Ἡ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μιὰ ζωντανὴ καὶ συνεχὴς μετάνοια.

 

Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Ἡ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο παρὰ μιὰ ζωντανὴ καὶ συνεχὴς μετάνοια. Ἄν θέλωμε νὰ μὴ φέρωμε μάταια τὸ ὄνομα τοῦ μοναχοῦ, ἄν θέλωμε νὰ μὴν ἔχωμε κρῖμα, ἄν θέλωμε νὰ μὴ κατακριθοῦμε γιὰ τὸ ὅτι ὀνομαζόμαστε μοναχοί, πρέπει νὰ βυθιστοῦμε ὁλόκληροι μέσα στὴ μετάνοια.

Ὁ μοναχός, τότε μόνο πορεύεται σωστά: ὅταν εἶναι γεμᾶτος μὲ τὸ τὸ φρόνημα, καὶ ὅταν ὁδηγῆται στὶς πράξεις του πάντοτε ἀπὸ τὸ αἴσθημα τῆς μετανοίας. Ὅταν τὸ αἴσθημα τῆς μετανοίας φεύγη ἀπὸ τὴν καρδιά, ὁ μοναχὸς στρέφεται σὲ σκέψεις ἀπατηλές· σὲ σκέψεις ποὺ ἤ τοῦ ἐμβάλλει ὁ σατανᾶς, ἤ τὶς προκαλεῖ ἡ πεπτωκυῖα φύσις. Ὅσο πιὸ πολὺ ἀπουσιάζει τὸ φρόνημα τῆς μετανοίας, τόσο πιὸ χειροπιαστὸ σημεῖο ἔχομε, ὅτι ἡ πνευματικὴ κατάστασις τοῦ μοναχοῦ δὲν πάει καλά. Ἡ μετάνοια εἶναι ἡ οὐσία τῆς μοναχικῆς πολιτείας. Εἴσοδος στὴν μοναχικὴ πολιτεία εἶναι ἡ συναίσθησις τῆς ἁμαρτωλότητός μας.

Πηγή: dakriametanoias.blogspot.ca