45b ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ
ΑΠΟΛΛΩΝ...
- Εννιά μέρες σαΐτευε τους Έλληνες (Ιλιάδας Α, 53).
- Εμψυχώνει τους Τρώες να πολεμήσουν, λέγοντας τους ότι ο Αχιλλέας δεν παίρνει μέρος στις μάχες (Ιλιάδας Δ 507-513).
- Διασώζει τον Αινεία (Ιλιάδας Ε 344-346).
- Σώζει τον Έκτορα από σαϊτιά του Τεύκτρου, αλλάζοντάς της την πορεία (Ιλιάδας Θ 309-311).
- Χτυπά τον Πάτροκλο, ώστε αυτός να τα χάσει και να τον σαϊτέψει πρώτα ο Εύφορβος κι ύστερα να τον αποτελειώσει ο Έκτορας. (Ιλιάδας Π 788-792).
-Κάνει τα στραβά μάτια στην εισβολή των Περσών στην Ελλάδα, αφού ούτε το Μαντείο του στους Δελφούς δεν βγαίνει να υπερασπιστεί. Είναι εκπληκτικά απών.
-Παίρνει το μέρος της μιας πλευράς (Σπάρτη) στον αλληλοσπαραγμό των Ελλήνων, αντί, ως πανελλήνιος θεός, να κηρύξει την ενότητα και τη συμφιλίωση.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ...
- Σώζει από βέβαιο θάνατο τον Τρώα Ιδαίο (Ιλιάδας Ε 22-23).
ΘΕΜΙΔΑ...
- Ζητά απ’ το Δία να αφανίζει τους Έλληνες, ώστε να δοξαστεί ο θυμωμένος μαζί τους γιός της (Ιλιάδας Α 508-510). Πατριωτισμός πάνω απ' όλα.
ΔΙΑΣ...
- Στέλνει τον Όνειρο στον Αγαμέμνωνα, ώστε να εξαπατήσει τους Έλληνες, πείθοντάς τους να επιτεθούν, υποσχόμενος σε αυτούς ότι τάχα ήρθε η ώρα να νικήσουν˙ στην πραγματικότητα, ετοιμάζει τον χαμό τους (Ιλιάδας Β 4-15).
- Δηλώνει ότι καμμιά άλλη πόλη δεν αγάπησε όπως την Τροία και το λαό της (Ιλιάδας Δ 46-49).
- Ρίχνει φλογερό αστροπελέκι στα άλογα του Διομήδη, ώστε να γλιτώσουν οι Τρώες που ο πρώτος κυνηγούσε (Ιλιάδας Θ 130-137).
- Δίνει ορμή στου Τρώες, που ενισχυμένοι κυνηγούν τους Έλληνες ώς το βαθύ χαντάκι του ελληνικού στρατοπέδου (Ιλιάδας Θ 334-335).
- Προφυλάσει και συμβουλεύει τον Έκτορα, πώς να σκοτώσει τον Αγαμέμνωνα (Ιλιάδας Λ 163-192).
-Φροντίζει για την αιώνια κυριαρχία των Ρωμαίων.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ...
- Γλιτώνει τον Πάρη από τον Μενέλαο, από σίγουρο θάνατο (Ιλιάδας Γ 373-374).
- Γλιτώνει τον Τρώα Αινεία από βέβαιο θάνατο (Ιλιάδας Ε 311-312).
ΑΡΗΣ...
- Τρέχει να εμψυχώσει τους Τρώες κατά των Ελλήνων (Ιλιάδας Ε 461).
- Βοηθά τον Έκτορα στη μάχη (Ιλιάδας Ε 595).
Πέραν αυτών, η Λητώ και η Άρτεμις βοηθούν τους Τρώες (Ιλιάδας Υ 38-40).
Οι θεοί ρίχνουν σε φουρτούνα τα καράβια του Μενέλαου, που φτάνει στην Αίγυπτο με πέντε μόνο πλοία. Ο Ποσειδώνας σκοτώνει τον Αίαντα και καταδιώκει τον Οδυσσέα. Φιλελληνισμός, θεωρία και πράξη. Μιλούν ύστερα, οι εθνικιστές αρχαιολάτρες, για τα (δήθεν) «ανθελληνικά αποσπάσματα» της Π. Διαθήκης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ως γνωστόν, κάθε αρχαία πόλη-κράτος είχε τη δική της θρησκεία, τους δικούς της πολιούχους θεούς, το δικό της τελετουργικό και το δικό της ημερολόγιο. «Η θρησκεία, η οποία σε άλλα πεδία της παγκόσμιας ιστορίας, στον Καθολικισμό ή στο Ισλάμ, συνδέει λαούς που τους χωρίζουν τεράστιες αποστάσεις, κρατούσε απεναντίας τους Έλληνες χωρισμένους, όχι μόνο επειδή κάθε πόλη είχε τις δικές της τελετουργίες και εορτές καθώς και το, σαφές προς τις παραπάνω, ιδιαίτερο της ημερολόγιο, αλλά επειδή η ευλάβεια και η κατάνυξη είχαν τεθή στην υπηρεσία του κράτους» (J. Burckhardt, Οι Έλληνες και οι θεοί τους, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, σ. 156).
«Μόνο οι Αργείοι είχαν δικαίωμα να εισέρχονται στο ναό της Ήρας του Άργους. Για να εισέλθει κάποιος μέσα στο ναό της Αθηνάς στην Αθήνα, έπρεπε να είναι Αθηναίος (Ηρόδοτος 5, 72˙ 7, 81) (...) Η Σπάρτη είχε Αθηνά και Ήρα, αλλά ο Σπαρτιάτης δεν μπορούσε να μπει στο ιερό της Αθηνάς πολιούχου των Αθηνών ή της Ήρας πολιούχου του Άργους» (Fustel De Coulanges, Η αρχαία Πόλη, εκδ. Ειρμός, σ. 232). Αυτό συνέβαινε, διότι άλλη θεά ήταν η Αθηνά των Αθηναίων κι άλλη η Αθηνά των Σπαρτιατών. Δηλαδή, ούτε τους ίδιους θεούς δεν λάτρευαν.
«Κάθε πόλη-κράτος είχε δικός της σώμα ιερέων, που ήταν ανεξάρτητο από κάθε ξένη ανώτερη αρχή. Ανάμεσα στους ιερείς δύο πόλεων δεν υπήρχε κανένας σύνδεσμος, καμία επικοινωνία, καμία ανταλλαγή απόψεων ή τελετουργιών. Πηγαίνοντας από τη μία πόλη στην άλλη, έβρισκε κανείς άλλους θεούς, άλλα δόγματα, άλλες τελετές. Οι Αρχαίοι είχαν τελετουργικά βιβλία, αλλά τα βιβλία μιας πόλεως δεν έμοιαζαν καθόλου με τα βιβλία της άλλης» (Fustel De Coulanges, Η αρχαία Πόλη, εκδ. Ειρμός, σ. 233). Ένας Έλληνας, το κράτος του οποίου λάτρευε τον ήρωα Αλάβανδο, είπε σε έναν άλλο Έλληνα που η πόλη του λάτρευε τον Ηρακλή: «Ο Αλάβανδος είναι θεός, ενώ ο Ηρακλής δεν είναι» (Κικέρωνα, De nat. Deorum, 3, 19). Ενώ η Ορθοδοξία όντας θρησκεία όλων των Ελλήνων, τους ενώνει, η αρχαία θρησκεία τους δίχαζε. Παρατηρούμε, επίσης, ότι οι νεοπαγανιστές, έχοντας ενιαίες, πανελλήνιες τελετουργίες και θρησκευτικά τυπικά, αποδεικνύεται ότι συνιστούν μια νεοεποχίτικη θρησκεία κι όχι την αναβίωση της αρχαίας θρησκείας. Αν ήθελαν να αναβιώσουν την παλιά, σε κάθε πόλη και περιοχή θα είχαν κι από διαφορετικό τυπικό καθώς και διαφορετικά ημερολόγια. Ο σπαρτιάτης νεοπαγανιστής δεν θα έπαιρνε το δικαίωμα από τον αθηναίο νεοπαγανιστή να ανέβει στο ναό του Παρθενώνα.
46. «Τους προκαλούμε δημοσίως να μας πούν: Οι Ολυμπιακοί αγώνες όπως διεξήγοντο στην αρχαία Ελλάδα, ως θρησκευτική τελετή και συγχρόνως αθλητική εορτή, είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού, ναί ή όχι; Τι θα μας πούν; Ότι το αθλητικό μέρος είναι, αλλά το θρησκευτικό μέρος των αγώνων δεν είναι, λόγω ειδωλολατρείας; Ότι το καλλιτεχνικό μέρος, είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού, αλλά το θεολογικό-λατρευτικό δεν είναι;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προκαλούμε εμείς τους εκ του μηδενός επανεφανισθέντες νεοπαγανιστές να μας πούν: είναι η Μυκηναϊκή, Κυκλαδική και Μινωική θρησκεία μέρος του Ελληνικού πολιτισμού ναί ή όχι; Τί θα μάς πούν, ότι είναι φολκλόρ; Εάν δεν μάς το πούνε, τότε γιατί παράτησαν τις πατρογονικές θρησκείες αυτές και προτίμησαν το Δία και την Αστάρτη-Αφροδίτη επικεφαλής του πάνθεου; Γιατί, ενώ στο αρχέγονο ελληνικό μινωικό πάνθεον δεν υπήρχαν αρσενικοί θεοί, ξαφνικά (Δια της βίας, φυσικά, των Αχαιών επί των Μινωιτών), 1500 χρόνια μετά, κυρίαρχος είναι ένας ανδρικός (και προφανώς μη ελληνικής προέλευσης, αφού αρχικά δεν υπήρχε στην αρχέγονη λατρεία) θεός; Γιατί οι θεές Πο.σι.δα.ε.jα, Α.σι.Fι.ja, Δα.που.ρι.το.jο πο.τι.νι.jα έπαψαν να λατρεύονται μετά το τέλος της μυκηναϊκής εποχής; Πού πήγαν οι θεές Γουία (Gwoia), Κομαουέντεια (Komawenteia) και Ιφιμέδεια (IPHIMEDEIA) και ο θεός Πέρσης (PERSE); Γιατί στην μυκηναϊκή εποχή δεν βρίσκεται καν το όνομα «Δήμητρα» στις μυκηναϊκές πινακίδες; Ανύπαρκτη ήταν; Γιατί δεν λάτρευαν στην κλασική ή την ελληνιστική εποχή τους «Πατρώους» αυτούς «θεούς»; Γιατί στη μυκηναϊκή εποχή ο Διόνυσος ήταν μια ασήμαντη θεότητα, ενώ στην κλασσική κατέληξε ο δεύτερος ή τρίτος πιο σημαντικός θεός; Γιατί, ενώ στην μυκηναϊκή εποχή, ο Ποσειδώνας είναι ο μεγαλύτερος θεός, όπως δείχνουν οι πινακίδες της Πύλου, στις επόμενες περιόδους ο Δίας τον υποσκελίζει; Τι συνέβη; Γιατί «εξαφανίστηκε» ο μυκηναϊκός θεός Πα.jα.Fο.νε; Γιατί οι νεοπαγανιστές είναι υπέρ της καύσης των νεκρών κι όχι της ταφής, αφού στην Κρητομυκηναϊκή περίοδο οι νεκροί δεν καίγονταν, αλλά θάβονταν; Όταν οι νομάδες εισβολείς Δωριείς έφτασαν στην «Ελλάδα», έφεραν μαζί τους κι αυτό το ξενικό έθιμο, το οποίο οι νεοπαγανιστές παρουσιάζουν ως προγονικό. Γιατί προτιμούν την μεταγενέστερη ελληνικότητα (καύση) αντί της αυθεντικής; (ταφή). Είναι μήπως προδότες της «αυθεντικής ελληνικής παραδόσεως»; Εάν αυτοί δεν πιστεύουν στη Γαία και τον Ουρανό ή τον Κρόνο ως τους ανώτερους θεούς, χάριν της ξένης Αφροδίτης και του ξένου Διόνυσου, αλλά απλώς τούς έχουνε παράμερα, τότε κι εμείς οι υπόλοιποι και πιο πολλοί Έλληνες έχουμε δικαίωμα να θεωρούμε και το Δία και τη Γαία ως τμήματα του ελληνικού πολιτισμού μεν, αλλά όχι και να τους λατρεύουμε. Ομοίως όπως αυτοί πέταξαν ή αντικατέστησαν τα ειδώλια της κυκλαδικής εποχής και τις εικονιζόμενες θεότητες, έτσι έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να μην ταυτιζόμαστε με τα άπαντα του «Ελληνικού Πολιτισμού», όπως κι αυτοί δεν συνδέονται με τον Κυκλαδίτικο Ελληνικό Πολιτισμό και τους θεούς του, και να βλέπουμε τα αγάλματά τους ως ωραία σκαλισμένες πέτρες.
