Έχουμε αναφερθεί παραπάνω στην θεωρία της αντιεξουσιαστικής συνωμοσιολογίας, ότι δηλαδή οι Εβραίοι, για να δικαιολογήσουν την εθνοκάθαρση της Χαναάν εφηύραν τόσο το Θεό και τις υποσχέσεις του όσο και τους «αμαρτωλούς και άξιους τιμωρίας Χαναναίους». Έχουμε αποδείξει ότι ούτε η Π.Δ. λέει ψέμματα παρουσιάζοντας ως ιδιαίτερα αμαρτωλούς ανήθικους τους Χαναναίους ούτε οι Ισραηλίτες είχαν καμμία διάθεση να καταλάβουν τη Χαναάν...– το αντίθετο, ήθελαν να επιστρέψουν ως δούλοι στην Αίγυπτο. Άλλωστε οι Ισραηλίτες παθαίνουν αργότερα τα ίδια αλλά οι αντιεξουσιαστές συνωμοσιολόγοι ξεχνούν ότι ο Θεός φέρεται (δες παρακάτω) και στο Ισραήλ με τα ίδια κριτήρια, και αυτά τα παθήματα τα καταγράφουν στην Π.Δ.˙ αυτή η καταγραφή δε θα γινόταν ποτέ από τους ίδιους τους Ισραηλίτες, εάν ο Θεός, οι Χαναναίοι κ.ο.κ. ήταν «άλλοθι για εθνοκάθαρση».
Έτσι, δεν ευσταθεί η άποψη ότι «η Π.Δ. παρουσιάζει τους εχθρούς των Ισραηλιτών πάντοτε κακούς και ύπουλους, ενώ τον Ισραήλ καλό και αδικημένο», διότι είναι δεκάδες οι στίχοι που παρουσιάζονται οι Ισραηλίτες ως κακοί, άπιστοι, διεφθαρμένοι, αμαρτωλοί.
Αναφέρουν ορισμένοι κατήγοροι της Π.Δ. τον κατάλογο των ηττηθέντων Χαναναίων βασιλέων, ο οποίος βρίσκεται στο ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΒ’, 9-24. Πρόκειται για είκοσι εννέα ηττημένους βασιλείς. Έτσι, οι κατήγοροι της Π.Δ. ισχυρίζονται πως η ήττα και καταστροφή των 29 αυτών βασιλείων της Χαναάν συνεπαγόταν και την γενοκτονία των Χαναναίων. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Κατ' αρχήν είναι (με αρχαιολογικά ευρήματα) αποδεδειγμένο ότι την εποχή που διαδραματίζονταν τα γεγονότα αυτά, η αποκαλούμενη «πόλη» στην Παλαιστίνη είχε κατά μέσο όρο περίπου 1000-3000 κατοίκους, υπήρχαν και αρκετές με 700. Αν δεχτούμε ένα μέσο όρο 2000 κατοίκων ανά πόλη-βασίλειο, και αν δεχτούμε ότι οι κάτοικοι των 29 αυτών πόλεων σφάγηκαν, τότε έχουμε περίπου 62.000 σφαγμένους Χαναναίους. Αλλά, για να εκτιμήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης πρέπει να έχουμε υπόψη ότι 1) ήταν παράδοση οι κάτοικοι κάθε πόλης που καταλαμβανόταν με τη βία να σφάζονται ή να πωλούνται ως δούλοι και 2) ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρός αν συγκριθεί με το σύνολο του χαναανιτικού πληθυσμού. Το Ισραήλ αριθμούσε σύμφωνα με την Π.Δ. περί τα 1,5 εκατομμύριο ψυχές. Οι Χαναναίοι, ως πληθυσμός, ήταν πολύ περισσότεροι από το Ισραήλ (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ζ’, 1 και 7). Συνεπώς 70.000 σε σύνολο (ας πούμε) 2 εκατομμυρίων, δε συνιστά, όχι απλώς ούτε καν «γενοκτονία», αλλά ούτε σοβαρές απώλειες. Οι Ισραηλίτες είχαν διαταχτεί να εξοντώνουν μόνο όσους παρέμεναν στις πόλεις (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Κ’ 16) ή κρύβονταν – δηλαδή δεν μετανάστευαν εκτός Χαναάν – (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ζ’ 20).
Αναφέρουν ορισμένοι κατήγοροι της Π.Δ. τον κατάλογο των ηττηθέντων Χαναναίων βασιλέων, ο οποίος βρίσκεται στο ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΒ’, 9-24. Πρόκειται για είκοσι εννέα ηττημένους βασιλείς. Έτσι, οι κατήγοροι της Π.Δ. ισχυρίζονται πως η ήττα και καταστροφή των 29 αυτών βασιλείων της Χαναάν συνεπαγόταν και την γενοκτονία των Χαναναίων. Η αλήθεια δεν είναι αυτή. Κατ' αρχήν είναι (με αρχαιολογικά ευρήματα) αποδεδειγμένο ότι την εποχή που διαδραματίζονταν τα γεγονότα αυτά, η αποκαλούμενη «πόλη» στην Παλαιστίνη είχε κατά μέσο όρο περίπου 1000-3000 κατοίκους, υπήρχαν και αρκετές με 700. Αν δεχτούμε ένα μέσο όρο 2000 κατοίκων ανά πόλη-βασίλειο, και αν δεχτούμε ότι οι κάτοικοι των 29 αυτών πόλεων σφάγηκαν, τότε έχουμε περίπου 62.000 σφαγμένους Χαναναίους. Αλλά, για να εκτιμήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης πρέπει να έχουμε υπόψη ότι 1) ήταν παράδοση οι κάτοικοι κάθε πόλης που καταλαμβανόταν με τη βία να σφάζονται ή να πωλούνται ως δούλοι και 2) ο αριθμός αυτός είναι πολύ μικρός αν συγκριθεί με το σύνολο του χαναανιτικού πληθυσμού. Το Ισραήλ αριθμούσε σύμφωνα με την Π.Δ. περί τα 1,5 εκατομμύριο ψυχές. Οι Χαναναίοι, ως πληθυσμός, ήταν πολύ περισσότεροι από το Ισραήλ (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ζ’, 1 και 7). Συνεπώς 70.000 σε σύνολο (ας πούμε) 2 εκατομμυρίων, δε συνιστά, όχι απλώς ούτε καν «γενοκτονία», αλλά ούτε σοβαρές απώλειες. Οι Ισραηλίτες είχαν διαταχτεί να εξοντώνουν μόνο όσους παρέμεναν στις πόλεις (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Κ’ 16) ή κρύβονταν – δηλαδή δεν μετανάστευαν εκτός Χαναάν – (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Ζ’ 20).
Άλλωστε: ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ Ι’ 11, και ενώ οι Αμορραίοι έφευγαν κυνηγημένοι από τους Ισραηλίτες, και είχαν φτάσει στην κατωφέρεια της Βαιθ-Χωρών, ο Κύριος έριξε πάνω τους από τον ουρανό χαλάζι χοντρό σαν πέτρες ώς την Αζηκά˙ και σκοτώθηκαν από το χαλάζι αυτό πολύ περισσότεροι απ'’ όσους εξόντωσαν οι Ισραηλίτες.
Μια ακόμη απόδειξη ότι, όταν μιλά η Π.Δ. για αφανισμό, δεν εννοεί αυτό που νομίζουμε, δηλαδή σφαγιασμό, αλλά εκδίωξη, είναι ο συνδυασμός των ΕΞΟΔΟΣ ΚΓ’, 23 και των Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΚΓ’, 8 και Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΚΔ’, 16, 21. Στο εδάφιο της ΕΞΟΔΟΥ διαβάζουμε ότι ο Θεός λέει πως τους Αμορραίους, τους Χετταίους, τους Φερεζαίους, τους Χαναναίους, τους Γεργεσαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους που κατοικούν την Παλαιστίνη θα τους «ξεπαστρέψει» («ἐκτρίψω αὐτούς»). Όμως, στα εδάφια του Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ διαβάζουμε, ότι όχι μόνο εξακολουθούν στα χρόνια του Δαυίδ να υπάρχουν Χαναναίοι, αλλά και ένας «δυνατός του Δαυίδ» δηλαδή ισχυρός αυλικός του είναι ο Ιεβοσθέ ο Χαναναίος, και επίσης, αλλού, υπάρχει ο Ορνά ο Ιεβουσαίος, υπήκοος του Δαυίδ. Επειδή ο Δαυίδ θέλει να χτίσει θυσιαστήριο του Θεού στο αλώνι του Ορνά, αγοράζει από αυτόν το αλώνι –και δεν το αρπάζει, πράγμα εύκολο για έναν κατακτητή.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΓ’ 13, Οι Ισραηλίτες όμως δεν μπόρεσαν να διώξουν τους Γεσουρίτες και τους Μααχαθίτες, και έτσι αυτοί έμειναν ανάμεσά τους.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΣΤ’ 10, Οι απόγονοι του Εφραΐμ δεν εκδίωξαν τους Χαναναίους που κατοικούσαν στη Γεζέρ˙ έτσι οι Χαναναίοι παρέμειναν ανάμεσα στους Εφραϊμίτες.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΘ’ 48, (μτφ. Ο’') Οι Αμορραίοι εξακολουθούσαν να κατοικούν στο Ελώμ και στη Σαλαμίν.
ΚΡΙΤΑΙ Α’ 21, Οι Βενιαμινίτες όμως δεν μπόρεσαν να εκδιώξουν τους Ιεβουσαίους, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ. 27 Οι απόγονοι του Μανασσή δεν μπόρεσαν κι αυτοί να εκδιώξουν τους κατοίκους από τις πόλεις Βαιθ-Σεάν, Τανάκ, Δωρ και Μεγιδδώ κι από τα περίχωρά τους. Έτσι και οι Χαναναίοι συνέχισαν να κατοικούν σ’' αυτήν την περιοχή. 28 Όταν οι Ισραηλίτες ισχυροποιήθηκαν, υποχρέωσαν τους Χαναναίους να εκτελούν καταναγκαστικά έργα γι'’ αυτούς, αλλά δεν μπόρεσαν να τους εκδιώξουν εντελώς. 29 Ούτε οι απόγονοι του Εφραΐμ μπόρεσαν να εκδιώξουν τους Χαναναίους που κατοικούσαν στη Γεζέρ. 30 Επίσης οι απόγονοι του Ζαβουλών δεν μπόρεσαν κι αυτοί να διώξουν τους κατοίκους της Κιδρών και της Νααλάλ, κι έτσι οι Χαναναίοι συνέχισαν να κατοικούν μαζί τους. 31 Ούτε οι απόγονοι του Ασήρ μπόρεσαν να εκδιώξουν τους κατοίκους των πόλεων Ακκώ, Σιδών, Ααλάβ, Αχζίβ, Χελβά, Αφίκ και Ρεχώβ. 32 Γι'’ αυτό η φυλή του Ασήρ αναγκάστηκε να συγκατοικήσει με τους Χαναναίους που ζούσαν στη χώρα. 33 Επίσης οι απόγονοι του Νεφθαλί δεν μπόρεσαν κι αυτοί να διώξουν τους κατοίκους της Βαιθ-Σέμες και της Βαιθ-Ανάθ˙ έτσι εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στους Χαναναίους που κατοικούσαν στη χώρα. 34 Οι Αμορραίοι περιόρισαν τους απογόνους του Δαν στα βουνά και δεν τους άφηναν να κατέβουν στην πεδιάδα. 35 Έτσι οι Αμορραίοι συνέχισαν να κατοικούν στη Χαρ-Χέρες, στην Αϊαλών και στη Σααλβίμ. Όταν όμως οι απόγονοι του Ιωσήφ ισχυροποιήθηκαν, τους υποχρέωσαν να εκτελούν καταναγκαστικά έργα γι’' αυτούς.
Βλέπουμε ότι ενώ κανονικά (έχει σημασία αυτό) οι ισραηλιτικές φυλές θα έπρεπε, η κάθε μια, να εκδιώξουν από τα εδάφη της (και όχι να εξοντώσουν) τους κατοίκους των περιοχών αυτών, τους αφήνουν να ζούν. Είναι σημαντικό, όμως, ότι η εντολή του Θεού ήταν η εκδίωξη κι όχι η εξόντωση. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι η Π.Δ. αντιπαραβάλει, σε κάθε στίχο, την συγκατοίκηση (αυτό που έγινε) προς την εκδίωξη (αυτό που θα έπρεπε να γίνει) κι όχι την συγκατοίκηση προς την εξόντωση (αν υποτεθεί ότι είχε αρχικά δώσει εντολή για εξόντωση, ο Θεός). Και ποια είναι η αντίδραση του Θεού στην παράβαση της εντολής του για εκδίωξη των Χαναναίων; Αυτή:
ΚΡΙΤΑΙ Β’ 3, «Σας δηλώνω λοιπόν: Δε θα διώξω από μπροστά σας τους κατοίκους αυτής της χώρας. Θα είναι εχθροί σας, και οι θεοί τους θα γίνουν παγίδα για σας».
Δηλαδή, η παράβαση, από τους Ισραηλίτες, της εντολής του Θεού για εκδίωξη των Χαναναίων οδηγεί το Θεό να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες και απλώς να αφήσει τους Χαναναίους να συνεχίσουν να κατοικούν στους τόπους τους! Ακόμη και σ'’ αυτήν την περίπτωση βλέπουμε ότι οι Ισραηλίτες κατέλαβαν την Παλαιστίνη δίχως να σφάξουν τους κατοίκους της.
Όπως και να ‘έχει, ύστερα από όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι οι Ισραηλίτες ποτέ δεν διετάχθησαν να κυνηγήσουν τους κατοίκους της Χαναάν «ώς τα πέρατα της γής» σφάζοντάς τους. Αν οι Χαναναίοι έφευγαν, οι Ισραηλίτες σύναπταν και συνθήκες μαζί τους. Όλα έγιναν για να κρατηθούν σε απόσταση οι Χαναναίοι και οι ειδωλολατρικές αντιλήψεις τους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον εβραϊκό μονοθεϊσμό. Όπως είδαμε, το σχέδιο του Θεού ήταν οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς να φύγουν (αν και είχαν μολύνει τη γη με βρεφοκτονίες και πορνεία και άξιζαν κάποιου είδους τιμωρία). Ο Θεός δεν είπε στους Ισραηλίτες να σφάξουν όποιον βρουν μπροστά τους στην πορεία προς την Χαναάν ούτε να κατακτήσουν όποια χώρα αυτοί από μόνοι τους ήθελαν. Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για μια εκστρατεία με σκοπό τη δημιουργία αυτοκρατορίας:
ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑ’ 21, Οι Ισραηλίτες έστειλαν αγγελιοφόρους στο Σιχόν, βασιλιά των Αμορραίων και του είπαν: 22 «Άφησέ μας να περάσουμε μέσα από τη χώρα σου. Δε θα βγούμε από την πορεία μας για να μπούμε στα χωράφια και στα αμπέλια σας ούτε θα πιούμε νερό από τα πηγάδια σας. Θα ακολουθήσουμε το βασιλικό δρόμο μέχρις ότου βγούμε από τα σύνορά σου». 23 Ο Σιχόν όμως δεν τους επέτρεψε να περάσουν από το έδαφός του. Συγκέντρωσε όλο το στρατό του και βγήκε εναντίον τους στην έρημο. Έφτασε στην Ιαχσά και επιτέθηκε στους Ισραηλίτες. 24 Οι Ισραηλίτες όμως τον νίκησαν στη μάχη.
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Β’ 5, Μην αρχίσετε πόλεμο εναντίον τους [των Ιδουμαίων], γιατί δεν πρόκειται να σας δώσω ούτε μια σπιθαμή γης από τη χώρα τους. 9 Ο Κύριος μου είπε: «Μην ενοχλήσεις τους Μωαβίτες και μην αρχίσεις πόλεμο εναντίον τους, γιατί δεν πρόκειται να σου δώσω στην κατοχή σου τίποτε από τη χώρα τους». 19 «Όταν φτάσετε κοντά στους Αμμωνίτες, μην τους ενοχλήσετε και μην αρχίσετε πόλεμο εναντίον τους, γιατί δεν πρόκειται να σας δώσω τίποτε από τη χώρα των Αμμωνιτών για ιδιοκτησία σας».
Χαρακτηριστικό είναι, πως ο Θεός διατάζει τους Ισραηλίτες να μην παίρνουν τον χρυσό και τον άργυρο από τα αγάλματα των θεών των Χαναναίων, αλλά να τα καίνε στη φωτιά (Δευτερονόμιον, ζ’, 25).
Ακόμη και οι γυναίκες των ηττημένων Χαναναίων έπρεπε να υφίστανται μια συμπεριφορά που, για τα δεδομένα της εποχής, ήταν πολύ καλή.
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΑ’ 11, Αν κάποιος από σας δει ανάμεσά τους μια ωραία γυναίκα και την ερωτευθεί και θελήσει να την πάρει γυναίκα του, 12 μπορεί να τη φέρει στο σπίτι του. Η γυναίκα θα ξυρίσει το κεφάλι της, θα κόψει τα νύχια της, 13 και θα βγάλει τα φορέματα της αιχμαλωσίας από πάνω της˙ θα μείνει στο σπίτι και θα κλάψει τον πατέρα της και τη μάνα της για ένα μήνα˙ τότε μόνο ο άντρας μπορεί να την πλησιάσει και να την κάνει γυναίκα του. 14 Αν αργότερα δεν του αρέσει πια η γυναίκα, μπορεί να την αφήσει ελεύθερη˙ πάντως απαγορεύεται να την πουλήσει ή να την μεταχειριστεί σαν δούλη, αφού την υποχρέωσε να γίνει γυναίκα του.
Για να γίνει κατανοητό ότι η ίδρυση του κράτους του αρχαίου Ισραήλ μετά την Έξοδο δεν είχε σχέση με εθνικιστικά ιδεολογήματα και αντιλήψεις, είναι ενδιαφέρον να μάθουμε την στάση των ορθοδόξων Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών σχετικά με την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ. Στο άρθρο ''Zionists do not Represent Jews'', δηλαδή, (Οι Σιωνιστές δεν αντιπροσωπεύουν τους Εβραίους), www.jewsagainstzionism.com, διαβάζουμε: «Η Αγία Γη δόθηκε στον Ιουδαϊκό λαό υπό τον όρο ότι θα τηρούν την Τορά (τον Νόμο) και τις εντολές της. Όταν αποτύγχαναν να το κάνουν αυτό, η κυριαρχία τους πάνω στη γη αφαιρούνταν από αυτούς, και πήγαιναν σε εξορία. Από εκείνον τον καιρό μας απαγορεύεται από την Τορά με μια πολύ σοβαρή απαγόρευση να ιδρύσουμε μία Εβραϊκή ανεξάρτητη κυριαρχία στην Αγία Γη ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Μάλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε νομοταγείς προς τα έθνη στα οποία κατοικούμε κάτω από την προστασία τους…. Από τους αρχαίους καιρούς, οι σχέσεις μεταξύ των λαών των Εβραίων και των Αράβων ήταν ειρηνικές, αδελφικές και φιλικές πάντοτε. …Επίσης, στην Αγία Γη, οι πατέρες μας ζούσαν ως γείτονες αρμονικά με τους Παλαιστίνιους κατοίκους της γης, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, για αμοιβαίο όφελος…. Αμέσως με την ίδρυση του Σιωνιστικού κινήματος, πλήθη Εβραίων κάτω από την ηγεσία των Ραββίνων τους, ξεκίνησαν μια μάχη ενάντια στον Σιωνισμό. …Οι ηγέτες του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού αντιτάχθηκαν σφοδρά στο κίνημα με όλη τους την ισχύ…. Οι Σιωνιστές αρνήθηκαν να ακούσουν την φωνή των Ραββίνων και την εξουσία της Τορά. …Προς μεγάλη μας λύπη, από τότε άρχισε η παρακμή των καλών σχέσεων μεταξύ των Εβραίων και των Αράβων κατοίκων της γης».
Και, φυσικά, καμμία σχέση δεν είχαν οι Άραβες κάτοικοι της Παλαιστίνης των αρχών του 20ου αι. με τους Χαναναιους του 12ου π.Χ. αι. Ούτε ανθρωποθυσίαζαν, ούτε έρριχναν τα παιδιά τους στη φωτιά ως θυσία στον Αλλάχ, ούτε είχαν ιερή πορνεία, ούτε ιερή ομοφυλοφιλία, ούτε κάτι παρόμοιο κοινό με τους Χαναναίους. Με άλλα λόγια: 1) Οι Ισραηλιτες διατάχθηκαν να διώξουν τους Χαναναίους από τη Χαναάν λόγω των δίχως σταματημό αμαρτιών των Χαναναίων και της υπόσχεσης του Θεού στον Αβραάμ. 2) Μόνο όσοι Χαναναίοι αντιστέκονταν σφάζονταν. Οι υπόλοιποι απλώς εκδιώκονταν. Δεν πάρχει γενοκτονία, αλλά εκδίωξη 3) Ο σκοπός της εκδίωξης ήταν να μην έρθουν σε επαφή οι Χαναναίοι με τους Ισραηλίτες και έτσι οι τελευταίοι μολυνθούν με τα ειδωλολατρικά και πλήρως ειδεχθή έθιμά τους. Δεν ήταν «εθνοκάθαρση», αλλά «κάθαρση των αμαρτωλών» – ακριβώς όπως και οι Εβραίοι όταν αμαρτάνουν «εκδιώκονται», όχι επειδή είναι Εβραίοι, αλλά επειδή είναι αμαρτωλό εθνος.
Μια ακόμη απόδειξη ότι, όταν μιλά η Π.Δ. για αφανισμό, δεν εννοεί αυτό που νομίζουμε, δηλαδή σφαγιασμό, αλλά εκδίωξη, είναι ο συνδυασμός των ΕΞΟΔΟΣ ΚΓ’, 23 και των Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΚΓ’, 8 και Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΚΔ’, 16, 21. Στο εδάφιο της ΕΞΟΔΟΥ διαβάζουμε ότι ο Θεός λέει πως τους Αμορραίους, τους Χετταίους, τους Φερεζαίους, τους Χαναναίους, τους Γεργεσαίους, τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους που κατοικούν την Παλαιστίνη θα τους «ξεπαστρέψει» («ἐκτρίψω αὐτούς»). Όμως, στα εδάφια του Β’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ διαβάζουμε, ότι όχι μόνο εξακολουθούν στα χρόνια του Δαυίδ να υπάρχουν Χαναναίοι, αλλά και ένας «δυνατός του Δαυίδ» δηλαδή ισχυρός αυλικός του είναι ο Ιεβοσθέ ο Χαναναίος, και επίσης, αλλού, υπάρχει ο Ορνά ο Ιεβουσαίος, υπήκοος του Δαυίδ. Επειδή ο Δαυίδ θέλει να χτίσει θυσιαστήριο του Θεού στο αλώνι του Ορνά, αγοράζει από αυτόν το αλώνι –και δεν το αρπάζει, πράγμα εύκολο για έναν κατακτητή.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΓ’ 13, Οι Ισραηλίτες όμως δεν μπόρεσαν να διώξουν τους Γεσουρίτες και τους Μααχαθίτες, και έτσι αυτοί έμειναν ανάμεσά τους.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΣΤ’ 10, Οι απόγονοι του Εφραΐμ δεν εκδίωξαν τους Χαναναίους που κατοικούσαν στη Γεζέρ˙ έτσι οι Χαναναίοι παρέμειναν ανάμεσα στους Εφραϊμίτες.
ΙΗΣΟΥΣ ΝΑΥΗ ΙΘ’ 48, (μτφ. Ο’') Οι Αμορραίοι εξακολουθούσαν να κατοικούν στο Ελώμ και στη Σαλαμίν.
ΚΡΙΤΑΙ Α’ 21, Οι Βενιαμινίτες όμως δεν μπόρεσαν να εκδιώξουν τους Ιεβουσαίους, που κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ. 27 Οι απόγονοι του Μανασσή δεν μπόρεσαν κι αυτοί να εκδιώξουν τους κατοίκους από τις πόλεις Βαιθ-Σεάν, Τανάκ, Δωρ και Μεγιδδώ κι από τα περίχωρά τους. Έτσι και οι Χαναναίοι συνέχισαν να κατοικούν σ’' αυτήν την περιοχή. 28 Όταν οι Ισραηλίτες ισχυροποιήθηκαν, υποχρέωσαν τους Χαναναίους να εκτελούν καταναγκαστικά έργα γι'’ αυτούς, αλλά δεν μπόρεσαν να τους εκδιώξουν εντελώς. 29 Ούτε οι απόγονοι του Εφραΐμ μπόρεσαν να εκδιώξουν τους Χαναναίους που κατοικούσαν στη Γεζέρ. 30 Επίσης οι απόγονοι του Ζαβουλών δεν μπόρεσαν κι αυτοί να διώξουν τους κατοίκους της Κιδρών και της Νααλάλ, κι έτσι οι Χαναναίοι συνέχισαν να κατοικούν μαζί τους. 31 Ούτε οι απόγονοι του Ασήρ μπόρεσαν να εκδιώξουν τους κατοίκους των πόλεων Ακκώ, Σιδών, Ααλάβ, Αχζίβ, Χελβά, Αφίκ και Ρεχώβ. 32 Γι'’ αυτό η φυλή του Ασήρ αναγκάστηκε να συγκατοικήσει με τους Χαναναίους που ζούσαν στη χώρα. 33 Επίσης οι απόγονοι του Νεφθαλί δεν μπόρεσαν κι αυτοί να διώξουν τους κατοίκους της Βαιθ-Σέμες και της Βαιθ-Ανάθ˙ έτσι εγκαταστάθηκαν ανάμεσα στους Χαναναίους που κατοικούσαν στη χώρα. 34 Οι Αμορραίοι περιόρισαν τους απογόνους του Δαν στα βουνά και δεν τους άφηναν να κατέβουν στην πεδιάδα. 35 Έτσι οι Αμορραίοι συνέχισαν να κατοικούν στη Χαρ-Χέρες, στην Αϊαλών και στη Σααλβίμ. Όταν όμως οι απόγονοι του Ιωσήφ ισχυροποιήθηκαν, τους υποχρέωσαν να εκτελούν καταναγκαστικά έργα γι’' αυτούς.
Βλέπουμε ότι ενώ κανονικά (έχει σημασία αυτό) οι ισραηλιτικές φυλές θα έπρεπε, η κάθε μια, να εκδιώξουν από τα εδάφη της (και όχι να εξοντώσουν) τους κατοίκους των περιοχών αυτών, τους αφήνουν να ζούν. Είναι σημαντικό, όμως, ότι η εντολή του Θεού ήταν η εκδίωξη κι όχι η εξόντωση. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι η Π.Δ. αντιπαραβάλει, σε κάθε στίχο, την συγκατοίκηση (αυτό που έγινε) προς την εκδίωξη (αυτό που θα έπρεπε να γίνει) κι όχι την συγκατοίκηση προς την εξόντωση (αν υποτεθεί ότι είχε αρχικά δώσει εντολή για εξόντωση, ο Θεός). Και ποια είναι η αντίδραση του Θεού στην παράβαση της εντολής του για εκδίωξη των Χαναναίων; Αυτή:
ΚΡΙΤΑΙ Β’ 3, «Σας δηλώνω λοιπόν: Δε θα διώξω από μπροστά σας τους κατοίκους αυτής της χώρας. Θα είναι εχθροί σας, και οι θεοί τους θα γίνουν παγίδα για σας».
Δηλαδή, η παράβαση, από τους Ισραηλίτες, της εντολής του Θεού για εκδίωξη των Χαναναίων οδηγεί το Θεό να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες και απλώς να αφήσει τους Χαναναίους να συνεχίσουν να κατοικούν στους τόπους τους! Ακόμη και σ'’ αυτήν την περίπτωση βλέπουμε ότι οι Ισραηλίτες κατέλαβαν την Παλαιστίνη δίχως να σφάξουν τους κατοίκους της.
Όπως και να ‘έχει, ύστερα από όλα αυτά διαπιστώνουμε ότι οι Ισραηλίτες ποτέ δεν διετάχθησαν να κυνηγήσουν τους κατοίκους της Χαναάν «ώς τα πέρατα της γής» σφάζοντάς τους. Αν οι Χαναναίοι έφευγαν, οι Ισραηλίτες σύναπταν και συνθήκες μαζί τους. Όλα έγιναν για να κρατηθούν σε απόσταση οι Χαναναίοι και οι ειδωλολατρικές αντιλήψεις τους που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον εβραϊκό μονοθεϊσμό. Όπως είδαμε, το σχέδιο του Θεού ήταν οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς να φύγουν (αν και είχαν μολύνει τη γη με βρεφοκτονίες και πορνεία και άξιζαν κάποιου είδους τιμωρία). Ο Θεός δεν είπε στους Ισραηλίτες να σφάξουν όποιον βρουν μπροστά τους στην πορεία προς την Χαναάν ούτε να κατακτήσουν όποια χώρα αυτοί από μόνοι τους ήθελαν. Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για μια εκστρατεία με σκοπό τη δημιουργία αυτοκρατορίας:
ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑ’ 21, Οι Ισραηλίτες έστειλαν αγγελιοφόρους στο Σιχόν, βασιλιά των Αμορραίων και του είπαν: 22 «Άφησέ μας να περάσουμε μέσα από τη χώρα σου. Δε θα βγούμε από την πορεία μας για να μπούμε στα χωράφια και στα αμπέλια σας ούτε θα πιούμε νερό από τα πηγάδια σας. Θα ακολουθήσουμε το βασιλικό δρόμο μέχρις ότου βγούμε από τα σύνορά σου». 23 Ο Σιχόν όμως δεν τους επέτρεψε να περάσουν από το έδαφός του. Συγκέντρωσε όλο το στρατό του και βγήκε εναντίον τους στην έρημο. Έφτασε στην Ιαχσά και επιτέθηκε στους Ισραηλίτες. 24 Οι Ισραηλίτες όμως τον νίκησαν στη μάχη.
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Β’ 5, Μην αρχίσετε πόλεμο εναντίον τους [των Ιδουμαίων], γιατί δεν πρόκειται να σας δώσω ούτε μια σπιθαμή γης από τη χώρα τους. 9 Ο Κύριος μου είπε: «Μην ενοχλήσεις τους Μωαβίτες και μην αρχίσεις πόλεμο εναντίον τους, γιατί δεν πρόκειται να σου δώσω στην κατοχή σου τίποτε από τη χώρα τους». 19 «Όταν φτάσετε κοντά στους Αμμωνίτες, μην τους ενοχλήσετε και μην αρχίσετε πόλεμο εναντίον τους, γιατί δεν πρόκειται να σας δώσω τίποτε από τη χώρα των Αμμωνιτών για ιδιοκτησία σας».
Χαρακτηριστικό είναι, πως ο Θεός διατάζει τους Ισραηλίτες να μην παίρνουν τον χρυσό και τον άργυρο από τα αγάλματα των θεών των Χαναναίων, αλλά να τα καίνε στη φωτιά (Δευτερονόμιον, ζ’, 25).
Ακόμη και οι γυναίκες των ηττημένων Χαναναίων έπρεπε να υφίστανται μια συμπεριφορά που, για τα δεδομένα της εποχής, ήταν πολύ καλή.
ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ ΚΑ’ 11, Αν κάποιος από σας δει ανάμεσά τους μια ωραία γυναίκα και την ερωτευθεί και θελήσει να την πάρει γυναίκα του, 12 μπορεί να τη φέρει στο σπίτι του. Η γυναίκα θα ξυρίσει το κεφάλι της, θα κόψει τα νύχια της, 13 και θα βγάλει τα φορέματα της αιχμαλωσίας από πάνω της˙ θα μείνει στο σπίτι και θα κλάψει τον πατέρα της και τη μάνα της για ένα μήνα˙ τότε μόνο ο άντρας μπορεί να την πλησιάσει και να την κάνει γυναίκα του. 14 Αν αργότερα δεν του αρέσει πια η γυναίκα, μπορεί να την αφήσει ελεύθερη˙ πάντως απαγορεύεται να την πουλήσει ή να την μεταχειριστεί σαν δούλη, αφού την υποχρέωσε να γίνει γυναίκα του.
Για να γίνει κατανοητό ότι η ίδρυση του κράτους του αρχαίου Ισραήλ μετά την Έξοδο δεν είχε σχέση με εθνικιστικά ιδεολογήματα και αντιλήψεις, είναι ενδιαφέρον να μάθουμε την στάση των ορθοδόξων Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών σχετικά με την ίδρυση του σύγχρονου κράτους του Ισραήλ. Στο άρθρο ''Zionists do not Represent Jews'', δηλαδή, (Οι Σιωνιστές δεν αντιπροσωπεύουν τους Εβραίους), www.jewsagainstzionism.com, διαβάζουμε: «Η Αγία Γη δόθηκε στον Ιουδαϊκό λαό υπό τον όρο ότι θα τηρούν την Τορά (τον Νόμο) και τις εντολές της. Όταν αποτύγχαναν να το κάνουν αυτό, η κυριαρχία τους πάνω στη γη αφαιρούνταν από αυτούς, και πήγαιναν σε εξορία. Από εκείνον τον καιρό μας απαγορεύεται από την Τορά με μια πολύ σοβαρή απαγόρευση να ιδρύσουμε μία Εβραϊκή ανεξάρτητη κυριαρχία στην Αγία Γη ή οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Μάλλον, είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε νομοταγείς προς τα έθνη στα οποία κατοικούμε κάτω από την προστασία τους…. Από τους αρχαίους καιρούς, οι σχέσεις μεταξύ των λαών των Εβραίων και των Αράβων ήταν ειρηνικές, αδελφικές και φιλικές πάντοτε. …Επίσης, στην Αγία Γη, οι πατέρες μας ζούσαν ως γείτονες αρμονικά με τους Παλαιστίνιους κατοίκους της γης, βοηθώντας ο ένας τον άλλον, για αμοιβαίο όφελος…. Αμέσως με την ίδρυση του Σιωνιστικού κινήματος, πλήθη Εβραίων κάτω από την ηγεσία των Ραββίνων τους, ξεκίνησαν μια μάχη ενάντια στον Σιωνισμό. …Οι ηγέτες του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού αντιτάχθηκαν σφοδρά στο κίνημα με όλη τους την ισχύ…. Οι Σιωνιστές αρνήθηκαν να ακούσουν την φωνή των Ραββίνων και την εξουσία της Τορά. …Προς μεγάλη μας λύπη, από τότε άρχισε η παρακμή των καλών σχέσεων μεταξύ των Εβραίων και των Αράβων κατοίκων της γης».
Και, φυσικά, καμμία σχέση δεν είχαν οι Άραβες κάτοικοι της Παλαιστίνης των αρχών του 20ου αι. με τους Χαναναιους του 12ου π.Χ. αι. Ούτε ανθρωποθυσίαζαν, ούτε έρριχναν τα παιδιά τους στη φωτιά ως θυσία στον Αλλάχ, ούτε είχαν ιερή πορνεία, ούτε ιερή ομοφυλοφιλία, ούτε κάτι παρόμοιο κοινό με τους Χαναναίους. Με άλλα λόγια: 1) Οι Ισραηλιτες διατάχθηκαν να διώξουν τους Χαναναίους από τη Χαναάν λόγω των δίχως σταματημό αμαρτιών των Χαναναίων και της υπόσχεσης του Θεού στον Αβραάμ. 2) Μόνο όσοι Χαναναίοι αντιστέκονταν σφάζονταν. Οι υπόλοιποι απλώς εκδιώκονταν. Δεν πάρχει γενοκτονία, αλλά εκδίωξη 3) Ο σκοπός της εκδίωξης ήταν να μην έρθουν σε επαφή οι Χαναναίοι με τους Ισραηλίτες και έτσι οι τελευταίοι μολυνθούν με τα ειδωλολατρικά και πλήρως ειδεχθή έθιμά τους. Δεν ήταν «εθνοκάθαρση», αλλά «κάθαρση των αμαρτωλών» – ακριβώς όπως και οι Εβραίοι όταν αμαρτάνουν «εκδιώκονται», όχι επειδή είναι Εβραίοι, αλλά επειδή είναι αμαρτωλό εθνος.
Πηγή: ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου