Ιστορική φωτογραφία λιτανείας στη γυναικεία μονή Κερατέας το 1941. Προεξάρχει ο Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαίος, Άγιος της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Θα μπορούσαμε και 'μείς να μιλήσουμε για σιγουριά στα λόγια του Επισκόπου Κυπριανού ως προς την σωτηρία του πνευματικού του πατρός. Θα μπορούσαμε να πούμε πως το δικαίωμα της κατάταξης εκάστης ψυχής το έχει μόνο Ο Θεός, δεν έχει το δικαίωμα κάποιος να μιλά για μία ψυχή πως από τη γή μεταφυτεύθηκε στον ουρανό. Αλλά γνωρίζουμε με ασφάλεια πως τα λόγια αυτά είναι η ελπίδα της σωτηρίας που ευγενώς τρέφει κάθε Χριστιανός δι' εαυτόν αλλά και για τον μαθητή ή Γέροντα του. Εμείς δεν ερμηνεύουμε κατά το δοκούν το νόημα των λόγων των αδελφών μας, δεν επιτιθέμεθα προσωπικώς. Αναφορές τέτοιου είδους δεν βοηθούν τον εν αγάπη διάλογο.
Ας δούμε όμως ακόμη ένα παράδειγμα του ότι ήλπιζαν οι Χριστιανοί πως θα σωθούν και το έλεγαν δημοσίως. Διαβάζουμε στον βίο του Αγίου Αλεξάνδρου του Σβίρ, σελ. 174 του βιβλίου με τίτλο ''ΘΗΒΑΪΔΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ'', ''...αφού έδωσε στους αδελφούς τον τελευταίο ασπασμό πρόφερε τα στερνά του λόγια: ''Κύριε εις χείρας σου παραδίδωμι το πνεύμα μου και αναπαύτηκε''. Αν ο Άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ πρόφερε αυτά τα λόγια και ακολούθησε ο Άγιος Ματθαίος το παράδειγμα παλαιοτέρων Αγίων, τότε γιατί ήταν κακό εκ μέρους του Αγίου Ματθαίου να πει κάτι ανάλογο; Γιατί εκ μέρους του Αγίου Ματθαίου ήταν κακή σιγουριά και όχι η καλή ελπίδα που είχαν πάντα οι απ' αιώνος Χριστιανοί; Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε χιλιάδες παραδείγματα από βίους Αγίων που λέγουν το ίδιο πράγμα τις τελευταίες τους στιγμές. Ήδη όμως έχουμε γράψει πάρα πολλά στη παρούσα εργασία μας για τις μυθολογίες του παρελθόντος κατά του Αγίου Ματθαίου. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μέχρι να τελειώσουμε, αποδεικνύοντας το φανταστικό υπόβαθρο των λεγομένων αυτών.
Ας δούμε για τι άλλο κατηγόρησε τον Άγιο Ματθαίο ο σφοδρός πολέμιος του όπως και του Αγίου Νεκταρίου, Μοναχός Αρσένιος Κοττέα. Αναφέρει ο αρθρογράφος για Μεγαλύναρια που εψάλλοντο εντός ναού εν ζωή ακόμη ευρισκομένου του Αγίου Ματθαίου. Αυτή η πληροφορία προέρχεται μόνο από τον π. Αρσένιο και ουδένα άλλον, κάποιοι την επανέλαβαν κατά καιρούς. Δυστυχώς την δανείζεται και την χρησιμοποιεί και ο αρθρογράφος ο οποίος είναι πεπεισμένος για την μή Αγιότητα του Αγίου Ματθαίου. Αποδείξαμε τα μυθεύματα που έγραψε ο π. Αρσένιος για τα δήθεν μνημόσυνα του Αγίου εν Αγίω Όρει και τα δήθεν συλλείτουργα μετά του Πατριάρχου Μελετίου, όταν ο Μελέτιος είχε ήδη παραιτηθεί από Πατριάρχης το 1923, αλλά ο π. Αρσένιος τον ονομάζει Πατριάρχη το έτος 1924! Από εκείνα ας βγάλει συμπέρασμα ο καλόπιστος και σοβαρός αναγνώστης και για τα λεγόμενα του περί Μεγαλυναρίων που του εψάλλοντο εντός ναού εν ζωή ευρισκομένου. Η πληροφορίες που έχουμε από Γερόντισες οι οποίες έζησαν τον Άγιο Ματθαίο, όπως οι Γερόντισες, Γοργονία, Πατρικία, Ξένη, Ελπίδα και άλλες, είναι πως εγράφησαν διάφορα, ποικίλης μορφής, αμέσως μετά την οσιακή κοίμηση του Αγίου αλλά ποτέ κάτι εν ζωή εκείνου ευρισκομένου. Ακόμα κι αν είχε γράψει κάποια Μοναχή κάτι από αγάπη για τον Άγιο Γέροντα της, δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι διαβαζόταν εντός του Ναού στον Άγιο ή ότι το γνώριζε ο Άγιος!
Το ότι ο π. Βαρθολομαίος γράφει στο βιβλίο του πως ο ίδιος ο Άγιος συνέταξε εγκωμιαστικά στον εαυτό του και του τα έψαλλε κάποια Μοναχή, είναι αστήρικτη κατηγορία και τούτο φαίνεται από το γεγονός ότι ζούσε ακόμη η Μοναχή όταν έγραψε ο π. Βαρθολομαίος το 1977 το βιβλίο του, αλλά δεν την κατονομάζει, επιπλέον αυτές οι αναφορές γίνονται σε βιβλίο που έγραψε ο π. Βαρθολομαίος με αντικείμενο την νοερά προσευχή! Πώς θα μάθει την ιερά επιστήμη της νοεράς αθλήσεως κάποιος αναγνώστης του βιβλίου αυτού, όταν διαβάζει κατακρίσεις και κατηγορίες κατά κάποιου προσώπου; Από αυτό δεν αντιλαμβάνεται καθείς πως το βιβλίο απέτυχε στο σκοπό του έχοντας άλλο τίτλο και άλλα περιεχόμενα;
Στο άρθρο γίνεται αναφορά για την εικόνα όπου απεικονίζεται ο Άγιος Ματθαίος με δύο Αγγέλους εκ δεξιών του και εξ αριστερών του. Παρόμοια απεικόνιση είχαμε και για τον Άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο από τους Μοναχούς του και μάλιστα όσο βρισκόταν ο Άγιος Νεόφυτος εν ζωή! Επίσης ο Άγιος Μάρκος ο Αθηναίος εικονίζεται στον εικονογραφημένο βίο του υπό του Φωτίου Κόντογλου, να υποβαστάζεται υπό δύο Αγγέλων οι οποίοι τον ανεβάζουν στον Ουρανό. Οι μαρτυρίες από ανθρώπους όπως ο βλάσφημος αγιομάχος π. Αρσένιος Κοττέα, οτι δήθεν ζωγραφίστηκαν εικόνες με τον Δεσπότη Χριστό στο μέσον και την Ηγουμένη Μαριάμ με τον Άγιο Ματθαίο εκ δεξιών και εξ αριστερών, είναι αμφιβόλου εγκυρότητος αν κρίνουμε με βάση το πνεύμα εμπαθείας του π. Αρσενίου απέναντι σε όποιον σχετιζόταν με τον Άγιο Νεκτάριο. Επίσης ο γράφων όσες φορές επισκέφθηκε την Ι. Μονή Παναγίας στην Κερατέα δεν είδε ποτέ τέτοια εικόνα. Αλλά μην ξεχνούμε τις απεικονίσεις σε ανάκτορα και Ναούς στο Βυζάντιο, όπου πολλές φορές εικονογραφήθηκε ο Δεσπότης Χριστός με Αυτοκράτορες εκ δεξιών Του και τις σύζυγους τους εξ αριστερών Του. Αυτό δεν το κατηγόρησε ποτέ κάποιος Άγιος της εποχής από όσα γνωρίζουμε. Σημειώστε ότι οι Αυτοκράτορες δεν ήταν εκκλησιαστικές αλλά πολιτικές μορφές, εμπλεκόμενες στα αναγκαία κακά της πολιτικής, στρατιωτικής και διπλωματικής ζωής, όμως παρά ταύτα εικονίζονταν ενίοτε και με φωτοστέφανα!
Επ' αυτού όμως να πούμε και κάποια επιπλέον βασικά που είναι άγνωστα στους καταφερομένους κατά της αγιότητος του Αγίου Ματθαίου. Το πρώτο είναι ότι δεν κρίνεται η αγιότητα ενός προσώπου με βάση το αν ζωγράφισαν οι μαθητές του δύο αγγέλους δεξιά και αριστερά του. Δεν αναφέρεται πουθενά από κάποιον έγκυρο εκκλησιαστικό συγγραφέα αυτό! Αν δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Ματθαίος επειδή τα πνευματικά του παιδιά ζωγράφισαν μία μεμπτή κατά την θεολογία κάποιων απεικόνιση, τότε με βάση αυτήν την αθεολόγητη θέση, ούτε ο Νεόφυτος ο Έγκλειστος είναι Άγιος διότι τα πνευματικά του παιδιά ζωγράφισαν παρόμοια απεικόνιση. Τέτοιες θεωρίες γεννιούνται από καρδιές που φαντάζονται τεκμήρια μη αγιότητος, όπως ήταν και η καρδιά του π. Αρσενίου. Ο Θεός να τον λυπηθεί, ελπίζουμε έστω και την εσχάτη ώρα να ανακάλεσε στη καρδιά του όσα είπε και έγραψε για τον Άγιο. Λυπούμεθα όμως διότι κάποιοι ακόμα και σήμερα δανείζονται αυτά τα αθεολόγητα και γεμάτα πλάνες επιχειρήματα για να υποστηρίξουν πως δήθεν δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Βρεσθένης. Θα έπρεπε να μελετήσουν λίγο εκκλησιαστική ιστορία, λίγο ορθόδοξη δογματική ώστε να δούν ποιά είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζεται η αγιότητα ή μή ενός προσώπου.
Το δεύτερο είναι πως δεν φέρει ουδεμία ευθύνη ο ήδη κεκοιμημένος Άγιος Ματθαίος για την απεικόνιση αυτή. Το τρίτο είναι πως ο υπεύθυνος για το περιοδικό "Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας", στο οποίο υπάρχει η παραπάνω αναφερομένη απεικόνιση ήταν τότε ο Μοναχός Βίκτωρ Ματθαίου, το επώνυμο Ματθαίου το υιοθέτησε ως ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο του Γέροντος του Αγίου Ματθαίου. Ο εν λόγω Μοναχός λοιπόν, λίγους μήνες μετά την έκδοση του περιοδικού, του οποίου ήταν υπεύθυνος, πήγε με τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο, ο οποίος εξ όσων γνωρίζουμε δεν τον επιτίμησε με κάποιο κανόνα για αυτή του την απεικόνιση. Ίσως να μην το ήξερε. Αν όμως τον επιτίμησε θα θέλαμε να μας το πουν οι αδελφοί μας.
Θέτουμε ένα ερώτημα και για τον π. Αρσένιο. Αφού ο π. Αρσένιος Κοττέα το 1953, κατηγορεί τον Άγιο Ματθαίο για την εικόνα του Αγίου με δύο Αγγέλους, ο οποίος ως κεκοιμημένος δεν ήταν υπεύθυνος όπως είπαμε, γιατί δεν αναφέρει και τον υπαίτιο αυτής της απεικονίσεως τον Μοναχό Βίκτωρα, ο οποίος είχε τυπώσει την εν λόγω απεικόνιση; Δεν είναι δίκαιο να κατηγορείται εκείνος που δεν είχε ευθύνη αφού έγινε ο,τι έγινε κατόπιν της κοιμήσεως του και να αποσιωπάται ο υπαίτιος.
Αναφέρεται από τον αρθρογράφο για τον Άγιο Ματθαίο ότι προέβαινε σε ντροπιαστικές πράξεις. Ας δούμε ποιές ήταν αυτές. Ισχυρίζεται λοιπόν ο π. Αρσένιος και αναδημοσιεύεται στο άρθρο που αναιρούμε βήμα βήμα, ότι ο Άγιος έκλεψε ουσιαστικώς συγγράματα του και τα τύπωσε με το δικό του όνομα. Η αλήθεια είναι ότι ο Άγιος Ματθαίος δεν τύπωνε βιβλία με τα χέρια του για να σκίζει σελίδες όπως λέει ο π. Αρσένιος και να πετά εξώφυλλα, τέτοιες λέξεις είναι ιδανικές για να παρασύρουν τον αναγνώστη και γι' αυτό μάλλον τις χρησιμοποιεί ο π. Αρσένιος. Όλα γίνονταν με μηχανήματα. Ο Αγιος Ματθαίος έκανε συλλογή διαφόρων κειμένων και τα έβαζε σε ένα ενιαίο σώμα το οποίο γινόταν ένα βιβλίο, με το όνομα εκείνου που το εξέδωσε, δεν έβαζε το όνομα του ο Άγιος Ματθαίος σαν συγγραφέας του βιβλίου, αλλά σαν υπεύθυνος έκδοσης. Παραδείγματα πολλά και θα αναφέρουμε μερικά εξ αυτών.
Το βιβλίο ''Σμάραγδος'' του 1950 εμπεριέχει συλλογή κειμένων διαφόρων συγγραφέων αλλά στο εξώφυλλο γράφει τα εξής, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ματθαίου. Μέσα σε όλα τα περιεχόμενα υπάρχουν και αρχαίες ευχές της Εκκλησίας, των οποίων δεν αναφέρει τους συγγραφείς αλλά όλοι γνώριζαν ότι δεν είναι του Αγίου. Οπότε μόνο κάποιος τελείως αντιπαθών τον Άγιο ή αδαής θα σκεφτόταν ότι έβαλε αυτές τις ευχές κλέβοντας τις. Όλοι γνώριζαν ότι οι ευχές αυτές είναι αρχαίων συγγραφέων και υμνογράφων και θα έβαζε το όνομα και την ιδιότητα του ο Άγιος Ματθαίος στο εξώφυλλο ως δήθεν συγγράψας το βιβλίο καθ' ολοκληρίαν και των ευχών συμπεριλαμβανομένων;
Άλλο παράδειγμα είναι το βιβλίο με τίτλο ''Το μυστήριον της εξομολογήσεως'', έτος εκδόσεως 1940, στο εξώφυλλο γράφει, Υπό Σεβασμιωτάτου Βρεσθένης Ματθαίου, ενώ μέσα έχει λόγους διαφόρων Αγίων περί κολάσεως, παραδείσου, αποκρύψεως αμαρτιών στην εξομολόγηση και άλλα ωφέλιμα. Λέτε να μην γνώριζαν οι Χριστιανοί ότι οι λόγοι αυτοί ήταν όχι βεβαίως του Επισκόπου Ματθαίου αλλά άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων και μάλιστα Αγίων; Αφού αυτούς τους ιδίους λόγους τους διάβαζαν στο μοναστήρι οι Μοναχοί στα βιβλία από τα οποία δανείστηκε τα αποσπάσματα ο Άγιος.
Στο ''Θείον Προσευχητάριον'' εκδόσεως 1936, εμπεριέχονται λόγοι εκτός από τις καθημερινές μας προσευχές, αλλά στο εξώφυλλο γράφει, Βρεσθένης Ματθαίου. Τέλος στο βιβλίο ''Κήπος Χαρίτων'' εκδόσεως 1936, εμπεριέχονται επίσης λόγοι διαφόρων Αγίων αλλά γράφει στο εξώφυλλο, Βρεσθένης Ματθαίου, Αγιορείτου Κρητός Λαυριώτου. Οπότε πιστεύουμε μετά από αυτά τα λίγα παραδείγματα να κατενόησε ο κάθε σοβαρός και καλόπιστος αναγνώστης και μελετητής του βίου του Αγίου Ματθαίου αλλά και όσων λέγονται περί του ανδρός, ότι η αναγραφή του ονόματος του Αγίου δεν συνεπάγετο την πνευματική ιδιοκτησία των εντός των βιβλίων του κειμένων αλλά την επιμέλεια θα λέγαμε με σημερινούς όρους, της συλλογής λόγων και προσευχών και της εκδόσεως προς ψυχικήν σωτηρία των Ορθοδόξων Ελλήνων.
Επ' αυτού όμως να πούμε και κάποια επιπλέον βασικά που είναι άγνωστα στους καταφερομένους κατά της αγιότητος του Αγίου Ματθαίου. Το πρώτο είναι ότι δεν κρίνεται η αγιότητα ενός προσώπου με βάση το αν ζωγράφισαν οι μαθητές του δύο αγγέλους δεξιά και αριστερά του. Δεν αναφέρεται πουθενά από κάποιον έγκυρο εκκλησιαστικό συγγραφέα αυτό! Αν δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Ματθαίος επειδή τα πνευματικά του παιδιά ζωγράφισαν μία μεμπτή κατά την θεολογία κάποιων απεικόνιση, τότε με βάση αυτήν την αθεολόγητη θέση, ούτε ο Νεόφυτος ο Έγκλειστος είναι Άγιος διότι τα πνευματικά του παιδιά ζωγράφισαν παρόμοια απεικόνιση. Τέτοιες θεωρίες γεννιούνται από καρδιές που φαντάζονται τεκμήρια μη αγιότητος, όπως ήταν και η καρδιά του π. Αρσενίου. Ο Θεός να τον λυπηθεί, ελπίζουμε έστω και την εσχάτη ώρα να ανακάλεσε στη καρδιά του όσα είπε και έγραψε για τον Άγιο. Λυπούμεθα όμως διότι κάποιοι ακόμα και σήμερα δανείζονται αυτά τα αθεολόγητα και γεμάτα πλάνες επιχειρήματα για να υποστηρίξουν πως δήθεν δεν είναι Άγιος ο Επίσκοπος Βρεσθένης. Θα έπρεπε να μελετήσουν λίγο εκκλησιαστική ιστορία, λίγο ορθόδοξη δογματική ώστε να δούν ποιά είναι τα θεμέλια πάνω στα οποία βασίζεται η αγιότητα ή μή ενός προσώπου.
Το δεύτερο είναι πως δεν φέρει ουδεμία ευθύνη ο ήδη κεκοιμημένος Άγιος Ματθαίος για την απεικόνιση αυτή. Το τρίτο είναι πως ο υπεύθυνος για το περιοδικό "Πολύτιμος Θησαυρός Μετανοίας", στο οποίο υπάρχει η παραπάνω αναφερομένη απεικόνιση ήταν τότε ο Μοναχός Βίκτωρ Ματθαίου, το επώνυμο Ματθαίου το υιοθέτησε ως ένδειξη σεβασμού στο πρόσωπο του Γέροντος του Αγίου Ματθαίου. Ο εν λόγω Μοναχός λοιπόν, λίγους μήνες μετά την έκδοση του περιοδικού, του οποίου ήταν υπεύθυνος, πήγε με τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο, ο οποίος εξ όσων γνωρίζουμε δεν τον επιτίμησε με κάποιο κανόνα για αυτή του την απεικόνιση. Ίσως να μην το ήξερε. Αν όμως τον επιτίμησε θα θέλαμε να μας το πουν οι αδελφοί μας.
Θέτουμε ένα ερώτημα και για τον π. Αρσένιο. Αφού ο π. Αρσένιος Κοττέα το 1953, κατηγορεί τον Άγιο Ματθαίο για την εικόνα του Αγίου με δύο Αγγέλους, ο οποίος ως κεκοιμημένος δεν ήταν υπεύθυνος όπως είπαμε, γιατί δεν αναφέρει και τον υπαίτιο αυτής της απεικονίσεως τον Μοναχό Βίκτωρα, ο οποίος είχε τυπώσει την εν λόγω απεικόνιση; Δεν είναι δίκαιο να κατηγορείται εκείνος που δεν είχε ευθύνη αφού έγινε ο,τι έγινε κατόπιν της κοιμήσεως του και να αποσιωπάται ο υπαίτιος.
Αναφέρεται από τον αρθρογράφο για τον Άγιο Ματθαίο ότι προέβαινε σε ντροπιαστικές πράξεις. Ας δούμε ποιές ήταν αυτές. Ισχυρίζεται λοιπόν ο π. Αρσένιος και αναδημοσιεύεται στο άρθρο που αναιρούμε βήμα βήμα, ότι ο Άγιος έκλεψε ουσιαστικώς συγγράματα του και τα τύπωσε με το δικό του όνομα. Η αλήθεια είναι ότι ο Άγιος Ματθαίος δεν τύπωνε βιβλία με τα χέρια του για να σκίζει σελίδες όπως λέει ο π. Αρσένιος και να πετά εξώφυλλα, τέτοιες λέξεις είναι ιδανικές για να παρασύρουν τον αναγνώστη και γι' αυτό μάλλον τις χρησιμοποιεί ο π. Αρσένιος. Όλα γίνονταν με μηχανήματα. Ο Αγιος Ματθαίος έκανε συλλογή διαφόρων κειμένων και τα έβαζε σε ένα ενιαίο σώμα το οποίο γινόταν ένα βιβλίο, με το όνομα εκείνου που το εξέδωσε, δεν έβαζε το όνομα του ο Άγιος Ματθαίος σαν συγγραφέας του βιβλίου, αλλά σαν υπεύθυνος έκδοσης. Παραδείγματα πολλά και θα αναφέρουμε μερικά εξ αυτών.
Το βιβλίο ''Σμάραγδος'' του 1950 εμπεριέχει συλλογή κειμένων διαφόρων συγγραφέων αλλά στο εξώφυλλο γράφει τα εξής, Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ματθαίου. Μέσα σε όλα τα περιεχόμενα υπάρχουν και αρχαίες ευχές της Εκκλησίας, των οποίων δεν αναφέρει τους συγγραφείς αλλά όλοι γνώριζαν ότι δεν είναι του Αγίου. Οπότε μόνο κάποιος τελείως αντιπαθών τον Άγιο ή αδαής θα σκεφτόταν ότι έβαλε αυτές τις ευχές κλέβοντας τις. Όλοι γνώριζαν ότι οι ευχές αυτές είναι αρχαίων συγγραφέων και υμνογράφων και θα έβαζε το όνομα και την ιδιότητα του ο Άγιος Ματθαίος στο εξώφυλλο ως δήθεν συγγράψας το βιβλίο καθ' ολοκληρίαν και των ευχών συμπεριλαμβανομένων;
Άλλο παράδειγμα είναι το βιβλίο με τίτλο ''Το μυστήριον της εξομολογήσεως'', έτος εκδόσεως 1940, στο εξώφυλλο γράφει, Υπό Σεβασμιωτάτου Βρεσθένης Ματθαίου, ενώ μέσα έχει λόγους διαφόρων Αγίων περί κολάσεως, παραδείσου, αποκρύψεως αμαρτιών στην εξομολόγηση και άλλα ωφέλιμα. Λέτε να μην γνώριζαν οι Χριστιανοί ότι οι λόγοι αυτοί ήταν όχι βεβαίως του Επισκόπου Ματθαίου αλλά άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων και μάλιστα Αγίων; Αφού αυτούς τους ιδίους λόγους τους διάβαζαν στο μοναστήρι οι Μοναχοί στα βιβλία από τα οποία δανείστηκε τα αποσπάσματα ο Άγιος.
Στο ''Θείον Προσευχητάριον'' εκδόσεως 1936, εμπεριέχονται λόγοι εκτός από τις καθημερινές μας προσευχές, αλλά στο εξώφυλλο γράφει, Βρεσθένης Ματθαίου. Τέλος στο βιβλίο ''Κήπος Χαρίτων'' εκδόσεως 1936, εμπεριέχονται επίσης λόγοι διαφόρων Αγίων αλλά γράφει στο εξώφυλλο, Βρεσθένης Ματθαίου, Αγιορείτου Κρητός Λαυριώτου. Οπότε πιστεύουμε μετά από αυτά τα λίγα παραδείγματα να κατενόησε ο κάθε σοβαρός και καλόπιστος αναγνώστης και μελετητής του βίου του Αγίου Ματθαίου αλλά και όσων λέγονται περί του ανδρός, ότι η αναγραφή του ονόματος του Αγίου δεν συνεπάγετο την πνευματική ιδιοκτησία των εντός των βιβλίων του κειμένων αλλά την επιμέλεια θα λέγαμε με σημερινούς όρους, της συλλογής λόγων και προσευχών και της εκδόσεως προς ψυχικήν σωτηρία των Ορθοδόξων Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου