Οι κάτοικοι της Βανδέας αποφάσισαν να αντισταθούν στις "Δημοκρατικές Φάλαγγες" των Ιακωβίνων Επαναστατών που επέβαλλαν τον αποχριστιανισμό της Γαλλίας.
Οι Ιακωβίνοι εξοργίστηκαν και με δημοκρατικές διαδικασίες αποφάσισαν να εξαφανίσουν την Βανδέα και το λαό της, χαρακτηρίζοντάς τον ως ακάθαρτη ράτσα! (Δηλ. βρώμικη φυλή)
Και τι εννοούμε "δημοκρατικές διαδικασίες"; Αποφάσισαν μέσω της Εθνοσυνέλευσης που έλεγχαν πλήρως μέσω της "Τρομοκρατίας" να ψηφίσουν την Γενοκτονία των κατοίκων της Βανδέας. (Τρομοκρατία ονομάστηκε διότι όποιος εθεωρείτο εχθρός της γαλλικής επαναναστάσεως, καταδικάζετο σε αποκεφαλισμό στην γνωστή γκιλοτίνα. Χιλιάδες αποκεφαλίστησαν, αναμέσον αυτών και πολλοί επαναστάτες ιακωβίνοι! Ο οποιοσδήποτε ήταν υποψήφιος να αποκεφαλιστεί αν ο γείτονας ή όποιος άλλος τον κατέδιδε ως εχθρό της επαναναστάσεως).
Και τι εννοούμε "δημοκρατικές διαδικασίες"; Αποφάσισαν μέσω της Εθνοσυνέλευσης που έλεγχαν πλήρως μέσω της "Τρομοκρατίας" να ψηφίσουν την Γενοκτονία των κατοίκων της Βανδέας. (Τρομοκρατία ονομάστηκε διότι όποιος εθεωρείτο εχθρός της γαλλικής επαναναστάσεως, καταδικάζετο σε αποκεφαλισμό στην γνωστή γκιλοτίνα. Χιλιάδες αποκεφαλίστησαν, αναμέσον αυτών και πολλοί επαναστάτες ιακωβίνοι! Ο οποιοσδήποτε ήταν υποψήφιος να αποκεφαλιστεί αν ο γείτονας ή όποιος άλλος τον κατέδιδε ως εχθρό της επαναναστάσεως).
Οι Ιακωβίνοι κατάφεραν να εξολοθρεύσουν το ένα τρίτο περίπου απ' τους 800.000 κατοίκους της μεγάλης αυτής επαρχίας!
Μετά την καθοριστική μάχη της Σαβεναί, ο στρατηγός Westermann υπέβαλε στην Εθνοσυνέλευση μια έκθεση η οποία αποτελεί μια από τις πιο ανατριχιαστικές «απολογίες» Γενοκτονίας στην Ιστορία.
Εγραφε εκεί:
«Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα. Πέθανε κάτω από το ελεύθερο σπαθί μας μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά της. Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα, ρεπουμπλικάνοι πολίτες, μόλις την έθαψα στους βάλτους και στα δάση της Σαβεναί, συμφωνά με τις διαταγές που μου δώσατε [...] Συνέθλιψα τα παιδιά κάτω από τις οπλές των αλόγων, έσφαξα τις γυναίκες, που, τουλάχιστον αυτές, δεν θα γεννήσουν ξανά συμμορίτες [...] εξολόθρευσα τα πάντα»!
Πράγματι, ωστόσο, όπως φρόντιζε να το υπενθυμίζει ο Westermann, βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τις διαταγές που είχε.
Ο συντάκτης του Διατάγματος της 1ης Αυγούστου 1793, που ήταν η απαρχή της Γενοκτονίας, ο διαβόητος Μπαρέρ, το είχε παρουσιάσει στην Εθνοσυνέλευση με τα εξής λόγια, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας:
«Η Επιτροπή, σύμφωνα με την άδεια σας, ετοίμασε τα μέτρα για την εξόντωση αυτής της απειθάρχητης ράτσας [...]»
Σήμερα στις δυτικές δημοκρατίες όποιες απόψεις δεν θεωρούνται απ' τις κυβερνήσεις "ορθές" ψηφίζουν νόμους και τις απαγορεύουν δημοκρατικά πάντα μέσα απ' τα κοινοβούλια. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον η γκιλοτίνα, αλλά υπάρχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι, υπάρχει η μαζική δυσφήμιση απ' τα ΜΜΕ, υπάρχουν τα διάφορα προοδευτικά "τάγματα εφόδου" που τσακίζουν όποιον αμφισβητεί το "πολίτευμα" και υπάρχει το χειρότερο απ' όλα τα δημοκρατικά μέσα καταστολής: η απομόνωση! oικονομική, κοινωνική κλπ. Σε ωθούν στην απομόνωση. Στην ανεργία. Δημοκρατικά!
Άρα ανέκαθεν στις Δημοκρατίες, απ' τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, ποινικοποιούνταν με διάφορους τρόπους εξόντωσης η αντίθετη άποψη που αμφισβητούσε την κυρίαρχη ιδεολογία!
Ιακωβινικός μισανθρωπισμός! Έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήσει το ψωμί της! Με ανθρώπους για καύσιμη ύλη!
Η φρίκη των σαδιστικών τους εγκλημάτων υπήρξε ασύλληπτη:
Έγκυες γυναίκες οδηγούνταν σε πρέσες (!) οινοποιείων όπου συνθλίβονταν για να βγάλουν τους «μικρούς συμμορίτες» (από μέσα τους, δηλ. τα έμβρυά τους). Άλλες, αφού βιάζονταν, κρεμάζονταν ανάποδα και κόβονταν στα δύο ως τον λαιμό, άλλες ριχνόταν από τα παράθυρο πάνω σε κάθετα στημένες ξιφολόγχες, ή γινόταν «ανθρώπινα πυροτεχνήματα», αφού έχωναν μέσα τους φυσίγγια, τα οποία και άναβαν.
Οι Ρεπουμπλικάνοι εκτελούσαν επίσης συστηματικά και όλους τους αιχμαλώτους από τα πεδία των μαχών -κατά κανόνα με τις πιο σαδιστικές μεθόδους- κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι Βανδεανοί, από την πλευρά τους, συστηματικά απελευθέρωναν τους σφαγείς των οικογενειών τους.
Είναι τρομερή η μαρτυρία, τον Ιανουάριο του 1794, του αξιωματικού της Αστυνομίας Gannet, ο οποίος συνέταξε μια έκθεση προς τους ανωτέρους του, διαμαρτυρόμενος επειδή το δεξί χέρι του Turreau, ο αντιστράτηγος Francois-Pierre Amey, δεν μπορούσε να σταματήσει να εγκληματεί, ακόμα και όταν είχε «τελειώσει» με της γυναίκες και τα παιδιά των αντιπάλων τους. Είχε γράψει τότε ο Gannet:
«Ο Amey ανάβει φούρνους και όταν πυρώσουν πετάει μέσα γυναίκες και παιδιά. Του υποβάλαμε διαμαρτυρίες μας απάντησε ότι έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήνει το ψωμί της. Αρχικά είχαν καταδικαστεί σε αυτού του είδους τη θανάτωση οι γυναίκες των συμμοριτών, και τότε δεν είπαμε τίποτα- όμως σήμερα οι κραυγές αυτών των δύστυχων έχουν τόσο πολύ διασκεδάσει τους στρατιώτες και τον Tureau, που θέλησαν να συνεχίσουν με αυτήν την ικανοποίηση. Καθώς έλειψαν τα θηλυκά (sic) των βασιλικών, στρέφονται στις γυναίκες των αληθινών πατριωτών. Ήδη, είκοσιτρεις υπέστησαν αυτό το φοβερό μαρτύριο [...]».
Ανέφερε μάλιστα στο τέλος της επιστολής και τα ονόματα από χήρες δικών τους ανθρώπων που είχαν αυτήν την τύχη, για να ικανοποιήσουν την έξη που εν τώ μεταξύ είχαν αποκτήσει ο Turreau και οι στρατιώτες του.
Την έκθεση του Gannet επιβεβαιώνει και σωζόμενη επιστολή των κομισάριων Morel και Carpenty, στις 24 Μαρτίου 1794, όπου γράφουν ότι, «ο Amey ρίχνει σε φούρνους γυναίκες και παιδιά, στο Montournais, στις Epesses και σε πολλά (!) άλλα μέρη...»
Πράγματι, ωστόσο, όπως φρόντιζε να το υπενθυμίζει ο Westermann, βρισκόταν σε απόλυτη αρμονία με τις διαταγές που είχε.
Ο συντάκτης του Διατάγματος της 1ης Αυγούστου 1793, που ήταν η απαρχή της Γενοκτονίας, ο διαβόητος Μπαρέρ, το είχε παρουσιάσει στην Εθνοσυνέλευση με τα εξής λόγια, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας:
«Η Επιτροπή, σύμφωνα με την άδεια σας, ετοίμασε τα μέτρα για την εξόντωση αυτής της απειθάρχητης ράτσας [...]»
Σήμερα στις δυτικές δημοκρατίες όποιες απόψεις δεν θεωρούνται απ' τις κυβερνήσεις "ορθές" ψηφίζουν νόμους και τις απαγορεύουν δημοκρατικά πάντα μέσα απ' τα κοινοβούλια. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον η γκιλοτίνα, αλλά υπάρχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι, υπάρχει η μαζική δυσφήμιση απ' τα ΜΜΕ, υπάρχουν τα διάφορα προοδευτικά "τάγματα εφόδου" που τσακίζουν όποιον αμφισβητεί το "πολίτευμα" και υπάρχει το χειρότερο απ' όλα τα δημοκρατικά μέσα καταστολής: η απομόνωση! oικονομική, κοινωνική κλπ. Σε ωθούν στην απομόνωση. Στην ανεργία. Δημοκρατικά!
Άρα ανέκαθεν στις Δημοκρατίες, απ' τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, ποινικοποιούνταν με διάφορους τρόπους εξόντωσης η αντίθετη άποψη που αμφισβητούσε την κυρίαρχη ιδεολογία!
Ιακωβινικός μισανθρωπισμός! Έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήσει το ψωμί της! Με ανθρώπους για καύσιμη ύλη!
Η φρίκη των σαδιστικών τους εγκλημάτων υπήρξε ασύλληπτη:
Έγκυες γυναίκες οδηγούνταν σε πρέσες (!) οινοποιείων όπου συνθλίβονταν για να βγάλουν τους «μικρούς συμμορίτες» (από μέσα τους, δηλ. τα έμβρυά τους). Άλλες, αφού βιάζονταν, κρεμάζονταν ανάποδα και κόβονταν στα δύο ως τον λαιμό, άλλες ριχνόταν από τα παράθυρο πάνω σε κάθετα στημένες ξιφολόγχες, ή γινόταν «ανθρώπινα πυροτεχνήματα», αφού έχωναν μέσα τους φυσίγγια, τα οποία και άναβαν.
Οι Ρεπουμπλικάνοι εκτελούσαν επίσης συστηματικά και όλους τους αιχμαλώτους από τα πεδία των μαχών -κατά κανόνα με τις πιο σαδιστικές μεθόδους- κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι Βανδεανοί, από την πλευρά τους, συστηματικά απελευθέρωναν τους σφαγείς των οικογενειών τους.
Είναι τρομερή η μαρτυρία, τον Ιανουάριο του 1794, του αξιωματικού της Αστυνομίας Gannet, ο οποίος συνέταξε μια έκθεση προς τους ανωτέρους του, διαμαρτυρόμενος επειδή το δεξί χέρι του Turreau, ο αντιστράτηγος Francois-Pierre Amey, δεν μπορούσε να σταματήσει να εγκληματεί, ακόμα και όταν είχε «τελειώσει» με της γυναίκες και τα παιδιά των αντιπάλων τους. Είχε γράψει τότε ο Gannet:
«Ο Amey ανάβει φούρνους και όταν πυρώσουν πετάει μέσα γυναίκες και παιδιά. Του υποβάλαμε διαμαρτυρίες μας απάντησε ότι έτσι θέλει η Δημοκρατία να ψήνει το ψωμί της. Αρχικά είχαν καταδικαστεί σε αυτού του είδους τη θανάτωση οι γυναίκες των συμμοριτών, και τότε δεν είπαμε τίποτα- όμως σήμερα οι κραυγές αυτών των δύστυχων έχουν τόσο πολύ διασκεδάσει τους στρατιώτες και τον Tureau, που θέλησαν να συνεχίσουν με αυτήν την ικανοποίηση. Καθώς έλειψαν τα θηλυκά (sic) των βασιλικών, στρέφονται στις γυναίκες των αληθινών πατριωτών. Ήδη, είκοσιτρεις υπέστησαν αυτό το φοβερό μαρτύριο [...]».
Ανέφερε μάλιστα στο τέλος της επιστολής και τα ονόματα από χήρες δικών τους ανθρώπων που είχαν αυτήν την τύχη, για να ικανοποιήσουν την έξη που εν τώ μεταξύ είχαν αποκτήσει ο Turreau και οι στρατιώτες του.
Την έκθεση του Gannet επιβεβαιώνει και σωζόμενη επιστολή των κομισάριων Morel και Carpenty, στις 24 Μαρτίου 1794, όπου γράφουν ότι, «ο Amey ρίχνει σε φούρνους γυναίκες και παιδιά, στο Montournais, στις Epesses και σε πολλά (!) άλλα μέρη...»
Πηγή: Μνήμη ολοκαυτώματος
(Εγκόλπιον: Συμμορίτες ονόμαζαν οι Γάλλοι επαναστάτες όσους αντιστέκοντο στην επανάσταση και όσα πρέσβευε. Η επαρχία Vendee, Βανδέα, δεν δέκτηκε την πίστη σε ένα ακαθόριστο θείο όν, όπως απαιτούσαν οι επαναστάτες, οι οποίοι με νόμο απαγόρευαν την χριστιανική πίστη και λατρεία. Προστάτευαν τους ιερείς τους και είχαν ως σημαία τους την καρδιά με τον Τίμιο Σταυρό που έγραφε από κάτω την έκφραση: Θεός ο Βασιλεύς.) Υπάρχουν ιστορικές αναφορές, όχι αποδεδειγμένες, πως οι Γάλλοι επαναστάτες οι οποίοι είχαν σύνθημα τους το ''Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη'', εκτός του ότι έψηναν σε φούρνους γυναικόπαιδα, είχαν προβεί και σε ανθρωποφαγία αυτών.
Η γαλλική επανάσταση ήταν μία ολέθρια εμφύλια διαμάχη μεταξύ Γάλλων, την οποίαν ξεκίνησαν εκείνοι που ήθελαν την πλήρη αναδιάρθρωση της γαλλικής κοινωνίας με δέλεαρ την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη, τα οποία δεν αφήρμοσαν ούτε μεταξύ τους, αφού κατέληξαν οι επαναστάτες να αλληλοδολοφονούνται.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου