λ') «Ο Δαβίδ επιδεικνύει την εβραϊκή θρασύτητα και πονηριά, αφού, αντί να πολεμήσει σαν άντρας τον Γολιάθ, τον σκοτώνει από μακριά. Τέτοια παραδείγματα δίνει η Παλαιά Διαθήκη;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Ο καθένας με τα όπλα του» είναι ένα ρητό που παντού και πάντα επαληθεύεται. Οι λίγοι Έλληνες κλέφτες πολεμούσαν με γιουρούσια τους πολλούς Τούρκους τακτικούς, δίχως να σκεφτούν αν είναι «γυναικούλες», επειδή δεν παρετάσσονταν σε ανοικτό χώρο. Το ίδιο έκαναν και οι Σπαρτιάτες, παρατασσόμενοι στο στενό χώρο των Θερμοπυλών ή ο Μέγας Αλέξανδρος σε διάφορες μάχες εναντίον υπερδιπλάσιων περσικών στρατευμάτων. Οι σοβινιστές επικριτές της πράξης του Δαβίδ ξεχνούν να μας πουν ότι αντίστοιχη άνανδρη πονηριά διέπραξε ο Οδυσσέας, προκειμένου να τυφλώσει τον Κύκλωπα Πολύφημο, αφού τον μέθυσε πρώτα, και να γλιτώσει. Αν ήταν «άντρας» ο Οδυσσέας, θα προκαλούσε σε μάχη τον Κύκλωπα. Θα ήταν όμως τρελλός, αν χρησιμοποιούσε την σωματική δύναμη αντί για την πονηριά και τη θρασύτητα. Ό,τι έκανε ο Οδυσσέας, έκανε κι ο Δαβίδ: πολέμησαν και οι δύο με την εξυπνάδα τους εναντίον σωματικώς ισχυρότερων εχθρών.
λα') ««ὅτι ὀργὴ Κυρίου ἐξῆλθε θυμώδης, ἐξῆλθεν ὀργὴ στρεφομένη, ἐπ’ ἀσεβεῖς ἥξει. 24 οὐ μὴ ἀποστραφῇ ὀργὴ θυμοῦ Κυρίου, ἕως ποιήσῃ καὶ ἕως καταστήσῃ ἐγχείρημα καρδίας αὐτοῦ·» (Ιερ.ΛΖ΄23-24). Θεός της αγάπης είπατε;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Ὀργὴ Κυρίου ἐστὶν ἡ ἀνακωχὴ τῆς τῶν θείων χαρισμάτων χορηγίας» (Μάξιμου Ομολογητή, Κεφάλαια διάφορα θεολογικά τε και οικονομικά, P.G. 90, 1264 Α). Δεν οργίζεται ο Θεός, δηλαδή, και εξοντώνει ή σκοτώνει. Απλά αποσύρει την χορηγία των χαρισμάτων του από όποιον κρίνει ότι δεν τα αξίζει.
λβ') «Πώς ισχυρίζονται οι Χριστιανοί ότι ο θεός της Π.Δ. είναι καλός, κι όχι κακός, όταν γράφει αυτή: «ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς καὶ ποιήσας σκότος, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά» (Ησαίας ΜΕ΄, 7); Ο Θεός Γιαχβέ κτίζει τα κακά, είναι λοιπόν ο Δημιουργός του κακού, κατά παραδοχήν του, άρα αφού αυτός δημιουργεί το κακό είναι η αιτία του κακού. Οπότε είναι αναγκαστικά κακός.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το εδάφιο αυτό δεν μιλάει για το «κακό» γενικά ούτε για τα κακά του κόσμου, αλλά για «κάποια κακά». Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η έλλειψη οριστικού άρθρου και ενικού, για όσους ξέρουν Ελληνικά. Και τι γίνεται λοιπόν; Ο Θεός ποιεί ειρήνη για τους δίκαιους και κακά για τους ασεβείς.
λγ') Οι Νεοπαγανιστές κι οι αρχαιολάτρες εθνικιστές προσπαθούν να δυσφημήσουν την Παλαιά Διαθήκη τόσο πολύ, ώστε φτάνουν στο σημείο να διαστρεβλώνουν διάφορα σημεία της και να διαδίδουν ό,τι τους κατέβει. Ένα παράδειγμα είναι οι στίχοι από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ, στους οποίους, σύμφωνα με τους Ν/Π, ο Θεός διατάζει τον Ιεζεκιήλ να φάει ανθρώπινα περιττώματα! Η μετάφραση όμως (από την Ελληνική Βιβλική Εταιρία) αποδεικνύει κάθε άλλο από ό,τι οι συκοφάντες της Π.Δ. ισχυρίζονται:
ΙΕΖΕΚΙΗΛ Δ' 9 Ο Κύριος συνέχισε: «Πάρε σιτάρι, κριθάρι, κουκιά, φακή, κεχρί και βρίζα. Βάλε τα όλα σε μια χύτρα και φτιάξε μ'’ αυτά ψωμί… 12 Την τροφή σου θα την τρως σε σχήμα κριθαρένιας πίττας, που θα την ψήνεις πάνω σε ανθρώπινα περιττώματα, μπροστά σε όλο τον κόσμο». 13 Έπειτα είπε ο Κύριος: «Έτσι θα φάνε οι Ισραηλίτες ακάθαρτη τροφή ανάμεσα στα έθνη που θα τους διασκορπίσω». 14 Τότε είπα: «Μα Κύριε Θεέ, εγώ ποτέ μέχρι σήμερα δεν μολύνθηκα. Από τα νιάτα μου δεν έφαγα ποτέ ζώο που ψόφησε ή ξεσκίστηκε από θηρία, ούτε έβαλα στο στόμα μου ακάθαρτο κρέας». 15 Κι εκείνος μου είπε: «Καλά, σε αφήνω να χρησιμοποιήσεις αντί για ανθρώπινα περιττώματα, κοπριά αγελάδας, για να ψήνεις πάνω σε αυτήν το ψωμί σου».
Το δε αρχικό κείμενο έχει ως εξής:
9 Καὶ σὺ λάβε σεαυτῷ πυροὺς καὶ κριθὰς καὶ κύαμον καὶ φακὸν καὶ κέγχρον καὶ ὄλυραν καὶ ἐμβαλεῖς αὐτὰ εἰς ἄγγος ἓν ὀστράκινον καὶ ποιήσεις αὐτὰ σεαυτῷ εἰς ἄρτους, καὶ κατὰ ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν, ἃς σὺ καθεύδεις ἐπὶ τοῦ πλευροῦ σου, ἐνενήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας φάγεσαι αὐτά. 12 καὶ ἐγκρυφίαν κρίθινον φάγεσαι αὐτά· ἐν βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης ἐγκρύψεις αὐτὰ κατ᾿ ὀφθαλμοὺς αὐτῶν 13 καὶ ἐρεῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Ισραήλ· οὕτως φάγονται οἱ υἱοὶ τοῦ ᾿Ισραὴλ ἀκάθαρτα ἐν τοῖς ἔθνεσι. 14 καὶ εἶπα· μηδαμῶς, Κύριε Θεὲ τοῦ ᾿Ισραήλ· ἰδοὺ ἡ ψυχή μου σὺ μεμίανται ἐν ἀκαθαρσίᾳ, καὶ θνησιμαῖον καὶ θηριάλωτον οὐ βέβρωκα ἀπὸ γενέσεώς μου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ εἰσελήλυθεν εἰς τὸ στόμα μου πᾶν κρέας ἕωλον. 15 καὶ εἶπε πρός με· ἰδοὺ δέδωκά σοι βόλβιτα βοῶν ἀντὶ τῶν βολβίτων τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ ποιήσεις τοὺς ἄρτους σου ἐπ᾿ αὐτῶν.
Πού το είδαν οι επικριτές της Π.Δ. ότι ο Θεός προστάζει τον προφήτη να φάει ανθρώπινα περιττώματα; Απλώς λέει να χρησιμοποιήσει ανθρώπινα (αποξηραμένα προφανώς) κόπρανα για καύσιμη ύλη, κι όχι τίποτε άλλο όπως υπονοούν οι Νεοπαγανιστές, αλλά ούτε κι αυτό το επιβάλλει. Αλλά τόσο άσχετοι που είναι οι εθνικιστές αρχαιολάτρες, πώς να μετέφραζαν ένα αρχαίο κείμενο; Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ζήτημα ασχετοσύνης. Οι Νεοπαγανιστές απομονώνουν ό,τι θέλουν από τις δύο περιόδους του στίχου 12, ώστε να προκύψει: «φάγεσαι αὐτά· ἐν βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης», αφαιρώντας το «αὐτά· ἐν», ώστε να προκύπτει: «φάγεσαι βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης», ότι δηλαδή ο Θεός διατάζει τον προφήτη να φάει ανθρώπινα περιττώματα. Κακοήθεια ή αμάθεια;
λδ') ««Θεὸς ζηλωτὴς καὶ ἐκδικῶν Κύριος, ἐκδικῶν Κύριος μετὰ θυμοῦ, ἐκδικῶν Κύριος τοὺς ὑπεναντίους αὐτοῦ, καὶ ἐξαίρων αὐτὸς τούς ἐχθροὺς αὐτοῦ.» (Ναούμ Α΄, 2). Ζηλιάρης, εκδικητικός, θυμωμένος και δολοφόνος ο Γιαχβέ. Πολύ υψηλού επιπέδου θεολογία...»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ζηλιάρης με την έννοια της συζυγικής ζηλοτυπίας: αυτός που αγαπά ζηλεύει και θέλει ο αποδέκτης της αγάπης του να του παραμένει πιστός και να τον αγαπά πάντα. Εκδικών, γιατί αυτούς που τον μισούν δεν τους προστατεύει, αλλά τους αφήνει, αφού πρώτα τους παράσχει ένα διάστημα να αλλάξουν τρόπο, στην απώλεια.
λε') Α' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ, ΙΕ’ 35 «καὶ Κύριος μετεμελήθη ὅτι ἐβασίλευσε τὸν Σαοὺλ ἐπὶ ᾿Ισραήλ.». Εδώ μετανιώνει που έκανε τον Σαούλ βασιλέα των Εβραίων. Μα ως παντογνώστης υποτίθεται Θεός θα ‘έπρεπε να γνωρίζη εκ των προτέρων ότι η επιλογή του αυτή θα είναι άστοχη. Τι είναι ο Θεός να κάνη λάθη και να μετανιώνη μετά. Δεν είναι αλάνθαστος;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Θεός εξέλεξε αυτόν που προτιμούσε ο λαός του Ισραήλ, τους άφησε με τον βασιλιά του είδους που ήθελαν, αφού όμως προηγουμένως τους είχε προειδοποιήσει για όσα θα πάθαιναν από αυτόν. Και σεβάστηκε την επιθυμία του λαού, παρ' όλες τις προειδοποιήσεις του. Όταν όλα όσα τους είχε προειδοποιήσει έγιναν, τότε είχε έρθει ο καιρός να αλλάξει τη στάση του προς το Σαούλ, να «μεταμεληθεί» που τον έκανε βασιλιά και να κάνει τον Δαυίδ βασιλιά. Δεν έκανε λάθος λοιπόν ο Θεός: απλώς, μετά την πραγματοποίηση των προβλέψεών του για την πολιτεία του Σαούλ –τον οποίο δέχθηκε κατά παραχώρηση, μόνο και μόνο επειδή το απαιτούσε ο λαός- τον έβγαλε από τη μέση.
λστ') «Γιατί ένα φαλακρό ρεμάλι (ο προφήτης Ελισαίος) καταριέται στο όνομα του Κυρίου, σαράντα δυο παιδάκια και τα έφαγαν αρκούδες;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β’ 23, καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.
i) Ξεχνούν οι Νεοπαγανιστές ότι αυτοί οι νεαροί δεν θανατώθηκαν από τον προφήτη Ελισαίο. Αυτός τους καταράστηκε «εν ονόματι Κυρίου»: ούτε τους σκότωσε με τα χέρια του ούτε ευχήθηκε να τους φάνε αρκούδες. Τι θα πάθαιναν αυτοί μετά την κατάρα του, ούτε το γνώριζε ο Ελισαίος ούτε το προέβλεψε. Δεν είπε π.χ. «είθε να σας φάνε αρκούδες»! Ούτε είπε «είθε να πεθάνετε». Επετράπη από τον Θεό να θανατωθούν από αρκούδες, γιατί στο πρόσωπό του έβριζαν τον ίδιο το Θεό. Διότι, ήξεραν οι νέοι αυτοί ποιος είναι ο Ελισαίος και τι είναι. Δεν τον έβρισαν για πλάκα, όπως θα έβριζαν έναν οποιονδήποτε ζητιάνο ή έναν τυχαίο ανάπηρο. Τον έβρισαν, κοροϊδεύοντας τη φαλάκρα του, επειδή ήταν προφήτης του Θεού.
ii) Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει η λέξη «κατάρα» για το Χριστιανισμό (διότι όντας αρχαία λέξη, συγχέεται το προχριστιανικό με το χριστιανικό νόημα της). «Κατάρα» σημαίνει την άρση της προστασίας του Θεού από τον «καταραμένο», και την άφεσή του στο έλεος των καταστροφικών (των σατανικών ή των άψυχων στοιχείων της φύσεως) δυνάμεων. Δεν σημαίνει, ότι ο Θεός κάνει κακό σε κάποιον. Σημαίνει ότι τον εγκαταλείπει, αφού αυτός έπαψε να ζει σύμφωνα με το θέλημά του κι έπαψε οριστικά να θέλει να διατηρεί σχέση με το Θεό. Εφόσον, όμως, κάποιος εγκαταλείπεται αυτόνομος, από την πηγή της Ζωής, την ίδια τη Ζωή, το Θεό, τότε πέφτει (εθελούσια, ας μη το ξεχνάμε) στα χέρια των φθοροποιών δυνάμεων. Τί έκαναν, λοιπόν, αυτοί οι χλευαστές του Ελισαίου; Κορόιδεψαν τον φορέα του Αγίου Πνεύματος, ουσιαστικά. Ο Θεός ήρε το δώρο της προστασίας Του από κάποιους που δεν το άξιζαν (και δεν το άξιζαν, επειδή ειρωνεύτηκαν αυτόν δια του οποίου μιλά ο Θεός). Δικό του δώρο είναι, άλλωστε, το οποίο δίνει σ’' εκείνους που τον εκτιμούν και το παίρνει από εκείνους που αμετάκλητα κι οριστικά τον απορρίπτουν. Ούτε να τους σκοτώσει ζήτησε από το Θεό ο Ελισαίος ούτε διέταξε την αρκούδα να τους φάει. Οι ίδιοι, ουσιαστικά, καταράστηκαν τον εαυτό τους, ειρωνευόμενοι το Θεό κι έτσι διακόπτοντας τη σχέση τους μαζί του. Άλλωστε ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον καθένα, ακόμη και τους Ισραηλίτες:
ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ ΚΣΤ’ 21 καὶ ἐὰν μετὰ ταῦτα πορεύησθε πλάγιοι, καὶ μὴ βούλησθε ὑπακούειν μου, προσθήσω ὑμῖν πληγὰς ἑπτὰ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν. 22 καὶ ἀποστελῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰ θηρία τὰ ἄγρια τῆς γῆς καὶ κατέδεται ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσει τὰ κτήνη ὑμῶν, καὶ ὀλιγοστοὺς ποιήσω ὑμᾶς, καὶ ἐρημωθήσονται αἱ ὁδοὶ ὑμῶν.
iii) Το εβραϊκό κείμενο γράφει “neurim qetanim”, της οποίας καλύτερη μετάφραση είναι το «νεανίες» κι όχι το «παιδάρια». Η ίδια εβραϊκή φράση χρησιμοποιείται και για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (ΓΕΝΕΣΙΣ ΛΖ’, 2). Δεν ήταν, λοιπόν, δεκάχρονα ή δωδεκάχρονα παιδάκια, που είπαν ένα τραβηγμένο αστείο, κι ο κακός προφήτης τα σκότωσε. Ήταν σχεδόν ενήλικες και, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τότε οι άνθρωποι ζούσαν λιγότερο και ωρίμαζαν γρηγορότερα, ήταν, για την εποχή εκείνη ενήλικες άντρες.
iv) Ασχέτως όμως της ηλικίας τους, ήθελαν να κοροϊδέψουν το Θεό μέσω του προφήτη του. Οι νεαροί αυτοί προέρχονταν από την πόλη της Βαιθήλ, κέντρο της παιδοθυσιαστικής λατρείας του Βάαλ (Γ’' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΙΒ’, 29). Τη στιγμή που οι λάτρεις του Βάαλ δε λυπόντουσαν καθόλου τα βρέφη που καίγονταν ζωντανά στις φλόγες του Βάαλ, θα το είχαν δύσκολο να επιτεθούν σε ένα άοπλο άνδρα μεγάλης ηλικίας, ο οποίος ήταν προφήτης του εχθρικού γι’' αυτούς Θεού; Αντί, λοιπόν, να καθίσει να ασχοληθεί μαζί τους και με τις ύβρεις τους προς τον ίδιο και το Θεό που χλεύαζαν, τους καταράστηκε γενικά, δίχως να τους επιτεθεί, δίχως να ζητήσει από το Θεό το θάνατό τους, δίχως να ζητήσει να τους επιτεθούν αρκούδες. «Ήθελές τα και παθές τα», για τους ειδωλολάτρες αυτούς χλευαστές, που τον έβρισαν ακριβώς επειδή αυτός ήταν προφήτης και πιστός του Θεού κι όχι του Βάαλ.
vi) Ο προφήτης Ελισαίος δεν ήταν κανένας αιμοβόρος ή απάνθρωπος ή σιωνιστής. Ο «κακός παιδοκτόνος» και «σιωνιστής» Ελισαίος θεράπευσε από την λέπρα το Σύριο αρχιστράτηγο Ναιμάν (Δ’' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Ε’, 10-19), παρόλο που η Συρία είχε μόλις πριν επεδράμει κατά του Ισραήλ λεηλατώντας τη χώρα και υποδουλώνοντας Ισραηλίτες, μεταξύ αυτών και κάποια που πληροφόρησε τον Ναιμάν ότι ο Ελισαίος μπορεί να τον θεραπεύσει (Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Ε’, 3). Δηλαδή, ο «κακός Ελισαίος» δεν είχε καμμιά εθνικιστική προκατάληψη, ώστε να αρνηθεί σε έναν Σύριο, εχθρό της χώρας του, τη θεραπεία. Επίσης ο «κακός Ελισαίος», όταν ο βασιλιάς του Ισραήλ τον ρώτησε αν έπρεπε να θανατώσει τους αιχμαλώτους Σύριους στρατιώτες, του απάντησε (Δ'’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΣΤ’, 21) ότι «κανονικά δεν μπορείς να θανατώσεις αιχμαλώτους πολέμου» συνιστώντας στον βασιλιά να τους παραθέσει γεύμα κι ύστερα να τους αφήσει να επιστρέψουν στη Συρία, όπως κι έγινε. Δεν είχε πρόβλημα ούτε με ειδωλολάτρες, αφού κι αυτούς τους θεράπευε, δείχνοντας ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις˙ αρκεί να μην κοροϊδεύουν το Θεό.
λζ') «Γιατί με τις ευλογίες του Γιαχβέ: «καὶ δέκα χιλιάδας ἐζώγρησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ιούδα καὶ ἔφερον αὐτοὺς ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ κρημνοῦ καὶ κατεκρήμνιζον αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ ἄκρου τοῦ κρημνοῦ, καὶ πάντες διερρήγνυντο.»! Β' Χρονικών 25, 12»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διότι με τις ευλογίες του θεού τους Βάαλ αυτοί οι καλοί αιχμάλωτοι έψηναν ζωντανά τα παιδάκια τους και δεν είχαν καμμιά διάθεση να σταματήσουν. Αντί να κοιτάνε τις ατελείωτες σφαγές και εξανδραποδισμούς που συνέβαιναν κατά τους εμφύλιους πολέμους μεταξύ αρχαιοελληνικών πόλεων, οι Νεοπαγανιστές έχουν πρόβλημα με τη θανάτωση παιδοθυσιαστών. Κι εξάλλου, πού είδαν ότι ο Θεός πρόσταξε αυτήν την συγκεκριμένη πράξη;
Η ονομασία «Χρονικών» (προτεσταντική-δυτική) αντί του ορθού «Παραλειπομένων» για το βιβλίο αυτό της Π.Δ. δείχνει και την πηγή ενός γνωστού «ερευνητή»: οι αρχαιολάτρες απλώς το μόνο που ξέρουν είναι να αντιγράφουν τα ξένα βιβλία, δίχως ούτε καν για τα προσχήματα να μεταφράζουν σωστά τους τίτλους βιβλίων, που έχουν μεταφραστεί εδώ και 23 αιώνες πριν.
λη') "Τι έχουν να πουν οι Έλληνες Χριστιανοί – που θεωρούν την Π.Δ. ιερό τους βιβλίο – για αυτό το εδάφιό της: «καὶ ράξει ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανισταμένους ἐπὶ ὄρος Σιὼν ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει, 12 Συρίαν ἀφ᾿ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς ῞Ελληνας ἀφ᾿ ἡλίου δυσμῶν, τοὺς κατεσθίοντας τὸν ᾿Ισραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι. ἐπὶ πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.» (Ησαίας Θ΄11-13). Ανθελληνισμός σε όλο του το μεγαλείο".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτά τα λέει ο Θεός όχι για όλους τους Έλληνες, αλλά για όσους επιτίθενται στο Ισραήλ. Και είναι γνωστό ότι επί βασιλείας Αντίοχου Γ’' και Δ’' οι Έλληνες που κατείχαν την Παλαιστίνη προέβησαν σε βεβηλώσεις του ναού των Εβραίων. Δεν πρόκειται για ρατσιστικό εδάφιο. Μιλάει κατά αυτών που επιτίθενται στο Ισραήλ. Δηλαδή, το να μιλήσει κανείς κατά εκείνων των συγκεκριμένων Γερμανών του 1941 που επιτέθηκαν κάποτε στην Ελλάδα είναι ρατσιστικό; Και εν πάσει περιπτώσει ό,τι λέει ο Θεός προς τους Σύριους και τους Έλληνες, τα ίδια λέει και προς τους ίδιους τους Εβραίους. Δεν έχει πρόβλημα. Δεν είναι ρατσιστής.
λθ') "Οι Εβραίοι έλαβαν μέρος στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά των Ελλήνων, όπως φαίνεται από ένα απόσπασμα ενός ποιητή, του Χοιρίλου. Η γυναίκα του Ξέρξη ήταν η Εβραία Εσθήρ, η οποία θα τον έπεισε να εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εκστρατεία του Ξέρξη δεν έγινε λόγω κρεββατομουρμούρας, όπως οι εθνικιστές αρχαιολάτρες διαδίδουν, αλλά επειδή οι Έλληνες της Ιωνίας είχαν επαναστατήσει και ο Ξέρξης βρήκε αφορμή απ’' το γεγονός αυτό να προσπαθήσει να υποτάξει την Ελλάδα και να επεκτείνει την Περσική Αυτοκρατορία. Η ερμηνεία της κρεββατομουρμούρας της Εσθήρ είναι μόνο τραγελαφική και δείχνει πόσο καλά γνωρίζουν ιστορία οι αρχαιολάτρες. Όσο για τη συμμετοχή των Εβραίων στην εκστρατεία, αυτό το συμπέρασμα βγάζουν οι αρχαιολάτρες από το Κατ’ά Απιώνος, 1, 172-173, του Εβραίου Φλάβιου Ιώσηπου. Λέει ο Ιώσηπος: «Και ο Χοιρίλος, όστις είναι αρχαιότερος ποιητής, αναφέρει το έθνος μας [=το εβραϊκό], ότι συνεξεστράτευσε μετά του Ξέρξη, τον βασιλέα των Περσών, κατά της Ελλάδος. Απαριθμήσας δήλον ότι πάντα τα έθνη τελευταίον παρέθηκε και το ιδικόν μας λέγων "Τούτων δε όπισθεν διέβαινε φυλή θαυμαστή κατά την μορφήν, / γλώσσαν μεν Φοινικικήν ωμίλουν, / κατώκουν δε εις τα όρη των Σολύμων παρά πλατείαν λίμνην, / η εξηγριωμένη κόμη των ήτο κουρεμένη ολόγυρα, άνωθεν δε έφερον / δέρματα κεφαλής ίππων, εξηραμένα εις τον καπνόν". Είναι λοιπόν φανερόν εις όλους, ως νομίζω, ότι ημάς ούτος αναφέρει, διότι και τα Σόλυμα όρη εις την χώραν μας είναι, τα οποία κατοικούμεν, και η λεγομένη Ασφαλτίτις λίμνη, διότι αύτη εκ πασών των λιμνών της Συρίας είναι πλατυτέρα και μεγαλυτέρα». Το ζήτημα είναι, εάν όντως έχει δίκαιο ο Ιώσηπος. Οι εθνικιστές θα πουν ότι «αφού ακόμη και οι Εβραίοι το παραδέχονται, θα το αρνηθείτε εσείς;». Δεν είναι έτσι όμως. Μπορεί να έχει κάνει λάθος ο Ιώσηπος. Οι λόγοι για τους οποίους κάνει λάθος είναι οι παρακάτω: 1) Σόλυμα όρη δεν υπάρχουν στην Ιουδαία. Η Ιερουσαλήμ είναι χτισμένη στο όρος Σιών, όχι σε κάποια Σόλυμα όρη. Η λέξη Σόλυμα προέρχεται από τη λέξη Σαλήμ που σημαίνει ειρήνη-ασφάλεια. Το «Ιερό» σημαίνει γερό, στέρεο. Ιερουσαλήμ είναι στα εβραϊκά η στέρεη ειρήνη. 2) Τα Σόλυμα όρη αναφέρονται στο Οδύσσειας Ε' 283 και οι αρχαίοι σχολιαστές τα τοποθετούσαν κάπου στη Λυκία και όχι στη Συρία. 3) Ο τρόπος κουράς των μαλλιών που αναφέρει ο Χοιρίλος (και ο Ηρόδοτος 3, 8) απαγορεύεται για τους Εβραίους από το Λευϊτικό ιθ’, 27. Ο Ιώσηπος σίγουρα ήθελε να αποδείξει ότι το έθνος του είναι πασίγνωστο και γι’' αυτό ερμήνευσε το ποίημα του Χοιρίλου με αντίστοιχο τρόπο. Δεν φαίνεται όμως να έχει δίκαιο.
λα') ««ὅτι ὀργὴ Κυρίου ἐξῆλθε θυμώδης, ἐξῆλθεν ὀργὴ στρεφομένη, ἐπ’ ἀσεβεῖς ἥξει. 24 οὐ μὴ ἀποστραφῇ ὀργὴ θυμοῦ Κυρίου, ἕως ποιήσῃ καὶ ἕως καταστήσῃ ἐγχείρημα καρδίας αὐτοῦ·» (Ιερ.ΛΖ΄23-24). Θεός της αγάπης είπατε;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: «Ὀργὴ Κυρίου ἐστὶν ἡ ἀνακωχὴ τῆς τῶν θείων χαρισμάτων χορηγίας» (Μάξιμου Ομολογητή, Κεφάλαια διάφορα θεολογικά τε και οικονομικά, P.G. 90, 1264 Α). Δεν οργίζεται ο Θεός, δηλαδή, και εξοντώνει ή σκοτώνει. Απλά αποσύρει την χορηγία των χαρισμάτων του από όποιον κρίνει ότι δεν τα αξίζει.
λβ') «Πώς ισχυρίζονται οι Χριστιανοί ότι ο θεός της Π.Δ. είναι καλός, κι όχι κακός, όταν γράφει αυτή: «ἐγὼ ὁ κατασκευάσας φῶς καὶ ποιήσας σκότος, ὁ ποιῶν εἰρήνην καὶ κτίζων κακά» (Ησαίας ΜΕ΄, 7); Ο Θεός Γιαχβέ κτίζει τα κακά, είναι λοιπόν ο Δημιουργός του κακού, κατά παραδοχήν του, άρα αφού αυτός δημιουργεί το κακό είναι η αιτία του κακού. Οπότε είναι αναγκαστικά κακός.»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το εδάφιο αυτό δεν μιλάει για το «κακό» γενικά ούτε για τα κακά του κόσμου, αλλά για «κάποια κακά». Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγεί η έλλειψη οριστικού άρθρου και ενικού, για όσους ξέρουν Ελληνικά. Και τι γίνεται λοιπόν; Ο Θεός ποιεί ειρήνη για τους δίκαιους και κακά για τους ασεβείς.
λγ') Οι Νεοπαγανιστές κι οι αρχαιολάτρες εθνικιστές προσπαθούν να δυσφημήσουν την Παλαιά Διαθήκη τόσο πολύ, ώστε φτάνουν στο σημείο να διαστρεβλώνουν διάφορα σημεία της και να διαδίδουν ό,τι τους κατέβει. Ένα παράδειγμα είναι οι στίχοι από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ, στους οποίους, σύμφωνα με τους Ν/Π, ο Θεός διατάζει τον Ιεζεκιήλ να φάει ανθρώπινα περιττώματα! Η μετάφραση όμως (από την Ελληνική Βιβλική Εταιρία) αποδεικνύει κάθε άλλο από ό,τι οι συκοφάντες της Π.Δ. ισχυρίζονται:
ΙΕΖΕΚΙΗΛ Δ' 9 Ο Κύριος συνέχισε: «Πάρε σιτάρι, κριθάρι, κουκιά, φακή, κεχρί και βρίζα. Βάλε τα όλα σε μια χύτρα και φτιάξε μ'’ αυτά ψωμί… 12 Την τροφή σου θα την τρως σε σχήμα κριθαρένιας πίττας, που θα την ψήνεις πάνω σε ανθρώπινα περιττώματα, μπροστά σε όλο τον κόσμο». 13 Έπειτα είπε ο Κύριος: «Έτσι θα φάνε οι Ισραηλίτες ακάθαρτη τροφή ανάμεσα στα έθνη που θα τους διασκορπίσω». 14 Τότε είπα: «Μα Κύριε Θεέ, εγώ ποτέ μέχρι σήμερα δεν μολύνθηκα. Από τα νιάτα μου δεν έφαγα ποτέ ζώο που ψόφησε ή ξεσκίστηκε από θηρία, ούτε έβαλα στο στόμα μου ακάθαρτο κρέας». 15 Κι εκείνος μου είπε: «Καλά, σε αφήνω να χρησιμοποιήσεις αντί για ανθρώπινα περιττώματα, κοπριά αγελάδας, για να ψήνεις πάνω σε αυτήν το ψωμί σου».
Το δε αρχικό κείμενο έχει ως εξής:
9 Καὶ σὺ λάβε σεαυτῷ πυροὺς καὶ κριθὰς καὶ κύαμον καὶ φακὸν καὶ κέγχρον καὶ ὄλυραν καὶ ἐμβαλεῖς αὐτὰ εἰς ἄγγος ἓν ὀστράκινον καὶ ποιήσεις αὐτὰ σεαυτῷ εἰς ἄρτους, καὶ κατὰ ἀριθμὸν τῶν ἡμερῶν, ἃς σὺ καθεύδεις ἐπὶ τοῦ πλευροῦ σου, ἐνενήκοντα καὶ ἑκατὸν ἡμέρας φάγεσαι αὐτά. 12 καὶ ἐγκρυφίαν κρίθινον φάγεσαι αὐτά· ἐν βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης ἐγκρύψεις αὐτὰ κατ᾿ ὀφθαλμοὺς αὐτῶν 13 καὶ ἐρεῖς· τάδε λέγει Κύριος ὁ Θεὸς τοῦ ᾿Ισραήλ· οὕτως φάγονται οἱ υἱοὶ τοῦ ᾿Ισραὴλ ἀκάθαρτα ἐν τοῖς ἔθνεσι. 14 καὶ εἶπα· μηδαμῶς, Κύριε Θεὲ τοῦ ᾿Ισραήλ· ἰδοὺ ἡ ψυχή μου σὺ μεμίανται ἐν ἀκαθαρσίᾳ, καὶ θνησιμαῖον καὶ θηριάλωτον οὐ βέβρωκα ἀπὸ γενέσεώς μου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ εἰσελήλυθεν εἰς τὸ στόμα μου πᾶν κρέας ἕωλον. 15 καὶ εἶπε πρός με· ἰδοὺ δέδωκά σοι βόλβιτα βοῶν ἀντὶ τῶν βολβίτων τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ ποιήσεις τοὺς ἄρτους σου ἐπ᾿ αὐτῶν.
Πού το είδαν οι επικριτές της Π.Δ. ότι ο Θεός προστάζει τον προφήτη να φάει ανθρώπινα περιττώματα; Απλώς λέει να χρησιμοποιήσει ανθρώπινα (αποξηραμένα προφανώς) κόπρανα για καύσιμη ύλη, κι όχι τίποτε άλλο όπως υπονοούν οι Νεοπαγανιστές, αλλά ούτε κι αυτό το επιβάλλει. Αλλά τόσο άσχετοι που είναι οι εθνικιστές αρχαιολάτρες, πώς να μετέφραζαν ένα αρχαίο κείμενο; Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ζήτημα ασχετοσύνης. Οι Νεοπαγανιστές απομονώνουν ό,τι θέλουν από τις δύο περιόδους του στίχου 12, ώστε να προκύψει: «φάγεσαι αὐτά· ἐν βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης», αφαιρώντας το «αὐτά· ἐν», ώστε να προκύπτει: «φάγεσαι βολβίτοις κόπρου ἀνθρωπίνης», ότι δηλαδή ο Θεός διατάζει τον προφήτη να φάει ανθρώπινα περιττώματα. Κακοήθεια ή αμάθεια;
λδ') ««Θεὸς ζηλωτὴς καὶ ἐκδικῶν Κύριος, ἐκδικῶν Κύριος μετὰ θυμοῦ, ἐκδικῶν Κύριος τοὺς ὑπεναντίους αὐτοῦ, καὶ ἐξαίρων αὐτὸς τούς ἐχθροὺς αὐτοῦ.» (Ναούμ Α΄, 2). Ζηλιάρης, εκδικητικός, θυμωμένος και δολοφόνος ο Γιαχβέ. Πολύ υψηλού επιπέδου θεολογία...»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ζηλιάρης με την έννοια της συζυγικής ζηλοτυπίας: αυτός που αγαπά ζηλεύει και θέλει ο αποδέκτης της αγάπης του να του παραμένει πιστός και να τον αγαπά πάντα. Εκδικών, γιατί αυτούς που τον μισούν δεν τους προστατεύει, αλλά τους αφήνει, αφού πρώτα τους παράσχει ένα διάστημα να αλλάξουν τρόπο, στην απώλεια.
λε') Α' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ, ΙΕ’ 35 «καὶ Κύριος μετεμελήθη ὅτι ἐβασίλευσε τὸν Σαοὺλ ἐπὶ ᾿Ισραήλ.». Εδώ μετανιώνει που έκανε τον Σαούλ βασιλέα των Εβραίων. Μα ως παντογνώστης υποτίθεται Θεός θα ‘έπρεπε να γνωρίζη εκ των προτέρων ότι η επιλογή του αυτή θα είναι άστοχη. Τι είναι ο Θεός να κάνη λάθη και να μετανιώνη μετά. Δεν είναι αλάνθαστος;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ο Θεός εξέλεξε αυτόν που προτιμούσε ο λαός του Ισραήλ, τους άφησε με τον βασιλιά του είδους που ήθελαν, αφού όμως προηγουμένως τους είχε προειδοποιήσει για όσα θα πάθαιναν από αυτόν. Και σεβάστηκε την επιθυμία του λαού, παρ' όλες τις προειδοποιήσεις του. Όταν όλα όσα τους είχε προειδοποιήσει έγιναν, τότε είχε έρθει ο καιρός να αλλάξει τη στάση του προς το Σαούλ, να «μεταμεληθεί» που τον έκανε βασιλιά και να κάνει τον Δαυίδ βασιλιά. Δεν έκανε λάθος λοιπόν ο Θεός: απλώς, μετά την πραγματοποίηση των προβλέψεών του για την πολιτεία του Σαούλ –τον οποίο δέχθηκε κατά παραχώρηση, μόνο και μόνο επειδή το απαιτούσε ο λαός- τον έβγαλε από τη μέση.
λστ') «Γιατί ένα φαλακρό ρεμάλι (ο προφήτης Ελισαίος) καταριέται στο όνομα του Κυρίου, σαράντα δυο παιδάκια και τα έφαγαν αρκούδες;»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β’ 23, καὶ ἀνέβη ἐκεῖθεν εἰς Βαιθήλ· καὶ ἀναβαίνοντος αὐτοῦ ἐν τῇ ὁδῷ καὶ παιδάρια μικρὰ ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ κατέπαιζον αὐτοῦ καὶ εἶπον αὐτῷ· ἀνάβαινε, φαλακρέ, ἀνάβαινε. 24 καὶ ἐξένευσεν ὀπίσω αὐτῶν καὶ εἶδεν αὐτά, καὶ κατηράσατο αὐτοῖς ἐν ὀνόματι Κυρίου· καὶ ἰδοὺ ἐξῆλθον δύο ἄρκοι ἐκ τοῦ δρυμοῦ καὶ ἀνέρρηξαν ἀπ᾿ αὐτῶν τεσσαράκοντα καὶ δύο παῖδας. 25 καὶ ἐπορεύθη ἐκεῖθεν εἰς τὸ ὄρος τὸ Καρμήλιον κἀκεῖθεν ἐπέστρεψεν εἰς Σαμάρειαν.
i) Ξεχνούν οι Νεοπαγανιστές ότι αυτοί οι νεαροί δεν θανατώθηκαν από τον προφήτη Ελισαίο. Αυτός τους καταράστηκε «εν ονόματι Κυρίου»: ούτε τους σκότωσε με τα χέρια του ούτε ευχήθηκε να τους φάνε αρκούδες. Τι θα πάθαιναν αυτοί μετά την κατάρα του, ούτε το γνώριζε ο Ελισαίος ούτε το προέβλεψε. Δεν είπε π.χ. «είθε να σας φάνε αρκούδες»! Ούτε είπε «είθε να πεθάνετε». Επετράπη από τον Θεό να θανατωθούν από αρκούδες, γιατί στο πρόσωπό του έβριζαν τον ίδιο το Θεό. Διότι, ήξεραν οι νέοι αυτοί ποιος είναι ο Ελισαίος και τι είναι. Δεν τον έβρισαν για πλάκα, όπως θα έβριζαν έναν οποιονδήποτε ζητιάνο ή έναν τυχαίο ανάπηρο. Τον έβρισαν, κοροϊδεύοντας τη φαλάκρα του, επειδή ήταν προφήτης του Θεού.
ii) Εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει η λέξη «κατάρα» για το Χριστιανισμό (διότι όντας αρχαία λέξη, συγχέεται το προχριστιανικό με το χριστιανικό νόημα της). «Κατάρα» σημαίνει την άρση της προστασίας του Θεού από τον «καταραμένο», και την άφεσή του στο έλεος των καταστροφικών (των σατανικών ή των άψυχων στοιχείων της φύσεως) δυνάμεων. Δεν σημαίνει, ότι ο Θεός κάνει κακό σε κάποιον. Σημαίνει ότι τον εγκαταλείπει, αφού αυτός έπαψε να ζει σύμφωνα με το θέλημά του κι έπαψε οριστικά να θέλει να διατηρεί σχέση με το Θεό. Εφόσον, όμως, κάποιος εγκαταλείπεται αυτόνομος, από την πηγή της Ζωής, την ίδια τη Ζωή, το Θεό, τότε πέφτει (εθελούσια, ας μη το ξεχνάμε) στα χέρια των φθοροποιών δυνάμεων. Τί έκαναν, λοιπόν, αυτοί οι χλευαστές του Ελισαίου; Κορόιδεψαν τον φορέα του Αγίου Πνεύματος, ουσιαστικά. Ο Θεός ήρε το δώρο της προστασίας Του από κάποιους που δεν το άξιζαν (και δεν το άξιζαν, επειδή ειρωνεύτηκαν αυτόν δια του οποίου μιλά ο Θεός). Δικό του δώρο είναι, άλλωστε, το οποίο δίνει σ’' εκείνους που τον εκτιμούν και το παίρνει από εκείνους που αμετάκλητα κι οριστικά τον απορρίπτουν. Ούτε να τους σκοτώσει ζήτησε από το Θεό ο Ελισαίος ούτε διέταξε την αρκούδα να τους φάει. Οι ίδιοι, ουσιαστικά, καταράστηκαν τον εαυτό τους, ειρωνευόμενοι το Θεό κι έτσι διακόπτοντας τη σχέση τους μαζί του. Άλλωστε ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον καθένα, ακόμη και τους Ισραηλίτες:
ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ ΚΣΤ’ 21 καὶ ἐὰν μετὰ ταῦτα πορεύησθε πλάγιοι, καὶ μὴ βούλησθε ὑπακούειν μου, προσθήσω ὑμῖν πληγὰς ἑπτὰ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν. 22 καὶ ἀποστελῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς τὰ θηρία τὰ ἄγρια τῆς γῆς καὶ κατέδεται ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσει τὰ κτήνη ὑμῶν, καὶ ὀλιγοστοὺς ποιήσω ὑμᾶς, καὶ ἐρημωθήσονται αἱ ὁδοὶ ὑμῶν.
iii) Το εβραϊκό κείμενο γράφει “neurim qetanim”, της οποίας καλύτερη μετάφραση είναι το «νεανίες» κι όχι το «παιδάρια». Η ίδια εβραϊκή φράση χρησιμοποιείται και για τον δεκαεπτάχρονο Ιωσήφ (ΓΕΝΕΣΙΣ ΛΖ’, 2). Δεν ήταν, λοιπόν, δεκάχρονα ή δωδεκάχρονα παιδάκια, που είπαν ένα τραβηγμένο αστείο, κι ο κακός προφήτης τα σκότωσε. Ήταν σχεδόν ενήλικες και, αν λάβουμε υπόψη μας ότι τότε οι άνθρωποι ζούσαν λιγότερο και ωρίμαζαν γρηγορότερα, ήταν, για την εποχή εκείνη ενήλικες άντρες.
iv) Ασχέτως όμως της ηλικίας τους, ήθελαν να κοροϊδέψουν το Θεό μέσω του προφήτη του. Οι νεαροί αυτοί προέρχονταν από την πόλη της Βαιθήλ, κέντρο της παιδοθυσιαστικής λατρείας του Βάαλ (Γ’' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΙΒ’, 29). Τη στιγμή που οι λάτρεις του Βάαλ δε λυπόντουσαν καθόλου τα βρέφη που καίγονταν ζωντανά στις φλόγες του Βάαλ, θα το είχαν δύσκολο να επιτεθούν σε ένα άοπλο άνδρα μεγάλης ηλικίας, ο οποίος ήταν προφήτης του εχθρικού γι’' αυτούς Θεού; Αντί, λοιπόν, να καθίσει να ασχοληθεί μαζί τους και με τις ύβρεις τους προς τον ίδιο και το Θεό που χλεύαζαν, τους καταράστηκε γενικά, δίχως να τους επιτεθεί, δίχως να ζητήσει από το Θεό το θάνατό τους, δίχως να ζητήσει να τους επιτεθούν αρκούδες. «Ήθελές τα και παθές τα», για τους ειδωλολάτρες αυτούς χλευαστές, που τον έβρισαν ακριβώς επειδή αυτός ήταν προφήτης και πιστός του Θεού κι όχι του Βάαλ.
vi) Ο προφήτης Ελισαίος δεν ήταν κανένας αιμοβόρος ή απάνθρωπος ή σιωνιστής. Ο «κακός παιδοκτόνος» και «σιωνιστής» Ελισαίος θεράπευσε από την λέπρα το Σύριο αρχιστράτηγο Ναιμάν (Δ’' ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Ε’, 10-19), παρόλο που η Συρία είχε μόλις πριν επεδράμει κατά του Ισραήλ λεηλατώντας τη χώρα και υποδουλώνοντας Ισραηλίτες, μεταξύ αυτών και κάποια που πληροφόρησε τον Ναιμάν ότι ο Ελισαίος μπορεί να τον θεραπεύσει (Δ’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Ε’, 3). Δηλαδή, ο «κακός Ελισαίος» δεν είχε καμμιά εθνικιστική προκατάληψη, ώστε να αρνηθεί σε έναν Σύριο, εχθρό της χώρας του, τη θεραπεία. Επίσης ο «κακός Ελισαίος», όταν ο βασιλιάς του Ισραήλ τον ρώτησε αν έπρεπε να θανατώσει τους αιχμαλώτους Σύριους στρατιώτες, του απάντησε (Δ'’ ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ ΣΤ’, 21) ότι «κανονικά δεν μπορείς να θανατώσεις αιχμαλώτους πολέμου» συνιστώντας στον βασιλιά να τους παραθέσει γεύμα κι ύστερα να τους αφήσει να επιστρέψουν στη Συρία, όπως κι έγινε. Δεν είχε πρόβλημα ούτε με ειδωλολάτρες, αφού κι αυτούς τους θεράπευε, δείχνοντας ότι ο Θεός δεν κάνει διακρίσεις˙ αρκεί να μην κοροϊδεύουν το Θεό.
λζ') «Γιατί με τις ευλογίες του Γιαχβέ: «καὶ δέκα χιλιάδας ἐζώγρησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ιούδα καὶ ἔφερον αὐτοὺς ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ κρημνοῦ καὶ κατεκρήμνιζον αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ ἄκρου τοῦ κρημνοῦ, καὶ πάντες διερρήγνυντο.»! Β' Χρονικών 25, 12»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Διότι με τις ευλογίες του θεού τους Βάαλ αυτοί οι καλοί αιχμάλωτοι έψηναν ζωντανά τα παιδάκια τους και δεν είχαν καμμιά διάθεση να σταματήσουν. Αντί να κοιτάνε τις ατελείωτες σφαγές και εξανδραποδισμούς που συνέβαιναν κατά τους εμφύλιους πολέμους μεταξύ αρχαιοελληνικών πόλεων, οι Νεοπαγανιστές έχουν πρόβλημα με τη θανάτωση παιδοθυσιαστών. Κι εξάλλου, πού είδαν ότι ο Θεός πρόσταξε αυτήν την συγκεκριμένη πράξη;
Η ονομασία «Χρονικών» (προτεσταντική-δυτική) αντί του ορθού «Παραλειπομένων» για το βιβλίο αυτό της Π.Δ. δείχνει και την πηγή ενός γνωστού «ερευνητή»: οι αρχαιολάτρες απλώς το μόνο που ξέρουν είναι να αντιγράφουν τα ξένα βιβλία, δίχως ούτε καν για τα προσχήματα να μεταφράζουν σωστά τους τίτλους βιβλίων, που έχουν μεταφραστεί εδώ και 23 αιώνες πριν.
λη') "Τι έχουν να πουν οι Έλληνες Χριστιανοί – που θεωρούν την Π.Δ. ιερό τους βιβλίο – για αυτό το εδάφιό της: «καὶ ράξει ὁ Θεὸς τοὺς ἐπανισταμένους ἐπὶ ὄρος Σιὼν ἐπ᾿ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτῶν διασκεδάσει, 12 Συρίαν ἀφ᾿ ἡλίου ἀνατολῶν καὶ τοὺς ῞Ελληνας ἀφ᾿ ἡλίου δυσμῶν, τοὺς κατεσθίοντας τὸν ᾿Ισραὴλ ὅλῳ τῷ στόματι. ἐπὶ πᾶσι τούτοις οὐκ ἀπεστράφη ὁ θυμός, ἀλλ᾿ ἔτι ἡ χεὶρ ὑψηλή.» (Ησαίας Θ΄11-13). Ανθελληνισμός σε όλο του το μεγαλείο".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτά τα λέει ο Θεός όχι για όλους τους Έλληνες, αλλά για όσους επιτίθενται στο Ισραήλ. Και είναι γνωστό ότι επί βασιλείας Αντίοχου Γ’' και Δ’' οι Έλληνες που κατείχαν την Παλαιστίνη προέβησαν σε βεβηλώσεις του ναού των Εβραίων. Δεν πρόκειται για ρατσιστικό εδάφιο. Μιλάει κατά αυτών που επιτίθενται στο Ισραήλ. Δηλαδή, το να μιλήσει κανείς κατά εκείνων των συγκεκριμένων Γερμανών του 1941 που επιτέθηκαν κάποτε στην Ελλάδα είναι ρατσιστικό; Και εν πάσει περιπτώσει ό,τι λέει ο Θεός προς τους Σύριους και τους Έλληνες, τα ίδια λέει και προς τους ίδιους τους Εβραίους. Δεν έχει πρόβλημα. Δεν είναι ρατσιστής.
λθ') "Οι Εβραίοι έλαβαν μέρος στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά των Ελλήνων, όπως φαίνεται από ένα απόσπασμα ενός ποιητή, του Χοιρίλου. Η γυναίκα του Ξέρξη ήταν η Εβραία Εσθήρ, η οποία θα τον έπεισε να εκστρατεύσει κατά των Ελλήνων".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η εκστρατεία του Ξέρξη δεν έγινε λόγω κρεββατομουρμούρας, όπως οι εθνικιστές αρχαιολάτρες διαδίδουν, αλλά επειδή οι Έλληνες της Ιωνίας είχαν επαναστατήσει και ο Ξέρξης βρήκε αφορμή απ’' το γεγονός αυτό να προσπαθήσει να υποτάξει την Ελλάδα και να επεκτείνει την Περσική Αυτοκρατορία. Η ερμηνεία της κρεββατομουρμούρας της Εσθήρ είναι μόνο τραγελαφική και δείχνει πόσο καλά γνωρίζουν ιστορία οι αρχαιολάτρες. Όσο για τη συμμετοχή των Εβραίων στην εκστρατεία, αυτό το συμπέρασμα βγάζουν οι αρχαιολάτρες από το Κατ’ά Απιώνος, 1, 172-173, του Εβραίου Φλάβιου Ιώσηπου. Λέει ο Ιώσηπος: «Και ο Χοιρίλος, όστις είναι αρχαιότερος ποιητής, αναφέρει το έθνος μας [=το εβραϊκό], ότι συνεξεστράτευσε μετά του Ξέρξη, τον βασιλέα των Περσών, κατά της Ελλάδος. Απαριθμήσας δήλον ότι πάντα τα έθνη τελευταίον παρέθηκε και το ιδικόν μας λέγων "Τούτων δε όπισθεν διέβαινε φυλή θαυμαστή κατά την μορφήν, / γλώσσαν μεν Φοινικικήν ωμίλουν, / κατώκουν δε εις τα όρη των Σολύμων παρά πλατείαν λίμνην, / η εξηγριωμένη κόμη των ήτο κουρεμένη ολόγυρα, άνωθεν δε έφερον / δέρματα κεφαλής ίππων, εξηραμένα εις τον καπνόν". Είναι λοιπόν φανερόν εις όλους, ως νομίζω, ότι ημάς ούτος αναφέρει, διότι και τα Σόλυμα όρη εις την χώραν μας είναι, τα οποία κατοικούμεν, και η λεγομένη Ασφαλτίτις λίμνη, διότι αύτη εκ πασών των λιμνών της Συρίας είναι πλατυτέρα και μεγαλυτέρα». Το ζήτημα είναι, εάν όντως έχει δίκαιο ο Ιώσηπος. Οι εθνικιστές θα πουν ότι «αφού ακόμη και οι Εβραίοι το παραδέχονται, θα το αρνηθείτε εσείς;». Δεν είναι έτσι όμως. Μπορεί να έχει κάνει λάθος ο Ιώσηπος. Οι λόγοι για τους οποίους κάνει λάθος είναι οι παρακάτω: 1) Σόλυμα όρη δεν υπάρχουν στην Ιουδαία. Η Ιερουσαλήμ είναι χτισμένη στο όρος Σιών, όχι σε κάποια Σόλυμα όρη. Η λέξη Σόλυμα προέρχεται από τη λέξη Σαλήμ που σημαίνει ειρήνη-ασφάλεια. Το «Ιερό» σημαίνει γερό, στέρεο. Ιερουσαλήμ είναι στα εβραϊκά η στέρεη ειρήνη. 2) Τα Σόλυμα όρη αναφέρονται στο Οδύσσειας Ε' 283 και οι αρχαίοι σχολιαστές τα τοποθετούσαν κάπου στη Λυκία και όχι στη Συρία. 3) Ο τρόπος κουράς των μαλλιών που αναφέρει ο Χοιρίλος (και ο Ηρόδοτος 3, 8) απαγορεύεται για τους Εβραίους από το Λευϊτικό ιθ’, 27. Ο Ιώσηπος σίγουρα ήθελε να αποδείξει ότι το έθνος του είναι πασίγνωστο και γι’' αυτό ερμήνευσε το ποίημα του Χοιρίλου με αντίστοιχο τρόπο. Δεν φαίνεται όμως να έχει δίκαιο.
Πηγή: www.ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου