Η μόνη φωτογραφία του Οσίου Μωυσέως του Προορατικού. Κοιμήθηκε το 1946 με τον, κατά τον π. Φλωρίνης Χρυσόστομο, παρασυνάγωγο Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο. Παρά το γεγονός αυτό οι πνευματικοί επίγονοι του π. Φλωρίνης, έχουν τα τίμια λείψανα του Οσίου Μωυσέως προς προσκύνηση σε Μοναστήρι τους στην Κόρινθο. Άρα αναγνωρίζουν τον Επίσκοπο Βρεσθένης ως Ορθόδοξο και όχι παρασυνάγωγο όπως τον ονόμαζε ο πνευματικός ηγέτης τους; Αλλιώς πώς εξηγείται το γεγονός να έχουν προς προσκύνηση τα λείψανα ενός Μοναχού που κοιμήθηκε σε εκκλησιαστική κοινωνία με τον Επίσκοπο Βρεσθένης Άγιο Ματθαίο;
Παρακάτω το άρθρο παρουσιάζει και τα καλά του Αγίου σαν να μας έχει αποδείξει ότι όσα λέει ως κακά του Αγίου είναι και έτσι. Παραδέχεται ο αρθρογράφος πως η ασκητικότητα, η νηστεία και οι προσευχές ήταν το γνώρισμα του. Δεν αμφισβητεί ούτε ότι έκανε θαύματα, αλλά και οι Εβραίοι επίσης ομολογούσαν ότι Ο Κύριος έκανε θαύματα όμως τα ερμήνευαν ως μαγεία ή έργο του διαβόλου. Στα θαύματα του Αγίου Ματθαίου ο αρθρογράφος δίνει την δική του ερμηνεία. Για την ασκητικότητα του φέρει ως παράδειγμα τον ασκητή αιρεσιάρχη Νεστόριο. Ποιά ήταν η ομοιότητα του Νεστορίου με τον Άγιο Ματθαίο; Καμία! Ο Νεστόριος δίδαξε δογματικής φύσεως αιρέσεις και πολέμησε την Εκκλησία επιμένοντας σε αυτές. Δεν αναγνώρισε ποτέ το λάθος ή την πλάνη του. Ο Άγιος ακόμα κι όταν δεν έφταιγε για κάτι, ζητούσε συγγνώμη ώστε να ηρεμήσει το ποίμνιο. Βεβαίως τις δηλώσεις του αυτές τις χρησιμοποιούν οι ανά τις δεκαετίες εμφανιζόμενοι κριτές του Αγίου, όχι για να καταδείξουν την αρετή του Αρχιερέως που φρόντιζε να μην σκανδαλίζει το ποίμνιο του, αλλα για να παρουσιάσουν τις αποκηρύξεις του ως δήθεν απόδειξη ότι υποκρινόταν και συνέχιζε τα ίδια.
Απόδειξη πως δεν υποκρινόταν είναι το γεγονός ότι όλο και μεγάλωνε το έργο του Αγίου ακόμα και μετά θάνατον. Μοναχοί και Μοναχές γέμισαν τα μοναστήρια του, λαϊκοί γέμισαν τις ενορίες της Εκκλησίας της Ελλάδος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Θαύματα έκαναν με την πίστη που φύτευσε στις καρδιές τους ο Άγιος Ματθαίος, ακόμη και Αρχιμανδρίτης εγκατέλειψε το νέο και προσήλθε στην Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών. Ανεδείχθη μάλιστα και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο από Τήνου μακαριστός Αγαθάγγελος. Αυτό ήταν το έργο και η διαθήκη του Αγίου Ματθαίου.
Επιπλέον ο αρθρογράφος παρομοιάζει την ασκητικότητα του Αγίου Ματθαίου με την ασκητικότητα αιρετικών οι οποίοι είχαν ηθικότατο και ασκητικότατο βίο. Όμως ο ίδιος ο αρθρογράφος στην αρχή του άρθρου του μας λέγει ότι, ''Το κείμενο αυτό εξετάζει τι ΔΕΝ είναι ο Ματθαίος και όχι τι είναι (δεν ασχολείται δηλαδή με το αν είναι σχισματικός, αιρετικός ή απλά ένας άνθρωπος που έπεσε σε σφάλματα''. Όμως όπως είδαμε παρομοιάζει την ασκητικότητα του με την ασκητικότητα των αιρετικών. Με αυτό δεν μας παραπέμπει στο ότι ήταν αιρετικός ο Άγιος Ματθαίος; Αν δεν επεδίωκε κάτι τέτοιο γιατί μας συγκρίνει ως ασκητή τον Ορθόδοξο Επίσκοπο Ματθαίο με τον αιρεσιάρχη Επίσκοπο Νεστόριο και άλλους αιρετικούς;
Γιατί συγκρίνει την ασκητικότητα του Αγίου με την νηστεία βουδιστών μοναχών; Απέχει ο Ορθόδοξος απ' το σκόρδο και το οινόπνευμα; Οι βουδιστές απέχουν και εκ των δύο. Ποία η σχέση λοιπόν της νηστείας των βουδιστών η οποία γίνεται για την διάλυση της συνειδητότητας τους, εντός της παγκόσμιας συνειδητότητας και θεωρούν ότι αυτή είναι κάτι σαν θεός; Ποία σχέση έχει ως ασκητής ο Επίσκοπος Ματθαίος με τον ασκητή βουδιστή μοναχό ο οποίος νομίζει ότι με την πολεμικη τέχνη έρχεται σε αρμονία με την κτίση; Μπορεί να υπάρχει η ομοιότητα της αποχής από την ποσότητα του φαγητού, την αποχή από κρέας την οποίαν τηρούν και οι βουδιστές, αλλά με βάση αυτές τις ομοιότητες δεν μπορεί κάποιος να ισχυρίζεται ότι η νηστεία δεν είναι ασφαλής δρόμος προς την αγιότητα επειδή και οι βουδιστές νηστεύουν. Όποιος έχει μελετήσει την Κλίμακα, το γνωστό βιβλίο του Οσίου Ιωάννου του Σινά, θα έχει συναντήσει τα πάρα πολλά σημεία στα οποία ο συγγραφεύς τονίζει την αναγκαιότητα της νηστείας και πόσα πάθη ξεριζώνει.
Η αναφορά στο άρθρο, περί της αγρυπνίας του διαβόλου και της νηστείας του είναι άστοχη και άσχετη διότι ο διάβολος αγρυπνεί επειδή δεν υπάρχει στις ιδιότητες του ως πνεύμα η κόπωση! Δεν έχει αναγκή να κοιμηθεί ο διάβολος, άρα δεν θυσιάζει κάποιον ύπνο όπως έκανε ο ηλικιωμένος Άγιος Ματθαίος, επί 16 ώρες που διαρκούσαν οι εόρτιες αγρυπνίες στα μοναστήρια του. Το ίδιο ισχύει και για την νηστεία, δεν έχει ανάγκη να νηστεύσει ο διάβολος διότι ως πνεύμα δεν πεινάει, οπότε δεν θυσιάζει την ηδονή της γεύσης ή ακόμα και το αναγκαίο προς συντήρηση φαγητό, διότι δεν πρόκειται να πεθάνει από στέρηση τροφής. Αντιθέτως όταν ο Άγιος Ματθαίος έτρωγε μόνο 4 μπάμιες μετρημένες όσο κι αν πεινούσε, αυτό αποτελεί αγιαστική νηστεία, όχι εκ φύσεως δεδομένη αποχή εκ του φαγητού. Δύο άσχετα δεδομένα μεταξύ τους τα οποία ο αρθρογράφος συγχέει.
Παρακάτω ο αρθρογράφος πολύ ορθώς λέγει ότι η ασκητικότητα δεν αγιάζει αν δεν συνοδεύεται από ορθόδοξο φρόνημα, ταπείνωση, αγάπη και τις υπόλοιπες αρετές. Όπως αποδείξαμε στην ως τώρα αναίρεση μας επί των γραφομένων του άρθρου, όλα όσα δήθεν δεν είχε ο Άγιος τα είχε και μάλιστα σε βαθμό υπερβολικό. Αγάπη; Αν δεν είχε πώς κατάφερε να ταΐσει εν μέσω Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου εκατοντάδες μητέρες με τα παιδιά τους και πολλά ορφανά; Αν δεν είχε πώς ενέπνευσε τόσους νέους και νέες να αφήσουν γονείς, περιουσίες, άνετη ζωή, ηδονές της σαρκός και να προτιμήσουν να ξυπνούν κάθε βράδυ στις 12 τα μεσάνυχτα και να προσεύχονται ως τις 5 το πρωί; Αν δεν είχε αγάπη πώς ενέπνευσε τόσους νέους κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή, να τρώγουν από τις 3 το απόγευμα και μετά, μόνο ψωμί και νερό μία φορά την ημέρα; Αν δεν είχε αγάπη πώς έδινε τα βιβλία του δωρεάν; Ευαγγέλια, Προσευχητάρια, κομβοσχοίνια, όλα τα έδινε δωρεάν.
Κάποιοι έλεγαν ότι έτρωγαν πολύ λίγο στις Μονές του Αγίου. Νόμιζαν ότι στα μοναστήρι οι Μοναχοί πηγαίνουν για απολαύσεις, ανάπαυση και γαστριμαργία; Όταν ο Άγιος Αντώνιος άφησε τον Άγιο Παύλο τον Απλού να διψάει και να πεινάει το έκανε διότι δεν είχε αγάπη και εμείς γαλουχημένοι στην αντιχριστιανική εποχή μας έχουμε περισσότερη;
Κατά μαρτυρία του Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου Μενιδιάτη, αδελφού της ανδρικής Μονής Κερατέας από το 1938, όταν οι Μοναχοί και οι Μοναχές έκαναν τις εκταφές των κεκοιμημένων Μοναχών και Μοναζουσών, πολλών τα λείψανα ευωδίαζαν. Εν ζωή μάλιστα όλοι είχαν τόση πίστη ώστε έκαναν θαύματα μεταξύ τους. Αν ένας Μοναχός είχε αρρωστήσει και είχε πέσει στο κρεβάτι, κάποιος άλλος του έλεγε, ''δεν εχεις τίποτα, σήκω πάμε στα χωράφια'', και όντως συνέβαινε αυτό ως μία απλή καθημερινότητα. Άρρωστοι θεραπεύονταν μόνο με την πύρινη προσευχή τους. Θεράπευαν άλλους, θεράπευαν ακόμα και τα ζώα της Μονής, όλα αυτά δε, τα έκαναν με ένα λόγο τους μόνο, απευθυνόμενοι στον Κύριο διότι ο Άγιος Ματθαίος τους είχε μάθει τι σημαίνει πίστη!
Ο π. Ιωαννίκιος είχε επαναφέρει στη ζωή ένα ζώο το οποίο είχε πεθάνει κατά την ώρα της εργασίας. Μάλιστα οι κάτοικοι του χωριού που ήταν διάσπαρτοι στα γύρω χωράφια και μαζεύτηκαν να δουν τι συνέβη, γελούσαν όταν σταύρωνε ο π. Ιωαννίκιος το ζώο και ευχόταν εμπρός του. Όμως όταν το ζώο σηκώθηκε και τίναζε το κεφάλι του έμειναν όλοι με το στόμα ανοικτό. Πολλοί γύρισαν με το παλαιό ημερολόγιο! Άλλοι είπαν ότι το ζώο δεν είχε πεθάνει. Ο π. Ιωαννίκιος έλεγε ότι το ζώο είχε πεθάνει αλλά όταν εξιστορούσε το περιστατικό εμφάνιζε άλλον στην θέση του από ταπείνωση.
Ο Μοναχός Νεκτάριος εξασκούσε πολύ την νοερά προσευχή και ιδιαιτέρως τους Χαιρετισμούς Της Παναγίας μας, τους οποίους θυμόταν με ακρίβεια και τους έλεγε όλη την ημέρα ξανά και ξανά. Αν χρειαζόταν να μιλήσει, διέκοπτε, έλεγε τα αναγκαία και συνέχιζε από εκεί που σταμάτησε. Όταν έγινε η εκταφή του, παραδόξως τα λείψανα του είχαν επάνω τους χλωρίδα, μικρά χορταράκια! Πώς φύτρωσαν στο χώμα μέσα σε βάθος 1,5 μέτρου, χωρίς οξυγόνο και το φώς του ήλιου; Αν κάποιος σκεφτεί ότι φύτρωσαν λόγω υγρασίας, πώς εξηγείται και πάλι το φαινόμενο αφού δεν υπάρχει το απαραίτητο ηλιακό φώς και το οξυγόνο;
Ο Άγιος Ματθαίος βοηθούμενος από την Ηγουμένη Μαριάμ συνομιλεί με τους πιστούς σε κλίμα χαράς και ειρήνης. Θεοφάνεια του 1950 επί της εξέδρας.
Όλα αυτά λοιπόν μπορεί να τα εμπνεύσει ένας πλανεμένος ασκητής που δεν έχει αγάπη; Μπορεί να τα δημιουργήσει εκ του μηδενός ένας άνθρωπος που δεν έχει ταπείνωση; Εκείνοι που δεν έχουν ταπείνωση δεν ζητούν συγγνώμη ακόμα και για πράγματα που δεν φταίνε. Ο Άγιος Ματθαίος ζήτησε πολλές φορές συνάντηση με τον π. Φλωρίνης. Ένας Επίσκοπος που δεν έχει ταπείνωση δεν ζητάει ένωση με τον πρώην συνεπίσκοπο του, αντιθέτως ζητάει από εκείνον να κάνει την πρώτη κίνηση. Για τις επιστολές του Αγίου Ματθαίου που έστελνε κατά καιρούς στον πρ. Φλωρίνης υπάρχουν τα στοιχεία με ημερομηνίες και ιστορικές αποδείξεις σε ψηφιακή μορφή για όποιον θέλει να μελετήσει το θέμα.
Παρακάτω το άρθρο μιλάει περί των θαυμάτων που ομολογεί και ο αρθρογράφος πως έκανε ο Άγιος Ματθαίος και δημοσιεύει έναν λόγο του Αγίου Αθανασίου του Μέγα. Ο λόγος ξεκινά με την ερώτηση πώς οι αιρετικοί κάνουν θαύματα. Όμως και πάλι ο αρθρογράφος αυτοαναιρείται διότι ενώ στην αρχή του άρθρου του μας είπε ότι δεν θα ασχοληθεί με το αν είναι αιρετικός ο Άγιος Ματθαίος, στο τέλος κάνει το ακριβώς αντίθετο. Αναφερόμενος στο πρόσωπο του Αγίου Ματθαίου και τα θαύματα που εκείνος έκανε, φέρει ως προσωπική του ερμηνεία κάτι το οποίο αφορά το πώς κάνουν θαύματα οι αιρετικοί. Στην αρχή έγραψε, ''Το κείμενο αυτό εξετάζει τι ΔΕΝ είναι ο Ματθαίος και όχι τι είναι (δεν ασχολείται δηλαδή με το αν είναι σχισματικός, αιρετικός ή απλά ένας άνθρωπος που έπεσε σε σφάλματα)''. Αφού δεν ασχολείται το άρθρο με το αν είναι αιρετικός ο Άγιος Ματθαίος, γιατί προσπαθεί να αποδείξει ότι τα θαύματα του Αγίου δεν ήταν επικύρωση της Ορθοδοξίας του και μάλιστα χρησιμοποιεί και τον λόγο του Μεγάλου Αθανασίου που απαντά στο πώς κάνουν θαύματα οι αιρετικοί; Δεν είναι αντιφατικό τουλάχιστον; Τελικώς είναι για τον αρθρογράφο αιρετικός ο Άγιος Ματθαίος ή όχι; Αν τον θεωρεί αιρετικό γιατί αναφέρει στην αρχή του άρθρου του, ότι δεν θα ασχοληθεί με το αν είναι αιρετικός ο Άγιος, αλλά στο τέλος μας μιλά για τα θαύματα του Αγίου, μέσω της απαντήσεως του Αγίου Αθανασίου για τα θαύματα των αιρετικών; Αν πάλι δεν θεωρεί τον Άγιο Ματθαίο αιρετικό γιατί πάλι μας παρουσιάζει τον λόγο του Αγίου Αθανασίου που απαντά στο πώς κάνουν οι αιρετικοί θαύματα;
Απάντηση; Ποτέ δεν πήραμε ως τώρα. Σιωπή...
Στον επίλογο του ο αρθρογράφος μας παρουσιάζει τους λόγους για τους οποίους γράφτηκε το άρθρο. Εξηγεί κατ' αρχάς πως γράφτηκε επειδή κάποιοι Ματθαιϊκοί εμμένουν στις θέσεις τους, λόγω του ότι θεωρούν τον Επίσκοπο Ματθαίο Άγιο και όχι λόγω θεολογικών ή εκκλησιολογικών αντιρρήσεων.
Στην Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, της προεδρευομένης υπό του Μητροπολίτου Θηβών κ. Χρυσοστόμου Τζάνη, δεν υπάρχουν μέλη που να θεωρούν ότι όλοι οι παλαιοημερολογίτες έχουν την ίδια Ομολογία, αφού άλλωστε τα μέλη Της Εκκλησίας, όσο και αν πολλά δεν έχουν θεολογικές γνώσεις, ξέρουν να ξεχωρίζουν τον παλ/γίτη Ιερέα ο οποίος εξυπηρετεί νεοημερολογίτες πιστούς.
Πολλοί τέως Φλωριναίοι έφυγαν από τον χώρο τους λόγω ακριβώς του ότι δεν έβλεπαν πια καμία διαφορά, κοινωνούσαν και οι του νέου και οι του παλαιού από το ίδιο Δισκοπότηρο... Κάποιοι δεν το κάνουν αυτό αλλά πάρα πολλοί το κάνουν. Αυτό δημιουργεί προβλήματα στους νεοημερολογίτες, διότι σε μία ενορία του παλαιού μπορούν να κοινωνήσουν αλλά όταν πηγαίνουν σε άλλη ο Ιερέας δεν τους κοινωνεί με αποτέλεσμα να εκφράζονται παράπονα και να δημιουργείται σύγχυση στην συνείδηση των νεοημερολογιτών αδελφών μας.
Από την εμπειρία μας λοιπόν, δεν γνωρίζουμε Ματθαιϊκούς οι οποίοι είναι περαστικοί από την Σύνοδο και είπαν να μείνουν γιατί τους άρεσε το τυπικό ή οι πολύωρες αγρυπνίες και οι αυστηρές νηστείες που τηρούνται. Στο ζήτημα των λαϊκών που εγκατέλειψαν τις Φλωρινικές παρατάξεις, αντιλαμβάνεται κάθε σοβαρός μελετητής ότι όσοι προσέρχονται στην Σύνοδο το κάνουν επειδή έχουν διαφορετικές εκκλησιολογικές απόψεις, αφού έτσι κι αλλιώς τουλάχιστον για αρχή, δεν έχουν μελετήσει σχεδόν καθόλου τον βίο του Αγίου Ματθαίου. Οπότε δεν ήρθαν στη Εκκλησία υπό την σκέψη ότι ο Άγιος Ματθαίος ήταν ο μόνος σωστός αφού καλά καλά δεν τον γνώριζαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου