Ως γνωστόν η ελληνική Πολιτεία ουδέποτε αναγνώρισε την επιχείρηση "ΝΙΚΗ" κατά την οποία η Α' Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μάλεμε της Κρήτης με διμοιρία της Γ' Αμφίβιας Μοίρας Καταδρομών επιβιβάστηκαν στα παροπλισμένα και επικίνδυνα μεταγωγικά Noratlas για να συναντήσουν αρκετοί από αυτούς τον θάνατο στο αεροδρόμιο Λευκωσίας από φίλια πύρα. Η θυσία τους, αν και δεν αναγνωρίστηκε ποτέ επίσημα, δεν πήγε χαμένη, καθώς οι Τούρκοι παρά τις λυσσαλέες επιθέσεις τους δεν κατάφεραν να καταβάλλουν την αντίσταση των Ελλήνων καταδρομέων
Μέχρι και σήμερα όμως τόσο οι νεκροί, όσο και οι ζωντανοί συμμετέχοντες δεν αναγνωρίζονται από την ελληνική πολιτεία. Όσοι από τους Καταδρομείς επιβίωσαν του πολέμου, βαφτίστηκαν Κύπριοι πολίτες που υπηρέτησαν στην Εθνική Φρουρά το τραγικό εκείνο καλοκαίρι του 1974. Μάλιστα, μόλις η Α' Μοίρα Καταδρομών αποφασίστηκε να παραμείνει στην Κύπρο, άλλαξε ακόμα και η ονομασία της, λαμβάνοντας τον αύξοντα αριθμό 35, ως συνέχεια των κυπριακών μοιρών καταδρομών 31η, 32η, 33η και εφεδρική 34η.
Η αποστολή ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά εν τέλει πέτυχε τον αντικειμενικό της σκοπό, αλλά με μεγάλο τίμημα. Η τήρηση άκρας μυστικότητας, με την Αθήνα να ειδοποιεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή την Λευκωσία για την αποστολή αεροσκαφών, στοίχισε ακριβά, καθώς τα αντιαεροπορικά μέσα της Εθνικής Φρουράς γύρω από το αεροδρόμιο δεν έγινε εφικτό να ενημερωθούν εγκαίρως.
Κάπως έτσι, κατερρίφθη ένα Noratlas σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες καταδρομείς πλην ενός, ενώ σε ακόμα ένα που βλήθηκε υπήρξαν δύο νεκροί.
Όσο για τους νεκρούς καταδρομείς, πολλοί εκ των οποίων είχαν γίνει μια άμορφη μάζα με τα μέταλλα του καταρριφθέντος από τα αντιαεροπορικά της Εθνικής Φρουράς Noratlas, ένα εκ των 15 που πέταξαν για την Κύπρο τα χαράματα της 22ας Ιουλίου 1974, το 'ΝΙΚΗ 4', θάφτηκαν βεβιασμένα, μαζί με το κομματιασμένο αεροσκάφος τους. Και για αυτούς μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία αναγνώριση και ταυτοποίηση.
Για την Ελλάδα, που επίσημα δεν ενεπλάκη σε πόλεμο με την Τουρκία κατά τον Αττίλα Α' και Β' το καλοκαίρι του 1974 και όντας μέλος του ΝΑΤΟ, όπως και η Τουρκία, θα ήταν αδύνατον, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, να αναγνωρίσει ότι έστειλε ειδικές δυνάμεις και αεροσκάφη της στην Κύπρο, καθότι μια τέτοια πράξη, εναντίον "συμμαχικής" νατοϊκής χώρας (της Τουρκίας) και κυρίως χωρίς να έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Τουρκίας, με αφορμή την εισβολή στην Κύπρο, θα κλόνιζε και θα δυσχαίρανε την θέση της Ελλάδας στην διεθνή κοινότητα.
Όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα που γράφονται τις τελευταίες ημέρες, τόσο στον ελλαδικό, όσο και στον κυπριακό Τύπο, διαφαίνεται η προοπτική μετά από 40 ολόκληρα χρόνια να υπάρξει εκταφή τόσο των νεκρών καταδρομέων, όσο και της διαλυμένης ατράκτου του αεροσκάφους.
Συγκεκριμένα η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ) απηύθυνε αίτημα προς το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) το οποίο με την σειρά του θα ζητήσει να υπάρξει πλήρης διερεύνηση των δεδομένων της επιχείρησης "ΝΙΚΗ", την μοναδική ουσιαστικά προσπάθεια της Ελλάδας να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο, εν μέσω της θηριωδίας του Αττίλα.
Η ΔΕΑ έχει ήδη ζητήσει τυχόν χάρτη ο οποίος υποδεικνύει το σημείο ταφής των νεκρών και μερών της ατράκτου του αεροσκάφους, με πολλούς να θεωρούν ότι το σημείο αυτό δεν είναι άλλο από τον μεγάλο σταυρό στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Σε κάθε περίπτωση αναμένεται να συνδράμουν τις έρευνες τέσσερις αρχαιολόγοι σε εθελοντική βάση, είτε με απόσπαση από το Μουσείο. Η περίοδος εργασιών θα ανέρχεται στις 3 με 4 εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρωπολογικών εξετάσεων που θα πρέπει να γίνουν.
Σύμφωνα με απόφαση του υπουργικού, την ευθύνη για υλοποίηση του έργου θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών και ως επικεφαλής πρόκειται να οριστεί ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ανθρωπιστικών Θεμάτων του υπουργείου Εξωτερικών.
Μαρτυρίες καταδρομέων που πολέμησαν στην μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας το 1974 καταμαρτυρούν ότι ήρθε ένα γκρέιντερ την επομένη της επιχείρησης στο αεροδρόμιο όπου επρόκειτο να σπρώξει τα καμμένα πτώματα των νεκρών πιλότων και καταδρομέων του "ΝΙΚΗ 4" σε έναν άτυπο ομαδικό τάφο. Σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες που καταγράφονται και στο βιβλίο "ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ 1974" των δημοσιογράφων Γιάννη Σκάλκου και Γιάννη Φασουλά, τα καμμένα κορμιά των καταδρομέων με την καμμένη άτρακτο του Noratlas είχαν γίνει ένα.
Με την ελπίδα η ελληνική πολιτεία να κάνει το αυτονόητο μετά από τόσα χρόνια και να αποβάλει τα φοβικά σύνδρομα που την κατατρέχουν εδώ και δεκαετίες έναντι του διεθνούς παράγοντα και μιας ολοένα και πιο αχόρταγης και επεκτατικής Τουρκίας, ίσως επιτέλους οι οικογένειες των νεκρών να βρουν την γαλήνη και να νιώσουν έστω μια ηθική ικανοποίηση ότι η θυσία των ανθρώπων τους δεν ήταν τόσο μάταιη και καταδικασμένη.
Σήμερα το ότι ένα τόσο συμβολικό μέρος, όπως είναι το Αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Κύπρου, της Λευκωσίας δεν αποτελεί μέρος των κατεχομένων οφείλεται σε αυτούς τους άνδρες που δεν λύγισαν ούτε από τα τουρκικά άρματα, ούτε και από τις απειλές και τους ελεύθερους σκοπευτές των ανδρών των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίοι μόνο ουδέτερη στάση δεν τήρησαν κατά τα γεγονότα Ιουλίου - Αυγούστου 1974.
Η αποστολή ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη να αποτύχει, αλλά εν τέλει πέτυχε τον αντικειμενικό της σκοπό, αλλά με μεγάλο τίμημα. Η τήρηση άκρας μυστικότητας, με την Αθήνα να ειδοποιεί κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή την Λευκωσία για την αποστολή αεροσκαφών, στοίχισε ακριβά, καθώς τα αντιαεροπορικά μέσα της Εθνικής Φρουράς γύρω από το αεροδρόμιο δεν έγινε εφικτό να ενημερωθούν εγκαίρως.
Κάπως έτσι, κατερρίφθη ένα Noratlas σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες καταδρομείς πλην ενός, ενώ σε ακόμα ένα που βλήθηκε υπήρξαν δύο νεκροί.
Όσο για τους νεκρούς καταδρομείς, πολλοί εκ των οποίων είχαν γίνει μια άμορφη μάζα με τα μέταλλα του καταρριφθέντος από τα αντιαεροπορικά της Εθνικής Φρουράς Noratlas, ένα εκ των 15 που πέταξαν για την Κύπρο τα χαράματα της 22ας Ιουλίου 1974, το 'ΝΙΚΗ 4', θάφτηκαν βεβιασμένα, μαζί με το κομματιασμένο αεροσκάφος τους. Και για αυτούς μέχρι σήμερα δεν υπήρξε καμία αναγνώριση και ταυτοποίηση.
Για την Ελλάδα, που επίσημα δεν ενεπλάκη σε πόλεμο με την Τουρκία κατά τον Αττίλα Α' και Β' το καλοκαίρι του 1974 και όντας μέλος του ΝΑΤΟ, όπως και η Τουρκία, θα ήταν αδύνατον, τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, να αναγνωρίσει ότι έστειλε ειδικές δυνάμεις και αεροσκάφη της στην Κύπρο, καθότι μια τέτοια πράξη, εναντίον "συμμαχικής" νατοϊκής χώρας (της Τουρκίας) και κυρίως χωρίς να έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Τουρκίας, με αφορμή την εισβολή στην Κύπρο, θα κλόνιζε και θα δυσχαίρανε την θέση της Ελλάδας στην διεθνή κοινότητα.
Όμως, σύμφωνα με δημοσιεύματα που γράφονται τις τελευταίες ημέρες, τόσο στον ελλαδικό, όσο και στον κυπριακό Τύπο, διαφαίνεται η προοπτική μετά από 40 ολόκληρα χρόνια να υπάρξει εκταφή τόσο των νεκρών καταδρομέων, όσο και της διαλυμένης ατράκτου του αεροσκάφους.
Συγκεκριμένα η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοουμένους (ΔΕΑ) απηύθυνε αίτημα προς το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) το οποίο με την σειρά του θα ζητήσει να υπάρξει πλήρης διερεύνηση των δεδομένων της επιχείρησης "ΝΙΚΗ", την μοναδική ουσιαστικά προσπάθεια της Ελλάδας να συνδράμει στρατιωτικά την Κύπρο, εν μέσω της θηριωδίας του Αττίλα.
Η ΔΕΑ έχει ήδη ζητήσει τυχόν χάρτη ο οποίος υποδεικνύει το σημείο ταφής των νεκρών και μερών της ατράκτου του αεροσκάφους, με πολλούς να θεωρούν ότι το σημείο αυτό δεν είναι άλλο από τον μεγάλο σταυρό στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Σε κάθε περίπτωση αναμένεται να συνδράμουν τις έρευνες τέσσερις αρχαιολόγοι σε εθελοντική βάση, είτε με απόσπαση από το Μουσείο. Η περίοδος εργασιών θα ανέρχεται στις 3 με 4 εβδομάδες, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρωπολογικών εξετάσεων που θα πρέπει να γίνουν.
Σύμφωνα με απόφαση του υπουργικού, την ευθύνη για υλοποίηση του έργου θα αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών και ως επικεφαλής πρόκειται να οριστεί ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Ανθρωπιστικών Θεμάτων του υπουργείου Εξωτερικών.
Μαρτυρίες καταδρομέων που πολέμησαν στην μάχη του αεροδρομίου Λευκωσίας το 1974 καταμαρτυρούν ότι ήρθε ένα γκρέιντερ την επομένη της επιχείρησης στο αεροδρόμιο όπου επρόκειτο να σπρώξει τα καμμένα πτώματα των νεκρών πιλότων και καταδρομέων του "ΝΙΚΗ 4" σε έναν άτυπο ομαδικό τάφο. Σύμφωνα με τις ίδιες μαρτυρίες που καταγράφονται και στο βιβλίο "ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ 1974" των δημοσιογράφων Γιάννη Σκάλκου και Γιάννη Φασουλά, τα καμμένα κορμιά των καταδρομέων με την καμμένη άτρακτο του Noratlas είχαν γίνει ένα.
Με την ελπίδα η ελληνική πολιτεία να κάνει το αυτονόητο μετά από τόσα χρόνια και να αποβάλει τα φοβικά σύνδρομα που την κατατρέχουν εδώ και δεκαετίες έναντι του διεθνούς παράγοντα και μιας ολοένα και πιο αχόρταγης και επεκτατικής Τουρκίας, ίσως επιτέλους οι οικογένειες των νεκρών να βρουν την γαλήνη και να νιώσουν έστω μια ηθική ικανοποίηση ότι η θυσία των ανθρώπων τους δεν ήταν τόσο μάταιη και καταδικασμένη.
Σήμερα το ότι ένα τόσο συμβολικό μέρος, όπως είναι το Αεροδρόμιο της πρωτεύουσας της Κύπρου, της Λευκωσίας δεν αποτελεί μέρος των κατεχομένων οφείλεται σε αυτούς τους άνδρες που δεν λύγισαν ούτε από τα τουρκικά άρματα, ούτε και από τις απειλές και τους ελεύθερους σκοπευτές των ανδρών των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίοι μόνο ουδέτερη στάση δεν τήρησαν κατά τα γεγονότα Ιουλίου - Αυγούστου 1974.
Πηγή: newsit.com.cy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου