Θαύματα του εν Αγίοις πατρός ημών Ματθαίου του Ομολογητού, μέρος πέμπτο.

Θαύμα εικοστό.

Το έτος 1940 εξήντα Μοναχοί από το αντρικό μοναστήρι της Κερατέας ετοιμάζονται να φύγουν για το αλβανικό μέτωπο. Ο άγιος Ματθαίος τους εμψυχώνει λέγοντας, ''Θα πολεμήσετε αλλά συγχρόνως θα κηρύξετε. Κανείς σας δε θα πάθει τίποτα αν κρατήσετε όσα σας πω. Θέλω να μου κάνετε μία χάρη. Μην φάτε κρέας ακόμη κι αν δεν έχετε τίποτα άλλο να φάτε. Εγώ πνευματικώς θα είμαι κοντά σας να σας στηρίζω και ο Κύριος θα σας σκεπάζει να μην πάθετε τίποτα. Όποιος τολμήσει να φάει κρέας δεν θα μείνει στο μοναστήρι''. 

Εξήντα Μοναχοί έφυγαν και τόσοι ακριβώς επέστρεψαν. Το μόνο που συνέβη ήταν ότι ο Μοναχός π. Ιλαρίων τρυματίστηκε στο δεξί χέρι από ένα θραύσμα και είχε σημάδι μέχρι τα γηρατιά του. 

Αργότερα ένας Μοναχός έφυγε από το μοναστήρι και μαζί με την γυναίκα του, η οποία επίσης είχε ενδυθεί το τίμιο ράσο, ξανάσμιξαν και γύρισαν με το νέο. Κάποιοι είπαν ότι είχε φάει κρέας κατά την διάρκεια του πολέμου στο αλβανικό μέτωπο. 

Θαύμα εικοστό πρώτο.

Το 1932 σε μία αγρυπνία, την ώρα του κηρύγματος ο άγιος Ματθαίος είπε, ''Θα σας διώξουν μετά τον θάνατό μου, θα σας πάνε στα δικαστήρια, μην γογγύσετε εναντίον κανενός. Εσύ Ηγουμένη Μαριάμ, θα τελειώσεις την ζωή σου στη φυλακή''. 

Το 1950 μετά την οσιακή κοίμηση του αγίου Ματθαίου, οι νεοημερολογίτες και παλαιοημερολογίτες Μοναχοί, οπαδοί του Μητροπολίτου π. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ο καθείς με τον τρόπο του εδίωξαν τα δύο μοναστήρια. Οι νεοημερολογίτες ξεκίνησαν δίκη για τα παιδιά που ήταν ορφανά ή τα είχαν αφήσει οι γονείς τους λόγω φτώχιας και τα έτρεφε η γυναικεία Ιερά Μονή Παναγίας, και οι αποστάτες Μοναχοί που εντάχθηκαν στον Μητροπολίτη π. Φλωρίνης Χρυσ/μο, ξεκίνησαν δίκες για να μοιράσουν τα χωράφια των Μονών. 

Επίσης ο αυτοαποκαλούμενος Ηγούμενος π. Βίκτωρ Σταματούλης ή Ματθαίου, ο οποίος από κάποιους θεωρείται ως προσωπικότητα ενωτική, έσυρε στα δικαστήρια το αντρικό μοναστήρι Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος Κερατέας, για να καρπωθεί μερίδιο της περιουσίας. Τα κατάφερε... Ο απόστολος Παύλος απαγορεύει σε Χριστιανούς να πηγαίνουν σε δικαστήρια αδελφούς τους.

 

Από την εξόδιο ακολουθία της Ηγουμένης Μαριάμ. Στη φωτογραφία ο κατά σάρκαν αδελφός της κοιτάζει τον φακό.

Όσο για την προφητεία του αγίου Ματθαίου, εκπληρώθηκε και σε όσα είπε για την Ηγουμένη Μαριάμ, η οποία κατέληξε στις φυλακές Αβέρωφ και κοιμήθηκε έχοντας ποινή καταδικαστική δέκα ετών καθείρξεως. Οι Μοναχές οι οποίες φρόντισαν τα της ταφής, βρήκαν σπασμένες βελόνες σε διάφορα σημεία εντός του σώματος της.

Θαύμα εικοστό δεύτερο.

Το 1940, εξήντα Μοναχοί από το αντρικό μοναστήρι Κερατέας πήγαν στο αλβανικό μέτωπο να βοηθήσουν την Πατρίδα. Ανάμεσα τους και ο Μοναχός Ιωαννίκιος Μενιδιάτης εκ Μεγάρων. 

Το Σώμα του έφτασε μέχρι το σημερινό Πόγραδετς. Εκεί στρατοπέδευσαν και ο π. Ιωαννίκιος βρήκε έναν λαχανόκηπο. Μαζί με κάποιο άλλον πήραν από ένα λάχανο και το έβαλαν στο σακίδιο τους. Όταν επέστρεψε στο στρατόπεδο είπε με το λογισμό του, ''Παναγία μου αν είναι κλοπή αυτό που έκανα φέρε το πράγμα έτσι ώστε να μην το φάω, αν όχι επέτρεψε να χορτάσω την πείνα μου'', και έπεσε για ύπνο. 

Μέσα στη  νύχτα ακούστηκαν αεροπλάνα να έρχονται και άρχισαν όλοι να τρέχουν να σωθούν στα χαρακώματα. Ο π. Ιωαννίκιος σηκώθηκε από το χώμα όπου είχε το σακίδιο του για προσκέφαλο και είπε, ''Άγιε πατέρα Ματθαίε, σώσε μας με την ευχή σου'', εκείνη την στιγμή έπεσε ένα θραύσμα από βόμβα ακριβώς εκεί που ήταν το σακίδιο του με το λάχανο. Τα πάντα διαλύθηκαν, στο χώμα έγινε μία μεγάλη τρύπα, αλλά ο π. Ιωαννίκιος που ήταν ακριβώς δίπλα δεν έπαθε τίποτα! 

Θαύμα εικοστό τρίτο.

Μία μέρα εκεί που προχωρούσε το Σώμα στο οποίο ήταν ενταγμένος ο π. Ιωαννίκιος ως τραυματιοφορέας, βρήκαν ένα χωριό και στρατοπέδευσαν εκεί. Όσα σπίτια είχαν χώρο φιλοξένησαν στρατιώτες και αξιωματικούς. 

Σ' ένα διώροφο σπίτι βρήκε δωμάτιο ο π. Ιωαννίκιος, εκεί έκανε τις προσευχές του και έτρωγε κάθε πρωί ένα ψίχουλο απ' το αντίδωρο, που είχε πάρει από το μοναστήρι του. Δεν είχε ξυρίσει τα γένια του ούτε είχε βγάλει το ράσο και το μοναχικό σκούφο. 

Όταν ένας Λοχαγός την πρώτη μέρα που τον είδε του είπε, ''Έτσι θα σ' εχουμ' εσένα δώ; Να ξυριστείς γρήγορα'', ο π. Ιωαννίκιος του απάντησε, ''Αν πειράξεις τα γένια μου την πρώτη σφαίρα θα την ρίξω πάνω σου''. Από τότε κανείς δεν τον ξαναενόχλησε. Έτσι τον έβλεπαν όλοι και ήξεραν ότι είναι Μοναχός, άλλοι τον περνούσαν για στρατιωτικό Ιερέα. 

Ο μουσουλμάνος που έμενε με την οικογένεια του στον από πάνω όροφο που είχε το δωμάτιο του ο π. Ιωαννίκιος, είχε μία κόρη άρρωστη πολύ καιρό, ήταν στο κρεββάτι και είχε μονίμως πυρετό, το κορίτσι είχε λιώσει πραγματικά. Μία μέρα κατέβηκε στο δωμάτιο του π. Ιωαννικίου, του έκανε νοήματα και κατάλαβε ότι τον ήθελε να ανέβει στο σπίτι του, ακολούθησε τον μουσουλμάνο λοιπόν και ο πονεμένος πατέρας του έδειξε την κόρη του και του μιλούσε στη γλώσσα του με θλίψη και αβάσταχτο πόνο καθώς η γυναίκα του έκλαιγε. 

Ο πάτερ κατάλαβε τί ήθελαν, κατέβηκε στο δωμάτιο του, πήρε ένα ποτήρι νερό και ανέβηκε πάλι πάνω. Σταύρωσε το νερό και είπε, ''Με την ευχή του αγίου πατέρα Ματθαίου, γίνε καλά''. Κι έδωσε το ποτήρι στο κορίτσι να πιεί θέλοντας και μη. Πράγματι ήπιε και σε λίγη ώρα το κορίτσι σηκώθηκε όρθιο. Πήρε ο μουσουλμάνος την κόρη του και πήγε και την εδειξε στον π. Ιωαννίκιο, του έκανε υπόκλιση και του έδωσε κάστανα για δώρο, τον ευχαρίστησε με νοήματα κι ο πάτερ. 

Από τότε όσο καιρό ήταν στο χωριό αυτό, ο μουσουλμάνος έκανε υπόκλιση όταν έβλεπε τον π. Ιωαννίκιο!

Θαύμα εικοστό τέταρτο.

Όταν επέστρεψαν στο μοναστήρι οι εξήντα Μοναχοί του αγίου Ματθαίου, έδωσαν το ράσο του ο καθένας για φτιάξιμο, στις Μοναχές που έραβαν ράσα στο γυναικείο μοναστήρι. 

Εκεί διαπίστωσαν έκπληκτες ότι πολλά ράσα είχαν τρύπες από σφαίρες, μέσα σε αυτά ήταν και το ράσο του π. Ιωαννικίου. 

Όντως όπως τους είχε υποσχεθεί ο άγιος Ματθαίος, δεν θα πάθαινε κανείς τίποτα!

Θαύμα εικοστό πέμπτο. 

Μία μέρα στο αντρικό μοναστήρι, οι Μοναχοί συζητούσαν για τα θαύματα του αγίου Ματθαίου. Ανέφερε κάποιος παλαιότερος λοιπόν ότι ο άγιος είχε αναστήσει έναν αγρότη που εργαζόταν στα χωράφια της γυναικείας Μονής, το όνομα του Γεώργιος. 

Άκουσε το θαύμα αυτό π. Ιωαννίκιος και θέλησε να μιλήσει με τον ίδιο τον Γεώργιο. Πήγε λοιπόν και τον αναζήτησε στη γυναικεία Μονή και τελικώς τον βρήκε. 

Τον ρώτησε να του πει λεπτομέρειες για την ανάσταση του, κι εκείνος του είπε, ''Εγώ πάτερ ήμουν στα χωράφια, δούλευα όπως πάντα και ξαφνικά έπεσα χάμω, δεν θυμάμαι πώς. Μόνο κάτι σκοτεινές θολές μορφές θυμάμαι να με πλησιάζουν και φοβήθηκα πάρα πολύ. Ήταν ένας λαμπερός νέος όμως και δεν τους άφηνε να μου κάνουν κακό. 

Όταν άνοιξα ξανά τα μάτια μου ήταν από πάνω μου ο δεσπότης ο Ματθαίος και άλλοι Μοναχοί και Μοναχές. Ρώτησα τί έγινε και μου είπαν, ''Είχες πεθάνει μες τη μέση του χωραφιού, τρέξαμε να φωνάξουμε τον άγιο πατέρα και μας είπε να σε μεταφέρουμε σ' αυτόν. Σε πήγαμε και μετά από ώρα προσευχής άνοιξες τα μάτια σου. Ούτε ανέπνεες, ούτε νιώθαμε την καρδιά σου.

Μετά την διήγηση του Γεωργίου, ο π. Ιωαννίκιος κατάλαβε ακόμη πιο πολύ ότι είχαν ένα άγιο ανάμεσα τους.

Θαύμα εικοστό έκτο.

Ζευγάρι μεταναστών Ελλήνων στην Αμερική, που ακολουθούσε το νέο ημερολόγιο, γυρνούσε σπίτι από εκδρομή και η νύχτα τους πέτυχε σε επαρχιακό δρόμο, ο οποίος είχε πιάσει πάγο. Σε μία στροφή οι ρόδες γλίστρησαν στο οδόστρωμα και το αυτοκίνητο πήγαινε κατ' ευθείαν στο γκρεμό. 

Τότε μέσα στο σκοτάδι είδαν μία μορφή ενός Μοναχού, μικρού στο ανάστημα και με στρογγυλά γυαλιά να στέκεται μπροστά στο αμάξι τους, η γυναίκα φώναξε με τρόμο ότι θα το σκοτώσουν, αλλά μόλις τον πλησίασαν το αυτοκίνητο αυτομάτως σταμάτησε εκεί που ήταν ο Μοναχός. Λίγα μέτρα πιο 'κει ήταν το χάος του γκρεμού. Ο άγνωστος Μοναχός είχε εξαφανιστεί. Απορούσαν και οι δύο τί ήταν όλο αυτό...

Μετά από χρόνια σε επίσκεψη που πραγματοποίησαν στην Ελλάδα, πήγαν σε συγγενικό τους σπίτι στην Κερατέα. Εκεί έγινε η πρόταση να πάνε όλοι μαζί να προσκυνήσουν στη γυναικεία Μονή Παναγίας, συνήθεια που έχουν πολλοί ντόπιοι κι ας ακολουθούν το νέο ημερολόγιο. Εκεί στην έκθεση της Μονής όπου πωλούνται θυμίαμα, βιβλία, εικόνες, κομποσχοίνια και άλλα εργόχειρα, είδε η γυναίκα την φωτογραφία του αγίου Ματθαίου και έβαλε τις φωνές. 

Η Μοναχή που ήταν εκεί και ο σύζυγος της, της είπαν να ηρεμήσει, αλλά εκείνη από την χαρά της έβαλε τα κλάματα και είπε σε όλους ότι η μορφή στη φωτογραφία του αγίου Ματθαίου ήταν ίδια με τον Μοναχό που είχαν δει χρόνια πριν στο παρ' ολίγον ατύχημα τους. Όταν έπιασε στα χέρια του και ο σύζυγος την φωτογραφία του αγίου, επιβεβαίωσε τα λεγόμενα της γυναίκας του και δάκρυσε γιατί επιτέλους βρήκαν ποιός τους έσωσε την ζωή!

Θαύμα εικοστό έβδομο.

Όταν ήταν να εκδώσει ο άγιος Ματθαίος το 1941 το Τετρευαγγέλιο σε μικρό σχήμα, ζήτησε από τον τυπογράφο της Μονής να τοποθετήσει την εικόνα της Αγίας Τριάδος στα μπροστινά φύλλα. Εκείνος αλλά και κάποιες Μοναχές απόρησαν και τον ρώτησαν γιατί του ήρθε να βάλει την εικόνα αυτή αφού δεν υπήρχε τέτοια συνήθεια, και τους απάντησε το εξής προφητικό, ''Γιατί κάποτε τα παιδιά μου θα πολεμήσουν αυτή την εικόνα''. 

 

Η εικόνα της Αγίας Τριάδος. 

Προφήτευσε ο άγιος Ματθαίος ότι κάποτε θα πολεμηθεί από τα ίδια του τα παιδιά. Όντως 48 χρόνια μετά την προφητεία του, ξεκίνησε και επισήμως η εικονομαχία στο λεγόμενο χώρο των ''Ματθαιϊκών''. Σε άλλους χώρους, του νέου ημερ/γίου, των οικουμενιστών ''ΓΟΧ'' και άλλων είχε ξεκινήσει ο πόλεμος παλαιότερα... Σημειώστε δε, ότι η απεικόνιση του Ανάρχου Πατρός και του Παρακλήτου εν είδει περιστεράς, υπάρχει στην Ιερά Παράδοση από τον 5ο αιώνα! Αλλά οι αθεολόγητοι της εποχής μας ήρθαν να διορθώσουν την Εκκλησία Του Χριστού, δανειζόμενοι τις εικονολογικές απόψεις του Ρωσοεβραίου Λεωνίδα Ουσπένσκυ...

Όντως και αυτή η προφητεία του αγίου εκπληρώθηκε, κάποιοι πνευματικοί επίγονοι του αγίου Ματθαίου, όχι αντάξιοι συνεχιστές του έργου του, έγραψαν κατά της εικόνος αυτής και αποσχίστηκαν το 1995 από τον κορμό της Εκκλησίας, εξαιτίας των αιρετικών φρονημάτων τους. Είναι δυνατόν κάποιος να αγαπά Τον Θεό αλλά να μισεί την εικόνα Του; Αγαπά κάποιος την μητέρα του όταν σκίζει την φωτογραφία της;

   Ετέρα εικόνα της Αγίας Τριάδος. 

Μόνο αυτήν δέχονται οι νεοεικονομάχοι, πολεμώντας την παραπάνω που τοποθέτησε ο άγιος Ματθαίος στο Ευαγγέλιο του. Η Ιερά Παράδοση μας άφησε και τις δύο να τιμούμε, καθώς και άλλες που δεν επικράτησε η απεικόνιση τους ευρέως.

Δες ακόμη: 

Θαύματα του εν Αγίοις πατρός ημών Ματθαίου του Ομολογητού, μέρος τέταρτο.