- Εννιά μέρες σαΐτευε τους Έλληνες (Ιλιάδας Α, 53).
- Εμψυχώνει τους Τρώες να πολεμήσουν, λέγοντας τους ότι ο Αχιλλέας δεν παίρνει μέρος στις μάχες (Ιλιάδας Δ 507-513).
- Διασώζει τον Αινεία (Ιλιάδας Ε 344-346).
- Σώζει τον Έκτορα από σαϊτιά του Τεύκτρου, αλλάζοντάς της την πορεία (Ιλιάδας Θ 309-311).
- Χτυπά τον Πάτροκλο, ώστε αυτός να τα χάσει και να τον σαϊτέψει πρώτα ο Εύφορβος κι ύστερα να τον αποτελειώσει ο Έκτορας. (Ιλιάδας Π 788-792).
-Κάνει τα στραβά μάτια στην εισβολή των Περσών στην Ελλάδα, αφού ούτε το Μαντείο του στους Δελφούς δεν βγαίνει να υπερασπιστεί. Είναι εκπληκτικά απών.
-Παίρνει το μέρος της μιας πλευράς (Σπάρτη) στον αλληλοσπαραγμό των Ελλήνων, αντί, ως πανελλήνιος θεός, να κηρύξει την ενότητα και τη συμφιλίωση.
ΗΦΑΙΣΤΟΣ...
- Σώζει από βέβαιο θάνατο τον Τρώα Ιδαίο (Ιλιάδας Ε 22-23).
ΘΕΜΙΔΑ...
- Ζητά απ’ το Δία να αφανίζει τους Έλληνες, ώστε να δοξαστεί ο θυμωμένος μαζί τους γιός της (Ιλιάδας Α 508-510). Πατριωτισμός πάνω απ' όλα.
ΔΙΑΣ...
- Στέλνει τον Όνειρο στον Αγαμέμνωνα, ώστε να εξαπατήσει τους Έλληνες, πείθοντάς τους να επιτεθούν, υποσχόμενος σε αυτούς ότι τάχα ήρθε η ώρα να νικήσουν˙ στην πραγματικότητα, ετοιμάζει τον χαμό τους (Ιλιάδας Β 4-15).
- Δηλώνει ότι καμμιά άλλη πόλη δεν αγάπησε όπως την Τροία και το λαό της (Ιλιάδας Δ 46-49).
- Ρίχνει φλογερό αστροπελέκι στα άλογα του Διομήδη, ώστε να γλιτώσουν οι Τρώες που ο πρώτος κυνηγούσε (Ιλιάδας Θ 130-137).
- Δίνει ορμή στου Τρώες, που ενισχυμένοι κυνηγούν τους Έλληνες ώς το βαθύ χαντάκι του ελληνικού στρατοπέδου (Ιλιάδας Θ 334-335).
- Προφυλάσει και συμβουλεύει τον Έκτορα, πώς να σκοτώσει τον Αγαμέμνωνα (Ιλιάδας Λ 163-192).
-Φροντίζει για την αιώνια κυριαρχία των Ρωμαίων.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ...
- Γλιτώνει τον Πάρη από τον Μενέλαο, από σίγουρο θάνατο (Ιλιάδας Γ 373-374).
- Γλιτώνει τον Τρώα Αινεία από βέβαιο θάνατο (Ιλιάδας Ε 311-312).
ΑΡΗΣ...
- Τρέχει να εμψυχώσει τους Τρώες κατά των Ελλήνων (Ιλιάδας Ε 461).
- Βοηθά τον Έκτορα στη μάχη (Ιλιάδας Ε 595).
Πέραν αυτών, η Λητώ και η Άρτεμις βοηθούν τους Τρώες (Ιλιάδας Υ 38-40).
Οι θεοί ρίχνουν σε φουρτούνα τα καράβια του Μενέλαου, που φτάνει στην Αίγυπτο με πέντε μόνο πλοία. Ο Ποσειδώνας σκοτώνει τον Αίαντα και καταδιώκει τον Οδυσσέα. Φιλελληνισμός, θεωρία και πράξη. Μιλούν ύστερα, οι εθνικιστές αρχαιολάτρες, για τα (δήθεν) «ανθελληνικά αποσπάσματα» της Π. Διαθήκης.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Ως γνωστόν, κάθε αρχαία πόλη-κράτος είχε τη δική της θρησκεία, τους δικούς της πολιούχους θεούς, το δικό της τελετουργικό και το δικό της ημερολόγιο. «Η θρησκεία, η οποία σε άλλα πεδία της παγκόσμιας ιστορίας, στον Καθολικισμό ή στο Ισλάμ, συνδέει λαούς που τους χωρίζουν τεράστιες αποστάσεις, κρατούσε απεναντίας τους Έλληνες χωρισμένους, όχι μόνο επειδή κάθε πόλη είχε τις δικές της τελετουργίες και εορτές καθώς και το, σαφές προς τις παραπάνω, ιδιαίτερο της ημερολόγιο, αλλά επειδή η ευλάβεια και η κατάνυξη είχαν τεθή στην υπηρεσία του κράτους» (J. Burckhardt, Οι Έλληνες και οι θεοί τους, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, σ. 156).
«Μόνο οι Αργείοι είχαν δικαίωμα να εισέρχονται στο ναό της Ήρας του Άργους. Για να εισέλθει κάποιος μέσα στο ναό της Αθηνάς στην Αθήνα, έπρεπε να είναι Αθηναίος (Ηρόδοτος 5, 72˙ 7, 81) (...) Η Σπάρτη είχε Αθηνά και Ήρα, αλλά ο Σπαρτιάτης δεν μπορούσε να μπει στο ιερό της Αθηνάς πολιούχου των Αθηνών ή της Ήρας πολιούχου του Άργους» (Fustel De Coulanges, Η αρχαία Πόλη, εκδ. Ειρμός, σ. 232). Αυτό συνέβαινε, διότι άλλη θεά ήταν η Αθηνά των Αθηναίων κι άλλη η Αθηνά των Σπαρτιατών. Δηλαδή, ούτε τους ίδιους θεούς δεν λάτρευαν.
«Κάθε πόλη-κράτος είχε δικός της σώμα ιερέων, που ήταν ανεξάρτητο από κάθε ξένη ανώτερη αρχή. Ανάμεσα στους ιερείς δύο πόλεων δεν υπήρχε κανένας σύνδεσμος, καμία επικοινωνία, καμία ανταλλαγή απόψεων ή τελετουργιών. Πηγαίνοντας από τη μία πόλη στην άλλη, έβρισκε κανείς άλλους θεούς, άλλα δόγματα, άλλες τελετές. Οι Αρχαίοι είχαν τελετουργικά βιβλία, αλλά τα βιβλία μιας πόλεως δεν έμοιαζαν καθόλου με τα βιβλία της άλλης» (Fustel De Coulanges, Η αρχαία Πόλη, εκδ. Ειρμός, σ. 233). Ένας Έλληνας, το κράτος του οποίου λάτρευε τον ήρωα Αλάβανδο, είπε σε έναν άλλο Έλληνα που η πόλη του λάτρευε τον Ηρακλή: «Ο Αλάβανδος είναι θεός, ενώ ο Ηρακλής δεν είναι» (Κικέρωνα, De nat. Deorum, 3, 19). Ενώ η Ορθοδοξία όντας θρησκεία όλων των Ελλήνων, τους ενώνει, η αρχαία θρησκεία τους δίχαζε. Παρατηρούμε, επίσης, ότι οι νεοπαγανιστές, έχοντας ενιαίες, πανελλήνιες τελετουργίες και θρησκευτικά τυπικά, αποδεικνύεται ότι συνιστούν μια νεοεποχίτικη θρησκεία κι όχι την αναβίωση της αρχαίας θρησκείας. Αν ήθελαν να αναβιώσουν την παλιά, σε κάθε πόλη και περιοχή θα είχαν κι από διαφορετικό τυπικό καθώς και διαφορετικά ημερολόγια. Ο σπαρτιάτης νεοπαγανιστής δεν θα έπαιρνε το δικαίωμα από τον αθηναίο νεοπαγανιστή να ανέβει στο ναό του Παρθενώνα.
46. «Τους προκαλούμε δημοσίως να μας πούν: Οι Ολυμπιακοί αγώνες όπως διεξήγοντο στην αρχαία Ελλάδα, ως θρησκευτική τελετή και συγχρόνως αθλητική εορτή, είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού, ναί ή όχι; Τι θα μας πούν; Ότι το αθλητικό μέρος είναι, αλλά το θρησκευτικό μέρος των αγώνων δεν είναι, λόγω ειδωλολατρείας; Ότι το καλλιτεχνικό μέρος, είναι μέρος του Ελληνικού πολιτισμού, αλλά το θεολογικό-λατρευτικό δεν είναι;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Προκαλούμε εμείς τους εκ του μηδενός επανεφανισθέντες νεοπαγανιστές να μας πούν: είναι η Μυκηναϊκή, Κυκλαδική και Μινωική θρησκεία μέρος του Ελληνικού πολιτισμού ναί ή όχι; Τί θα μάς πούν, ότι είναι φολκλόρ; Εάν δεν μάς το πούνε, τότε γιατί παράτησαν τις πατρογονικές θρησκείες αυτές και προτίμησαν το Δία και την Αστάρτη-Αφροδίτη επικεφαλής του πάνθεου; Γιατί, ενώ στο αρχέγονο ελληνικό μινωικό πάνθεον δεν υπήρχαν αρσενικοί θεοί, ξαφνικά (Δια της βίας, φυσικά, των Αχαιών επί των Μινωιτών), 1500 χρόνια μετά, κυρίαρχος είναι ένας ανδρικός (και προφανώς μη ελληνικής προέλευσης, αφού αρχικά δεν υπήρχε στην αρχέγονη λατρεία) θεός; Γιατί οι θεές Πο.σι.δα.ε.jα, Α.σι.Fι.ja, Δα.που.ρι.το.jο πο.τι.νι.jα έπαψαν να λατρεύονται μετά το τέλος της μυκηναϊκής εποχής; Πού πήγαν οι θεές Γουία (Gwoia), Κομαουέντεια (Komawenteia) και Ιφιμέδεια (IPHIMEDEIA) και ο θεός Πέρσης (PERSE); Γιατί στην μυκηναϊκή εποχή δεν βρίσκεται καν το όνομα «Δήμητρα» στις μυκηναϊκές πινακίδες; Ανύπαρκτη ήταν; Γιατί δεν λάτρευαν στην κλασική ή την ελληνιστική εποχή τους «Πατρώους» αυτούς «θεούς»; Γιατί στη μυκηναϊκή εποχή ο Διόνυσος ήταν μια ασήμαντη θεότητα, ενώ στην κλασσική κατέληξε ο δεύτερος ή τρίτος πιο σημαντικός θεός; Γιατί, ενώ στην μυκηναϊκή εποχή, ο Ποσειδώνας είναι ο μεγαλύτερος θεός, όπως δείχνουν οι πινακίδες της Πύλου, στις επόμενες περιόδους ο Δίας τον υποσκελίζει; Τι συνέβη; Γιατί «εξαφανίστηκε» ο μυκηναϊκός θεός Πα.jα.Fο.νε; Γιατί οι νεοπαγανιστές είναι υπέρ της καύσης των νεκρών κι όχι της ταφής, αφού στην Κρητομυκηναϊκή περίοδο οι νεκροί δεν καίγονταν, αλλά θάβονταν; Όταν οι νομάδες εισβολείς Δωριείς έφτασαν στην «Ελλάδα», έφεραν μαζί τους κι αυτό το ξενικό έθιμο, το οποίο οι νεοπαγανιστές παρουσιάζουν ως προγονικό. Γιατί προτιμούν την μεταγενέστερη ελληνικότητα (καύση) αντί της αυθεντικής; (ταφή). Είναι μήπως προδότες της «αυθεντικής ελληνικής παραδόσεως»; Εάν αυτοί δεν πιστεύουν στη Γαία και τον Ουρανό ή τον Κρόνο ως τους ανώτερους θεούς, χάριν της ξένης Αφροδίτης και του ξένου Διόνυσου, αλλά απλώς τούς έχουνε παράμερα, τότε κι εμείς οι υπόλοιποι και πιο πολλοί Έλληνες έχουμε δικαίωμα να θεωρούμε και το Δία και τη Γαία ως τμήματα του ελληνικού πολιτισμού μεν, αλλά όχι και να τους λατρεύουμε. Ομοίως όπως αυτοί πέταξαν ή αντικατέστησαν τα ειδώλια της κυκλαδικής εποχής και τις εικονιζόμενες θεότητες, έτσι έχουμε κι εμείς το δικαίωμα να μην ταυτιζόμαστε με τα άπαντα του «Ελληνικού Πολιτισμού», όπως κι αυτοί δεν συνδέονται με τον Κυκλαδίτικο Ελληνικό Πολιτισμό και τους θεούς του, και να βλέπουμε τα αγάλματά τους ως ωραία σκαλισμένες πέτρες.
Πηγή: ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου