Χρήστος Σαλταούρας
Ζούμε σε μία εποχή που παρατηρείται, ως μη όφειλε, αναβίωση του Παγανισμού. Οι αντίχριστοι Νεοπαγανιστές έχουν εξαπολύσει συκοφαντική εκστρατεία ενάντια στη Χριστιανική Εκκλησία. Κεντρικός στόχος της εκστρατείας αυτής είναι η Αγία Γραφή! Οι Νεοπαγανιστές με δαιμονικό πείσμα και πληθώρα συκοφαντικών σοφισμάτων, προσπαθούν να θίξουν το Κύρος της Γραφής στο μυαλό των αφελών και χλιαρών στην πίστη ανθρώπων. Εκμεταλλεύονται την άγνοια και την νωθρότητα για μελέτη της Γραφής του σύγχρονου ανθρώπου. Παρουσιάζονται ως Σκεπτικιστές, Ερευνητές, άθρησκοι, εκπρόσωποι του ορθού λόγου, γνωρίζοντες υποτίθεται την Γραφή!!! Εκδίδουν βιβλία, περιοδικά, έχουν τηλεοπτικές εκπομπές και ιστοσελίδες στο διαδίκτυο. Με όλα τα μέσα σύγχρονης επικοινωνίας διαδίδουν τα ψεύδη τους και το πνευματικό τους δηλητήριο! Απαιτείται προσοχή! Κανένα ψεύδος των αθέων να μην μένει αναπάντητο. Να ανατρέπεται άμα τη εμφανίσει η επαίσχυντη προπαγάνδα τους.
Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα επιχείρημα που σκοπό έχει να πείσει τους ανθρώπους να μην εμπιστεύονται την Γραφή! Η Γραφή των Χριστιανών, λέγουν, είναι γεμάτη «αντιφάσεις» και «άρα δεν είναι θεόπνευστη»!
Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα επιχείρημα που σκοπό έχει να πείσει τους ανθρώπους να μην εμπιστεύονται την Γραφή! Η Γραφή των Χριστιανών, λέγουν, είναι γεμάτη «αντιφάσεις» και «άρα δεν είναι θεόπνευστη»!
Ιδού τι ισχυρίζονται :
Παραθέτουν τα παρακάτω αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη και λέγουν ότι δήθεν η Καινή Διαθήκη αντιφάσκει!
ΠΡΑΞΕΙΣ 9: 1-7, «Ο δε Σαύλος έτι εμπνέων απειλής και φόνου εις τους μαθητάς του Κυρίου, προσελθών τω αρχιερεί ητήσατο παρ’ αυτού επιστολάς εις Δαμασκόν προς τας συναγωγάς, όπως εάν τινας εύρη της οδού όντας, άνδρας τε και γυναίκας, δεδεμένους αγάγη εις Ιερουσαλήμ. εν δε τω πορεύεσθαι εγένετο αυτόν εγγίζειν τη Δαμασκω, και εξαίφνης περιήστραψεν αυτόν φως από του ουρανού, και πεσών επί την γην ήκουσε φωνήν λέγουσαν αυτω· Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; είπε δε· τις ει, κύριε; ο δε Κύριος είπεν· εγώ ειμι Ιησούς ον συ διώκεις· αλλά ανάστηθι και είσελθε εις την πόλιν, και λαληθήσεταί σοι τι σε δεί ποιείν. οι δε άνδρες οι συνοδεύοντες αυτω ειστήκεισαν ενεοί, ακούοντες μεν της φωνής, μηδένα δε θεωρούντες».
ΠΡΑΞΕΙΣ 22: 6-9, «Εγένετο δε μοι πορευομένω και εγγίζοντι τη Δαμασκω περί μεσημβρίαν εξαίφνης εκ του ουρανού περιαστράψαι φως ικανόν περί εμέ, έπεσόν τε εις το έδαφος και ήκουσα φωνής λεγούσης μοι· Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις; εγώ δε απεκρίθην· τις ει, Κύριε; είπέ τε προς με· εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος, ον συ διώκεις. οι δε συν εμοί όντες το μεν φως εθεάσαντο και έμφοβοι εγένοντο, την δε φωνήν ουκ ήκουσαν του λαλούντός μοι».
Ορίστε! Λέγουν οι Νέοπαγανιστές, η Γραφή αντιφάσκει άρα δεν είναι θεόπνευστη! Στο ένα χωρίο λέγει ότι οι ακολουθούντες τον Παύλο ΑΚΟΥΣΑΝ την φωνή ενώ στο δεύτερο χωρίο που περιγράφει το ίδιο γεγονός λέγει ότι ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ την φωνή! Τελικά ΑΚΟΥΣΑΝ ή ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ;;;
ΑΠΑΝΤΟΥΜΕ:
Στην περίπτωση αυτή που με στόμφο επικαλούνται οι Άθεοι, έχουμε άλλη μία από τις πολλές ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΕΣ αντιφάσεις της Γραφής και όχι πραγματική αντίφαση !
Οι ακόλουθοι του Παύλου ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ! Διότι άλλη έννοια έχει η λέξη ΦΩΝΗ στο ένα χωρίο και άλλη στο άλλο. Αλλά δεν περιμένουμε από τους Παγανιστές να έχουν μελετήσει σε βάθος την Γραφή! Το μόνο που τους ενδειαφέρει είναι να συκοφαντήσουν !
Η λέξη ΦΩΝΗ άλλοτε σημαίνει τον έναρθρο λόγο (ή γενικώς τον με σημασία ήχο) και άλλοτε τον ήχο(δίχως σημασία θόρυβο).
Χαρακτηριστικά είναι τα εξής εδάφια : «τοσαύτα ει τύχοι γένη φωνών εστιν εν κόσμω, και ουδέν αυτών άφωνον» Α Κορινθίους 14:10.
Ο Απ. Παύλος λέγει ότι υπάρχουν πολλές ΦΩΝΕΣ= Γλώσσες, στον κόσμο αλλά καμία από αυτές δεν είναι ΑΦΩΝΗ = δίχως σημασία ήχος. Διότι όλες οι Γλώσσες έχουν σημασία δεν είναι ΑΦΩΝΕΣ ΦΩΝΕΣ!
Αντιθέτως υπάρχουν ΗΧΟΙ που είναι ΑΔΗΛΟΙ = δίχως σημασία.
«και γαρ εάν άδηλον φωνήν σάλπιγξ δω, τις παρασκευάσεται εις πόλεμον;», Α' Κορινθίους 14:8.
Η ΑΔΗΛΟΣ ΦΩΝΗ του Α Κορινθίους 14:8, σημαίνει τον χωρίς σημασία ήχο. Ενώ οι ΦΩΝΕΣ του Α' Κορινθίους 14:10, που δεν είναι «άφωνες» = χωρις σημασία, είναι οι Γλώσσες- οι έναρθροι με σημασία λόγοι.
Άρα η λέξη ΦΩΝΗ έχει στην Γραφή διπλή σημασία, σημαίνει και τον έναρθρο λόγο και τον ήχο με την έννοια του θορύβου.
Τα χωρία ΠΡΑΞΕΙΣ 9: 1-7 και ΠΡΑΞΕΙΣ 22: 6-9, που περιγράφουν το ίδιο γεγονός δεν αντιφάσκουν.
Στο πρώτο οι ακόλουθοι του Παύλου άκουσαν την ΦΩΝΗ με την έννοια του θορύβου.
Στο δεύτρο χωρίο δεν άκουσαν την ΦΩΝΗ με την έννοια του έναρθρου λόγου.
Παρόμοιο περιστατικό αναφέρει η Γραφή στο ευαγγέλιο του Ιωάννου.
«Πάτερ, δόξασόν σου το όνομα. ήλθεν ουν φωνή εκ του ουρανού· και εδόξασα και πάλιν δοξάσω. ο ουν όχλος ο εστώς και ακούσας έλεγε βροντήν γεγονέναι· άλλοι έλεγον· άγγελος αυτω λελάληκεν. απεκρίθη ο Ιησούς και είπεν· ου δι' εμέ αύτη η φωνή γέγονεν, αλλά δι' υμάς» Ιωάννης 12:28-30.
Ο όχλος ΑΚΟΥΣΕ την ΦΩΝΗ και άλλοι την αντιλήφθηκαν ως έναρθρο λόγο και νόμισαν ότι μίλησε Άγγελος. Ενώ άλλοι ως θόρυβο ως ΒΡΟΝΤΗ.
Έτσι και στην περίπτωση του Παύλου ο μετέπειτα Απόστολος άκουσε έναρθρο λόγο ενώ οι ακόλουθοι άκουσαν θόρυβο και δεν άκουσαν έναρθρο λόγο.
Πηγή: aktines.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου