Ιούνιος του 1950, από το 40ήμερο Μνημόσυνο του Αγίου Ματθαίου.
Ο δε Κ' Κανών της Ζ' Οικουμενικής που επικαλείται ο αρθρογράφος πάλι δεν έχει σχέση με την εργασία στα χωράφια την οποίαν ατυχώς θεωρεί ως μεικτό μοναστήρι. Άλλο εργασία στα χωράφια Μοναχών και Μοναζουσών, άλλο η συγκατοίκηση στον ίδιο χώρο Μοναχών και Μοναζουσών, απορούμε πώς μπερδεύεται τόσο ο αρθρογράφος. Ο Κανών κατά την ερμηνεία του Ζωναρά μιλάει για τα τότε υπάρχοντα διπλά μοναστήρια τα οποία έχτιζαν δίπλα δίπλα συγγενείς, οι οποίοι δεν ήθελαν προφανώς να αποχωριστούν τελείως μεταξύ τους. Η ερμηνεία του Βαλσαμών κλείνει στο ότι ηταν ένα μοναστήρι μόνο, στο οποίο ενδιέτριβαν ομού γυναίκες και άντρες, όχι ξένοι όμως αλλά συγγενείς και πάλι. Ο Κανών ορίζει να μην συγκατοικούν Μοναχές με Μοναχούς όταν μεταξύ τους είναι συγγενείς και θέλουν να ακολουθήσουν την Μοναχική οδό, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ στη γυναικεία Μονή της Κερατέας. Συγγενείς εγκαταβίωσαν στα μοναστήρια, αλλά οι γυναίκες στο γυναικείο, οι άντρες στο ανδρικό, μέχρι να χτιστεί το ανδρικό οι Μοναχοί είχαν κτίσει κελλιά τα οποία δεν είχαν σχέση ούτε με τον Παρθενώνα των Μοναζουσών, ούτε με τα υπόλοιπα οικήματα του γυναικείου μοναστηριού, οπότε δεν υπήρξε ουδεμία συμβίωση αντρών και γυναικών κάτω από την ίδια στέγη. Το ομολογεί και ο ίδιος ο αρθρογράφος, αλλά εμφανίζει ως ασήμαντο το γεγονός οτι τα κελλιά των Μοναχών ήταν 100 μέτρα μακρυά από την Μονή, (πολλά δε παραπάνω μέτρα από τον Παρθενώνα ο οποίος ήταν πίσω από το σημερινό Καθολικό). Οι Ιεροί Κανόνες που παρουσιάζει ο αρθρογράφος για να στηρίξει τις θέσεις του είναι απολύτως άσχετοι όπως είδαμε.
Κατόπιν ο αρθρογράφος αναφέρεται στην εγκαταβίωση του Αγίου Ματθαίου στο γυναικείο μοναστήρι ακόμα και μετά την δημιουργία του ανδρικού μοναστηριού. Το αναφέρει αυτό ο αρθρογράφος διότι δεν έχει επισκεπτεί, μάλλον, το γυναικείο μοναστήρι και νομίζει ότι ο Άγιος Ματθαίος κοιμόταν και έτρωγε σε ίδιο χώρο με τις Μοναχές. Όμως για όποιον έχει επισκεπτεί τον χώρο, θα έχει δει ότι το εκκλησάκι του Αγίου Μοδέστου με το παρακείμενο κελλάκι στο οποίο κοιμόταν έτρωγε και δεχόταν επισκέπτες ο Άγιος, είναι σε απόσταση 300 μέτρων από την Μονή, το Καθολικό, την τράπεζα των Μοναζουσών. Εκεί συναντήθηκαν, κατά την μαρτυρία του ήδη κεκοιμημένου Μητροπολίτου Κιτίου Επιφανίου, το 1945.
Ο αρθρογράφος έχει δίκιο ότι οι Ιεροί Κανόνες είναι καταπέλτες, αλλά εναντίον ποίου, του Αγίου Ματθαίου; Όχι διότι είδαμε ότι η πραγματικότητα δεν είναι όπως μας την παρουσιάζει ο αρθρογράφος, αφού από άγνοια του χώρου έβγαλε λάθος συμπεράσματα. Οι Κανόνες περί συνεισάκτων αφορούν στον πρώτο Επίσκοπο των Φλωριναίων ''ΓΟΧ'', τον Επίσκοπο Ταλαντίου Ακάκιο Παππά. Ο Επίσκοπος Ταλαντίου ίδρυσε το γυναικείο του μοναστήρι το έτος 1939 αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο στην Παιανία. Σε φωτογραφία του 1946 στο βιβλίο με τίτλο ''Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΙΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΑΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ'', στη σελίδα 21, φαίνεται ένας ενιαίος χώρος σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου με τα κελλιά στη σειρά, αλλά πουθενά δεν διαφαίνεται έστω κάποιο ξεχωριστό κελλί όπου να υποθέσουμε ότι εγκαταβίωνε ο Αρχιμανδρίτης τότε π. Ακάκιος Παππάς. Αν κάνουμε λάθος να μας δείξουν φωτογραφίες που να αποδεικνύουν το λάθος μας και θα ζητήσουμε συγγνώμη.
Άρα λοιπόν οι Ιεροί Κανόνες που αναφέρει ο αρθρογράφος αφορούν στον Επίσκοπο Ταλαντίου Ακάκιο, στον επίσης Φλωριναίο Επίσκοπο και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Αυξέντιο Πάστρα, ο οποίος ίδρυσε το γυναικείο μοναστήρι Αναλήψεως στο Καπανδρίτι Αττικής και διέμενε εντός αυτού, το μετόχι της Μονής αυτής, τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο όπου και αυτό ήταν γυναικείο, στον Φλωριναίο Μητροπολίτη και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Κιούση, ο οποίος διέμενε εντός της γυναικείας Μονής Παναχράντου στα Μέγαρα πάνω από 40 χρόνια, ενώ έλεγε ότι είναι φιλοξενούμενος και στον Φλωριναίο Μητροπολίτη Αχαρνών Αθανάσιο ο οποίος έμενε εντός της γυναικείας Μονής Τιμίου Σταυρού που ίδρυσε στο Μενίδι. Λέμε και πάλι αν κάνουμε λάθος να μας υποδείξουν το λάθος μας και θα ζητήσουμε συγγνώμη.
Ο δε Μητροπολίτης π. Φλωρίνης Χρυσόστομος, διέμενε στην συμβολή των οδών Κρίσσης και Αίγλης, σε μονοκατοικία στην περιοχή της Κυψέλης στην Αθήνα, με την ανηψιά του Μελπομένη και τον σύζυγό της. Δεν το αναφερουμε ως κατηγορία διότι το ήθος του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου είναι είναι αδιαμφισβήτητο.
Αυτά ως προς τους Φλωριναίους Επισκόπους που εξ όσων φαίνεται έμεναν σε γυναικεία μοναστήρια. Επίσης Φλωριναίοι Αρχιμανδρίτες ίδρυσαν γυναικείες Μονές, αλλά μην αναπτύξουμε λεπτομερώς το θέμα γιατί θα μεγαλώσει κι άλλο η μελέτη μας.
Επειδή δεν ασχοληθήκαμε ποτέ με τέτοιου είδους επιχειρηματολογία, αλλά ο συντάκτης του άρθρου βασίζεται σε αυτού του είδους τις καταγραφές, απαντούμε με βάση το σκεπτικό του ώστε να γίνει κατανοητό το αδιέξοδο της σκέψης του. Εξ όσων καταλογίζει ο αρθρογράφος στον Άγιο Ματθαίο, τελικώς αποδεικνύεται ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι για τον Άγιο, αλλά είναι ακριβώς έτσι για τους Επισκόπους που προαναφέραμε, οι οποίοι ήταν όλοι της παρατάξεως του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Το ότι το 1939 που ίδρυσε το γυναικείο μοναστήρι του ο τότε Αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παππάς, ευρίσκετο κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του Αγίου Ματθαίου, δεν συνεπάγεται ότι είχε ευλογία από τον Άγιο να συγκατοικεί με τις Μοναχές.
Τέλος να θυμηθούμε την Αγία Χίλντα του Χούιτμπι (614-680 μ.Χ.) η οποία ήταν Ηγουμένη σε μοναστήρι μεικτό! Οι Μοναχοί και οι Μοναχές έμεναν σε χωριστά κτήρια αλλά στην ίδια αυλή. Αν λοιπόν δεν είναι Άγιος ο Άγιος Ματθαίος επειδή οι Μοναχοί εργάζονταν με τις Μοναχές, τότε τί ειναι η Αγία Χίλντα; Θα απαντήσει κάποιος ότι οι εξαιρέσεις δεν αποτελούν παράδειγμα. Ορθόν αλλά γιατί να μην αποτελεί εξαίρεση και ο Άγιος Ματθαίος; Λόγω της προκατάληψης που υπάρχει εναντίον του;
Παρακάτω ο αρθρογράφος αναφέρεται στην περίπτωση του π. Βίκτωρος Ματθαίου ο οποίος όπως είδαμε δεν λέει πουθενά ότι η Ηγουμένη Μαριάμ και ο Άγιος Ματθαίος του είπαν να εγκαταλείψει την οικογένεια του. Όμως ο αρθρογράφος μάλλον από μη κατανόηση των δηλώσεων του π. Βίκτωρος στον Εισαγγελέα Παπακαριά, έβγαλε λάθος συμπέρασμα. Συγκεκριμένα ο π. Βίκτωρ λέει, ''Μοναχοί του Ματθαίου με έπεισαν να πάω στη μονή της Κερατέας και να γίνω Μοναχός''. Δεν λέει οτι οι Μοναχοί του είπαν ''μην το πεις στη γυναίκα σου και ελά εδώ κρυφά''. Αυτό θα ήταν μία σαφής αναφορά που δεν θα χωρούσε άλλη ερμηνεία. Κατόπιν, στην επόμενη πρόταση λέει ο π. Βίκτωρ, ''Έφυγα τότε από το σπίτι μου χωρίς να πω τίποτα στη γυναίκα μου και πήγα στη Μονή''. Η δήλωση του είναι ακριβής, μόνος έφυγε και δεν είπε τίποτα. Δεν λέει πως ακολούθησε συμβουλές κάποιων ή σχέδιο που του υπαγόρευσε κάποιος. Μιλάει σε πρώτο ενικό για όσα έκανε. Στην επόμενη πρόταση λέει, ''Εκεί ο Ματθαίος από την μια μεριά και η Μαριάμ από την άλλη με έκαμαν να πάρω την απόφαση να μείνω οριστικώς εκεί''. Όμως αυτή η πρόταση έρχεται σε αντίφαση με την πρώτη που ισχυρίστηκε ότι οι Μοναχοί του Ματθαίου τον έπεισαν να πάει στη Μονή της Κερατέας και να γίνει Μοναχός. Πότε τελικώς και ποιός έπεισε τον π. Βίκτωρ να πάει στην Κερατέα και να γίνει Μοναχός; Οι Μοναχοί όπως ο ίδιος λέει στην πρώτη πρόταση ή η Ηγουμένη Μαριάμ με τον Άγιο Ματθαίο, όπως πάλι ο ίδιος λέει στην άλλη πρόταση; Εφόσον πέφτει σε αντιφάσεις ποιός σοβαρός μελετητής θα ελάμβανε σοβαρά όσα έλεγε τότε; Μία εύλογη ερώτηση προς τον π. Βίκτωρ θα ήταν η εξής, ''είπατε πριν λίγο ότι κάποιοι Μοναχοί του Ματθαίου σας έπεισαν να πάτε στο μοναστήρι στη Κερατέα, και τώρα λέτε ότι σας έκαναν να πάρετε την απόφαση η Ηγουμένη Μαριάμ με τον Επίσκοπο Ματθαίο. Ποιός τελικώς σας έπεισε οι Μοναχοί ή ο Επίσκοπος με την Ηγουμένη;''
Η αναφορά του αρθρογράφου πως ο Άγιος Ματθαίος προέτρεπε αντρόγυνα να μονάζουν ή ότι ενθάρρυνε συζύγους να μονάζουν άνευ αδείας των συζύγων τους είναι αθεμελίωτη εφόσον ο αρθρογράφος δεν μας παραπέμπει σε κάποια πηγή ώστε να δούμε το θέμα και να το μελετήσουμε, απλώς το αναφέρει χωρίς πηγή και αποδείξεις. Δεκτό κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει.
Παρακάτω ο αρθρογράφος κάνει αναφορά στην απόσχιση του Επισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό και τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο. Αναφέρει με ερωτηματικό, ποία αίρεση κήρυξε ο π. Φλωρίνης Χρυσόστομος, το ότι δεχόταν τα Μυστήρια των νεοημερολογιτών;
Για τα φρονήματα του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου ο τότε Αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παππάς στο περιοδικό, Κήρυξ Γνησίων Ορθοδόξων, τεύχος 81, σελ. 339-340 έγραφε και χαρακτήριζε τον π. Φλωρίνης με τα εξής λόγια, ''ανισόρροπον, φρενοβλαβή, παλίμβουλον, ακατάρτιστον και αμαθέστατον θεολογικώς και εκκλησιαστικώς, πεπλανημένον, κακόδοξον, ψευδοδιδάσκαλον, ψευδαπόστολον, ψευδεπίσκοπον, ανατροπέα των εκκλησιαστικών παραδόσεων''. Εμείς διαφωνούμε με τέτοιου είδους φρασεολογία αλλά παραθέτουμε τί έλεγε ο πρώτος εμφανιζόμενος ως Επίσκοπος των Φλωριναίων ''ΓΟΧ'' για τον μετέπειτα πνευματικό ηγέτη του.
Το 1945 ενώ ζήτησε εγγράφως από τον Επίσκοπό του Ματθαίο να εκλέξει και να χειροτονήσει Επισκόπους, μετά από 27 μέρες μεταπήδησε στην παράταξη του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου χωρίς να δώσει ουδεμία εξήγηση παρ' εκτός του ότι δεν κατάλαβε όσα εδίδασκε ο π. Φλωρίνης Χρυσόστομος. Οι φήμες έλεγαν τότε, πως σε μία εορτή δεν άφησε ο Άγιος Ματθαίος τον Αρχιμανδρίτη του Ακάκιο να λειτουργήσει εξ' αιτίας κάποιας πτώσης του. Οπότε πριν καν σηζητηθεί το θέμα, εκείνος προτίμησε να πάει στον Επίσκοπο Χρυσόστομο τον οποίον χαρακτήριζε με όσα επίθετα αναφέραμε πιο πάνω. Μάλιστα λέγεται ότι όταν έφευγε από την εορτή φώναζε δυνατά, ''προσπαθεί να μου αρπάξει τον Άγιο Νικόλαο'', μάλλον εννοούσε το γυναικείο μοναστήρι του.
Επειδή όμως εμείς δεν στηριζόμαστε σε φήμες αλλά μόνο σε αποδεδειγμένα γεγονότα, γι' αυτό και ποτέ δεν ασχοληθήκαμε με τέτοιου είδους θέματα. Δεν μας αφορούν. Απλώς αναφέρουμε τι ακούστηκε τότε για την εντός ολίγων ημερών αλλαγή στη στάση του π. Ακακίου. Από υβριστής του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου μεταμορφώθηκε σε θερμό οπαδό του. Αυτού του επιπέδου η γραπτή αναπαραγωγή δεν μας βρίσκει σύμφωνους και δεν υιοθετούμε οποιαδήποτε φήμη. Αν κάποιος θεωρεί ότι τέτοιες αναφορές είναι ενοχλητικές ή μη σοβαρές, το αυτό θεωρούμε και εμείς, ιδιαιτέρως όταν οι οποιεσδήποτε φήμες γίνονται από κάποιους δεκτές ως αποδείξεις.
Για τον πρ. Φλωρίνης, ο Ιερομόναχος π. Θεοδώρητος Μαύρος γράφει, συγκεκριμένα για την Εγκύκλιο του 1950, στο βιβλίο του με τίτλο, ''Το ημερολογιακόν σχίσμα, Δυνάμει ή ενεργεία'', Αθήναι, 1973, σελ. 15, ''Δυστυχώς όμως ουδένα καρπόν επέφερεν και η ενέργεια του αύτη, δια πολλούς βεβαίως λόγους, κυριώτεροι των οποίων τυγχάνουν καθ' ημάς, αφ' ενός η τυφλή υπακοή του λαού εις τον μοναδικόν ως επίστευε προστάτην της Ορθοδοξίας Ματθαίον, αφ' ετέρου δε η μη ευλογία του Θεού εις τοιαύτας πολιτικάς ευελιξίας''. Εκτιμά λοιπόν ο π. Θεοδώρητος, ο οποίος τυγχάνει ιδιαιτέρας εκτιμήσεως και σεβασμού από τον αρθρογράφο, ότι ο π. Φλωρίνης έκανε πολιτικάς ευελιξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου