Το ζήτημα του Αγίου Νεκταρίου στο χώρο των φλωριναίων ''ΓΟΧ''. (Μέρος πρώτο.)

Ελαιογραφία σε καμβά του Αγίου Νεκταρίου Κεφαλά, Μητροπολίτου Πενταπόλεως Λιβύης, Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Έργο του ζωγράφου Αντρέι Μιρόνωφ, φιλοτεχνημένο μετά το 2000.

Εντοπίσαμε την παρακάτω ανάρτηση σε προφίλ κοινωνικού μέσου δικτύωσης και την αναδημοσιεύουμε για ιστορικούς λόγους αλλά και γιατί  στην 7ετή περίοδο κατά την οποία γνωρίσαμε από κοντά τις ομάδες των σχισματικών ''ΓΟΧ'', τις προερχόμενες από τις χειροτονίες των ετών 1960 και 1962, μας ομολόγησαν κάποιοι ότι δεν τιμούν τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τον εν Αιγίνη ως Άγιο. 

Επειδή λοιπόν στον χώρο των Φλωριναίων ''ΓΟΧ'', υπάρχει σε μεγάλη έκταση το πρόβλημα της αγιομαχίας κατά του Αγίου Νεκταρίου και της εξ αυτής απορρέουσας πνευματομαχίας, αφού το Άγιο Πνεύμα αναδεικνύει τους Αγίους και όχι η ανάγκη για πνευματικά πρότυπα σε μία νεκρή εποχή, αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση αυτή που παρέχει κάποια στοιχεία που δεν γνωρίζαμε και θα καταλήξουμε την δημοσίευση μας με προσωπικές μας εμπειρίες, από χείλη αγιομάχων και μή (και όχι από την φαντασία μας όπως πολλοί θα μας καταλογίσουν).

''Σέ ὅτι ἀφορᾶ τήν ὁμάδα τῶν Καλλιστικῶν Παλαιοημερολογιτῶν, «εὐθύς ἅμα τῆ συγκροτήσει της», ἐξέδωκε τήν ὑπ’ ἀριθμ. 4/7. 3. 1979 Ἐγκύκλιο, «δι’ ἧς ἐνετέλλετο πρός τά πνευματικά της τέκνα τήν παράδοσιν τῶν βιβλίων τῆς ἁγιομάχου τέως μοναχῆς τῶ πυρί, ἀπήγγειλε ἐναντίον αὐτῆς κατηγορίαν ἐπί βλασφημία, σκνδαλισμῶ τῶν πιστῶν, ἱεροκατηγορίᾳ καί ἀντιποιήσει ἀνωτέρας Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχῆς» (Ἰω. Χατζηφώτη αὐτ. σελ. 77 – 78).
 

Στήν συνέχεια, τήν 20. 3. 1979 ἡ μ. Μαγδαληνή κλήθηκε νά ἐμφανιστεῖ ἐνώπιον τοῦ Ἱερομ. Δαμασκηνοῦ Τσαπερλῆ πού εἶχε ὁρισθεῖ Ἀνακριτής ἐπί τῆς ὑποθέσεως καί ἐπειδή δέν ἐμφανίσθηκε παραπέμφθηκε στό Πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο ἀπό τό ὁποῖο δικάσθηκε ἐρήμην καί καταδικάσθηκε σέ καθαίρεση καί ἔκπτωση ἀπό τῆς ἡγουμενικῆς της θέσεως, πέραν τῆς ποινῆς τῆς ἀκοινωνισίας πού τῆς ἐπιβλήθηκε. (Πρβλ. «Φύλακες Ὀρθοδοξίας», φ. 6, Αὐγ. 1979, σελ. 45 – 47).
 

Ἡ ἀδράνεια τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Αὐξεντίου καί τοῦ Πειραιῶς Γεροντίου ἀπέναντι στήν ἁγιομαχία τῆς μοναχῆς Μαγδαληνῆς (σύμφωνα μέ ἰσχυρή φήμη λόγῳ τοῦ χρηματισμοῦ τους ἀπ’ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον ἡ οἰκονομική ἐπιφάνεια τῆς Μονῆς Ἀναλήψεως ἦταν πολύ μεγάλη), χρησιμοποιήθηκε ἀπό τούς Καλλιστικούς σάν ἕνα ἐπιπρόσθετο ἐπιχείρημα τῆς ἀνεπαρκείας τῶν Αὐξεντίου – Γεροντίου νά ἀσκήσουν τήν διοίκηση τῆς ἑνωμένης μέχρι τότε Φλωρινικῆς Παρατάξεως. (Πρβλ. «Φύλακες Ὀρθοδοξίας» φ. 19/1980, σελ. 74).
 

Παράλληλα ἡ ἀδράνεια τῶν Αὐξεντίου – Γεροντίου ἐπέτρεψε τήν διάδοση τῶν ἁγιομαχικῶν ἰδεῶν τῆς μ. Μαγδαληνῆς στόν χώρο τους, μέ ἀποτέλεσμα ἕνας τῶν νεοχειροτονηθέντων Ἀρχιερέων τοῦ 1979, ὁ γέρων Ἐπίσκοπος Αἰγίνης Παΐσιος Φιλοκαλιώτης, νά συνταχθεῖ ἀνοικτά μέ τήν μοναχή καί νά συντελέσει στήν διεύρυνση τοῦ προβλήματος, χωρίς νά καταδικαστεῖ ποτέ ἀπό τήν Σύνοδο Αὐξεντίου – Γεροντίου.'' (Η αλήθεια είναι πως ο επίσκοπος Παίσιος Φιλοκαλιώτης πριν κοιμηθεί μετανόησε και αποδέκτηκε την αγιότητα του Αγίου Νεκταρίου.)

 Φωτογραφία του Αγίου, λίγο μετά το 1900.

Αυτά λέει η εν λόγω ανάρτηση και όσα γράφονται με παραπομπή σε περιοδικά και πηγές της εποχής, μπορεί να τα διασταυρώσει ο κάθε μελετητής αν είναι ή όχι ακριβή. Τα υπόλοιπα περί χρηματισμού τα δεχόμεθα σχετικώς και όχι απολύτως, δεν τα υιοθετούμε αλλά ούτε και τα απορρίπτουμε. Εμείς κρατάμε όσα αναφέρονται στην αδράνεια του τότε Αρχιεπισκόπου Αυξεντίου Πάστρα, ο οποίος είχε καθαιρεθεί ως Ιερομόναχος από την Εκκλησία Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών Ελλάδος, κατόπιν κατέφυγε στην Σύνοδο του π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου Καβουρίδου, το 1962 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Γαρδικίου από τον Αρχιεπίσκοπο Χιλής Λεόντιο Φιλίπποβιτς, ο οποίος υπαγόταν στη Σύνοδο των Ρώσσων της Διασποράς αλλά ενήργησε λάθρα της Συνόδου του, και το 1965 αναδείχτηκε από την ομάδα Επισκόπων των Φλωριναίων ''ΓΟΧ'', Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. 

Σημειώστε δε, ότι το χαρτί που είναι απαραίτητο για την πιστοποίηση του αν είναι κάποιος ή όχι Επίσκοπος, δεν υπεγράφη στον τόπο που έγινε η χειροτονία του εις Επίσκοπον, στην γυναικεία μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας, αλλά κάποιους μήνες αργότερα στη Χιλή(..!), από τον Αρχ/πο Χιλής Λεόντιο και φέρει μόνο την υπογραφή του, ενώ ο φερόμενος ως συμμετέχων επίσης στην χειροτονία του καθηρημένου Ιερομονάχου Αυξεντίου Πάστρα, Επίσκοπος Ταλαντίου Ακάκιος Παππάς, δεν υπογράφει το πιστοποιητικό χειροτονίας και δεν φαίνεται στη φωτογραφία που δείχνει την χειροτονία του Επισκόπου Αυξεντίου. Μήπως λοιπόν χειροτονήθηκε από έναν ο Επίσκοπος Αυξέντιος; Γιατί δεν φωτογραφήθηκε και εκείνος αφού λένε οτι συμμετείχε στην χειροτονία του Αρχιμανδρίτου Αυξεντίου; Γιατί δεν υπογράφει το χαρτί ομού με τον Χιλής Λεόντιο;

Επιπλέον η χειροτονία αυτή ήταν απολύτως άκυρη όπως και των υπολοίπων Επισκόπων που χειροτονήθηκαν το 1962, διότι όσα έγιναν στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου έγιναν κρυφά και χωρίς την έγκριση του Προέδρου Αναστασίου και της Συνόδου του, των Ρώσσων της Διασποράς. Σύμφωνα με το Ιεροκανονικό δίκαιο της Εκκλησίας τέτοιες χειροτονίες είναι ως μή γενόμενες, παντελώς άκυρες. Για μελέτη με ιστορικά στοιχεία κάνετε κλίκ εδώ, εδώ και εδώ. Γι΄αυτό και η Εκκλησία της Ελλάδος που ακολουθεί το νέο ημ/λόγιο όταν κάποιος Πρεσβύτερος αποχωρεί από τους ''ΓΟΧ'' και κάνει αίτηση εντάξεως σ' αυτήν, τον χειροτονούν ξανά Διάκονο και Πρεσβύτερο. Στην περίπτωση δύο Φλωριναίων ''ΓΟΧ'' Επισκόπων, του Παϊσίου Λουλουργά και του Βικεντίου Μαλαματένιου, οι οποίοι έκαναν αίτηση στο Πατριαρχείο Κων/λεως, έγινε αναχειροτονία σε όλους τους βαθμούς. 

Κάποιοι Φλωριναίοι θεωρούν αυτήν την πρακτική ακραία, αλλά δυστυχώς και στο χώρο τους σημειώθηκαν τέτοια φαινόμενα μεταξύ τους και μάλιστα όχι μόνο μία φορά. Σημείωθηκε αναχειροτονία σε 3 Ιερείς μίας Συνόδου Φλωριναίων προσερχομένων στη Σύνοδο του τότε Αρχ/που Χρυσοστόμου Κιούση. Χειροτονήθηκαν υπ' αυτής εξ αρχής Διάκονοι και Ιερείς σαν να ήταν απλοί λαϊκοί ή Μοναχοί... Το θέμα συζητήθηκε και στον χώρο της εκκλησίας του νέου ημ/γίου δυσμενώς, ως ένδειξη του χάους που επικρατεί στον χώρο των Φλωριναίων ΓΟΧ αλλά και γενικώς.

Ας επανέλθουμε στο κυρίως θέμα της δημοσίευσης μας. Ο Μητροπολίτης  Γερόντιος που αναφέρεται στην δημοσίευση στο διαδίκτυο, είναι ο κεκοιμημένος πιά Μητροπολίτης Πειραιώς, Γερόντιος Μαριόλης. Χειροτονήθηκε το 1962 ως Επίσκοπος Σαλαμίνος από τον Αρχιεπίσκοπο Σαντιάγκο και Χιλής Λεόντιο Φιλίπποβιτς. Αργότερα ονομάστηκε Μητρoπολίτης Πειραιώς και Σαλαμίνος της ομάδος του Αρχ/που Αυξεντίου Πάστρα. Κοιμήθηκε το έτος 1994 και ο τάφος του βρίσκεται στην ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου εν Μεγάροις. Στην εν λόγω μονή ο γράφων όταν είχε πάει ως επισκέπτης το 1993, μία Μοναχή του είχε κάνει δώρο ένα βιβλιαρίδιο της αγιομάχου Μοναχής Μαγδαληνής, με θέμα το παλαιό και το νέο ημερ/γιο. Ήταν η πρώτη φορά που ο γράφων ήρθε σε ''γνωριμία'' με την βλάσφημη Μοναχή Μαγδαληνή. Λεγόταν και για τον Μητροπολίτη Γερόντιο Μαριόλη πως δεν τιμούσε τον Άγιο Νεκτάριο αλλά όχι τόσο έντονα όσο λεγόταν για τον Μητροπολίτη Κυκλάδων Παρθένιο Σκουρλή, πνευματικό της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Της Θεοτόκου Θρακομακεδόνων Αττικής, και ιδιαιτέρως για τον Μητροπολίτη Μαγνησίας Χρυσόστομο Νασλίμη, πνευματικό της Ιεράς Μονης Υπαπαντής Του Χριστού, Χορτοκοπίου Ελευθερουπόλεως Καβάλας.