Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δεύτερο.

 

Ο Άγιος Ματθαίος ο Ομολογητής διανέμει το αντίδωρο, 1944.

Εισάγοντας στο κείμενο σιγά σιγά τις αναφορές στο πρόσωπο του Αγίου Ματθαίου, γίνεται αναφορά για έναν εξορκισμό που έκανε ο Άγιος σε μία πάσχουσα. Το αν είναι γεγονός ο εξορκισμός ή προϊόν της φαντασίας του αναφέροντος Ιερομονάχου Βαρθολομαίου δεν γνωρίζουμε. Αναφέρει λοιπόν ο αρθρογράφος, την μαρτυρία του εν λόγω Ιερομονάχου, στου οποίου το βιβλίο ''Νοερά Προσευχή'', εμπεριέχεται ο εξορκισμός του Αγίου. Τέτοια γεγονότα και αναφορές είναι τελείως άσχετα με το ζήτημα της νοεράς προσευχής, στου οποίου την ανάλυση και προσέγγιση δεν βοηθά καθόλου το να μιλάς για εξορκισμούς και δαίμονες! Εκτός αν η θεώρηση του ζητήματος γίνεται εκφοβιστικώς και ακροθιγώς. Διότι το ζήτημα της εσωτερικής αναπτύξεως της νοεράς προσευχής, δεν συνάδει με δαιμονικές αναφορές εξορκιστικού χαρακτήρος. 

Σε αυτόν τον εξορκισμό, σύμφωνα με τον συγγραφέα π. Βαρθολομαίο, ο Ιερομόναχος τότε Ματθαίος, είχε μωρίαν... είχε τολμήσει να κάνει κάτι με την λογική μωρού, φάνηκε μωρός, λέγοντας στο δαιμόνιο να βγεί σε πρώτο πρόσωπο. Δηλαδή ''εγώ σε διατάζω βγες''... Το ότι χαρακτηρίζεται μωρία το λεχθέν υπό του Αγίου δείχνει και την εμπάθεια του συγγραφέως π. Βαρθολομαίου. Αν ήταν ουδέτερα διακείμενος απέναντι στον Άγιο Ματθαίο δεν θα κατονόμαζε ως μωρία την διαταγή του στο δαιμόνιο, αλλά θα την ανέφερε ψυχρά και αντικειμενικά. Κατόπιν θα ανέφερε την απάντηση του δαίμονος και θα εξήγαγε κάθε σκεπτόμενος αναγνώστης τα συμπεράσματά του. Με το να αναφέρεται με τέτοια εμπάθεια στις πράξεις και τα λόγια του Αγίου φαίνεται μάλλον ότι δεν τον εκτιμά, δεν τον συμπαθεί και άρα δεν μπορεί να είναι και ασφαλής η πληροφορία που μας δίνει. 

Η μεροληπτική αναφορά σε ένα ζήτημα που αφορά κάποιο πρόσωπο καθιστά την όλη αναφορά στο πρόσωπο αυτό προβληματική και αμφίβολη. Οι χαρακτηρισμοί δεν προσδίδουν σοβαρότητα στο κείμενο και την πληροφορία αυτή. Το αν ο π. Βαρθολομαίος ήταν αρνητικώς διακείμενος για δικούς του λόγους με τον Άγιο Ματθαίο, αυτόματα αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να μας βοηθήσει με σοβαρά κείμενα για το πρόσωπο του Αγίου. Άλλωστε η στάση του, ουδείς αλάθητος, μόνο και ως συναίσθημα συντείνει στο να γίνονται οι αναφορές του συγγραφέως, άδικες ίσως, υποκειμενικές και πολλές φορές ακόμα βασιζόμενες σε ανύπαρκτα γεγονότα, όπως θα δούμε για άλλον συγγράψαντα κατά του Αγίου.

Λέγει λοιπόν το δαιμόνο απευθυνόμενο στον εξορκιστή Ιερομόναχο Ματθαίο, ότι χτύπησε κάποτε τον Γέροντα του με το μανουάλι. Όλοι έχουμε διαβάσει στο Ιερό Ευαγγέλιο πως ο πατέρας του ψεύδους είναι ο διάβολος. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά λοιπόν, πως το δαιμόνιο είναι αψευδής μάρτυς γεγονότων και πάντα μεταφέρει όπως είναι τα πράγματα; Δεν μπορούμε να σκεφτούμε πνευματικώς πως το δαιμόνιο λέγει ψέματα, ακριβώς για να κάνει τον εξορκιστή του να έρθει σε δύσκολη θεση, ώστε ή να σταματήσει τον εξορκισμό ή τουλάχιστον να στρέψει το ποίμνιο κατά του Ιερέως του; Είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος ως απόδειξη πως δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Ματθαίος επειδή κάπου, κάποτε, ένα δαιμόνιο είπε κάτι εναντίον του; Αφού το δαιμόνιο με βάση τα αδιάψευστα χείλη του Κυρίου μας είναι πατέρας του ψεύδους, δηλαδή γεννά ψεύδος και όχι αλήθεια, είναι δυνατόν να λάβουμε υπόψιν μας όσα λέγει; 

Ίσως κάποτε πιεζόμενο από Τον Κύριο να λέει διάφορα που ωφελούν τους Χριστιανούς, όπως έχουμε ακούσει να κάνουν μέχρι και κήρυγμα! Να μιλούν για το κάπνισμα, για την πορνεία, τις οργιαστικές διασκεδάσεις, τις μοιχείες, το ντύσιμο, αλλά αυτό είναι τελείως διαφορετικό, ωφελεί και πιέζεται να πει την αλήθεια για την σύγχρονη πραγματικότητα. Ενώ το να καταφέρεται κατά του ιδίου του εξορκιστή του, το δαιμόνιο έχει συμφέρον να το κάνει, αφού δεν θέλει να φύγει με τίποτα από τον τόπο κατοικίας του. Είναι απορίας άξιον δε, πώς έζησε ο Γέροντας του μετά τον δαιμονικώς αναφερόμενο ξυλοδαρμό, αφού γνωρίζουμε όλοι ότι τα μανουάλια είναι υπέρβαρα και μόνο ένα χτύπημα θα αρκούσε να αφήσει ανάπηρο τον Γέροντα του ή και να τον σκοτώσει! Επιπλέον να θυμηθούμε την αναφορά στον βίο του Αγίου Νεκταρίου για τον δαιμονισμένο της Αιγίνης, ο οποίος άλλοτε έλεγε αλήθεια και άλλοτε ψέματα. Βλέπε το περιστατικό στο βίο του Αγίου κάνοντας κλικ εδώ.

Παρακάτω το άρθρο μας πληροφορεί πως ο Άγιος Ματθαίος έφυγε από το Άγιον Όρος, εφ' εξής ΑΟ, το 1910 και ξεκίνησε τις περιοδείες στην Πελοπόννησο. Είναι αυτή η ιστορική αλήθεια όμως; Όχι, ο Άγιος δεν έφυγε από τον τόπο μετανοίας του αλλά απεστάλη πνευματικός από την Ιερά Επιστασία Αγίου Όρους. Πιστοί της Αργολίδος ζήτησαν εγγράφως κάποιον αγιορείτη πνευματικό και η Ιερά Επιστασία ζήτησε από τη Ιερά Μονή Σιμωνόπετρας τον Ιερομόναχο Ματθαίο, η Ιερά Μονή έκανε υπακοή στην προϊσταμένη της αρχή και διέταξε τον Ιερομόναχο Ματθαίο να ετοιμαστεί να φύγει. Ο Ιερομόναχος Ματθαίος έκανε με τη σειρά του υπακοή στην προϊσταμένη του αρχή, το Μοναστήρι. Για την μελέτη με ιστορικά στοιχεία του θέματος κάνετε κλίκ εδώ. 

Η ιστορία που αναδημοσιεύει ο αρθρογράφος από τον διόλου αντικειμενικό π. Ακάκιο Παππά, για τον Γέροντα του Αγίου Ματθαίου ο οποίος έμεινε μόνος, δεν ισχύουν. Δεν υπάρχει ουδεμία πληροφορία ότι αυτοκτόνησε ο Γέροντας του Αγίου Ματθαίου, διότι εκείνον τον καιρό είχε ήδη κοιμηθεί ο Γέροντας του Νεκτάριος, και δεν υπάρχουν αντικειμενικά στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι είχε άλλον. Το πιθανότερο είναι να συνέχισε την άσκηση με τον συνασκητή του Μοναχό Λεόντιο. Άλλωστε μετά την χειροτονία του εις Ιερέα το 1893 διατελεί για πολλά έτη πνευματικός της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας και της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, της Ιεράς Σκήτης των Καυσοκαλυβίων και διαμένει στο κάθισμα της Σιμωνόπετρας με τον προαναφερθέντα π. Λεόντιο. Αυτή η ιστορία κατασκευάστηκε, μάλλον για να προσάψει ο π. Ακάκιος κατηγορίες ανυπόστατες στο πρόσωπο του Αγίου Ματθαίου, πως δήθεν έγινε αιτία να αυτοκτονήσει ο Γέροντας του. Επιπλέον ήταν πολύ άδικο από τον π. Ακάκιο Παππά να μιλά για διάθεση του Αγίου να κηρύξει αυτοπροβαλλόμενος δήθεν, ενώ όλοι γνώριζαν στο ΑΟ πως ο Ιερομόναχος Ματθαίος είχε διοριστεί, λόγω της πνευματικότητος του, πνευματικός περιοδεύων για την Πελλοπόνησο.

Είναι σημαντικό, για να καταλάβουμε το ποιόν του ανδρός, να πούμε πως ο π. Ακάκιος το 1945 την 1η Μαϊου, είχε στείλει επιστολή μαζί με άλλους δύο, τον Αρχιμανδρίτη Αρτέμιο Ξενοφωντινό και τον Πρωθιερέα Ευγένιο Τόμπρο και ζητούσε από τον τότε Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο να προβεί σε χειροτονίες εν ανάγκη και μόνος του. Μάλιστα στην επιστολή σε περίπτωση που ο Βρεσθένης Ματθαίος δεν έκανε κάτι, τον έθεταν προ των ευθυνών του ως Επίσκοπο της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος! Βλέπε την επιστολή σε φωτογραφία στην σελ. 141 του τεύχους 35, του περιοδικού Κήρυξ Εκκλησίας Ορθοδόξων, υπάρχει και σε ψηφιακή μορφή για όποιον το ζητήσει. Μετά από 27 ημέρες ο π. Ακάκιος χωρίς λόγο, επισήμως, έφυγε από τον Επίσκοπο Ματθαίο και προσχώρησε στο χώρο του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου. 

Ερώτημα σοβαρό εγείρεται από την στάση του. Αφού ζητούσε από τον Βρεσθένης Ματθαίο να εκλέξει Επισκόπους ως κανονικός Επίσκοπος της Εκκλησίας, αναφέρεται η λέξη εκλογή στην επιστολή, γιατί μετά από 27 ημέρες εγκατέλειψε Την Εκκλησία την οποία ομολογούσε ο ίδιος προ ολίγων ημερών; Μήπως άσκησε πίεση μέσω της επιστολής για να γίνει και ο ίδιος Επίσκοπος αλλά αποτυγχάνοντας πήγε με τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο; Άλλωστε η μετά μανίας επιδίωξη του στο τέλος της ζωής του να γίνει Επίσκοπος, ακόμα και από τον παλαιονεοημερολογίτη Αρχ/πο Γαλλίας Θεόφιλο Ιονέσκου, μας γεννά εύλογες απορίες για την αστάθεια του ανδρός. Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι εκείνος που μετά από χρόνια αναφέρει πληροφορίες από άλλους δήθεν ασκητές του ΑΟ για τον δήθεν Γέροντα του Αγίου Ματθαίου, ρίχνοντας την ευθύνη για την δήθεν αυτοκτονία του σε εκείνον;

Αν τελικώς, υποθετικώς μιλώντας, όντως αυτοκτόνησε ο ανύπαρκτος Γέροντας, γι' αυτό δεν ευθύνεται σίγουρα ο Άγιος Ματθαίος, ο οποίος δεν ήθελε να χάσει την ηρεμία του ΑΟ και να τρέχει στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής, γνωστή και ως Αγία Μονή Πρόνοιας Ναυπλίου, όπου και διορίσθη. Το ότι χρησιμοποίησε τον διορισμό του για να κατηχεί και να εξομολογεί τον απλό κόσμο νομίζουμε πως είναι προς τιμήν του. Ενώ έχασε τον τόπο της μετανοίας του είχε την δύναμη να ασχοληθεί με τα προβλήματα του Ορθόδοξου Ελληνικού λαού, αφού γι' αυτό άλλωστε τον έστειλαν εκεί. Όπως βλέπετε υπάρχουν πολλές όψεις να δει κάποιος ένα γεγονός. Ο καθένας επιλέγει τί πνευματική τροφή δίνει στη ψυχή του.

Παρακάτω ο αρθρογράφος μας πληροφορεί για την απόφαση της Εκκλησίας της Ελλάδος να απαγορεύσει τους περιοδεύοντες πνευματικούς άνευ Επισκοπικής αδείας και όντως σε αυτό το σημείο μας πληροφορεί σωστά. Έτσι έγινε διότι οι εφημέριοι είχαν πρόβλημα λόγω του ότι όλοι οι πιστοί πήγαιναν στους πνευματικούς αυτούς, οι οποίοι συνήθως ήταν από το ΑΟ και λόγω αυτού είχαν μεγάλη φήμη. Ένας εξ αυτών ήταν και ο Ιερομόναχος Ματθαίος. Η επιστολή του Αγίου Νεκταρίου προς τον πνευματικό φίλο του π. Ματθαίο, ήταν για το ασκανδάλιστο των εφημερίων και όχι όπως αστόχως ερμηνεύει ο αρθρογράφος γιατί δήθεν δεν θα υπάκουε στην απόφαση της Συνόδου ο π. Ματθαίος. Άλλωστε και ο ίδιος ο αρθρογράφος αναγνωρίζει ότι η επιστολή του Αγίου Νεκταρίου ήταν απαντητική. Σε τί απάντησε ο Άγιος Νεκτάριος λοιπόν; Στην ερώτηση προφανώς του Αγίου πατέρα Ματθαίου περί της εγκυκλίου και της νέας καταστάσεως... Αν ήταν τόσο ανυπάκουος απέναντι σε ολόκληρη Σύνοδο ποιός ο λόγος να ρωτήσει και γιατί τελικώς υπάκουσε σε έναν μόνο Επίσκοπο τον Άγιο Νεκτάριο, που του έλεγε ''είναι περιττό να έρθετε''; Το ότι ζητά τα χρήματα του ο π. Ματθαίος να δαπανηθούν για το κελλί που κατ' εντολήν του Αγίου Νεκταρίου κατασκευάζετο, δείχνει πόσο ανυπάκουος, υπερήφανος και ωφελιμιστής ήταν ο Άγιος Ματθαίος, ο απλούς π. Ματθαίος Καρπαθάκης. 

Επιπλέον να θυμήσουμε ότι ο Αγιος Νεκτάριος χειροθέτησε σε Αρχιμανδρίτη τον Ιερομόναχο Ματθαίο. Του δώρησε το επιγονάτιο του το οποίο σώζεται στο Δεσποτικό της Ιεράς Μονής Παναγίας στην Κερατέα, καθώς και το ''Χειροθετήριο Γράμμα'' του Αγίου Νεκταρίου με την υπογραφή του. Αν ήταν η σχέση μεταξύ Αγίου Νεκταρίου και Αγίου Ματθαίου τυπική όπως κάποιοι θεωρούν, αν ο Άγιος Ματθαίος ήταν ανυπάκουος, υποκριτής, εξουσιομανής ή ό,τι άλλο νομίζουν κάποιοι, πώς ένας Άγιος, μία προσωπικότητα της εμβέλειας του Αγίου Νεκταρίου, θα έριχνε φωτιά στα πάθη του Ιερομονάχου Ματθαίου με το να τον κάνει Αρχιμανδρίτη; 

Η απόφαση του Μητροπολίτου Αργολίδος και Κορινθίας Νικάνδρου Δελούκα για την επιστροφή του π. Ματθαίου στο ΑΟ, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος ισχύει, αλλά όχι λόγω δήθεν ανυπακοής του π. Ματθαίου, αλλά διότι όλοι οι κατά τόπους Μητροπολίτες διέταξαν την επιστροφή όλων των πνευματικών της επικρατείας, στον τόπο από όπου προήρχοντο. Επιπλέον για την επάνοδο του π. Ματθαίου στο ΑΟ ίσως συνέβαλαν και κάποιοι εφημέριοι που δεν έβλεπαν θετικώς την μεγάλη προσέλευση κόσμου στον πνευματικό π. Ματθαίο.

Εφόσον ο αρθρογράφος ερεύνησε όπως λέγει, όλες τις πηγές που αφορούν τα του βίου του Αγίου Ματθαίου, δεν διάβασε και τις αναφορές αυτές στο βίο του Αγίου Ματθαίου, ο οποίος εκδόθηκε το 1963 υπό την μέριμνα του τότε Επισκόπου Πατρών Ανδρέου Ανέστη, στη σελίδα 26;

Είπαμε και πιο πρίν πως η ουδέτερη ιστορική έρευνα παραθέτει όλες τις δυνατές εκδοχές και πιθανές μορφές ενός γεγονότος. Η ελλιπής αναφορά δεν βοηθάει σε καθαρή θέαση των πραγμάτων. Επιπλέον δείχνει αντί-ιστορική στάση που οδηγεί σε μυθολογική καταγραφή. Ιστορική έρευνα σημαίνει παραθέτω κάθε άποψη, εκδοχή, στοιχείο και εξάγω τα δικά μου συμπεράσματα. Αλλά παραθέτω κάθε άποψη, εκδοχή και στοιχείο, όχι λιγότερα. Ούτε επιφορτισμένα με σχόλια που απαξιώνουν πρόσωπα. Η αναφορά με απαξιωτικό τρόπο σε πρόσωπα ονομάζεται κατάκριση, όχι ιστορική έρευνα. Ίσως να διέφυγε του συντάκτη του άρθρου κάποια ή κάποιες πληροφορίες, αλλά ιστορική έρευνα είναι η μελέτη όλων των δεδομένων και η κατά το δυνατόν καταγραφή τους.

Αναφέρεται υπό του αρθρογράφου και η χειροτονία του π. Ακακίου Παππά δήθεν από τους Ρώσσους της Διασποράς. Πρέπει να κάνουμε μία ιστορική παρένθεση. Ο π. Ακάκιος δεν χειροτονήθηκε από τους Ρώσσους της Διασποράς, είναι πολυ αόριστη η αναφορά του άρθρου. Ο Αρχιμανδρίτης Ακάκιος Παππάς ζήτησε το 1960 να χειροτονηθεί από την Σύνοδο των Επισκόπων της εξόριστης Ρωσικής Εκκλησίας των Ρώσσων της Διασποράς στις Η.Π.Α., αλλά η Σύνοδος απέρριψε το αίτημα του και τον παρέπεμψε να πάει να χειροτονηθεί στην Ελλάδα. Ο Μητροπολίτης Αναστάσιος είχε επισήμως αρνηθεί 4 φορές το γεγονός ότι δέχτηκε να χειροτονήσει η Σύνοδος, της οποίας ήταν Πρόεδρος, τον Έλληνα Αρχιμανδρίτη Ακάκιο Παππά. Το ποιοί τον χειροτόνησαν και πώς, μπορείτε να το διαβάσετε με ιστορικές αποδείξεις κάνοντας κλικ εδώ. 

Σημειώστε δε πως όταν μία χειροτονία γίνει χωρίς την έγκριση της Συνόδου από κάποιον Επίσκοπο της Συνόδου αυτής, αυτή η χειροτονία είναι αντικανονική. Βλέπετε Κανόνες ΛΕ' Αποστολικόν, ΙΓ' και ΙΘ' της εν Αντιοχείας Συνόδου καθώς και τον Δ' της Α' Οικουμενικής. 

Για τις αντικανονικές χειροτονίες των ετών 1960 και 1962 των φλωριναίων Επισκόπων, οι οποίες έγιναν όλες κρυφά από την Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς και τον Πρόεδρο αυτής Μητροπολίτη Αναστάσιο, κάποιοι φλωριναίοι δίδουν την απάντηση πως ακόμα και κρυφά να έγιναν, τελικώς αναγνωρίστηκαν από την Σύνοδο αυτή το έτος 1969. Αυτό δεν ισχύει διότι το χαρτί το οποίο κατέχουν οι φλωριναίοι σαν δήθεν απόδειξη Συνοδικής αναγνωρίσεως, είναι ένα απλό ιδιωτικό χαρτί κάποιων Επισκόπων χωρίς Αριθμό Πρωτοκόλλου, χωρίς την υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Θεοφίλου Ιονέσκου, τον οποίον εμφανίζουν οι φλωριναίοι ως τον δεύτερο Επίσκοπο που χειροτόνησε τον Ταλαντίου Ακάκιο Παππά, δεν υπογράφει ούτε καν ο Αρχ/πος Χιλής Λεόντιος ο οποίος κρυφά ήρθε στην Ελλάδα και χειροτόνησε φλωριναίους Επισκόπους το 1962 και το χαρτί είναι χωρίς Συνοδική σφραγίδα. Επιπλέον υπογράφουν οι 11 Επίσκοποι από τους συνολικώς 24 της Συνόδου.

Αν ισχυριστεί κάποιος ότι η ουσία δεν είναι ο Αριθμός Πρωτοκόλλου, ότι δήθεν αυτό είναι απλώς διαδικαστικό θέμα, πρέπει να γνωρίζει πως όταν δεν υπάρχει Αριθμός Πρωτοκόλλου στο έγγραφο, σημαίνει ότι δεν έγινε καμία συνεδρίαση της Συνόδου των Ρώσσων της Διασποράς και δεν πέρασε το ζήτημα της αναγνωρίσεως των φλωριναίων Επισκόπων από ψηφοφορία στη Σύνοδο τους, αλλά συγκεντρώθηκαν 11 Επίσκοποι από τους 24, μειοψηφία δηλαδή, και έγραψαν σε ένα χαρτί ότι αναγνωρίζουν τις χειροτονίες των ετών 1960 και 1962. Όμως εφόσον δεν έγινε σύγκληση της Ιεραρχίας και ψηφοφορία για το θέμα, αν γινόταν θα καταχωρείτο στο Πρωτόκολλο με Αριθμό, η διαδικασία δεν είναι νόμιμη, δεν αποτελεί Συνοδική αναγνώριση το χαρτί της δήθεν αναγνωρίσεως, αντιθέτως αυτό να είναι μία παρασυνοδική ιδιωτική πρωτοβουλία 11 Επισκόπων ερήμην των υπολοίπων 13, ερήμην της πλειοψηφίας! 

Επιπλέον δεν υπογράφει εκείνος ο οποίος οι ίδιοι οι φλωριναίοι ισχυρίζονται ότι έκανε την χειροτονία του Ταλαντίου Ακακίου Παππά το 1960, ο Αρχ/πος Θεόφιλος Ιονέσκου, οποίος λένε ότι συνέπραξε με τον Αρχιεπίσκοπο Σικάγου Σεραφείμ Ιβάνωφ. Ο ίδιος ο Σικάγου Σεραφείμ σε επιστολή του, την οποίαν έχουμε σε ψηφιακή μορφή για όποιον θέλει να μελετήσει το θέμα, γράφει ότι, κατόπιν της αρνήσεως του Αρχ/που Θεοφίλου ότι συμμετείχε στην χειροτονία εγείρεται Κανονικό ζήτημα. Οπότε η αναφορά εντός του άρθρου στην χειροτονία εις Επίσκοπον του π. Ακακίου Παππά, από την Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς είναι ιστορικώς άκυρη. Δεν χειροτόνησε η Σύνοδος των Ρώσων της Διασποράς, εφ' εξής ΣΡΔ, τον π. Ακάκιο, αλλά ένας ή δύο Επίσκοποι της, κρυφά από την Σύνοδο τους.

Το άρθρο κατόπιν μιλά για το μαρτύριο που όντως ποθούσε ο Άγιος πατέρας. Το μαρτύριο ήταν μία σκέψη του Αγίου πατρός Ματθαίου, και όντως ο Άγιος Νεκτάριος του λέει επί λέξει, ''Σας συμβουλεύω πριν ή λάβης συμβουλάς εναρέτων πατέρων, όπου ανετράφης, να μή μεταβής προς αναζήτησιν μαρτυρίου. Εύχομαι σοι όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, υπέρ ού την ψυχήν σου τίθεις, να σε διαφυλάττη, καθοδηγή και διαφωτίζη''. Βλέπε το βιβλίο, ''Επιστολαί του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ματθαίου. Εκδιδόμεναι νύν το πρώτον υπό του Επισκόπου Πατρών των ΓΟΧ Ανδρέου'', 1962, σελ. 6. Πού διαβλέπει ή βλέπει ο αρθρογράφος υποκρύπτουσα υπερηφάνεια; Αναφέρει κάτι τέτοιο ο Άγιος Νεκτάριος; Μήπως το υπονοεί; Αντιθέτως λέει στον Άγιο Ματθαίο ευχές γιατί θυσιάζει την ψυχή του υπέρ Χριστού. ''Εύχομαι σοι όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, υπέρ ού την ψυχήν σου τίθεις, να σε διαφυλάττη, καθοδηγή και διαφωτίζη''. 

Αυτά του γράφει ο Άγιος Νεκτάριος, όμως ως υποκρύπτουσα υπερηφάνεια τα ερμηνεύει ο αρθρογράφος μας. Έχει κάθε δικαίωμα να μην τον δέχεται ως Άγιο, αλλά εφόσον δεν καταλαβαίνει τί γράφει ο Άγιος Νεκτάριος στην επιστολή του, δεν είναι ατυχές να προχωρά και σε ερμηνείες των γραφομένων της επιστολής; 

Το ταξίδι του Αγίου Ματθαίου σε Κων/πολη, Σμύρνη και Αγία Ιερουσαλήμ είχε χαρακτήρα καθαρά προσκυνηματικό. Αυτό το εξάγουμε ως συμπέρασμα από επιστολή του π. Ματθαίου σε πνευματικά του παιδιά, στα οποία δεν αναφέρει τίποτα για το ζήτημα του μαρτυρίου. Επιπλέον ο Άγιος Ματθαίος είχε το τάλαντο να γράφει ποιήματα στα οποία συνήθως εξέφραζε τα βαθύτερα συναισθήματα του. Στο ποίημα το οποίο εμπεριέχεται στην επιστολή της 27ης Ιουλίου 1911, προς τα πνευματικά του τέκνα, τίποτα δεν δείχνει να τον απασχολεί πάνω στο θέμα του μαρτυρίου πια. Μάλλον οι πατέρες που συμβουλεύτηκε τον απέτρεψαν. 

Να σημειώσουμε πως ο αρθρογράφος λέει πως στις αρχές του 1911 ήταν στο δρόμο για το μαρτύριο στην Τουρκία, αλλά η επιστολή του π. Ματθαίου ήταν της 27ης Ιουλίου του 1911. Ιούλιος δεν είναι αρχή του έτους αλλά μετά τα μέσα του έτους και μάλιστα 27 Ιουλίου είναι τέλη 7ου μηνός προς τον 8ο! Πολύ απέχει το αρχές του έτους με τον 7ο μήνα του έτους. Και αν ήταν αρχές του έτους στη Κων/πολη θα φαινόταν από τις ημερομηνίες των επιστολών του προς τα πνευματικά του τέκνα στα οποία έγραφε τουλάχιστον κάποιες φορές την εβδομάδα. Να διέμεινε από αρχές του 1911 ως τον Ιούλιο του αυτού έτους στη Κων/πολη δεν αποδεικνύεται από πουθενά. Το συμπέρασμα δε, πως επορεύοντο στη Τουρκία για να μαρτυρήσουν είναι αυθαίρετο διότι όπως είπαμε πριν, τίποτα δεν δείχνει να απασχολεί τον π. Ματθαίο σε σχέση με το μαρτύριο πια. Η λέξη ''άπραγος'' που χρησιμοποιεί ο π. Βαρθολομαίος για την δήθεν ανεύρεση του μαρτυρίου εκ μέρους του π. Ματθαίου, είναι η εναμενόμενη υποκειμενικότητα εκ μέρους του.