Η διλγωσσία των πατέρων της συνάξεως, για τον Μητροπολίτη Ράσκα Αρτέμιο.

Ο Μητροπολίτης Ράσκα Αρτέμιος.

  

π. Θεοδώρος Ζήσης

Εἶναι σαφεῖς οἱ θέσεις τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση. Ἀποδέχεται λεκτικὰ ὅτι ὁ «κοινωνῶν ἀκοινωνήτω, ἀκοινώνητος ἔσται». Κι ἔχει σημασία ὅτι αὐτή του ἡ θέση του δὲν ἀνάγεται στὸ 2000 ἢ τὸ 2007, ἀλλὰ τὸ 2014. Εἶπε: «Ὑπάρχουν δικοί μας ὀρθόδοξοι, συμπαθοῦντες τοὺς Εἰκονομάχους. Κι ἔχοντες κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους Προτεστάντες. Σὲ κανένα Προτεσταντικὸ Ναὸ μέσα (δέν) ὑπάρχει Ἁγία Εἰκόνα. Κι ὅμως ἐμεῖς εἴμαστε μαζὶ μὲ αὐτοὺς στὸ Π.Σ.Ε. Τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς Ἐκκλησίες. Ἑπομένως τὰ ἀναθέματα ἰσχύουν καὶ γιὰ τοὺς δικούς μας, οἱ ὁποῖοι συμμετέχουν στὸ Π.Σ.Ε. Διότι, ὅποιος κοινωνεῖ μὲ τοὺς Εἰκονομάχους, ὅποιος ἔχει κοινωνία μὲ τοὺς Προτεστάντες, καὶ γι΄ αὐτὸν ἰσχύουν τὰ ἀναθέματα αὐτά· καὶ γι’ αὐτὸ φοβοῦνται, γιατὶ ἀναθεματίζουν οἱ ἴδιοι τοὺς ἑαυτούς τους!

Πῶς νὰ ἀναθεματίσουν οἱ Ἐπίσκοποι, ἡ Ἱεραρχία μας –ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν–, πῶς νὰ ἐπιτρέψουν νὰ ἀκουστοῦν τὰ ἀναθέματα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι θὰ ἀναθεματίζουν τοὺς ἑαυτούς τους, γιατὶ ἔχουν κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους· δὲν τοὺς ἀναθεματίζουν, δὲν τοὺς ἀποκηρύσσουν, ἀλλὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε. Τὸ κακὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς προδοσίας τῆς Πίστεώς μας διαρκῶς ἐπεκτείνεται καὶ διαρκῶς βαθαίνει».

(Ἀπομαγνητοφώνηση ἀπό: http://aktines.blogspot.gr/2014/03/2014_10.html).

Τάδε ἔφη ὁ π. Θ. Ζήσης: «εἴμαστε ὅλοι μαζὶ στὸ Π.Σ.Ε. ἔχουμε κοινωνία μὲ τοὺς Εἰκονομάχους»!!!

«Ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ, ἀκοινώνητος ἔσται» λοιπόν. Ἐδῶ ἔγκειται ἡ τραγικότητα τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Καὶ ἡ ἀνάγκη τους νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀντιφατικότητα τῆς στάσεώς τους ἀπέναντι στοὺς ἡγήτορες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἱεράρχες μὲ τοὺς ὁποίους κοινωνοῦν. Ἐπειδὴ δὲν θέλουν νὰ ἐφαρμόσουν τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου τῶν παναιρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, τὴν ἀλλάζουν …μετα-πατερικά!

Εἶναι γιὰ τοῦτο σαφὴς ἡ σχιζοφρένεια ποὺ εἰσήγαγαν οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς (ἱστολόγοι καὶ ἱερωμένοι) στὸ χῶρο τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀμπελοφιλοσοφοῦν, κηρύττουν, συγγράφουν καὶ ὑπογράφουν «Ὁμολογίες Πίστεως»· μᾶς προσφέρουν βέβαια καὶ πολύτιμο ὑλικό, ἀφοῦ ἐπισημαίνουν αἱρετικὲς ἀποκλίσεις –καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ βοηθοῦν στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγώνα− ἀλλὰ ξέρουν νὰ βλέπουν τὰ λάθη τῶν ἄλλων μόνο· τὸ δικό τους τεράστιο λάθος-διδασκαλία-πρακτική, ποὺ συνίσταται στὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, τοὺς ὁποίους κατὰ τὰ ἄλλα καταδικάζουν, αὐτὸ ἀρνοῦνται νὰ τὸ δοῦν. Διότι κοινωνοῦν μὲ τοὺς ἀκοινώνητους παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Αὐτοὺς ποὺ ἀνήκουν στὸ Π.Σ.Ε.! Αὐτοὺς ποὺ κηρύττουν Οἰκουμενιστικὲς κακοδοξίες! Ὡς ἐκ τούτου δὲν μποροῦν παρὰ νὰ ἔχουν διπλῆ πρακτικὴ ἐκκλησιολογία, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν πλάνη τους αὐτή.

Οἱ σκέψεις αὐτὲς γράφονται μὲ ἀφορμὴ δυὸ κείμενα ποὺ δημοσιοποίησε ἡ «Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» τῆς Γατζέας. Τὸ πρῶτο μὲ τίτλο «Νέα Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού της Ρουμάνικης Σκήτης Τιμίου Προδρόμου Αγίου Όρους» καὶ τὸ δεύτερο μὲ τίτλο «Η "Σύναξη Ορθοδόξων κληρικών και μοναχών" για την αποσχιστική ενέργεια του επισκόπου Αρτεμίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας».

Σεβαστοί Πατέρες της «Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών»: πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ παρουσιάζετε δύο ἐκκλησιολογίες τὴν ἴδια μέρα, στὰ δύο κείμενα ποὺ δώσατε πρὸς δημοσίευση;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ (προσ)υπογράφετε ἐπαναπαυόμενοι τὴν «Νέα ὁμολογία Πίστεως» τῶν Ρουμάνων ἀδελφῶν μας (ποὺ γι’ αὐτοὺς μὲν ἀποτελεῖ τόλμημα, ἕνα βῆμα ἐμπρός, γιὰ σᾶς δὲ ἕνα βῆμα πίσω!) κι ἐκεῖ νὰ λέτε:

«Ἀποκηρύττουμε ὡς παναίρεση καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὸν Οἰκουμενισμὸ ὑπὸ ὅλες τὶς μορφές του… Ἂν οἱ ἠθικὲς ἁμαρτίες χωρίζουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό, ἀκόμη περισσότερο ἡ αἵρεση», ἀλλὰ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει στὴν αἵρεση, νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς ποὺ ἀκολουθοῦν αἱρετικὴ γραμμή, στοὺς ἔχοντας διατυπώσει κακοδοξίες!

Νὰ ἐπιστρέψει δηλαδὴ στὴν Σερβικὴ Ἐκκλησία ποὺ ἕνα τμῆμα της ἔχει φανερὰ ἀποδεχθεῖ διὰ λόγων καὶ πράξεων τὸν Οἰκουμενισμό, καὶ ἕνα ἄλλο τμῆμα της τὸν ἔχει ἀποδεχθεῖ σιωπηρά, ἀφοῦ δὲν ἀντιδρᾶ στὴν αἵρεση; [Αὐτὴ τὴν στιγμὴ δὲν θὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὶς πράξεις τοῦ Σεβασμιωτάτου Ράσκας Ἀρτεμίου, ποὺ πλέον τὸν κατηγορεῖτε γιὰ σχίσμα (θὰ τὸ κάνουμε συντομότατα), στὸ ὁποῖο τὸν ἔσπρωξε ἡ Σερβικὴ Σύνοδος].

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε: «Ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀποκηρύττουμε καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὶς ποικίλες αἱρέσεις, οἱ ὁποῖες μόλυναν ἀρκετὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ταυτόχρονα νὰ συμβουλεύετε τὸν Σεβ. Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει στοὺς μολυσματικούς;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε: «Γι’ αὐτὸ ἀποστασιοποιούμαστε ἀπὸ τὶς θέσεις τους (ἐνν. τοὺς Οἰκουμενιστές) καί… ἐπιπλήττουμε τοὺς ἐκπροσώπους τῶν Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, οἱ ὁποῖοι κάνουν δογματικοὺς συμβιβασμοὺς καὶ ὑποστηρίζουν ἐκκλησιολογικὲς αἱρέσεις στὸν διαχριστιανικὸ καὶ διαθρησκευτικὸ διάλογο» καὶ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ ἐσεῖς ἐπιπλήττετε, ἀντὶ νὰ ἐπιπλήττετε αὐτοὺς γιὰ τὶς πλάνες τους καὶ νὰ τοὺς προτρέπετε νὰ τὶς ἀρνηθοῦν και, ἀφοῦ τὸ κάνουν ἐν μετανοίᾳ, τότε μάλιστα, νὰ καλέσουν τὸν Σεβ. Ἀρτέμιο γιὰ νὰ λύσουν τὸ πρόβλημα ποὺ δημιούργησαν;

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γράφετε: «ἐμεῖς, ὡς ζωντανὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀπορρίπτουμε καὶ ἀποστασιοποιούμαστε ἀπὸ ὅλες τὶς πράξεις, τὶς ὁποῖες καταδικάζει ἡ Ἐκκλησία» καὶ ταυτόχρονα νὰ προτρέπετε τὸν Σεβ. Ράσκας Ἀρτέμιο νὰ ἐπιστρέψει σ’ αὐτοὺς τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐσεῖς (ὑποτίθεται) ἔχετε ἀποστασιοποιηθεῖ;

Διαφέρει σὲ κάτι ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Φανάρι, ἐφ’ ὅσον κοινωνεῖ μαζί του, χωρὶς νὰ τολμήσει νὰ ἀπαιτήσει νὰ ἀποστεῖ ἀπὸ τὶς αἱρέσεις του; Δὲν ἰσχύει γι’ αὐτοὺς τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτῳ ἀκοινώνητος ἔσται»; Μερικοὶ ἀπὸ σᾶς (ὡς νέο-πατερικοί) τὸ διατυπώνετε λεκτικά, ἀλλὰ στὴν πράξη ὅλοι σας τὸ καταστρατηγεῖτε! Καὶ δὲν δέχεστε ὅ,τι οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐπὶ αἰῶνες διδάσκουν: τὴν διακοπὴ κοινωνίας μὲ ἐκεῖνον ποὺ κηρύττει αἵρεση!

Γιὰ νὰ μὴ ἐπικαλεσθεῖτε λοιπὸν καὶ πάλι, αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζεστε στοὺς ὀπαδούς σας, καὶ γιὰ νὰ μὴ μᾶς κατηγορήσετε ἐκ νέου ὅτι ἀπορρίπτουμε ὅλη τὴν Ἐκκλησία, θὰ σᾶς παρουσιάσουμε γεγονότα κι ὄχι δικές μας τοποθετήσεις.

Ἂς δεχθοῦμε ὅτι ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία δὲν καθίσταται συνυπεύθυνη τοῦ Φαναρίου, ἐπειδὴ δὲν ἀντιδρᾶ καὶ δὲν καταδικάζει τὶς κακοδοξίες Ζηζιούλα, Βαρθολομαίου κ.λπ. Ἡ ἴδια ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπέχει τὴν ἴδια κατηγορία τῆς αἱρέσεως;
Ἂς δοῦμε α) τί λέγατε ἐσεῖς οἱ ἴδιοι πρὶν λίγο καιρό. Μιλούσατε γιὰ αἵρεση στοὺς κόλπους τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, γιὰ «αἱρετικοὺς Ἐπισκόπους» (οἱ ὁποῖοι δὲν ἀνένηψαν, ἂν καὶ «ἐκπεσόντες τῆς Ὀρθοδόξου γραμμῆς»!) καὶ

Κι ἂς δοῦμε β) τί λέει τὸ ἐνεργὸ μέλος τῆς «Συνάξεώς» σας καὶ τέκνο τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὁ μοναχὸς Σεραφείμ, ποιές αἱρέσεις τοὺς καταλογίζει:  

α) Γράφατε συγκεκριμένα σὲ Ἀνακοίνωσή σας τῆς 17-2-2011: «Ἡ ἄτυπη Σύναξη Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν στὴν τελευταία της συνέλευση ἀποφάσισε ὁμόφωνα νὰ συντάξει κείμενο συμπαραστάσεως πρὸς τὸν διωκόμενο νέο ὁμολογητή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἐπίσκοπο Ράσκας καὶ Πριζρένης Ἀρτέμιο... Ἐκτιμοῦμε ἐν πρώτοις ὅτι οἱ ἐπίμονοι ἀγῶνες του …γιὰ τὴν ἀποχώρηση τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν διακοπὴ τῶν θεολογικῶν διαλόγων…, ἀποτελοῦν τὴν βασικὴ αἰτία τῆς ἐναντίον τοῦ ἀκάμπτου καὶ σθεναροῦ ἐπισκόπου πολεμικῆς τῶν αἱρετικῶν καὶ τῶν αἱρετιζόντων Ὀρθοδόξων συνεπισκόπων του» ὡς ἐπίσης καὶ ἡ «ἐκ μέρους του μάλιστα ὑπογραφὴ τῆς …Ὁμολογίας Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅπως ἀπέδειξε περίτρανα ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ…, οἱ ἐναντίον τοῦ ἐπισκόπου Ἀρτεμίου ἀπο φάσεις παρεβίασαν καταφώρως πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καὶ …ἀποβαίνουν ἄκυροι...

Λυπούμεθα, διότι τοῦ σατανοκινήτου αὐτοῦ καὶ ἐξοντωτικοῦ πολέμου ἐναντίον τοῦ σεμνοῦ καὶ ὀρθῶς πολιτευομένου, καὶ κατὰ τὴν πίστιν καὶ κατὰ τὸν βίον, ἀληθοῦς ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτου καὶ ποιμένος, ἐπισκόπου Ἀρτεμίου, ἡγοῦνται τρεῖς ἐπίσκοποι, κατὰ πνεῦμα ἀδελφοί του, ἐκπεσόντες τῆς Ὀρθοδόξου γραμμῆς τοῦ κοινοῦ τῶν τεσσάρων Διδασκάλου καὶ Πατρός, τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν καὶ Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ἰουστίνου (Πόποβιτς), συμπροσευχόμενοι, συσκεπτόμενοι καὶ συσχηματιζόμενοι μετὰ τῶν παναιρετικῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν, ἐπὶ βαθυτάτῃ λύπῃ καὶ σκανδαλισμῷ τῶν ἐκτιμώντων πάλαι αὐτοὺς ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξων πιστῶν…

Πῶς νὰ ἀνεχθεῖ (ὁ Ἀρτέμιος) τὴν βεβήλωση τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων…; Πῶς μπορεῖ νὰ εὔχεται καὶ νὰ ψάλλει, τὸ ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὀρθοδόξων καὶ τὸ Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, ὅταν …ἀφήνει τὸ ποίμνιό του ἀπροστάτευτο στὶς διαθέσεις τῶν λύκων;

Ό Μέγας Ἀθανάσιος εὑρεθεὶς στὸ στόχαστρο τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Ἀρείου καὶ ὑποστὰς μακροχρόνιους διωγμοὺς καὶ ἐξορίες (σ.σ. ὅπως καὶ ὁ Ἀρτέμιος) ἀπὸ τὸν αὐτοκράτορα Κωνστάντιο καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν τότε ἐπισκόπων γράφει ὅτι ὁ Διάβολος, ἐπεὶ μηδὲν ἀληθείας ἔχει, ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ ἐπιβαίνων κατεάσσει τὰς θύρας τῶν δεχομένων αὐτόν…

Ἐμεῖς εὐχαριστοῦμε τὸν ἐν Τριάδι Θεόν, τὸν ἐνεργοῦντα καὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας ἔνδοξα καὶ θαυμάσια, ὅπως εἶναι ἡ ἀνάδειξη ὁμολογητῶν καὶ Ἁγίων, τοῦ Γέροντος Ἰουστίνου Πόποβιτς καὶ τοῦ πιστοῦ μαθητοῦ καὶ ἀκολούθου του ἐπισκόπου Ἀρτεμίου...

β) Ἀλλὰ καὶ ὁ μοναχὸς Σεραφεὶμ (Ζήσης), ἔγραφε ὅτι καθαιρέθηκε γιὰ λόγους Πίστεως, ἀφοῦ οἱ Ἐπίσκοποι τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «λησμονώντας τοὺς όρκους τῆς Χειροτονίας τους, παρεβίασαν τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, ἐξορίζοντας, ἀντικαθιστώντας καὶ καθαιρώντας ἄνευ ἱεροκανονικῆς βάσεως καὶ δίκης τὸν ὁμολογητὴ Πίστεως καὶ Πατρίδος, Ἐπίσκοπο κ. Ἀρτέμιον». Σ’ αὐτούς, ποὺ ἐμμένουν ἀμετανόητα στὶς παρανομίες τους, θὰ ἐπιστρέψει ὁ Σεβ. Ἀρτέμιος;

Οι Συνοδικοί Επίσκοποι της Σερβικής Εκκλησίας (συνεχίζει ὁ μοναχὸς Σεραφείμ) τήρησαν πλήρη σιωπὴ «κατὰ τῶν ἀν-ορθοδόξων δηλώσεων τοῦ Πατριάρχου τους πρὸ δύο μηνῶν στὴν Αὐστρία. (Αὐτό) τοὺς καθιστᾶ ὑπευθύνους γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ “δύο μέτρων καὶ δύο σταθμῶν” στὴν ὑπὲρ “τῆς τάξεως” εὐαισθησία τους. Σύμφωνα μὲ τὶς ἀπαράδεκτες αὐτὲς δηλώσεις τοῦ Πατριάρχου Σερβίας: (1) ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ εἶναι ἐπιταγὴ (“imperative”) γιὰ τὶς ἐπιμέρους χριστιανικὲς κοινότητες· ἄρα κατὰ τὸν κ. Εἰρηναῖο, ὅταν λέγομε ὅτι πιστεύομεν “εἰς Μίαν, Ἁγίαν κ.λπ. Ἐκκλησίαν” αὐτὴ δὲν εἶναι κάτι τὸ ὑπαρκτό· ἄρα “ματαία ἡ πίστις ἡμῶν”· (2) καθιστᾶ τὴν Ὀρθοδοξία “σέκτα” ἡ ἀποχώρησή της ἀπὸ τὰ οἰκουμενιστικὰ δρώμενα· (3) ἡ δογματικὴ ἑτερότητα τοῦ λατινισμοῦ ὡς πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία περιορίζεται στὸ ἀλάθητο τοῦ Πάπα καὶ (4) εἶναι παραδεκτὴ “ἡ ἑνότης ἐν τῇ (δογματικῇ) διαφορετικότητι” (“unity in [dogmatic] diversity”)... Τέλος, (ε) δηλώσεις δυτικοῦ ἀξιωματούχου στὸ Κόσσοβο τὸν παρελθόντα Ἰανουάριο περὶ ἐπικειμένης ἀντικαταστάσεως τοῦ Μητροπολίτου Ράσκας καὶ Πριζρένης, ἤδη πρὸ τῆς ἐκλογῆς τοῦ νέου Πατριάρχου Μακαριωτάτου κ. Εἰρηναίου, δείχνουν, ὅτι ἡ δίωξη τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἀρτεμίου ἦταν προσυμφωνημένη καὶ προσχεδιασμένη (Julia Gorin, Totalitarianism in service to the West)

Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτά, εἶναι πασιφανὴς ἡ ἀπόκλιση τῆς παρούσης γραμμῆς πορείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας ἐκ τῆς ὀρθοτομίας τῆς Πίστεως, ἀφοῦ καὶ μόνον ἡ περιφρόνηση τῶν ἱερῶν Κανόνων καθιστᾶ τὸν ἄνθρωπο «μισὸ» καὶ ὄχι ὁλόκληρο Ὀρθόδοξο. Ὁ σήμερον ἑορταζόμενος Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, τὸ ἐκφράζει σαφῶς λέγοντας· «μηδὲ γὰρ τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον͵ ἀλλ΄ ἐξ ἡμισείας͵ τὸν τὴν πίστιν ὀρθὴν οἰόμενον ἔχειν, τοῖς δὲ θείοις κανόσι μὴ ἀπευθυνόμενον» (PG 99, 989)».

Αὐτὰ ἔγραφε ὁ μ. Σεραφεὶμ τῆς «Συνάξεως». Ἄρα, κατ’ αὐτόν, ἐκεῖνοι ποὺ τὸν καθαίρεσαν, δὲν εἶναι ὑπαίτιοι μόνον γιατὶ παρεβίασαν Ἱ. Κανόνες, ἀλλὰ καὶ διότι δὲν ὑπεστήριξαν τὴν Πίστη (φέρθηκαν δηλ. ὡς ψευδεπίσκοποι), ἀντίθετα κατεδίωξαν ἕναν ὁμολογητὴ τῆς Πίστεως. Μάλιστα, ταυτίζει τοὺς ἐπισκόπους ποὺ κατεδίκασαν τὸν Ἀρτέμιο, μὲ ἐκείνους ποὺ κατεδίκασαν τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο στὴν Σύνοδο «Ἐπὶ Δρῦν» (τὸ 403)!

Ἄρα λοιπόν, σύμφωνα μὲ δικούς σας λόγους, ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐπικρατεῖ καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας κι ὄχι μόνο στὸ περιβάλλον τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ἐξ ἄλλου (γιὰ νὰ συμπληρώσουμε τὸ πάζλ) ὁ κ. Εἰρηναῖος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἀνερυθρίαστα δήλωσε: α) «Οι μεταμοσχεύσεις είναι αποδεκτές και από την Ορθόδοξη και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία»! και β) δήλωσε ἐπίσης στὴν Σερβικὴ ἐφημερίδα DANAS (δημοσιογ. Zorica Miladinovic): «Ekumenizam je realna ideja, Ο Οικουμενισμός είναι μια ρεαλιστική ιδέα»!... Ο Οικουμενισμός, καλύπτει ολόκληρο τον κόσμο -εδώ εννοούμε το σύνολο του χριστιανικού κόσμου, χριστιανικός οικουμενισμός»!

Θὰ μακρύνουμε τὸν λόγο, ἂν σχολιάσουμε ὅλα ὅσα γράφουν οἱ πατέρες τῆς Γατζέας. Ἐπισημαίνουμε ἕνα ἀκόμα σημεῖο τοῦ δευτέρου κειμένου σας: Γράφετε ἐκεῖ: «Πολλοὶ ἐκ τῶν ἁγίων ὑπέστησαν διώξεις, τὶς ὁποῖες ὅµως ὑπέµειναν, χωρὶς νὰ προκαλέσουν σχίσµατα καὶ διαιρέσεις, ἀναµένοντες τὴν ἐν καιρῷ ἀποκατάστασή τους, ἡ ὁποία πολλὲς φορὲς πρὸς ἐπαύξηση τῆς ἁγιότητός των δὲν ἐπετεύχθη ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλ᾽ ἐν τοῖς οὐρανοῖς».

Γιατί ἀρνεῖσθε, Πατέρες, στὴν πράξη, ὅ,τι στὴν θεωρία προσυπογράφετε; Δὲν μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι καὶ ὁ ΙΕ’ Κανόνας, πὼς τὴν αἵρεση καὶ τὸ σχίσμα τὴν προκαλοῦν οἱ αἱρετικοί (Οἰκουμενιστές) Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι μάλιστα ὀνομάζονται καὶ ψευδεπίσκοποι;

Δὲν προσυπογράψατε στὴν «Νέα Ὁμολογία Πίστεως» ἐπίσημα ὅτι: «Σὲ μία ζῶσα Ἐκκλησία, ὅταν ἕνας ἐπίσκοπος διδάσκει μιὰ διδασκαλία ἀλλότρια ὡς πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ ἱερεῖς ἐκείνης τῆς ἐπαρχίας ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ διακόψουν τὴν μνημόνευση τοῦ ἐπισκοποῦ, ὁ ὁποῖος διδάσκει δημόσια καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ τὴν αἵρεση, ἕως ὅτου θὰ κριθεῖ ἀπὸ τὴν Σύνοδο, σύμφωνα μὲ τὸν ιε' Κανόνα τῆς ΑΒ' Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως»!

Κι ἀφοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρτέμιος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ ψευδεπισκόπους, πῶς τὸν προτρέπετε νὰ ἐπιστρέψει πάλι σ’ αὐτούς; [Γιὰ τὴν ὅποια παράβαση τῶν Ἱ. Κανόνων θὰ συζητήσουμε ἐν καιρῷ, ἀφοῦ μάθουμε τὸ σκεπτικὸ τῆς ἀποφάσεως τοῦ Σεβ. Ἀρτέμιου]. Ἐσεῖς, ἀντὶ νὰ ἐπαναλάβετε καὶ γιὰ τὴν Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας τὸ «ἀποκηρύττουμε καὶ ἀπορρίπτουμε δημόσια τὶς ποικίλες αἱρέσεις», ζητᾶτε ἀπὸ τὸν αἱρετίζοντα Πατριάρχη καὶ τὴ Σύνοδο νὰ «εὐσπλαχνισθοῦν» κατὰ κάποιο τρόπο τὸν Σεβασμιώτατο Ράσκας Ἀρτέμιο;

Δυστυχῶς, εἶναι φανερὸ μετὰ ἀπὸ τὰ παραπάνω ὅτι φαινομενικὰ μέν, θέτετε στὸ ἴδιο ἐπίπεδο τὸν διωκόμενο ἐπίσκοπο μὲ τοὺς διῶκτες του. Ἂν καὶ αὐτὸ εἶναι παράλογο, εἶναι ἐξ ἴσου φανερὸ καὶ κάτι χειρότερο. Βάζετε τοὺς αἱρετικοὺς πάνω ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο (ἔστω καὶ σφάλλοντα σὲ κάποια ἐνέργειά του). Δὲν ἑστιάζετε τὸ πρόβλημα στὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ στὴν παράβαση τῶν Κανόνων. Ζητᾶτε τὴν ἐπαναφορά του στὸν ἐπισκοπικό του θρόνο, ἀλλὰ δὲν βλέπετε ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο, ἀφοῦ ἡ αἰτία τῆς καταδίκης εἶναι ἡ αἵρεση. Ἀλλὰ θὰ ἐπανέλθουμε στὸ θέμα, τὸ ὁποῖο ἤδη συζητεῖται στὴν Ἱ. Σύνοδο τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

Πηγή: paterikiparadosi.blogspot.gr