Σκοπός μας είναι οι «αμετανόητοι» να γίνουν ζυμάρι στα χέρια μας.

 

Αποσπάσματα από το (σπάνιο) βιβλίο "Φυλακισμένοι Μάρτυρες και Ήρωες στην ΕΣΣΔ", Ι. Σιδέρης.

Όταν ακόμα και τα εργοστάσια και τα κοχλόζ μπορούσαν να έχουν τις φυλακές τους, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολο είναι να καθορίσει κανείς με ακρίβεια τους τόπους εγκλεισμού των πολιτικών κρατουμένων. Σε αμήχανη θέση βρέθηκε ακόμα και η «Διεθνής Αμνηστία» η οποία σημείωνε στην Έκθεσή της (“Prisoners of Conscience in the USSR”, 1975): «Επειδή τα επίσημα σχετικά στατιστικά χαρακτηρίζονται ως κρατικά μυστικά, είναι δύσκολο να βρεθεί πόσα σωφρονιστικά ιδρύματα υπάρχουν, που ακριβώς και πως κατανέμονται στην ΕΣΣΔ. Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει τα ονόματα και στις περισσότερες περιπτώσεις τον ταχυδρομικό τομέα, πάνω από 330 φυλακών και αποικιών εργασίας που διαμένουν ή διέμεναν πολιτικοί κρατούμενοι τα τελευταία χρόνια. Από αυτές μόνο 180 αποικίες και φυλακές βρίσκονται στην ΣΟΣΔΡ». [ΣΟΣΔΡ=Σοβιετική Ομοσπονδία Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσίας.

Στην επίσημη ορολογία η λέξη «αποικία» αντικατέστησε την λέξη «στρατόπεδο». Οι κρατούμενοι, όμως συνέχιζαν να τα λένε στρατόπεδα. Γιατί άραγε;]. 

 

 

 

Το κεφάλαιο «εγκλήματα ιδιαίτερα επικίνδυνα για το Κράτος» (άρθρα 64-73 του Ποινικού Κώδικα της ΣΟΣΔΡ) περιλαμβάνει έναν αριθμό καθαρά πολιτικών άρθρων σύμφωνα με τα οποία οι κρατούμενοι για λόγους συνείδησης καταδικάζονται για «προδοσία», «αντισοβιετική δημαγωγία και προπαγάνδα» και «αντισοβιετικη οργανωτική δραστηριότητα». Πολλοί κρατούμενοι για λόγους συνείδησης που καταδικάζονταν βάσει άλλων άρθρων του νόμου – όπως για «αντισοβιετική δυσφήμιση» και θρησκευτικούς λόγους δεν αποθαρρύνονται με την πρώτη καταδίκη και επαναλαμβάνουν ενέργειες που έχουν προγραφεί. Αν αυτά τα άτομα καταδικαστούν για δεύτερη φορά χαρακτηρίζονται «αμετανόητοι» και μπορούν κι αυτοί να σταλούν να εκτίσουν την ποινή τους σε άλλη δημοκρατία από την δική τους.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι που έχουν διαπράξει «ιδιαίτερα επικίνδυνα κρατικά εγκλήματα» ή που έχουν «υποτροπιάσει» συγκεντρώνονται, το περισσότερο, σε συγκροτήματα αποικιών της Αυτόνομης Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας των Μόρντβε, (Mordovian Autonomous Soviet Socialist Republic) κάπου 450 χιλιόμετρα νότια από την Μόσχα και την περιοχή του Πέρμ. Οι «εξαιρετικά επικίνδυνοι» και οι «αμετανόητοι» πολιτικοί κρατούμενοι συγκεντρώνονται στις αποικίες ZhKh 385/1, /3, /17 και /19.

Ο σοβιετικός νόμος διατυπώνει την αρχή πως ο σκοπός του εγκλεισμού στα στρατόπεδα και στις φυλακές των πολιτών είναι ο «σωφρονισμός» τους. Όταν μιλάμε για σωφρονισμό εννοούμε την μεταβολή της συνείδησης του κρατούμενου. Όλα όμως τα υποσκελίζει το «τιμωρητικό» στοιχείο. Για παράδειγμα, στην αποικία ZhKh 385/1, της περιοχής Μόρντβε, ο αξιωματικός της KGB Κοτσετκόφ, είπε στον Έντουαρντ Κούζνετσοφ το 1971 : «Εδώ που βρίσκεσαι είναι ειδική αποικία. Αυτό εδώ το ίδρυμα δεν είναι για σωφρονισμό, αλλά για τιμωρία. Η δουλειά μας είναι να σε κάνουμε να λυγίσεις ώσπου να γίνεις σαν ζυμάρι στα χέρια μας. Κατάλαβες;»

Μέσα στο στρατόπεδο ή στην φυλακή ο κρατούμενος εκτός από την πείνα και το φόβο, την σωματική ταλαιπωρία, την μοναξιά ή τον κίνδυνο της τρέλας, πρέπει να υφίσταται τακτικά και την «πολιτική διαπαιδαγώγησή» του. Ομιλίες προπαγανδιστικές, διαλέξεις, πιέσεις για απαντήσεις, για ερωτήσεις, με συνέπειες βαριές για τον κρατούμενο.

Ιδού πώς συμπεριφέρονται οι αρχές των στρατοπέδων απέναντι στους κρατουμένους για λόγους θρησκευτικής πίστης και ζωής. Η περιγραφή έγινε από ομάδα πρώην σοβιετικών κρατουμένων πού συνηγορούσαν για μιά καλύτερη μεταχείριση των πολιτικών κρατουμένων σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης:

«Το κυνηγητό των θρησκευτικών εντύπων συνοδεύεται στις φυλακές και τις αποικίες από άγρια δίωξη των θρησκευομένων. Διάλυση των συγκεντρώσεων προσευχής στις περιοχές των στρατοπέδων, τιμωρία με εγκλεισμό στην απομόνωση για απουσία από την εργασία στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές (όπως το Πάσχα και τα Χριστούγεννα), απαγόρευση κάθε είδους ιεροτελεστίας, ακόμη και κηρύγματος, καθώς και της μετάληψης ετοιμοθάνατων - αυτές είναι οι μέθοδοι «παιδαγωγικής» επιρροής, που με τη βοήθειά τους προσπαθούν να ξεριζώσουν τις θρησκευτικές διαφωνίες». Ιδιαίτερα για τους θρησκευόμενους, η εχθρότητα των αρχών του στρατοπέδου φτάνει στην υπερβολή. Δυο παραδείγματα : Ο Ιβάν Όσταπένκο, 60 χρόνων, μετά 4 χρόνια φυλακής και 3 εξορίας, κρεμάστηκε στην Οδησσό το 1974 επειδή πρόσφερε τη μαρτυρία του ως χριστιανός. Τρομερή είναι ή περίπτωση του ρώσου στρατιώτη Ιβάν Μοϊσέιεβ που, αφού τον βασάνισαν πολύ οι ανώτεροί του εξαιτίας της πίστης του, τον έπνιξαν (1972). Ανοίγοντας οι γονείς του το φέρετρό του είδαν πληγές στο κεφάλι, 6 χτυπήματα με μαχαίρι τριγύρω στην καρδιά, ίχνη φοβερών εγκαυμάτων στο στήθος, στους ώμους και τα πόδια εκχυμώσεις. Αυτό βεβαίωσαν 23 μάρτυρες με την υπογραφή τους.

 

ΚΟ : 1. Ο Ivan Ostapenko ήταν πρεσβύτερος της ουκρανικής ευαγγελικής εκκλησίας. Μετά από 4 χρόνια φυλακής και 3 χρόνια εξορίας, του προσφέρθηκε να εκτίσει το υπόλοιπο της «ποινής» του σε μέρος κοντά στο σπίτι του, εφόσον απαρνιόταν την πίστη του, κάτι που αρνήθηκε να κάνει. Στις 26 Ιανουαρίου 1974 βρέθηκε κρεμασμένος. Οι συγγενείς του ποτέ δεν δέχτηκαν ότι αυτοκτόνησε και έγραψαν επιστολή διαμαρτυρίας στον Μπρέζνιεφ].

2. Ο Ivan Moiseyev (1952-1972), γνωστός ως Βάνια (Vanya) ήταν στρατιώτης στον Σοβιετικό Στρατό, που βασανίστηκε για την πίστη του και πέθανε ως μάρτυρας το 1972 στην ηλικία των 20 ετών. Οι γονείς του ήταν χριστιανοί ευαγγελικοί από τη Μολδαβία. Το Νοέμβριο του 1970 παρουσιάστηκε στον Σοβιετικό Στρατό και όταν άρχισε να μιλάει ανοιχτά για τον Θεό, οι ανώτεροί του άρχισαν μια συστηματική εκστρατεία εκφοβισμού και βασανιστηρίων για να τον κάνουν να σιωπήσει. Του απαγόρευσαν να μιλάει για τον Χριστό και άρχισαν να του κάνουν διάφορα καψόνια, στερώντας του την τροφή, χτυπώντας τον με ραβδιά, και ανακρίνοντάς τον κάθε νύχτα. Μια φορά τον ανάγκασαν να σταθεί με θερινή στολή σε θερμοκρασία 25 υπό το μηδέν. Καταλαβαίνοντας ότι σύντομα οι κομμουνιστές θα τον σκότωναν έγραψε στους γονείς του, στις 11 Ιουλίου 1972: «Δεν θα με δείτε ξανά», εξηγώντας τους ότι είχε δει ένα όραμα, με αγγέλους του Θεού που τον ενίσχυαν για αυτά που θα περνούσε. Μερικές μέρες μετά ένα φέρετρο ήρθε στο σπίτι των γονιών του. Όταν το άνοιξαν, από τα κτυπήματα ήταν δύσκολο να αναγνωρισθεί το πρόσωπο του Vanya. 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Franklin Graham Won't Surrender to LGBTQ Threats: 'They'll Take Our Tax Exempt Status... Unless We B

ΗΠΑ: «Να πάψει η φοροαπαλλαγή από όποια εκκλησία δεν αποδέχεται τον “γάμο” των ομοφυλόφιλων», λέει υποψήφιος για το «χρίσμα» των Δημοκρατικών.

Ο Beto O'Rourke, υποψήφιος για την προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την πολιτεία του Τέξας, ζητά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ να αφαιρέσει το καθεστώς της φοροαπαλλαγής των θρησκευτικών οργανώσεων που αντιτίθενται στον «γάμο» ατόμων του ίδιου φύλου.

[ΚΟ: Ο 47χρονος ιρλανδικής καταγωγής Beto O' Rourke (Μπέτο Ο’ Ρουρκ), ο αποκαλούμενος «λευκός Ομπάμα», ή «η νέα μεγάλη δημοκρατική ελπίδα», προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως ο «αγαπημένος της Generation X» (των νέων). Ένα από τα προσόντα του, έτσι τουλάχιστον όπως προβάλλεται, είναι ότι υπήρξε μέλος πανκ συγκροτήματος. Αναφερόμενος ως “businessman” και γεννημένος σε αρκετά εύπορη οικογένεια και με παρελθόν στην πολιτική, φαίνεται ότι ο Ο’Ρουρκ δεν χρειάστηκε να δουλέψει σκληρά. Ζει με την σύζυγό του Amy Hoover Sanders, κόρη του εβραϊκής καταγωγής πάμπλουτου μεγάλoυ επιχειρηματία Bill Sanders (καμία σχέση με τον 78χρονο, επίσης εβραϊκής καταγωγής, Δημοκρατικό υποψήφιο Bernard “Bernie”Sanders) και τα τρία τους παιδιά, στο Ελ Πάσο σε ένα παλαιό αρχοντικό στο οποίο το 1915 είχαν συναντηθεί ο θρυλικός Πάντσο Βίλα με τον Αμερικανό στρατηγό Hugh Scott. Ο O'Rourke είναι μέλος των Rotary και δηλώνει καθολικός].

Όταν ερωτήθηκε για αυτό την προπερασμένη εβδομάδα, ο O'Rourke δήλωσε: "Δεν μπορεί να υπάρξει ανταμοιβή, κανένα όφελος, καμία φορολογική ανάσα για κανέναν πρόσωπο ή κανένα θεσμικό όργανο ή οργάνωση στην Αμερική που αρνείται τα πλήρη ανθρώπινα δικαιώματα και τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα όλων στην Αμερική".

Αλλά γιατί επιτρέπεται στις θρησκευτικές οργανώσεις να έχουν φορολογικές εκπτώσεις στις ΗΠΑ;

Οι Αμερικάνοι φορολογούμενοι έχουν τη δυνατότητα οι συνεισφορές τους σε εκκλησίες και άλλους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημά τους εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα. Λίγα χρόνια μετά τη δημιουργία του φόρου εισοδήματος, το ανώτατο επιτόκιο αυξήθηκε σημαντικά, προκειμένου να αποφέρει έσοδα για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπήρχε ανησυχία την εποχή εκείνη ότι ένα τέτοιο υψηλό ποσοστό θα εξασθενούσε τα διαθέσιμα κεφάλαια για μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Επομένως, οι εισφορές αυτές απαλλάχθηκαν από τη φορολογία.

Ένα παράδειγμα: Αν κάποιος έχει ατομικό φόρο εισοδήματος 37% και κάνει μια προσφορά $ 100 σε μια εκκλησία, τα $ 100 του εισοδήματος δεν φορολογούνται. Αντί να δώσει στην κυβέρνηση $ 37, δεν της δίνει τίποτα.

Οι θρησκευτικές οργανώσεις που πληρούν τις προϋποθέσεις απαλλαγής πρέπει να οργανώνονται και να λειτουργούν αποκλειστικά για θρησκευτικούς σκοπούς. Κανένα από τα κέρδη τους δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ιδιωτικό όφελος ενός ατόμου ή ενός μετόχου. Και πρέπει να αποφεύγουν την άσκηση πιέσεων σε πολιτικά θέματα ή να παρεμβαίνουν σε πολιτικές εκστρατείες.

Σε συνέντευξή του ο ευαγγελιστής Franklin Graham, δήλωσε ότι ο πρόταση αυτή του O'Rourke, είναι ενδεικτική μιας γενικότερης στάσης των «προοδευτικών» απέναντι στις εκκλησίες που δεν σκύβουν το κεφάλι στην ατζέντα τους.

"Νομίζω ότι η Αριστερά, οι σοσιαλιστές έχουν καταστήσει σαφές ότι στέκονται ενάντια στην εκκλησία", είπε ο Graham στο CBN News. "Μόνο εάν υποκύψουμε και αποδεχτούμε την ατζέντα τους σε σχέση με την LGBTQ ατζέντα, τότε θα λάβουμε το καθεστώς απαλλαγής από φόρους. Και φυσικά και οι άλλοι υποψήφιοι τον χειροκρότησαν και αυτό ακριβώς δείχνει πού βρίσκεται η καρδιά τους και πού θέλουν να το πάνε".

 

«Δεν είμαι αντι-γκέι, δεν βγαίνω έξω να μιλήσω εναντίον των ομοφυλόφιλων, να πολεμήσω τους ομοφυλόφιλους ή κάτι τέτοιο, αλλά σίγουρα δεν θέλω να με αναγκάσουν να δεχθώ την ατζέντα τους, και να αποδεχτώ αυτό που θεωρούν αυτοί αλήθεια. Δεν είναι, είναι αμαρτία και νοιάζομαι για τους ομοφυλόφιλους, τους αγαπώ ώστε να τους προειδοποιήσω ότι αν δεν μετανοήσουν και δεν επιστρέψουν από την αμαρτία τους, ο Θεός θα τους κρίνει, όπως ο Θεός θα κρίνει κάθε αμαρτία, είτε κάποιος είναι ψεύτης, είτε κλέφτης, όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και πρέπει να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε από την αμαρτία μας», εξήγησε ο Graham

Αλλά αυτό που ανησυχεί τον Graham δεν είναι μόνο η ατζέντα της αριστεράς. Ανησυχεί επίσης πολύ για το πώς το μήνυμα θα διαφθείρει τους Χριστιανούς.

"Θα υπάρξουν πολλοί χριστιανοί που δυστυχώς θα υποκύψουν και θα υποταχθούν, και πολλοί το έχουν κάνει ήδη, εγώ όμως δεν πρόκειται να το κάνω αυτό", είπε.

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Yemeni Child Brides, Aisha, and Qur'an 65:4

Muhammad and Aisha.

Λένιν: Ο μεγαλύτερος δωσίλογος των Γερμανών

Η κομμουνιστική θηριωδία ενάντια στον Ποντιακό Ελληνισμό.

Έμβρυο «αποχαιρετά» το δίδυμο αδερφάκι του.

Η έκτρωση είναι φόνος ζωντανού ανθρώπου με σώμα και ψυχή που απλώς ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Άλλο ένα βίντεο απόδειξη.

 

Ντοκουμέντο, οι τούρκοι βίαζαν Κύπριες.

ΙΣΠΑΝΙΑ: Απροκάλυπτη χριστιανοφοβία και ισλαμοφιλία από Καταλανούς μαρξιστές.

 

 

Τα δύο παρακάτω άρθρα περιγράφουν τις χριστιανοφοβικές και φιλο-ισλαμικές δραστηριότητες μιας «οργάνωσης νέων» Καταλανών μαρξιστών που ονομάζεται “Arran”. Η ομάδα στοχεύει τις χριστιανικές εκκλησίες με βανδαλισμούς και γκράφιτι, αλλά αντιτάσσεται σε εκείνους που αντιμετωπίζουν τα τζαμιά με παρόμοιο τρόπο.

Το πρώτο άρθρο είναι πρόσφατο, το δεύτερο είναι από το 2017 και παρέχει πληροφορίες σχετικά με τις δραστηριότητες της Arran.

Το πρώτο, από την El Nacional:

 

Η Arran έχει κρεμάσει ένα πανό στην Παναγία του Montserrat για να καταγγείλει τις σεξουαλικές κακοποιήσεις από την Καθολική Εκκλησία

Η αριστερή οργάνωση νεολαίας υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλανίας, Arran, έχει κρεμάσει πανό στο εσωτερικό της Παναγίας του Montserrat για να καταγγείλει τη «χιονοστιβάδα περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης στην Καθολική Εκκλησία».

Στο πανό εμφανίζονται τα πρόσωπα του ηγουμένου της Montserrat, Josep Maria Soler, του επισκόπου της Girona, Francesc Pardo, και του αρχιεπισκόπου της Tarragona, Jaume Pujol, και λέει: "Ας σας συγχωρέσει ο Θεός σας. Η Εκκλησία είναι κακοποίηση, «machismo» (αντρική υπεροχή) και καθεστώς».

Η Arran έχει ανεβάσει ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου μπορεί να δει κανείς το πανό στην χορωδία (αναλόγιο) του μοναστηριού Montserrat και εξηγεί ότι η ενέργεια αυτή «θέλει να γνωρίσουν όλοι αυτούς τους ενόχους για σεξουαλικές κακοποιήσεις στην Εκκλησία».

Μέσω μιας δημόσιας δήλωσης που κυκλοφόρησε αυτή την Κυριακή, η αριστερή οργάνωση καταγγέλλει «τις σεξουαλικές κακοποιήσεις και την συγκάλυψή τους μετά, τον ρόλο της Εκκλησίας ως θεμελιώδη πυλώνα του πατριαρχικού συστήματος, με τη νοοτροπία της Καθολικής Εκκλησίας που είναι μισογυνιστική και υπέρ της ανδρικής υπεροχής ως ένα απαραίτητο κομμάτι για το μηχανισμό του «régimen del 78» και τη διαιώνιση αυτού». («régimen del 78» είναι το καθεστώς μετά το 1978 και τον θάνατο του Φράνκο, όταν ορίστηκε ο βασιλιάς εγγυητής της μεταπολίτευσης και της «εθνικής ενότητας»).

Το δεύτερο άρθρο προέρχεται από την Actuall:

Αφού πρώτα επιτέθηκε σε καθολικές και ευαγγελικές εκκλησίες, η σκληροπυρηνική αριστερά υποστηρίζει απροκάλυπτα ένα τζαμί.

ΟΙ Καταλανοί αυτονομιστές της CUP, της Candidatura d'Unitat Popular και μια από τις ομάδες που αποτελούν το κόμμα αυτό, η οργάνωση νεολαίας Arran, έχουν δείξει ότι έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσουν πιστούς.

24 Αυγούστου 2017. Τίτλος: η Arran και η CUP διαμαρτύρονται για την ισλαμοφοβία και ενθαρρύνουν τη χριστιανοφοβία.

 

Αυτή την Κυριακή η CUP καταγγέλλει το προσβλητικό γκράφιτι που γράφτηκε σε ένα τζαμί στο Sant Celoni (Βαρκελώνη) με το κείμενο «να πεθάνετε γ*** Moors» (Μαυριτανοί, μωαμεθανοί γενικότερα), ανακοινώνοντας ότι σε 12 ώρες ο τοίχος θα καθαριστεί και θα γραφτεί το σλόγκαν «αγάπη κατά της βαρβαρότητας».
 

Από το Twitter: 'Αδιαμφισβήτητη καταδίκη του ρατσιστικού γκράφιτι σήμερα στο Τζαμί Dr Barri. Αύριο στις 12 το μεσημέρι θα σκεπαστούν και θα γραφτεί αγάπη κατά της βαρβαρότητας.

Όπως δήλωσε ο Fernando Díaz Villanueva, τη Δευτέρα η CUP παρουσίασε δύο φωτογραφίες μελών της οργάνωσής της, που βοηθούν να καλυφθεί το γκράφιτι στο τζαμί, δηλώνοντας: «Καταδικάζουμε κάθε μορφή φασισμού».

Από το Twitter: 'Όλοι μαζί αποκαταστήσαμε τον τοίχο του τζαμιού. Καταδικάζουμε κάθε μορφή φασισμού. #NoPassaran ']

Η επίθεση στο τζαμί είναι αναμφίβολα ανήθικη, αλλά η στάση της CUP μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως κολοσσιαία επίδειξη υποκρισίας. Και αυτό γιατί μια από τις ομάδες που σχηματίζουν την CUP είναι η Arran, μια σκληροπυρηνική αριστερή οργάνωση νεολαίας υπέρ της ανεξαρτησίας που έχει πάρει μέρος σε βίαιες πράξεις βανδαλισμού σε διαφορετικά μέρη.

 

Παραδείγματος χάριν, τον Νοέμβριο του 2013 η Arran επιτέθηκε στην Καθολική εκκλησία της Sant Ot στην Βαρκελώνη, βάφοντας την πρόσοψή της με μωβ χρώμα και αφήνοντας ένα γκράφιτι υπογεγραμμένο από την ομάδα, η οποία μάλιστα καυχιόταν για την επίθεση στον ιστότοπό της, παρουσιάζοντας βίντεο με την δειλή επίθεση, που πραγματοποιήθηκε μέσα στη νύχτα.(Πάνω: φωτογραφία που δημοσίευσε η Arran για την επίθεση στην εκκλησία).

 

 

Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2014, η Arran επιτέθηκε σε μια ευαγγελική εκκλησία στην Torredembarra (Tarragona), ρίχνοντας βόμβες μπογιάς πάνω στους δύο πρώτους ορόφους του μπροστινού κτηρίου, για τον απλό λόγο ότι οι Ευαγγελικές εκκλησίες υπερασπίζονται το δικαίωμα στη ζωή (είναι κατά των αμβλώσεων) ενώ η Arran υποστηρίζει ότι η δολοφονία μωρών που είναι ακόμα αγέννητα είναι «σωστό». Έπειτα, ξανά, η Arran υπερασπίστηκε την επίθεση στην ιστοσελίδα της.

 

Τον Νοέμβριο του 2015 η ακροαριστερή οργάνωση έδειξε για άλλη μια φορά με υπερηφάνεια την χριστιανοφοβία της, με ένα γκράφιτι που έκανε στην Premiá del Mar (Βαρκελώνη) με το κείμενο «Η μόνη εκκλησία που φωτίζει είναι αυτή που καίγεται», γραμμένη στα καταλανικά. Για άλλη μια φορά, στην σελίδα της στο Facebook, η Arran καυχήθηκε για το χριστιανοφοβικό γκράφιτι και μάλιστα το δικαιολόγησε μετά την τεράστια κριτική που δέχθηκε. 

 

 

Τον Σεπτέμβριο του 2016 η οργάνωση επιτέθηκε στη βασιλική της Santa María de la Aurora στη Manresa (Βαρκελώνη) με γκράφιτι υπέρ της άμβλωσης, και ας πρόκειται για γοτθικό ναό που έχει ανακηρυχθεί ιστορικό μνημείο.

Το να βγαίνουν τώρα αυτοί οι φανατικοί χριστιανοφοβικοί και να διαμαρτύρονται για την ισλαμοφοβία και να υπερηφανεύονται ότι έχουν «αγάπη» είναι η επιτομή της υποκρισίας. Μια οργάνωση που υπερασπίζεται ανοιχτά τις εγκληματικές επιθέσεις που περιγράφονται παραπάνω κατά χριστιανών και προβαίνει σε πολλαπλές φθορές χώρων λατρείας και δημόσιας περιουσίας πρέπει να κηρυχθεί παράνομη.

Η Arran αυτοπροσδιορίζεται ως μαρξιστική οργάνωση νεολαίας που «δεσμεύεται για την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία και επανένωση των Καταλανικών Χωρών, την επίτευξη του σοσιαλισμού και στην ήττα της πατριαρχίας από μια φεμινιστική προοπτική». Μιλάνε επίσης και για άλλα (περιβαλλοντισμός, "αντιφασισμός", "αντιρατσισμός", "διεθνιστική αλληλεγγύη" κλπ).

ΚΟ: Περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης έχουν συμβεί και σε τζαμιά και σε συναγωγές, αλλά οι απανταχού «υπερασπιστές» των δικαιωμάτων έχουν τηρήσει σιγή ιχθύος. Κλασσική αριστερή στάση, θα μου πεις. Όσο για τα περί «πατριαρχίας» και «αντρικής υπεροχής» ο Χριστιανισμός μπροστά στο Ισλάμ (και μπροστά στον Ορθόδοξο Ιουδαϊσμό) μοιάζει με φεμινιστική λέσχη. 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Σφαγὴ σὲ Κατηχητικὸ Σχολεῖο...

 

Ἐπὶ πολλὰ χρόνια τώρα ἡ Συρία σπαράσσεται ἀπὸ πολέμους, ποὺ ὑποκινοῦνται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπὸ ξένες δυνάμεις γιὰ τὰ συμφέροντά τους. Μόλις ὅμως κόπασαν κά­πως οἱ πολεμικὲς ἐχθροπραξίες καὶ ἄρχισε τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας, στὸ ὁποῖο ὑπάγεται ἡ Συρία, νὰ ἐπιμελεῖται πιὸ συστηματικὰ καὶ ἐντατικὰ τὸ ποίμνιό του, ἄρχισε νέου εἴδους φρικτὸς πόλεμος στὴ χώρα.

Συγκεκριμένα, ὅπως μετέδωσε στὶς 14-5-2019 τὸ Διεθνὲς Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων «Ὀρθοδοξία», στὴ Σελευκούπολη τῆς Κεντρικῆς Συρίας, ποὺ ἔχει 20 χιλιάδες κατοίκους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ 15 χιλιάδες εἶναι Χριστιανοί, τζιχαντιστὲς εἰσέβαλαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καὶ θανάτωσαν 12 παιδιὰ τὴν ὥρα ποὺ παρακολουθοῦσαν μάθημα Κατηχητικοῦ Σχολείου.
 

Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔχει συγκλονίσει τὴν κοινὴ γνώμη. Οἱ πρῶτες ἀντιδράσεις ἐκ­δηλώ­θηκαν ἀπὸ τοὺς Προκαθημένους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Εἰδικότερα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἀπέστειλε στὶς 15-5-2019 θερμὸ Μήνυμα συμπαραστάσεως στὸν Πατριάρχη Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννη, στὸ ὁποῖο ἐξέφραζε τὸν ἀποτροπιασμό του γιὰ τὶς πράξεις βίας ἐναντίον ἀθώων θυμάτων.
 

Ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς κ. Θεόδωρος ἀπέστειλε ἀμέσως θερμὸ συλλυπητήριο Γράμμα πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀντιοχείας κ. Ἰωάννη, στὸ ὁποῖο ἐξέφραζε τὰ θερμά του συλλυπητήρια πρὸς τὸν Πατριάρχη καὶ τὸν εὐσεβὴ συριακὸ λαό, συγχρόνως δὲ τὴν εὐχή του, «ὅπως ὁ Ἀναστὰς Κύριος Ἰησοῦς κατατάξῃ τὰ παιδία ἐν σκηναῖς Ἁγίων μαρτύρων, ἡ δὲ Παναγία Θεοτόκος, ἡ Ἐλπὶς τῶν ἀπηλπισμένων, παραμυθήσῃ πάντας Ὑμᾶς».
 

Ὁ δὲ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀ­θηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος μεταξὺ τῶν ἄλλων τόνισε: «Μετὰ βαθυτάτου πόνου ψυχῆς ἐπληροφορήθημεν περὶ τῆς τρομοκρατικῆς ἐπιθέσεως εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου τῆς Σελευκουπόλεως, κατὰ τὴν διάρκειαν λειτουργίας τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου… Διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν διαπιστοῦμεν τὰ τραγικὰ ἀποτελέσματα τοῦ θρησκευτικοῦ μίσους, ὅπερ τυφλοῖ τὸν ἀνθρώπινον νοῦν καὶ καθιστᾷ τὸν ἄνθρωπον δαιμονιώδη, ἱκανὸν ἵνα σκορπίζῃ τὸν θάνατον καὶ τὴν ἀνείπωτον θλῖψιν».
 

Τί ἄλλο νὰ προσθέσουμε ἐμεῖς στὰ ὅσα θεοφώτιστα δήλωσαν οἱ ἅγιοι Προκαθήμενοι; Αὐτὸ εἶναι τὸ Ἰσλάμ. Νομίζουν μάλιστα οἱ φανατικοὶ Μωαμεθανοὶ ὅτι, ὅσο περισσότερους ἀπίστους σφάξουν, τόσο καλύτερη θέση θὰ ἔχουν στὸν Παράδεισο. Ἄλλωστε στὰ 400 χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ποτιζόταν ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη τὸ χῶμα τῆς Ἑλλάδος μας ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν Ἑλληνόπουλων, ποὺ τὰ ἔσφαζαν σὰν πρόβατα οἱ Ἀγαρηνοί. Ἡ φρικτὴ καὶ ἀποτρόπαια ἱστορία δυστυχῶς συνεχίζεται, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὴν ἀνακόψει κανεὶς Διεθνὴς Ὀργανισμός. 

 

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

 

Πηγή: aktines.blogspot.com

Xριστιανοί υπό εξαφάνιση στο Ιράκ.

Xριστιανοί υπό εξαφάνιση στο Ιράκ. Η διεθνής κοινότητα σιωπά μπροστά στις μεγαλύτερες διώξεις όλων των εποχών από φόβο μήπως κατηγορηθεί για ισλαμοφοβία.

 

Παρόλο που οι τζιχαντιστές αποχώρησαν από τη Μοσούλη τον Ιούλιο του 2017, πολλοί Χριστιανοί δεν επέστρεψαν στην πόλη τους αφού καταστράφηκαν τα σπίτια και οι εκκλησίες τους.

Και αυτό δε συνέβη μόνο στη Μοσούλη αλλά και στις περισσότερες Ιρακινές πόλεις, όπου υπήρχε Χριστιανικός πληθυσμός. Συνολικά 125.000 άνθρωποι έχασαν σπίτια και πατρίδα από τη μανία των εξτρεμιστών. Την ίδια ώρα η διεθνής κοινότητα σιωπά μπροστά στις μεγαλύτερες διώξεις όλων των εποχών από φόβο μήπως κατηγορηθεί για ισλαμοφοβία. 

Πηγή: aktines.blogspot.com

Marșul Familiei 2019

Η πέμπτη ετήσια παρέλαση για την οικογένεια στη Μολδαβία. Ακούγεται και το ''Χριστός Ανέστη'' στην ελληνική! Μία σεμνή όμορφη παρέλαση κληρικών και λαού, με τις γυναίκες τους, τα παιδιά τους αγκαλιά ή σε καροτσάκια, ζευγάρια να περπατούν χέρι χέρι και να ψάλλονται ύμνοι!

Christian preacher ARRESTED in Great Britain!

 

Ένα βίντεο που κυκλοφορεί δείχνει έναν Αφρικανό ιεροκήρυκα να συλλαμβάνεται στην Αγγλία από αστυνομικούς για υποτιθέμενο «ρατσισμό» και «ισλαμοφοβία», καθώς κηρύττει το Ευαγγέλιο.

Ο ιεροκήρυκας φαίνεται να λέει στους δύο αστυνομικούς: "Αν θέλετε μπορείτε να με συλλάβετε" και σε έναν λέει: «Δώσε τη ζωή σου στον Κύριο, τον Ιησού Χριστό». Όταν ένας από τους αστυνομικούς τον ρωτάει τι κάνει, ο ιεροκήρυκας απαντά, «κηρύττω».

Ο αστυνομικός λέει στον άντρα: "Θα σας ζητήσω να φύγετε" και ο ιεροκήρυκας τους λέει ότι δεν θα φύγει. Όταν τον ενημερώνουν ότι θα συλληφθεί για παραβίαση της ειρήνης, ο κήρυκας λέει: «Δεν θα φύγω επειδή πρέπει να τους πω την αλήθεια. Επειδή ο Ιησούς είναι η μόνη οδός, η αλήθεια - επειδή ο Ιησούς είναι η μόνη οδός, η αλήθεια και η ζωή». Τότε ο αστυνομικός απαντά: "Το εκτιμώ αυτό, αλλά κανείς δεν θέλει να το ακούσει αυτό."

"Δεν θέλεις να το ακούσεις αυτό; Θα το ακούσεις όταν θα είσαι νεκρός" λέει ο ιεροκήρυκας. Τότε οι αστυνομικοί του φοράνε χειροπέδες και του παίρνουν την Βίβλο. Όταν ο άντρας ζητάει από τους αστυνομικούς να μην του πάρουν τη Βίβλο του, ο ένας από τους δύο απαντά: «Θα έπρεπε να το σκεφτείς αυτό πριν γίνεις ρατσιστής».

Αν και δεν είναι ξεκάθαρο τι κήρυττε ο άνθρωπος πριν αρχίσει να τον δείχνει η κάμερα, κάποιοι στο twitter αναφέρουν ότι η αστυνομία του είπε ότι κατηγορείται για «ισλαμοφοβία», διότι λίγο πριν ο ιεροκήρυκας είχε εμπλακεί σε μια έντονη συζήτηση με έναν μουσουλμάνο. Μάλιστα, σύμφωνα με αυτή την αναφορά, ο μουσουλμάνος χαρακτήρισε την Αγία Γραφή "s ** t".

Η ομάδα Christian Concern, που προσφέρει νομική βοήθεια σε χριστιανούς, των οποίων τα δικαιώματα παραβιάζονται λόγω της πίστης τους, ήρθε σε επαφή με τον ιεροκήρυκα (που είναι από τη Νιγηρία) και του έχει προσφέρει βοήθεια.

Ο αιδ. Gavin Ashenden από την εκκλησία της Αγγλίας, που υπήρξε ιερέας της Βασίλισσας Ελισάβετ, εξέφρασε την βαθιά ανησυχία του και υποστήριξε στο διαδίκτυο τον ιεροκήρυκα. "Άραγε ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ και η Σύνοδος της Εκκλησίας της Αγγλίας τους αρέσει να διαμαρτύρονται υπέρ των φτωχών και να αφήνουν έναν ιεροκήρυκα του δρόμου στα χέρια αστυνομικών που ούτε γνωρίζουν ούτε εφαρμόζουν το νόμο;" δήλωσε: Άλλοι αναρωτήθηκαν αν η αστυνομία θα είχε μεταχειριστεί με τον ίδιο τρόπο που μεταχειρίστηκε την Αγία Γραφή ένα αντίγραφο του Κορανίου.

Στα σχόλια κάτω από το video και στο twitter ακόμα και άθεοι διαμαρτύρονται για την συμπεριφορά των αστυνομικών, πολλοί καυτηριάζουν την στάση των αρχών απέναντι σε μουσουλμάνους που θορυβούνε με μεγαφωνικές εγκαταστάσεις και την ανοχή που δείχνουν σε ισλαμιστές κήρυκες μίσους, ενώ άλλοι μιλάνε για ένα ακόμα περιστατικό «εγκλήματος σκέψης» και ότι ζούμε σε μία «ανοιχτή φυλακή».

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Πάπας Φραγκίσκος και ιμάμης Αχμέτ Αλ Ταγιέμπ.

Ο Πάπας υπέγραψε έγγραφο για την "Ανθρώπινη Αδελφοσύνη" με ιμάμη που πιστεύει στο θάνατο των μουσουλμάνων που γίνονται χριστιανοί.

Με την ευκαιρία του πρόσφατου ταξιδιού του Φραγκίσκου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το οποίο ονομάστηκε "Αποστολικό Ταξίδι της Αυτού Αγιότητας Πάπα Φραγκίσκου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα", το Βατικανό εξέδωσε ένα «Έγγραφο» ("Document").

Ονομάζεται "Έγγραφο για την Ανθρώπινη Αδελφότητα για την Παγκόσμια Ειρήνη και την Κοινή Ζωή" ("A Document on Human Fraternity for World Peace and Living Together") και υπογράφεται από κοινού από τον Πάπα Φραγκίσκο και τον "Μεγάλο Ιμάμη του Αλ-Αζάρ, Αχμέτ Αλ-Ταγιέμπ".

Ως ο μεγάλος ιμάμης του Πανεπιστημίου Al-Azhar στο Κάιρο, ο Σείχης Αλ-Ταγιέμπ είναι αναμφίβολα ο κορυφαίος μουσουλμάνος λόγιος του κόσμου.

Είναι επίσης αυτός που έχει δηλώσει ότι αποδέχεται την τιμωρία του θανάτου για όσους «αποστατούν» από το Ισλάμ.

Συγκεκριμένα, το «Έγγραφο» λέει:

«Η ελευθερία είναι δικαίωμα κάθε ατόμου: κάθε άτομο απολαμβάνει την ελευθερία της πίστης, της σκέψης, της έκφρασης και της δράσης. Ο πλουραλισμός και η ποικιλομορφία των θρησκειών, του χρώματος, του φύλου, της φυλής και της γλώσσας είναι θέλημα του Θεού μέσα στη σοφία Του, μέσω της οποίας δημιούργησε τα ανθρώπινα όντα. Αυτή η θεϊκή σοφία είναι η πηγή από την οποία απορρέει το δικαίωμα στην ελευθερία της πίστης και στην ελευθερία της διαφορετικότητας. Ως εκ τούτου, το γεγονός ότι οι άνθρωποι εκβιάζονται να προσχωρήσουν σε μια συγκεκριμένη θρησκεία ή κουλτούρα πρέπει να απορριφθεί, καθώς και η επιβολή ενός πολιτιστικού τρόπου ζωής που άλλοι δεν αποδέχονται».

Μάλιστα. Μήπως άλλαξε γνώμη ο Al-Tayyeb; Δεν πιστεύει τώρα στον θάνατο των «αποστατών», αν και τον επιβεβαίωσε δημόσια τουλάχιστον πριν από τρία χρόνια;

Το Mahound's Paradise είχε γράψει για το θέμα αυτό το 2016:

Κορυφαίος μουσουλμάνος σύμμαχος του Πάπα Φραγκίσκου επιβεβαιώνει ότι ένας μουσουλμάνος που μεταστρέφεται στον Χριστιανισμό πρέπει να θανατώνεται.

Πριν από δύο μήνες, ο Πάπας Φραγκίσκος υποδέχτηκε τον Σεΐχη Ahmed el-Tayeb, τον Μεγάλο Ιμάμη του Πανεπιστημίου Al-Azhar στο Κάιρο και την ανώτατη επιστημονική εξουσία του Σουνιτικού Ισλάμ στο Βατικανό.

Και πριν από μία εβδομάδα, ο Πάπας έστειλε έναν εκπρόσωπο στο Al-Azhar ως συνέχεια και για "επανεκκίνηση του διαλόγου".

 

Η αρχική συνάντηση, η οποία περιελάμβανε συνομιλίες μεταξύ μεγαλύτερων αντιπροσωπειών από το Αλ-Αζχάρ και το Βατικανό, χαρακτηρίστηκε ως εξαιρετικά φιλική - ένα είδος "επαναπροσδιορισμού" των σχέσεων Καθολικών-Μουσουλμάνων μετά από την «παγωμάρα» που φέρεται να προήλθε από τις παρατηρήσεις του Πάπα Βενέδικτου στο Ρέγκενσμπουργκ το 2006.

Στη συζήτησή τους επικεντρώθηκαν κυρίως στο θέμα της κοινής δέσμευσης των αρχών και της πίστης των μεγάλων θρησκειών για την ειρήνη στον κόσμο, την απόρριψη της βίας και της τρομοκρατίας, την κατάσταση των χριστιανών στο πλαίσιο των συγκρούσεων και των εντάσεων στη Μέση Ανατολή και την προστασία τους. Αφού αντάλλαξαν δώρα «αγκαλιάστηκαν αυθόρμητα».

Ο el-Tayeb περιγράφεται συχνά ως "μετριοπαθής". Φαίνεται λογικός και συνετός, χωρίς το τρελό χαμόγελο του φανατικού. Υποστήριξε τον el-Sisi κατά της μουσουλμανικής αδελφότητας στην Αίγυπτο και έχει προβεί σε διάφορες δημόσιες δηλώσεις κατά του βίαιου εξτρεμισμού και υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εν γένει.

Λίγους μήνες πριν τη συνάντηση του Πάπα δήλωσε μπροστά στο γερμανικό κοινοβούλιο ότι το Κοράνι «εγγυάται τη θρησκευτική ελευθερία».

Ωστόσο, όπως επεσήμανε πρόσφατα το Ινστιτούτο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Καΐρου (όπως επισημαίνεται από τον Raymond Ibrahim σε πρόσφατο δοκίμιο), ο el-Tayeb έχει ένα ιστορικό άλλα να λέει στα δυτικά ακροατήρια και άλλα στα αραβικά ή μουσουλμανικά.

Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου Ραμαζανιού, ο el-Tayeb επιβεβαίωσε στην τηλεοπτική του εκπομπή ότι το Ισλάμ επιβάλλει τον θάνατο για αποστάτες:

«Η σημερινή αποστασία παρουσιάζεται με το πρόσχημα των εγκλημάτων, των επιθέσεων και της μεγάλης προδοσίας, γι’ αυτό το αντιμετωπίζουμε τώρα ως έγκλημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί και να τιμωρηθεί .... Εκείνοι που μαθητεύουν στο Ισλάμ [al-fuqaha] και οι ιμάμηδες των τεσσάρων σχολών του δικαίου θεωρούν την αποστασία έγκλημα και συμφωνούν ότι ο αποστάτης πρέπει είτε να απαρνηθεί την αποστασία του είτε και να θανατωθεί».

Το Ινστιτούτο έκανε μια δημόσια δήλωση που τον κάλεσε να αποκηρύξει αυτή την θέση, κάνοντας επίσης τη γενική παρατήρηση ότι το Al Azhar υιοθετεί δύο αντιφατικές ομιλίες: η μία είναι ανοικτή και κατευθύνεται στο εξωτερικό, ενώ η άλλη υποστηρίζει τον βίαιο εξτρεμισμό και κατευθύνεται στο εσωτερικό.

Γνωρίζει ο Francis ότι ο νέος μουσουλμάνος φίλος του φαίνεται να πιστεύει ότι θα πρέπει να σκοτώνονται οι «αποστάτες» από το Ισλάμ; Πώς συμβαδίζει αυτό με την "προστασία" των χριστιανών στην περιοχή; Ή ίσως ο Πάπας, στην προσπάθειά του απορρίψει τον «προσηλυτισμό», δεν πιστεύει ότι οι μουσουλμάνοι που γίνονται χριστιανοί αξίζουν προστασία ή δεν πρέπει καν να θεωρούνται "χριστιανοί". Ίσως ανήκουν σε κάποια άλλη κατηγορία.

Άλλωστε όσοι μουσουλμάνοι μεταστρέφονται στον χριστιανισμό τείνουν να είναι κάπως «συντηρητικοί» και ίσως αυτό ενοχλεί τον «προοδευτικό» Francis.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο el-Tayeb, ως ο υψηλότερος σουνίτης μουσουλμάνος λόγιος στον κόσμο, θα ήταν δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να δηλώσει μπροστά σε μουσουλμανικό κοινό ότι οι αποστάτες δεν θα πρέπει να θανατωθούν, όπως αναφέρεται σαφώς στο Κοράνι, την Hadith και την μουσουλμανική ιστορία και παράδοση. Στο πλαίσιο αυτό, η υποστήριξη της θανατικής ποινής για τους αποστάτες δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη ή ακραία θέση. Πράγματι, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι περισσότεροι μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο την υποστηρίζουν.

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Η χριστιανοφοβία αυξάνεται δραματικά, αλλά κανείς δεν ασχολείται.

Το 2019 μπήκε με δραματικά αυξημένα τα ποσοστά διώξεων των χριστιανών και τον φόβο επιστροφής των θρησκευτικών πολέμων.

Πρόσφατη έρευνα της Βρετανικής Κυβέρνησης έδειξε ότι οι Χριστιανοί διώκονται σήμερα και εκατομμύρια πιστοί ανά τον κόσμο βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εκφοβισμό και τη βία.

 

Σύμφωνα με την έρευνα που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE, πάνω από 215 εκατομμύρια χριστιανοί διώχθηκαν πέρυσι ενώ γυναίκες και παιδιά βιώνουν ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση για την πίστη τους στον Ιησού Χριστό.

Μόλις πέρυσι, 250 χριστιανοί σκοτώνονταν κάθε μήνα για την πίστη τους.

Από την άλλη ο εορτασμός των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους απαγορεύεται στο Ιράκ, την Ινδία και την Κίνα, επειδή θεωρούνται "ξένοι" εορτασμοί. Όπως γράφει ο Bernardo Cervellera στην καθολική σελίδα AsiaNews, ο χριστιανισμός για πολλούς συνδέεται με τη Δύση, η θρησκευτική αντιπολίτευση έχει πολιτικά κίνητρα και στη Δύση, οι ΗΠΑ έχουν παραδώσει όπλα που έχουν καταλήξει στα χέρια ισλαμιστών φονταμενταλιστών στη Συρία και στην Ιταλία, ορισμένοι πολιτικοί προειδοποίησαν για την «ισλαμική εισβολή», αλλά απέτυχαν να υιοθετήσουν πολιτικές που βοηθούν τις οικογένειες και ενισχύουν τη γεννητικότητα. Με βάση το πώς τελείωσε το 2018, πολλοί φοβούνται ότι οι θρησκευτικοί πόλεμοι θα επιστρέψουν το 2019. Μερικά από τα σημάδια είναι τα παρακάτω.

Ο Μεγάλος Μουφτής του Ιράκ Abdul-Mehdi al-Sumaidaie εξέδωσε fatwa και σε κήρυγμά του την Παρασκευή απαγόρευσε σε όλους τους μουσουλμάνους να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα με τους Χριστιανούς και το Νέο Έτος, διότι αυτό σημαίνει ότι «πιστεύουν στη θρησκευτική θεωρία των Χριστιανών».

Αλλά δεν ήταν μόνο ο Μουφτής του Ιράκ. Αρκετοί ιμάμηδες στη Γαλλία απαγορεύουν στους μουσουλμάνους να εύχονται «Καλά Χριστούγεννα» ή «Ευτυχισμένο το Νέο Έτος».

Η ίδια στάση επαναλαμβάνεται στην Ινδία από τον ινδουιστική Janajagruti Samiti, μια οργάνωση που εδρεύει στη Γκόα, η οποία πριν από δύο ημέρες κάλεσε όλους τους Ινδούς να μην γιορτάζουν το «χριστιανικό νέο έτος», διότι οδηγεί σε «διαστρέβλωση» τους νέους.

Η στάση της οργάνωσης είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ινδουιστικές φονταμενταλιστικές ομάδες έχουν επιτεθεί εναντίον χριστιανικών σχολείων, εκκλησιών, ιερέων, θεολογικών σεμιναρίων, καθώς και τζαμιών και ιμάμηδων, προκειμένου να εφαρμόσουν στην πράξη την Hindutva, την ιδεολογία σύμφωνα με την οποία η Ινδία μπορεί να είναι μόνο ινδουιστική.

Στην Κίνα οι μαθητές των δημοτικών και των γυμνασίων υποχρεούνται να ορκίζονται ότι ποτέ δεν θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά επειδή είναι «μια επίθεση εναντίον του κινεζικού πολιτισμού».

Για να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική η απαγόρευση, χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, χριστουγεννιάτικα δέντρα και χριστουγεννιάτικα πάρτυ έχουν απαγορευτεί σε διάφορες πόλεις, οι εκκλησίες έχουν κλείσει και οι συναντήσεις των φοιτητών έχουν τεθεί υπό στενή εποπτεία του κράτους.

 

Σε πολλές χώρες συνδέουν την αντιπολίτευση με την θρησκεία, και όχι με τις ενστάσεις για την οικονομία ή τα δεινά της παγκοσμιοποίησης. Αυτή είναι μια σαφής περίπτωση όπου ο θρησκευτικός ανταγωνισμός χρησιμοποιείται για πολιτικούς λόγους. Όλες οι ομιλίες για την «ξένη εισβολή» χρησιμεύουν για να αναζωογονήσουν τα βαθύτερα συναισθήματα των μαζών και να υποστηρίξουν τις πολιτικές ελίτ, οι οποίες απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τα προβλήματα του απλού λαού.

Αυτό είναι εμφανές στο Ιράκ, όπου οι πολίτες διαμαρτύρονται για την αποτυχία των πολιτικών αναδιανομής, στην Ινδία, όπου μια ταχέως αναπτυσσόμενη οικονομία έχει αφήσει πίσω της εκατομμύρια φτωχών και στην Κίνα, όπου η οικονομία παρουσιάζει σημεία αδυναμίας, με την αύξηση της ανεργίας. Η στόχευση ενός εξωτερικού εχθρού, ενός θρησκευτικού εχθρού, ως αιτία όλου του κακού είναι πολύ εύκολη. Πυροδοτεί την οργή στις καρδιές των ανθρώπων και ευνοεί τις επιθέσεις εναντίον μεμονωμένων Χριστιανών οι οποίοι είναι συνήθως μη βίαιοι και εύκολα θύματα. 

 

 

Αλλά και στη Δύση υπάρχει ο κίνδυνος η θρησκεία να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κορυφαίοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Trump, όπως ο αντιπρόεδρος Mike Pence και ο υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo, μίλησαν για την υπεράσπιση των διωκόμενων χριστιανών της Μέσης Ανατολής και της Κίνας. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ο υπουργός Εξωτερικών Jeremy Hunt ανακοίνωσε σχέδια για την κατάρτιση ενός χάρτη για τη δίωξη που υφίστανται οι Χριστιανοί και για την υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας στον κόσμο. Ακόμη και στην Ιταλία, ορισμένοι πολιτικοί προσπάθησαν να κινητοποιήσουν τους Χριστιανούς στην υπεράσπιση του ευρωπαϊκού πολιτισμού ενάντια σε μια «μουσουλμανική εισβολή».

Για τους πρώτους θα έλεγα, λέει ο Bernardo Cervellera, ότι εάν θέλουν να υπερασπιστούν τους Χριστιανούς στη Μέση Ανατολή, θα ήταν προτιμότερο να σταματήσουν να προμηθεύουν όπλα στη Σαουδική Αραβία και στα Εμιράτα, τα οποία τα τελευταία χρόνια υποστήριξαν φονταμενταλιστικές ομάδες στη Συρία ενάντια στους χριστιανούς Σύριους, ενώ για τους δεύτερους, θα ήθελα να επισημάνω ότι "η μουσουλμανική εισβολή" μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικές που ευνοούν τις οικογένειες και τα παιδιά.

Πάντως, όλα αυτά δείχνουν ότι η θρησκεία, που θεωρείτο νεκρή δεκαετίες πριν, είναι και πάλι στο προσκήνιο.

 

Την ίδια ώρα στην χώρα μας σημειώθηκαν περισσότερες από 556 περιστατικά βίας σε χώρους θρησκευτικής σημασίας το 2017, όπως προκύπτει από τη σχετική έκθεση που δημοσίευσε για τρίτο συνεχές έτος, το Τμήμα Θρησκευτικών Ελευθεριών και Διαθρησκευτικών Σχέσεων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του υπουργείου Παιδείας. Πρόκειται για μία αύξηση της τάξεως του 159% καθώς το 2016 κατεγράφησαν 218 περιστατικά. Από αυτά τα περιστατικά, το 94%, δηλαδή τα 525, αφορούν στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ ορισμένα φέρουν χαρακτηριστικά θρησκευτικής μισαλλοδοξίας. 

Πηγή:  redskywarning.blogspot.com

Τσέχοι πολιτικοί και ισλάμ.

Τσέχοι πολιτικοί θέλουν να απαγορευθεί πλήρως το Ισλάμ καθώς είναι "βίαιη ιδεολογία" και "αποικίζει την κοινωνία".

Πολιτικοί ηγέτες στην Τσεχική Δημοκρατία έχουν ήδη καταδικάσει έντονα το Ισλάμ. Τώρα, πολιτικοί στο Τσεχικό Κοινοβούλιο συζητούν την πλήρη απαγόρευση της μωαμεθανικής θρησκείας.

Αν κάποιος ζητάει τη δολοφονία των «άπιστων» και των Εβραίων, τότε δεν είναι θρησκεία ειρήνης, λέει ο βουλευτής Jiri Kobza.

Ο ίδιος και το κόμμα του Ελευθερία και Άμεση Δημοκρατία, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα στο κοινοβούλιο, πιστεύουν ότι το Ισλάμ δεν είναι απλά μια θρησκεία αλλά και μια βίαιη ιδεολογία που πρέπει να απαγορευτεί.

Έχουμε προτείνει να απαγορευτούν όλες οι ιδεολογίες που προωθούν το μίσος και τη βία και μία από τις ιδεολογίες αυτές είναι το Ισλάμ.

Επισημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι δεν θέλουν ούτε θα ενταχθούν σε μη μουσουλμανικές κοινωνίες. Δεν είναι μετανάστευση - είναι αποικισμός.

Μια ισχυρή δυσπιστία του Ισλάμ υπάρχει σε όλο το πολιτικό φάσμα στην Τσεχική Δημοκρατία, όπου μόνο το 0,5% του πληθυσμού είναι μουσουλμάνοι.

Δεν θέλουμε περισσότερους μουσουλμάνους στην Τσεχική Δημοκρατία, όπως σημείωσε ο Σοσιαλδημοκράτης πρώην πρωθυπουργός Bohuslav Sobotka σε συνέντευξή του πέρυσι.

Ακόμη και ο πρόεδρος της Τσεχίας Μίλος Ζέμαν, ο οποίος είναι επίσης σοσιαλδημοκράτης, καταδίκασε έντονα τη θρησκεία από την Μέση Ανατολή.

Μεταξύ άλλων, έχει πει ότι το Ισλάμ απλά δεν ανήκει στην Ευρώπη.

Σε σχέση με το χάος του ασύλου το 2015, ο Zeman σημείωσε κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης κατά του ισλάμ ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες που κατέφθασαν στην Ευρώπη προέρχονταν από μια «κουλτούρα δολοφόνων και θρησκευτικού μίσους».

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Πως κατάλαβα τον πόλεμο εναντίον των λευκών γυναικών. Μια μαρτυρία.

Της Laura Towler

Το 2006 είχα μετακομίσει από το ήσυχο χωριό μου στο Γιορκσάιρ της βόρειας Αγγλίας, στο Μπράντφορντ, μια πόλη που το 2001 ο πληθυσμός της ήταν 76% "λευκοί βρετανοί", δέκα χρόνια μετά, το 2011 ήταν 63%, και είναι πιθανό σήμερα να είναι περίπου 50% λευκοί Βρετανοί.
Πριν μετακομίσω εκεί, θα περιέγραφα τον εαυτό μου ως ένα άτομο ανεκτικό και με «ανοιχτό μυαλό». Παρόλο που δεν ήμουν ποτέ ενθουσιώδης με τα «ανοιχτά σύνορα», έκρινα τους ανθρώπους ως άτομα και επέλεξα να βλέπω μόνο το καλό σε όλους τους ανθρώπους που θα συναντούσα. Η σχολική αναφορά μου όταν ήμουν 11 ετών έλεγε:

«Αυτό το τρίμηνο, η Laura επικεντρώθηκε στη μουσουλμανική πίστη, μαθαίνοντας πολλά για τον τρόπο ζωής των μουσουλμάνων. Η Λάουρα βλέπει με συμπάθεια τις διαφορετικές θρησκείες του κόσμου και αισθάνεται ότι το να είσαι ευγενικός και χρήσιμος στους άλλους είναι ο σημαντικότερος παράγοντας της ζωής».

Το να μεταφερθώ σε μια πόλη, για μένα σήμαινε να εγκαταλείψω την ομοιογενή, ασφαλή και οικεία κοινότητά μου για να βρεθώ σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή, αποτελούμενη σχεδόν εξ ολοκλήρου από πακιστανούς μουσουλμάνους (περίπου τα τρία τέταρτα του πληθυσμού) και την λευκή εργατική τάξη. Δεν είχα κανένα πρόβλημα τότε. Υπήρχαν μερικές Πακιστανές κοπέλες στο παλιό μου σχολείο που, εκτός από την εμφάνισή τους, ήταν ακριβώς όπως εγώ και οι φίλες μου. Επίσης κατά τη διάρκεια της επίσημης εκπαίδευσης μου διδάχθηκα ότι η κοινωνική τάξη είχε πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο στη δυναμική της ομάδας από ό, τι η φυλή και η εθνικότητα. Το είχα αποδεχθεί αυτό οπότε δεν περίμενα να δω μεγάλες αλλαγές από μια κοινότητα της εργατικής τάξης σε μια άλλη.

Έκανα λάθος. Τα επόμενα δύο χρόνια που έζησα στο Μπράντφορντ ήταν ικανά να φυτεύσουν στο κεφάλι μου ένα σπόρο, ο οποίος στη συνέχεια αναπτύχθηκε και με έκανε να συνειδητοποιήσω και να κατανοήσω τον πόλεμο κατά της Δύσης.

Το πρώτο κιόλας βράδυ που ζούσα στη νέα μου πόλη, βγήκα με την συγκάτοικό μου έξω να εξερευνήσουμε την πόλη για να εντοπίσουμε τα κοντινά καταστήματα. Από εκείνο το πρώτο βράδυ και για πολλά βράδια μετά, δεχθήκαμε προσβολές, αγγίγματα, εκφοβισμό, λεκτική κακοποίηση, από Πακιστανούς όλων των ηλικιών, μερικοί από τους οποίους μας ακολουθούσαν ενώ περπατούσαμε. Σύντομα μάθαμε ότι δεν ήταν ασφαλές να βγαίνουμε έξω μέσα στο σκοτάδι μόνες και δεν ήταν ασφαλές να πηγαίνουμε σε ορισμένες περιοχές. Αυτό ήταν ένα σοκ για μένα και κάτι πολύ ξένο για την κοινότητα μέσα στην οποία μεγάλωσα.

Θα μπορούσα να αφιερώσω πολύ χρόνο περιγράφοντας λεπτομερώς τις εμπειρίες μου από τη ζωή στο Μπράντφορντ. Σε μια περίπτωση, η φίλη μου και εγώ έπρεπε να μπούμε σε ένα κατάστημα για ασφάλεια, επειδή μας ακολουθούσε μια ομάδα ανδρών. Τηλεφωνήσαμε στην αστυνομία, η οποία έφτασε, πήρε μια δήλωση από εμάς και μας οδήγησε στο σπίτι. Υπήρχαν πολλές περιπτώσεις όπου μου είπαν να φύγω από μια περιοχή επειδή υπήρχαν Πακιστανοί άνδρες και επειδή ήμουν λευκή και δεν ήμουν ευπρόσδεκτη εκεί. Υπήρχαν επίσης στιγμές που μου προσφέρθηκαν χρήματα για σεξ στο φως της ημέρας. Ήμουν μόνο μια έφηβη την εποχή εκείνη.

Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι Πακιστανοί, ως ομάδα, δεν αντιμετωπίζουν τις γυναίκες με το ίδιο επίπεδο αξιοπρέπειας και σεβασμού που κάνουν οι λευκοί. Φαντάζομαι ότι αν μια φεμινίστρια το διαβάσει αυτό, θα πει ότι μεροληπτώ και ότι έχω ανακριβείς προκαταλήψεις για μια ολόκληρη εθνοτική ομάδα. Εγώ θα πω ότι αυτό λέγεται να είσαι σε θέση να αναγνωρίσεις τις τάσεις που βασίζονται σε χιλιάδες επαφές.

Αργότερα, έμαθα ότι ορισμένα κορίτσια με τα οποία πήγαινα στο ίδιο σχολείο τα είχαν «ψαρέψει» και τα είχαν βιάσει Πακιστανοί άνδρες. Εκτιμάται ότι εκατοντάδες χιλιάδες βρετανικά κορίτσια υπέφεραν στα χέρια κυρίως πακιστανών μουσουλμάνων – ορισμένα ακόμη βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν – αλλά οι αστυνομικές αρχές και οι κοινωνικές υπηρεσίες κάλυπταν την υπόθεση, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επέλεξαν να αγνοούν το θέμα και όποιος επιχειρούσε να το φέρει στο φως δεχόταν επίθεση και τις γνωστές ταμπέλες («ρατσιστής» κλπ) από το κράτος και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, έτσι ώστε ο κόσμος είτε να μην τον παίρνει πλέον στα σοβαρά είτε να μάθει να σιωπά.

Η εμπειρία μου από την πολυπολιτισμικότητα μου έμαθε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Έμαθα ότι η εθνικότητα επηρεάζει την κουλτούρα και τον πολιτισμό και οι πολιτισμοί είναι συχνά μεταξύ τους ασυμβίβαστοι. Στη συνέχεια προχώρησα πιο βαθιά και είδα «τι παίζεται» με την μαζική μετανάστευση, τη λογοκρισία του "λόγου μίσους", την κρατική επιβολή της λευκής ενοχής και την ανάμειξη χρηματοδοτών, μέχρι που έφτασα στο συμπέρασμα που εξακολουθώ να υποστηρίζω σήμερα: ο εθνικισμός δεν είναι μόνο υγιής, είναι απαραίτητος για την επιβίωση του λαού μας.

Ο πόλεμος κατά των λευκών γυναικών

 

Θεωρώ ότι η δημογραφική αντικατάσταση των Ευρωπαίων είναι το πιο σημαντικό θέμα που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Σε πολλά έθνη στη Δύση, είμαστε μόνο λίγες δεκαετίες μακριά από το να γίνουμε πληθυσμοί μειονοτήτων στη δική μας γη. Αυτό, φυσικά, είναι εντελώς αφύσικο και έχει ενορχηστρωθεί από μια ξένη κλίκα διεθνών επιχειρηματιών. Αυτό σημαίνει ότι η αντικατάστασή μας δεν εκτελείται στην ύπαιθρο. Αν και περιλαμβάνει τη μαζική εισαγωγή μη λευκών στις χώρες μας, η μείωση των λευκών πραγματοποιείται με λιγότερο άμεσο τρόπο. Τα ποσοστά γονιμότητας των γηγενών στις λευκές χώρες μειώνονται λόγω της συνεχιζόμενης προώθησης του φεμινισμού, της άμβλωσης, των περιστασιακών σχέσεων και των μικτών (διαφυλετικών) σχέσεων. Όλα αυτά προσφέρουν μια προσωρινή ανακούφιση ή συγκίνηση για τη λευκή γυναίκα και παραγνωρίζεται η μακροχρόνια ζημία που ακολουθεί και τα αισθήματα ανεκπλήρωσης, στις περισσότερες περιπτώσεις.

Την ίδια στιγμή, οι φυλετικοί μας δεσμοί αποδυναμώνονται με το σβήσιμο και ξαναγράψιμο της ιστορίας μας και την δημοφιλή πλέον αντίληψη ότι εάν ζητάς το καλό των λευκών είσαι «ρατσιστής». Για τη λευκή γυναίκα, αυτό μπορεί να δημιουργεί σύγχυση. Γιατί οι γυναίκες συμπεριλαμβάνονται συχνά κάτω από την ομπρέλα των μειονοτήτων, αλλά μόνο όταν αυτό ταιριάζει με τη κατεστημένη αφήγηση. Εάν μια λευκή γυναίκα είναι εναντίον του νούμερο εχθρού - του λευκού άνδρα - σε περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης, για παράδειγμα, τότε απεικονίζεται ως θύμα. Το ευάλωτο πλάσμα που υποφέρει από την “straight”, λευκή πατριαρχία. Ωστόσο, εάν παίρνουμε μια θέση που είναι αντίθετη με την κατεστημένη (για παράδειγμα, λευκές γυναίκες ψηφίζουν για Trump, ή δεν είναι αρκετά «διατομεακές» ή «διαθεματικές» φεμινίστριες (“intersectional” feminism: ο φεμινισμός που ενδιαφέρεται και για τις άλλες «καταπιεσμένες ομάδες», π.χ. μαύρες γυναίκες, τρανς), τότε, υπό αυτές τις συνθήκες θα ταυτίζονται με τους «καταπιεστές» και στιγματίζονται ως «προδότριες». Από ότι φαίνεται ως λευκή γυναίκα, μπορώ να ζήσω τη ζωή μου ατομικιστικά, όπως μου αρέσει, και να χορτάσω όσο εκφυλισμό, ναρκισσισμό ή καταναλωτισμό μου αρέσει, αλλά αν θέλω να ζήσω ως συλλογικότητα η μόνη επιλογή που υπάρχει είναι να πρόκειται για μια μη λευκή συλλογικότητα. Για να το εμπεδώσουμε: “black lives matter” (οι ζωές των μαύρων αξίζουν) και πρέπει να σταματήσουμε τη δυσφήμηση του εβραϊκού λαού. Ωστόσο, “it is not okay to be white”….

 

Ανέφερα την προώθηση του φεμινισμού, της άμβλωσης, της άστατης σεξουαλικής ζωής και των φυλετικά μικτών σχέσεων παραπάνω. Αυτά τα τέσσερα εργαλεία, τα οποία χρησιμοποιούνται για την επιτάχυνση της δημογραφικής μας αντικατάστασης, έχουν επίσης επιζήμια αποτελέσματα στην ευημερία των λευκών γυναικών.

Ο φεμινισμός, μεταμφιεσμένος ως κίνημα βασισμένο στην αποκαλούμενη "ισότητα", υπαγορεύει στις γυναίκες να σκέφτονται ότι μπορούμε και πρέπει να ζήσουμε τη ζωή μας σαν άνδρες. Όλα μου φαίνονται κάπως ανούσια, επειδή οι φεμινίστριες εκστρατεύουν για την ελευθερία να κάνουν πράγματα που πραγματικά δεν θέλουν να κάνουν. Η σημερινή φεμινιστική σταυροφορία στη Βρετανία είναι να μπουν στην πολιτική περισσότερες γυναίκες, ώστε να αντανακλούν το γεγονός ότι ο πληθυσμός μας είναι μισός αρσενικός και μισός θηλυκός, αλλά μελέτες δείχνουν ότι υπάρχει έλλειψη εκπροσώπησης των γυναικών στην πολιτική επειδή υπάρχει έλλειψη γυναικών υποψηφίων, λόγω της έλλειψης γυναικών που επιδιώκουν μια πολιτική καριέρα. Ως γυναίκα που ενδιαφέρεται για την πολιτική, σας διαβεβαιώνω ότι αγωνίζομαι πολύ να βρω άλλες γυναίκες να ασχοληθούν με αυτό το θέμα. Γιατί λοιπόν, πρέπει να αναρωτηθούμε, το εξαναγκάζουμε;

Πιστεύω ότι αυτό συσχετίζεται με άλλους τομείς της απελευθέρωσης των γυναικών, όπως είναι το συναίσθημα και το σεξ χωρίς συνέπειες, η κατάργηση των παραδοσιακών ρόλων των φύλων στο σπίτι και η σφαιρική συντριβή της πατριαρχίας: Οι γυναίκες υποθέτουν ότι είναι "ίσες", πρέπει να είμαστε το ίδιο. Αυτή η προσέγγιση υπονομεύει τόσο την επιστήμη όσο και την ευτυχία. Δεν μπορούμε να μιμηθούμε τους άνδρες, διότι, ειλικρινά, είμαστε διαφορετικές από τους άνδρες, τόσο γενετικά όσο και πολιτιστικά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εξετάσεις γυμναστικής στο βρετανικό στρατό και την αστυνομία είναι ευκολότερες για τις γυναίκες, οι χρόνοι εξετάσεων αυξάνονται στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, έτσι ώστε οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να περάσουν και οι ποσοστώσεις για την ποικιλομορφία που έχουν τεθεί σε ισχύ στη Βρετανία, οδηγούν στο να επιλέγεται ένα άτομο για το φύλο του και όχι για τις δεξιότητές του. Με το να ορίζουμε τον εαυτό μας για μια ζωή που θα ζούμε - όπως το θέτει ο Francis Parker Yockey – ως «κατώτεροι άντρες», δεν θέτουμε μόνο τον εαυτό μας σε μια οδό αποτυχίας, αλλά θέτουμε τον εαυτό μας σε μια ζωή δυστυχίας.

Οι γυναίκες δεν είχαν ποτέ τα δικαιώματα που έχουμε σήμερα, αλλά η ευτυχία μας μειώνεται. Ο Richard Houck το αναφέρει αυτό στη μελέτη του "Ο πόλεμος κατά των λευκών γυναικών" (“The War Against White Women”), αλλά θα ήθελα να το επαναλάβω για άλλη μια φορά. Οι οικονομολόγοι Betsey Stevenson και Justin Wolfers ανέλυσαν τις τάσεις ευτυχίας των Αμερικανών πολιτών μεταξύ των ετών 1970 και 2005. Ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες βαθμολόγησαν τη γενική ικανοποίηση τους ως προς τη ζωή υψηλότερα από τους άνδρες το 1970. Ωστόσο, αυτό έχει σταδιακά μειωθεί με την πάροδο των ετών. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, οι γυναίκες ήταν λιγότερο ικανοποιημένες από τους άντρες για πρώτη φορά. Μια μεγάλη έρευνα που έγινε από την Girlguiding στη Βρετανία φέτος διαπίστωσε επίσης ότι τα κορίτσια και οι νέες γυναίκες ηλικίας 7-21 ετών είναι περισσότερο δυσαρεστημένες από ό, τι ήταν όταν η ίδια έρευνα διεξήχθη πριν από μια δεκαετία. Το είκοσι πέντε τοις εκατό των κοριτσιών που συμμετείχαν δήλωσαν ότι ήταν "πολύ χαρούμενα", σε σύγκριση με το σαράντα ένα τοις εκατό που δήλωσε το ίδιο το 2009.

 

Είναι επίσης ενδιαφέρον να παρακολουθήσετε τις τάσεις στην ποπ κουλτούρα. Η Adele, (Adele Laurie Blue Adkins, Αγγλίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και συνθέτης. Ονομάστηκε από τα social media "Βασίλισσα της Ποπ") η οποία έχει σπάσει έναν τεράστιο αριθμό ρεκόρ με τα τραγούδια της σχετικά με τη γυναικεία θλίψη, τη μοναξιά, την απελπισία και το άγχος, είναι μια από τις μεγαλύτερες γυναίκες μουσικούς της εποχής μας. Όπως έγραψε ο Morgoth το 2017:

Η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση δεν είναι "γιατί η Adele είναι τόσο δημοφιλής;" αλλά μάλλον, "γιατί το πηγάδι της θηλυκής σκοτεινιάς είναι τόσο βαθύ;".

Άλλωστε, "η σύγχρονη γυναίκα" δεν τα έχει πάρει όλα; Η σύγχρονη λευκή γυναίκα στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική, σήμερα, κατοικεί σε έναν πολιτισμό και μια κοινωνία που δεν θέτει καθόλου περιορισμούς στη συμπεριφορά της καθόλου! Και παρόλα αυτά ο αλκοολισμός στις γυναίκες είναι σε υψηλά επίπεδα, οι γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας: το 20% των γυναικών στη Βρετανία είναι κλινικά καταθλιπτικές, παίρνουν χάπια για τα νεύρα τους, χάπια για την αϋπνία τους, χάπια για τη ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα) είναι μια πραγματική έκρηξη για τη φαρμακευτική αγορά.

Είδα ένα άρθρο στο δημοφιλέστερο γυναικείο περιοδικό το Cosmopolitan την περασμένη εβδομάδα, στο οποίο διαφήμιζαν ένα ποτήρι κρασιού για τις γυναίκες το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στο ντους. Γυναίκες και νεαρά κορίτσια κάτω από το άρθρο και έλεγαν πόσο χρειάζονταν αυτό το ποτήρι. Αυτό μου θύμισε ορισμένα άρθρα που είδα κατά την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ της Adele, στο οποίο πολλοί θλιμμένοι και γεμάτοι θλίψη δημοσιογράφοι ενημέρωναν τις γυναίκες ότι ήρθε η ώρα να ανοίξουν ένα κρασί και να κλάψουν γερά. Γιατί να κλαις με ένα ποτήρι κρασί είναι το νέο “cool” και το νέο πρότυπο; Και γιατί οι λευκές γυναίκες γίνονται λιγότερο χαρούμενες καθώς περνούν τα χρόνια; Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευτυχισμένες σε απλούστερους καιρούς, να ζούσαμε κάτω από τη φυσική αξιοπρέπεια και την αρετή του φύλου μας, ενσωματώνοντας χαρακτηριστικά και αναλαμβάνοντας ρόλους που ήρθαν οργανικά και ενστικτωδώς σε εμάς εδώ και χιλιάδες χρόνια;

Οι λευκές γυναίκες ενθαρρύνονται να είναι αυτάρκεις και ανεξάρτητες, αλλά πόσες από εμάς θέλουμε βαθιά μέσα μας πραγματικά αυτό; Και δεν εννοώ πόσες από εμάς λέμε ότι το θέλουμε, εννοώ πόσες από εμάς επιθυμούμε πραγματικά μια ζωή ατομικιστικής αυτοδιοίκησης και μοναξιάς; Κάθε ισχυρή γυναίκα που γνωρίζω - ακόμα και εκείνες που λένε ότι απολαμβάνουν σεξουαλικές σχέσεις χωρίς δεσμεύσεις - θέλει κρυφά να στηριχθεί πάνω στον ώμο ενός κυρίαρχου άλφα άνδρα και να ζήσει μια ζωή προστασίας και άνεσης. Δεν είναι μυστικό ότι οι γυναίκες προτιμούν τον παραδοσιακό αρρενωπό άντρα. Ωστόσο, η κοινωνική πίεση μας λέει ότι αν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα σπίτι και να μεγαλώσουμε παιδιά, τότε είμαστε βαρετές και αδύναμες. Στη συνέχεια, ενθαρρύνεται η αδιαλλαξία, που σημαίνει ότι ο φεμινισμός και ο προοδευτισμός ενθαρρύνουν με ακρίβεια κάποιες γυναίκες να συμπεριφέρονται με τρόπους που δεν ανταποκρίνονται στους μακροπρόθεσμους στόχους μας και δεν μας γεμίζουν πέρα ​​από το βραχυπρόθεσμο.

Παρά το ότι τα mainstream μέσα ενημέρωσης μας συμβουλεύουν συνεχώς ότι η «ζωή χωρίς παιδιά» είναι αυτό που θα μας κάνει πιο ευτυχισμένες, οι μελέτες έχουν δείξει ότι η ύπαρξη γονέα οδηγεί σε συναισθήματα ολοκλήρωσης και νοήματος στη ζωή κάποιου. Ανεξάρτητα από αυτό, η μέση ηλικία κατά την οποία μια γυναίκα έχει το πρώτο της παιδί έχει αυξηθεί και ο αριθμός των αμβλώσεων που έχουν πραγματοποιηθεί είναι σταθερά σε άνοδο από τη δεκαετία του 1970. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, περίπου πέντε γυναίκες στις χίλιες είχαν υποβληθεί σε έκτρωση το 1970. Το 2017 ο αριθμός είχε αυξηθεί σε 16,5 γυναίκες ανά χίλιες. Είναι δύσκολο να προσδιοριστεί πόσες γυναίκες μετάνιωσαν που προχώρησαν σε άμβλωση. Αν και υπάρχουν αναφορές για γυναίκες που υποφέρουν από θλίψη και ενοχή, οι φεμινίστριες - μια μικρή αλλά λαλίστατη μειονότητα - είναι επιρρεπείς στο να καυχώνται για τις εμπειρίες τους και να υπερηφανεύονται φορώντας κονκάρδες που γράφουν "I love abortion".

 

Δεν πιστεύω ούτε για μια στιγμή ότι η χρήση της άμβλωσης ως μορφή αντισύλληψης, όπως κάνουν συχνά οι λευκές γυναίκες το 2018, έχει μηδενικές ψυχικές συνέπειες για την υγεία μας, αλλά η σημασία της υποβαθμίζεται από την κυρίαρχη αφήγηση. Η ψυχική ευημερία της λευκής γυναίκας είναι ένα μικρό τίμημα που πρέπει να πληρώσει για τη μείωση των γηγενών ποσοστών γονιμότητας. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι μπορεί να ισχυρίζονται ακόμη ότι οι δυσαρεστημένοι λευκοί άνθρωποι, σε κάθε περίπτωση, κάνουν καλύτερους καταναλωτές.

Η αναφορά μου στον πόλεμο στις λευκές γυναίκες δεν θα είναι πλήρης εάν δεν ασχοληθώ με τη μαζική εμπορία των διαφυλετικών σχέσεων που βλέπουμε σήμερα στη Δύση. Όπως έχει συζητηθεί αρκετές φορές προηγουμένως, οι πληθυσμοί των δυτικών εθνών δέχονται κυριολεκτικά καταιγισμό εικόνων διαφυλετικών σχέσεων στις διαφημίσεις. Συνήθως η κυρίαρχη εικόνα είναι αυτή ενός μαύρου άνδρα με μια λευκή γυναίκα. Στη Βρετανία, έχει καταντήσει αστείο -αν μπορείς να το αποκαλέσεις έτσι - ότι οι διαφημίσεις των Χριστουγέννων στα μεγαλύτερα καταστήματά μας περιλαμβάνουν πάντα μικτές φυλετικά οικογένειες ή ζευγάρια. Αυτό σε μια χώρα που ήταν 87% "λευκή βρετανική" κατά την ημερομηνία της τελευταίας επίσημης απογραφής μας. Αυτό συμβαίνει επίσης και σε μια χώρα όπου το 96% των λευκών Βρετανών επιλέγει μέχρι σήμερα κάποιον από την δική του εθνοτική ομάδα.

Ο σαφής στόχος εδώ είναι να εξομαλυνθούν ορισμένες συμπεριφορές και να επηρεαστεί η συμπεριφορά του κοινού. Όσο περισσότερες λευκές γυναίκες ζευγαρώνουν με μη λευκούς άνδρες, τόσο λιγότεροι λευκοί άνθρωποι θα υπάρχουν στην επόμενη γενιά.

Πριν από μερικά χρόνια μου ζητήθηκε από μια κοπέλα στην εργασία μου - μπροστά σε ένα ακροατήριο περίπου δέκα ανθρώπων - αν βρίσκω ελκυστικό τον Anthony Joshua, έναν μαύρο μποξέρ στη Βρετανία. Απάντησα όχι. Τότε ρωτήθηκα γιατί. "Είναι ψηλός, μυώδης", πρόσθεσε η συνάδελφός μου, "τι δεν σου αρέσει;". Δίστασα λίγο, σκεπτόμενη αν είναι αποδεκτό να παραδεχτώ ότι με ενδιαφέρουν μόνο οι λευκοί άντρες. Σκέφτηκα να αποφύγω την άβολη κουβέντα γιατί ήξερα μετά τι θα ακολουθούσε, αλλά δεν το έκανα. Γιατί να μην μπορώ να παραδεχτώ ότι ενδιαφέρομαι μόνο για τους λευκούς; Είναι ένας απόλυτα φυσικός και υγιεινός τρόπος σκέψης. Όταν απάντησα με ειλικρίνεια, λέγοντας ότι δεν με ελκύουν οι μαύροι άνδρες και ότι θα ήθελα να συνδεθώ με έναν λευκό άντρα επειδή θέλω να κάνω λευκά παιδιά, με αντιμετώπισαν με έκπληξη και αηδία. Αυτό που κατάλαβα ήταν το εξής: Αν εγώ, ως ανοιχτά εθνικίστρια, έπρεπε να κοντοσταθώ λίγο για να μην δεχθώ την επίθεση που ακολούθησε, πόσο άβολα πρέπει να νιώθουν μπροστά σε αυτά τα ερωτήματα οι απολιτίκ γυναίκες;

Όπως γνωρίζουμε, όσο περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να δηλώσουν ότι είναι «ανοικτοί» να ζευγαρώσουν με ανθρώπους άλλων φυλών, αλλά η συμπεριφορά τους δείχνει μια διαφορετική εικόνα. Αυτό δηλώνει ότι οι άνθρωποι αναζητούν την κοινωνική έγκριση για αυτό που κάνουν και είναι λιγότερο πρόθυμοι να παραδεχτούν κάτι αν πιστεύουν ότι αυτό πηγαίνει ενάντια στο ρεύμα. Για μια γυναίκα - το πιο ευαίσθητο από τα δύο φύλα - αυτό μπορεί να είναι ένα δύσκολο έργο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι είναι σημαντικό να οδηγήσουμε με το παράδειγμά μας. Χρειαζόμαστε γενναίες γυναίκες να παραδεχθούν ότι κάνουν μια συνειδητή απόφαση μέχρι σήμερα μέσα στην εθνοτική τους ομάδα, έτσι ώστε και άλλες γυναίκες να ακολουθήσουν.

Οι διαφυλετικές σχέσεις είναι επικίνδυνες για τη λευκή γυναίκα με αρκετούς τρόπους. Από την άποψη της ασφάλειας, από όσο γνωρίζουμε, οι μαύροι άντρες είναι πιο πιθανό να διαπράξουν βίαιο έγκλημα και υπερεκπροσωπούνται στους πληθυσμούς των φυλακών στη Δύση. Στο Λονδίνο, για να δώσουμε μόνο ένα παράδειγμα, οι Αφρικανοί της Καραϊβικής υπερεκπροσωπούνται σε επιθέσεις με οξύ από ένα τεράστιο ποσοστό 287% ! Επιπλέον, οι λευκές γυναίκες με παιδιά μικτών φυλών είναι πιο πιθανό να καταλήξουν ανύπαντρες μητέρες (με ένα τεράστιο ποσοστό) και τα παιδιά μικτής φυλής διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο όταν πρόκειται για ζητήματα υγείας, σχολικής εμπειρίας, εθισμού στο τσιγάρο και στο ποτό, μεταξύ άλλων κινδύνων.

 

 

Συμπέρασμα

Τα εργαλεία που έχουν τεθεί σε κίνηση για τη δημογραφική αντικατάσταση των ανθρώπων ευρωπαϊκής καταγωγής έχουν αναμφίβολα εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία, την ευημερία και την ευτυχία των λευκών γυναικών. Ο πιο προφανής παράγοντας είναι, φυσικά, η μαζική εισαγωγή (συχνά βίαιων) μη λευκών αντρών στα έθνη μας και η επακόλουθη ανταπόκριση των mainstream μέσων, που οδηγούν τις λευκές γυναίκες σε κίνδυνο σκοπίμως, γεμίζοντας τες με ενοχές εάν σκεφτούν ότι έχουν λόγους να τους φοβούνται.

Πιστεύω πραγματικά ότι η απάντηση είναι ο εθνικισμός. Αυτός όχι μόνο θα μας κρατήσει ασφαλείς σε φυσικό επίπεδο και θα μας επιτρέψει να ζήσουμε σε πιο ομοιογενή και ασφαλή περιβάλλοντα, αλλά θα μας επιτρέψει επίσης να γνωρίσουμε την τοπική μας κοινότητα, τις υγιείς παραδόσεις και τη φυσική τάξη, όλα αυτά που μπορούν να επιτευχθούν, ως επί το πλείστον, μεταξύ των δικών μας ανθρώπων.

Η Laura Towler είναι εκδότρια και συγγραφέας στο Defend Europa.

Πηγή: redskywarning.blogspot.com