιστίνη); Αν πάλι τους λένε με βάση την καταγωγή, τότε έχουν πρόβλημα με την συνήθη παγανιστική τακτική τους, (να αρνούνται την καταγωγή και) να θεωρούν τη θρησκεία ως βάση Ελληνικότητας. Διότι, προφανώς, εάν ούτε η γλώσσα, ούτε η θρησκεία αποδεικνύουν την εθνικότητα, παρά μόνο η καταγωγή, τότε π.χ. κι ο Ραούφ Ντεκτάς, εάν είναι απόγονος εξισλαμισμένων Κύπριων, είναι Ελληναράς ομοεθνής μας, διότι μιλά τουρκικά, είναι μουσουλμάνος, αλλά είναι φυλετικά Έλληνας. Φυσικά, ο ίδιος θα αρνιόταν κατηγορηματικά ότι είναι Έλληνας, εάν κανείς τον ρωτούσε, αλλά λίγη σημασία έχει αυτό για τους φυλετιστές Παγανιστές.
15) Επιπλέον, η χρήση του «Έλληνας» για τους Φιλισταίους μπορεί κάλλιστα να οφείλεται σε ετεροχρονισμό: σαν να λέμε πως ο Ιούλιος Καίσαρας νίκησε τους Άγγλους και κατέλαβε την Αγγλία, ενώ τον 1ο π.Χ. αι. δεν υπήρχαν «Άγγλοι». Και τέλος πάντων, είναι παράξενο που κάποιοι από τη μία ειρωνεύονται «το εβραϊκό βιβλίο του Γιαχβέ» και δεν πιστεύουν την κοσμολογία και τις λοιπές «επιστημονικές» γνώσεις της Π.Δ., αλλά όταν αυτή μιλά περί «Ελλήνων» Φιλισταίων, τότε την θεωρούν αλάθητο βιβλίο και την αποδέχονται κατά γράμμα, αποκλειστικά στα κεφάλαια περί Φιλισταίων. Η Π.Δ. δεν διδάσκει ούτε γεωλογία, ούτε εθνολογία, ούτε ιστορία της εξέλιξης των ειδών (θεωρία αντιεπιστημονική και αντιβιβλική), αλλά θεολογία, και ότι η κατά γράμμα ερμηνεία μη θεολογικών «πληροφοριών», είναι προτεσταντική κι όχι ορθόδοξη ερμηνεία της Π.Δ.
16) Αλλά κι αν είναι πράγματι «Έλληνες» οι Φιλισταίοι, ο Θεός της Π.Δ. δεν στρέφεται εναντίον τους περισσότερο απ' όσο στρέφεται εναντίον άλλων γειτονικών λαών, ή απ' όσο εναντίον των ίδιων των Ισραηλιτών όταν αυτοί αμαρτάνουν. Κανένας «ανθελληνισμός» δεν υπάρχει. Αν υποστηρίζουν οι «αρχαιολάτρες» φυλετιστές πως λόγω ενός στίχου της Π.Δ. υπάρχει ανθελληνισμός στην Βίβλο, τότε με το ίδιο σκεπτικό είναι υποχρεωμένοι να πουν πως λόγω των εκατοντάδων στίχων με υβριστικό ή απειλητικό περιεχόμενο εναντίον των ίδιων των Εβραίων, η Βίβλος είναι αντιεβραϊκή. Όλοι κρίνονται κατά τα έργα τους ο καθένας:
ΙΕΖΕΚΙΗΛ ΚΕ’ 3, «Αυτά λέγει ο Κύριος˙ επειδή οι κάτοικοι της Ιδουμαίας ευρήκαν ευκαιρίαν και εξεδικήθησαν σκληράν εκδίκησιν εναντίον των Ιουδαίων, εμνησικάκησαν δια το παρελθόν και τους εξεδικήθησαν τώρα, 3 δια τούτο αυτά λέγει ο Κύριος˙ θα απλώσω τιμωρόν την χείρα μου και εναντίον της Ιδουμαίας (..) .
Τα ίδια παθαίνουν και οι Ισραηλίτες, βλ. ΗΣΑΪΑΣ Α' 20. Γεμάτη από τιμωρίες του Ισραήλ λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς του είναι η Π.Δ. Στο κάτω κάτω, αν εσφαλμένα, λόγω ετεροχρονισμού οι Φιλισταίοι αποκαλούνται «Έλληνες», τότε ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες και η «Ελληνική μαχαίρα» που ο Θεός προβλέπει την νίκη της;
ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΣΤ’ 16, Ο πολυάριθμος στρατός σου [=αιγυπτιακός] ησθένησεν, ηττήθη και έπεσεν. Ο καθένας ωμιλεί προς τον πλησίον του και έλεγεν˙ ας εγερθώμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον λαόν μας, την πατρίδα μας˙ ας φύγωμεν μακρυά από την φονικήν αυτήν ελληνικήν μαχαίραν. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΖ’ 16, Εξολοθρεύσατε κάθε απόγονον και βλαστόν της Βαβυλώνος μέχρις αυτού ακόμη, ο οποίος κρατεί το δρέπανό του εν καιρώ θερισμού. Καθένας από τους μισθοφόρους πολεμιστάς της Βαβυλώνος, καθώς θα αντικρύζη την ελληνικήν μάχαιραν, θα επιστρέφη πανικόβλητος εις τον λαόν του. Ο καθένας από αυτούς θα φύγη δια την χώραν του.
1) Η Παλαιά Διαθήκη λέει για την καταγωγή των Φιλισταίων:
ΓΕΝΕΣΙΣ Ι’ 6, Υἱοὶ δὲ Χάμ· Χοὺς καὶ Μερσαΐν 13 καὶ Μεσραΐν ἐγέννησε τοὺς Λουδιεὶμ καὶ τοὺς ᾿Ενεμετιεὶμ καὶ τοὺς Λαβιεὶμ καὶ τοὺς Νεφθαλιεὶμ καὶ τοὺς Πατροσωνιεὶμ 14 καὶ τοὺς Χασλωνιείμ, ὅθεν ἐξῆλθε Φυλιστιείμ, καὶ τοὺς Καφθοριείμ.
Δηλαδή, οι Φιλισταίοι κατάγονται από τον Μερσαΐν κι αυτός από τον Χαμ, έναν από τους γιους του Νώε. Η Αίγυπτος αποκαλείται από τους Εβραίους Μερσαΐν.
2) Η Παλαιά Διαθήκη επίσης συσχετίζει την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο με την έξοδο των Φιλισταίων από την Καφθόρ (που συνήθως μεταφράζεται ως Κρήτη, αλλά γι'’ αυτό μιλάμε παρακάτω).
ΑΜΩΣ Θ’ 7, Ο Κύριος λέει: «Μήπως νομίζετε, Ισραηλίτες, ότι στα μάτια μου είστε καλύτεροι από τους Αιθίοπες; Έβγαλα, βέβαια, εσάς από την Αίγυπτο, αλλά έβγαλα και τους Φιλισταίους από την Κρήτη, και τους Αραμαίους από την Κηρ».
(Το κείμενο των Ο'’ λέει: οὐχ ὡς υἱοὶ Αἰθιόπων ὑμεῖς ἐστε ἐμοί, υἱοὶ ᾿Ισραήλ; λέγει Κύριος. οὐ τὸν ᾿Ισραὴλ ἀνήγαγον ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ τοὺς ἀλλοφύλους ἐκ Καππαδοκίας καὶ τοὺς Σύρους ἐκ βόθρου;). Αυτή η σύνδεση της εξόδου των Φιλισταίων και των Ισραηλιτών από τα μέρη όπου κατοικούσαν (Καφθώρ-Κρήτη, Αίγυπτος) συνεπάγεται πως, όπως οι Ισραηλίτες δεν ήταν γηγενείς από την Αίγυπτο, έτσι και οι Φιλισταίοι δεν ήταν γηγενείς από την Καφθώρ, αλλά ότι διέμεναν προσωρινά στην Καφθώρ, όπως οι Ισραηλίτες διέμεναν προσωρινά στην Αίγυπτο, προτού έρθουν στην Χαναάν.
3) Όπως βλέπουμε, η λέξη Καφθώρ δεν μεταφράζεται πάντα ως Κρήτη. Η μετάφραση των Ο’' στο Αμώς Θ’ 7 μιλά για Καππαδοκία. Το ίδιο συμβαίνει και στο Δευτερονόμιο Β’ 23, όπου οι Φιλισταίοι είναι «Καππαδόκες», «ἐξελθόντες ἐκ Καππαδοκίας». Πολύ πιο πριν, στo Έξοδος Γ’ 8, κατονομάζονται διάφοροι λαοί που κατοικούν την Χαναάν. Δεν βρίσκει κανείς τους «Φιλισταίους», αλλά ανάμεσα σ’' αυτούς τους λαούς της Χαναάν είναι και οι «Χετταίοι», οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή της Καππαδοκίας. Η Έξοδος Γ’ 8, δηλαδή, με το Χετταίοι εννοεί τους Φιλισταίους, θεωρώντας τους Καππαδόκες κι όχι Κρήτες. Είναι σφάλμα, λοιπόν, οι Νεοπαγανιστές να παραβλέπουν ορισμένα εδάφια, στα οποία γίνεται λόγος για Καππαδοκία ή για Χετταίους και να προβάλουν μόνο όσα μιλούν για Κρήτη.
4) O βασιλιάς Sargon Β' το 711 π.Χ. αποκαλεί «Χετταίους» τους κατοίκους της Φιλισταϊκής πόλης Ashdod. (M. Riemschneider, Die Herkunft der Philister, Acta Antiqua IV, 1956, p. 17-29). Αντίστοιχα, στις εβραϊκές, από τους ίδιους τους Εβραίους, μεταφράσεις του αρχικού κειμένου , οι οποίες έγιναν ανάμεσα στον 2ο και τον 5ο αι. μ.Χ. η Caphtor μεταφράζεται ως Καππαδοκία, ως τμήμα του κράτους των Χετταίων.
5) Οι θεοί των Φιλισταίων Dagon και Baal-Zebub είναι οι χεττιτικοί Dagan-zipas και Zababa αντίστοιχα. Αυτοί είναι οι «Ελληνες Θεοί» των Φιλισταίων; Πίστευαν οι Έλληνες στον Βάαλ; Μα σε αυτόν και σε άλλους μεσανατολικούς θεούς πίστευαν οι Φιλισταίοι. Δεν πίστευαν στους θεούς των Ελλήνων. Σύμφωνα με τους Νεοπαγανιστές, Έλληνες είναι μόνον όσοι λατρεύουν τους «Ελληνικούς» θεούς. Πώς τώρα οι πιστοί του Βάαλ έγιναν Έλληνες;
6) Οι Φιλισταίοι οπωσδήποτε μιλούσαν σημιτική γλώσσα. «Τη βιβλική εποχή η θρησκεία τους ήταν χαναανική. Τα ελάχιστα που μπορούμε να συναγάγουμε για τη γλώσσα τους φαίνεται να δείχνουν προς την Ανατολία. Οι μεταγενέστεροι Φιλισταίοι ηγεμόνες έχουν σημιτικά ονόματα, αλλά υποψιαζόμαστε συγγένειες με τη λουβιτική γλώσσα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 208). Η λουβική ήταν «ινδοευρωπαϊκή γλώσσα που συγγενεύει με τη χεττιτική και η οποία μιλιόταν σε μέρη της δυτικής Ανατολίας, στα οποία περιλαμβανόταν η Αρζάβα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 51). Υπάρχει άραγε ελληνικό αντίστοιχο του ονόματος Γολιάθ;
7) Υπέρ της εκδοχής της Καφθώρ ως Κρήτης είναι το αρχικό όνομα της Γάζας: Minoah. Ωστόσο, οι Φιλισταίοι καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη ως χρήστες κι επεξεργαστές του σιδήρου και των μετάλλων γενικότερα (Α’ Βασιλειών ΙΓ’, 19), και μάλιστα φύλαγαν με ζήλο τα μυστικά της τέχνης αυτής. Επειδή η Κρήτη δεν έχει κοιτάσματα σιδήρου, δεν μπορεί να αντιστοιχεί στην Καφθώρ, από όπου ήρθαν οι Φιλισταίοι. Άλλωστε, η μετονομασία της πόλης από Μινώα σε Γάζα σημαίνει ότι οι ίδιοι οι Φιλισταίοι δεν την αποκαλούσαν Μινώα – το «μινωικό» όνομα, – αλλά Γάζα. Η αντίρρηση με το γνωστό μύθο, ότι ο αδερφός του Μίνωα, ο Σαρπηδόνας, ίδρυσε την Ιερουσαλήμ, δεν ισχύει. Ο Ηρόδοτος γράφει: «όταν επικράτησε ο Μίνως, έδιωξε τον Σαρπηδόνα και τους οπαδούς του. Οι διωγμένοι πήγαν στην περιοχή Μιλυάδα της Ασίας. Η περιοχή που κατέχουν οι Λύκιοι, παλιά λεγόταν Μιλυάδα, κι η πόλη Μιλύες ονομαζόταν τότε Σόλυμοι» (1, 173). Στη Σαλέμ βασίλευσε ο Μελχισεδέκ. Προτού την κατακτήσει ο Δαβίδ, αυτή λεγόταν Ιεβούς και οι κάτοικοί της Ιεβουσαίοι. Ο Ηρόδοτος την ονομάζει Κάδυτις (2, 159˙ 3, 5) από το αραμαϊκό Καδισθά (ιερή).
Όπως και να '‘χει, η Γάζα (η Μινώα) αρχικά κατοικείτο από τους Ευαίους: ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Β’ 23, Καὶ οἱ Εὐαῖοι οἱ κατοικοῦντες ἐν Ἀσηδὼθ ἕως Γάζης, καὶ οἱ Καππαδόκες οἱ ἐξελθόντες ἐκ Καππαδοκίας ἐξέτριψαν αὐτοὺς καὶ κατῳκίσθησαν ἀντ’ αὐτῶν (Μτφ: Τους Αυίμ, που κατοικούσαν στα χωριά της περιοχής της Γάζας, τους εξόντωσαν οι Καφθωρίμ, που προέρχονταν από την Καφθώρ, κι έχουν εγκατασταθεί αυτοί στη θέση τους). Επομένως οι «Καφθωρίμ», ακόμη κι αν ήταν Έλληνες Κρήτες, δεν ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της περιοχής. Ούτε καν η Γάζα – αντίθετα απ’' ό,τι λεν' οι εθνικιστές ήταν δηλαδή αρχικώς ελληνική˙ πόσο μάλλον το σύνολο της Χαναάν.
8) Η Κύπρος είναι πιθανότερος τόπος σχετικά με την Κρήτη, ωστόσο δεν έχει κοιτάσματα σιδήρου, αλλά χαλκού. Υπάρχουν και άλλες αντιρρήσεις. Καμμιά κυπριακή επιγραφή δεν αναφέρει τίποτε για Φιλισταίους ή Peleset, ως κατοίκους της Κύπρου ή έστω ως εισβολείς. Επίσης, ενώ γνωρίζουμε ότι οι Αιγύπτιοι συγκαταλέγουν τους Peleset-Φιλισταίους στους εχθρικούς «Λαούς της Θάλασσας», οι οποίοι επιτέθηκαν στην Αίγυπτο, ωστόσο το βασίλειο της Κύπρου (Αλάσια λεγόταν πριν τον εξελληνισμό της) είχε φιλικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Οι βασιλείς της Αλάσια (Alashiya) και της Αιγύπτου αλληλοαποκαλούνταν «αδελφοί», πράγμα που σημαίνει ισοδυναμία. Η Κύπρος εξήγαγε χαλκό στην Αίγυπτο και «σε αντάλλαγμα, εισήγαγε από την Αίγυπτο κομψά έπιπλα, άρματα, άλογα, λινά υφάσματα, έβενο, λάδι, άργυρο. Ελεφαντόδοντο και χρυσό. Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι ο βασιλιάς της Αλάσιας δέχεται παραγγελία για την κατασκευή πλοίων για λογαριασμό της Αιγύπτου» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 63) Λίγο δύσκολο οι Αιγύπτιοι να έχουν φιλικές σχέσεις με τους εχθρούς τους ή έστω, να μην σημειώνουν ότι οι Πελεσέτ είναι οι πρώην φίλοι τους, οι Κύπριοι. Αν οι Κύπριοι λέγονταν Peleset, θα το ξέραμε από την αλληλογραφία Αιγυπτίων-Κυπρίων. Επιπλέον, ένας από τους Λαούς της Θάλασσας, οι Λούκα κάνουν συνεχείς επιδρομές στην Κύπρο. «Τον 14ο αι. ένας βασιλιάς της Αλάσιας-Κύπρου έγραφε στον Φαραώ: "Δεν ξέρει ο αδελφός μου ότι κάθε χρόνο οι Λούκα αποσπούν από τη χώρα μου μια μικρή πόλη;"» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 139). Άρα οι Λαοί της Θάλασσας δεν μπορεί να είναι οι Πελεσέτ-Κύπριοι, διότι μάχονται αναμεταξύ τους. Οι Λαοί της Θάλασσας «θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν κυπριακά λιμάνια ως προσωρινές βάσεις, όπως έκαναν προηγουμένως οι Λούκα επί αιώνες. Δεν ήταν ανάγκη να κυριεύσουν ολόκληρο το νησί» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ.179). Η Κύπρος, ως γνωστό, εξελληνίστηκε σχεδόν όλη, μόνο κάτι αποικίες Φοινίκων έμειναν – μεταξύ 1200 π.Χ. και 1050 π.Χ. Τέλος, κατά τον 13ο και τον 12ο αι. π.Χ. κατά τους οποίους «έδρασαν» οι Λαοί της Θάλασσας, σημειώθηκε παρακμή και στην Ελλάδα. Έλληνες προκάλεσαν την παρακμή της Ελλάδας;
9) Σχετικά με την «φιλισταϊκή κεραμική» «επιδεικνύεται ιδιαίτερη προτίμηση στο πουλί που κοιτάζει προς τα πίσω, το οποίο είναι πολύ σπάνιο στο Αιγαίο, αν και δεν απουσιάζει εντελώς. Άλλες διαφορές [με την μυκηναϊκή κεραμική] είναι η χρήση δύο χρωμάτων, συνήθως του ερυθρού και του μαύρου (δίχρωμη κεραμική) και η χρησιμοποίηση ενός λευκού χρώματος σε όλη την επιφάνεια του αγγείου, ασβεστοχρώματος ή αγγειοπλαστικής κόλλας, που εξαφανίζεται στον κλίβανο και ίσως χρησιμοποιόταν για να αντισταθμίζει την έλλειψη στιλπνότητας σε σύγκριση με τα μυκηναϊκά αγγεία» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 209). Άλλωστε, η ύπαρξη μυκηναϊκών ή όμοιων με τα μυκηναϊκά ή μινωϊκά αγγεία δικαιολογείται από το γεγονός, ότι υπήρχαν εμπορικές ανταλλαγές σε όλη την Α. Μεσόγειο. Μήπως η κατοχή ιαπωνικών στερεοφωνικών από ανθρώπους στην Ελλάδα, την Πολωνία και την Γαλλία σημαίνει ότι οι χώρες αυτές κατοικούνται από Ιάπωνες;
10) Για τους Peleset-Φιλισταίους, η αλήθεια είναι ότι «κανένα αιγυπτιακό κείμενο δεν δίνει οποιαδήποτε υπόδειξη για τον τόπο από τον οποίο ήρθαν» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 205). «Σε διαφορά με τις πόλεις των θαλασσοπόρων Φοινίκων, όπως η Βύβλος, η Σιδών και η Τύρος, οι παλαιστινιακές παράκτιες πόλεις Άζωτος, Γάζα, Σαρουέν, Tell el Ajjul, Τελ Μορ απείχαν όλες λίγα μίλια από την ακτή και ελώδεις εκτάσεις και αμμόλοφοι παρεμβάλλονταν ανάμεσα σε αυτές και τη Μεσόγειο. Δεν υπάρχει κανένας φυσικός κόλπος ή αγκυροβόλιο νότια της Γιάφας. (...) Οι πόλεις τους στη νότια Παλαιστίνη δεν ήταν λιμάνια και πολύ λίγα πράγματα τις συνδέουν με οποιοδήποτε τρόπο με τη θάλασσα» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 212, 253).
11) Από τους υπόλοιπους λαούς της Θάλασσας, στους οποίους συγκαταμετρώνται κι οι Πελεσέτ, δηλαδή τους Εκβές (‘Ikws), τους Τερές, Σεκελές, τους Σαρντάνα, τους Ντανούνα (Dnnym), τους Βεσές και τους Λούκα οι μεν Σεκελές κατάγονται από τη Σικελία, οι Σαρντάνα άγνωστο από πού, αλλά φορούσαν κράνη με κέρατα τα οποία «ήταν ξένα στο Αιγαίο, αλλά συνηθίζονταν στη Μεσοποταμία, στην Ανατολία και στο Λεβάντε», οι Εκβές ήταν περιτμημένοι, οι Τερές ήταν από την Ανατολία, οι Ντανούνα στα «βόρεια της Ουγκαρίτ και του Ορόντη» ή γύρω από τα Άδανα, «για τους σκιώδεις Βεσές ουσιαστικά τίποτα δεν είναι γνωστό, εκτός και αν έχουν κάποια σχέση με την Wilusa (Wilusiya) των χεττιτικών κειμένων, που μπορεί να τοποθετούνταν στη νοτιοδυτική Ανατολία, ή αν σχετίζονται με το Ίλιον (Τροία) στη βορειοδυτική Ανατολία», οι Λούκα οι κάτοικοι της Λυκίας. Πελεσέτ ή Φιλισταίοι δεν υπάρχουν σε ελληνικές πηγές. Από τις πόλεις της φιλισταϊκής πενταπόλεως, δεν υπάρχει κάποια με το ίδιο όνομα στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπως υπήρχε για την Σαλαμίνα της Κύπρου ή την Τραπεζούντα του Πόντου.
12) Οι Αχαιοί-Μυκηναίοι καλούνται Αχιβίγια από τους Χετταίους. Όσο για τους Αιγύπτιους, όλοι οι «Λαοί της Θάλασσας» ήταν βόρειοι. Αν η βόρεια καταγωγή τους σήμαινε Κρήτη ή Κύπρο ή Σικελία ή νότια παράλια της Μ. Ασίας, δεν τους ενδιαφέρει. Δεν είναι λοιπόν η «προέλευση από Βορρά» οπωσδήποτε απόδειξη ελληνικής-αιγαιακής καταγωγής.
13) Εν πάσει περιπτώσει, τί είδους «ελληνική εθνική συνείδηση», έστω με την αρχαία πολιτισμική έννοια της «εθνικής συνείδησης», μπορούσε να έχει ένα φύλο στα 1100 π.Χ., εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, αν υποθέσουμε ότι ήταν ελληνικής καταγωγής οι Φιλισταίοι; Εδώ οι θρακικές φυλές στον ίδιο τον ελλαδικό χώρο (Βισάλτες, Κίκονες, Βήσοι, Τριβαλλοί που τους υπέταξε ο Μέγας Αλέξανδρος, Αρτακοί κ.ά. που κατοικούσαν μεταξύ Δούναβη και Αιγαίου, ή στη Μικρα Ασία, Φρύγες κ.λπ.) δεν είχαν ελληνική συνείδηση ώς την εποχή του αποικισμού της Θράκης από τις ελληνικές πόλεις (650 π.Χ.) και ήταν σύμμαχοι των Τρώων στον τρωϊκό πόλεμο, και θα είχαν οι Φιλισταίοι 500 χρόνια πρίν;
14) Αν όντως κάποιοι απόγονοι των μινωϊτών Κρητικών μετανάστευσαν στην Μέση Ανατολή, δεν σημαίνει ότι παρέμειναν Έλληνες. Είχαν γίνει πλέον Φιλισταίοι. «Οι Φιλισταίοι μπορεί να αποτελούσαν μόνο μια άρχουσα τάξη η οποία απορροφήθηκε σύντομα από τον ντόπιο πληθυσμό» (N. K. Sandars, Οι λαοί της θάλασσας, εκδ. Οδυσσέας, σ. 208). Ως γνωστόν, Φιλισταίους συναντάμε στην Χαναάν στον καιρό του Αβραάμ (Γένεση ΚΑ’ και ΚΣΤ), όμως με αυτούς έχουν φιλικές σχέσεις οι Εβραίοι. Επειδή ο Αλέξανδρος έφτασε στην Ινδία και άφησε στρατό εκεί, και έγινε επιμειξία, οι Ινδοί σήμερα είναι Έλληνες; Και αν δέχονται οι ελληνοκεντρικοί ως Έλληνες τους Φιλισταίους, οι οποίοι, ούτε πίστευαν στους ελληνικούς θεούς ούτε κατοικούσαν στην ελληνική επικράτεια ούτε μιλούσαν Ελληνικά, τότε με ποιο κριτήριο τους λένε Έλληνες, ονομάζοντας και την Χαναάν «ελληνική» (ασφαλώς ξεχνάνε ότι οι Φιλισταίοι κατοικούσαν σε μια στενή λωρίδα στην νότια παραλία της Παλαιστίνης, σε ένα πολύ μικρό τμήμα της, και όχι στην Παλαιστίνη); Αν πάλι τους λένε με βάση την καταγωγή, τότε έχουν πρόβλημα με την συνήθη παγανιστική τακτική τους, (να αρνούνται την καταγωγή και) να θεωρούν τη θρησκεία ως βάση Ελληνικότητας. Διότι, προφανώς, εάν ούτε η γλώσσα, ούτε η θρησκεία αποδεικνύουν την εθνικότητα, παρά μόνο η καταγωγή, τότε π.χ. κι ο Ραούφ Ντεκτάς, εάν είναι απόγονος εξισλαμισμένων Κύπριων, είναι Ελληναράς ομοεθνής μας, διότι μιλά τουρκικά, είναι μουσουλμάνος, αλλά είναι φυλετικά Έλληνας. Φυσικά, ο ίδιος θα αρνιόταν κατηγορηματικά ότι είναι Έλληνας, εάν κανείς τον ρωτούσε, αλλά λίγη σημασία έχει αυτό για τους φυλετιστές Παγανιστές.
15) Επιπλέον, η χρήση του «Έλληνας» για τους Φιλισταίους μπορεί κάλλιστα να οφείλεται σε ετεροχρονισμό: σαν να λέμε πως ο Ιούλιος Καίσαρας νίκησε τους Άγγλους και κατέλαβε την Αγγλία, ενώ τον 1ο π.Χ. αι. δεν υπήρχαν «Άγγλοι». Και τέλος πάντων, είναι παράξενο που κάποιοι από τη μία ειρωνεύονται «το εβραϊκό βιβλίο του Γιαχβέ» και δεν πιστεύουν την κοσμολογία και τις λοιπές «επιστημονικές» γνώσεις της Π.Δ., αλλά όταν αυτή μιλά περί «Ελλήνων» Φιλισταίων, τότε την θεωρούν αλάθητο βιβλίο και την αποδέχονται κατά γράμμα, αποκλειστικά στα κεφάλαια περί Φιλισταίων. Η Π.Δ. δεν διδάσκει ούτε γεωλογία, ούτε εθνολογία, ούτε ιστορία της εξέλιξης των ειδών (θεωρία αντιεπιστημονική και αντιβιβλική), αλλά θεολογία, και ότι η κατά γράμμα ερμηνεία μη θεολογικών «πληροφοριών», είναι προτεσταντική κι όχι ορθόδοξη ερμηνεία της Π.Δ.
16) Αλλά κι αν είναι πράγματι «Έλληνες» οι Φιλισταίοι, ο Θεός της Π.Δ. δεν στρέφεται εναντίον τους περισσότερο απ' όσο στρέφεται εναντίον άλλων γειτονικών λαών, ή απ' όσο εναντίον των ίδιων των Ισραηλιτών όταν αυτοί αμαρτάνουν. Κανένας «ανθελληνισμός» δεν υπάρχει. Αν υποστηρίζουν οι «αρχαιολάτρες» φυλετιστές πως λόγω ενός στίχου της Π.Δ. υπάρχει ανθελληνισμός στην Βίβλο, τότε με το ίδιο σκεπτικό είναι υποχρεωμένοι να πουν πως λόγω των εκατοντάδων στίχων με υβριστικό ή απειλητικό περιεχόμενο εναντίον των ίδιων των Εβραίων, η Βίβλος είναι αντιεβραϊκή. Όλοι κρίνονται κατά τα έργα τους ο καθένας:
ΙΕΖΕΚΙΗΛ ΚΕ’ 3, «Αυτά λέγει ο Κύριος˙ επειδή οι κάτοικοι της Ιδουμαίας ευρήκαν ευκαιρίαν και εξεδικήθησαν σκληράν εκδίκησιν εναντίον των Ιουδαίων, εμνησικάκησαν δια το παρελθόν και τους εξεδικήθησαν τώρα, 3 δια τούτο αυτά λέγει ο Κύριος˙ θα απλώσω τιμωρόν την χείρα μου και εναντίον της Ιδουμαίας (..) .
Τα ίδια παθαίνουν και οι Ισραηλίτες, βλ. ΗΣΑΪΑΣ Α' 20. Γεμάτη από τιμωρίες του Ισραήλ λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς του είναι η Π.Δ. Στο κάτω κάτω, αν εσφαλμένα, λόγω ετεροχρονισμού οι Φιλισταίοι αποκαλούνται «Έλληνες», τότε ποιοι είναι αυτοί οι Έλληνες και η «Ελληνική μαχαίρα» που ο Θεός προβλέπει την νίκη της;
ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΣΤ’ 16, Ο πολυάριθμος στρατός σου [=αιγυπτιακός] ησθένησεν, ηττήθη και έπεσεν. Ο καθένας ωμιλεί προς τον πλησίον του και έλεγεν˙ ας εγερθώμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον λαόν μας, την πατρίδα μας˙ ας φύγωμεν μακρυά από την φονικήν αυτήν ελληνικήν μαχαίραν. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΚΖ’ 16, Εξολοθρεύσατε κάθε απόγονον και βλαστόν της Βαβυλώνος μέχρις αυτού ακόμη, ο οποίος κρατεί το δρέπανό του εν καιρώ θερισμού. Καθένας από τους μισθοφόρους πολεμιστάς της Βαβυλώνος, καθώς θα αντικρύζη την ελληνικήν μάχαιραν, θα επιστρέφη πανικόβλητος εις τον λαόν του. Ο καθένας από αυτούς θα φύγη δια την χώραν του.
Πηγή: ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου