34. "Όλες οι διδασκαλίες του Χριστιανισμού και της Παλαιάς Διαθήκης είναι παρμένες από πανάρχαια ελληνικά κείμενα του Ορφέα και του Ερμή Τρισμέγιστου".
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Φοβερό επιχείρημα αυτό. Ότι δηλαδή όλα τα είπαν οι Έλληνες, ότι οι Έλληνες προϋπήρξαν πριν από όλους, ότι πήγαν παντού, ότι όλοι οι αρχαίοι λαοί (π.χ. Μάγιας, Ίνκας, Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Πέρσες, Πελασγοί, Ινδοί) του κόσμου είταν κατά βάθος Έλληνες, ή έκανε ο Δίας γκάλοπ (Είναι άξιο απορίας, πώς την «γλίτωσαν» οι Κινέζοι και δεν ήταν Έλληνες κι αυτοί, μέσα σε τέτοια ελληνική κοσμοπλημμύρα. Αλλά πού θα πάνε, στο τέλος θα προκύψουν κι αυτοί ελληνικής καταγωγής. Δε θα μας τη γλιτώσουν τόσο εύκολα οι... ''παλιο''κινέζοι), ότι οι Ελληνες πριν τον Κατακλυσμό είχαν ρομπότ και διαστημόπλοια. Βέβαια, οι υμνητές της πανάρχαιας τεχνολογίας των Ελλήνων δεν μας έφεραν ώς τώρα κανένα απομεινάρι ρομπότ ή αρχαίου ψυγείου ή διαστημόπλοιου αρχαιοελληνικού. Γιατί; Από ζάχαρη ήταν όλα αυτά κι έλειωσαν κατά τον Κατακλυσμό ή τα κατέστρεψαν κι αυτά οι κακοί Χριστιανοί (διότι εκεί καταλήγει η ιστορία αυτή); Το μόνο που απομένει είναι να πει κανείς πως οι Ελληνες ήρθαν από τον αστερισμό της Ανδρομέδας! (ο αναδημοσιεύων την παρούσα μελέτη έχει συνομιλήσει με κάποιον ο οποίος υποστήριζε πως οι Έλληνες προέρχονται από τον αστερισμό του Λαγού... αυτά...) Και κάνοντας Έλληνα τον Ερμή τον Τρισμέγιστο (που ήταν ο αιγυπτιακός θεός Thaut, δηλαδή ακόμα ένα ανύπαρκτο προσωπο), αφού πρώτα τον ρώτησαν αν έχει ελληνική εθνική συνείδηση και DNA, ησυχάζουν. Όμως δεν έχουν καμμιά ιδέα για τη διαφορά μεταξύ Χριστιανισμού και όλων αυτών των γνωστικιστικών και πανθεϊστικών δοξασιών.
Ο Χριστιανισμός δεν αποδέχεται ότι ο θεός ανακαλύπτεται ή ότι ο άνθρωπος μπορεί δια της εξάσκησης να ανυψωθεί μόνος του ώς το θεό, αλλά ότι ο θεός αποκαλύπτεται. Δεν πιστεύει σε πανθεϊστικές δοξασίες ότι όλα είναι το ίδιο, ότι όλα είναι ένα, και ότι απλώς ο δρόμος προς την κορυφή διαφέρει. Δεν περιφρονεί την ύλη, χάριν του πνεύματος, αφού και τα δύο είναι δημιουργήματα του ίδιου Θεού. Δεν πιστεύει σε μετεμψυχώσεις κι άλλες μορφές περιφρόνησης προς την μοναδικότητα του ανθρώπου, διότι ως «άνθρωπο» θεωρεί όχι την «συνείδηση» του ανθρώπου μόνη, αλλά την συνείδηση μαζί με το σώμα, και συνεπώς εάν θεωρούσε ως άνθρωπο την ψυχή μόνο, τότε θα έλεγε κι αυτός πως η ψυχή μπαίνει σε καλούπι-σώμα κάθε φορά. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει ούτε ότι η ψυχή είναι φύσει αθάνατη ούτε ότι προϋπάρχει του σώματος, αλλά ούτε κι ότι με τον θάνατο εξαφανίζεται η ψυχή, διότι είναι ο Θεός που δεν το επιθυμεί αυτό. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ ύλης και πνεύματος όπως κάνουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι αποκρυφιστές, αλλά μεταξύ κτιστού (υλικού και άυλου κόσμου και όντων) και Άκτιστου (Θεού). Τα περί ενανθρώπισης του Θεού, και Ανάστασης του Χριστού δεν τα θεωρεί μύθους ή αλληγορίες-σύμβολα αναγέννησης και θανάτου της Φύσης (όπως συμβαίνει με τους θεούς), αλλά ιστορικά γεγονότα, και πιστεύει πως στην εμπειρία αυτών των ιστορικών γεγονότων βασίζεται ώς τα τώρα η ύπαρξή του. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει σε καμμιά κυκλικότητα της ιστορίας, όπως οι αρχαίες θρησκείες, αλλά στην γραμμική εξέλιξή της. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει σε καμμία ειμαρμένη η οποία καθορίζεται από τις «Μοίρες» και η οποία εξουσιάζει και τον Θεό ακόμη, αλλά δεχόμενος την παντοδυναμία του Θεού και την έλλειψη οποιασδήποτε Ανάγκης ή καταναγκασμού επ' αυτού, δέχεται ταυτόχρονα την συνεργία. Ο Χριστιανισμός δεν έχει όμοιό του στην διδασκαλία περί διάκρισης ουσίας-υπόστασης, περί διάκρισης θείας ουσίας και θείων ενεργειών, περί του ακατάληπτου της θείας ουσίας, και κοινωνίας των θείων ενεργειών από τον άνθρωπο. Όλα αυτά σε κανέναν Ερμή δεν υπάρχουν. Ούτε ως σκοπό του ανθρώπου θέτει κάποια φιλοσοφική ενατένιση του «Αγαθού-Θεού» χάριν ατομικής ευδαιμονίας, ούτε και κάποια μυστικιστική ένωση-απορρόφηση του με τη θεία ουσία, πράγμα βλάσφημο για τον Χριστιανισμό αφού η θεία ουσία μένει ακατάληπτη πάντα. Οι νεοπαγανιστές ισχυρίζονται πως ο Χριστιανισμός ζητά την «σωτηρία της ψυχής» αρνούμενος το σώμα ή τον κόσμο αυτόν. Για τον Χριστιανισμό όμως η σωτηρία της ψυχής δεν συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής από το σώμα και στην φυγή της από την ζωή. Η άποψη κατά την οποία πρέπει κατά την πορεία της σωτηρίας να φύγη η ψυχή από το σώμα, «τό έξω τον νουν του σώματος ποιείν... δαιμόνων εύρημα και παίδευμα» (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς).
34a ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Οι διαφορές μεταξύ του Ερμή Τρισμέγιστου και του Χριστιανισμού είναι κάτι παραπάνω από τρισμέγιστες:
1) Ο Ερμής Τρισμέγιστος (εφεξής Ε.Τ.) λέει ότι ο θεός είναι «αρσενοθηλυκός» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 19). Ειδωλολατρική αντίληψη περί θεού, την οποία ο Χριστιανισμός καταδικάζει.
2) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος είναι «ουσιωδώς αθάνατος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 20). Ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο άνθρωπος γίνεται κατά χάρη θεός και δεν είναι εκ φύσεως αθάνατος.
3) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «από ζωή και φως» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 20). Στην Π.Δ. δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. (Ο άνθρωπος δημιουργήθη εκ Θεού από το μηδέν, χώμα και πνοή ζωής που του ενεφύσησε ο τριαδικός Θεός που υπάρχει. Γιαχβέ σημαίνει στην αρχαία εβραϊκή γλώσσα της εποχής του Μωυσέως επί λέξει, ''εγώ είμαι που εγώ είμαι'', νοηματικώς στην ελληνική αποδίδεται ως, ''εγώ είμαι που υπάρχω''. Διότι ο Θεός αυτό είπε στον Μωυσή, εγώ είμαι που εγώ είμαι, γιατί εκτός εμού δεν υπάρχει, δεν είναι άλλος θεός. Από ερευνητές της αρχαίας εβραϊκής έχει ειπωθεί πως ο Θεός όταν τον ρώτησε ο Μωυσής τί όνομα έχει για να το πει στους εβραίους οι οποίοι θα τον ρωτούσαν οπωσδήποτε, διότι για τους εβραίους το όνομα κάποιου ήταν σχεδόν ταυτόσημο με εκείνον που το έφερε, ο Θεός του είπε στην εβραϊκή ''αέχ γιαέχ ασαέρ αέχ γιαέχ''.)
4) Ο Ε.Τ. λέει ότι όποιος είναι άτεκνος «καταδικάζεται να μην ενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα γυναίκας και άνδρα» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 30). Καμμία σχέση με το Χριστιανισμό, που ούτε τιμωρεί μεταθανάτια την ατεκνία ούτε πιστεύει στην μετενσάρκωση.
5) Ο Ε.Τ. λέει για τη Δημιουργία ότι «όλοι οι θεοί άρχισαν να επιμελούνται την ένσπορο φύση» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 31). Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχουν άλλοι θεοί. (Εκτός του ενός αληθινού και μόνου Θεού που απεκαλύφθη στους προπάτορες της Παλαιάς Διαθήκης και δεν έχει καμία ομοιότητα με άλλους φερόμενους θεούς, επινοήσεις ανθρώπων.)
6) Ο Ε.Τ. διδάσκει ότι πρέπει να μισήσεις το σώμα σου (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 34). Ο Χριστιανισμός δεν διδάσκει το μίσος προς το σώμα, αλλά προς το σαρκικό φρόνημα. Τεράστια διαφορά, αφού για τον Ε.Τ. το σώμα είναι κακό.
7) Ο Ε.Τ. θεωρεί τον ήλιο θεό (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 38). Ακόμη μια απόδειξη παιδαριώδους ειδωλολατρίας. Ο Χριστιανισμός και μάλιστα η Π.Δ. τον ήλιο τον θεωρεί... δοχείο φωτός και λάμπα. (Πολύ κοντά η Π.Δ. στην επιστημονική αλήθεια. Απλώς διατυπωμένη με απλά λόγια διότι η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό εγχειρίδιο, αλλά η αποκάλυψη του αληθινού Θεού στον άνθρωπο.)
8) Ο Ε.Τ. θεωρεί τον Θεό «πολυσώματο και παντοσώματο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 40). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Αντιθέτως η αλήθεια εκ της Αγίας Γραφής είναι πως μόνο ο Θεός είναι το απολύτως άυλο και άκτιστο, δηλ. δεν έχει ίχνος υλικότητος και δεν έχει χρονική αρχή, ούτε τροπή, δηλ. είναι άτρεπτος. Ακριβώς αντίθετες θεολογικές αλήθειες εν αντιθέσει με τις ειδωλολατρικές παιδικές αντιλήψεις περί θείου.)
9) Ο Ε.Τ. λέει ότι «η ουσία του Θεού είναι το να θέλει να είναι πάντοτε» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 51). Ο Χριστιανισμός θεωρεί ύψιστη βλασφημία να λέει κάποιος ότι γνωρίζει την ουσία του Θεού. (Η ουσία του Θεού είναι απολύτως αμέθεκτη από τον άνθρωπο, ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεό μέσω των ακτίστων ενεργειών του, δεν ενώνεται με την ουσία του Θεού διότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, αφού ο Θεός είναι φύσει Θεός, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να γίνει θεός κατά χάρην, δεν είναι κατά φύσην.)
10) Ο Ε.Τ. λέει ότι «όλες οι ψυχές του κόσμου προέρχονται από μία και μόνο ψυχή, από την ψυχή του σύμπαντος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 52) και ότι οι ψυχές «ερπετώδεις στην αρχή μεταβάλλονται σε ένυδρες, οι ένυδρες σε χερσαίες κι οι χερσαίες σε πετεινές σε αέριες, σε ανθρώπους, οι δε ανθρώπινες σε δαίμονες» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 53). Πού είδαν κάτι αντίστοιχο στη διδασκαλία του Χριστιανισμού για τη ψυχή; Ούτε κοκοράκια ούτε πετεινούς θεωρεί τις ανθρώπινες ψυχές. (Το σύμπαν είναι κτιστό, δημιούργημα δηλ. υλικό εκ του μηδενός από τον Θεό, με χρονική αρχή και τρεπτό. Κάποια στιγμή δε, θα λάβει πνευματική και ένδοξη μορφή μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού, όπως περιγράφεται στην θεόπνευστη Αποκάλυψη του ευαγγελιστού Ιωάννου.)
11) Ο Ε.Τ. λέει ότι «καταδίκη της κακής ψυχής είναι η αγνωσία» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 53). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Αντιθέτως η επιλογή της αγνωσίας του ανθρώπου για τον Θεό και το ευαγγέλιο του είναι η αιτία της απομακρύνσεως του εκ της Ζωής, του Φωτός, της Αληθείας, της Αναστάσεως, της Οδού, δηλ. όσα λέει ο Ιησούς Χριστός ότι είναι. Ο Χριστός στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο μιλά καθαρώς για τόν εαυτό του και λέει ότι όποιος πιστεύει σε αυτόν και εμπιστεύεται αυτόν ακόμη κι αν πεθάνει θα ζήσει, δηλ. ακόμη κι αν τον βρει σωματικός θάνατος θα ζει αιωνίως μέσα στη δόξα του, δηλ. στην μέθεξη των ακτίστων ενεργειών του, μέσα στο φώς του.)
12) Ο Ε.Τ. λέει ότι η ασεβής ψυχή «ζητά μετά την έξοδό της από το σώμα να ενσαρκωθεί σε νέο ανθρώπινο σώμα κι όχι σε σώμα άλλου ζώου» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 56). Οι γνωστές αιγυπτιακές αστειότητες που δεν έχουν καμμία σχέση με τη διδασκαλία του Χριστιανισμού για την ψυχή. (Ο Κύριος στο ευαγγέλιο του λέει πολλές φορές για ανθρώπους που κοιμήθηκαν σωματικώς και είτε πήγαν στην κόλαση είτε στην βασιλεία του, δηλ. μέσα στο φως του, δεν μπήκαν σε άλλο σώμα ανθρώπου ή ζώου. Κόλαση είναι η μή μέθεξη της ψυχής του ανθρώπου με τις άκτιστες ενέργειες του τριαδικού Θεού, η απόλυτη απουσία ακτίστου ενεργείας στην ψυχή του αμετανοήτου κεκοιμημένου. Η απόλυτη μη εκδήλωση της παρουσίας του Θεού στην ψυχή του αμετανοήτου κεκοιμημένου λόγω της επιλογής του ανθρώπου, όταν η ψυχή του ήταν ενωμένη με το σώμα του πρό της σωματικής κοιμήσεως του, να γνωρίσει και να ακολουθήσει την μόνη πηγή της αληθινής ζωής, τον Χριστό. Ο Χριστός ονομάζει αληθινή ζωή την μετά τον σωματικό θάνατο ζωή, εφόσον η ψυχή ζει μέσα στο φώς της τριαδικής Θεότητος.)
13) Ο Ε.Τ. αποκαλεί «τον άνθρωπο επίγειο θνητό θεό, τον επουράνιο θεό αθάνατο άνθρωπο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 58). Ο Χριστιανισμός τονίζει την αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Δεν είναι απλώς η θνητότητα, αλά και η διαφορά μεταξύ Κτιστού και Ακτίστου.
14) Ο Ε.Τ. λέει ότι «και ο Θεός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να δημιουργεί αγαθά έργα» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 62). Ο Χριστιανισμός τονίζει ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη κανενός πράγματος και φυσικά δεν είχε ανάγκη να δημιουργήσει τίποτε. (Όσα δημιούργησε ο τριαδικός Θεός τα δημιούργησε από την άπειρη αγάπη του, όχι διότι τα είχε ανάγκη αφού Εκείνος είναι το Τέλειο, το Απόλυτο.)
15) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος είναι της ίδιας ουσίας με το Θεό (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 70). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο.
16) Ο Ε.Τ. λέει ότι τα αγάλματα «είναι προικισμένα με ψυχή˙ και ζωική πνοή˙ και κάνουν θαύματα˙ και προλέγουν το μέλλον» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 92). Καμμία σχέση με το Χριστιανισμό. (Γι' αυτό ακριβώς ονομάζονται οι νεοπαγανιστές, ειδωλολάτρες, διότι οι πνευματικοί τους πρόγονοι πίστευαν και αν και οι νεοπαγανιστές θέλουν να εμφανίζονται συνεχιστές των αρχαίων ειδωλολατρών, είναι αναμενόμενο να πιστεύουν ότι μέσα στα αγάλματα κατοικούν ψυχές, έχουν ζωή και γι' αυτό προλέγουν το μέλλον. Είναι δηλ. λάτρεις των ειδώλων, είδωλο είναι κάτι που δεν υπάρχει, πχ όταν καθόμαστε στον καθρέπτη βλέπουμε τον εαυτό μας αλλά αυτό που βλέπουμε δεν υπάρχει, γι' αυτό λέμε, βλέπω το είδωλο μου στον καθρέπτη. Αν ισχυριστεί κάποιος ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τις εικόνες, κάνει άκυρη σύγκριση διότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι μέσα στην εικόνα κατοικεί ψυχή, ότι η εικόνα έχει πνοή ζωής και προλέγει το μέλλον. Δεν πιστεύουμε ότι μέσα στην εικόνα της Παναγίας μας κατοικεί η Παναγία, στου Χριστού ο Χριστός, στου Αγίου Γεωργίου ο Άγιος Γεώργιος κλπ. Το ότι ασπαζόμεθα τις εικόνες δεν συνεπάγεται ότι τις λατρεύουμε όπως έκαναν οι αρχαίοι λαοί με τα αγάλματα τους ή τις εικόνες των φαραώ και των βασιλέων τους, τις προτομές αυτών κοκ. Ασπαζόμεθα τις εικόνες μόνο τιμητικώς και με αγάπη μόνο προς το εικονιζόμενο πρόσωπο, δεν ασπαζόμεθα το ξύλο, το χρώμα, την ύλη. Όπως όταν ένας πατέρας ασπάζεται την φωτογραφία των παιδιών του, δεν ασπάζεται το χαρτί και την χρωματική ύλη της φωτογραφίας, αλλά ασπάζεται νοερώς μέσω της φωτογραφίας τα παιδιά του. Γι' αυτό και οι αιρετικοί διαμαρτυρόμενοι που μας κατηγορούν για ειδωλολατρεία δεν ξέρουν τί λέγουν όπως επίσης και όσοι εκ των νεοπαγανιστών κάνουν άστοχη σύγκριση με τον σεβασμό που δείχνουμε μόνο προς το εικονιζόμενο πρόσωπο της εικόνας, εν αντιθέσει με τους ειδωλολάτρες της αρχαιότητος οι οποίοι λάτρευαν αυτό καθ' αυτό το άγαλμα γιατί πίστευαν ότι μέσα σε αυτό κατοικεί ψυχή δηλ. το άγαλμα ήταν ζωντανό!!!)
17) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο κόσμος είναι αιώνιος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 96). Φυσικά όσοι ισχυρίζονται ότι ο Χριστιανισμός αντέγραψε τον Ε.Τ. δεν έχουν ιδέα περί Χριστιανισμού και της διδασκαλίας του για μη αιωνιότητα του κόσμου.
18) Ο Ε.Τ. λέει ότι «όλα στον κόσμο είναι πλάνη και ψευτιά» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 106), ότι «κάθε αλλοιούμενο πράγμα είναι ψεύτικο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 107). Αντίθετα, ο Χριστιανισμός την αλλοίωση δεν τη θεωρεί ένδειξη πλάνης. Ο κόσμος είναι τρεπτός (μεταβαλλόμενος-αλλοιούμενος), αλλά οπωσδήποτε υπαρκτός, σύμφωνα με το Χριστιανισμό.
19) Ο Ε.Τ. λέει ότι η «ψυχή είναι αθάνατη» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 110). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Πιο συγκεκριμένα ο Χριστιανισμός βάσει των αληθειών που αποκαλύπτονται στην Αγία Γραφή, μας λέγει ότι η ψυχή είναι αθάνατη προς το μέλλον, όχι αθάνατη όπως την εννοεί ο Ερμής, δηλ. χωρίς χρονική αρχή. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ψυχή έχει χρονική αρχή, την δημιουργία της εκ του μηδενός από τον Θεό, αλλά δεν έχει χρονικό τέλος.)
20) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο πρώτος Θεός δημιούργησε από πρώτη ουσία, ο δε δεύτερος Θεός δημιούργησε εμάς από γενόμενη σωμάτωση» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 115). Ο Χριστιανισμός απλώς λέει ότι ο Θεός δημιούργησε εκ του μη όντος και φυσικά δεν δέχεται όλη αυτή την ειδωλολατρική... γκάμα θεών.
21) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο άνθρωπος πλάστηκε από κακή ύλη» και γι' αυτό περιπίπτει σε πλάνες (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 120). Ο Χριστιανισμός θεωρεί βλασφημία κατά του Θεού την άποψη ότι η ύλη είναι κακή, διαβολική κλπ. Για τους ειδωλολάτρες καλό είναι μόνο ο νους, ενώ για το Χριστιανισμό είναι καλό ό,τι έκανε ο Θεός, σωματικό και ασώματο. (Ο άνθρωπος περιπίπτει σε πλάνες όχι διότι επλάσθη από κακή ύλη! Αλλά γιατί επλάσθη από τον τριαδικό Δημιουργό ελεύθερος να ασκήσει το αυτεξούσιο του όπως εκείνος θελήσει. Ο Θεός ως απολύτως Άγιος δεν βιάζει το πλάσμα του, τον άνθρωπο, να είναι καλός και απλανής με την βία. Αυτό δεν θα είχε άλλωστε υπόσταση αρετής. Ενάρετος και απλανής είναι εκείνος που επιλέγει την ευαγγελική αρετή και πίστη ως τρόπο ζωής.)
Αυτές είναι οι «ελάχιστες λεπτομέρειες», που κάποιοι τις θεωρούν και ανύπαρκτες και ταυτίζουν τη διδασκαλία της Π.Δ. και της Κ.Δ. με τέτοιες ειδωλολατρικές, μισόκοσμες, πανθεϊστικές αντιλήψεις του Ε.Τ. Μόνο όσοι αγνοούν το Χριστιανισμό και τον Ε.Τ. θα έλεγαν ότι ταυτίζεται ο Χριστιανισμός με τα όσα λέει ο Ε.Τ.
34b ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Ένα από τα πιο αγαπημένα παραδείγματα που φέρνουν οι αρχαιοκεντρικοί αυτοί είναι μια σκαλιστή πέτρα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όπου ο Ορφέας παρουσιάζεται σταυρωμένως πάνω σε σταυρό στο κάτω μέρος του οποίου είναι μια άγκυρα. Και δείχνουν αντίστοιχα πρωτοχριστιανικά σύμβολα, με το σταυρό και την άγκυρα. Όμως η χριστιανική άγκυρα παραπέμπει στην «κιβωτό της σωτηρίας» Α' Πέτρου 3, 20-21. Η άγκυρα στον Ορφισμό τί συμβολίζει; Αλλά αυτό είναι λιγότερο σημαντικό σχετικά με το παρακάτω. Το εύρημα με τον Ορφέα χρονολογείται 200 με 300 χρόνια μετά Χριστόν, είναι κλοπή δηλαδή του Χριστιανικού συμβολισμού. Πιθανότατα κάποιοι Ορφικοί θα είδαν στο πρόσωπο του Χριστού τον Ορφέα.
Και μερικά πράγματα για τα Ορφικά, τον Ορφισμό και τον λεγόμενο μονοθεϊσμό του Ορφέα:
«Ο Αριστοτέλης στο ''Περί Ψυχής'', 410 b 31, κάνει λόγο για «τα λεγόμενα Ορφικά έπη». Διαφωτιστική είναι η μαρτυρία από ένα απόσπασμα (24 στην έκδοση του Blumenthal) του Ίωνος του Χίου (5ος π.Χ. αι.): ο Πυθαγόρας είχε συνθέσει ποιήματα που τα παρουσίαζε υπό το όνομα του Ορφέα. Και ο Επιγένης, Αλεξανδρινός φιλόλογος που είχε ειδικά ασχοληθεί με τα «Ορφικά», επαναλαμβάνει την μαρτυρία αυτή και για άλλους Πυθαγόρειους (Διογένης Λαέρτιος, VII, 8)» (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λάρους Μπριτάννικα).
«Ο αγέραστος Χρόνος ήταν η αρχή που γέννησε το Χάος, τον Αιθέρα και το Έρεβος. Ο Χρόνος άφησε στον Αιθέρα ένα αυγό, από το οποίο βγήκε ο Φάνης (Έρωτας). Ο άνθρωπος κατά τους ορφικούς έχει καθήκον να απελευθερώσει την ψυχή του από το σώμα, για να απαλλαγεί από τα τιτανικά του στοιχεία. Η ψυχή επανέρχεται στο σώμα με την μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση, μετά τις βαριές κυρώσεις που υφίσταται στον Άδη, όπου και αποκαθαίρεται» (Εγκυκλοπαίδεια Υδρία).
«Πίστευαν ότι το σώμα ήταν φυλακή της ψυχής και ότι αναγκάστηκε να κλειστεί σε αυτό, γιατί είχε διαπράξει κάποιο αμάρτημα, για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθεί» (Εγκυκλοπαίδεια Παιδεία).
Τί σχέση έχουν όλα αυτά με τον βιβλικό μονοθεϊσμό; Καμμία απολύτως. Ποιος Χρόνος και ποια Νύχτα; Ποια μετεμψύχωση; Καμμία σχέση με την Π.Δ. και την Κ.Δ. δεν έχουν αυτές οι αντιλήψεις. Ο χρόνος έχει αρχή σύμφωνα με το Χριστιανισμό.
Στους «ορφικούς ύμνους» η Νύχτα είναι η «γενέτειρα θεών και ανθρώπων», ο Ουρανός είναι «παγγενήτορας», ο Ήλιος είναι «πατέρας του χρόνου», ο Κρόνος είναι «πατέρας μακάριων θεών και ανθρώπων», η Ρέα είναι «μητέρα των θεών και των θνητών», ο Δίας είναι «αρχή των πάντων», η Γη είναι «των μακαρίων μητέρα και των θνητών», η Μήτηρ των Θεών είναι μητέρα επίσης «των αθανάτων θεών και του γένους των θνητών», και τέλος, η Δηώ-Δήμητρα είναι η «παμμητέρα θεά».
Πού τον είδαν τον μονοθεϊσμό; Και τί συμβαίνει επί τέλους; Ο Ουρανός ή η Γαία ή η Νύχτα ή η Ρέα, ή ο Δίας ή ο Κρόνος είναι ο «γενήτορας θεών και θνητών»; Θα μας πει κανείς τί συμβαίνει; Και συγκρίνοντας με τα όσα οι εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν για την ορφική θεογονία, πώς γίνεται ο Ήλιος να είναι πατέρας του Χρόνου, αφού ο Χρόνος είναι αιώνιος (αγέραστος) και αυτός δημιουργεί τα πάντα; Όταν τα ξεκαθαρίσουν αυτά, τότε να πουν ότι ο λεγόμενος Ορφέας ίδρυσε ...μονοθεϊστική θρησκεία, την οποία αντέγραψε ο Χριστιανισμός.
Ο Χριστιανισμός δεν αποδέχεται ότι ο θεός ανακαλύπτεται ή ότι ο άνθρωπος μπορεί δια της εξάσκησης να ανυψωθεί μόνος του ώς το θεό, αλλά ότι ο θεός αποκαλύπτεται. Δεν πιστεύει σε πανθεϊστικές δοξασίες ότι όλα είναι το ίδιο, ότι όλα είναι ένα, και ότι απλώς ο δρόμος προς την κορυφή διαφέρει. Δεν περιφρονεί την ύλη, χάριν του πνεύματος, αφού και τα δύο είναι δημιουργήματα του ίδιου Θεού. Δεν πιστεύει σε μετεμψυχώσεις κι άλλες μορφές περιφρόνησης προς την μοναδικότητα του ανθρώπου, διότι ως «άνθρωπο» θεωρεί όχι την «συνείδηση» του ανθρώπου μόνη, αλλά την συνείδηση μαζί με το σώμα, και συνεπώς εάν θεωρούσε ως άνθρωπο την ψυχή μόνο, τότε θα έλεγε κι αυτός πως η ψυχή μπαίνει σε καλούπι-σώμα κάθε φορά. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει ούτε ότι η ψυχή είναι φύσει αθάνατη ούτε ότι προϋπάρχει του σώματος, αλλά ούτε κι ότι με τον θάνατο εξαφανίζεται η ψυχή, διότι είναι ο Θεός που δεν το επιθυμεί αυτό. Δεν κάνει διάκριση μεταξύ ύλης και πνεύματος όπως κάνουν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι αποκρυφιστές, αλλά μεταξύ κτιστού (υλικού και άυλου κόσμου και όντων) και Άκτιστου (Θεού). Τα περί ενανθρώπισης του Θεού, και Ανάστασης του Χριστού δεν τα θεωρεί μύθους ή αλληγορίες-σύμβολα αναγέννησης και θανάτου της Φύσης (όπως συμβαίνει με τους θεούς), αλλά ιστορικά γεγονότα, και πιστεύει πως στην εμπειρία αυτών των ιστορικών γεγονότων βασίζεται ώς τα τώρα η ύπαρξή του. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει σε καμμιά κυκλικότητα της ιστορίας, όπως οι αρχαίες θρησκείες, αλλά στην γραμμική εξέλιξή της. Ο Χριστιανισμός δεν πιστεύει σε καμμία ειμαρμένη η οποία καθορίζεται από τις «Μοίρες» και η οποία εξουσιάζει και τον Θεό ακόμη, αλλά δεχόμενος την παντοδυναμία του Θεού και την έλλειψη οποιασδήποτε Ανάγκης ή καταναγκασμού επ' αυτού, δέχεται ταυτόχρονα την συνεργία. Ο Χριστιανισμός δεν έχει όμοιό του στην διδασκαλία περί διάκρισης ουσίας-υπόστασης, περί διάκρισης θείας ουσίας και θείων ενεργειών, περί του ακατάληπτου της θείας ουσίας, και κοινωνίας των θείων ενεργειών από τον άνθρωπο. Όλα αυτά σε κανέναν Ερμή δεν υπάρχουν. Ούτε ως σκοπό του ανθρώπου θέτει κάποια φιλοσοφική ενατένιση του «Αγαθού-Θεού» χάριν ατομικής ευδαιμονίας, ούτε και κάποια μυστικιστική ένωση-απορρόφηση του με τη θεία ουσία, πράγμα βλάσφημο για τον Χριστιανισμό αφού η θεία ουσία μένει ακατάληπτη πάντα. Οι νεοπαγανιστές ισχυρίζονται πως ο Χριστιανισμός ζητά την «σωτηρία της ψυχής» αρνούμενος το σώμα ή τον κόσμο αυτόν. Για τον Χριστιανισμό όμως η σωτηρία της ψυχής δεν συνίσταται στην απαλλαγή της ψυχής από το σώμα και στην φυγή της από την ζωή. Η άποψη κατά την οποία πρέπει κατά την πορεία της σωτηρίας να φύγη η ψυχή από το σώμα, «τό έξω τον νουν του σώματος ποιείν... δαιμόνων εύρημα και παίδευμα» (Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς).
34a ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Οι διαφορές μεταξύ του Ερμή Τρισμέγιστου και του Χριστιανισμού είναι κάτι παραπάνω από τρισμέγιστες:
1) Ο Ερμής Τρισμέγιστος (εφεξής Ε.Τ.) λέει ότι ο θεός είναι «αρσενοθηλυκός» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 19). Ειδωλολατρική αντίληψη περί θεού, την οποία ο Χριστιανισμός καταδικάζει.
2) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος είναι «ουσιωδώς αθάνατος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 20). Ο Χριστιανισμός πιστεύει ότι ο άνθρωπος γίνεται κατά χάρη θεός και δεν είναι εκ φύσεως αθάνατος.
3) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε «από ζωή και φως» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 20). Στην Π.Δ. δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. (Ο άνθρωπος δημιουργήθη εκ Θεού από το μηδέν, χώμα και πνοή ζωής που του ενεφύσησε ο τριαδικός Θεός που υπάρχει. Γιαχβέ σημαίνει στην αρχαία εβραϊκή γλώσσα της εποχής του Μωυσέως επί λέξει, ''εγώ είμαι που εγώ είμαι'', νοηματικώς στην ελληνική αποδίδεται ως, ''εγώ είμαι που υπάρχω''. Διότι ο Θεός αυτό είπε στον Μωυσή, εγώ είμαι που εγώ είμαι, γιατί εκτός εμού δεν υπάρχει, δεν είναι άλλος θεός. Από ερευνητές της αρχαίας εβραϊκής έχει ειπωθεί πως ο Θεός όταν τον ρώτησε ο Μωυσής τί όνομα έχει για να το πει στους εβραίους οι οποίοι θα τον ρωτούσαν οπωσδήποτε, διότι για τους εβραίους το όνομα κάποιου ήταν σχεδόν ταυτόσημο με εκείνον που το έφερε, ο Θεός του είπε στην εβραϊκή ''αέχ γιαέχ ασαέρ αέχ γιαέχ''.)
4) Ο Ε.Τ. λέει ότι όποιος είναι άτεκνος «καταδικάζεται να μην ενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα γυναίκας και άνδρα» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 30). Καμμία σχέση με το Χριστιανισμό, που ούτε τιμωρεί μεταθανάτια την ατεκνία ούτε πιστεύει στην μετενσάρκωση.
5) Ο Ε.Τ. λέει για τη Δημιουργία ότι «όλοι οι θεοί άρχισαν να επιμελούνται την ένσπορο φύση» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 31). Στον Χριστιανισμό δεν υπάρχουν άλλοι θεοί. (Εκτός του ενός αληθινού και μόνου Θεού που απεκαλύφθη στους προπάτορες της Παλαιάς Διαθήκης και δεν έχει καμία ομοιότητα με άλλους φερόμενους θεούς, επινοήσεις ανθρώπων.)
6) Ο Ε.Τ. διδάσκει ότι πρέπει να μισήσεις το σώμα σου (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 34). Ο Χριστιανισμός δεν διδάσκει το μίσος προς το σώμα, αλλά προς το σαρκικό φρόνημα. Τεράστια διαφορά, αφού για τον Ε.Τ. το σώμα είναι κακό.
7) Ο Ε.Τ. θεωρεί τον ήλιο θεό (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 38). Ακόμη μια απόδειξη παιδαριώδους ειδωλολατρίας. Ο Χριστιανισμός και μάλιστα η Π.Δ. τον ήλιο τον θεωρεί... δοχείο φωτός και λάμπα. (Πολύ κοντά η Π.Δ. στην επιστημονική αλήθεια. Απλώς διατυπωμένη με απλά λόγια διότι η Αγία Γραφή δεν είναι επιστημονικό εγχειρίδιο, αλλά η αποκάλυψη του αληθινού Θεού στον άνθρωπο.)
8) Ο Ε.Τ. θεωρεί τον Θεό «πολυσώματο και παντοσώματο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 40). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Αντιθέτως η αλήθεια εκ της Αγίας Γραφής είναι πως μόνο ο Θεός είναι το απολύτως άυλο και άκτιστο, δηλ. δεν έχει ίχνος υλικότητος και δεν έχει χρονική αρχή, ούτε τροπή, δηλ. είναι άτρεπτος. Ακριβώς αντίθετες θεολογικές αλήθειες εν αντιθέσει με τις ειδωλολατρικές παιδικές αντιλήψεις περί θείου.)
9) Ο Ε.Τ. λέει ότι «η ουσία του Θεού είναι το να θέλει να είναι πάντοτε» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 51). Ο Χριστιανισμός θεωρεί ύψιστη βλασφημία να λέει κάποιος ότι γνωρίζει την ουσία του Θεού. (Η ουσία του Θεού είναι απολύτως αμέθεκτη από τον άνθρωπο, ο άνθρωπος ενώνεται με τον Θεό μέσω των ακτίστων ενεργειών του, δεν ενώνεται με την ουσία του Θεού διότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, αφού ο Θεός είναι φύσει Θεός, ενώ ο άνθρωπος μπορεί να γίνει θεός κατά χάρην, δεν είναι κατά φύσην.)
10) Ο Ε.Τ. λέει ότι «όλες οι ψυχές του κόσμου προέρχονται από μία και μόνο ψυχή, από την ψυχή του σύμπαντος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 52) και ότι οι ψυχές «ερπετώδεις στην αρχή μεταβάλλονται σε ένυδρες, οι ένυδρες σε χερσαίες κι οι χερσαίες σε πετεινές σε αέριες, σε ανθρώπους, οι δε ανθρώπινες σε δαίμονες» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 53). Πού είδαν κάτι αντίστοιχο στη διδασκαλία του Χριστιανισμού για τη ψυχή; Ούτε κοκοράκια ούτε πετεινούς θεωρεί τις ανθρώπινες ψυχές. (Το σύμπαν είναι κτιστό, δημιούργημα δηλ. υλικό εκ του μηδενός από τον Θεό, με χρονική αρχή και τρεπτό. Κάποια στιγμή δε, θα λάβει πνευματική και ένδοξη μορφή μετά την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου Ιησού, όπως περιγράφεται στην θεόπνευστη Αποκάλυψη του ευαγγελιστού Ιωάννου.)
11) Ο Ε.Τ. λέει ότι «καταδίκη της κακής ψυχής είναι η αγνωσία» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 53). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Αντιθέτως η επιλογή της αγνωσίας του ανθρώπου για τον Θεό και το ευαγγέλιο του είναι η αιτία της απομακρύνσεως του εκ της Ζωής, του Φωτός, της Αληθείας, της Αναστάσεως, της Οδού, δηλ. όσα λέει ο Ιησούς Χριστός ότι είναι. Ο Χριστός στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο μιλά καθαρώς για τόν εαυτό του και λέει ότι όποιος πιστεύει σε αυτόν και εμπιστεύεται αυτόν ακόμη κι αν πεθάνει θα ζήσει, δηλ. ακόμη κι αν τον βρει σωματικός θάνατος θα ζει αιωνίως μέσα στη δόξα του, δηλ. στην μέθεξη των ακτίστων ενεργειών του, μέσα στο φώς του.)
12) Ο Ε.Τ. λέει ότι η ασεβής ψυχή «ζητά μετά την έξοδό της από το σώμα να ενσαρκωθεί σε νέο ανθρώπινο σώμα κι όχι σε σώμα άλλου ζώου» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 56). Οι γνωστές αιγυπτιακές αστειότητες που δεν έχουν καμμία σχέση με τη διδασκαλία του Χριστιανισμού για την ψυχή. (Ο Κύριος στο ευαγγέλιο του λέει πολλές φορές για ανθρώπους που κοιμήθηκαν σωματικώς και είτε πήγαν στην κόλαση είτε στην βασιλεία του, δηλ. μέσα στο φως του, δεν μπήκαν σε άλλο σώμα ανθρώπου ή ζώου. Κόλαση είναι η μή μέθεξη της ψυχής του ανθρώπου με τις άκτιστες ενέργειες του τριαδικού Θεού, η απόλυτη απουσία ακτίστου ενεργείας στην ψυχή του αμετανοήτου κεκοιμημένου. Η απόλυτη μη εκδήλωση της παρουσίας του Θεού στην ψυχή του αμετανοήτου κεκοιμημένου λόγω της επιλογής του ανθρώπου, όταν η ψυχή του ήταν ενωμένη με το σώμα του πρό της σωματικής κοιμήσεως του, να γνωρίσει και να ακολουθήσει την μόνη πηγή της αληθινής ζωής, τον Χριστό. Ο Χριστός ονομάζει αληθινή ζωή την μετά τον σωματικό θάνατο ζωή, εφόσον η ψυχή ζει μέσα στο φώς της τριαδικής Θεότητος.)
13) Ο Ε.Τ. αποκαλεί «τον άνθρωπο επίγειο θνητό θεό, τον επουράνιο θεό αθάνατο άνθρωπο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 58). Ο Χριστιανισμός τονίζει την αβυσσαλέα διαφορά μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Δεν είναι απλώς η θνητότητα, αλά και η διαφορά μεταξύ Κτιστού και Ακτίστου.
14) Ο Ε.Τ. λέει ότι «και ο Θεός δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να δημιουργεί αγαθά έργα» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 62). Ο Χριστιανισμός τονίζει ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη κανενός πράγματος και φυσικά δεν είχε ανάγκη να δημιουργήσει τίποτε. (Όσα δημιούργησε ο τριαδικός Θεός τα δημιούργησε από την άπειρη αγάπη του, όχι διότι τα είχε ανάγκη αφού Εκείνος είναι το Τέλειο, το Απόλυτο.)
15) Ο Ε.Τ. λέει ότι ο άνθρωπος είναι της ίδιας ουσίας με το Θεό (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 70). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο.
16) Ο Ε.Τ. λέει ότι τα αγάλματα «είναι προικισμένα με ψυχή˙ και ζωική πνοή˙ και κάνουν θαύματα˙ και προλέγουν το μέλλον» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 92). Καμμία σχέση με το Χριστιανισμό. (Γι' αυτό ακριβώς ονομάζονται οι νεοπαγανιστές, ειδωλολάτρες, διότι οι πνευματικοί τους πρόγονοι πίστευαν και αν και οι νεοπαγανιστές θέλουν να εμφανίζονται συνεχιστές των αρχαίων ειδωλολατρών, είναι αναμενόμενο να πιστεύουν ότι μέσα στα αγάλματα κατοικούν ψυχές, έχουν ζωή και γι' αυτό προλέγουν το μέλλον. Είναι δηλ. λάτρεις των ειδώλων, είδωλο είναι κάτι που δεν υπάρχει, πχ όταν καθόμαστε στον καθρέπτη βλέπουμε τον εαυτό μας αλλά αυτό που βλέπουμε δεν υπάρχει, γι' αυτό λέμε, βλέπω το είδωλο μου στον καθρέπτη. Αν ισχυριστεί κάποιος ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τις εικόνες, κάνει άκυρη σύγκριση διότι εμείς δεν πιστεύουμε ότι μέσα στην εικόνα κατοικεί ψυχή, ότι η εικόνα έχει πνοή ζωής και προλέγει το μέλλον. Δεν πιστεύουμε ότι μέσα στην εικόνα της Παναγίας μας κατοικεί η Παναγία, στου Χριστού ο Χριστός, στου Αγίου Γεωργίου ο Άγιος Γεώργιος κλπ. Το ότι ασπαζόμεθα τις εικόνες δεν συνεπάγεται ότι τις λατρεύουμε όπως έκαναν οι αρχαίοι λαοί με τα αγάλματα τους ή τις εικόνες των φαραώ και των βασιλέων τους, τις προτομές αυτών κοκ. Ασπαζόμεθα τις εικόνες μόνο τιμητικώς και με αγάπη μόνο προς το εικονιζόμενο πρόσωπο, δεν ασπαζόμεθα το ξύλο, το χρώμα, την ύλη. Όπως όταν ένας πατέρας ασπάζεται την φωτογραφία των παιδιών του, δεν ασπάζεται το χαρτί και την χρωματική ύλη της φωτογραφίας, αλλά ασπάζεται νοερώς μέσω της φωτογραφίας τα παιδιά του. Γι' αυτό και οι αιρετικοί διαμαρτυρόμενοι που μας κατηγορούν για ειδωλολατρεία δεν ξέρουν τί λέγουν όπως επίσης και όσοι εκ των νεοπαγανιστών κάνουν άστοχη σύγκριση με τον σεβασμό που δείχνουμε μόνο προς το εικονιζόμενο πρόσωπο της εικόνας, εν αντιθέσει με τους ειδωλολάτρες της αρχαιότητος οι οποίοι λάτρευαν αυτό καθ' αυτό το άγαλμα γιατί πίστευαν ότι μέσα σε αυτό κατοικεί ψυχή δηλ. το άγαλμα ήταν ζωντανό!!!)
17) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο κόσμος είναι αιώνιος» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 96). Φυσικά όσοι ισχυρίζονται ότι ο Χριστιανισμός αντέγραψε τον Ε.Τ. δεν έχουν ιδέα περί Χριστιανισμού και της διδασκαλίας του για μη αιωνιότητα του κόσμου.
18) Ο Ε.Τ. λέει ότι «όλα στον κόσμο είναι πλάνη και ψευτιά» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 106), ότι «κάθε αλλοιούμενο πράγμα είναι ψεύτικο» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 107). Αντίθετα, ο Χριστιανισμός την αλλοίωση δεν τη θεωρεί ένδειξη πλάνης. Ο κόσμος είναι τρεπτός (μεταβαλλόμενος-αλλοιούμενος), αλλά οπωσδήποτε υπαρκτός, σύμφωνα με το Χριστιανισμό.
19) Ο Ε.Τ. λέει ότι η «ψυχή είναι αθάνατη» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 110). Ο Χριστιανισμός δεν δέχεται κάτι τέτοιο. (Πιο συγκεκριμένα ο Χριστιανισμός βάσει των αληθειών που αποκαλύπτονται στην Αγία Γραφή, μας λέγει ότι η ψυχή είναι αθάνατη προς το μέλλον, όχι αθάνατη όπως την εννοεί ο Ερμής, δηλ. χωρίς χρονική αρχή. Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι η ψυχή έχει χρονική αρχή, την δημιουργία της εκ του μηδενός από τον Θεό, αλλά δεν έχει χρονικό τέλος.)
20) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο πρώτος Θεός δημιούργησε από πρώτη ουσία, ο δε δεύτερος Θεός δημιούργησε εμάς από γενόμενη σωμάτωση» (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 115). Ο Χριστιανισμός απλώς λέει ότι ο Θεός δημιούργησε εκ του μη όντος και φυσικά δεν δέχεται όλη αυτή την ειδωλολατρική... γκάμα θεών.
21) Ο Ε.Τ. λέει ότι «ο άνθρωπος πλάστηκε από κακή ύλη» και γι' αυτό περιπίπτει σε πλάνες (Ερμής ο Τριγμέγιστος, εκδ. Δίον, σ. 120). Ο Χριστιανισμός θεωρεί βλασφημία κατά του Θεού την άποψη ότι η ύλη είναι κακή, διαβολική κλπ. Για τους ειδωλολάτρες καλό είναι μόνο ο νους, ενώ για το Χριστιανισμό είναι καλό ό,τι έκανε ο Θεός, σωματικό και ασώματο. (Ο άνθρωπος περιπίπτει σε πλάνες όχι διότι επλάσθη από κακή ύλη! Αλλά γιατί επλάσθη από τον τριαδικό Δημιουργό ελεύθερος να ασκήσει το αυτεξούσιο του όπως εκείνος θελήσει. Ο Θεός ως απολύτως Άγιος δεν βιάζει το πλάσμα του, τον άνθρωπο, να είναι καλός και απλανής με την βία. Αυτό δεν θα είχε άλλωστε υπόσταση αρετής. Ενάρετος και απλανής είναι εκείνος που επιλέγει την ευαγγελική αρετή και πίστη ως τρόπο ζωής.)
Αυτές είναι οι «ελάχιστες λεπτομέρειες», που κάποιοι τις θεωρούν και ανύπαρκτες και ταυτίζουν τη διδασκαλία της Π.Δ. και της Κ.Δ. με τέτοιες ειδωλολατρικές, μισόκοσμες, πανθεϊστικές αντιλήψεις του Ε.Τ. Μόνο όσοι αγνοούν το Χριστιανισμό και τον Ε.Τ. θα έλεγαν ότι ταυτίζεται ο Χριστιανισμός με τα όσα λέει ο Ε.Τ.
34b ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΟΡΦΕΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Ένα από τα πιο αγαπημένα παραδείγματα που φέρνουν οι αρχαιοκεντρικοί αυτοί είναι μια σκαλιστή πέτρα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όπου ο Ορφέας παρουσιάζεται σταυρωμένως πάνω σε σταυρό στο κάτω μέρος του οποίου είναι μια άγκυρα. Και δείχνουν αντίστοιχα πρωτοχριστιανικά σύμβολα, με το σταυρό και την άγκυρα. Όμως η χριστιανική άγκυρα παραπέμπει στην «κιβωτό της σωτηρίας» Α' Πέτρου 3, 20-21. Η άγκυρα στον Ορφισμό τί συμβολίζει; Αλλά αυτό είναι λιγότερο σημαντικό σχετικά με το παρακάτω. Το εύρημα με τον Ορφέα χρονολογείται 200 με 300 χρόνια μετά Χριστόν, είναι κλοπή δηλαδή του Χριστιανικού συμβολισμού. Πιθανότατα κάποιοι Ορφικοί θα είδαν στο πρόσωπο του Χριστού τον Ορφέα.
Και μερικά πράγματα για τα Ορφικά, τον Ορφισμό και τον λεγόμενο μονοθεϊσμό του Ορφέα:
«Ο Αριστοτέλης στο ''Περί Ψυχής'', 410 b 31, κάνει λόγο για «τα λεγόμενα Ορφικά έπη». Διαφωτιστική είναι η μαρτυρία από ένα απόσπασμα (24 στην έκδοση του Blumenthal) του Ίωνος του Χίου (5ος π.Χ. αι.): ο Πυθαγόρας είχε συνθέσει ποιήματα που τα παρουσίαζε υπό το όνομα του Ορφέα. Και ο Επιγένης, Αλεξανδρινός φιλόλογος που είχε ειδικά ασχοληθεί με τα «Ορφικά», επαναλαμβάνει την μαρτυρία αυτή και για άλλους Πυθαγόρειους (Διογένης Λαέρτιος, VII, 8)» (Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λάρους Μπριτάννικα).
«Ο αγέραστος Χρόνος ήταν η αρχή που γέννησε το Χάος, τον Αιθέρα και το Έρεβος. Ο Χρόνος άφησε στον Αιθέρα ένα αυγό, από το οποίο βγήκε ο Φάνης (Έρωτας). Ο άνθρωπος κατά τους ορφικούς έχει καθήκον να απελευθερώσει την ψυχή του από το σώμα, για να απαλλαγεί από τα τιτανικά του στοιχεία. Η ψυχή επανέρχεται στο σώμα με την μετενσάρκωση ή μετεμψύχωση, μετά τις βαριές κυρώσεις που υφίσταται στον Άδη, όπου και αποκαθαίρεται» (Εγκυκλοπαίδεια Υδρία).
«Πίστευαν ότι το σώμα ήταν φυλακή της ψυχής και ότι αναγκάστηκε να κλειστεί σε αυτό, γιατί είχε διαπράξει κάποιο αμάρτημα, για το οποίο έπρεπε να τιμωρηθεί» (Εγκυκλοπαίδεια Παιδεία).
Τί σχέση έχουν όλα αυτά με τον βιβλικό μονοθεϊσμό; Καμμία απολύτως. Ποιος Χρόνος και ποια Νύχτα; Ποια μετεμψύχωση; Καμμία σχέση με την Π.Δ. και την Κ.Δ. δεν έχουν αυτές οι αντιλήψεις. Ο χρόνος έχει αρχή σύμφωνα με το Χριστιανισμό.
Στους «ορφικούς ύμνους» η Νύχτα είναι η «γενέτειρα θεών και ανθρώπων», ο Ουρανός είναι «παγγενήτορας», ο Ήλιος είναι «πατέρας του χρόνου», ο Κρόνος είναι «πατέρας μακάριων θεών και ανθρώπων», η Ρέα είναι «μητέρα των θεών και των θνητών», ο Δίας είναι «αρχή των πάντων», η Γη είναι «των μακαρίων μητέρα και των θνητών», η Μήτηρ των Θεών είναι μητέρα επίσης «των αθανάτων θεών και του γένους των θνητών», και τέλος, η Δηώ-Δήμητρα είναι η «παμμητέρα θεά».
Πού τον είδαν τον μονοθεϊσμό; Και τί συμβαίνει επί τέλους; Ο Ουρανός ή η Γαία ή η Νύχτα ή η Ρέα, ή ο Δίας ή ο Κρόνος είναι ο «γενήτορας θεών και θνητών»; Θα μας πει κανείς τί συμβαίνει; Και συγκρίνοντας με τα όσα οι εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν για την ορφική θεογονία, πώς γίνεται ο Ήλιος να είναι πατέρας του Χρόνου, αφού ο Χρόνος είναι αιώνιος (αγέραστος) και αυτός δημιουργεί τα πάντα; Όταν τα ξεκαθαρίσουν αυτά, τότε να πουν ότι ο λεγόμενος Ορφέας ίδρυσε ...μονοθεϊστική θρησκεία, την οποία αντέγραψε ο Χριστιανισμός.
Πηγή: ierosolymitissa.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου